Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος (02.06.2024)

Κατά Ἰωάννην δ΄ 5-42

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Χριστός Ἀνέστη!

Ζοῦμε στήν ἀτμόσφαιρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ θεία ἐνέργεια πού μᾶς ἔρχεται ἀπό τόν ἀναστημένο μας Κύριο ἀνορθώνει ὄχι μόνον ἕνα παράλυτο σῶμα, ὅπως εἴδαμε τήν περασμένη Κυριακή, ἀλλά κυρίως μιά νεκρωμένη ψυχή.

Συνήθως, ζητᾶμε ἀπό τόν Χριστό τήν ἀναστήλωση τοῦ σώματός μας, νά μᾶς χαρίσει τήν ὑγεία. Ποιά, ὅμως, εἶναι ἡ ἀξία ἑνός ζωντανοῦ σώματος πού περπατᾶ, τρώει, μιλᾶ, κοιμᾶται, ἄν δέν ἔχει μέσα του μιά ψυχή πού ἀγαπᾶ καί ἀγαπιέται!

Γιά τόν λόγο αὐτό ἡ λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μᾶς φανερώνει, τήν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου πού διανύουμε, τόν ἀναστημένο Χριστό ὡς θεραπευτή τῆς ψυχῆς.

Ἀναφερόμαστε, ὅπως καταλαβαίνετε, στή συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ τή Σαμαρείτιδα, ὅπως μᾶς τήν περιγράφει σήμερα ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης.

Πῶς γίνεται αὐτή ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς τῆς Σαμαρείτιδας; Ὁ ἀνενδεής Χριστός ἀποκτᾶ ἀνάγκες: ζητᾶ ἀπό τήν Σαμαρείτιδα νά τοῦ δώσει νερό νά πιεῖ. Ἔτσι, τῆς προσφέρει τήν εὐκαιρία νά Τόν πλησιάσει καί νά Τόν ἀγαπήσει.

Παρ’ ὅλο αὐτό, ὅμως, ἡ Σαμαρείτιδα, γιά νά ἀγαπήσει τόν Χριστό, ἔπρεπε Ἐκεῖνος νά τῆς ἀναγνωρίσει τήν κατάντια τῆς ζωῆς της καί νά τή συγχωρήσει: «Πέντε ἄνδρες εἶχες καί τώρα συζεῖς», τῆς λέει. Ἀλλά, δέν τήν κατακρίνει καί τήν προτρέπει σέ μετάνοια.

Ἡ Σαμαρείτιδα ἔχει καί ἄλλο λόγο νά αἰσθάνεται καταρακωμένο τό ἠθικό της. Εἶναι αἱρετική στήν πίστη της. Καί πάλι ὁ Χριστός τῆς φέρεται μέ φιλοστοργία καί συμπάθεια. Μέ «γλυκά λόγια», μᾶς περιγράφουν οἱ ὕμνοι τῆς ἡμέρας, μεταθέτει ὁ Χριστός τή Σαμαρείτιδα ἀπό τήν πλάνη στήν ἀλήθεια. Ὄχι μέ ὕβρεις!

Ὁ Χριστός τῆς προσφέρει τό ζωντανό νερό, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν καθαρτική ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ Σαμαρείτιδα δέχεται «τό ὕδωρ τό ζῶν» καί γίνεται πηγή ζωντανοῦ νεροῦ γιά τούς συμπολίτες της. Δηλαδή, τούς μεταδίδει τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Αὐτή τή διαδικασία μετάνοιας καί προσέγγισης τοῦ Ἰησοῦ ὀφείλουμε κι ἐμεῖς ν’ ἀκολουθοῦμε, γιά νά θεραπευθεῖ ἡ ψυχή μας ἀπό τήν ἁμαρτία.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

πρίν ἀρκετά χρόνια, ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης πῆγε τήν Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος ν’ ἀναγνώσει τό Ἱερό Εὐαγγέλιο. Τό πρόσωπό του ἔλαμπε καί ἡ φωνή του εἶχε ἀλλοιωθεῖ. Ὁ Ἅγιος ἔδειχνε νά μήν ἔχει ἐπαφή μέ τό παρόν καί στηρίχθηκε στήν παραστάδα τῆς Ὡραίας Πύλης, γιά μήν πέσει.

Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ἀποκάλυψε: «Ἤμουν ἐκεῖ...!!!». Εἶχε μεταφερθεῖ στήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ, στό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ καί ἔζησε τά γεγονότα μπροστά στά μάτια του. Ἔβλεπε τόν Κύριο καί τήν Ἁγία Φωτεινή!

Αὐτή τή ζωντάνια ζοῦμε κάθε φορά στή λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος καί ζωντανεύει τήν ψυχή μας.

ΠΗΓΗ