ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

12 Ἰανουαρίου 2024

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

*

« ἀνέβης εἰς ὕψος, ἠχμαλώτευσας αἰχμαλωσίαν, ἔλαβες δόματα ἐν ἀνθρώποις»(Ψαλμ. 67,19)

Ὁ Προφητάναξ Δαβίδ, άγαπητοί ἀδελφοί, ἀναβοᾶ στόν ὑπέροχο ψαλμό του: «Ἀνέβηκες Κύριε στό ὕψος τοῦ Σταυροῦ καί στό ὕψος τοῦ Οὐρανοῦ μέ τήν Ἀνάληψή Σου καί πῆρες δῶρα ἐκείνους πού ἦταν αἰχμάλωτοι στόν διάβολο καί ἀπειθεῖς καί ἔλαβες αὐτούς γιά νά κατασκηνώσεις μέσα τους. Τούς αἰχμαλώτισες δωρίζοντάς τους, τή λύτρωση καί τήν ἐλευθερία.

Στή σημερινή ἀποστολική περικοπή ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἔχοντας ὑπ’ ὄψη του τόν παραπάνω ψαλμό λέγει:«Ὁ Χριστός ἔδεσε αἰχμαλωτισμένους τούς ἐχθρούς του, τόν διάβολο καί τόν θάνατο καί ἔδωκε χαρίσματα στούς ἀνθρώπους»(Ἐφ. 4,8).

Ποιά εἶναι τά δόματα πού μᾶς ἔδωσε ὁ Κύριός μας; Ὦ! Αὐτά εἶναι τά μεγαλύτερα δῶρα πού ἀπέρρευσαν ἀπό τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάστασή Του. Εἶναι δῶρα θεῖα, οὐράνια, μοναδικά. Εἶναι ἡ σωτηρία πού μᾶς χάρισε ἡ θεία σάρκωση καί ἡ ἐπιφάνειά Του. Μᾶς προσέφερε, μέ τό τίμιο Αἷμά του, τή νέα ζωή. Μᾶς καθιστᾶ «κατ’ εἰκόνα» καί «καθ’ ὁμοίωσιν» Του, μᾶς χαριτώνει καθημερινά στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Μᾶς ἔδωσε καί προσωπικά χαρίσματα, ὁ Κύριός μας. Στό καθένα μας ἔδωσε χάρη κατά τό μέτρο τῆς πατρικῆς Του ἀγάπης. Ἡ δωρεά αὐτή πού ἀπό τήν παιδική ἡλικία διακρίνεται, χαρίζεται γιά νά διακονήσει τούς ἀδελφούς «πρός καταρτισμόν τῶν ἁγίων, εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ». Οὔτε ἡ ἔνδοξη κληρονομιά, οὔτε ἡ καλή κληρονομικότητα εἶναι τά αἴτια τῶν χαρισμάτων μας. Δοτήρας εἶναι μόνον ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος δίνει καί ἀποσύρει. Ὅταν ὑπερηφανευόμαστε γιά ὅ,τι καλό ἔχουμε, γινόμαστε ἄφρονες καί μωροί. «Θεοῦ τό δῶρον» (Ἐφεσ. 2,8). Ἡ μέ ταπείνωση, λοιπόν, καλλιέργεια τῶν χαρισμάτων ἐξασφαλίζει τήν καλή λειτουργία τους μέσα στό μυστικό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκεῖνος πού ζεῖ τό πνεῦμα καί τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας μαθαίνει νά ἀνοίγει τήν καρδιά του στούς ἄλλους καί νά θέτει στή δική τους ἀγάπη τά χαρίσματά του. Ὁ ἐπιστήμων νά προσφέρει τίς γνώσεις του στούς ἀμαθεῖς, ὁ κυβερνητικά ἰστάμενος νά ἀφουγκράζεται μέ ἀδελφικότητα τά προβλήματα τῶν συμπολιτῶν του καί νά τά ἐπιλύει, ὁ πλούσιος νά συμπονεῖ τόν φτωχό, ὁ ὑγιής τόν ἄρρωστο. Ἡ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας παρακινεῖ νά ἀξιοποιήσουμε τά χαρίσματά μας. Ὁ ἄνθρωπος πού ζεῖ ἔξω ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ζωή, τηρεῖ ἄλλο νόμο. Γνωρίζει νά ἀγαπᾶ τόν ἑαυτό του, νά θέτει ὑπεράνω πάντων τό ὄνομά του, τή φήμη του, τό ταλέντο του.

Στόν ἀπομονωτισμό, ὅμως, τοῦ ἐγωϊσμοῦ δέν ὑπάρχει αὔξησις καί ἄνοιγμα. Ὑπάρχει πλήξη καί μόνωση. Οἰκτρό θέαμα εἶναι ὁ ταλαντοῦχος πού ἔχει ἀστείρευτη ἐγωπάθεια καί φιλοδοξία. Μέσα στίς ἐπευφημίες καί τά συγχαρητήρια ζεῖ τό δικό του δρᾶμα.

Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πυλουσιώτης γράφει: «ἐκείνους, πού μέ ἀπάτη ὁ ἐχθρός ἡχμαλώτευσε, αὐτούς ὁ Χριστός ἀπό τήν τυραννίδα του ἀντηχμαλώτευσε», δηλαδή μᾶς ἔκανε αἰχμαλώτους τῆς ἀγάπης του.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος σημειώνει: Λέει ὁ Θεός γι’αὐτούς πού ἔχουν καθαρή καρδιά «θά κατοικήσω ἀνάμεσά τους καί θά πορεύομαι μαζί τους» (Β΄Κορ. 6,16). Δέν βρίσκονται ὅλα τά ἀγαθά καί τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στίς μακάριες ψυχές τους; Ἐξετάστε τήν καρδιά σας καί δεῖτε τήν πνευματική της κατάσταση. Μήπως ἔχασε τήν παρρησία πρός τόν Θεό; Μήπως ἡ συνείδηση σᾶς κατηγορεῖ γιά παράβαση τῶν ἐντολῶν Του; Δυστυχῶς, ἐκεῖνος πού παραμέλησε τήν καρδιά του ἔπεσε σέ πλῆθος κακῶν. Ἔδιωξε ὅλα τά χαρίσματα πού δέχτηκε μέ τό Βάπτισμα καί οἰκειώθηκε ὅλες τίς κακίες πού κάνουν τόν ἄνθρωπο ἐλεεινό καί τρισάθλιο.

Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος λέγει πώς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πήραμε χαρίσματα. Ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται τά χαρίσματα νά γίνουν ἀρετές.

Ὁ πλούσιος νά γίνει ἐλεήμων, ὁ ὑγιής προσεκτικός....

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος διδάσκει: Ὅλα τά χαρίσματα εἰς τόν ταπεινόν δίνονται, ἡ ὑπομονή, ἡ ἀγάπη, ἡ φρόνησις, ἡ σωφροσύνη, ἡ πραότης, ἡ ἐγκράτεια, ἡ σοφία, ἡ γνῶσις καί ὅλα τά καλά. Εἰς δέ τόν ὑπερήφανον· σκοτισμός, ἀλαζονία, κενοδοξία, ὀργή, μῖσος, ζήλεια καί ὅλα τά κακά.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος θά πεῖ: Παιδί μου, τά χαρίσματα πού ἔχεις, ὁ Θεός σοῦ τά ἔδωσε. Προσευχήσου νά σοῦ δώσει δυνάμεις, γιά νά τά καλλιεργήσεις» καί νά πετύχεις.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος παρατηρεῖ: Πολλοί δέν βλέπουν τά δικά τους χαρίσματα, βλέπουν τά χαρίσματα τῶν ἄλλων καί τούς πιάνει ζήλεια.

Θεωροῦν τόν ἑαυτό τους ἀδικημένο, μειωμένο, καί ἔτσι βασανίζονται.

Γι’ αὐτό, ὁ καθένας νά ψάξει νά δεῖ μήπως στό χάρισμα πού βλέπει στόν ἄλλο καί τό ζηλεύει τό ἔχει καί αὐτός, ἀλλά δέν τό καλλιεργεῖ ἤ μήπως ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε ἄλλο χάρισμα.

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Μᾶρκος καταθέτει: Γιά τά χαρίσματα πού μᾶς δώρησε ὁ Θεός θά λογοδοτήσουμε ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως. Εἶναι πλάνη νά νομίζουμε πώς τό χάρισμά μας μᾶς ἀνήκει καί μᾶς προσδίδει προσωπική ἀξία... Τό ἄνοιγμα τοῦ οὐρανοῦ καί ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας περνᾶ μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀπό τή σχέση μας δηλαδή μέ τό Χριστό, πού εἶναι ἡ κεφαλή της καί τή σχέση μας μέ τούς ἀδελφούς μας, πού εἶναι μέλη της. Ἄν τό συνειδητοποιήσουμε αὐτό, τότε τά χαρίσματά μας θά χρησιμοποιηθοῦν γιά τήν προαγωγή αὐτοῦ τοῦ σώματος καί ὑπάρχει βέβαιη ἐλπίδα νά ἀκούσουμε καί ἐμεῖς τά λόγια τοῦ Κυρίου «εὖ δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ· εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου» (Ματθ. 25,23).

Χριστιανοί μου, ὅλοι μας ἔχουμε πάρει ἀπό τόν Θεό χαρίσματα «κατά χάριν τήν δοθεῖσαν ἡμῖν»(Ρωμ. 12,6). Αὐτό φανερώνει καί τή φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ἐξακολουθεῖ ἀμείωτα νά μᾶς εὐεργετεῖ, «τό δέ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωή αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»(Ρωμ. 6,23). Ἄς καλλιεργήσουμε τίς δωρεές Του, ὥστε νά εἴμαστε ζωντανά καί ὑπεύθυνα μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του, συνῳδά μέ τήν γραφίδα τοῦ χριστιανοῦ ποιητῆ: Στά πέντε δάκτυλα κρατῶ τήν ταπεινή μου λύρα, πού μιάν αὐγή ἀπ’τά χέρια Σου τά πλαστουργά τήν πῆρα. Σοφέ Τεχνίτη, μάθε με γλυκά νά τήν χτυπῶ. ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ