Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 2 Μαρτίου 2025, τῆς Τυροφάγου (Ματθ. ς΄ 14-21)

ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Περίοδος ἀγώνων

Ἀπόψε μὲ τὸν Κατανυκτικὸ Ἑσπερινὸ θὰ ἠχήσει ἡ σάλπιγγα τῆς μάχης καὶ οἱ πιστοὶ θὰ εἰσέλθουμε στὸ πνευματικὸ στάδιο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. «Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή, ἡ κατὰ τῶν δαιμόνων νίκη… ἡ πρὸς Θεὸν παρρησία», σημειώνει ἕνα ὡραῖο τροπάριο τῆς σημερινῆς ἡμέρας. Ἔφθασε ἡ μεγάλη ὥρα· ἡ ὥρα τῶν πνευματικῶν ἀγώνων, τῶν μεγάλων ἀθλημάτων, τῶν γενναίων ἀποφάσεων, τῶν ἡρωικῶν προσπαθειῶν, τῶν οὐράνιων ἐπάθλων. Ἔφθασε ὁ καιρὸς ποὺ περιμέναμε· ἡ ἀρχὴ τῶν πνευματικῶν ἀθλημάτων, μὲ τὰ ὁποῖα ἐπέρχεται ἡ νίκη κατὰ τοῦ διαβόλου καὶ τῶν δυνάμεών του· ὁ καιρὸς γιὰ νὰ ἐγγίσουμε οἱ πιστοὶ τὸν Θεό.

Γιὰ νὰ λάβουμε ὅμως τὸ πνευματικὸ αὐτὸ βραβεῖο, τὴν «πρὸς Θεὸν παρρησίαν», τὴν ἐγγύτητα πρὸς τὸν Θεό, τὴν καταλλαγὴ μ᾿ Ἐκεῖνον, θὰ πρέπει πρῶτα ν᾿ ἀγωνισθοῦμε. Ἂν θέλουμε νὰ ζήσουμε τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεώς του στὸ τέλος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, θὰ πρέπει μέχρι τότε ν᾿ ἀναμετρηθοῦμε μὲ τὰ πάθη μας, μὲ τὶς χαμερπεῖς συν­ήθειές μας, μὲ τὸν παλαιὸ ἑαυτό μας. Νὰ μετανοήσουμε, νὰ ταπεινώσουμε τὸν ἐγωισμό μας, νὰ στερηθοῦμε τὶς ἐπίγειες χαρές, νὰ ποθήσουμε τὶς οὐράνιες. Σὲ αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἀγωνίσματα μᾶς καλεῖ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία κατὰ τὴν ἱερὴ αὐτὴ περίοδο.

2. Μὲ ἀνεξικακία

Ἡ εὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺ ἀκούσαμε σήμερα στὴ θεία Λειτουργία, μᾶς θέτει ἕνα πρῶτο βασικὸ ἀγώνισμα· τὴ συγχωρητικότητα. «Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος», εἶπε ὁ Κύριος. Δηλαδή, ἂν συγχωρήσετε τὰ ἁμαρτήματα ποὺ σᾶς ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι, θὰ συγχωρήσει καὶ τὰ δικά σας ἁμαρτήματα ὁ οὐράνιος Πατέρας σας. Ἐὰν ἀντίθετα δὲν τὰ συγχωρήσετε, οὔτε ἐσεῖς θὰ συγχωρηθεῖτε ἀπὸ τὸν Θεό.

Εἶναι καθημερινὸ αἴτημα ὅλων τῶν πι­στῶν πρὸς τὸν ἀγαθὸ Θεὸ τὸ νὰ συγχωρήσει τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μας· νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ τὴν ἐνοχὴ καὶ τοὺς δριμεῖς ἐλέγχους τῆς συνειδήσεως. Ἀσφαλῶς ὁ Κύριος μᾶς χαρίζει τὴν ἄφεση μέσῳ τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως. Θέτει ὅμως καὶ μία ἀπαραίτητη προϋπόθεση: νὰ εἴμαστε κι ἐμεῖς συγχωρητικοὶ πρὸς τοὺς ἀδελφούς μας. Νὰ συγχωροῦμε μὲ τὴν καρδιά μας ἐκείνους ποὺ μᾶς ἀδίκησαν, ποὺ μᾶς ἔκλεψαν, ποὺ μᾶς συκοφάντησαν μὲ τὸ ψέμα τους, ἢ εἶπαν κάτι εἰς βάρος μας· ἐκείνους ποὺ μᾶς χτύπησαν, ποὺ μᾶς πλήγωσαν μὲ τὸν λόγο τους· ἐκείνους ποὺ μᾶς προσέβαλαν μὲ τὴ συμπεριφορά τους, ἢ μᾶς ἐκμεταλλεύθηκαν κοιτάζοντας τὸ προσ­ωπικό τους συμφέρον.

Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ ὅτι στὸ κατώφλι τῆς ἱερῆς αὐτῆς περιόδου ὁ Κατανυκτικὸς Ἑ­σπερινὸς ποὺ τελεῖται ἀπόψε στοὺς Ναούς μας ὀνομάζεται «Ἑσπερινὸς τῆς συγχωρήσεως». Μᾶς θυμίζει ὅτι ἡ ὁδὸς ποὺ ὁδηγεῖ στὴν Ἀνάσταση, περνᾶ πρῶτα ἀπὸ τὴν ἀγάπη καὶ τὴ συγχώρηση τῶν ἀδελφῶν μας. Ἂς ἀφήσουμε λοιπὸν στὴν ἄκρη κάθε τι ποὺ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους μας, διότι αὐτὸ μᾶς χωρίζει τελικὰ καὶ ἀπὸ τὸν Θεό. Ἂς τοὺς συγχωροῦμε ἀπὸ τὴν καρδιά μας, ὅσο βαρὺ κι ἂν εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς ἔχουν κάνει. Ἂς διώχνουμε ἀπὸ μέσα μας κάθε χαιρεκακία, μνησικακία καὶ ἐκδικητικὴ διάθεση. Οἱ Χριστιανοὶ «ἐκδικοῦνται» μόνο μὲ τὴν ἀγάπη.

3. Ὁ οὐράνιος θησαυρὸς

Στὸ τέλος τοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος ἀκούσαμε μία ἀκόμη σημαντικότατη προτροπὴ τοῦ Κυρίου: «Θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν». Ὁ Χριστὸς μᾶς καλεῖ νὰ μὴν ἐπενδύουμε στὴν ἀπόκτηση ἐπίγειου πλούτου, ποὺ εἶναι προσ­ωρινὸς καὶ φθαρτός, ἀλλὰ προσ­φέροντας ἐλεημοσύνη νὰ ἀποταμιεύουμε ἀσύλητους, ἄφθαρτους καὶ αἰώνιους θησαυροὺς στὴν τράπεζα τοῦ Οὐρανοῦ. Νὰ παίρνουμε τὸ βλέμμα μας ἀπὸ τὴ ματαιότητα τῶν ἐπιγείων καὶ νὰ τὸ στρέφουμε στὸν Οὐρανό, στὸν Κύριο. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ πολύτιμος Μαργαρίτης· ὁ πνευματικὸς θησαυρὸς ποὺ δὲν φθείρεται, οὔτε μπορεῖ νὰ κλαπεῖ. Ὁ ἀκριβότερος θησαυρός, γιὰ τὸν ὁποῖο δὲν ὑπάρχει ὑλικὸ ἀντίκρισμα. Γιὰ νὰ τὸν ἀποκτήσει καν­είς, πρέπει νὰ προσφέρει τὸν ἑαυτό του. Καὶ τότε πάλι δὲν τὸν ἀγοράζει, ἀλλὰ τοῦ χαρίζεται.

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι εὐκαιρία νὰ ἐφαρμόσουμε στὴν πράξη καὶ τοὺς παραπάνω λόγους τοῦ Κυρίου. Ἀφοῦ πε­ριορίσουμε κάπως τὴν ἐνασχόλησή μας μὲ τὰ γήινα, μὲ τὶς περιττὲς πληροφορίες καὶ διαχύσεις, νὰ ἐξασφαλίσουμε χρόνο γιὰ τὴν ψυχή μας, ὥστε νὰ μετέχουμε στὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες, οἱ ὁποῖες εἶναι συχνότερες τὶς ἡμέρες αὐτές· νὰ ἐπιμεληθοῦμε τὴν προσ­ευχή, τὴν ἐξέταση τοῦ ἑαυτοῦ μας, τὴ μετάνοια γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, γιὰ νὰ ἐνοικεῖ ὁ Κύριος στὴν ψυχή μας· νὰ προσφέρουμε ἀπὸ καρδιᾶς τὴ συγχώρηση καὶ πλούσια τὴν ἐλεημοσύνη. Ἔτσι θὰ στρέφουμε τὸ βλέμμα μας στὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος θὰ θυσιασθεῖ «ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας»· γιὰ νὰ μᾶς πλουτίσει πνευ­ματικὰ καὶ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν αἰώνια σωτηρία.

ΠΗΓΗ