ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Γιά τήν Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014
------------------------------------------------
Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου (Λουκ. ιη΄ 10-14)
ΠΟΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΣΑΚΟΥΕΤΑΙ;
«Κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τόν οἷκον αὐτοῦ»
Ἀπό σήμερα καί πάλι «Τριώδιο». Μιά περίοδος κατ’ ἐξοχήν πνευματική. Στή διάρκειά της ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, μᾶς προετοιμάζει γιά τό Πάσχα. Στό ξεκίνημα τοῦ Τριωδίου, μᾶς παρουσιάζεται ἡ πολύ γνωστή μας παραβολή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου. Πού μᾶς προβάλλει τήν ταπεινή προσευχή. Ἄς δοῦμε τίς προσευχές αὐτῶν τῶν δύο ἀνθρώπων.
* * *
α) Ἡ προσευχή τοῦ Φαρισαίου.
1. Σάν προσευχή, σάν ὑπόδειγμα προσευχῆς, εἶναι ἄριστη. Ἀπόλυτα σύμφωνη μέ ὅσα δίδασκαν οἱ Φαρισαῖοι. Μέ ὅσα ἤθελαν νά ποῦν στόν Θεό.
2. Ὅμως εἶναι μιά προσευχή ἐγωϊστική. Γεμάτη ὑπερηφάνεια. Μιά προσευχή πού παρουσιάζει ὅλα τά καλά, τίς «ἀρετές» πού εἶχε ὁ ἴδιος. Αὐτά τά ἀναγνωρίζει στόν ἑαυτό του, ἐπαινεῖ γι’ αὐτά τόν ἑαυτό του, καί τόν προβάλλει.
3. Ὅλους τούς ἄλλους, τούς βλέπει μέ περιφρόνηση. Δέν ἀναγνωρίζει τίποτα καλό σ’ αὐτούς. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι οἱ ἁμαρτωλοί, πού δέν ἐφαρμόζουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού προκαλοῦν μέ τίς παραβάσεις τοῦ θείου θελήματος.
β) Ἡ προσευχή τοῦ Τελώνη.
1. Δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τίς καθιερωμένες, τίς τυπικές καί ἄψογες προσευχές τῶν Φαρισαίων. Νά, γιά παράδειγμα, δέν εὐχαριστεῖ τόν Θεό, γιά τά καλά πού ἔχει. Ἄλλωστε, δέν αἰσθάνεται νά ἔχει καί κάτι τό καλό...
2. Καί ὅμως! Εἶναι μιά προσευχή ταπεινή. Νοιώθει βαθειά τήν ἁμαρτωλότητά του. Συντρίβεται καί ταπεινώνεται ἀφάνταστα μπροστά στό θεῖο μεγαλεῖο. Καί ἱκετεύει μέ λυγμούς γιά τό θεῖο ἔλεος.
3. Τά ἐλάχιστα λόγια πού ξεστομίζει, βγαίνουν μέσα ἀπό τήν καρδιά του. Κι αὐτή εἶναι μετανοημένη καί συντετριμμένη γιά τά κρίματά της...
γ) Ὁ Θεός ποιά προσευχή δέχτηκε;
1. Τήν προσευχή τοῦ Φαρισαίου, τήν ἄκουσαν οἱ ἄνθρωποι. Τήν καμάρωσαν ἴσως. Τή δέχτηκαν... Πόσο ὄμορφα τά ἔλεγε αὐτός ὁ ἄνθρωπος! Τί περισσότερο θά εἶχαν νά ποῦν ἤ νά ζηλέψουν;
2. Τήν προσευχή τοῦ Τελώνη τήν ἀπέρριψαν! Γιατί ξέφευγε ἀπό τά καθιερωμένα πρότυπα. Γιατί δέν ἦταν σάν τοῦ Φαρισαίου.
3. Αὐτή τήν προσευχή ὅμως τή δέχτηκε ὁ Θεός. Τή δέχτηκε «ὡς ὁσμήν εὐωδίας πνευματικῆς». Αὐτή παρουσίαζε τήν πραγματική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ. Ἐξέφραζε τήν ἁμαρτωλότητά του. Ἐκζητοῦσε τό θεῖο ἔλεος. Ἔδειχνε τή βαθειά ταπείνωσή του, καί τήν ὁλόψυχη καταφυγή του στό Θεό.
* * *
Στήν ἀρχή τοῦ Τριωδίου, ἀδελφοί μου, εἶναι τόσο ταιριαστή γιά τόν καθένα μας ἡ παραβολή αὐτή. Μᾶς καλεῖ νά βάλουμε πιό δυνατά τήν προσευχή στή ζωή μας. Τήν προσευχή ὅμως αὐτή πού συνειδητά θά κυριαρχεῖται ἀπό τό ταπεινό, τό τελωνικό φρόνημα. Αὐτή εἶναι πού τελικά ἑλκύει τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Αὐτή τήν προσευχή ὁ Θεός τήν ζητάει ἀπό τόν καθένα μας.
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)
ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Γιά τήν Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014
------------------------------------------------
Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου (Λουκ. ιη΄ 10-14)
ΠΟΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΣΑΚΟΥΕΤΑΙ;
«Κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τόν οἷκον αὐτοῦ»
Ἀπό σήμερα καί πάλι «Τριώδιο». Μιά περίοδος κατ’ ἐξοχήν πνευματική. Στή διάρκειά της ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, μᾶς προετοιμάζει γιά τό Πάσχα. Στό ξεκίνημα τοῦ Τριωδίου, μᾶς παρουσιάζεται ἡ πολύ γνωστή μας παραβολή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου. Πού μᾶς προβάλλει τήν ταπεινή προσευχή. Ἄς δοῦμε τίς προσευχές αὐτῶν τῶν δύο ἀνθρώπων.
* * *
α) Ἡ προσευχή τοῦ Φαρισαίου.
1. Σάν προσευχή, σάν ὑπόδειγμα προσευχῆς, εἶναι ἄριστη. Ἀπόλυτα σύμφωνη μέ ὅσα δίδασκαν οἱ Φαρισαῖοι. Μέ ὅσα ἤθελαν νά ποῦν στόν Θεό.
2. Ὅμως εἶναι μιά προσευχή ἐγωϊστική. Γεμάτη ὑπερηφάνεια. Μιά προσευχή πού παρουσιάζει ὅλα τά καλά, τίς «ἀρετές» πού εἶχε ὁ ἴδιος. Αὐτά τά ἀναγνωρίζει στόν ἑαυτό του, ἐπαινεῖ γι’ αὐτά τόν ἑαυτό του, καί τόν προβάλλει.
3. Ὅλους τούς ἄλλους, τούς βλέπει μέ περιφρόνηση. Δέν ἀναγνωρίζει τίποτα καλό σ’ αὐτούς. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι οἱ ἁμαρτωλοί, πού δέν ἐφαρμόζουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού προκαλοῦν μέ τίς παραβάσεις τοῦ θείου θελήματος.
β) Ἡ προσευχή τοῦ Τελώνη.
1. Δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τίς καθιερωμένες, τίς τυπικές καί ἄψογες προσευχές τῶν Φαρισαίων. Νά, γιά παράδειγμα, δέν εὐχαριστεῖ τόν Θεό, γιά τά καλά πού ἔχει. Ἄλλωστε, δέν αἰσθάνεται νά ἔχει καί κάτι τό καλό...
2. Καί ὅμως! Εἶναι μιά προσευχή ταπεινή. Νοιώθει βαθειά τήν ἁμαρτωλότητά του. Συντρίβεται καί ταπεινώνεται ἀφάνταστα μπροστά στό θεῖο μεγαλεῖο. Καί ἱκετεύει μέ λυγμούς γιά τό θεῖο ἔλεος.
3. Τά ἐλάχιστα λόγια πού ξεστομίζει, βγαίνουν μέσα ἀπό τήν καρδιά του. Κι αὐτή εἶναι μετανοημένη καί συντετριμμένη γιά τά κρίματά της...
γ) Ὁ Θεός ποιά προσευχή δέχτηκε;
1. Τήν προσευχή τοῦ Φαρισαίου, τήν ἄκουσαν οἱ ἄνθρωποι. Τήν καμάρωσαν ἴσως. Τή δέχτηκαν... Πόσο ὄμορφα τά ἔλεγε αὐτός ὁ ἄνθρωπος! Τί περισσότερο θά εἶχαν νά ποῦν ἤ νά ζηλέψουν;
2. Τήν προσευχή τοῦ Τελώνη τήν ἀπέρριψαν! Γιατί ξέφευγε ἀπό τά καθιερωμένα πρότυπα. Γιατί δέν ἦταν σάν τοῦ Φαρισαίου.
3. Αὐτή τήν προσευχή ὅμως τή δέχτηκε ὁ Θεός. Τή δέχτηκε «ὡς ὁσμήν εὐωδίας πνευματικῆς». Αὐτή παρουσίαζε τήν πραγματική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ. Ἐξέφραζε τήν ἁμαρτωλότητά του. Ἐκζητοῦσε τό θεῖο ἔλεος. Ἔδειχνε τή βαθειά ταπείνωσή του, καί τήν ὁλόψυχη καταφυγή του στό Θεό.
* * *
Στήν ἀρχή τοῦ Τριωδίου, ἀδελφοί μου, εἶναι τόσο ταιριαστή γιά τόν καθένα μας ἡ παραβολή αὐτή. Μᾶς καλεῖ νά βάλουμε πιό δυνατά τήν προσευχή στή ζωή μας. Τήν προσευχή ὅμως αὐτή πού συνειδητά θά κυριαρχεῖται ἀπό τό ταπεινό, τό τελωνικό φρόνημα. Αὐτή εἶναι πού τελικά ἑλκύει τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Αὐτή τήν προσευχή ὁ Θεός τήν ζητάει ἀπό τόν καθένα μας.
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου