Κυριακη Ε’ Λουκά κεφ.16, στχ.19-31
Η παραβολή του Πλουσίου και του Λαζάρου
Το νόημα στη ζωή
Το κεντρικό νόημα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής δεν είναι η καταδίκη του πλούτου και η εξύμνηση της συμφοράς και της φτώχειας, όπως ίσως φαίνεται από πρώτη άποψη. Το ευαγγέλιο αυτό μας βοηθά να καταλάβουμε ότι τα κοινωνικά προβλήματα δεν είναι αδιάφορα για τον Χριστό, αλλά και δεν αποτελούν τον πρωταρχικό στόχο του. Ο φτωχός έχει την συμπάθεια του Θεού όχι γιατί είναι φτωχός αλλά γιατί στηρίζει την ελπίδα του στο Θεό και ο πλούσιος δεν καταδικάζεται γιατί έχει υλικά αγαθά, αλλά γιατί κινδυνεύει να παγιδευτεί στον πλούτο και να χάσει το νόημα της ζωής.
1) Η αναζήτηση του νοήματος της ζωής δεν είναι πρόβλημα μόνο της φιλοσοφίας αλλά και καθημερινή ανάγκη του ανθρώπου. Από την στιγμή που ο άνθρωπος αποκτά συνείδηση του εαυτού του αρχίζει να διερωτάται για το νόημα της ζωής του. Και ανάλογα με την απάντηση που δίνει παίρνει και την αντίστοιχη στάση στα καθημερινά προβλήματα της ζωής. Συχνά πολλοί δυσκολεύονται να βρουν νόημα στη ζωή ιδιαίτερα σήμερα που ο άνθρωπος πραγματοποιεί καταπληκτικές προόδους σε όλα τα επίπεδα. Έτσι η αδυναμία αυτή του ανθρώπου παρουσιάζεται ως τραγική ειρωνεία
2) Ο άνθρωπος λοιπόν που σημειώνει τόσες επιτυχίες στην επιστήμη και την τεχνολογία, που έχει τόσα αγαθά και ανέσεις αστοχεί να βρει νόημα στη ζωή. Αυτό, από χριστιανικής απόψεως, είναι φυσικό, διότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρει το νόημα της ζωής με την προσκόλλησή του στον υλικό κόσμο, αλλά με την αναφορά του στο Θεό. Ο εγκλωβισμός στην ύλη εμποδίζει την προσέγγιση του νοήματος της ζωής.
3) Το νόημα της ζωής βρίσκεται στη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Η πίστη στο Θεό και η αναγνώριση της αγάπης του για τον άνθρωπο δίνουν νόημα στην ανθρώπινη ζωή. Η αληθινή ζωή προέρχεται από την πηγή της ζωής, τον Θεό. Όποιος είναι μακριά από τον Θεό είναι ουσιαστικά νεκρός. Η πραγματική ζωή βρίσκεται πέρα από την φθορά και τον θάνατο. Ο άνθρωπος είναι φθαρτός, ο Θεός άφθαρτος. Ο φθαρτός άνθρωπος βρίσκει την αιώνια και άφθαρτη ζωή με την μετοχή του στην χάρη του Θεού. Έτσι νικά την φθορά και τον θάνατο. Οι λέξεις "πλούσιος και φτωχός" του ευαγγελίου έχουν περισσότερο θρησκευτικό παρά κοινωνικό περιεχόμενο, δηλ. είναι η υπογράμμιση ενός κινδύνου αυτάρκειας, ότι η ευημερία είναι ατέλειωτη.
4) Η παραβολή θέλει να στρέψει την προσοχή μας και στο ότι η παρούσα ζωή συνδέεται οργανικά με την μέλλουσα. Η κοινωνία με τον Θεό στην παρούσα ζωή αποτελεί προϋπόθεση για να διατηρηθεί στη μέλλουσα. Μια τέτοια θεώρηση της ανθρώπινης ζωής εισάγει μια ριζική ανατροπή στην θεώρηση του κόσμου. Τίποτε δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως αγαθό, όταν περιορίζεται στον κόσμο και δεν συνδέεται με την αιωνιότητα. Τα πλούτη , οι τιμές, η υγεία ακόμα και η ίδια η ζωή δεν αποτελούν αγαθά από μόνα τους-κάτι τους λείπει όταν δεν εντάσσονται στην γενικότερη σχέση Θεού – ανθρώπου.
Η παραβολή του Πλουσίου και του Λαζάρου
Το νόημα στη ζωή
Το κεντρικό νόημα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής δεν είναι η καταδίκη του πλούτου και η εξύμνηση της συμφοράς και της φτώχειας, όπως ίσως φαίνεται από πρώτη άποψη. Το ευαγγέλιο αυτό μας βοηθά να καταλάβουμε ότι τα κοινωνικά προβλήματα δεν είναι αδιάφορα για τον Χριστό, αλλά και δεν αποτελούν τον πρωταρχικό στόχο του. Ο φτωχός έχει την συμπάθεια του Θεού όχι γιατί είναι φτωχός αλλά γιατί στηρίζει την ελπίδα του στο Θεό και ο πλούσιος δεν καταδικάζεται γιατί έχει υλικά αγαθά, αλλά γιατί κινδυνεύει να παγιδευτεί στον πλούτο και να χάσει το νόημα της ζωής.
1) Η αναζήτηση του νοήματος της ζωής δεν είναι πρόβλημα μόνο της φιλοσοφίας αλλά και καθημερινή ανάγκη του ανθρώπου. Από την στιγμή που ο άνθρωπος αποκτά συνείδηση του εαυτού του αρχίζει να διερωτάται για το νόημα της ζωής του. Και ανάλογα με την απάντηση που δίνει παίρνει και την αντίστοιχη στάση στα καθημερινά προβλήματα της ζωής. Συχνά πολλοί δυσκολεύονται να βρουν νόημα στη ζωή ιδιαίτερα σήμερα που ο άνθρωπος πραγματοποιεί καταπληκτικές προόδους σε όλα τα επίπεδα. Έτσι η αδυναμία αυτή του ανθρώπου παρουσιάζεται ως τραγική ειρωνεία
2) Ο άνθρωπος λοιπόν που σημειώνει τόσες επιτυχίες στην επιστήμη και την τεχνολογία, που έχει τόσα αγαθά και ανέσεις αστοχεί να βρει νόημα στη ζωή. Αυτό, από χριστιανικής απόψεως, είναι φυσικό, διότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρει το νόημα της ζωής με την προσκόλλησή του στον υλικό κόσμο, αλλά με την αναφορά του στο Θεό. Ο εγκλωβισμός στην ύλη εμποδίζει την προσέγγιση του νοήματος της ζωής.
3) Το νόημα της ζωής βρίσκεται στη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Η πίστη στο Θεό και η αναγνώριση της αγάπης του για τον άνθρωπο δίνουν νόημα στην ανθρώπινη ζωή. Η αληθινή ζωή προέρχεται από την πηγή της ζωής, τον Θεό. Όποιος είναι μακριά από τον Θεό είναι ουσιαστικά νεκρός. Η πραγματική ζωή βρίσκεται πέρα από την φθορά και τον θάνατο. Ο άνθρωπος είναι φθαρτός, ο Θεός άφθαρτος. Ο φθαρτός άνθρωπος βρίσκει την αιώνια και άφθαρτη ζωή με την μετοχή του στην χάρη του Θεού. Έτσι νικά την φθορά και τον θάνατο. Οι λέξεις "πλούσιος και φτωχός" του ευαγγελίου έχουν περισσότερο θρησκευτικό παρά κοινωνικό περιεχόμενο, δηλ. είναι η υπογράμμιση ενός κινδύνου αυτάρκειας, ότι η ευημερία είναι ατέλειωτη.
4) Η παραβολή θέλει να στρέψει την προσοχή μας και στο ότι η παρούσα ζωή συνδέεται οργανικά με την μέλλουσα. Η κοινωνία με τον Θεό στην παρούσα ζωή αποτελεί προϋπόθεση για να διατηρηθεί στη μέλλουσα. Μια τέτοια θεώρηση της ανθρώπινης ζωής εισάγει μια ριζική ανατροπή στην θεώρηση του κόσμου. Τίποτε δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως αγαθό, όταν περιορίζεται στον κόσμο και δεν συνδέεται με την αιωνιότητα. Τα πλούτη , οι τιμές, η υγεία ακόμα και η ίδια η ζωή δεν αποτελούν αγαθά από μόνα τους-κάτι τους λείπει όταν δεν εντάσσονται στην γενικότερη σχέση Θεού – ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου