ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (11.08.2024)

«Οἱ κωφοί, ἀκούσατε, καί οἱ τυφλοί, ἀναβλέψατε ἰδεῖν» (Ἠσαΐου 42,18)

Ἀπό τό βάθος τῶν αἰώνων, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Προφήτης Ἠσαΐας βροντοφωνάζει: «Οἱ κωφοί ἀκούσατε καί οἱ τυφλοί ξαναδῆτε γιά νά γνωρίσετε» καί «νά ὑμνήσετε τόν Κύριο μέ καινούργιο ὕμνο» (42,10). «Πνεῦμα Κυρίου μέ ἔχρισε νά προαναγγείλω αὐτά» (61,1). Στήν Παλαιά Διαθήκη ὑπάρχουν ἀρκετές περικοπές πού ἀναφέρονται σέ θαύματα καί ἔγιναν ἀπό τόν Θεό μέσῳ τῶν Προφητῶν γιά νά φανερωθεῖ ἡ δόξα καί ἡ δύναμή Του. Ἄς θυμηθοῦμε μερικά ἀπό αὐτά: Τό ραβδί μετατρέπεται σέ φίδι μέ τή προσευχή τοῦ Μωϋσῆ (Ἐξ. 4, 2-5). Ἡ Ἐρυθρά θάλασσα χωρίζεται στά δύο γιά νά περάσει ὁ Ἰσραηλιτικός λαός (Ἐξ. 14,21). Ὁ Θεός στέλνει τό μάννα (Ἐξ. 16,15). Ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη σταματοῦν (Ἰησ. Ναυῆ 10,13). Ἡ ἀνάσταση τοῦ γιοῦ τῆς χήρας ἀπό τόν Προφήτη Ἠλία (Γ. Βασ. 12,5). Οἱ Σύροι τυφλώνονται καί ξαναβλέπουν μέ τήν προσευχή τοῦ Προφήτη Ἐλισσαίου (Δ΄Βασ. 6,18) καί πολλά ἄλλα.

Καί ἦλθε ἡ Καινή Διαθήκη μέ τήν ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ. Ὁ Σωτήρας Χριστός ἑρμηνεύοντας τήν προφητεία τοῦ Ἠσαΐου (61,1) θά πεῖ: «Πνεῦμα Kυρίου μένει καί ἐπαναπαύεται εἰς ἐμέ τόν Μεσσίαν. Μέ ἔστειλε νά κηρύξω ἄφεσιν καί ἐλευθερίαν εἰς τούς δούλους καί αἰχμαλώτους τῆς ἁμαρτίας καί νά χαρίσω ἀνάβλεψιν εἰς ἐκείνους, πού ἔχουν τυφλωμένον τόν νοῦν ἀπό τόν σκοτισμόν τῶν παθῶν» (Λουκ. 4, 18) [Μετάφραση Τρεμπέλα].

Γιά τούς Εὐαγγελιστές ὅλες οἱ θεραπεῖες πού ἐπραγματοποίησε ὁ Ἰησοῦς ἰσοδυναμοῦν μέ τήν ἀπαλλαγή ἀπό τό προπατορικό ἁμάρτημα, γιατί ἦταν κοινή πεποίθηση ὅτι κάθε ἀρρώστια ἦταν δίκαιη τιμωρία τοῦ Θεοῦ γιά ἁμαρτίες τοῦ πάσχοντος ἤ τῶν γονέων του. Οἱ θεραπεῖες στήν Καινή Διαθήκη εἶναι ἑπομένως γεγονότα ἄφεσης ἁμαρτιῶν καί ἀπελευθέρωσης ἀπό τίς συνέπειες τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος.

Τά θαύματα τοῦ Κυρίου ἀποδεικνύουν τήν θεότητά Του, διότι εἶναι πολλά καί ποικίλα. Στό ἱερό Εὐαγγέλιο ἀναφέρονται τριάντα θαύματα. Ὀ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης μᾶς πληροφορεῖ ὅτι εἶναι καί πολλά ἄλλα «ἅ οὐκ ἐστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ» (20,30). Ὁ Κύριος ἔκαμε θαύματα σέ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν προσβληθεῖ ἀπό δαιμόνια, ἀπό ἀνίατες ἀσθένειες. Θαύματα ἀναστάσεως νεκρῶν. Καί ὅπως λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «ὄχι μόνο δαιμόνια ἔβγαλε, ἀλλά καί λεπρούς ἐκαθάρισε, καί νεκρούς ἀνέστησε, καί τήν θάλασσα ἐγαλήνευσε, καί ἁμαρτήματα συνεχώρει». Ἄλλοτε ὁ Κύριος μέ ἕνα λόγο Του ἔκαμε τό θαῦμα, ὅπως μέ τόν δοῦλον τοῦ ἑκατοντάρχου καί μάλιστα ἀπό μακριά (Ματθ. 8,5). Ἄλλοτε μέ ἕνα ἁπλό ἄγγιγμα τοῦ χεριοῦ Του, ὅπως μέ τούς τυφλούς τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς (Ματθ. 9, 27-35). Καί γινόταν ταχύτατα, ἀκαριαία. «Ἐγώ σέ διατάσσω» ἔλεγε στά ἀκάθαρτα πνεύματα «θέλω καθαρίσθητι» εἶπε στόν λεπρό (Ματθ. 8,3). «Λάζαρε δεῦρο ἔξω» εἶπε στόν Λάζαρο (Ἰω. 11,43). Καί μέ τούς λόγους Αὐτοῦ γινόταν τό θαῦμα. Καί ἡ θάλασσα γαλήνευσε ἀμέσως μέ τήν προσταγή Του (Μάρκ.4,39). Μόνο ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ τά κάνει ὅλα αὐτά. Τά θαύματα τοῦ Κυρίου εἶναι θαύματα ἀγάπης καί εὐεργεσίας πρός τούς ἀνθρώπους. Θαύματα πού φανερώνουν τήν μεγάλη ἀλήθεια, ὅτι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστιν» (Α΄ Ἰω. 4,8), ὅπως τόν πολλαπλασιασμό τῶν πέντε ἄρτων, τόν ἔκαμε, διότι «ἐσπλαχνίσθη τούς ὄχλους» (Ματθ.14,13). Τήν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου ἐνεργεῖ καί γιά τίς δύο ἀδελφές του, ἀλλά καί «διά τόν ὄχλον...ἵνα πιστεύσωσιν» (Ἰω. 11,42). Δέν θαυματουργεῖ ὁ Κύριος γιά νά κάμει ἐντύπωση, νά καταπλήξει τούς ἀνθρώπους.

Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε ὅτι μετά τό θαῦμα «ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων̇ ὁρᾶτε μηδείς γινωσκέτω». Μέ αὐστηρότητα παραγγέλει στούς τυφλούς νά μήν ἀνακοινώσουν τό γεγονός, ἀκριβῶς γιά νά ἀποφύγει κάθε ἐπίδειξη. Ἄφηνε μόνα, ἀφ’ ἑαυτοῦ, τά μοναδικά ἔργα Του νά μιλήσουν γιά τήν θεανδρική Του προσωπικότητα. Γι’αὐτό καί ὅταν κάποτε μερικοί φανατικοί Ἰουδαῖοι εἶχαν ἄσχημο σκοπό, Τόν ἀκοῦνε νά ἀπαντάει: «Ἐάν δέν πιστεύετε αὐτά πού σᾶς λέγω, πιστεύετε ἀπό τά ἴδια μου τά ἔργα» (Ἰω. 10,38).

Χριστιανοί μου,

αὐτές τίς ἡμέρες, μέ ἱερή κατάνυξη καί δέος, ψάλλουμε τίς Παρακλήσεις πρός τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου μας. Τήν ἔχουσαν «τά δευτερεῖα τῆς Τριάδος, τήν μετά Θεόν Θεόν» κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό. Ὁλόκληρη ἡ ζωή τῆς Παναγίας μας εἶναι μιά δοξολογία πρός τόν Υἱόν καί Θεόν Της. «Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατός» ἀναφωνεῖ. Ἑτοιμαζόμαστε νά ἑορτάσουμε τήν Ἁγία Της Κοίμηση καί τήν εἰς οὐρανούς Θεία Μετάστασή Της. Ἐκείνη, ἡ Ἄσπιλος καί Ἀμόλυντος, εὑρίσκεται πάντοτε στή γῆ, κατά τούς Ἁγίους μας, καί ἀκούει καί συντρέχει καί ἐπιτελεῖ τά θαυμάσιά Της σέ ὅσους τήν ἐπικαλοῦνται μέ πίστη. Τά πολλά ἀφιερώματα, μέ τά ὁποῖα εἶναι κατάφορτες οἱ ἱερές θεομητορικές εἰκόνες της, μαρτυροῦν τή λαϊκή εὐγνωμοσύνη στό Πρόσωπό Της.

Καί στούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει δώσει ὁ Θεός τή Χάρη Του καί θαυματουργοῦν, ὅταν τούς ἐπικαλούμαστε στίς δύσκολες στιγμές μας.

Ἀδελφοί μου,

τό ὄνομα Ἰησοῦς σημαίνει σωτηρία. Εἶναι ὁ Σωτήρας μας, εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἡ Αὐτοαλήθεια, ἡ μυριόλεκτη ἀλήθεια. Ἡ ἀλήθεια ἡ ὑπογεγραμμένη μέ τό αἷμα τῶν ἑκατομμυρίων ἁγίων μαρτύρων καί τά δάκρυα τῶν ἀναρίθμητων ὁσίων πατέρων καί μητέρων. Τά θαύματα τοῦ Κυρίου μας εἶναι οἱ ἡλιαχτίδες τῆς δόξας Του, πού φωτίζουν καί καλυτερεύουν τήν ζωή μας καί, κατά συνέπεια, τήν κοινωνία μας. Ἐξ ἄλλου κατέχουν καί μιά ἐσχατολική σημασία, μιά πρόγευση γιά τό πῶς θά εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὅταν φθάσει στόν ὁριστικό του προορισμό, ὅταν δηλαδή ὁ Θεός «θά ἐξαλείψει κάθε δάκρυ ἀπό τά μάτια τους καί ὁ θάνατος πιά δέν θά ὑπάρχει, οὔτε πένθος, οὔτε κραυγή, οὔτε πόνος πιά δέν θά ὑπάρχει, διότι τά παλιά πέρασαν» (Ἀποκ. 21,4). Εἴθε νά ἀξιωθοῦμε αὐτῆς τῆς χαρᾶς. ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ