ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

24 Νοεμβρίου 2024

«οὐδέν γλυκύτερον τοῦ προσέχειν ἐντολαῖς Κυρίου» (Σοφ. Σειράχ 23,27).

Ὁ σοφός Σειράχ στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀναφωνεῖ: «Δέν ὑπάρχει τίποτε γλυκύτερο, ἀπό τό νά προσέχει καί νά τηρεῖ κανείς τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου», «ἰδού ὁ Κύριος ἐντέλλεται» διαλαλεῖ ὁ Προφήτης Ἀμώς (6, 12) καί ὁ Δαβίδ ὁ μελῳδός ψάλλει: «ὅλες οἱ ἐντολές σου εἶναι ἀληθινές» (Ψαλμ. 118,86) «Κύριε, ὁδήγησέ με στό δρόμο τῶν ἐντολῶν σου» (Ψαλμ. 118,35).

Στή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ἕνας φιλομαθής πλούσιος νέος ἐρωτᾶ τόν Κύριό μας˙ «τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω;».

Καί ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου «τάς ἐντολάς οἶδας» τίς ἐντολές τίς γνωρίζεις, τόν παραπέμπει δηλαδή στόν ἠθικό Νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἐπισφραγίζοντας ἔτσι τό αἰώνιο κῦρος της. Καί σέ ἄλλο σημεῖο ὁ Κύριός μας θά πεῖ ἐκεῖνα τά ἀθάνατα λόγια: «Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τόν νόμον ἤ τούς προφήτας˙ οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλά πληρῶσαι» (Ματθ. 5,17). Δέν ἐπρόκειτο νά κατεδαφίσει τόν παλαιό Νόμο, ἀλλά θά τόν τελειοποιοῦσε. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά νά κάμει πιό σαφή καί πιό κατανοητή τήν μεγάλη ἀξία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μεταχειρίζεται στό λόγο του, τήν εἰκόνα τοῦ μαστοῦ καί τοῦ θηλασμοῦ. Ὁ μαστός τῆς μητέρας ἀπό τήν στιγμή τοῦ ἀποθηλασμοῦ τοῦ παιδιοῦ της σχεδόν εἶναι ἄχρηστος (ἐννοεῖται γιά τό παιδί πού μεγάλωσε). Μέ τί εἰρωνεῖες (τρόπος τοῦ λέγειν), ἀποτρέπουν οἱ γονεῖς τό παιδί πού θά θελήσει νά ξαναγυρίσει στήν παλιά συνήθεια.Τώρα δηλαδή ἡ εὐλογημένη καί χρησιμότατη μέχρι πρίν λίγο μητρική θηλή δέν χρειάζεται πλέον. Ἔτσι ἀκριβῶς συνέβη καί μέ τήν Παλαιά Διαθήκη. Ἡ στερεά τροφή τῆς Καινῆς Διαθήκης παραμέρισε τό γάλα τῆς Παλαιᾶς. Ἑπομένως, τό ὀρθόδοξο φρόνημα σχετικά μέ τόν ἱερό σύνδεσμο τῶν δύο Διαθηκῶν εἶναι, σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες μας, τούς ἀπλανεῖς καί σοφούς ὁδηγούς μας, ὅτι Ἕνας εἶναι ὁ Νομοθέτης καί τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Ὁ Θεός!

Ὁ πλούσιος τοῦ Εὐαγγελίου ἀγαποῦσε τόν Θεό καί ἀπό ἀγάπη τηροῦσε τίς ἐντολές του. Αὐτή ἡ ἀγάπη του τόν ἔκανε νά ζητήσει τό τέλειο, τό ὁποῖο τελικά δέν κατώρθωσε, ἐπειδή μαζί μέ τό Θεό ἀγαποῦσε καί τά πλούτη του, τά ὑλικά ἀγαθά. Τί τό ὄφελος, λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, ἄν ἕνα κάστρο εἶναι ἀπό ὅλα τά μέρη ἀσφαλές καί σίγουρο, ἔχει, ὅμως, μιά ἀφύλακτη πόρτα σέ ἕνα μέρος του; Ἀπό ’κεῖ μπορεῖ νά μπεῖ ὁ ἐχθρός κάποια στιγμή καί νά θανατώσει αὐτούς πού βρίσκονται μέσα. Ὁ Κύριός μας εἶπε στό νέο, ὅτι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν εἴσοδό του στή ζωή τοῦ Θεοῦ. «Εἰ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τήν ζωήν, τήρησον τάς ἐντολάς» (Ματθ. 19,17). Μόνον ἐκεῖνος, πού τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου, ἔχει τήν ἀγάπη καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ Κύριός μας τόνισε στήν Ἀρχιερατική Του προσευχή: «Ἐάν τάς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθώς ἐγώ τάς ἐντολάς τοῦ Πατρός μου τετήρηκα καί μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ» (Ἰω. 15,10). Δέν εἶναι ὁ Νόμος τοῦ Κυρίου δέσμευση, ἀλλά νόμος ἐλευθερίας. Ὅποιος, ὅμως, τόν ἀκολουθήσει μέ ἐλευθερία καί ἀγάπη, αὐτός «ἕξει θησαυρόν ἐν οὐρανῷ» (Λουκ. 18,22), πλοῦτο αἰώνιο.

Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη σημειώνει: «Ἐδῶ κατά τόν καιρόν αὐτόν τοῦ άντιχρίστου δεικνύεται ἡ ὑπομονή καί ἐγκαρτέρησις καί ἀντοχή τῶν χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί κρατοῦν τήν πίστιν πρός τόν Ἰησοῦν» (14, 12).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σημειώνει στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του: «ὁ μέν νόμος ἅγιος καί ἡ ἐντολή ἁγία καί δικαία καί ἀγαθή» (7, 12)̇ στόν δέ μαθητή του Τιμόθεο παραγγέλει: «νά διατηρήσεις τήν ἐντολή πού ἀνέλαβες εἰς τό βάπτισμα καί τήν χειροτονία σου ἄσπιλον καί ἀνεπίληπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Α΄Τιμ. 6,14).

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος γράφει: Ὁ Θεός εὐχαριστεῖτε στίς προσευχές ἐκεῖνες πού προσφέρονται μέ συναίσθηση τῆς ἀναξιότητάς μας. Αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ ὑποταγή στίς ἐντολές Του.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος διδάσκει: Ἡ ἔλλειψη τῆς ἀγάπης πρός τά λόγια τοῦ Θεοῦ ἀποκαλύπτει τήν ἔλειψη τῆς ἀγάπης πρός τόν ἴδιο τόν Θεό. Ὁ Θεός κρύβεται μέσα στά λόγια Του, μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι.

Ἀναζητῶ, λοιπόν, τόν Θεό σημαίνει ὅτι «κυνηγάω» τίς ἐντολές, προκειμένου νά τίς κάνω ἔνδυμα καί σπίτι μου, καί νά ἐνοικήσω σέ αὐτές.

Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ καταθέτει: Οἱ ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου περικλείουν τήν Αὐτο-αποκάλυψη τοῦ Θεοῦ. Ὅσο βαθύτερα εἰσχωροῦμε στό πνεῦμα τους, τόσο περισσότερο γίνεται συγκεκριμένη σέ ἐμᾶς ἡ θέα τοῦ Θεοῦ. Καί ὅταν οἱ ἐντολές αὐτές, κατά τήν εὐδοκία Του, γίνουν ἡ μόνη ἀρχή ὅλου τοῦ εἶναι μας, προσκαίρου καί αἰωνίου,τότε καί ἐμεῖς θά ὁμοιωθοῦμε πρός Αὐτόν, «γιατί θά Τόν ἰδοῦμε ὅπως εἶναι».

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀνακεφαλαιώνει: Οἱ πιστοί πού τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ δέχονται τή Χάρη Του. Καί ὁ Θεός εἶναι ‘’ὑποχρεωμένος’’ νά τούς βοηθάει μέσα σ’αὐτά τά δύσκολα χρόνια.

Χριστιανοί μου,

τό Δεσποτικό Στόμα μᾶς φωνάζει: «Μείνατε σέ Ἐμένα γιά νά μένω καί ἐγώ σέ σᾶς, διότι χωρίς Ἐμένα καί χωρίς νά ἔχετε τήν ζωτική δύναμη πού πηγάζει ἀπό ἐμένα, δέν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτα γιά τήν δικαίωση καί τόν ἐξαγιασμό σας» (Ἰω. 15, 4-5). Ἐμεῖς, τά σοφά Του δημιουργήματα, εἴμαστε πλασμένοι γιά νά κληρονομήσουμε τήν αἰώνια Βασιλεία Του. Δέν ἔχωμε παρά νά κάνωμε ὅ,τι δυσκολευόταν ὁ νέος τοῦ Εὐαγγελίου, νά τηροῦμε τίς θεῖες Ἐντολές, τά σωτηριώδη διδάγματα τοῦ Σωτῆρα μας ̇ νά μήν λυσμονοῦμε, ὅτι μέ αὐτές πρέπει νά μεταμορφωθοῦμε. Νά γίνουμε καινούργιοι ἄνθρωποι, νά ἀποβάλωμε τά πάθη, τίς κακές μας ἐπιθυμίες καί νά γίνωμε φιλόθεοι καί φιλάδελφοι, συνῳδά μέ τήν προσευχητική ἱκεσία τοῦ προφητάνακτος Δαβίδ: «Δές, Κύριε, ὅτι ἐγώ ἀγάπησα μέ ὅλη μου τή καρδιά τίς ἐντολές Σου˙ κατά τό μέγα ἔλεός Σου, χάρισέ μου ἀσφαλῆ καί μακράν τήν ζωήν μου» (Ψαλμ. 118,159). Ἀμήν!

ΠΗΓΗ