Τὰ πολύτιμα παράσημα

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 24 Νοεμβρίου 2024, ΚΒ΄ Κυριακῆς Ἐπιστολῶν (Γαλ. ς΄ 11-18)

ΤΑ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΠΑΡΑΣΗΜΑ

«Ἐγὼ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω»

Μὲ τὸν φοβερὸ αὐτὸ λόγο ὁ ἀπόστολος Παῦλος κλείνει τὴν ἐπιστολή του πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Γαλατίας. Ἐγώ, τοὺς λέει, βαστάζω στὸ σῶμα μου τὰ σημάδια τῶν πληγῶν ποὺ δέχθηκα γιὰ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὰ εἶναι ἡ ἀπολογία του. Αὐτὰ ἀποτελοῦν τὸ τελευταῖο καὶ πιὸ δυνατὸ ἐπιχείρημά του, προκειμένου νὰ τοὺς πείσει γιὰ τὴ γνησιότητα τοῦ κηρύγματός του καὶ νὰ τοὺς ἐπαναφέρει στὴν ὀρθὴ διδασκαλία, ἀπὸ τὴν ὁποία εἶχαν παρεκκλίνει. Ἂς δοῦμε λοιπὸν μὲ τὴν ἀφορμὴ αὐτὴ ποιά εἶναι τὰ στίγματα, γιὰ τὰ ὁποῖα ὁμιλεῖ μὲ καμάρι ὁ Ἀπόστολος, καὶ ἐὰν μποροῦμε νὰ ἀποκτήσουμε κι ἐμεῖς ἀντίστοιχα.

1. Τὰ σημάδια τῶν πληγῶν

Τὰ στίγματα αὐτὰ εἶναι τὰ σημάδια τῶν πληγῶν ποὺ εἶχε δεχθεῖ γιὰ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ γιὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου του. Ὅλα ὅσα εἶχε ὑποστεῖ κατὰ τὶς ἀποστολικὲς περιοδεῖες του καὶ τὰ ὁποῖα ὁ ἴδιος περιγράφει σὲ ἄλλη ἐπιστολή του: «ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως… ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθήμερον ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα» (Β΄ Κορ. ια΄ 23-25). Δηλαδή, δέχθηκα στὸ σῶμα μου χτυπήματα καὶ ὑ­περβολικὲς πληγές. Ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους πέντε φορὲς μαστιγώθηκα μὲ τριανταεννιὰ μαστιγώσεις. Τρεῖς φορὲς μὲ ράβδισαν, μία μὲ λιθοβόλησαν, τρεῖς φορὲς ναυάγησα, ἕνα μερόνυχτο ἔμεινα στὸ ἀνοιχτὸ πέλαγος, ὅπου μ᾿ ἔδερναν τὰ ἄγρια κύματα.

Ὅλη ἡ ζωή του εἶχε γίνει ἕνα συνεχὲς μαρτύριο. Ὅλο τὸ σῶμα του ἕνας χάρτης ἀπὸ οὐλὲς καὶ τραύματα. Ὅπως οἱ δοῦλοι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἔφεραν στί­γματα, σημάδια στοὺς βραχίονες ἢ στὸ μέτωπό τους, τὰ ὁποῖα φανέρωναν σὲ ποιόν κύριο ἀνήκουν, ἔτσι κι ὁ Ἀπόστολος μὲ τὰ στίγματα αὐτὰ ἀπὸ τὰ βασανιστήρια ποὺ ὑπέστη, ἐπιβεβαίωνε ὅτι εἶναι γνήσιος δοῦλος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτὸ χρησιμοποιεῖ τὴ λέξη «βαστάζω», σὰν νὰ πρόκειται γιὰ κάποιο τρόπαιο, γιὰ κάποιο βασιλικὸ σκῆπτρο. Τὰ ἀπαριθμεῖ σὰν νὰ εἶναι τὸ ἀκριβὸ καύχημά του, τὰ πολύτιμα παράσημά του.

2. Ἀναίμακτοι μάρτυρες

Μποροῦμε, ἀλήθεια, νὰ ἀποκτήσουμε κι ἐμεῖς ἀντίστοιχα παράσημα, στίγματα σὰν κι αὐτὰ ποὺ ἔφερε ὁ ἀπόστολος Παῦλος; Ἐκεῖνος διώχθηκε ἀπὸ Ἰουδαίους καὶ εἰδωλολάτρες. Ἐμεῖς, φανερὰ τουλάχιστον, δὲν ἀντιμετωπίζουμε διω­γμοὺς κατὰ τῆς πίστεώς μας. Ὡστόσο ὁ καθημερινὸς ἀγώνας μας ἐνάντια στὰ πάθη καὶ ἡ ὑπομονή μας στὶς μικρὲς ἢ μεγαλύτερες δυσκολίες ποὺ ἀντιμετωπίζουμε, ἰσοδυναμοῦν μὲ μαρτύριο, κατὰ τοὺς Πατέρες. Ὁ ἀρχαῖος ἐκκλησιαστικὸς συγγραφέας Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεὺς ὑπογραμμίζει ὅτι ὁ Χριστιανὸς εἶναι καθημερινὸς μάρτυρας! «Μαρτυρήσει νύκτωρ, μαρτυρήσει μεθ᾿ ἡμέραν· ἐν λόγῳ, ἐν βίῳ, ἐν τρόπῳ μαρτυρήσει» (PG 8, 1048). Νύχτα – μέρα, δηλαδή, μαρτυρεῖ ὁ Χριστιανός, μὲ τὰ λόγια του, μὲ τὴ ζωή του, μὲ κάθε τρόπο.

Συνεπῶς, μάρτυρας μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ὁ ἀσθενὴς ποὺ ὑπομένει ἀγόγγυστα τοὺς πόνους τῆς χρόνιας ἀσθένειάς του· ὁ πιστὸς ποὺ σηκώνει καρτερικὰ τὸν σταυρὸ τῆς δοκιμασίας του, ὁ ὁποῖος πολλὲς φορὲς καθιστᾶ τὴ ζωή του ἕνα μαρτύριο· ὁ τίμιος ἐπαγγελματίας ποὺ ἀντιμετωπίζει μὲ μακροθυμία καὶ ἀγάπη κάποια ἀδικία στὴν ἐργασία του, κάποια συκοφαντία στὸ περιβάλλον του. Τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου βαστάζει ὁ τίμιος οἰκογενειάρχης, μάλιστα ὁ πολύτεκνος, ποὺ ἀγωνίζεται μέσα σὲ ἀντίξοες συνθῆκες νὰ μεγαλώσει τὰ παιδιά του ὅπως θέλει ὁ Θεός· ἡ μητέρα ἐκείνη ποὺ ἀπαρνεῖται τὶς προτιμήσεις της, προκειμένου νὰ ὑπάρχει εἰρήνη στὸ σπίτι. Τὰ πνευματικὰ αὐτὰ παράσημα φέρει κι ὅποιος προσφέρει στὸν Χριστὸ τοὺς κόπους τῆς ἀσκήσεώς του, τὴ νηστεία του, τὴν ἐγκράτειά του, τὸν χρόνο του γιὰ νὰ προσευχηθεῖ καὶ νὰ μετάσχει στὴ θεία Λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας· ὁ νέος ποὺ κρατεῖ τὴν ἁγνότητά του· ἡ νέα ποὺ ντύνεται καὶ συμπεριφέρεται μέ σεμνότητα, στὴν ἐποχή μας, ὅπου ἔχει χαθεῖ κάθε ἴχνος ντροπῆς. Ἀναίμακτος μάρτυρας εἶναι κι ἐκεῖνος ποὺ ὁμολογεῖ μὲ τὰ λόγια του καὶ τὴ θεάρεστη ζωή του ὅτι εἶναι Χριστιανός, ἐνῶ γύρω μας συχνὰ λοιδορεῖται τὸ ἅγιο Ὄνομα τοῦ Κυρίου.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας εἶναι Ἐκ­κλησία μαρτύρων. Οἱ μάρτυρες εἶναι οἱ ἥρωές της, τὰ ἔνδοξα παιδιά της, τὸ σεμνὸ καύχημά της, τὰ πιὸ λαμπρὰ στολίδια της. Σὲ κάθε ἐποχὴ οἱ Χριστιανοὶ εἶναι ἀναίμακτοι μάρτυρες. Ὅλη ἡ ζωή τους εἶναι μιὰ μαρτυρία Χριστοῦ. Φέρουν τὰ σημάδια τοῦ μαρτυρίου. Αὐτὰ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου ἂς «βαστάζουμε» κι ἐμεῖς μέσα στὸν σύγχρονο κόσμο, ὥστε ν᾿ ἀξιωθοῦμε ν᾿ ἀπολαύσουμε μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἅγιους μάρτυρες τὰ ἄφθαρτα κάλλη τοῦ Παραδείσου.

ΠΗΓΗ