ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΥΡΙΝΗΣ – 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

(Μτθ. στ΄ 14-21)

Γιὰ τρία πράγματα μᾶς εἶπε σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο: πρῶτα γιὰ τὴν ἀνεξικακία, δεύτερον γιὰ τὴ νηστεία καὶ τρίτον γιὰ τὴν ἀφιλοχρηματία.

Πρῶτα πὼς πρέπει νὰ συγχωροῦμε ἐκείνους ποὺ τυχόν μᾶς βλάπτουν, γιὰ νὰ συγχωρήσει κι ἐμᾶς ὁ Θεός. Δεύτερον γιὰ τὸ πὼς πρέπει νὰ νηστεύουμε, γιὰ νὰ ἔχει ἡ νηστεία μας μισθὸ ἀπὸ τὸ Θεὸ κι ὄχι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Τρίτον πὼς δὲν πρέπει νὰ θησαυρίζουμε στὰ χαμένα ἐδῶ στὴ γῆ, ἀλλὰ στὸν οὐρανό, ποὺ δὲν χάνεται τίποτε.

Αὐτὰ τὰ τρία, ἂν καὶ φαίνονται ἄσχετα, ὅμως συνδέονται στενὰ μεταξύ τους. Ἡ νηστεία εἶναι ἀδιανόητη χωρὶς τὴν ἀνεξικακία καὶ τὴν ἀφιλοχρηματία. Ἡ καλοσύνη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀγαθότητά του εἶναι ἀνεξάντλητη. Δέχεται νὰ  συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες μας μὲ τὸ μέτρο ποὺ θὰ τοῦ δώσουμε ἐμεῖς. Ὅσο πιὸ πολὺ ἐμεῖς συγχωροῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, τόσο πιὸ πολὺ θὰ μᾶς συγχωρήσει ὁ Θεός.

Αὐτὸ δὲν τὸ λέμε ἐμεῖς, γιατί ἔτσι μᾶς συμφέρει, ἀλλὰ τὸ βεβαιώνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καθὼς τὸ ἀκούσαμε. «Ἂν συγχωρῆτε στοὺς ἀνθρώπους τὰ παραπτώματά τους, θὰ  συγχωρήσει καὶ σὲ σᾶς τὰ παραπτώματά σας ὁ οὐράνιος πατέρας σας. Κι ἂν δὲν συγχωρῆτε στοὺς ἀνθρώπους τὰ παραπτώματά τους οὔτε κι ὁ πατέρας σας θὰ συγχωρήσει τὰ δικά σας παραπτώματα».» Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τὸ εἶπε καθαρὰ πὼς δὲν θὰ βροῦμε ἔλεος ἀπὸ τὸν Θεό, ἂν κι ἐμεῖς δὲν δείξουμε ἔλεος καὶ ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους.

Καθὼς τὸ ἀκούσαμε, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν κήρυξε γιὰ τὴ συγνώμη μεταξύ μας, προχώρησε καὶ εἶπε γιὰ τὴ νηστεία. Ἡ νηστεία εἶναι ὁ πιὸ ἀρχαῖος θεσμὸς τῆς Ἐκκλησίας, γιατὶ ἡ πρώτη ἐντολὴ ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους ἦταν  ἐντολὴ νηστείας, ἀμέσως μετὰ τὴν πλάση του: «Ἀπὸ κάθε δένδρο ποὺ εἶναι στὸν παράδεισο θὰ φᾶτε καρπὸ , μὰ ἀπὸ τὸ δένδρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ δὲν θὰ φᾶτε. Ἂν θὰ φᾶτε ἀπὸ τὸ δένδρο αὐτό, τὴν ἴδια μέρα θὰ πεθάνετε». Συγχρόνως ὅμως ἡ νηστεία εἶναι ὁ πιὸ παρεξηγημένος θεσμὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ δὲν νηστεύουν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ νηστεύουν. Οἱ πρῶτοι δὲν θέλουν νὰ ἀκούσουν γιὰ νηστεία. Τὴν θεωροῦν ἀναχρονιστικὸ καὶ ξεπερασμένο θεσμό. Γὶ αὐτὸ τοὺς ἀκοῦμε καὶ λένε: «Ἡ νηστεία δὲν εἶναι τίποτα. Τὰ ἄλλα εἶναι». Ἡ νηστεία δὲν εἶναι βέβαια ἀρετή, ἀλλὰ ἕνα μέσον πνευματικῆς ἄσκησης. Ἀλλὰ εἶναι καὶ οἱ ἄλλοι ποὺ νηστεύουν, ἀλλὰ δὲν ξέρουν πὼς νὰ νηστέψουν. Θαρροῦν πὼς νηστεία εἶναι μόνο ἡ ἀποχὴ ἀπὸ ὁρισμένες τροφές. Εἶναι βέβαια κι αὐτό, ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο αὐτό. Ἐπειδὴ ἀληθινὴ νηστεία δὲν εἶναι μόνο νὰ ἀπέχεις ἀπὸ ὁρισμένες τροφές, ἀλλὰ νὰ ἀπέχεις κι ἀπὸ τὶς κακίες. Ἐκεῖνες εἶναι ποὺ δὲν τὶς θέλει ὁ Θεός, ἐκεῖνες πρέπει νὰ πολεμήσουμε, γὶ αὐτὸ καὶ νηστεύουμε τὴν τροφή. Ὁ καιρὸς τῆς νηστείας εἶναι καιρὸς μετάνοιας καὶ προσευχῆς καὶ ἀγάπης μεταξύ μας. Ὅταν δὲν εἶναι αὐτά, τότε ἡ νηστεία μόνο τῆς τροφῆς δὲν εἶναι τίποτα. Ἂν εἶναι νὰ νηστεύουμε τὴν τροφὴ καὶ νὰ μὴ μετανοοῦμε, ἂν εἶναι νὰ μὴν τρῶμε καὶ νὰ τρωγόμαστε ἀπὸ τὴν κακία μας, τί  τὸ ὄφελος ἀπὸ τὴ νηστεία; Ἡ νηστεία ἀδελφοί μου, εἶναι καιρὸς γιὰ νὰ κλάψουμε, γιὰ νὰ συγχωρεθοῦμε μεταξύ μας καὶ γιὰ νὰ ζητήσουμε συγχώρεση ἀπὸ τὸ Θεό.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς λέγοντας γιὰ τὴ νηστεία προχώρησε καὶ εἶπε  γιὰ τὴν ἀφιλοχρηματία. Γιατί πραγματικὰ εἶναι πολὺ κοντὰ καὶ συνδέεται ἡ νηστεία μὲ τὴν ἀφιλοχρηματία, ἐπειδὴ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸ χρῆμα ματαιώνει ὁλωσδιόλου τὸ σκοπὸ τῆς νηστείας. Καὶ πῶς λοιπὸν θὰ ποῦμε πῶς νηστεύουμε, ὅταν δὲν ἔχουμε ἀγάπη, ὅταν ἡ καρδιά μας εἶναι κολλημένη στὰ χρήματα; Καθόλου μὰ καθόλου δὲν ἀξίζει ἡ νηστεία χωρὶς ἀγάπη, χωρὶς ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν ἀδελφό, ποὺ εἶναι δίπλα μας καὶ πεινᾶ, χωρὶς ἔλεος πρὸς τὸν φτωχό.Ἕνας λόγος ποὺ νηστεύουμε, εἶναι γιὰ νὰ κάνουμε οἰκονομία, ὄχι βέβαια γιὰ νὰ θησαυρίσουμε ὅ,τι θὰ μᾶς μείνει, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ δώσουμε σ΄ἐκείνους ποὺ δὲν ἔχουν. Φάγε λοιπὸν λιγότερο, γιὰ νὰ μείνει νὰ φάει κι ὁ φτωχός. Ἔτσι λοιπὸν τώρα νηστεύουμε, γιὰ νὰ δείξουμε τὴν ἀγάπη μας, γιὰ νὰ θησαυρίσουμε ἀγαθὰ στὸν οὐρανό, γιὰ νὰ ἐμπιστευθοὺμε ὅ,τι μας περισσεύει στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Τὸ λέει ἡ θεία Γραφὴ καὶ δὲν  εἶναι ψέμα, πὼς ὅποιος δίνει στὸ φτωχὸ δανείζει στὸ Θεό.

Πραγματικὰ εἶναι εὐλογημένη ἀπὸ τὸ Θεὸ ἡ σαρακοστὴ καὶ ἡ νηστεία ποὺ ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία. Οἱ Ἱεροὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔταξαν κάθε χρόνο σὰν σήμερα νὰ θυμόμαστε τὴν ἔξωση τοῦ Ἀδὰμ ἀπὸ τὸν παράδεισο. Κι ὅπως ἐκεῖνος ἐξαιτίας ποὺ δὲν νήστεψε, βρέθηκε ἔξω καὶ ἔκλαιγε γιὰ τὸ πάθημά του, ἔτσι κι ἐμεῖς νὰ κλαῖμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Ἐκεῖνος ἔχασε τὸν παράδεισο, ἐπειδὴ δὲν νήστεψε. Ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου, τώρα νὰ νηστέψουμε, γιὰ νὰ μὴ χάσουμε τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας μας.

Ἀμήν.

π.Χ.Δ.Δ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΗΓΗ