ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΝΑΣ ΒΕΒΑΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Τήν παραβολή τοῦ Σπορέως ἀκοῦμε σήμερα κατά τή θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς αὐτῆς, ἡ ὁποία εἶναι συνάμα ἀφιερωμένη στή μνήμη τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (787 μ.Χ.) Τό περιεχόμενο τῆς διδακτικότατης σημερινῆς εὐαγγελικῆς διήγησης θά λέγαμε ὅτι ἀποτελεῖ ὁδοδείκτη καί ὁδηγό γιά τούς ἐργάτες τῆς Ἐκκλησίας, κληρικούς, λαϊκούς καί μοναχούς κάθε ἐποχῆς, πού ἐργάζονται μέ θεῖο ζῆλο, αὐταπάρνηση καί πνεῦμα θυσιαστικό τήν κλήση τῆς μαθητείας στά ἔθνη.

Οἱ σποριάδες τοῦ Χριστοῦ μέ τή διδασκαλία καί τή ζωή τους, μέ τό κήρυγμα καί τή σιωπή τους, μέ τή μαρτυρία καί τό μαρτύριό τους, σπέρνουν τόν θεῖο λόγο στό χωράφι τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων, εὐαγγελίζονται «ἡμέραν ἐξ ἡμέρας» τή σωτηρία πού ἐκπηγάζει ἀπό τή συμμετοχή στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλοτε βρίσκουν χωράφι βραχῶδες, ἄλλοτε ἄγονο, γεμάτο ζιζάνια πολλές φορές, ἔκθετο στή βουλιμία κάθε εἴδους πτηνῶν. Ἡ ἐπιθυμία καί ἡ προσευχή τους, ἡ προσπάθεια καί ὁ ἱδρώτας τους προσφέρονται γιά νά γίνει στό τέλος γόνιμο καί καρποφόρο.

Ἡ πολεμική τοῦ διαβόλου

Ὁ διάβολος ἀνέκαθεν ἀγωνιζόταν νά πείσει τούς ἐργάτες τῆς Ἐκκλησίας ὅτι εἶναι μάταιος ὁ ἀγώνας τους, ὅτι ὁ ἴδιος καί οἱ δόλιες μέθοδοί του θά κατισχύσουν καί θά κατακτήσουν τό χωράφι τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων, καί μάλιστα τῶν πιστῶν καί ἐκλεκτῶν. Ἡ σύγκληση τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὀφείλεται ἀκριβῶς στήν ὀργανωμένη πολεμική τοῦ διαβόλου κατά τῆς Ἐκκλησίας. Συγκεκριμένα, ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε στά τέλη τοῦ 8ου αἰώνα στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας μέ πρωτοβουλία τῆς ἁγίας Εἰρήνης τῆς Ἀθηναίας, γιά νά ἀποκαταστήσει τήν προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων, καί συμμετεῖχαν σέ αὐτή 350 ἐπίσκοποι ὑπό τήν προεδρία τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου. Ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀποκήρυξε τίς ἀποφάσεις τῆς εἰκονομαχικῆς συνόδου τῆς Ἱερείας, πού εἶχε συγκληθεῖ λίγα χρόνια πρίν ἀπό τόν αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνο τόν Ε΄, καταδίκασε τούς εἰκονομάχους πατριάρχες καί ἐπισκόπους καί ἀποκατέστησε τήν τιμή τῶν ἱερῶν εἰκόνων μέ βάση τή θεολογία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Ὅρισε ὅτι οἱ εἰκόνες τῶν Ἁγίων δέν προσκυνοῦνται ἀπό τούς πιστούς γιά τήν ὕλη ἀπό τήν ὁποία εἶναι φτιαγμένες, ἀλλά ἡ προσκύνησή τους διαβαίνει στό πρωτότυπο. Ἡ Σύνοδος ἔτσι ἀπέκρουσε μέ εὐκολία τήν κατηγορία ὅτι ἡ ὑγιής εἰκονοφιλία ταυτίζεται μέ τήν εἰδωλολατρία.

Ὁ μισόκαλος διάβολος ὅμως δέν ἔπαψε νά σπέρνει ζιζάνια στό χωράφι τοῦ Χριστοῦ καί νά πολεμεῖ τούς γνήσιους σποριάδες. Ἔτσι, στίς ἀρχές τοῦ 9ου αἰώνα, ὁ αὐτοκράτορας Λέων Ε΄ ὁ Ἀρμένιος ἐγκαινίασε τή δεύτερη φάση τῆς εἰκονομαχίας. Συγκρότησε Σύνοδο στήν ἐκκλησία τῶν Βλαχερνῶν, ἡ ὁποία θέλησε νά καταργήσει τίς ἀποφάσεις τῆς κανονικῆς Συνόδου τῆς Νικαίας καί νά ἀνακηρύξει ὡς δῆθεν Ζ΄ Οἰκουμενική τή Σύνοδο τῆς Ἱερείας. Γρήγορα ὅμως, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἡ βασίλισσα Θεοδώρα –πού βασίλευε ὡς ἐπίτροπος τοῦ ἀνήλικου υἱοῦ της Μιχαήλ τοῦ Γ΄– συνεκάλεσε νέα Σύνοδο στήν Κωνσταντινούπολη στά μέσα τοῦ 9ου αἰώνα, ἡ ὁποία ἀκύρωσε τή σύνοδο τῶν Βλαχερνῶν καί ἐπικύρωσε τά πρακτικά τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ

Τό παράδειγμα τῶν ἁγίων Πατέρων καί ἡ ἱερή τους παρακαταθήκη ἀποτελοῦν πνευματική προίκα ἀσύλληπτης ἀξίας γιά τούς Χριστιανούς ὅλων τῶν αἰώνων. Πολλές φορές ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας, ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ξεχωριστά, διαμαρτύρεται ὅτι εἶναι μόνος καί ἀνυπεράσπιστος καί, ἑπομένως, εὐάλωτος στίς ποικιλότροπες καί πολυώνυμες μηχανές τοῦ διαβόλου. Αὐτό πού μᾶς παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες ὅλων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἔχει ἀξία τεράστια, ἀλλά καί διπλή σημασία· τό ἕνα μέρος ἔχει νά κάνει μέ τήν ἀκρίβεια τῶν δογμάτων καί τή διάσωση τῆς ὀρθῆς πίστης, ἐνῶ τό ἄλλο μέ τήν πεποίθηση καί τή βεβαιότητα ὅτι, ὅσο καί ἄν ἔχουν γιγαντωθεῖ τά ζιζάνια στό χωράφι τοῦ Χριστοῦ, τό χέρι τοῦ γνήσιου σπορέα τό κρατᾶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ἄς λάβουμε λοιπόν κουράγιο, ἄς ἐπικαλεστοῦμε τή μεσιτεία τῶν Ἁγίων μας, καί ὅλα τά ὑπόλοιπα ἐκεῖνος θά τά θεραπεύσει.

Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.

ΠΗΓΗ