Κυριακή Α’ Ματθαίου (Αγίων Πάντων): Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής 

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

[Προς Εβρ. 11, 32-40 και 12, 1-2]

«Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν (: Και τι ακόμη να λέω και να διηγούμαι; Πρέπει να σταματήσω, διότι δε θα μου φτάσει ο χρόνος να διηγούμαι για τον Γεδεών και τον Βαράκ, τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, για τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες)» [Εβρ.11,32]. Κατηγορούν μερικοί τον Παύλο, γιατί αναφέρει σε αυτό το σημείο τον Βαράκ και τον Σαμψών και τον Ιεφθάε. Τι λες; Αυτός που ανέφερε την πόρνη Ραάβ, δε θα αναφέρει αυτούς;

Κυριακή των Αγίων Πάντων

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

(Ματθ. ι΄32-33, 37-38, ιθ΄27-30)

Eπιλεγμένα αποσπάσματα από τον υπομνηματισμό του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής των Αγίων Πάντων (ομιλία ΛΔ΄ από το υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο)

Υπομνηματισμός των χωρίων Ματθ. ι΄32-33

[…] Αφού απάλλαξε τους μαθητές Του από τον φόβο και την αγωνία που συντάρασσαν την ψυχή τους, τους ενθαρρύνει και πάλι με τα ακόλουθα λόγια, εκβάλλοντας τον φόβο με τον φόβο, και όχι μόνο με τον φόβο, αλλά και με την ελπίδα για μεγάλα έπαθλα. Και τους απειλεί με πολλή εξουσία, προτρέποντάς τους από κάθε άποψη στο να κηρύττουν με θάρρος την αλήθεια και καταλήγει με τα ακόλουθα: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς (: Καθένας λοιπόν που με πίστη και θάρρος και χωρίς να φοβάται τους διωγμούς, θα με ομολογήσει σωτήρα του και Θεό του μπροστά στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω και εγώ μπροστά στον ουράνιο πατέρα μου ως δικό μου.

ΣΥΝ ΠΑΣΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ

Ὁ Πρόλογος καί ὁ Ἐπίλογος εἰς τούς «Βίους τῶν Ἁγίων»

Ἁγ. ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ Πόποβιτς

Πρό τῆς ἐλεύσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ εἰς τόν ἐπίγειόν  κόσμον μας, ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἠξεύραμεν μόνον τόν θάνατον.καί ὁ θάνατος ἡμᾶς. Κάθε τί τό ἀνθρώπινον ἦτο διαπεποτισμένον μέ τόν θάνατον, αἰχμαλωτισμένον καί κατανικημένον ἀπ᾽ αὐτόν. Ὁ θάνατος μᾶς ἦτο πλησιέστερος καί ἀπό τόν ἑαυτόν μας καί περισσότερον πραγματικός ἀπό ἡμᾶς τούς ἰδίους. δυνατώτερος, ἀσυγκρίτως δυνατώτερος, ἀπό κάθε ἄνθρωπον χωριστά καί ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους μαζί. Ἡ γῆ ἦτο μία φρικαλέα φυλακή τοῦ θανάτου καί ἡμεῖς ἀνίσχυροι δέσμιοι καί δοῦλοι του (πρβλ. Ἑβρ. 2, 14-15). Μόνον μέ τήν ἔλευσιν τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ «ἡ ζωή ἐφανερώθη». ἐφανερώθη «ἡ ζωή ἡ αἰώνιος» εἰς τούς ἀπηλπισμένους θνητούς, τούς ἀθλίους δούλους τοῦ θανάτου, ἡμᾶς (πρβλ. 1 Ἰωάνν. 1, 2). Αὐτήν τήν «ζωήν αἰώνιον»

Ἐγκώμιο στούς Ἁγίους Πάντες, πού μαρτύρησαν σ᾽ ὅλο τόν κόσμο

ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ 

1. Δέν πέρασαν ἀκόμη ἑπτά μέρες, ἀπό τότε πού γιορτάσαμε τήν ἱερή πανήγυρη τῆς Πεντηκοστῆς, καί πάλι μᾶς πρόφθασε χορός μαρτύρων ἤ καλύτερα στρατιά μαρτύρων καί παράταξη, πού δέν εἶναι καθόλου κατώτερη ἀπό τή στρατιά τῶν ἀγγέλων, τήν ὁποία εἶδε ὁ πατριάρχης Ἰακώβ, ἀλλά εἶναι ἴδιας ἀξίας καί τάξης μέ αὐτή. Γιατί μάρτυρες καί ἄγγελοι διαφέρουν μόνο στά ὀνόματα, στά ἔργα τους ὅμως ταυτίζονται. Στόν οὐρανό κατοικοῦν οἱ ἄγγελοι, στόν οὐρανό καί οἱ μάρτυρες. Αἰώνιοι καί ἀθάνατοι εἶναι ἐκεῖνοι, τό ἴδιο θά γίνουν καί οἱ μάρτυρες. Ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι ἔλαβαν καί ἀσώματη φύση; Καί τί σημασία ἔχει αὐτό; Γιατί οἱ μάρτυρες, ἄν καί ἔχουν σῶμα, ὅμως εἶναι ἀθάνατο ἤ καλύτερα καί πρίν ἀπό τήν ἀθανασία ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ στολίζει τά σώματά τους περισσότερο ἀπό τήν ἀθανασία. Δέν εἶναι τόσο λαμπρός ὁ οὐρανός, πού στολίζεται μέ τό πλῆθος τῶν ἀστεριῶν, ὅσο εἶναι τά σώματα τῶν μαρτύρων, πού στολίζονται μέ τό λαμπρό αἷμα τῶν τραυμάτων. Ὥστε ἐπειδή πέθαναν γι᾽ αὐτό καί εἶναι ἀνώτεροι, καί βραβεύτηκαν πρίν ἀπό τήν ἀθανασία παίρνοντας τά στεφάνια ἀπό τήν ὥρα τοῦ θανάτου τους.

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων.

Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38· ιθ΄ 27-30

Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

Ὁμιλία κε΄ ἐκφωνηθῆσα τὴν Κυριακὴν τῶν Ἁγ. Πάντων

Θαυμαστὸς ὄντως ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ.

Εἶναι στ’ ἀλήθεια θαυμαστὸς ὁ Θεὸς στὰ ἔργα τῶν ἁγίων του. Ὅταν φέρη κανένας στὸ νοῦ του τοὺς ὑπεράνθρωπους ἀγῶνες τῶν μαρτύρων, πῶς μὲ τὴν ἀσθενικὴ σάρκα τους ντρόπιασαν τὸν ἰσχυρὸ στὸ κακό, πῶς δὲν εἶχαν  συναίσθηση τῶν πόνων καὶ τῶν τραυμάτων καθὼς ἔρριχναν τὸ σῶμα τους σὲ ἀγῶνα μὲ τὴ φωτιά, μὲ τὸ ξίφος, μὲ τὰ διάφορα εἴδη θανατηφόρων βασανιστηρίων, ἀντιπαλεύοντας μὲ τὴν ὑπομονή. Ὅταν φέρη κανένας στὸ νοῦ ὅτι κομμάτιαζαν τὶς σάρκες τους, κι ἔσπαζαν τὶς κλειδώσεις τους, καὶ τσάκιζαν τὰ κόκκαλά τους, αὐτοὶ ὅμως φύλαγαν ἀκέραια, κι ἀπείραχτη κι ἀσάλευτη τὴ πίστη τους.  Γι’ αὐτὸ καὶ πῆραν χάρισμα τὴν ἀδιαφιλονίκητη σοφία τοῦ Πνεύματος καὶ τὴ δύναμη γιὰ θαύματα.

Λόγος εις την ημεραν της εορτής των Αγίων Πάντων

Άγιος Λουκάς, Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως της Κριμαίας

Κάθε ημέρα του έτους η Αγία μας Εκκλησία την αφιερώνει στην μνήμη κάποιου Αγίου ή και μερικών αγίων μαζί. Σ’ αυτούς συγκαταλέγονται οι άγιοι που είναι γνωστοί και έκαναν θαύματα όταν ζούσαν ή από τα λείψανα των οποίων γίνονταν θαύματα. Ο αριθμός τους δεν είναι και τόσο μεγάλος, όμως είναι σίγουρο ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι άγιοι ενώπιον του Θεού, ο οποίος μόνος «γινώσκει τα κρύφια της καρδίας» (Ψαλ. 43, 22). Στήν μνήμη αυτών των αγίων που τους γνωρίζει μόνο ο Θεός αφιερώνει η Εκκλησία την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή.

Ἕνα κομμάτι παραδείσου! (Κυριακή Α΄ Ματθαίου)

Κυριακή Ἁγίων Πάντων. (Ματθ.ι΄32-33, 37, 38 καὶ ιθ΄ 27-30)

«Ὅς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος»

(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Ὡραία καὶ λαμπρὰ ἡ σημερινὴ ἡμέρα ἀγαπητοί! Ἡ στρατευομένη Ἐκκλησία ἀνοίγει τὰς θύρας τοῦ Οὐρανοῦ, διὰ νὰ θαυμάσωμεν τὴν ἱερὰν παράταξιν τῶν ἁγίων ὅλων τῶν αἰώνων, ποὺ τώρα ἀποτελοῦν τὴν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν. Ἀνασύρει τὸ πέπλον, διὰ νὰ ἀτενίσωμεν εἰς τὰ θεῖα ὕψη ὅλους τοὺς μαρτυρικοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Μεγάλου Μάρτυρος Χριστοῦ.

Μεγάλοι αὐτοί, μικρὸς ὁ Χριστός!

Κυριακὴ Ἁγίων Πάντων (Α΄ Ματθαίου)

«Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Ματθ. 10,37)

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ὅποιος, ἀγαπητοί μου, ἀκούσῃ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ εὐαγγελίου, μπορεῖ νὰ σκανδαλισθῇ, νὰ νομίσῃ ὅτι ἡ πίστι μας εἶνε ἐναντίον τοῦ γάμου, τῆς οἰκογενείας, τῶν γονέων, τῶν παιδιῶν. Ἀλλὰ τὸ νόημα τῶν λόγων αὐ τῶν τοῦ Κυρίου εἶνε πολὺ διαφορετικό. Θὰ προσπαθήσω νὰ δώσω τὴν ὀρθὴ ἔννοιά τους σύμφωνα μὲ τὴν ἑρμηνεία τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

Για την Κυριακή των Αγίων Πάντων 

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

Σήμερα η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την μνήμη πάντων των Αγίων, όσοι από κτίσεως κόσμου γεννήθηκαν και αγίασαν, και μέχρι συντελείας του αιώνος όσοι θα αγιασθούν. Η εορτή αυτή είναι η μεγαλύτερη από όλες τις εορτές (εκτός των Δεσποτικών), διότι δεν εορτάζει ένας Άγιος ούτε δέκα ούτε εκατό ούτε χίλιοι ούτε δύο χιλιάδες ή εκατό χιλιάδες, αλλά εκατομμύρια.

 2021 ΙΟΥΝΙΟΥ 27 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ (Ματθ. 10, 32-33, 37-38 και 19, 27-30)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας)

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Πήραν στα σοβαρά τα λόγια του Χριστού

Την σημερινή Κυριακή, την ονομάζουμε: «Κυριακή των Αγίων Πάντων». Στην πραγματικότητα όμως, η εορτή αυτή είναι εορτή όχι όλων των Αγίων αλλά μόνο των Αγίων Μαρτύρων. Επιτελούμε δηλαδή τη μνήμη όλων των Αγίων Μαρτύρων γνωστών και αγνώστων.

Αλλά γιατί τιμάμε ιδιαίτερα όλους τους Αγίους Μάρτυρες;

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ 27/6/2021

(Ἑβρ. ια΄, 33 - 40 - ιβ΄, 1-2)

        «Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’  ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμὶν ἀγώνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν  Ἰησοῦν.»

Ἡ Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων σηματοδοτεῖ τὸ τέλος τοῦ ἐτησίου ἑορταστικοῦ καὶ λειτουργικοῦ κύκλου ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν Κυριακή του Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου καὶ περιλαμβάνει τὸ κατανυκτικὸ Τριῴδιο τῆς μετανοίας καὶ τὸ χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο ποὺ δοξάζει τὸν Ἀναστάντα Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ μετὰ τὴν Ἀνάληψή Του ὑμνεῖ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα. Αὐτὴ ἡ περίοδος τῶν δεκαοκτὼ ἑβδομάδων εἶναι ὁ πυρήνας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καὶ περιλαμβάνει ὅλη τὴ σωτηριώδη διαδικασία ποὺ μεταμορφώνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ χοϊκὸ σὲ οὐράνιο, ἀπὸ θνησιγενῆ ὕπαρξη σὲ πνευματέμφορο ἅγιο τοῦ Θεοῦ. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Απόστολος: Εβρ. ια' 33 – ιβ΄2

Ευαγγέλιο: Ματθ. ι' 32 – 33, 37 – 38, ιθ΄ 27 – 30

27 Ιουνίου 2021

Η περίοδος του Πεντηκοσταρίου τελειώνει με τη σημερινή Κυριακή των Αγίων Πάντων. Μαζί της σηματοδοτείται και το τέλος των κινητών γιορτών της Εκκλησίας, που άρχισε με την Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου.

Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη σε όλους τους αγίους της Εκκλησίας μας γι’ αυτό και ονομάζεται «Κυριακή των Αγίων Πάντων». Είναι αφιερωμένη σε γνωστούς και αγνώστους αγίους, σε αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους για την πίστη τους ή αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Χριστό.

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(τῶν Ἁγίων Πάντων) 20.06.2021

Ὁ μ ι λ ί α τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Λάμπρου Τσιάρα

Ἀδελφοὶ ἀναγνῶστες,

1. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, πρὶν ἀναληφθεῖ στοὺς οὐρανούς, παρήγγειλε στοὺς μαθητές του νὰ μὴν ξεμακρύνουν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, ἀλλὰ νὰ περιμένουν «τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πατρός», τὴν ἔλευση δηλαδὴ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ποὺ θὰ πραγματοποιηθεῖ σὲ λίγες μέρες… Πράγματι, ἡ ἐπαγγελία ἐκπληρώθηκε κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα κατῆλθε ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν κι ἐκάθισεν «ἐφ’ ἕνα ἕκαστον τῶν μαθητῶν καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου…» (Πράξ. 2, 4). Δὲν πρόκειται γιὰ μιὰ ἐντυπωσιακὴ ἁπλῶς ἐνέργεια, ποὺ ἔγινε γιὰ νὰ σημάνει τὴν ἔναρξη τοῦ ἔργου τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἦλθε νὰ μείνει ἐ σ α ε ὶ στὴν Ἐκκλησία, καὶ νὰ τὴν ὁδηγεῖ «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν»· ἦλθε νὰ νέμει χαρίσματα, καθὼς αὐτὸ «οἶδε» καὶ «βούλεται», νὰ φωτίζει καὶ νὰ ἁγιάζει τοὺς πιστούς· ἦλθε γιὰ νὰ «ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα», ποὺ θὰ ἀρδεύουν ἔκτοτε «ἅπασαν τὴν κτίσιν, πρὸς ζωογονίαν».

Κυριακή των Αγίων Πάντων

Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μτθ. ί 32-33, 37-38, ίθ 27-30 (27-06-2021)

Πρεσβ. Φιλίππου Φιλίππου

Κυριακή των Αγίων Πάντων σήμερα και η Εκκλησία μας προβάλλει διάφορα χωρία από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο που αποτελούν την ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στην ομολογία της Πίστεως του Ιησού Χριστού και στις συνθήκες που μας οδηγούν στην αγιότητα. Ξεκινώντας ο Κύριος μας λέει ότι όποιος θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους θα τον αναγνωρίσω και γω για δικό μου μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου.

 Κυριακή Α΄ Επιστολών, των Αγίων Πάντων, Αποστ. Ανάγνωσμα, Εβρ. ια’ 33-ιβ’ 2 (27-06-2021)

Εισαγωγικά:  Άγιοι και αγιότητα

Το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής αναφέρεται σε όλους τους  Αγίους της Εκκλησίας. Οι Άγιοι είναι οι αψευδείς μάρτυρες της χάριτος του Αγίου Πνεύματος και της παρουσίας του Θεού μέσα στον  κόσμο, είναι «φώτα θεουργικά», φίλοι του Θεού, αφού κατέχουν την αλήθεια και είναι ενωμένοι με το Θεό. Oι Άγιοι είναι το «φώς» του κόσμου κατά το λόγιου του Κυρίου και το «άλας» της γης. Είναι το φώς που διώχνει τα σκοτάδια της αμαρτίας και το άλας που συγκρατεί την κοινωνία και τον κόσμο από την πνευματική σήψη.

“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

(27 Ἰουνίου 2021)

Με τη χάρη του Τριαδικού Θεού, αγαπητοί μου αδελφοί, έχει ολοκληρωθεί και εφέτος για άλλη μία χρονιά  η πιο κατανυκτική  περίοδος  της Εκκλησίας μας ,η οποία ξεκινάει με την  περίοδο του Τριωδίου, από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου έως το Μέγα Σάββατο.  Αυτή είναι μία περίοδος όπου μας δίνεται η ευκαιρία  να αγωνιστούμε πνευματικά και σωματικά με τη νηστεία, με την έντονη μετοχή μας στη λατρευτική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, ιδιαιτέρως των μυστηρίων της ιεράς εξομολόγησης και της θείας ευχαριστίας.

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

† ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΑΝΑΝΙΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

«Η πρώτη μας αγάπη είναι ο Χριστός, που δίνει αξία και στις άλλες αγάπες»

Πρώτη Κυριακή του Ματθαίου σήμερα, αγαπητοί, και εορτή των Αγίων Πάντων. Αφού κατέβηκε το Πνεύμα το Άγιο και ίδρυσε την επίγεια άκτιστη Εκκλησία, εκείνη άρχισε να καρποφορεί και να προσφέρει στο Θεό τις απαρχές της, τους πρώτους Αγίους και Μάρτυρες. Κι αυτό είναι απόδειξη ότι το Ευαγγέλιο είναι εφαρμόσιμο και δεν είναι ουτοπία.

 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ»

Ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Πάντων ἔρχεται σέ φυσική συνέχεια τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς. Καί τοῦτο διότι, ἄν τήν προηγούμενη Κυριακή εἴδαμε τήν πνοή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σήμερα βλέπουμε τούς καρπούς Του. Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ σήμερα τήν χορεία ὅλων τῶν Ἁγίων της, ἡ ὁποία ὡς νέφος περιβάλλει τόν θρόνο τοῦ Ἁγίου Θεοῦ καί ἀποδεικνύει σέ τί ὕψος ἀναβιβάζει τόν ἄνθρωπο ἡ ὁλοπρόθυμη κατάφασή του στήν πρόσκλησή Του. Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία δέν θυμᾶται ἁπλῶς ἱστορικά τήν ἐπέλευση τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἀλλά βιώνει πραγματικά καί ἀποτυπώνει ἐμπειρικά τό τί σημαίνει γιά τή ζωή της, γιά τήν ἐπί γῆς παρουσία της ὁ Παράκλητος, ἀλλά καί τό πώς μπορεῖ νά ἐπενεργήσει στόν ἄνθρωπο καί πόσο ἀσύλληπτο ἀπό τήν ἀνθρώπινη διάνοια εἶναι τελικά τό μεγαλεῖο, τό ὁποῖο τοῦ προσπορίζει ἡ ἁγιότητα.

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

(Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30) (Εβρ. ια΄ 33-ιβ΄2)

Ομολογία πίστεως

«Πάς όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων»

Μια βδομάδα μετά την Πεντηκοστή η μητέρα μας Εκκλησία ξεδιπλώνει μπροστά μας μια άλλη μεγάλη γιορτή. Τιμούμε συγκεκριμένα τους Άγιους Πάντες, τις μεγάλες εκείνες μορφές που με το ισχυρό παράδειγμά τους και την ακράδαντη πίστη που επέδειξαν τίμησαν και δόξασαν τον Θεό. Κατέστησαν τους εαυτούς τους ευλογημένα δοχεία της θείας χάριτος.

Κυριακή της Πεντηκοστής 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Ευαγγέλιο: Ιωάν. ζ΄37-53, η΄1, 2, Πράξ. β΄1-11)

Όταν βάζουν ένα σπόρο στη γη, για ν’ αναπτυχθεί πρέπει να τον αγγίξει η δύναμη της ζέστης, καθώς και το φως.

Όταν φυτεύουν ένα δέντρο, πρέπει να το αγγίξει η δύναμη του ανέμου, για να το κάνει δυνατό, να ριζώσει.

Όταν κάποιος φτιάχνει ένα σπίτι, αναζητεί τη δύναμη της προσευχής, για να το καθαγιάσει.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έσπειρε τον πολυτιμότερο σπόρο στον αγρό αυτού του κόσμου. Και χρειαζόταν η δύναμη του Αγίου Πνεύματος να τον αγγίξει, να τον ζεστάνει και να τον φωτίσει, για ν’ αναπτυχθεί.

Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς. 

Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

(Ἰωάν. ζ΄ 37-52, η΄12)

Ὁμιλία εἰς τὴν κατὰ τὴν Πεντηκοστὴν τελεσθείσαν φανέρωσιν καὶ διανομὴν τοῦ Θείου Πνεύματος

Εἴδαμε πρὶν ἀπὸ λίγο μὲ τὰ μεγάλα μάτια τῆς πίστης τὸ Χριστὸ νὰ ἐχη ἀναληφθὴ, ὄχι κατώτερα κι ἀπὸ κείνους ποὺ ἀξώθηκαν νὰ δοῦν μὲ τὰ ἴδια τους τὰ μάτια καὶ καθόλου δὲν καριότητα γιὰ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα·  «Μακάριοι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἶδαν κι ὅμως πίστεψαν» εἶπε ὁ Κύριος. Αὐτοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἐπληροὑστερήσαμε ἀπὸ κείνους στὴν μαφορήθηκαν μὲ τὴν ἀκοὴ καὶ βλέπουν μὲ τὰ μάτια τῆς πίστης. Εἴδαμε πρῶτα τὸ Χριστὸ νὰ ὑψώνεται ἀπὸ τὴ γῆ μὲ τὸ σῶμα καὶ τώρα βλέπομε μὲ τὴν δύναμη τοῦ ἁγίου Πνεύματος ποὺ ἔστειλε στοὺς μαθητάς του, ὡς ποιὸ σημεῖο ὁ Χριστὸς ἔφτασε μὲ τὴν ἀνάληψή του καὶ σὲ ποιὰ ἀξια ἀνέβασε τὴν ἀνθρωπίνη φύση μας ποὺ ἔλαβε ὁ ἴδιος: ὁπωσδήποτε ἀνέβηκε,   ἐκεῖ ἀπ’ ὅπου τὸ Πνεῦμα κατέβηκε σταλμένο ἀπὸ τὸν ἴδιο. Ἀπὸ ποῦ κατέβηκε τὸ Πνεῦμα δείχνει ἐκεῖνος ποὺ λέει μὲ τὸ στόμα τοῦ προφήτη Ἰωὴλ·

Ἡ Χάρις τοῦ Πνεύματος Πῦρ καὶ Ὕδωρ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΑ ΛΒ´ ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ (Ιω, δ´ 13-20)

Τοῦ (ἁγίου) Πνεύματος τὴν χάρη ἡ Γραφὴ ἄλλοτε πῦρ καὶ ἄλλοτε νερὸ τὴν ὀνομάζει, γιὰ νὰ (μᾶς) δείξει ὅτι αὐτὰ τὰ ὀνόματα δὲν ἀποτελοῦν παράδειγμα τῆς (θείας) οὐσίας, ἀλλὰ τῆς (θείας) ἐνέργειας. Διότι τὸ (ἅγιο) Πνεῦμα δὲν συνίσταται ἀπὸ διαφορετικὲς οὐσίες, ἐπειδὴ εἶναι ἀόρατο καὶ μονοειδὲς (ἁπλό). Τὸ πρῶτο λοιπὸν (ὄνομα) ὁ Ἰωάννης (ὁ Βαπτιστής) τὸ δηλώνει λέγοντας: «Αὐτὸς (ὁ Χριστός) θὰ σὰς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίω καὶ πυρί», καὶ τὸ δεύτερο (ὄνομα τὸ δηλώνει) ὁ Χριστὸς (λέγοντας): «Ποτάμια ἀπὸ ζωντανὸ νερὸ θὰ ρεύσουν ἀπὸ τὴν κοιλιά του. Αὐτὸ τὸ εἶπε περὶ τοῦ (ἁγίου) Πνεύματος» λέει (ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης) «ποὺ ἐπρόκειτο νὰ λάβουν». Ἔτσι καὶ ὅταν ὁμιλοῦσε μὲ τὴν (Σαμαρείτιδα) γυναῖκα, νερὸ ὀνομάζει τὸ (ἅγιο) Πνεῦμα: «ὅποιος πιεῖ ἀπὸ τὸ νερό, τὸ ὁποῖο ἐγὼ θὰ δώσω σὲ αὐτόν, δὲν θὰ διψάσει ποτέ».

Λόγος μα΄ εις την Πεντηκοστή

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος

Από: Στυλ. Γ. Παπαδόπουλος (επιμ.), Μιλάει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, μτφρ. Διονύσιος Κακαλέτρης, εκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1991.


Ε. Την Πεντηκοστή εορτάζουμε καί την παρουσία του Αγίου Πνεύματος καιί την πραγματοποίηση της υποσχέσεως καιί την εκπλήρωση της ελπίδας. Το μυστήριο, πόσο και μεγάλο είναι και σεβαστό! Τελειώνουν λοιπόν όσα έχουν σχέση με το σώμα του Χριστού, ή μάλλον με τη σωματική παρουσία Του(1).

Στην Αγία Πεντηκοστή

Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

1.Εἶναι μεγάλα, ἀγαπητοί, καί ξεπερνοῦν κάθε ἀνθρώπινη λογική τά χαρίσματα πού μᾶς δώρησε σήμερα ὁ φιλάνθρωπος Θεός. Γι᾿ αὐτό λοιπόν ἄς χαιρόμαστε ὅλοι μαζί καί χορεύοντας ἀπό χαρά ἄς ὑμνήσομε τόν Κύριό μας. Γιατί ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι γιά μᾶς ἑορτή καί πανήγυρη.
Ὅπως δηλαδή ἡ μία ἐποχή διαδέχεται τήν ἄλλη καί τό ἕνα ἡλιοστάσιο τό ἄλλο, ἔτσι ἀκριβῶς καί στήν Ἐκκλησία ἡ μία ἑορτή διαδέχεται τήν ἄλλη καί μᾶς πηγαίνουν ἀπό τή μία στήν ἄλλη.
Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες λοιπόν ἑορτάσαμε τό σταυρό, τό πάθος, τήν ἀνάσταση, ὕστερα ἀπό αὐτά τήν ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν οὐρανό.

 Λόγος εἰς τήν Πεντηκοστήν -Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Ε. Τὴν Πεντηκοστὴ ἑορτάζουμε καὶ τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴν πραγματοποίηση τῆς ὑποσχέσεως καὶ τὴν ἐκπλήρωση τῆς ἐλπίδας. Τὸ μυστήριο, πόσο καὶ μεγάλο εἶναι καὶ σεβαστό! Τελειώνουν λοιπὸν ὅσα ἔχουν σχέση μὲ τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἤ μᾶλλον μὲ τὴ σωματικὴ παρουσία Του(1). Διότι διστάζω νὰ πῶ τὰ σωματικά, ἐφ' ὅσον κανένας λόγος δὲν μπορεῖ νὰ μὲ πείσει ὅτι θὰ ἦταν καλύτερα νὰ εἶχε ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα [ὁ Χριστός](2). Ἀρχίζουν δὲ ὅσα ἔχουν σχέση μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα(3).

Λόγος εις την Πεντηκοστήν

Αγίου Γρηγορίου Παλαμά

Όταν συμπληρωνόταν η πεντηκοστή ημέρα μετά την Ανάσταση, της οποίας έφθασε τώρα η μνήμη, ενώ όλοι οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι μαζί και ευρίσκονταν ομόψυχοι στο υπερώο (οίκος) εκείνου του ιερού, αλλά και στο προσωπικό του υπερώο, στο νου του, συναγμένος ο καθένας τους (διότι ήσαν σε ησυχία και αφιερωμένοι στη δέηση και στους ύμνους προς το Θεό), ξαφνικά, λέγει ο ευαγγελιστής Λουκάς, «ακούσθηκε ήχος από τον ουρανό, σαν από ορμή βιαίου ανέμου και εγέμισε τον οίκο όπου κάθονταν».(Πραξ.2, 1-11).

Γιατί το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινης γλώσσας;

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Όταν ο Κύριος βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε εν είδει περιστεράς. Εμφανίσθηκε όχι για να προσθέσει κάτι στον Χριστό, αλλά συμβολικά, έτσι ώστε να δείξει αυτό που υπάρχει μέσα στον Χριστό: την ακακία, τηνκαθαρότητα και την ταπεινότητα. Αυτό συμβολίζει το περιστέρι. Όταν οι απόστολοι συγκεντρώθηκαν την πεντηκοστή ημέρα από την ημέρα της Ανάστασης, το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινων γλωσσών. Εμφανίσθηκε ως πύρινη γλώσσα για να τους αφαιρέσει κάτι και να τους προσθέσει κάτι. Δηλαδή, να αφαιρέσει από αυτούς κάθε αμαρτία, κάθε αδυναμία, φόβο και ακαθαρσία της ψυχής και να τους δωρίσει τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά. Οι πύρινες γλώσσες επισημαίνουν συμβολικά αυτά τα τρία: τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά. 

Οἱ  Ἅγιοι Πατέρες διά τήν Κυριακήν της Πεντηκοστῆς

Ὁ ἅγιος Φιλάρετος Μόσχας σὲ ὁμιλία του στὴν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς λέει: «Μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, καί, μὴ ὄντας ὁ ἄνθρωπος σὲ θέση νὰ ἀντέξει τὸ ἄκτιστο φῶς, “ἐκρύβη ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ” καὶ ὁ Θεὸς ἀποτραβήχτηκε ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ φόβο μήπως ἐκμηδενίσει τὸν παραβάτη μὲ τὴν ἁγία παρουσία Του.
Τότε ἦταν ποὺ Ἐκεῖνος ὄντας Ἕνας σὲ Τρία Πρόσωπα, ἀπὸ ἀνείπωτο ἔλεος πρὸς τὸ ἀποξενωμένο ἄνθρωπο τὸν πλησίασε μὲ διαδοχικὲς ἀποκαλύψεις, ὥστε “ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”, νὰ μπορέσει νὰ αὐξηθεῖ καὶ γιὰ ἀκόμη μία φορὰ νὰ ἀνυψώσει τὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο…

 Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς διαρκής Πεντηκοστή

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ποιὸς εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός; Ποιὸς εἶναι σὲ Αὐτὸν ὁ Θεὸς καὶ ποιὸς ὁ ἄνθρωπος; Πῶς γνωρίζεται ὁ Θεὸς στὸν Θεάνθρωπο καὶ πῶς ὁ ἄνθρωπος; Τί ἐδώρησε σέ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους ὁ Θεὸς ἐν τῷ Θεανθρώπῳ; Ὅλα αὐτὰ τὰ φανερώνει σέ μᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ «Πνεῦμα τῆς ἀληθείας». Μᾶς ἀποκαλύπτει δηλαδὴ ὅλη τὴν ἀλήθεια γιὰ Αὐτόν, γιὰ τὸν Θεὸ ἐν Αὐτῷ καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ γιὰ τὸ τί χάρισε σ’ ἐμᾶς μ’ ὅλα αὐτά. Αὐτὸ ἐπίσης ἀπείρως ξεπερνᾷ κάθε τί ποὺ οἱ ἀνθρώπινοι ὀφθαλμοὶ εἶδαν καὶ τοῖς ὠσίν αὐτῶν ἠκούσθη καὶ ἡ καρδία αὐτῶν κάποτε αἰσθάνθηκε.

Εἰς τήν Πεντηκοστήν Αγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Α´. Μεταβολήν τοῦ νοῦ.

Β´. Μεταβολήν τῆς καρδίας.

Γ´. Μεταβολήν τῆς γλώσσης.

Συλλογίσου ἀγαπητέ, πῶς τό Πανάγιον Πνεῦμα ὅταν κατέβη εἰς τό ὑπερῷον ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν, ὡσάν ἕνας σφοδρότατοςἄνεμος καί βροντή, ἐγέμισεν ὅλον τόν οἶκον, εἰς τόν ὁποῖον ἦσαν καθήμενοι οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι καί ἐπροσηύχοντο· «καί ἐπλήρωσε τόν οἶκον, οὗἦσαν καθήμενοι» (Πραξ. β´. 2)· καί τόν ἔκαμενὡσάν μίαν κολυμβήθραν, ὡς λέγει ὁΘεσσαλονίκης Γρηγόριος, διά νά βαπτίσῃ τούς Ἀποστόλους μέ τήν θείαν χάριν του, περί τοῦ ὁποίου τούτου βαπτίσματος προεῖπεν εἰς αὐτούς ὁ Κύριος· «ὑμεῖς δέ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι ἁγίῳ οὐ μετά πολλάς ταύτας ἡμέρας (Πράξ. α´ 5)...

Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου, ερμηνεία εις τους κανόνας της Πεντηκοστής.

Προλεγόμενα

Εν ταυτώ και Ερμηνεία

Εις την Ακροστιχίδα του Κανόνος της Πεντηκοστής[45]

Ακροστιχίς.

Πεντηκοστίν εορτάζομεν.

Ερμηνεία.

            Η Ακροστιχίς αυτή δεν είναι στίχος δωδεκασύλλαβος Ιαμβικός, ούτε έμμετρος, καθώς ήτον αι άλλαι ακροστιχίδες των λοιπών Κανόνων του Ιερού Κοσμά, αλλά είναι εννεασύλλαβος μόνο και άμετρος και κολοβός.  Διά ποίαν δε αιτίαν τούτο εποίησεν ο Μελωδός;  Αποκρίνομαι ότι την αληθινήν τούτου αιτίαν αυτός μόνος ηξεύρει ο Ασματογράφος, και το Πνεύμα το εν αυτώ^. ημείς δε στοχαστικώς λέγομεν ότι ίσως τούτο εποίησεν από τον υπερβολικόν έρωτα όπου είχεν εις τα λόγια Γρηγορίου του Θεολόγου^. υπό τούτου γαρ καταφλεγόμενος, δεν ήθελε να παραλλάξη τους εκείνου λόγους, αλλ’ αυτούς εκείνους γυμνούς και ξηρούς και με αυτάς τας λέξεις ηγάπα να προφέρη, όχι μόνον εις τα άλλα του συγγράμματα, αλλά και εις αυτάς ακόμη τας Ακροστιχίδας.

Ερμηνεία εις τον κανόνα

ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Ποίημα όντα του Αγίου Κοσμά

Ώδή α’. Ήχος Βαρύς. Ο Ειρμός.

Πόντω εκάλυψε Φαραώ συν άρμασιν, ο συντρίβων πολέμους εν υψηλώ βραχίονι. άσωμεν αυτώ, ότι δεδόξασται.

Ερμηνεία.

            Σημειούμεν εδώ, ότι ο Ιεράρχης Κοσμάς ο κόσμος των Ιερών Μελωδών δεν προσαρμόζει τους Ειρμούς του παρόντος Κανόνος εις την υπόθεσιν της εορτής, καθώς προσήρμοζε τους περισσοτέρους δε μελουργεί, ψιλά περιέχοντας των Ωδών τα λόγια, καθώς και τον παρόντα. ούτος γαρ ο Ειρμός αναφέρει μόνην την εν τη Ερυθρά θαλάσση γενομένην θαυματουργίαν, και αυτά εκείνα τα της πρώτης Ωδής του Μωϋσέως μεταχειρίζεται λόγια. και βλέπε, αγαπητέ, ότι ο λόγος μου είναι αληθινός. ευρίσκεται εν τη πρώτη Ωδή «Πόντω εκάλυψεν αυτούς»; τούτο ευρίσκεται και εδώ. ευρίσκεται εκεί «Κύριος συντρίβων πολέμους»; τούτο ευρίσκεται και εδώ. γράφεται εκεί «Μεγέθει βραχίονός Σου»; τούτο γράφεται και εδώ, με κάποιαν όμως παραλλαγήν. αντί γάρ του «Μεγέθει βραχίονος», γράφεται εδώ «Εν υψηλώ βραχίονι» . όπερ ο Ησαΐας καθαρώτερα λέγει. «Κύριε, υψηλός Σου ο Βραχίων» (Ησ. κστ’ 11) . γράφεται εκεί «Τω Κυρίω άσωμεν. ενδόξως γαρ δεδόξασται»; τούτο γράφεται και εδώ.

Ἡ πηγή

«Ἐὰν τις διψᾷ....»

Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς. (Ἰωαν. ζ΄37-52, καὶ η΄12)

(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Ἡμέρα γενεθλίων ἡ σημερινή. Ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποῖαν θεμελιώνεται ἡ Κιβωτός τῆς «Καινῆς Διαθήκης». Ἡ Ἐκκλησία. Ἅν ἔλειπεν ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, τὸ ἔργον τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν κόσμον θὰ ἔχανε τὸ νόημά του.
 Ὅπως κατὰ τὸν κατακλυσμόν, ἡ κιβωτὸς τοῦ Νῶε ἔσωσε τοὺς ἀνθρώπους καὶ κάθε ἄλλη ζωντανὴν ὕπαρξιν ἀπὸ τὸν θάνατον, ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία ἔγινε καὶ θὰ συνεχίζῃ νὰ εἶναι τὸ μέσον, τὸ  μ ό ν ο ν  μέσον, σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ἐν μέσῳ τοῦ πνευματικοῦ κατακλυσμοῦ, ποὺ περιβάλλει τὴν κοινωνίαν.

2021 ΙΟΥΝΙΟΥ 20 – ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (Ιω. 7, 37-52 και 8, 12)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στους Παπαδάτες, στις 26/6/1983)

Πού πορευθώ από του Πνεύματός σου;

Πάνω από την Ωραία Πύλη, στο τέμπλο του ιερού, υπάρχει συνήθως ζωγραφισμένο ένα τρίγωνο και μέσα ένα μάτι. Και αναρωτιόμαστε τι συμβολίζουν. Η απάντηση είναι: Το τρίγωνο συμβολίζει την Αγία Τριάδα. Ένα είναι το τρίγωνο. Μία και η θεότητα. Τρεις γωνίες έχει. Τρία είναι τα πρόσωπα της θεότητος: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Και το μάτι μάς θυμίζει: «Ο Θεός τα βλέπει όλα. Τα ακούει όλα. Τα παρακολουθεί όλα. Και τα πιο μικρά. Και τα πιο απόκρυφα».

ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021

ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ 

(Ιω. ζ΄ 37-52, η΄ 12) (Πραξ. β΄ 1-11)

Πεντηκοστή εορτάζουμε

«Ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος»

Γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας είναι η σημερινή Κυριακή της Πεντηκοστής, η οποία αναδύεται μέσα από ένα βάθος μηνυμάτων και νοημάτων για την βαθύτερη ύπαρξή της. Το μέγα μυστήριό της αναδεικνύεται μέσα από την αναφορά ότι είναι η «αποκεκρυμμένη από των αιώνων εν τω Θεώ τω τα πάντα κτίσαντι διά Ιησού Χριστού, ίνα γνωρισθή νυν ταις αρχαις και ταις εξουσίαις εν τοις επουρανίοις διά της εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού».

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ 20 Ἰουνίου 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(Πρξ. β΄, 1-11)

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

«Καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἐτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι».

Μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅλοι οἱ Μαθητὲς Του βρίσκονταν σὲ ἀναμονὴ τοῦ ἐπηγγελμένου μεγάλου γεγονότος, τῆς ἐλεύσεως τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος καὶ τῆς ἐνδύσεως δυνάμεως ἐξ ὕψους. Ἡ προσδοκία τους δὲν ἄργησε νὰ ἐκπληρωθεῖ. Κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ὅταν ὅλοι εἶχαν συγκεντρωθεῖ στὸ ἴδιο μέρος, μὲ μία καρδιὰ καὶ μὲ μία λαχτάρα, ξαφνικὰ ἀκούγεται ἀπὸ τὸν οὐρανὸ «ἦχος ὥσπερ φερομένης βιαίας πνοῆς», σὰν σφοδρὸς ἄνεμος ποὺ λυγίζει τὰ πάντα, νὰ γεμίζει τὸν οἶκο, ὅπου ἦταν καθισμένοι οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ ἄλλοι Μαθητές. Βλέπουν, τότε, μὲ τὰ μάτια τους νὰ διαμοιράζονται σὲ αὐτοὺς «γλῶσσες» παρόμοιες μὲ τὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς καὶ στὸν καθένα ἀπὸ αὐτοὺς νὰ κάθεται ἀπὸ μία τέτοια «γλῶσσα πυρός». Καὶ ὅλοι «ἐπλήσθησαν Πνεύματος Ἁγίου», γέμισαν, πλημμύρισαν, ξεχείλισαν ἀπὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Απόστολος: Πράξ. β’ 1 – 11

Ευαγγέλιο: Ιω. ζ΄ 37 – 52, η΄ 12

20 Ιουνίου 2021

Η εορτή της Πεντηκοστής την οποία εορτάζομε σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, συγκαταλέγεται στις μεγάλες εορτές της χριστιανοσύνης. Είναι η γενέθλια μέρα της Εκκλησίας μας, με την έννοια της γέννησης, της εγκαθίδρυσής της στη γη, αλλά και της αναγέννησης, γιατί όσο σωτήριο γεγονός είναι ο ερχομός του Χριστού στον κόσμο τόσο είναι και ο ερχομός του Παρακλήτου, ώστε να επισφραγίσει το έργο του Ιησού Χριστού. 

 Πορεία πρὸς τὴν Πεντηκοστὴ

«ἀλλ' ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν· συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς· καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως. περὶ ἁμαρτίας μέν, ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ· περὶ δικαιοσύνης δέ, ὅτι πρὸς τὸν πατέρα μου ὑπάγω καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με· περὶ δὲ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται. Ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ' οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι. ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ' ἑαυτοῦ, ἀλλ' ὅσα ἂν ἀκούσει λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν. ἐκεῖνος ἐμὲ δοξάσει, ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν. πάντα ὅσα ἔχει ὁ πατὴρ ἐμά ἐστι· διὰ τοῦτο εἶπον ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν.» (Ἰωάν., κεφ. 16, στ. 7–15).

Προετοιμάζει μὲ τὸν λόγο Του, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς, τοὺς Μαθητές Του ὥστε τὴν δεδομένη ὥρα νὰ εἶναι ἔτοιμοι γιὰ τὴν Πεντηκοστή. Τὴν γενέθλιο ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ σώματος κεφαλὴ τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ μέλη του εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς οἱ ὁμοούσιοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι βαπτιστήκαμε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τὴν ἔλευση καὶ παραμονὴ στὸν κόσμο τοῦ Παράκλητου, τοῦ Ἀγαθοῦ, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ τρίτου προσώπου τοῦ Ἑνὸς καὶ Μοναδικοῦ καὶ Ἀληθινοῦ καὶ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Κυριακή της Πεντηκοστής

Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ιω. ζ’ 37-52, η’ 12 (20-06-2021)

Ηλιάνας Κάουρα, θεολόγου

Μια από τις μεγαλύτερες Ιουδαϊκές εορτές ήταν η εορτή της Σκηνοπηγίας. Με την εορτή αυτή οι Ιουδαίοι δόξαζαν το Θεό για τη θαυμαστή διάσωσή τους με τη θαυματουργική ανάβλυση νερού από την πέτρα με  τη ράβδο του Μωϋσή. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο Κύριος κατά την ομιλία Του, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή αποκάλυψε τη μεγάλη αλήθεια ότι το θαύμα της ανάβλυσης του νερού από την πέτρα στην έρημο για να ξεδιψάσει ο λαός, δεν προερχόταν από τη φύση της πέτρας, ούτε από τη δύναμη του Μωϋσή, αλλά ήταν ενέργεια του Άσαρκου Λόγου.

 Κυριακή της Πεντηκοστής

Αποστ. Ανάγνωσμα: Πράξεις των Αποστόλων β’ 1-11 (20-06-2021)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Πενήντα μέρες μετά τη Ανάσταση και δέκα ημέρες μετά την Ανάληψη, εκπληρώνεται η υπόσχεση του Κυρίου προς τους μαθητές του για την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, του «άλλου Παράκλητου». «Ιδού εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του Πατρός μου εφ΄ υμάς΄ υμείς δε καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ έως ου ενδύσησθε δύναμιν εξ΄ ύψους» (Λουκ.24,49). Έτσι την ημέρα αυτή της Πεντηκοστής τιμούμε την Αγία Τριάδα, ενώ την επόμενη ημέρα τιμούμε ξεχωριστά το Άγιο Πνεύμα. Χαρακτηριστικό είναι ένα τροπάριο που ψάλλεται στη αρχή του Όρθρου της σημερινής ημέρας   «Την μεθέορτον πιστοί και τελευταίαν εορτήν εορτάσωμεν φαιδρώς, αύτη εστί Πεντηκοστή, επαγγελίας συμπλήρωσις και προθεσμία…»

“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(20 Ἰουνίου 2021)

Η σημερινή εορτή  της Πεντηκοστής, αγαπητοί μου αδελφοί, αποτελεί σημαντικό σταθμό στη ζωή και στην ιστορική πορεία της Εκκλησίας μας ,αλλά  και στην ολοκλήρωση του σχεδίου της θείας οικονομίας για τη σωτηρία μας. Φανερώνεται το Γ’ Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Άγιο Πνεύμα, ο αναμενόμενος Παράκλητος . Σύμφωνα με το αποστολικό ανάγνωσμα της εορτής από τις Πράξεις των Αποστόλων, οι απόστολοι κατά την ημέρα της Εβραϊκής εορτής της Πεντηκοστής, όπου οι Ισραηλίτες εόρταζαν την θεία παράδοση των Δέκα Εντολών και των λοιπών θρησκευτικών διατάξεων στον Μωυσή, μετά την έξοδο  τους από τη σκλαβιά της Αιγύπτου, στο όρος του Σινά.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

† ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΑΝΑΝΙΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

«Ο Παράκλητος: το αθάνατο νερό της Εκκλησίας»

Κυριακή της Πεντηκοστής σήμερα, ογδόη Κυριακή μετά το Πάσχα, και η Εκκλησία μας εορτάζει τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος στους Μαθητάς και Αποστόλους στην Ιερουσαλήμ, στο υπερώο. Ήταν αυτό ένα θαύμα μεγάλο.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (20-6-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

     Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

    «Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν καί Πνεύματος ἐπιδημίαν». Ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, τήν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί Μαθητάς ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν. Καί ταυτόχρονα αὐτή ἡ κάθοδος καί ἡ μόνιμη παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στήν Ἐκκλησία θεωρεῖται ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας. Τό Ἅγιο Πνεῦμα κατῆλθε ἐπί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, τούς ἐκαθάρισε ἀπό πάσης κηλῖδος , τούς ἐφώτισε καί τούς ἐχαρίτωσε ὁδηγώντας τους «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν» .Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ μέγας αὐτός Ἱεράρχης καί Οἰκουμενικός Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας, σέ μία ὁμιλία του στήν Πεντηκοστή λέει ὅτι ἄν δέν ὑπῆρχε τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν θά συνεκροτεῖτο ἡ Μία, Ἁγία, καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

«Ἐάν τίς διψᾶ ἐρχέσθω πρός μέ καί πινέτω». Μέ αὐτά τά λόγια ἀρχίζει ὁ Κύριος τήν ὁμιλία του που κατά τήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀπηύθυνε πρός τούς Ἰουδαίους τήν τελευταία μέρα τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς.

Κυριακή των Αγίων 318 Πατέρων

Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος

Κατήχηση ΙΕ’

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΟΓΜΑΤΙΣΑΝ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΡΘΟ ΒΙΟ

 Αδελφοί και Πατέρες,

Σήμερα είναι μια εορτή μεταξύ δύο φωτεινών και σωτηρίων εορτών (της Αναλήψεως και της Πεντηκοστής). Σήμερα, μεταξύ δύο μεγάλων μέχρι τον ουρανό πανηγύρεων παρουσιάζονται οι πολύφωτοι αστέρες. Σήμερα, μεταξύ των δύο αρμάτων που έχουν δρόμο τον ουρανό, εμφανίζονται τριακόσιοι δεκαοκτώ αρματηλάτες, όχι βέβαια για να διευθύνουν την ορμή αυτών των δύο κατευθυνομένων αρμάτων, αλλά για να διευθύνουν αυτούς που απιστούν για Εκείνους που έχουν ανεβεί επάνω στα άρματα, και να τους οδηγήσουν στην πίστη, για το ότι το μεν ένα άρμα ανέβασε από τη γη προς τις ουράνιες αψίδες και τους κόλπους του Πατέρα από τη γη τον σαρκοφόρο Θεό Λόγο, το δε άλλο άρμα, ότι τον «άλλο Παράκλητο» (Ιω. ιδ’ 16) (το Άγιο Πνεύμα), αντί για τον Χριστό που αναλήφθηκε,

Τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Αρχ. Ἀχρίδος

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τὴ μνήμη μίας πολὺ μικρῆς ὁμάδας μαθητῶν καὶ ὀπαδῶν Του. Σήμερα παρουσιάζει μπροστά σου μόνο τριακόσιους δεκαοκτὼ γλυκεῖς, εὐώδεις καὶ ἀμάραντους καρπούς. Μιὰ μικρὴ ἀλλά ἐκλεκτὴ ὁμάδα. Αὐτοὶ εἶναι οἱ τριακόσιοι δεκαοκτὼ ἅγιοι πατέρες τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ συνῆλθε στὴ Νίκαια τὸ 325 μ. Χ., τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση, ἀποσαφήνιση καὶ βεβαίωση τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης.

Κυριακή των Αγίων πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου

Λόγος εις τους οσίους 318 θεοφόρους Πατέρες και εις τον Κωνσταντίνον τον ευσεβέστατον Βασιλέα

(πρεσβύτερος Γρηγόριος Καισαρείας)

Επειδή ο Απόστολος μας συμβουλεύει να υπακούωμε στους προεστώτας, φίλε του Θεού, ξεχνώντας κι εγώ την αδυναμία μου και παραβλέποντας το ακαλλές του λόγου μου, υπήκουσα στον τίμιο Πατέρα, ο οποίος μου ανέθεσε να συγγράψω με συντομία περί της Συνόδου των Αγίων τριακοσίων δέκα και οκτώ Πατέρων που έγινε στη Νίκαια, και να την παραδώσω στην υπ’ αυτόν αγιοτάτην Εκκλησία της Νικαίας, ώστε να έχη στην διάθεσή της γραπτή την διήγηση της πνευματικής αγωνίας εκείνων των οποίων είχε απολαύσει και την σωματική παρουσία. Και όσα μεν κατά την δύναμή μου θα αναφέρω εγώ, συγκρινόμενα με το μεγαλείο της εναρέτου πολιτείας των Πατέρων, ομοιάζουν θα έλεγα με σταγόνα στον ωκεανό. Της ιδικής τους δε τελειότητος έργο είναι το να μη δίδουν τόση σημασία στον τρόπο της εκφράσεως, αλλά να μας τιμήσουν με την συμπάθειά τους αναλόγως με την προθυμία της υπακοής.

Κυριακή των Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου

Περί της προσευχής του Ιησού προς τον Πατέρα υπέρ των δεδομένων εαυτώ μαθητών

(Θεοφύλακτος, Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

(Ἰωάν. ιζ΄, 1-13)

Αὐτὰ εἶπε ὁ Ἰησοῦς, σήκωσε τά μάτια του στὸν οὐρανὸ καὶ προσευχήθηκε· Πατέρα, ἡ ὥρα ἔχει ἔρθει, δόξασε τὸ Γιὸ σου, γιὰ νὰ σὲ δοξάση κι ἐκεῖνος, ὅπως τοῦ ἔδωσες νὰ ἐξουσιάζη κάθε ἄνθρωπο. Γιὰ νὰ δώση ζωὴ αἰώνια σὲ ὅλα ὅσα τοῦ ἔδωσες. Κι ἡ αἰώνια ζωὴ εἶναι νὰ γνωρίζουν ἐσένα τὸ μόνο ἀληθηνὸ Θεὸ καὶ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ποὺ ἔστειλες. Ἀφοῦ εἶπε στοὺς μαθητάς του «ὅτι θὰ δοκιμάσετε θλίψεις», καὶ τοὺς σύστησε νὰ ἔχουν θάρρος, τοὺς σηκώνει πάλι μὲ τὴν προσευχή, διδάσκοντάς μας κατὰ τοὺς πειρασμούς, ἀφοῦ τ’ ἀφήνομε ὅλα, νὰ καταφεύγωμε στὸ Θεό. Ἄλλωστε δὲν πρόκειται γιὰ προσευχὴ ἀλλὰ γιὰ συνομιλία μὲ τὸν Πατέρα. Ἄν σ’ ἄλλη περίπτωση προσεύχεται καὶ πέφτη στὰ γόνατα μὴ θαυμάσης. Γιατὶ ὁ Χριστὸς ἦρθε ὄχι γιὰ νὰ φανερώση μόνο τὸν ἑαυτό του ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς διδάξη καὶ κάθε ἀρετή.

Κυριακή αγίων 318 Πατέρων Α’ Οικουμενικής Συνόδου 

(Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Την Κυριακή πριν από τη μεγάλη ημέρα της Πεντη­κοστής, η Αγία Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των αγίων Πατέρων της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου.

Πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι η Οικουμενική Σύνο­δος και ποια σημασία είχε η πρώτη Οικουμενική Σύνο­δος.

Οι άγιοι απόστολοι είπαν στους επισκόπους να διε­ξαγάγουν Εκκλησιαστική Σύνοδο, δηλαδή συνέδριο επισκόπων, οι οποίοι από κοινού έπρεπε να αποφασί­σουν για τις υποθέσεις της Εκκλησίας. Ορίστηκε να συγκαλούνται συχνά τέτοιες Σύνοδοι, δύο φορές το χρόνο. Έτσι γινόταν, και τέτοιες τοπικές Σύνοδοι συγκαλούνταν για τη λύση των όχι πολύ σημαντικών ζητη­μάτων.

Κυριακὴ τῶν Πατέρων Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος

Αὐτά εἶπεν ὁ Ἰησοῦς καί ἐσήκωσε τούς ὀφθαλμούς του εἰς τόν οὐρανόν καί εἶπε.Πάτερ, ἦλθεν ἡ ὥρα, δόξασε τόν Υἱόν σου, διά νά σέ δοξάσῃ καί ὁ Υἱός σου».

1. «Αὐτός πού ἐφαρμόζει τάς ἐντολάς σου καί τάς διδάσκει», λέγει, «αὐτός θά ὀνομασθῇ μέγας εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5,19). Καί πολύ εὔλογα· διότι τό νά φιλοσοφῇ κανείς μέ λόγια εἶναι εὔκολον, ἐνῷ τό νά παρουσιάζῃ μέ ἔργα αὐτά πού λέγει, εἶναι γνώρισμα ἀνθρώπου γενναίου καί μεγάλου. Διά τοῦτο καί ὁ Χριστός, ὁμιλῶν περί ἀνεξικακίας, ἀναφέρει τόν ἑαυτόν του, προτρέπων ἀπό αὐτόν νά λαμβάνωμεν τά παραδείγματα.

Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (Ἰω. 17,1-13). 

Περί Ενότητας 

+Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος

«Ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς» (Ἰωάν. 17,11)

 Η σημερινὴ ἡμέρα, ἀγαπητοί μου, ὀνομάζεται «ἑβδόμη Κυριακὴ ἀπὸ τοῦ Πάσχα».
Τί σημαίνει Κυριακή; Ὅπως δηλώνει τὸ ὄνομα, ἀνήκει στὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ποὺ δημιούργησε καὶ συντηρεῖ καὶ προνοεῖ γιὰ ὅλα. Γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ τιμοῦμε τὴν ἡμέρα αὐτή· νὰ ἐκκλησιαζώμεθα, νὰ δοξολογοῦμε, νὰ εὐχαριστοῦμε, καὶ νὰ
παρακαλοῦμε τὸν Κύριο. Εἶνε ἀπαραίτητος ὁ ἐκκλησιασμός.

Ἡ προσευχὴ. Κυρ. Πατέρων Α΄ Οἰκ. Συνόδου

 «Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· Πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε» (Ἰω. 17,1)

(†) ἐπίσκοποςΑὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ διαβάστηκε σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε μιὰ προσευχή. Ποιός ἔκανε τὴν προσευχὴ αὐτή; Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Πότε τὴν ἔκανε; Τὴν τελευταία νύκτα τῆς ἐπιγείου ζωῆς του, τὴ Μεγάλη Πέμπτη. Ὅταν τελείωσε ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος κ᾿ ἔφυγε ὁ Ἰούδας, εἶχε πιὰ νυχτώσει καὶ ἔλαμπαν τὰ ἄστρα. Τότε ὁ Κύριός μας ὕψωσε τὰ μάτια στὸν οὐρανὸ καὶ προσευχήθηκε. Τί εἶπε;
Ὁ Χριστὸς δοξάζει τὸ Θεὸ καὶ λέει· «Πατέρα μου, σὲ ἐδόξασα ἐπάνω στὴ γῆ. Τὸ ὄνομά σου τὸ φανέρωσα στοὺς ἀνθρώπους»· «ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις» (Ἰω. 17,6).

2021 ΙΟΥΝΙΟΥ 13 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΤΕΡΩΝ Α ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α’ ΟΙΚ. (Ιω. 17, 1-13)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Δρυόφυτο, στις 18/5/1980)

Ο Θεός φυλάττει τους πιστούς;

Ακούσαμε σήμερα τον Κύριο μας Ιησού Χριστό να λέγει: «Πάτερ ους δέδωκάς μοι εφύλαξα, και ουδείς εξ αυτών απώλετο ει μη ο υιός της απωλείας». Δηλαδή, αυτούς που μου έδωκες, Εγώ τους φύλαξα. Δεν χάθηκε κανένας, γιατί εγώ ξέρω και φυλάττω, και μπορώ και φυλάττω, εκείνους που έχω κοντά Μου. Κανένας δεν χάθηκε παρά μόνον «ο υιός της απωλείας», ο Ιούδας.

 ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021

ΤΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ

(Ιω. ιζ΄ 1-13) (Πρ. κ΄ 16-18,28-36)

Πίστεως απαυγάσματα

«Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου»

Για αιώνες ολόκληρους οι άνθρωποι τελούσαν υπό πλήρη άγνοια για την ύπαρξη του αληθινού Θεού. Στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν εσωτερικές αναζητήσεις, στρέφονταν στη λατρεία των ειδώλων, η οποία χαρακτηριζόταν σαφώς από την ματαιότητα. Κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να προσεγγίσει τον αληθινό Θεό. Όπως άλλωστε μάς πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Θεόν ουδείς εώρακεν πώποτε». Έτσι, ο αληθινός Θεός γίνεται άνθρωπος για να δώσει τη δυνατότητα της Θεογνωσίας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (Α΄ Οικουμενικής Συνόδου)

Απόστολος: Πράξ. κ΄ 16 – 18, 28 – 36

Ευαγγέλιο: Ιωάν. ιζ΄ 1 – 13

13 Ιουνίου 2021

Η Εκκλησία μας όρισε τρεις συνολικά Κυριακές τον χρόνο να τιμούμε τους Πατέρες που μετείχαν στις Οικουμενικές Συνόδους και διατράνωσαν τα δόγματα της πίστεως μας. Η σημερινή Κυριακή αφιερώθηκε στους Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής. Μία Κυριακή μέσα στον μήνα Ιούλιο αφιερώθηκε στους Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής και μία μέσα στον μήνα Οκτώβριο για τους Πατέρες της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων αναφέρονταν κυρίως στην πίστη μας στον Ένα Αληθινό Θεό ο οποίος είναι Τριαδικός:

Κυριακή των Αγίων Πατέρων, Ευαγγ. Aνάγνωσμα: Ιω. ιζ΄ 1-13 (13-06-2021)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου 

Νικαίας το καύχημα, Oικουμένης αγλάϊσμα

Την εβδόμη κατά σειρά Κυριακή από το Πάσχα, η Εκκλησία τοποθετεί την εορτή των Αγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων, οι οποίοι συγκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια το 325 μ.Χ. Η Α΄ Οικ. Σύνοδος συγκλήθηκε σε κλίμα ελευθερίας και ισοτιμίας, που επεκράτησε μεταξύ των θρησκευμάτων μετά το Διάταγμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου περί ανεξιθρησκείας. Στη Σύνοδο αυτή έδωσε την μαρτυρία τους υπέρ της πίστεως ο Άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός, ενώ με την πολύτιμη συμβουλή του τότε διακόνου και μετέπειτα Πατριάρχου Αλεξανδρείας Μεγάλου Αθανασίου, συντάχθηκαν τα 6 πρώτα άρθρα του συμβόλου της Πίστεως.

Kυριακή Ζ΄ Πράξεων, Αποστ. Ανάγνωσμα: Πράξεις των Αποστόλων κ’ 16-18, 28-36 (13-06-2021)

Πρεσβ. Φιλίππου Φιλίππου

Η Αποστολή των ποιμένων της Εκκλησίας 

Η Εκκλησία μας όρισε η σημερινή Κυριακή να είναι αφιερωμένη στη μνήμη των τριακοσίων δέκα και οκτώ (318) αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου. Η σύνοδος αυτή πραγματοποιήθηκε το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας, καταδικάζοντας την αίρεση του Αρειανισμού. Εκτός όμως από την καταδίκη του Αρειανισμού, η σύνοδος ασχολήθηκε και με κάποια άλλα θέματα, τα οποία απασχολούσαν την Εκκλησία την περίοδο εκείνη, όπως το Μελιτιανό  σχίσμα, την επιστροφή των πεπτωκότων, την ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα και τη σύνταξη του συμβόλου της Νίκαιας.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

(ΤΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ)

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ὅρισε ἡ σημερινή Κυριακή νά εἶναι ἀφιερωμένη στή μνήμη τῶν τριακοσίων δέκα καί ὀκτώ (318) Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ σύνοδος αὐτή πραγματοποιήθηκε τό 325 μ.Χ. στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, καταδικάζοντας τήν αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ. Ἐκτός ὅμως ἀπό τήν καταδίκη τοῦ Ἀρειανισμοῦ, ἡ σύνοδος ἀσχολήθηκε καί μέ κάποια ἄλλα θέματα, τά ὁποῖα ἀπασχολοῦσαν τήν Ἐκκλησία τήν περίοδο ἐκείνη, ὅπως τό Μελιτιανό σχίσμα, ἡ ἐπιστροφή τῶν πεπτωκότων, ἡ ἡμερομηνία ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα καί ἡ σύνταξη τοῦ συμβόλου τῆς Νίκαιας. Ἡ ἀποστολική περικοπή, ἡ ὁποία διαβάζεται σήμερα, εἶναι παρμένη ἀπό τό 20ο κεφάλαιο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων. Ἀποτελεῖ τό τελευταῖο τμῆμα τοῦ λόγου, τόν ὁποῖο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπηύθυνε πρός τούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου. Ὁ λόγος αὐτός πραγματοποιήθηκε στή Μίλητο, ὅπου εἶχε σταθμεύσει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, κατά τή διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ τῆς ἐπιστροφῆς του στά Ἱεροσόλυμα γιά τή γιορτή τῆς Πεντηκοστῆς. Μέσα ἀπό τό λόγο του αὐτό, τόν βλέπουμε νά διακατέχεται ἀπό ἕνα αἴσθημα ποιμαντικῆς εὐθύνης.

“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΠΑΤΕΡΩΝ

(13 Ἰουνίου 2021)

Αυτήν την  Κυριακή, έβδομη από την Κυριακής της Αναστάσεως, αγαπητοί μου αδελφοί, η Εκκλησία μας τιμά τους 318  Αγίους Θεοφόρους  Πατέρες της  Α’ Οικουμενικής Συνόδου, που συγκροτήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας, το 325 μ.Χ., από τον αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο.  Η Α’ εν Νικαία  Οικουμενική Σύνοδος  έχει μεγάλη ιστορική  και θεολογική σημασία για την πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην πορεία των αιώνων.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

† ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΑΝΑΝΙΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

«Η προσευχή: το οξυγόνο της ψυχής»

Έβδομη Κυριακή μετά το Πάσχα σήμερα και η Εκκλησία μας τιμά επιπλέον και τη μνήμη των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας στα 325 μ.Χ., και καθόρισε τη διδασκαλία της Εκκλησίας περί της Θεότητος του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού, την οποίαν επολέμησε ο Άρειος, και συνέταξαν εκεί το Σύμβολον της Πίστεως, το χίλιο-αγαπημένο μας Πιστεύω, που το ακούμε κάθε φορά στην Εκκλησία, ή το λέμε στις προσευχές μας, όποτε θέλουμε και μπορούμε.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α’ ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ (13-6-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

    Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ὅρισε νά τιμῶνται οἱ 318 Θεοφόροι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι, κατόπιν πρωτοβουλίας τοῦ εὐσεβοῦς Βασιλέως Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἰσαποστόλου, συνεκλήθησαν εἰς τήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό 325 μ.Χ.

     Ἐκεῖ, λοιπόν, συνεκλήθησαν οἱ Θεοφόροι Πατέρες ἀπό ὅλα τά πέρατα τῆς οἰκουμένης γιά νά ἀντιμετωπίσουν ἕνα φοβερό σκάνδαλο, πού εἶχε ξεσπάσει στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, ἐξ αἰτίας τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου.

 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ»

Καθὼς πορευόμαστε ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως στὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς, οὐσιαστικὰ καθὼς περνᾶμε ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς δόξας τῆς ἀνθρώπινης φύσεως στὴν ἑορτὴ τοῦ φωτισμοῦ της, ἔρχεται ἡ Ἐκκλησία μας νὰ παρεμβάλει στὴ σημερινὴ Κυριακὴ τὴ μνήμη τῶν Ἁγίων Πάτερων ποὺ συγκρότησαν τὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας, μιά ἑορτὴ ποὺ ἔχει κατ’ εξοχὴν νὰ κάνει μὲ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως.

Κυριακή τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ

Ὁμιλία εἰς τόν τυφλόν 

Ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος

(Ἰω. 9, 1-5)

«Καί διερχόμενος ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλόν ἐκ γενετῆς. Καί ἠρώτησαν αὐτόν οἱ μαθηταί του, λέγοντες· Διδάσκαλε, ποῖος ἥμαρτεν, αὐτός ἤ οἱ γονεῖς του, ὥστε νά γεννηθῇ τυφλός;»

1. «Καί διερχόμενος ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλόν ἐκ γενετῆς». Ἐπειδή εἶναι πάρα πολύ φιλάνθρωπος καί φροντίζει διά τήν σωτηρίαν μας καί θέλων νά κλείσῃ τά στόματα τῶν ἀχαρίστων, δέν παραλείπει νά κάνῃ ἀπό ἐκεῖνα πού ἔπρεπε νά κάνῃ καί ἄν ἀκόμη κανείς δέν τόν ἐπρόσεχεν. Αὐτό λοιπόν γνωρίζων καλά καί ὁ προφήτης ἔλεγεν· «Διά νά δικαιωθῇς μέ τούς λόγους σου καί νά νικήσῃς μέ τήν κρίσιν σου» (Ψαλμ. 50, 6).

Ποιός εἶναι ἐκεῖνος πού βρίσκεται μπροστά σας χωρίς νά τόν βλέπετε;

Ομιλία  στον εκ γενετής τυφλό 

Αστερίου Επισκόπου Αμασείας

Μόλις ακούσαμε τον υιό της βροντής, τον Ιωάννη, ή μάλλον το Άγιον Πνεύμα που από ψαρά και χειροτέχνη τον έκαμε συγγραφέα και κήρυκα πραγματικά θείων και υψηλών υποθέσεων, να μας εκθέτει το θαύμα της σωματικής και πνευματικής αναβλέψεως του εκ γενετής τυφλού. Στο προηγούμενο κεφάλαιο ανέλυσε την πολλή και εκτεταμένη διάλεξη του Κυρίου, με την οποία καθοδηγούσε τον απειθή και δύστροπο εβραϊκό λαό στην θεογνωσία του Πατρός και του Υιού, απομακρύνοντας το νου τους από την έννοια του μονοθεϊσμού· τους άνοιγε την πόρτα για να περάσουν από την νομική παράδοση στη χάρη, οδηγώντας τους ομαλά από την Παλαιά στην Καινή Διαθήκη, όπως κάποτε από τήν έρημο προς την πλούσια και εύφορη γη.

Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ

Ἰωάν. θ΄, 1-38 

Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας

ἑρμηνεία εἰς τὸ κατὰ Ἰωαν. Εὐαγγέλιον Κεφ. θ΄.

Καὶ προχωρῶντας εἶδε κάποιον τυφλὸ ἐκ γενετῆς· τὸν ρώτησαν οἱ μαθηταὶ του καὶ τοῦ εἶπαν·  «Δάσκαλε, ποιὸς ἁμάρτησε αὐτὸς ἤ οἱ γονεῖς του γιὰ νὰ γεννηθῆ τυφλός;» Βγαίνοντας ἀπὸ τὸ ἱερὸ ὁ Κύριος μηχανεύεται τρόπο νὰ διασκεδάση τὸν θυμὸ τῶν Ἰουδαίων καὶ βαδίζει γιὰ νὰ θεραπεύση τὸν τυφλό.  Μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο   θέλει νὰ μαλακώση τὴν σκληρότητα καὶ τὴν ἀπείθειά τους, ἄν καὶ δὲν ἐδόχοντα αὐτοὶ καμμιὰ ἐπίδραση.  Συνάμα τοὺς ἔδειχνε ὅτι δὲν εἶπε μάταια καὶ κομπαστικά «Πρὶν γίνη ὁ Ἀβραάμ, ἐγὼ ὑπῆρχα».

Διδαχή την Κυριακή του Τυφλού για την έπαρση και την ταπεινοφροσύνη

(Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Eις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται» (Ιω. 9:39)

ΑΓΑΠΗΤΟΙ αδελφοί! Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, μετά τη θεραπεία του εκ γενετής τυ­φλού, για την οποία ακούσαμε σήμερα στο ιερό Ευαγγέλιο, είπε: «Ήρθα για να φέρω σε κρίση τον κόσμο, έτσι ώστε αυτοί που δεν βλέπουν να βρουν το φως τους, κι εκείνοι που βλέπουν ν’ αποδειχθούν τυφλοί» (Ιω. 9:39). Τέτοια λόγια δεν μπορούσαν ν’ αφήσουν αδιάφορους τους υπερήφανους «σοφούς» και «δικαίους» του κόσμου τούτου, όπως ήταν οι Φαρι­σαίοι. Εξαιτίας της φιλαυτίας τους και της μεγάλης ιδέ­ας που είχαν για τον εαυτό τους, αισθάνθηκαν θιγμένοι από την παρατήρηση του Κυρίου. Αντέδρασαν, λοιπόν, με μιαν ερώτηση, που εκφράζει την αγανάκτηση και την έπαρσή τους, αλλά συνάμα και τη χλευαστική τους διά­θεση και τον φθόνο τους και την περιφρόνησή τους προς τον Χριστό: «Μήπως είμαστε κι εμείς τυφλοί;» (Ιω. 9:40).

Τά κλειστὰ μάτια

«Ἕν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὥν ἄρτι βλέπω».

Κυριακή τοῦ τυφλοῦ (Ἰωάν. θ΄ 1-38)

(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Μίαν δραματικὴν σκηνὴν μᾶς παρουσιάζει τὸ σημερινὸν Εὐαγγέλιον, ἀγαπητοί μου. Ἀφορμὴ ἡ θεραπεία ἑνὸς τυφλοῦ. Ἔχει ὁ δυστυχὴς γεννηθῆ μέσ’ τὸ σκοτάδι. Ἀκούει χωρὶς νὰ βλέπῃ.  Δὲν γνωρίζει πότε νυχτῶνει καὶ πότε ξημερώνει. Ἄλλοι τοῦ δίδουν φαγητόν. Ἄλλοι τὸν ὁδηγοῦν.

Μέσα σ’ αὐτὸ τὸ θλιβερὸ τραγούδι, μὲ τὴν ψυχὴν γεμάτην πόνον, κάθεται ὁ τυφλὸς τῆς Ἱερουσαλὴμ στὴ συνηθισμένη του γωνία καὶ μαζεύει καρτερικὰ τὸ νῆμα τῆς θλιμμένης ζωῆς του.

Κυριακή του Τυφλού 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Ευαγγέλιο: Ιωαν. θ΄1-38)

Μέγας είναι ο Θεός μας, μεγάλα τα έργα Του! Δεν υπάρχει αρχή και τέλος στα θαυμάσιά Του (πρβλ. Ψαλμ. οστ΄13, 14)! Δεν υπάρχουν μάτια που να ’χουν δει όλ’ αυτά τα θαυμάσια, δεν υπάρχει γλώσσα να τα διηγηθεί, μα ούτε και νους να τα συλλάβει.

Τα μάτια είδαν κι όταν ήρθε ο θάνατος έκλεισαν. Η γλώσσα διηγήθηκε και μουγγάθηκε. Ο νους συνέλαβε κι έπειτα όλα τα κάλυψε η λήθη. Ποιος μπορεί να γνωρίσει τα θαυμάσια και ν’ αγνοεί το θαυματουργό; Και ποιος μπορεί να δει το θαυματουργό και να εξακολουθήσει να ζει;

2021 ΙΟΥΝΙΟΥ 6 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (Ιω. 9, 1-38)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Θεσπρωτικό, στις 28/5/1995)

Προσοχή στις λάθος ερμηνείες

Όταν οι άνθρωποι έβλεπαν τον εκ γενετής τυφλό, για τον οποίο ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, έσπαζαν το κεφάλι τους να βρουν πώς είναι δυνατόν να συμβιβαστεί ένα τέτοιο γεγονός με την αγαθότητα του Θεού. Και έκαναν την σκέψη: Οπωσδήποτε κάποιος θα αμάρτησε, ή αυτός ή οι γονείς του και γι’ αυτό γεννήθηκε τυφλός.

Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 6/6/2021, τοῦ Τυφλοῦ (Ἰωάν. θ΄ 1-38)

1. Φόβος ἀπέναντι στὶς ἀπειλὲς

Κάποιο Σάββατο ὁ Ἰησοῦς συνάντησε στὴν Ἱερουσαλὴμ ἕναν ἐκ γενετῆς τυφλό. Σὲ ἐρώτηση τῶν Μαθητῶν, τοὺς ἀποκάλυψε ὁ Κύριος ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶχε γεννηθεῖ τυφλὸς γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ θαυμαστὰ ἔργα ποὺ ἐπιτελεῖ ἡ δύναμη καὶ ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ. Ἔφτυσε κατόπιν κάτω, ἔκανε πηλό, ἔχρισε τὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ καὶ τοῦ εἶπε νὰ πάει νὰ τὰ πλύνει στὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ. Ὁ τυφλὸς ὑπάκουσε καὶ βρῆκε τὸ φῶς του.

Στούς Φιλίππους

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 6 Ἰουνίου 2021, τοῦ Τυφλοῦ (Πράξ. ιστ΄ 1634)

1. ΣΤΑ ΜΕΝΤΙΟΥΜ

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, μετά ἀπό θαυμαστό ὅραμα πού εἶδε στήν Τροία, βρίσκεται στήν πόλι τῶν Φιλίππων. Ἐκεῖ κάποια ἡμέρα καθώς πηγαίνει στόν τόπο τῆς προσευχῆς, τόν συναντᾷ μιά δούλη «παιδίσκη μαντευομένη» πού εἶχε μαντική δαιμονική δύναμι καί ἔτσι ἔφερνε πολλά κέρδη στά ἀφεντικά της. Αὐτή λοιπόν ἀκολούθησε ἀπό κοντά τόν Παῦλο καί τόν Σίλα καί ἄρχισε νά φωνάζῃ γύρω της: «οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν» καί μᾶς δείχνουν τόν δρόμο τῆς σωτηρίας. Αὐτό τό ἔκανε γιά πολλές ἡμέρες. γιά νά ἑλκύσῃ τό δαιμονικό πνεῦμα τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ καί νά τήν ἐκμεταλλευθῇ κατόπιν μέ δολιότητα. Γι’αὐτό καί ὁ Παῦλος ἀγανακτισμένος ἔστρεψε τό βλέμμα του στήν δούλη αὐτή καί εἶπε πρός τό πνεῦμα: Σέ διατάσσω στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά βγῇς ἔξω ἀπό αὐτήν. Ἐκείνη τή στιγμή βγῆκε τό πονηρό πνεῦμα καί ἐξαφανίστηκε.

 ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021 – ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(Ιω. θ΄ 1-38) (Πρ. ιστ΄ 16-34)

Ακτινοβολία πίστεως

«Ενίψατο, και ήλθε βλέπων»

Γεννήθηκε η ταλαιπωρημένη εκείνη ύπαρξη, χωρίς να απολαμβάνει το θείο δώρο της όρασης. Άκουε μόνο για τις ομορφιές της φύσεως και η δοκιμασία του ήταν ακόμα μεγαλύτερη, γιατί η θέαση εικόνων και πραγμάτων ήταν εντελώς άγνωστη υπόθεση για εκείνον. Δεν μπορούσε να αντικρύσει ούτε ακόμα και το διπλανό του. Η ζωή του ήταν πραγματικά ανυπόφορη, βυθισμένη στην κυριολεξία στο σκοτάδι. Βίωνε ένα μαρτύριο χωρίς τέλος.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 06 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(Πραξ. ιστ΄, 16-34)

Πολλὲς φορὲς στὴ ζωὴ μας προβληματιζόμαστε γιὰ διάφορα ζητήματα ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν καὶ ἀναζητοῦμε τὴ λύση εἴτε μελετώντας οἱ ἴδιοι καὶ ὁδηγούμενοι σὲ ἕνα συμπέρασμα, εἴτε ρωτώντας κάποιους ἀνθρώπους τοὺς ὁποίους ἐμπιστευόμαστε, γιατί τοὺς θεωροῦμε ἀξιόπιστους καὶ γνῶστες τοῦ θέματος ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ. Μία τέτοια περίπτωση βλέπουμε στὴ σημερινὴ περικοπὴ ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὅπου ἕνα σημαντικὸ ἐρώτημα ἀκούγεται ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ δεσμοφύλακα τῶν Φιλίππων, ἕνα ἐρώτημα ποὺ εἶναι τὸ σημαντικότερο καὶ τὸ μόνο ἀπαραίτητο πού μπορεῖ νὰ διατυπώσει ἄνθρωπος σὲ τοῦτον τὸν κόσμο: «Τί με δεῖ ποιεῖν, ἵνα σωθῶ;» «Τί πρέπει νὰ κάνω, γιὰ νὰ σωθῶ;» Καὶ τὸ ἐρώτημα αὐτὸ βρίσκει ἄμεση καὶ δραστικὴ ἀπάντηση ἀπὸ τούς πλέον ἁρμόδιους ἀνθρώπους, τὸν Ἀπόστολο Παῦλο καὶ τὸν Ἀπόστολο Σίλα, οἱ ὁποῖοι εἰδικεύονται ἀκριβῶς σὲ αὐτό, δηλαδὴ στὸ νὰ καθοδηγοῦν ψυχὲς στὴ σωτηρία, ἐφόσον τὸ θέλουν.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Απόστολος Πράξ. ιστ΄16 - 34

Ευαγγέλιο Ιω. θ ΄1 - 38

6 Ιουνίου 2021

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Του Μητροπολίτου Πάφου κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

για τη διεξαγωγή εράνου υπέρ των τυφλών.

Γεγονότα θαυμαστά και πρωτάκουστα μας περιγράφει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Μεγάλο το θαύμα για το είδος του και πρωτοφανές στον τρόπο εκτέλεσής του. Το ομολογεί περίτρανα ο ίδιος ο θεραπευθείς τυφλός: «Εκ του αιώνος ουκ ηκούσθη ότι ήνοιξέ τις οφθαλμούς τυφλού γεγεννημένου». Δεν θεράπευσε ο Χριστός τα μάτια κάποιου που έχασε το φως του από ένα δυστύχημα ή μια πάθηση. Δίνει το φως σε κάποιον που δεν είχε καν βολβούς στις κόγχες του προσώπου του.

 Ἡ σωματική καί ἡ πνευματική τύφλωση... Πόσο ἀπέχουν οἱ δύο ἔννοιες μεταξύ τους;

(Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ)

Τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα μᾶς ὑπενθυμίζει τήν θεραπεία ἑνός ἀνθρώπου πού εἶχε γεννηθεῖ τυφλός. Ἕνας ἄνθρωπος πού δέν εἶδε  ποτέ τόν ἥλιο, τά χρώματα τῆς φύσεως, τά πρόσωπα τῶν ἀγαπημένων του, τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό! Πόσο σκληρό ἀκούγεται γιά ἐμᾶς πού μποροῦμε καί βλέπουμε, γιά ἐμᾶς πού βλέπουμε ἀλλά δέν κατανοοῦμε τί σημαίνει νά ζεῖς στό ἀπόλυτο σκοτάδι... Ὁ τυφλός της εὐαγγελικῆς περικοπῆς συναντᾶ τό ἄσβεστο Φῶς, τό αἰώνιο Φῶς, τόν Θεάνθρωπο Χριστό. Ἐκεῖνος στέκει μπροστά του καί τοῦ χαρίζει τό φῶς στα μάτια τοῦ σώματός του.

Κυριακή του Τυφλού

Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ιω. θ’ 1-38 (06-06-2021)

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει στην ευαγγελική περικοπή, ένα από τα πολλά θαύματα που επιτέλεσε ο Κύριος ημών Ιησού Χριστός, αυτό της θεραπείας του Τυφλού στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο Κύριος ήρθε στα  Ιεροσόλυμα για δεύτερη φορά μαζί με τους μαθητές του, για την μεγάλη εορτή των Ιουδαίων, την εορτή της Σκηνοπηγίας. Σκηνοπηγία (γιορτή της Συγκομιδής ή γιορτή των Σκηνών) ονομαζόταν και ονομάζεται η τελευταία από τις τρεις μεγάλες γιορτές των Ιουδαίων, μετά το Πάσχα και την Πεντηκοστή. Η εορτή της Σκηνοπηγίας είναι διάρκειας επτά ημερών και τελείται προς ευχαριστία για τη συγκομιδή των καρπών και προς ανάμνηση της τεσσαρακονταετούς περιπλάνησης των Εβραίων στην έρημο του Σινά, όπου διέμεναν σε σκηνές.

Κυριακή του Τυφλού

Αποστ. Ανάγνωσμα: Πράξεις των Αποστόλων ιστ’, 16-34 (06-06-2021)

Αρχιμ. Αυγουστίνου Κκαρά

Η θεραπεία του Αινέα και η ανάσταση της Ταβιθά

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας μας περιγράφει το θαύμα της θεραπείας του παραλύτου της Βηθεσθά, ο οποίος βρισκόταν καθηλωμένος στο κρεβάτι του πόνου για τριάντα οχτώ χρόνια. Το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας είναι παρμένο από τις Πράξεις των Αποστόλων και μας περιγράφει δυο θαύματα, τα οποία τέλεσε ο Απόστολος Πέτρος. Το πρώτο θαύμα είναι η θεραπεία του Αινέα, ο οποίος ήταν για οχτώ χρόνια παράλυτος. Το δεύτερο είναι η ανάσταση της Ταβιθά.

“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(6 Ιουνίου 2021)

Καθώς διανύουμε την χαρμόσυνη περίοδο της Αναστάσεως, αγαπητοί μου αδελφοί, φθάσαμε με τη χάρη του Θεού στην έκτη Κυριακή από την ένδοξο και λαμπροφόρο ημέρα της  Κυριακής  της Αναστάσεως. Και το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα από το Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο περιγράφει το θαύμα που τέλεσε ο Ιησούς κατά την επίγεια κηρυκτική και θαυματουργική δράση Του θεραπεύοντας τον εκ γενετής τυφλό. Οι άγιοι πατέρες της εκκλησίας  μας, τοποθέτησαν μέσα στο χαρμόσυνο κλίμα της αναστάσιμης περιόδου την ανάγνωση περικοπών από το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο λόγω της σπουδαίας θεολογικής σημασίας του περιεχομένου του. Στο ευαγγέλιο του ευαγγελιστή Ιωάννη κεντρική ιδέα  αποτελεί ότι ο Αναστάς Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είναι και ο Αληθινός Θεός, το β’ πρόσωπο της Αγίας  Τριάδος, που με την Ενανθρώπισή Του, το Σταυρικό Πάθος, τον Θάνατο Του και την ένδοξο Ανάσταση Του είναι ο Κύριος της Ζωής και του Θανάτου, ο αληθινός Μεσσίας, που προσδοκούσε ο ισραηλιτικός λαός και όλα τα έθνη δια μέσου των αιώνων.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

«Ο Χριστός: Το φως του κόσμου»

Κυριακή του Τυφλού, έκτη Κυριακή μετά το Πάσχα η σημερινή, κι ο Τυφλός, ο πρώτος ομολογητής της Εκκλησίας μας που ομολόγησε την Αλήθεια, παίνεψε και υποστήριξε τον Ευεργέτη του κι έμεινε μέχρι το τέλος πιστός και αφοσιωμένος σε Κείνον, αν και δεν Τον ήξερε. Εδώ είναι το θαύμα, εδώ είναι το μυστήριο, που ο Ιησούς, το «Φως του κόσμου», «φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον», ο οποίος άνθρωπος είναι καλοπροαίρετος. Η πρώτη κίνηση της ψυχής, όταν φτειαχτεί ο άνθρωπος, αν είναι θετική, είναι γι’ αυτόν η μεγαλύτερη ευεργεσία, το μεγαλύτερο καλό.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (06-06-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

     Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, μετά τήν θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, γιά τήν ὁποία ἀκούσαμε σήμερα στό Ἱερό Εὐαγγέλιο εἶπε: «Ἦρθα γιά νά φέρω κρίση στόν κόσμο, ἔτσι ὥστε αὐτοί πού δέν βλέπουν νά βροῦν τό φῶς τους, κι ἐκεῖνοι πού βλέπουν νά ἀποδειχθοῦν τυφλοί» (Ἰωάν. 9,39). Τέτοια λόγια, ὅμως, δέν μποροῦσαν νά ἀφήσουν ἀδιάφορους τούς ὑπερήφανους «σοφούς» καί «δικαίους» τοῦ κόσμου τούτου, ὅπως ἦταν οἱ ὑποκριταί Φαρισαῖοι. Ἐξαιτίας τῆς ὑπερηφανείας τους καί τῆς μεγάλης ἰδέας πού εἶχαν γιά τόν ἑαυτό τους αἰσθάνθηκαν ὅτι θίχτηκαν ἀπό τήν παρατήρηση τοῦ Κυρίου.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»

Ἡ θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ εἶναι αὐτή πού μᾶς ἀφηγεῖται ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Οἱ προφῆτες τῆς Π. Διαθήκης, περιγράφοντας τό ἔργο τοῦ ἀναμενόμενου Μεσσία, ἀναφέρουν καί τήν ἀνάβλεψη τυφλῶν. Αὐτός λοιπόν πού ἔχει τήν ἐξουσία νά ξαναδίνει τό φῶς στούς τυφλούς δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Μεσσία.