ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (16-06-2024)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Σήμερα, χριστιανοί μου, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τή μνήμη τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ Σύνοδος αὐτή συνεκλήθη τό 325 μ.Χ. στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Μ. Κωνσταντῖνος μέ σκοπό ν’ ἀντιμετωπίσει τίς κακοδοξίες τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι ὁ Χριστός ἔχει δύο φύσεις, δηλ. εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος. Σ’ αὐτή τή Σύνοδο θεολόγησαν καί ἀνεδείχθησαν μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὅπως ὁ Μ. Ἀθανάσιος καί ὁ Ἅγιος Σπυρίδωνας. Οἱ ἀποφάσεις τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία καταδίκασε τόν Ἄρειο καί τούς ὀπαδούς του συνοψίστηκαν στό Σύμβολο τῆς Πίστεως τό γνωστό μας «Πιστεύω», τό ὁποῖο συμπληρώθηκε καί πῆρε τή σημερινή του μορφή μέ τίς ἀποφάσεις τῆς Β’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τό ὁποῖο ἐμπεριέχει ὅλο τό δόγμα τῆς πίστεώς μας καί ὅταν τό λέμε ὁμολογοῦμε καί παραδεχόμαστε τήν πίστη μας.

Μέ ἀφορμή αὐτό τό γεγονός ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία στό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε, ἔβαλε τήν προσευχή, πού ἔκανε ὁ Ἰησοῦς Χριστός πρός τό Θεό Πατέρα Του κατά τίς ὦρες τῆς ἀγωνίας Του στόν κῆπο τῆς Γεσθημανῆς πρίν τή σύλληψή Του.

Ὁ Κύριός μας κάνοντας θά λέγαμε ἕναν ἀπολογισμό τοῦ ἔργου Του πρός τό Θεό Πατέρα Του πού τόν ἀπέστειλε στόν κόσμο γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό διάβολο καί τήν ἁμαρτία, λέει ὅτι ἔφτασε ἡ ὥρα νά φανερώσει ὁ Θεός Πατέρας τή δόξα τοῦ Υἱοῦ καί ὁ Υἱός τή δόξα τοῦ Πατέρα ἐννοώντας τή Σταυρική θυσία Του καί τήν ὁριστική νίκη κατά τοῦ Διαβόλου μέ τήν Ἀνάστασή Του. Προγνωρίζοντας ὡς Θεός ὅτι θά ἐπακολουθοῦσε ἡ ἀμφισβήτηση τῆς θεότητός Του δίνει ἀπάντηση γι’ αὐτό λέγοντας ὅτι προτοῦ ἔλθει στή γῆ προϋπῆρχε κοντά στό Θεό Πατέρα ὡς Θεός.

«Ἐγώ σέ ἐδόξασα ἐπί τῆς γῆς, τό ἔργον ἐτελείωσα ὅ δέδωκας μοί ἴνα ποιήσω· καί νῦν δόξασον μέ σύ, πάτερ, παρά σεαυτῶ τή δόξη ἤ εἶχον πρό τοῦ τόν κόσμον εἶναι παρά σοί». Ἐγώ σέ δόξασα πάνω στή γῆ ἀφοῦ ὁλοκλήρωσα τό ἔργο πού μοῦ ἀνέθεσες νά κάνω. Τώρα, λοιπόν, Πατέρα, δόξασέ με κοντά σ’ ἐσένα μέ τή δόξα πού εἶχα κοντά σου προτοῦ νά γίνει ὁ κόσμος.

Ἡ μεγάλη ἀγωνία ὅμως τοῦ Χριστοῦ μας ἦταν γι’ αὐτούς πού θά ἄφηνε πίσω του, τούς Μαθητές Του καί ὅσους στό ἑξῆς θά πίστευαν σ’ Αὐτόν. Γι’ αὐτό παρακαλεῖ τό Θεό – Πατέρα πρῶτον νά δώσει ἀγάπη κι ἑνότητα στούς ἀνθρώπους κατά τό πρότυπο τό δικό τους δηλ. τῆς Ἁγίας Τριάδος «ἵνα ἕν ὧσιν καθώς ἡμεῖς» (δηλ. γιά νά μείνουν ἑνωμένοι ὅπως ἐμεῖς εἴμαστε ἕνα) καί δεύτερο νά τούς προφυλάξει ἀπό τόν πονηρό διάβολο.

Ἡ ἑνότητα διατηρήθηκε μέσῳ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί ἡ προφύλαξη ἀπό τό διάβολο μέσῳ τῶν Μυστηρίων καί προπάντων τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως καί Μετανοίας καί τῆς συμμετοχῆς μας στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Χριστιανοί μου, αὐτή ἡ Ἀρχιερατική Προσευχή, πού ἔγινε κατά τίς δύσκολες ἐκεῖνες ὧρες προστατεύει καί συντηρεῖ 2000 καί πλέον χρόνια τόν κόσμο καί ὅσους ἐμπιστεύονται τή ζωή τους στόν ἀληθινό Θεό καί σ’ Αὐτόν που τόν ἀπέστειλε. «Αὕτη δέ ἐστίν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τό μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν». Γνώση τοῦ Χριστοῦ σημαίνει μίμηση τῆς ζωῆς Του, συμμετοχή τοῦ ἀνθρώπου στή ζωή τοῦ Θεοῦ δηλ. θέωση, διότι κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης: «Χριστιανισμός εἶναι ἡ μίμηση τῆς θείας φύσεως». Ἄς τό προσπαθήσουμε.

Πρωτ. π. Παν. Μεγαλοκονόμος

ΠΗΓΗ