ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η «ΣΤΑΥΡΩΣΗ» ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΜΑΣ

Μέσα στό μυστήριο τῆς ἀναιμάκτου ἱερουργίας, διαλεγόμαστε μέ τόν Σταυρό τοῦ Σωτῆρος, ἀφοῦ ὁ Σταυρός εἶναι ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ καί ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως, ὁ Κύριος λέει ὅτι ὅποιος θέλει νά τόν ἀκολουθήσει, ὀφείλει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του, νά σηκώσει τόν Σταυρό του καί μετά νά τόν ἀκολουθήσει.

Ἡ ἄρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας

Γιά νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό, πρέπει νά ἀναγνωρίσουμε ὅτι ἡ ἀνθρώπινη φύση μας εἶναι κυριευμένη ἀπό τόν θάνατο καί τήν φθορά, καί ταράσσεται ἀπό διάφορα πάθη. Ἄς δοῦμε ὅμως γιά λίγο αὐτή τήν φρικτή πραγματικότητα πού μᾶς μαστίζει, τήν πραγματικότητα τῶν παθῶν, τήν ὁποία δυστυχῶς τίς περισσότερες φορές ἀγνοοῦμε.

Τί εἶναι τά πάθη; Τό πάθος, ὅπως καί ἡ λέξη μαρτυρεῖ, προέρχεται ἀπό τό «πάσχω» καί δείχνει τήν ἐσωτερική ἀσθένεια. Ὁλόκληρη ἡ πατερική διδασκαλία βλέπει τά πάθη σάν κινήσεις καί πράξεις ξένες πρός τήν κατά φύση ζωή τῆς ψυχῆς. Τά πάθη σχετίζονται μέ τήν ἀνυπαρξία, γιατί μέσα στήν φύση τοῦ ἀνθρώπου δέν ὑπάρχει τίποτε τό κακό. «Ἡ ἀρετή κατά φύσιν ἐστιν, ἡ δέ κακία παρά φύσιν», λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ἄρα ἐμεῖς μεταστρέψαμε ὅλες αὐτές τίς δυνάμεις, τίς ἐνέργειες τῆς ψυχῆς, καί ἀπό τήν φυσική τους κατάσταση τίς ὁδηγήσαμε στήν παρά φύσιν. Φυσικός εἶναι ὁ θυμός πού δόθηκε ἀπό τόν Θεό γιά νά πολεμοῦμε τόν διάβολο καί ἐμεῖς τόν χρησιμοποιοῦμε ἐναντίον τοῦ πλησίον. Φυσική εἶναι ἡ ἐπιθυμία τῆς δόξας, ἀλλά γιά τήν ἀπόλαυση τῆς οὐράνιας βασιλείας.

Τά σωματικά καί ψυχικά πάθη

Κατά τόν ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, τό βασικό πάθος ἀπό τό ὁποῖο προέρχονται καί γεννῶνται ὅλα τά πάθη, σωματικά καί ψυχικά, εἶναι ἡ φιλαυτία. Φίλαυτος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ ὑπερβολικά τόν ἑαυτό του καί τόν λατρεύει. Ὅταν ἡ προσοχή τοῦ ἀνθρώπου ἀποσπᾶται ἀπό τόν Θεό καί δέν ἐνδιαφέρεται νά ἑνωθεῖ μ᾽ Αὐτόν καί νά κάνει τό ἅγιο θέλημά Του, τότε ἀναγκαστικά στρέφεται πρός τόν ἑαυτό του, τόν ὁποῖο θέλει διαρκῶς νά ἱκανοποιεῖ.

Ὁ καλός ἀγώνας

Ζοῦμε σ᾽ ἕναν κόσμο πού μπορεῖ νά φέρει προσωπεῖο εὐσεβείας, ἀρνεῖται ὅμως τήν δύναμη αὐτῆς. Ὅσο κι ἄν φαίνεται παράδοξο, «ἡμῖν ἐχαρίσθη τό ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τό εἰς Αὐτόν πιστεύειν, ἀλλά καί τό ὑπέρ Αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλιπ. 1,29). Καλούμαστε νά θεραπευθοῦμε ἀπό τά πάθη μας μεταμορφώνοντας τά πάθη μας. Δέν ἀγωνιζόμαστε ἁπλῶς νά γίνουμε καλοί ἄνθρωποι, προσαρμοσμένοι στήν κοινωνία. 

Σκοπός μας εἶναι νά ὁδηγηθοῦμε στήν κοινωνία μέ τόν Θεό, ἡ πορεία πρός τήν ἁγιότητα, ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἄς προσφέρουμε, λοιπόν, στόν Θεό ὡς ὁλοκάρπωση καθετί πού εἶναι σ᾿ ἐμᾶς κατά σάρκα πολύτιμο. Τότε θά ἀκούσουμε καί ἐμεῖς τήν φωνή τοῦ ζῶντος Θεοῦ:

«Νῦν οἶδά σε... καί εὐλογῶν εὐλογήσω σε» (Γεν. 22,17).

† Ὁ Φ. Ἀ.

ΠΗΓΗ