ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (13-3-2005)

Εἶναι γνωστό πώς, ὅταν ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο, τόν ἔβαλε μέσα στόν Πα­ράδεισο. Ἐκεῖ ζοῦσε κοντά Του, μέχρι τήν ὥρα πού οἱ Πρωτόπλαστοι ἔφαγαν ἀπ᾿ τόν ἀπαγορευμένο καρπό, μή ὑπακούοντας στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Τό ἀπο­τέ­­λεσμα ἦταν ἡ ἐκδίωξή τους ἀπ᾿ τή γνήσια πατρίδα τους, τόν Παράδεισο. Ἡ πτώ­­ση καί ἡ ἐξορία τοῦ Ἀδάμ ἀπό τόν Θεό καί τόν Παράδεισο δέν τελειώνει σ᾿ ἐ­­κεῖ­­νον. Μᾶς ἔρριξε ὅλους σ᾿ ἕνα χῶρο μακριά ἀπό τόν Θεό, ὅπου τό πιό χαρα­κτη­ριστικό γνώρισμά του εἶναι ὁ θάνατος.

Ὁ Θεός ὅμως δέν μᾶς ἄφησε. Ἔστειλε τόν Υἱό Του, τόν Χριστό, ἔγινε ἄνθρω­πος, σταυρώθηκε καί ἀναστήθηκε, γιά νά ἀναστήση κι ἐμᾶς κοντά Του. Ὁ Θεάν­θρω­πος Χριστός ἵδρυσε τήν Ἐκκλησία Του, ἡ ὁποία, ὡς ἄλλο πνευματικό θερα­πευ­τή­ριο, θεραπεύει τίς ἀδυναμίες μας, συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες μας καί μᾶς ἑνώ­νει μέ τόν Θεό. Ὡς πνευματικό νοσοκομεῖο ἡ Ἐκκλησία μας χρησιμοποιεῖ πολλούς τρό­πους θεραπείας, ὅπως τά ἅγια Μυστήρια, τίς νηστεῖες, τίς γιορτές καί ὅλη τή λει­τουργική ζωή της.

Μιά σπουδαία λατρευτική περίοδος τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι καί ἡ Μεγάλη Τεσ­σα­ρακοστή, πού ἀρχίζει αὔριο, Καθαρά Δευτέρα. Ἔχει σκοπό νά μᾶς προετοι­μά­ση νά ζήσουμε τό Πάθος τοῦ Χριστοῦ καί τήν Ἀνάστασή Του. Ἀπό χθές τό βρά­δυ στόν Ἑσπερινό καί σήμερα στόν Ὄρθρο, πολλά τροπάρια μᾶς μιλοῦσαν γιά τήν ἐξορία τοῦ Ἀδάμ ἀπό τόν Παράδεισο. Γιατί, ἆραγε; Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, μέ πολ­λή σοφία ἔβαλαν στήν θύρα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, σήμερα δηλαδή, τήν ἀνάμνηση αὐτῆς τῆς ἐξορίας. Γιατί ἡ ἐξορία αὐτή ἔχει σχέση μέ τή νηστεία. Τήν θεί­α ἐντολή τῆς νηστείας ἀθέτησε ὁ Ἀδάμ καί τά ἔχασε ὅλα καί διώχθηκε ἀπ᾿ τόν Πα­ράδεισο. Ἀπ᾿ αὐτό μποροῦμε νά καταλάβουμε πόσο σημαντικός, ὠφέλιμος καί ἀναγκαῖος γιά τή σωτηρία μας εἶναι ὁ θεσμός τῆς νηστείας.

Πολλοί λόγοι εἶναι ἐκεῖνοι, πού ἀκόμα καί γιά τούς θρησκευτικά ἀδιάφορους ἀν­θρώπους, ἐπιβάλλουν τή νηστεία ὡς ἀπαραίτητη. Ἀφήνουμε τούς παιδαγωγι­κούς, ψυχολογικούς, οἰκονομικούς, κοινωνικούς λόγους καί τούς λόγους ὑγείας, γιά νά δοῦμε τίς πνευματικές προϋποθέσεις γιά τήν πραγματική νηστεία.

Καί πρέπει νά ἔχη ὑπ᾿ ὄψιν του ὁ κάθε Χριστιανός πώς ἡ νηστεία δέν πρέπει νά εἶναι μόνο σωματική, δηλαδή, μόνο ἀποχή ἀπ᾿ τίς τροφές, ἀλλά καί πνευ­μα­τική, δηλαδή, ἀγώνας ἐναντίον τῶν παθῶν. Χθές στόν Ἑσπερινό ἀκούσαμε: «νη­στεύ­σωμεν, ἀδελφοί, σωματικῶς, νηστεύσωμεν καὶ πνευματικῶς, λύσωμεν πάντα σύνδεσμον ἀδικίας». Χωρίς τήν πνευματική νηστεία, ἡ ἀποχή ἀπό τά φαγητά μέ­νει ἕνας ὑποκριτικός καί φαρισαϊκός τύπος. Τί νά τήν κάνω τή νηστεία, ὅταν, μι­σών­τας, κατηγορώντας καί ἀδικώντας τόν ἀδελφό μου, τρώγω τήν σάρκα του; Ἡ νηστεία, μαζί μέ τόν πνευματικό ἀγῶνα τῆς ἐσωτερικῆς καθάρσεως, γίνεται χαλι­νά­ρι πού μᾶς συγκρατεῖ ἀπό κάθε ἁμαρτία. Μᾶς βοηθεῖ νά λέμε «ὄχι» στή σάρκα καί στήν ὕλη, πού βασιλεύουν στή σημερινή κοινωνία.

Ὅταν νηστεύουμε ἀπό φαγητά, ἄς νηστέψη καί ἡ γλῶσσα μας ἀπό τήν αἰ­σχρο­λογία, τήν κατάκριση, τήν βλασφημία, τό ψέμμα. Ἄς νηστέψουν καί τά χέρια μας ἀπό τήν κλοπή καί τίς ἄλλες ἁμαρτίες. Ἄς νηστέψουν καί τ᾿ αὐτιά μας ἀπό ἄ­σχημα ἀκούσματα. Ἄς νηστέψουν καί τά μάτια μας ἀπό ἄσεμνα θεάματα.

Μιά ἄλλη ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά σωστή νηστεία εἶναι ἡ συγχωρη­τι­κό­τητα, γιά τήν ὁποία ἀκούσαμε στό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ἀκούσαμε νά λέγη ὁ ἴδιος ὁ Χριστός «ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀ­φήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος». Ἄνθρωποι, λέγει, ἐάν ἐσεῖς συγχω­ρή­σετε τά σφάλματα πού διέπραξαν ἐναντίον σας οἱ ἄνθρωποι, τότε καί ὁ Πατέ­ρας σας ὁ οὐράνιος συγχωρεῖ ὅσες ἁμαρτίες πράξατε ἐνώπιόν Του. Ἄν δέν συγ­χω­ρήσετε τά σφάλματα τῶν ἀδελφῶν σας, οὔτε ὁ Θεός συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες σας. Ἐμεῖς, ἆραγε, συγχωροῦμε τά σφάλματα τῶν συνανθρώπων μας; Ἄν δέν τό κά­νουμε αὐτό, πῶς περιμένουμε νά προκόψουμε πνευματικά; Πῶς περιμένουμε νά δεχθῆ ὁ Θεός τίς νηστεῖες μας, τόν ἐκκλησιασμό μας καί τά δῶρα μας; Πῶς θά κοινωνήσουμε τό Ἄχραντο Σῶμα τοῦ Κυρίου καί τό Τίμιο Αἷμα Του; Ὁ Θεός, διά στόματος τοῦ Προφήτου Ἀμώς, μᾶς λέγει: «Ἐμίσησα καί ἀπέρριψα τίς ἑορτές σας, δέν θά ὀσφρανθῶ τίς θυσίες σας κατά τίς μεγάλες ἑορτές καί πανηγύρεις σας».

Ἀδελφοί μου, αὔριο μπαίνουμε στό στάδιο τῆς νηστείας. Ἄς ξεκινήσουμε τα­πει­νά, χωρίς ἐπιδείξεις, τήν νηστεία μας, χωρίς νά κατακρίνουμε αὐτούς πού δέν νη­στεύουν καί, ὅταν χρειάζεται, ἄς ὁμολογοῦμε ὅτι νηστεύουμε ὑπακούοντας στήν Ἐκκλησία.

Ἡ νηστεία, κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, εἶναι ἀλλαγή τρόπου ζωῆς: «Νηστεία ἡ πάντων τοῦ βίου μεταβολή». Ἄς μήν ἀλλάξη μόνο τό περιεχόμενο τῆς χύτρας. Ἄς ἀλ­λάξη καί τό περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς μας. Ἄς ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς, νοοτρο­πία. Ἡ νηστεία, εἰδικά μέσα στήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, εἶναι δεῖ­γμα μετανοίας. ΑΜΗΝ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου