ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ' ΛΟΥΚΑ

(ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ-ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ)

Πλησιάζουν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τά Χριστούγεννα! Ὁ ἐρχομός τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στή γῆ. Ἀναγκαία ἡ πνευματική προετοιμασία τῶν πιστῶν γι’ αὐτό τό μεγάλο γεγονός πού ἔχει ἄμεση σχέση μέ τή σωτηρία μας. Αὐτό δέν προανήγγειλε ὁ Ἄγγελος στόν Ἰωσήφ; “Θα τοῦ δώσεις τό ὄνομα Ἰησοῦς –Σωτήρ– γιατί αὐτός θά σώσει τό λαό Του ἀπό τίς ἁμαρτίες τους” (Ματθ. 1,21). Ὅμως πρέπει καί ὁ κάθε ἄνθρωπος προσωπικά νά ἐνδιαφερθεῖ νά προσεγγίσει τόν Χριστό σάν Σωτῆρα του, καί μέ τή χάρη Του νά λυτρωθεῖ ἀπό τίς ἁμαρτίες. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μέ τήν περικοπή αὐτή, παρμένη ἀπό τήν Ἐπιστολή του πρός τούς Κολοσσαεῖς, ἔρχεται νά μᾶς βοηθήσει νά ἐντοπίσουμε τίς κυριότερες ἀπό αὐτές τίς ἁμαρτίες καί νά τίς ἀποβάλουμε. Δέν διστάζει ὁ Ἀπόστολος νά χαρακτηρίσει τίς ἁμαρτίες μέ τό ὄνομά τους. Τί εἴδους εἶναι αὐτές;

Πρῶτα ἀναφέρει ἁμαρτίες πού μολύνουν τό σῶμα ἀλλά καί τήν ψυχή, ὅπως εἶναι ἡ πορνεία καί ὅλες οἱ σχετικές ἀκάθαρτες σαρκικές ἁμαρτίες. Γιά νά προφυλαχτεῖ κάνεις ἀπό τά ἀκάθαρτα αὐτά πάθη, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει νά ἀποφεύγουμε καί τήν κακή ἐπιθυμία, γιατί ἀπό ἐκεῖ ξεκινᾶ τό κακό. Ὑπάρχουν ὅμως καί πολλές ψυχικές ἁμαρτίες.

Μερικές ἀπό αὐτές πού ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος ἐδῶ εἶναι: ἡ πλεονεξία, τήν ὁποία μάλιστα χαρακτηρίζει σάν εἰδωλολατρία.

Ἐπίσης κατονομάζει τήν ὀργή, τόν θυμό, τήν πονηριά, τήν κακολογία καί τήν αἰσχρολογία (στιχ. 8), σάν πάθη τῆς ψυχῆς πού πρέπει νά διώξουμε ἀπό τήν ψυχή μας. Τέλος ὁ Ἀπόστολος προσθέτει: “Μή λέτε ψέματα ὁ ἕνας στόν ἄλλο”. Ὅποιος λέει ψέματα μιμεῖται τόν διάβολο πού εἶναι “ὁ πατέρας τοῦ ψεύδους” (Ἰωάν. 8,44). Ὁ Χριστός διεκήρυξε: “Ἐγώ εἶμαι ἡ ἀλήθεια” (Ἰωάν. 14,6). Ἄρα ὅποιος λέει ψέματα ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Χριστό καί μεταβαίνει στήν παράταξη τοῦ διαβόλου.

Ἐδῶ θά μποροῦσα νά παρομοιάσω αὐτές τίς ἁμαρτίες μέ ἕνα μαῦρο κομπολόι μέ δέκα χάντρες. Εἶναι τό κομπολόι τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου.

Εἶναι τά πάθη καί οἱ κακίες, πού χαρακτηρίζουν τόν παλαιό ἄνθρωπο.

Ἄν ὁ παλαιός αὐτός ἄνθρωπος ἀκούσει τόν Ἀπόστολο Παῦλο μπορεῖ νά μεταπηδήσει ἀπό τήν μιά ζωή στήν ἄλλη. Νά πάψει νά εἶναι παλαιός ἄνθρωπος καί νά γίνει νέος ἄνθρωπος. Πῶς; Μέ δύο εἰκόνες πού χρησιμοποιεῖ ὁ Ἀπόστολος. Ἡ μιά δείχνει κίνηση καί ἡ ἄλλη ἀπάθεια. Ἡ πρώτη φανερώνει τήν προσπάθεια γιά ἀπαλλαγή καί ἀλλαγή καί ἡ ἄλλη τόν ἀγώνα γιά «σταθερότητα» στό καλό. Ἡ μιά εἰκόνα εἶναι ἡ ἀπέκδυση «Ἀπεκδυόμενοι τόν παλαιόν ἄνθρωπον σύν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ» (στίχ. 9). Ἡ ἄλλη εἰκόνα εἶναι τῆς νέκρωσης, «Νεκρώσατε τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς» (στίχ. 5).

Νέους, λοιπόν, ἀνθρώπους μᾶς θέλει ὁ Χριστός. Ὄχι ἁπλῶς μᾶς θέλει, ἀλλά μᾶς δίνει καί τό μέσο γιά νά γίνουμε. Ποιό εἶναι αὐτό τό μέσο;

Μά εἶναι ἡ χάρη Του, ἡ παντοδύναμη χάρη Του.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θά κλείσω τήν σύντομη ὁμιλία μου λέγοντας ὅτι, ἕνας Ὅσιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος εἶχε μιά συγκλονιστική ἐμπειρία, ἐνῶ βρισκόταν γονατιστός στό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ μιά νύχτα τῶν Χριστουγέννων, ρώτησε τόν Ἰησοῦ:

–Τί νά Σοῦ προσφέρω Κύριε ἀπόψε;

Καί ἀκούει τή φωνή τοῦ Χριστοῦ νά τοῦ ἁπαντά:

–Ἱερώνυμε, τίς ἁμαρτίες σου θέλω. Δῶσε μου τίς ἁμαρτίες σου!

–Τίς ἁμαρτίες μου; Τί νά τίς κάνεις, Κύριε, τίς ἁμαρτίες μου;

–Θέλω τίς ἁμαρτίες σου γιά νά σοῦ τίς συγχωρήσω, ἀφοῦ γι’ αὐτό ἦρθα στόν κόσμο, ἀπάντησε ὁ Ἰησοῦς.

Νά τό καλύτερο δῶρο πού ζητᾶ καί ἀπό μᾶς ὁ Ἰησοῦς στά Γενέθλιά Του. Νά Τοῦ δώσουμε τίς ἁμαρτίες μας γιά νά τίς συγχωρήσει. Τό πώς, λοιπόν, τό γνωρίζουμε. Μή μείνει, λοιπόν, κάνεις χωρίς νά πλησιάσει τόν Πνευματικό του καί νά ἀποθέσει ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, μέ μετάνοια καί εἰλικρίνεια, ὅλα ὅσα βαραίνουν τήν ψυχή του, γιά νά λυτρωθεῖ καί νά ἀνακουφιστεῖ. Ἔτσι καθαρές πλέον οἱ ψυχές μας θά νοιώσουν τήν παρουσία τοῦ “ἐν Σπηλαίῳ Τεχθέντος καί ἐν φάτνῃ ἀνακλιθέντος διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν, Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ” καί Σωτῆρα μας καί θά γιορτάσουν ἀληθινά Χριστούγεννα.

Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Τραϊκάπης

ΠΗΓΗ