Κυριακή 7η Δεκεμβρίου 2025  

Κυριακή Ι΄ Λουκᾶ  

(Λκ. ιγ΄ 10 – 17)  

«Ἦν διδάσκων» (Λκ. ιγ΄ 10)

Βλέπουμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ νὰ εὑρίσκεται σὲ μία συναγωγή. Εἶναι Σάββατο. Καθὼς ὁ Κύριος διδάσκει στὴ συναγωγή, βλέπει μία συγκυπτοῦσα γυναῖκα μπροστά Του. Ἀπλώνει τὰ χέρια Του, τὴ θεραπεύει καὶ τὴν ἀποκαθιστᾶ στὴν ὀρθὴ στάση. Ὁ ἀρχισυνάγωγος ἀντιδρεῖ μὲ ἀγανάκτηση, διότι, κατὰ τὴν στενόμυαλη καὶ νομικιστικὴ ἀντίληψή του, ἡ ἀγάπη δὲν ἔχει θέση τὰ Σάββατα. Ἢ, ὅπως τὸν ἐλέγχει ὁ Χριστός, ἡ ἀγάπη ἔχει θέση τὰ Σάββατα, ἀλλὰ μόνο γιὰ τὰ ζῶα. Οἱ ἄνθρωποι μποροῦν τὰ Σάββατα νὰ ὑποφέρουν καὶ νὰ πονοῦν, ἂν δὲν καταστρατηγηθεῖ ἡ τυπικότητα τοῦ Σαββάτου! Ἔτσι, ἐκεῖνο τὸ Σάββατο ἡ συγκυπτοῦσα γυναῖκα ἔγινε τὸ ἄνθρωπο – νόημα τοῦ Σαββάτου καὶ ἡ στενόμυαλη ἀντίληψη τοῦ ἀρχισυναγώγου φανερώθηκε πνευματική της ἀπειλή.

«Ἦν διδάσκων» ὁ Ἰησοῦς στὴ συναγωγή, ἀλλὰ ὄχι μόνο θεωρητικά. Διδάσκει πρακτικὰ καὶ ποιμαντικά. Διδάσκει, διότι εἶχε τὸ χάρισμα τοῦ Προφήτη. Ἦταν χρισμένος γιὰ νὰ εἶναι ὁ μόνος Μέγας Διδάσκαλος, διότι Αὐτὸς εἶναι ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ. Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ ὁ Χριστὸς εἶπε γιὰ τὸν ἑαυτό Του: «Μὴν καλέσετε κανέναν καθηγητὴ πάνω στὴ γῆ, διότι ὁ μόνος Καθηγητὴς εἶναι ὁ Χριστός». Διδάσκει μὲ πεῖρα καὶ βεβαιότητα «ὡς ἐξουσίαν ἔχων», ποὺ τὰ λόγια Του ἔχουν δύναμη καὶ ζωή. Ὁ Διδάσκαλος Ἰησοῦς δὲν διδάσκει γιὰ νὰ κάνει τοὺς ἀνθρώπους σοφοὺς κατὰ κόσμον καὶ νὰ τοὺς πλουτίσει μὲ γνώσεις. Διδάσκει γιὰ νὰ κάνει τοὺς ἀνθρώπους σοφοὺς κατὰ Θεόν. Σκοπός Του εἶναι νὰ ἀνοίξει τὸν νοῦ τῶν προσώπων, νὰ καθαρίσει τὴν καρδιά τους καὶ νὰ ἰσορροπήσει τὰ κομμάτια τῆς ψυχῆς τους. Σκοπός τοῦ Μεγάλου Διδασκάλου εἶναι νὰ θέσει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὰ ἐπίγεια καὶ τὶς πλάνες, γι’ αὐτὸ καὶ κάποτε εἶπε: «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς». Διδάσκει γιὰ νὰ μεταδώσει στοὺς μαθητές Του τὴν ἀλήθεια. Ἡ ἀλήθεια, βεβαίως, δὲν εἶναι μία ἰδέα ἢ μία θεωρία. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πρόσωπο. Εἶναι τὸ ἴδιο τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ ἔχει ὡς μοναδικὸ περιεχόμενο τὸ ἴδιο τὸ πρόσωπό Του. Ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου εἶναι οὐσιαστικὰ ἡ ἀποκάλυψη τοῦ προσώπου Του στοὺς ἀνθρώπους. Ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ ξεπληρώνει τὰ μυστήρια τῆς Θεότητας, ξεπλένει τὸ σκοῦρο τῆς πονηρίας, ὁδηγεῖ τὴν κτίση στὴν πνευματικὴ τάξη καὶ ἁρμονία, ἀνοίγει τὶς πύλες τῆς βασιλείας μὲ τὰ «ῥήματα ζωῆς αἰωνίου» ποὺ μεταδίδει στοὺς ἀκροατές Του.

«Ἦν διδάσκων» ὁ Χριστὸς στὴ συναγωγὴ ἐκεῖνο τὸ Σάββατο, μὲ σκοπὸ νὰ δείξει τὴν διαφορὰ μεταξὺ θρησκείας καὶ πίστης. Ἡ θρησκεία εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας. Ἡ θρησκεία σκοτώνει τὸν ἀληθινὸ Θεό. Ἡ θρησκεία χάνει τὸν ἀληθινὸ Θεό. Στὴ θέση τοῦ δημιουργοῦ βάζει ἕναν ἄλλον θεό, βολικό, εὐτελῆ, ποὺ ερμηνεύεται κατὰ τὸ δοκοῦν. Ἡ θρησκεία εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα καὶ γι’ αὐτὸ βοηθεῖ ἀπὸ πλάνες. Ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὴ θέση τῆς θρησκείας νὰ βάλει τὴν πίστη, νὰ ἀποκαλύψει τὴ Θεότητα στὸν κόσμο. Ὁ Κύριος ἀποκαλύπτεται καὶ δημιουργεῖ τὴν πίστη στὸ πρόσωπό Του. Ὁ Ἰησοῦς δὲν περιμένει νὰ τὸν ἀνακαλύψουν οἱ ἄνθρωποι. Μόνος Του ἀποκαλύπτεται σ’ αὐτοὺς καὶ χτίζει μία ζωντανὴ σχέση μαζί τους. Ἡ πίστη στὸν Χριστὸ δὲν εἶναι θρησκεία. Εἶναι σχέση ἀγάπης, ζωῆς καὶ ἀπόλυτης ἐμπιστοσύνης στὸ πρόσωπό Του. Ὁ πιστὸς ἔχει τὴν θεία ἀποκάλυψη καὶ βιώνεται μέσα σ’ αὐτήν. Ἀρνεῖται τὸν ἑαυτό του στὴν χώρα τοῦ Θεοῦ καὶ χώνεται στὴ θεία ἀγκαλιά. Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἀποδείξεις καὶ λογικὲς συναρτήσεις. Εἶναι ὅπως τὸ παιδί, ποὺ κοιμᾶται στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ πατέρα του. Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀποδείξεις ὅτι ὁ πατέρας του ὑπάρχει. Ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ δὲν βάζει καμιὰ θρησκευτικὴ διάταξη ποὺ ἐξυπηρετεῖ κάποια θρησκεία. Ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ καθαρίζει ἀπὸ τὴ βρώμα τοῦ κακοῦ καὶ θεραπεύει ἀπὸ τὴν ἀρρώστεια τῆς ἁμαρτίας, μὲ σκοπὸ νὰ προετοιμάσει τὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ ἀντέξει τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ. ὁ ἀποστερημένος ἄνθρωπος δὲν ἀντέχει τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτὸ καὶ τὴν ἀπορρίπτει. Ὁ πιστὸς καθαρίζεται καὶ φωτίζεται, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ σηκώσει τὸ μεγάλο βάρος τῆς θείας παρουσίας μέσα του, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἀντέξει τὴν πίεση τῆς χάρης καὶ τῆς πληρότητας ἀπὸ τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ.

«Ἦν διδάσκων» ὁ Χριστὸς ὄχι μόνο τότε, ἀλλὰ καὶ σήμερα καὶ πάντα. Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ ἀκροατὲς τῆς διδασκαλίας Του καὶ καλούμαστε νὰ γίνουμε καὶ συνεχιστὲς μαθητές. Νὰ κατανοήσουμε πῶς μὲ τὴν διδασκαλία Του ἀποκαλύπτει τὴ Θεότητα, ἐλευθερώνει ἀπὸ τὶς τυπικότητες καὶ χτίζει τὴ σχέση τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης μαζί Του, ἡ ὁποία εἶναι σωτηρία καὶ λύτρωση μας ἀπὸ τὸν Θάνατο καὶ γιὰ πάντα.  

Αμήν.

ΠΗΓΗ