ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ»

Ἄπειρες εἶναι οἱ στιγμές τῆς ζωῆς μας κατά τίς ὁποῖες βρισκόμαστε σέ ἀμφιβολία γιά τό τί πρέπει νά κάνουμε. Ἄν καί ξέρουμε ποιό εἶναι τό σωστό, ἄν καί αἰσθανόμαστε ποιό εἶναι τό ἠθικά ἐπιβεβλημένο, ἄν καί συνειδητοποιοῦμε τί περιμένει ἀπό ἐμᾶς ὁ Ἅγιος Θεός, παρά ταῦτα πράττουμε κάτι τελείως διαφορετικό, ἄν ὄχι καί ἀντίθετο, ἤ στεκόμαστε ἀναποφάσιστοι, μόνο καί μόνο ἐπειδή συνυπολογίζουμε τίς ἀντιδράσεις τῶν ἀνθρώπων, τό προσωπικό μας συμφέρον ἤ τυχόν πιέσεις πού ποικιλοτρόπως μᾶς ἀσκοῦνται.

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή μέσα στούς πολλούς χαρακτῆρες πού προβάλλει ἀναδεικνύει τή μορφή τοῦ Ἰωσήφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας. Ὁ Ἰωσήφ ἦταν ἐπιφανές μέλος τῆς ἰουδαϊκῆς κοινωνίας, καί μάλιστα σεβαστό καί καθολικά ἀποδεκτό ἀπό ὅλους. Καί αὐτός ὁ ἐπιφανής, ὁ πλούσιος, ὁ δυνατός, τήν κρίσιμη ὥρα νοιάζεται γιά κάποιον φαινομενικά ἀδύναμο. «Τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλάτον καί ἠτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ».

Ἔδυε ὁ ἥλιος καί ἀποτελοῦσε μεγάλη προσβολή κατά τά ἰουδαϊκά ἔθιμα νά μείνει κρεμασμένο καί ἄταφο νεκρό σῶμα κατά τή νύκτα. Κανείς ὅμως δέν διακινδύνευε νά ζητήσει τό σῶμα αὐτοῦ πού μέ τόση μανία οἱ ἄρχοντες τοῦ Ἰσραήλ καί οἱ ἀκόλουθοί τους ὁδήγησαν στόν ἀτιμωτικό θάνατο τοῦ Σταυροῦ. Γι’ αὐτό καί τονίζεται ὅτι ὁ Ἰωσήφ τόλμησε. Ἄν καί μέλος τοῦ Συνεδρίου, ἄν καί πλούσιος, ἄν καί ἐπιφανής, δέν λογαριάζει τίποτε, οὔτε κάμπτεται ἀπό τόν φόβο τῆς ἐκδικητικότητας τῶν Ἰουδαίων. Ἔκανε ὅτι τοῦ ὑπαγόρευε ἡ φωνή τῆς συνείδησής του, ἀσχέτως προσωπικοῦ κόστους.

Ἀλλά καί ὁ Πιλάτος φαίνεται ἀλλαγμένος. Ἄν καί συνυπεύθυνος στήν ἄδικη καταδίκη, ἄν καί μέ πλήρη ἐπίγνωση συνέπραξε στό μεγαλύτερο ἔγκλημα στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, ἄν καί τήν κρίσιμη στιγμή γιά λόγους ἰδιοτέλειας φίμωσε τή συνείδησή του, τώρα κάνει αὐτό πού πρέπει. Ἴσως γιατί δέν ἔχει τήν πίεση τοῦ ὄχλου. Ἴσως γιατί δέν φοβᾶται πιά γιά τή θέση του. Καί ἀφοῦ διαπιστώνει ὅτι πραγματικά πέθανε, ‘’ἐδωρήσατο’’ τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ στόν πιό ἔντιμο ἄνθρωπο τοῦ ἰουδαϊκοῦ Συνεδρίου. Τά σώματα τῶν καταδικασμένων νά πεθάνουν μέ τόν πλέον ἀτιμωτικό θάνατο τῆς σταυρώσεως δέν παραδίδονταν σέ ταφή, ἀλλά κατά τόν νόμο ἔπρεπε νά διαπομπευθοῦν, ἤ ἔπρεπε οἱ συγγενεῖς νά δωροδοκήσουν τούς ἁρμόδιους γιά νά πάρουν τό σῶμα. Ὁ Πιλάτος δώρισε τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἴσως γιατί θέλει νά κάνει κάποιο ἐλάχιστο καλό, ἀντισταθμίζοντας τό μεγάλο κακό.

Ὁ Ἰωσήφ τολμᾶ καί ὁ Ἅγιος Θεός εὐλογεῖ αὐτόν πού ἀποφάσισε κατά τό θεῖο θέλημα, διαφημίζοντας τον στήν αἰωνιότητα, ὅπου κηρύσσεται τό Εὐαγγέλιο καί γίνεται παράδειγμα πρός μίμηση.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΠΗΓΗ