ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 1ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ. (01.09.2024)

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ

1ῃ Σεπτεμβρίου 2024

«Εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τούς συντετριμμένους τήν καρδίαν, κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καί τυφλοῖς ἀνάβλεψιν»

(Ἠσ. 61,1), (Λουκ. 4,11).

Ὁ Κύριός μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, βρίσκεται στή Ναζαρέτ «οὗ ἦν τεθραμμένος». Εἶναι Σάββατο καί, κατά τή συνήθειά Του, εἰσέρχεται στή συναγωγή, τόν ἱερό χῶρο ὅπου οἱ Ἰουδαῖοι συναθροίζονταν γιά νά προσευχηθοῦν στόν Θεό καί νά ἀκούσουν τό νόμό Του. Ὁ Κύριος διαβάζει τό ἀπόσπασμα ἐκεῖνο πού ἀναφέρεται στό πρόσωπο τοῦ Μεσσία. Ὅσα ὁ Προφήτης Ἠσαΐας, αἰῶνες ἐνωρίτερα, εἶχε προείπει, σήμερα πραγματοποιοῦνται. Τό ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μετά τήν ἀνάγνωση πρός τό συναγμένο πλῆθος. «Σήμερα βρίσκει τήν ἐκπλήρωσή της ἡ προφητεία πού μόλις ἀκούσατε».

Τό κατανοοῦν καί τό ἐπιβεβαιώνουν μέ θαυμασμό στή συνέχεια καί οἱ ἀκροατές του: «καί πάντες ἐμαρτύρουν αὐτῷ καί ἐθαύμαζον ἐπί τοῖς λόγοις τῆς χάριτος τοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ». Οἱ προφητικοί λόγοι τοῦ Ἠσαΐα ὁριοθετοῦν τήν ἀποστολή τοῦ Χριστοῦ μέσα στόν κόσμο ̇ ἕνα ἔργο πού συνεχίζεται διά τῆς Ἐκκλησίας Του. «Εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με». Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἀληθινός Μεσσίας.Ἦρθε στό κόσμο ἀπεσταλμένος ἀπό τόν Θεό Πατέρα. Τό κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ «Εὐαγγέλιον», δηλαδή καλή εἴδηση, μήνυμα χαρᾶς. Ἦρθε γιά νά ἄρει τήν πικρία τῆς ἁμαρτίας καί νά προσφέρει τή χαρά τῆς σωτηρίας. Ἐκεῖνος παρηγορεῖ τίς καρδιές μας. «Πτωχοί» εἴμαστε ὅλοι μας. Ἄν καί βαπτισμένοι, πολλοί βρισκόμαστε σέ πνευματική ἔνδεια. Εἴμαστε γυμνοί ἀπό ἀρετή ̇ φτωχοί σέ χριστιανικά ἔργα. Αὐτός πού μπορεῖ νά μᾶς πλουτήσει πνευματικά εἶναι μόνο ὁ Χριστός. «Ἦταν πλούσιος καί ἔγινε γιά χάρη σας πτωχός, γιά νά μπορέσετε ἐσεῖς μέ τή φτώχεια τή δική Του νά πλουτίσετε» λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στούς Κορινθίους (Β΄ Κορ. 8,9). «ἰάσασθαι τούς συντετριμμένους τήν καρδίαν». Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ μεγάλος ἰατρός τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Κατά τόν Ἅγιο Ἰγνάτιο τόν Θεοφόρο «εἷς ἰατρός ἐστίν σαρκικός τε καί πνευματικός...Ἰησοῦς Χριστός ὁ Κύριος ἡμῶν». Προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση μας γιά νά τήν θεραπεύσει ̇ νά τῆς χαρίσει τήν ὑγεία πού εἶχε ἀφανίσει ἡ ἁμαρτία. Ἐκεῖνος μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τά πάθη. Ἐκεῖνος ἐπουλώνει τά τραύματα πού ἀνοίγουν τά βέλη τοῦ πονηροῦ. Ἐκεῖνος μᾶς ὑποδέχεται στήν Ἐκκλησία Του, τό μεγάλο τοῦτο ἰατρεῖο τῶν ψυχῶν «Ἰατρεῖον γάρ ὁ Οἶκος οὗτός ἐστι πνευματικόν», διδάσκει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «ἵνα ὅπερ ἄν λάβωμεν ἔξωθεν τραύματα, ἐνταῦθα θεραπεύσωμεν».

«Κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν»˙ ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ μεγάλος ἐλευθερωτής τῶν ἀνθρώπων. Ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων κατέστησε τό ἀνθρώπινο γένος αἰχμάλωτο τοῦ διαβόλου. Ἀμαυρώθηκε μέσα μας ἡ Θεία εἰκόνα. Διαστράφηκε ἡ θέλησή μας. Μεταβληθήκαμε σέ δούλους τῆς ἁμαρτίας (Ρωμ. 6,17). «Πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν» ὑπογραμμίζει ὁ Κύριός μας, «δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας» (Ἰω. 8,34). Ἀπό τήν κατάσταση αὐτή τῆς αἰχμαλωσίας μᾶς ἐλευθέρωσε ὁ Κύριός μας. Ἐκεῖνος συνέτριψε τόν διάβολο, νίκησε τό θάνατο καί μᾶς χάρισε τήν ἀληθινή ἐλευθερία. Καί αὐτό ἐπιτυγχάνεται ὅταν εἴμαστε ἐνταγμένοι στήν Ἐκκλησία Του καί τηροῦμε τίς ἐντολές Του. Καί τότε ὄντως ζοῦμε στήν ἐλευθερία τοῦ Θεοῦ (Ρωμ. 8,21).

«Καί τυφλοῖς ἀνάβλεψιν». Ἡ ἄγνοια τοῦ ζῶντος καί ἀληθινοῦ Θεοῦ μοιάζει μέ πνευματική τύφλωση. Ἡ ἁμαρτία, ὅταν ὑποδουλώνει τόν ἄνθρωπο, ἐπιφέρει τό σκοτασμό τοῦ νοῦ. Τά πάθη, ὅταν κυριαρχήσουν μέσα μας, προκαλοῦν στήν ψυχή αὐτό πού οἱ Πατέρες μας ὀνομάζουν «σκοτασμόν τῶν παθῶν». Ὁ Κύριος ἐνανθρώπησε γιά νά φωτίσει τόν κόσμο. Νά καλέσει ὅλους ἐμᾶς «τούς ἐσκοτισμένους τῇ διανοίᾳ» (Ἐφεσ. 4,18) «ἐκ τοῦ σκότους εἰς τό θαυμαστόν αὐτοῦ φῶς» (Α΄ Πέτρ. 2,9). Νά χαρίσει «τυφλοῖς ἀνάβλεψιν». Γιά τόν Χριστό ἐλέχθη καί στό πρόσωπό Του ἐπαληθεύθηκε ἡ προφητεία τοῦ Ἠσαΐα˙ «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς» (Ἠσ. 9,2), (Ματθ. 4,16). Ὁ Ἰησοῦς ἀνοίγει τά μάτια τῆς ψυχῆς γιά νά μποροῦμε νά κατανοοῦμε τήν αἰώνια ἀλήθειά Του (Ψαλμ. 118,8). Ἐκεῖνος φωτίζει τά βήματά μας γιά νά περιπατοῦμε – νά συμπεριφερόμαστε δηλαδή «ὡς τέκνα φωτός» (Ἐφεσ. 5,8).

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς σημειώνει: Ἀλλ’ ἐκεῖνο τό ὁποῖον ἰδιαιτέρως καθιστᾶ τόν θεάνθρωπον ἀξίαν ὑπέρ ὅλας τάς ἀξίας εἶναι τό ὅτι Αὐτός πρῶτος καί μόνος ἔλυσε ἐντελῶς καί ἀποτελεσματικῶς τό πρόβλημα τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου καί τό ἔλυσε πραγματικῶς, φανερώσας ἐν τῷ θεανθρωπίνῳ Προσώπῳ Αὐτοῦ τήν ἐνσαρκωθεῖσαν, τήν ἐνανθρωπήσασαν ἀθανασίαν καί αἰωνίαν ζωήν.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος συμπεραίνει: Πόσο ἁπλῆ εἶναι ἡ πνευματική ζωή! Ἄν κανείς ἀγαπήσει τόν Θεό, ἄν γνωρίσει τήν μεγάλη Του θυσία καί τίς εὐεργεσίες Του καί στριμώξει τόν ἑαυτό του μέ διάκριση στή μίμηση τῶν Ἁγίων, γρήγορα ἁγιάζει.

Χριστιανοί μου,

ἡ ἀποστολή τοῦ Χριστοῦ συνεχίζεται. Συνεχίζεται διά τῆς Ἐκκλησίας καί ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Καί θά συνεχίζεται στούς αἰῶνες, «ἄχρις οὗ ἄν ἔλθῃ» (Α΄ Κορ. 11,26) ὁ Κύριος καί πάλι. Ὅλος αὐτός ὁ χρόνος ἀποτελεῖ τόν «δεκτόν ἐνιαυτόν Κυρίου» γιά τόν ὁποῖο μίλησε ὁ Ἠσαΐας καί ὁ Κύριος βεβαιώνει πώς ἔχει φθάσει (Ματθ. 3,2), (12,28). Εἶναι ὁ χρόνος κατά τόν ὁποῖο, ὅπως διδάσκουν οἱ Πατέρες μας, βλάστησε ἡ σωτηρία μας. Μέρος, τμῆμα αὐτοῦ τοῦ χρόνου εἶναι καί τό νέο ἐκκλησιαστικό ἔτος στό ὁποῖο εἰσερχόμαστε σήμερα. Ἄς εἶναι, λοιπόν, εὐλογημένο! Ἄς εἶναι ἕνα ἔτος πού θά φέρει τόν καθένα μας, ὅλους τούς ἀνθρώπους, πιό κοντά στόν Κύριο Ἰησοῦ, τόν Λυτρωτή καί Σωτῆρα μας. Ἡ προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἄς ἠχήσει ἔντονα στά ἀφτιά μας: «Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μή ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν» (Ἐφ. 5,16). Διότι «ἰδού καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β΄Κορ. 6,2).

Καί ὁ βάρδος τῆς χριστιανικῆς ποίησης Γ. Βερίτης θά παιανίσει μέ τή γλυκόηχη ἅρπα του: Σέ πιστεύω! Κι’ ὅλα Ἐσύ, Λόγε, μοῦ μαθαίνεις, καί τή γνώση μέσα μου θαυμαστά πληθαίνεις...Ἐσένα μόνο ἐγώ ξέρω λύτρωση καί φῶς μου. Ἀμήν!

ΠΗΓΗ