Ὄχι ἄλλα σχίσματα!

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 18 Αὐγούστου 2024, Η΄ Ματθαίου (Α΄ Κορ. α΄ 10-17)

ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ!

«Παρακαλῶ ὑμᾶς… ἵνα τὸ αὐτὸ λέ­γη­τε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα»

Μιὰ ἐπικίνδυνη πληγὴ ταλαιπώρησε τὴν Ἐκκλησία τῆς Κορίνθου τὴν ἐποχὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Οἱ Χριστιανοὶ εἶχαν χωρισθεῖ σὲ φατρίες καὶ φιλονικοῦσαν μεταξύ τους. Ἄλλοι ὑποστήριζαν ὅτι ἔχουν ἀρχηγό τους τὸν Παῦλο, ἄλλοι τὸν Ἀπολλώ, κάποιοι τὸν Πέτρο καὶ ἄλλοι τὸν Χριστό. Ὁ Ἀπόστολος, διαβλέπον­τας μεγάλο κίνδυνο ἀπὸ αὐτό, τοὺς ἀπευθύνει αὐστηρὴ σύσταση νὰ μὴν προκαλοῦν σχίσματα μεταξύ τους.

Μέσα στὴν πορεία τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν προκληθεῖ κατὰ καιροὺς σχίσματα. Ἄλλοτε ἐξαιτίας τῆς προσκολλήσεως σὲ ὁρισμένα πρόσωπα. Ἄλλοτε ἀπὸ αἰτίες ποὺ ὁδήγησαν κάποια μερίδα Χριστιανῶν ἀκόμη καὶ στὴν ἀποκοπὴ ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Τὰ πρῶτα εἶναι θεραπεύσιμα. Τὰ δεύτερα σαφῶς πιὸ ἐπικίνδυνα. Ἂν μάλιστα τὸ σχίσμα ὁδηγεῖ σὲ αἵρεση, τότε ἡ πληγὴ κινδυνεύει νά μείνει ἀθεράπευτη. Ἂς δοῦμε, λοιπόν, μὲ τὴν ἀφορμὴ αὐτὴ γιατί εἶναι ὀλέθρια τὰ σχίσματα γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας.

1. Πληγώνουν τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ

Τὰ σχίσματα εἶναι ὀλέθρια γιὰ τὴν Ἐκκλησία, πρῶτον, διότι τραυματίζουν τὸ σῶμα της, πληγώνουν τὸ ἴδιο τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ εἶναι ἄλλωστε ἡ Ἐκκλησία, τὸ θεανθρώπινο Σῶμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ· τὸ Σῶμα, κεφαλὴ τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι «ὁ Χριστὸς μεθ᾿ ἡμῶν παρατεινόμενος» στοὺς αἰῶνες. «Ὅτι εἷς ἄρτος, ἓν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν» (Α΄ Κορ. ι΄ 17), ἐπισημαίνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Οἱ πιστοὶ εἴμαστε ἕνα σῶμα, διότι μετέχουμε ὅλοι ἀπὸ τὸν ἕνα ἄρτο. Ἑνωνόμαστε μὲ τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου μας, ἔτσι δὲ ἑνωνόμαστε καὶ μεταξύ μας. Ἀνήκουμε «εἰς μίαν… Ἐκκλησίαν», ὅπως ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι τὰ μέλη τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἔχουμε κοινὴ πίστη, κοινὴ λατρεία καὶ ἑνότητα μεταξύ μας. Ἡ παρέκκλιση σὲ κάτι ἀπὸ αὐτὰ τραυματίζει τὸ σῶμα τῆς μίας, ἀδιαίρετης Ἐκκλησίας.

Ὁ Κύριος λίγο πρὶν Τὸν συλλάβουν τήν Μεγάλη Πέμπτη εἶχε προσευχηθεῖ γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας του· «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν» (Ἰω. ιζ΄ 21). Τὸ αἴτημά του, ἡ ἐπιθυμία του ἦταν νὰ εἶναι ἑνωμένοι οἱ πιστοί, «κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ», ὅπως ἀκούσαμε σήμερα· ἁρμονικὰ ἑνωμένοι μὲ τὰ ἴδια φρονήματα καὶ μὲ τὶς ἴδιες γνῶμες καὶ ἀποφάσεις. «Μεμέρισται ὁ Χριστός;», ρώτησε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Μήπως ἀνήκει σὲ κάποιο κόμμα, σὲ κάποια παράταξη ὁ Χριστός; Κάθε διαίρεση ἢ ἔριδα τραυματίζει τὴν ἑνότητα τῶν πιστῶν· πληγώνει τελικὰ τὸ θεανθρώπινο Σῶμα τοῦ Κυρίου.

2. Σκανδαλίζουν τοὺς ἀνθρώπους

Τὰ σχίσματα ἔχουν καὶ ἕνα ἐπιπλέον ὀλέθριο ἀποτέλεσμα. Σκανδαλίζουν καὶ ἀπομακρύνουν ἀκόμη περισσότερο τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονται ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας· αὐτοὺς ποὺ δὲν πιστεύουν καὶ δέν μετέχουν στὴ μυστηριακὴ ζωή της. Ὁ Κύριος εἶχε προτρέψει κάποτε τοὺς Μαθητές του νὰ προάγουν τήν μεταξύ τους ἑνότητα καὶ ἀγάπη, λέγον­τας: «Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰω. ιγ΄ 35). Δηλαδή, ἀπὸ αὐτὸ θὰ μάθουν ὅλοι ὅτι εἶσθε δικοί μου Μαθητές, ἀπὸ τὸ ἂν ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας. Ἡ ἑνότητα αὐτὴ ἐξασφαλίζει τὴν ἀναγνώριση, τόν σεβασμὸ καὶ τὴν ἐκτίμηση τῶν ἀνθρώπων. Τότε ἑλκύονται στὴν ἀλήθεια καὶ πλησιάζουν τὸν Χριστό.

Ὅταν ἀντίθετα παρατηροῦνται σχίσματα στὸ σῶμα τῶν πιστῶν, σκανδαλίζον­ται οἱ ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας ἄνθρωποι καὶ ἀπομακρύνονται ἀκόμη περισσότερο ἀπὸ αὐτήν. Τότε αἰτία γιὰ τὴν ἀπομάκρυνσή τους εἴμαστε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί. «Τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι» (Ρωμ. β΄ 24), γράφει σὲ ἄλλη ἐπιστολή του ὁ θεῖος Ἀπόστολος. Ἐξαιτίας σας διαβάλλεται καὶ συκοφαντεῖται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μεταξὺ τῶν ἐθνῶν· μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ποὺ Τὸν ἀγνοοῦν καὶ Τὸν καταφρονοῦν. Ὅταν οἱ Χριστιανοὶ εἴμαστε διχασμένοι μεταξύ μας, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐμπνεύσουμε μὲ τὸ παράδειγμά μας καὶ νὰ ἑλκύσουμε καὶ ἄλλους ἀνθρώπους στὴν ἀληθινὴ πίστη;

Τὴν Ἐκκλησία δὲν τὴν ἔβλαψαν οἱ διω­γμοὶ τῶν πρώτων καὶ τῶν μετέπειτα αἰώνων. Αὐτοὶ τὴν δόξασαν καὶ τὴν στόλισαν μὲ τὴν πορφύρα τοῦ αἵματος τῶν ἁγίων Μαρτύρων. Τὴν Ἐκκλησία τὴν ζημίωσαν οἱ διαιρέσεις, οἱ φιλονικίες καὶ τὰ σχίσματα. Τὴν Ἐκκλησία τὴν βλάπτουμε κάποτε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ μὲ κάθε νέο σχίσμα ποὺ ἐπιτρέπουμε νὰ σπείρεται στοὺς κόλπους της.

Εἶναι λοιπὸν εὐθύνη τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας νὰ τὴν διαφυλάξουν ἀπὸ νέους διχασμοὺς καὶ σχίσματα· νὰ κρατή­σουν ἑνωμένο τὸ σῶμα της. Ἔχουμε ὅμως εὐθύνη καὶ ὅλοι ἐμεῖς οἱ πιστοὶ νὰ ὑποτάσσουμε κάθε προσωπική μας ἄποψη ἢ ἐπιθυμία σὲ ὅ,τι ἡ Ἐκκλησία μᾶς συνιστᾶ καὶ μᾶς παραδίδει, ὥστε νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι μὲ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἑνωμένοι τελικὰ μὲ τὸν Χριστό. Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ καλύτερη μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας στὸν σύγχρονο κόσμο μας.

ΠΗΓΗ