ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΙΟΥΛΙΟΥ 2025, ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Ἡ ἑορτὴ τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος, ἰατροῦ, ἀναργύρου καθώς δέν ἔπαιρνε χρήματα ἀπό τούς ἀνθρώπους γιά νά τούς γιατρέψει, ἀλλά ζοῦσε μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, μᾶς ὑπενθυμίζει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μία προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τήν ὁποία ἀκοῦμε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. «Σύ οὖν κακοπάθησον ὡς καλός στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Β’Τιμ. 2, 3). Και ἡ κακοπάθεια τοῦ Ἀγίου Παντελεήμονος εἶναι τό μαρτύριό του, τό ὁποῖο θυμόμαστε καί τιμοῦμε στή γιορτή του.

Μαρτύριο νά ἀνήκουμε στόν Χριστό

Το μαρτύριο ξεκινᾶ ἀπό την ἀπόφαση τῆς καρδιᾶς μας ὅτι ἀνήκουμε στὸ Χριστό. Καὶ ἀνήκω σημαίνει ὅτι τὸ θέλημά μου παραδίδεται μέ ταπεινότητα στὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ προϋποθέτει ἐσωτερικὴ διεργασία, διάλογο τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν ψυχή του, ἐλεύθερη ἀποδοχὴ τῆς πίστης ὡς στάσης ζωῆς ποὺ ἐκφράζει αὐτὸν ποὺ τὴν ἀποδέχεται σὲ ἀπόλυτο βαθμὸ καὶ το μεγάλο ΝΑΙ στὴν κλήση τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἕνας δρόμος δύσκολος. Γιατί ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νὰ νικήσει ἐντός του τὶς ἀρχὲς καὶ τὶς ἐξουσίες τοῦ κόσμου τούτου καὶ τὸν κοσμοκράτορα διάβολο. Χωρὶς νὰ τοῦ τὸ ἐπιβάλει κανείς, νὰ ἐπιλέξει μία ὁδὸ ὀλιγάρκειας, ἀγάπης καὶ ἐμπιστοσύνης στὸ Θεό, ποὺ δὲν θὰ κάνει πίσω μὲ τὴν πρώτη δυσκολία ἢ μὲ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἰδίου θελήματος. Εἶναι ὅμως μαρτύριο τότε ὁ ἄνθρωπος να παραμένει στόν Χριστό, νὰ Τὸν ἀγαπᾶ καὶ νὰ θέλει νὰ ἐφαρμόσει ὅ,τι ὁ Χριστὸς ζητᾶ μέσα ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο.

Μαρτύριο νά ὁμολογοῦμε τόν Χριστό

Μαρτύριο εἶναι ἡ ἀπόφαση τῆς ὁμολογίας χωρὶς αἰσχύνη, χωρὶς ντροπή, χωρὶς ὑπεκφυγές. Εἶναι ἡ ξεκάθαρη στάση ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ὅτι πιστεύουμε στὸ Θεὸ καὶ ὅτι ἡ ἀπόφαση αὐτὴ εἶναι στάση ζωῆς. Συχνὰ θέλουμε νὰ λέμε ὅτι πιστεύουμε στὸ Θεό. Δὲν εἶναι ὅμως στάση ζωῆς ἡ ἀπόφαση αὐτή, ἀλλὰ τήρηση ἑνὸς ἐξωτερικοῦ τύπου. Δείχνουμε ὅτι πιστεύουμε, χωρὶς ὅμως αὐτὴ ἡ ὁδὸς νὰ συνοδεύεται ἀπὸ ἔμπρακτη φανέρωση. Τηροῦμε ἐξωτερικὰ τὶς ἐντολές, ἀλλὰ ἡ καρδιά μας δὲν εἶναι ἕτοιμη νὰ ἀποδεχθεῖ ὅποια δοκιμασία ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ ὑποστοῦμε. Καὶ εἶναι κυρίως τὸ ἄθεο ἢ ἀδιάφορο πνεῦμα τῆς ἐποχῆς ποὺ βάζει σὲ δοκιμασία τὴν ἀπόφασή μας καὶ κάνει τήν καρδιά μας νά ταράζεται καὶ δειλιάζει. Μᾶς καλοῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ ὁμολογήσουμε τὴν πίστη μας καὶ ἐμεῖς ἐπικαλούμαστε διάφορες προφάσεις γιὰ νὰ τὸ ἀποφύγουμε. Τὴν ἴδια στιγμὴ προσπαθοῦμε νὰ δικαιολογήσουμε τὴν στάση μας, θέλοντας νὰ τὰ ἔχουμε καλὰ καὶ μὲ τὸν Θεὸ καὶ μὲ τὸ κοσμικὸ πνεῦμα. Αὐτὸ δὲν δικαιολογεῖ ἐπιθετικότητα ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων, ἐναντίον τῶν ἄλλων ποὺ δὲν πιστεύουν. Δὲν δικαιολογεῖ μίσος καὶ φανατισμό, ποὺ πολλὲς φορὲς καλύπτει τὰ δικά μας ὑπαρξιακὰ κενὰ ἢ τὰ κενὰ πίστης, καθὼς ζητοῦμε νὰ φαινόμαστε ἀκέραιοι καὶ ἀκαινοτόμητοι, γιὰ νὰ μὴν φανεῖ ἡ πνευματική μας γυμνότητα. Δὲν εἴμαστε ὅμως ἐμεῖς αὐτοὶ ποὺ χρειάζεται ὁ Θεὸς γιὰ νὰ Τὸν ὁμολογήσουν. Ἐμεῖς εἴμαστε αὐτοὶ ποὺ χρειαζόμαστε Ἐκεῖνον καὶ ποὺ μὲ τὴν ὅποια μαρτυρία μᾶς δείχνουμε αὐτήν μας τὴν ἀγάπη, αὐτήν μας τὴν ἀνάγκη, ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι τὸ νόημα τῆς ζωῆς μας.

Μαρτύριο ὁ σκοπός τῆς ἁγιότητας, ἡ ἀγάπη πού γίνεται καί θάνατος

Μαρτύριο εἶναι να πιστεύουμε ὅτι σκοπός τῆς ζωῆς μας δέν εἶναι μία πρόσκαιρη εὐτυχία ἐπειδή τά ἔχουμε ὅλα σ’ αὐτόν τόν κόσμο ἀλλά νά ὁμολογήσουμε ὅτι σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ ἁγιότητα. Νὰ μήν ντρεπόμαστε ἐπειδή ἀνήκουμε στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Πού ἔχουμε πνευματικοὺς πατέρες. Πού μελετοῦμε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ προσπαθοῦμε νὰ τὸ κάνουμε πράξη στὴ ζωή μας, προσευχόμενοι γιὰ ὅσους μᾶς θλίβουν, συγχωρῶντας καὶ ἀγαπῶντας ἀκόμη καὶ τοὺς ἐχθρούς μας καὶ ζητῶντας ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ ἔλεός Του, τόσο γιὰ μᾶς ὅσο καὶ γιὰ ὅλους τούς ἀνθρώπους.

Μαρτύριο, τέλος σημαίνει ἀγάπη καὶ θάνατος. Ἡ ἀγάπη θέλι κόπο. Γιατί οἱ ἄλλοι συνήθως δὲν τὴν κατανοοῦν, οὔτε καὶ μᾶς τὴν ἀνταποδίδουν, ἀλλὰ μᾶς κοροϊδεύουν ἢ μᾶς θέλουν κατὰ τὸ δικό τους πρότυπο ἢ εἶναι ἕτοιμοι ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ νὰ μᾶς ἀμφισβητήσουν, γιατί δὲν καταλαβαίνουν ὅτι ὁ ἕνας συμπληρώνει τὸν ἄλλο στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἕνας ἀγωνίζεται γιὰ τὸν ἄλλο. Ἔτσι ὁ καθένας μας μεταφέρει τὶς δικές του ἐπιδιώξεις, τὶς δικές του ἰδέες, τὸν δικό του τρόπο καὶ ἀρνεῖται νὰ μοιραστεῖ καὶ νὰ ὑπομείνει καὶ τοὺς τρόπους τῶν ἄλλων. Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη ὅμως προϋποθέτει τὸν θάνατο, ὁ ὁποῖος πηγάζει ἀπὸ τὴν ταπείνωση, δηλαδὴ τὸν ἀγώνα ὑποχώρησης τοῦ ἰδίου θελήματος, τῶν ἰδίων ἰδεῶν καὶ ἀπόψεων καὶ τῆς ὑπομονῆς στὶς θλίψεις ποὺ μᾶς προκαλοῦν οἱ ἄλλοι, πιστεύοντες καὶ μὴ πιστεύοντες.

Αὐτὸς ὁ δρόμος τοῦ μαρτυρίου εἶναι ὁ κατεξοχὴν δρόμος τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸν μᾶς καλεῖ ὁ Χριστὸς νὰ ἀκολουθοῦμε. Καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ δρόμος τῶν Ἁγίων, τοὺς ὁποίους ἔχουμε ὡς συμμάχους καὶ πρεσβευτὲς στὸν ἀγώνα μας. Ἂς εἶναι λοιπὸν αὐτὴ ἡ πορεία μας κι ἄς μοιάζει δρόμος κακοπάθειας! Ἄς ἔχουμε θάρρος καί ὁ Ἅγιος Παντελεήμων καί ὅλοι οἱ ἅγιοι πρεσβεύουν γιά μᾶς ὁ Χριστός νά μᾶς δίνει δύναμη!

Αμήν!

ΠΗΓΗ