ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΧΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΕΝΤΑΚΙΣΧΙΛΙΩΝ

Τό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς Η΄ Ματθαίου ἀφηγεῖται ὅτι πλήθη ἀνθρώπων μέ πολλές ἀνάγκες ἀναζήτησαν, «πεζῇ» ἀπό τίς γύρω πόλεις, τόν Χριστό στόν ἔρημο τόπο, στόν ὁποῖο εἶχε ἀποσυρθεῖ, γιά νά τόν ἀκούσουν καί νά θεραπεύσει τούς ἀρρώστους τους. «Ὅταν βράδιασε ἦλθαν σ᾿ Αὐτόν οἱ μαθητές καί τοῦ εἶπαν: ὁ τόπος εἶναι ἔρημος καί ἡ ὥρα περασμένη· ἄφησε λοιπόν τά πλήθη νά πᾶνε στά χωριά καί ν᾿ ἀγοράσουν γιά τούς ἑαυτούς τους τρόφιμα».

Ἡ στάση τοῦ Χριστοῦ

Ἡ στάση ὅμως τοῦ Χριστοῦ εἶναι διαφορετική: «Δέν χρειάζεται νά φύγουν. Δῶστε τους ἐσεῖς νά φᾶνε», τούς λέει. Ἔτσι ἀνατρέπει τήν βάση τῆς σκέψεώς τους. Θέλει στήν λύση τοῦ προβλήματος νά τούς κάνει κοινωνούς. Νά μάθουν νά σκέπτονται ὄχι τί πρέπει νά γίνει γενικά καί ἀόριστα, ἀλλά τί πρέπει αὐτοί συγκεκριμένα νά κάνουν. Νά ἀναζητοῦν λύσεις στίς ὁποῖες μετέχουν προσωπικά. Αὐτή ἡ ἐνεργός συμμετοχή τῶν μαθητῶν δέν εἶναι ἄσχετη πρός τήν εὐχαριστιακή ἑρμηνεία τοῦ γεγονότος, γιά τήν ὁποία θά μιλήσουμε στήν συνέχεια.

Κι ἐμεῖς, οἱ σημερινοί μαθητές τοῦ Χριστοῦ, συχνότατα διαπιστώνουμε προβλήματα. Δέ φθάνει ὅμως νά περιγράφουμε τί πρέπει νά γίνει ἀπό τούς ἄλλους, ἀλλά πρέπει συγχρόνως νά ἐξετάζουμε σοβαρά τί μποροῦμε νά προσφέρουμε κι ἐμεῖς, κι ὄχι νά βγάζουμε τόν ἑαυτό μας ἀπ᾿ ἔξω.

Τό μεγάλο θαῦμα

Καί τό θαῦμα ἀρχίζει ἀκριβῶς ἀπό τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ, πού δίνει ἐντολή στούς μαθητές Του: «Δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν». Ὁ Χριστός παίρνει τά ψωμιά καί τά ψάρια, προσεύχεται, τά τεμαχίζει καί τά δίνει στούς μαθητές νά τά μοιράσουν σέ ὅλους. Χορταίνουν ὅλοι, πέντε χιλιάδες ἄνθρωποι, χωρίς νά ὑπολογισθοῦν γυναῖκες καί παιδιά, καί μένουν περίσσευμα δώδεκα καλάθια.

Μέσα στό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας τό θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων καί τοῦ χορτασμοῦ χιλιάδων ψυχῶν συνεχίζεται. Πρῶτος προσφέρει τά μεγάλα καί ἀνεκτίμητα ὁ ἴδιος ὁ Χριστός χαρίζοντας τόν «ἄρτον τῆς ζωῆς», τόν ἑαυτό Του· μετατρέποντας τό ψωμί καί τό κρασί τῆς προσφορᾶς μας στό τίμιο καί ἅγιο Σῶμα καί Αἷμα του, πού ἁγιάζει τούς πιστούς.

Ἀκολουθοῦν οἱ ἀμέτρητες χορεῖες τῶν Ἁγίων μας, πού προσέφεραν θυσία ἀγάπης τόν ἴδιο τους τόν ἑαυτό· κι ὅλοι οἱ ἄλλοι μετά, οἱ ἁπλοί καί ἄγνωστοι μαθητές τοῦ Χριστοῦ, πού φέρνουν πρόθυμα καί ἀφήνουν σ᾿ Ἐκεῖνον ὅ,τι ἔχουν γιά τήν κατά Χριστόν αὔξηση τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, «ὑπέρ τοῦ σύμπαντος κόσμου». Αὐτή εἶναι ἡ εὐχαριστιακή σημασία τοῦ σημερινοῦ θαύματος. Γι᾿ αὐτό δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι στό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, μετά τήν διήγηση τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων, ἀκολουθεῖ εὐχαριστιακός λόγος τοῦ Χριστοῦ περί τοῦ ἄρτου τῆς ζωῆς (6,22-71) καί τό γεγονός τοποθετεῖται στίς παραμονές τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα. Ἄς σημειωθεῖ ἀκόμη ὅτι ἡ εὐχαριστιακή ἑρμηνεία τοῦ θαύματος τῶν πεντακισχιλίων ἀπηχεῖται καί στήν εἰκονογραφία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ παρουσία ἰχθύων στίς συμβολικές παραστάσεις τῆς Θείας Εὐχαριστίας στίς κατακόμβες.

Ἡ εὐχαριστιακή ζωή

Ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πού ἔγινε τό θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχιλίων, πέρασαν χρόνια πολλά. Ὁ πολιτισμός ἀναπτύχθηκε, ἡ ἔρημος ὅμως δέν ἔλειψε. Μέσα σ᾿ αὐτή τήν ἔρημο τῆς σύγχρονης ζωῆς, κάθε τόσο ἀναδύονται πολύπλοκα προβλήματα πού ζητοῦν ἐπιτακτικά ἀντιμετώπιση. Στίς ἀναζητούμενες λύσεις ἄς μήν παραμερίζουμε καί τήν προσωπική μας συμμετοχή καί εὐθύνη. Καί κυρίως, μήν λησμονοῦμε τήν αἰώνια παρουσία τοῦ Χριστοῦ, πού δέν παύει νά ἐνδιαφέρεται γιά ὅλες τίς ἀνάγκες τοῦ λαοῦ, τίς πνευματικές καί ὑλικές, καί εἶναι σέ θέση νά δίνει ἀπροσδόκητες λύσεις μέ τήν ἀγάπη καί τήν παντοδυναμία Του. Γιά νά τό κάνουμε ὅμως αὐτό, πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ζοῦμε τόν ἀχόρταγο χορτασμό τοῦ θείου ἐλέους. Ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος πού προσφέρουμε στόν Θεό συνοψίζουν καί περιλαμβάνουν ὅλη τήν ζωή μας καί ὅλο τόν κόσμο μας. Ἀλλά καί ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος «ἐν μετανοίᾳ» μετέχει τῆς Εὐχαριστίας, καθίσταται καθολικός ἄνθρωπος, δηλαδή ἄνθρωπος πού ὑπερβαίνει τήν διάσπαση καί τήν μερικότητα διά τῆς μετοχῆς του στήν καθολική Ἀλήθεια καί Ζωή. Αὐτός εἶναι ὁ μόνος τρόπος οὐσιαστικῆς ἀνακαινίσεως τοῦ κόσμου. Διότι μόνο ἡ εὐχαριστιακή κοινότητα, ἡ ὁποία μεταμορφώνεται στήν Θεία Εὐχαριστία, εἶναι δυνατόν καί νά μεταμορφώσει ἀληθινά τόν κόσμο. «Τά Σά ἐκ τῶν Σῶν Σοί προσφέρομεν...».

† Ὁ Φ. Ἀ.

ΠΗΓΗ