ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

19 Δεκεμβρίου 1999

«Ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν».

 (Ἑβρ. ια΄, 9-10, 32-40)

Μέ τό ση­με­ρι­νό ἀ­πο­στο­λι­κό ἀ­νά­γνω­σμα ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος καί ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας θέ­λουν νά μᾶς δώ­σουν τήν δυ­να­τό­τη­τα νά θυ­μη­θοῦ­με κι ἐ­μεῖς τούς ἀν­θρώ­πους ἐ­κεί­νους, οἱ ὁ­ποῖ­οι πε­ρί­με­ναν τόν Λυ­τρω­τή καί τήν ἀ­πο­λύ­τρω­ση. Νο­στάλ­γη­σαν τόν Σω­τῆ­ρα καί τή σω­τη­ρί­α τους καί προ­ε­τοί­μα­σαν τίς καρ­δι­ές τους γι­ά τήν ἀ­πο­κά­λυ­ψη τοῦ Θε­αν­θρώ­που στή γῆ.

Δέν ξε­χνᾶ ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος νά μᾶς μι­λή­σει γι­ά τόν ἄν­θρω­πο πού ἀ­πο­ξε­νώ­θη­κε με­τά τήν πτώ­ση τῶν πρω­το­πλά­στων ἀ­πό τή χά­ρη τοῦ Θε­οῦ καί ἀλ­λο­τρι­ω­μέ­νος ἀ­πό τήν ἁ­μαρ­τί­α ὑ­πο­δου­λώ­θη­κε στά εἴ­δω­λα καί στήν ποι­κι­λό­μορ­φη εἰ­δω­λο­λα­τρί­α. Ὡ­στό­σο μᾶς θυ­μί­ζει πώς ὑ­πῆρ­ξε καί ἕ­να ἐ­κλε­κτό κι ἐ­λά­χι­στο τμῆ­μα τῆς ἀν­θρω­πό­τη­τος πού ἔ­μει­νε πι­στό στήν ὑ­πό­σχε­ση τοῦ Θε­οῦ γι­ά τόν ἀ­να­με­νό­με­νο Μεσ­σί­α καί Λυ­τρω­τή. Στήν κα­τη­γο­ρί­α αὐ­τή ἀ­νή­κουν οἱ Προ­φῆ­τες καί οἱ Δί­και­οι τῆς Πα­λαι­ᾶς Δι­α­θή­κης, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἀ­ξι­ώ­θη­καν νά δοῦν τόν Χρι­στό δι­ά τῆς πνευ­μα­τι­κῆς των ἐ­νο­ρά­σε­ως καί τῶν συμ­βο­λι­κῶν ἀ­πο­κα­λύ­ψε­ων πού Ἐ­κεῖ­νος τούς ἐ­χά­ρι­σε. Κι εἶ­ναι ἀ­λή­θει­α καί δι­δα­σκα­λί­α τῶν Πα­τέ­ρων τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας ὅ­τι καί οἱ Δί­και­οι τῆς Πα­λαι­ᾶς Δι­α­θή­κης ἀ­νή­κουν στό Σῶ­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί ὅ­τι τό μυ­στή­ρι­ο τῆς ἔν­σαρ­κης πα­ρου­σί­ας Του καί τῆς Σταυ­ρι­κῆς Του θυ­σί­ας ἐ­νερ­γοῦ­σε καί στήν Πα­λαι­ά Δι­α­θή­κη, ἀ­φοῦ ὅ­λα αὐ­τά ἀ­νή­κουν στήν ἄ­κτι­στη ἐ­νέρ­γει­α τοῦ Θε­οῦ πού σώ­ζει τούς ἀν­θρώ­πους.

Ὁ Ἅ­γι­ος Γρη­γό­ρι­ος ὁ Θε­ο­λό­γος λέ­γει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ὅ­τι: «ὁ Λό­γος ἐ­παρ­ρη­σι­ά­σθη μὲν ὕ­στε­ρον και­ροῖς ἰ­δί­οις, ἐ­γνω­ρί­σθη δὲ καὶ πρό­τε­ρον τοῖς κα­θα­ροῖς τὴν δι­ά­νοι­αν».

Ὅ­πως ὅ­λοι οἱ Προ­πά­το­ρες ἀ­γω­νί­σθη­καν καί μό­χθη­σαν, συ­νε­χί­ζει νά λέ­γει ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, γι­ά νά προ­ε­τοι­μά­σουν τό ἔ­δα­φος γι­ά τήν Γέν­νη­ση τοῦ Χρι­στοῦ μας, ἔ­τσι κι ἐ­μεῖς πρέ­πει νά προ­ε­τοι­μα­σθοῦ­με γι­ά νά γι­ορ­τά­σου­με ἐ­πά­ξι­α τήν γι­ορ­τή τῆς Γεν­νή­σε­ως τοῦ Σω­τῆ­ρος μας. Καί ἡ προ­ε­τοι­μα­σί­α μας αὐ­τή, ἄν θέ­λου­με νά εἶ­ναι ἀ­λη­θι­νή καί γνή­σι­α, πρέ­πει νά ἔ­χει ὅ­λα τά στοι­χεῖ­α καί τίς ἀ­ρε­τές πού κο­σμοῦ­σαν τό με­γα­λεῖ­ο τῆς ψυ­χῆς τῶν Προ­πα­τό­ρων. Τό πρῶ­το πού εἶ­χαν οἱ Προ­πά­το­ρες ἦ­ταν ἡ τέ­λει­α πί­στη πρίν ἀ­κό­μη ἀ­ξι­ω­θοῦν νά δε­χθοῦν τήν τέ­λει­α ἀ­πο­λύ­τρω­ση. Καί ἡ πί­στη αὐ­τή δέν ἦ­ταν ἀ­νε­ξάρ­τη­τη ἀ­πό τό γε­γο­νός τῆς προ­σω­πι­κῆς τους με­τα­νοί­ας. Γι­α­τί κα­νείς, ἄν δέν με­τα­νο­ή­σει, δη­λα­δή ἄν δέν ἀλ­λά­ξει τρό­πο ζω­ῆς, τρό­πο σκέ­ψης, ἄν δέν παύ­σει νά σκέ­πτε­ται ἐ­γω­ι­στι­κά δέν μπο­ρεῖ νά πλη­σι­ά­σει τό με­γά­λο μυ­στή­ρι­ο τῆς σω­τη­ρί­ας τοῦ ἀν­θρώ­που, μέ­σῳ τῆς ἐ­ναν­θρω­πή­σε­ως τοῦ Σω­τῆ­ρος καί εἶ­ναι ἀ­νί­κα­νος καί ἀ­κα­τάλ­λη­λος γι­ά νά πλη­σι­ά­σει τόν Θε­ό καί νά δε­χθεῖ τήν εὐ­λο­γη­μέ­νη πα­ρου­σί­α Του.

Ἡ με­τά­νοι­α θε­ρά­πευ­σε τήν ἀρ­ρω­στη­μέ­νη ψυ­χή μας πού γί­νε­ται ἐ­μπό­δι­ο καί φρα­γμός καί δέν ἀ­φή­νει τόν ἄν­θρω­πο, ὄ­ντας στήν κα­τά­στα­ση τῆς ἁ­μαρ­τί­ας, νά αἰ­σθαν­θεῖ τήν Γέν­νη­ση τοῦ Χρι­στοῦ.

Ἀ­δελ­φοί μου Χρι­στι­α­νοί, ἄς φρο­ντί­σου­με νά με­τα­νο­ή­σου­με μέ ὅ­λη τή ση­μα­σί­α τῆς λέ­ξε­ως, ὅ­πως οἱ Προ­πά­το­ρες, πρίν ἔλ­θει ὁ Χρι­στός μας καί οἱ Ἅ­γι­οι πού ἔ­ζη­σαν με­τά Χρι­στόν, γι­ά νά μπο­ρέ­σου­με νά αἰ­σθαν­θοῦ­με, ὅ­πως ἐ­κεῖ­νοι, τό με­γα­λεῖ­ο της σω­τη­ρί­ας, πού ἔ­φε­ρε ὁ Σαρ­κω­θείς Θε­ός στή γῆ καί τό θε­ο­λο­γι­κό νό­η­μα τῆς ἑ­ορ­τῆς τῶν Χρι­στου­γέν­νων. Τό­τε θά βρε­θοῦ­με μέ­σα στό μυ­στι­κό Σῶ­μα τοῦ Χρι­στοῦ μας τήν Ἐκ­κλη­σί­α, σέ ἀ­λη­θι­νή κοι­νω­νί­α μέ τούς Ἁ­γί­ους Πα­τέ­ρες καί Προ­πά­το­ρες, γι­ά νά ἐ­πι­τύ­χου­με, ὅ­πως ὑ­πό­σχε­ται ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, «κρείτ­το­νος ἀ­να­στά­σε­ως». Α­ΜΗΝ.