ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

«...καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου...»

Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή εἶναι μία ἱστορική μαρτυρία, πού μᾶς πληροφορεῖ γιά τό χρόνο, τόν τόπο, τόν τρόπο καί ἀκόμη τό ἀπό ποιούς ἐτάφη ὁ Κύριος ἠμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Μᾶς πληροφορεῖ ἀκόμη καί ἀπό ποιούς μεταδόθηκε στούς μαθητές τό χαρμόσυνο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

Ἡ Ἐκκλησία μας τίμησε ἰδιαίτερά τα πρόσωπα ἐκεῖνα πού διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στά γεγονότα πού εἶχαν σχέση μέ τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, τήν Κυριακή μετά τήν τοῦ Ἀποστόλου Θωμά, ἡ Ἐκκλησία μᾶς τήν ἀφιέρωσε γιά νά τιμήσει τίς γυναῖκες ἐκεῖνες, οἱ ὁποῖες ἀπό ὑπερβολική ἀγάπη καί ἀφοσίωση πρός τό Χριστό ἀγόρασαν πολύτιμα ἀρώματα καί πῆγαν στόν τάφο, γιά νά ἀλείψουν τό ἐνταφιασμένο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

Τίς τίμησε, ἀκόμη περισσότερο, γιά τή μεγαλοψυχία τους καί τήν ἀφοβία τους, ἀφοῦ παρακολουθοῦσαν ἀπό μακριά ποῦ θά ἐνταφιαζόταν ὁ Κύριος ἀπό τόν Ἰωσήφ τόν ἀπό Ἀριμαθαίας, ἐνῶ οἱ μαθητές του Τόν ἐγκατέλειψαν φοβούμενοι τούς Ἰουδαίους. Τή μεγαλύτερη τιμή ἔδωσε σ’ αὐτές ὁ Ἀναστημένος Ἰησοῦς, γιατί σ’ αὐτές τίς ἅγιες καί εὐλαβεῖς γυναῖκες ἐμφανίστηκε πρῶτα. Ἀξιώθηκαν ἀκόμη νά συνομιλήσουν καί διά τῆς φωνῆς τοῦ ἀγγέλου, νά γίνουν οἱ πρῶτες πού θά μεταφέρουν τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως στούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο: «ὑπάγετε, εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ, ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν» (Μάρκ. 16:7). Ἔγιναν Ἀπόστολοι τῶν Ἀποστόλων.

Τήν ἴδια ἀγάπη καί τόλμη τῶν Μυροφόρων Γυναικών ἔδειξε καί ὁ Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος, «τολμήσας εἰσῆλθε πρός τόν Πιλάτον καί ἠτήσατο τό Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ», μέ σκοπό νά τελέσει τά ἀπαραίτητα γιά τήν Ταφή. Ἡ ἄδεια τοῦ δόθηκε καί τότε «ἐνείλησε τῇ σινδόνι καί κατέθηκεν Αὐτόν ἐν μνημείῳ, λελατομημένον ἐκ πέτρας καί προσεκύλισε λίθον ἐπί τήν θύραν τοῦ μνημείου». Τό ἔργο τοῦ Ἰωσήφ ἦταν πολύ δύσκολο. Μεγάλα τα ἐμπόδια. Ἦταν δύσκολο νά δοθεῖ ἄδεια ἀπό τόν Πιλάτο, γιά νά ταφεῖ «ἕνας κακοῦργος». Πρόβλημα καί ἡ θέση του, γιατί ἀνῆκε στήν ἀνώτερη κοινωνική τάξη. Ἀκόμη ἦταν πρόβλημα καί ἡ εὕρεση τάφου. Καί γιά τίς Μυροφόρες γυναῖκες, τό ἔργο ἦταν δύσκολο. «Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τόν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου;» (Μάρκ. 16:3). Μά ὅπου ὑπάρχει ἡ πίστη καί ἡ ἀληθινή ἀγάπη, ξεπερνιοῦνται καί τά πιό δύσκολα ἐμπόδια, ὅπως ἔγινε στήν προκειμένη περίπτωση.

Ἔτσι, ὁ Ἰωσήφ ἔγινε τό ὄργανο τῆς Θείας Πρόνοιας, γιά νά προσφέρει τίς ἐντάφιες τιμές στό Σωτήρα μᾶς Χριστό. Τό Εὐαγγέλιο θά μνημονεύει πάντοτε τά ὀνόματα τῶν Γυναικών καί τοῦ Ἰωσήφ, ὅπως καί τίς ἱερές πράξεις τους, εἰς ἔνδειξη τῆς μεγαλοψυχίας, τῆς ἁγνότητος, τῆς ἀγάπης, τοῦ ἀγαθοῦ ζήλου καί τῆς αὐτοθυσίας τους γιά τό Χριστό.

Ὁ Μέγας Βασίλειος, σέ λόγο του πού ἐγκωμιάζει τήν Ἁγία μάρτυρα

Ἰουλίττη γιά τή μεγαλοψυχία της, λέει τά ἑξῆς λόγια, πού ταιριάζουν καί

στίς Μυροφόρες: «Ὅταν ὁ Θεός ἔπλασε τή γυναίκα, δέν πῆρε ἀπό τήν

ἀνδρική σάρκα μόνο, γιά νά μή γίνει αὐτή πολύ ἁπαλή, ἀλλά πῆρε καί

ἀπό τήν πλευρά τοῦ ὀστοῦ, γιά νά δώσει ἔτσι στή γυναίκα σθένος καί

ἀντοχή». Καί ἡ ἱστορία μας, Ἐθνική καί Ἐκκλησιαστική, ἔχει ἀναδείξει

πολλές ἡρωίδες γυναῖκες, ἀπό τά ἀρχαῖα χρόνια μέχρι σήμερα. Εἶναι οἱ

Ἀντιγόνες καί οἱ Μπουμπουλίνες τοῦ Γένους. Εἶναι οἱ Ἅγιες Ἐλένες,

Ἀνθοῦσες καί Νόνες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Στό Ἐξαποστειλάριο τῆς Κυριακῆς του ὄρθρου, ἀκοῦμε τά ἑξῆς

ὄμορφα λόγια, τά ὁποῖα ἔχουν δογματικό νόημα. Μιλάει ὁ Ἀναστημένος

Χριστός στίς Μυροφόρες καί λέει: «Ἀκοῦστε τή φωνή πού φέρνει τή χαρά.

Πάτησα τόν Ἄδην καί ἐκ τῆς φθορᾶς ἐλευθέρωσα ὅλο τόν κόσμο. Τρέξτε

νά πεῖτε στούς μαθητές Μου τήν χαρμόσυνη εἴδηση τῆς Ἀναστάσεώς μου,

γιατί θέλω οἱ ἄνθρωποι νά γευθοῦν τή χαρά, ἀπό ἐκεῖ ἀπ’ ὅπου προῆλθε

ἡ λύπη». Ἡ λύπη καί ὁ θάνατος, κατά τή δογματική διδασκαλία τῆς

Ἐκκλησία μας, προῆλθαν ἀπό τό προπατορικό ἁμάρτημα. Ὁ Χριστός, μέ

τήν κάθοδό Του στόν Ἅδη, σπάζει τά δεσμά του καί ἐλευθερώνει τούς ἀπ’

αἰῶνος στόν Ἅδη δέσμιους καί, μέ τήν Ἀνάστασή Του, δέ μένει πλέον

κανείς νεκρός στό μνῆμα, γιατί τώρα θά ἀναστηθοῦν οἱ ἄνθρωποι στή

Δευτέρα Τοῦ Παρουσία. Μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ οἱ ἄνθρωποι θά

γευθοῦν καί τή χαρά τῆς δικῆς τους ἀναστάσεως.

Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, πολλές γυναῖκες ἀφιέρωσαν τή ζωή

τους, ἀπό εἰλικρινῆ ἀγάπη καί θερμή πίστη πρός τό Χριστό, καί ἔγιναν

Ἀσκήτριες ἤ Μοναχές καί πολλές ἔφεραν στούς ὤμους τούς τό σταυρό τοῦ

μαρτυρίου, ὅπως ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη, ἡ Ἁγία Βαρβάρα καί ἄλλες, οἱ

ὁποῖες, ὅπως οἱ Μυροφόρες του Εὐαγγελίου, στολίζουν τό νοητό

στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὑπεράνω, ὅμως, ἀπό ὅλες τίς Ἅγιες Γυναῖκες καί τίς Μυροφόρες

εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Εἶναι ἡ Παναγία μας τό ἱερόν Σκεῦος τῆς

ἐκλογῆς τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐκ Πνεύματος Ἁγίου γέννησε τό Χριστό, τό

Μονογενῆ Υἱό τοῦ Θεοῦ. Ἡ Παναγία ἡ ὁποία δέχθηκε μέ ταπείνωση τό

θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἡ ὁποία ἀδιαλείπτως μεσιτεύει στόν Υἱόν της γιά τήν

ὑγεία καί τήν εἰρήνη γιά ὅλο τόν κόσμο.

Ἀπό τέτοιες εὐσεβεῖς καί μέ πίστη πρός τό Θεό γυναῖκες, ἔχει

ἀνάγκη σήμερα ἡ κοινωνία μας, ὅπως καί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, γιά

νά γίνουν πιστές σύζυγοι, ἀφοσιωμένες στό ἔργο τῆς ἀνατροφῆς τῶν

παιδιῶν τούς μητέρες, χριστιανές γυναῖκες οἱ ὁποῖες, ὅπως οἱ Μυροφόρες,

νά σκορπίζουν στό πέρασμά τους ἀρώματα χριστιανικῶν ἀρετῶν. Τήν

Παναγία καί τίς Ἅγιες Γυναῖκες ἅς μιμοῦνται ὅλες οἱ θυγατέρες μας, γιά

νά δοξασθεῖ καί μέσω αὐτῶν τό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας

μας.

Ὅπως μοσχοβόλησαν τά πανάκριβα μύρα τῶν Μυροφόρων

γυναικών, οἱ ὁποῖες πῆγαν στόν Τάφο τοῦ Ἰησοῦ γιά νά ἀλείψουν τό

τίμιο σῶμα Του ὡς ἔνδειξη λατρείας καί ὑπερβολικῆς ἀγάπης πρός τόν

Σωτήρα τῶν ψυχῶν μας. Ἅς προσφέρουμε πάντοτε στόν Κύριο, ἀντί

πολύτιμων μύρων, τίς χριστιανικές μας ἀρετές , ὡς δεῖγμα τῆς εὐχαριστίας

μας πρός τό Θεό. Καί ὅπως λέει, ὁ Ἱ. Χρυσόστομος: «ἦλθεν ὁ τοῦ Θεοῦ

Μονογενής Υἱός καί τό σκότος διέλυσεν ἀπό τάς καρδίας ἠμῶν, μέ τό

φῶς τῆς θεότητός Του καί τῆς Ἀναστάσεώς Του».

Μακάρι, καί ἐμεῖς ἀδελφοί μου νά φωτιζόμαστε ἀπό τό Φῶς τῶν

διδασκαλιῶν τοῦ Χριστοῦ καί σάν τίς Μυροφόρες γυναῖκες νά γινόμαστε

κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ, μέσα στήν Κοινωνία

στήν ὁποία ζοῦμε. ΑΜΗΝ!!!

Πρωτοπρεσβύτερος

π. Βύρων Λάππας

ΠΗΓΗ