ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

Μετά τά Χριστούγεννα

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 30 Δεκεμβρίου 2018, Κυρ. μετά τά Χριστούγεννα (Ματθ. β΄ 13-23)

1. Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

Κυριακὴ μετὰ τὰ Χριστούγεννα καὶ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς παρουσιάζει ὅλες ἐκεῖνες τὶς συγκλονιστικὲς στιγμὲς τοῦ διωγμοῦ τοῦ νεογέννητου θείου Βρέφους ἀπὸ τὸν Ἡρώδη. Στιγμὲς ποὺ ὁ ἀρχέκακος καὶ ἀνθρωποκτόνος διάβολος κινεῖ ὅλες του τὶς δυνάμεις, ἐγείρει θυμὸν μέγα στὸν δαιμονόπληκτο καὶ αἱμοσταγῆ Ἡρώδη, προκειμένου νὰ θανατώσῃ τὸν τεχθέντα βασιλέα. Σ’ αὐτὲς λοιπὸν τὶς φοβερὲς στιγμὲς τοῦ τρόμου καὶ τῆς ἀγωνίας, ὅπου αἱματοκυλίσθηκαν τὰ περίχωρα τῆς Βηθλεέμ, ὁ μνήστωρ Ἰωσὴφ καλεῖται ἀπὸ τὸν ἄγγελο τοῦ Θεοῦ νὰ σηκώσῃ ἐπάνω του ὅλη αὐτὴ τὴν ἀπρόσμενη καὶ σκληρὴ δοκιμασία καὶ νὰ γίνῃ ὁ προστάτης τοῦ θείου βρέφους.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 30 Δεκεμβρίου 2018, Κυρ. μετά τα Χριστούγεννα (Γαλ. α΄ 11-19)

«Εὐδόκησεν ὁ Θεός… ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοὶ»

Μᾶς ἀξίωσε καὶ φέτος ὁ Κύριος νὰ γιορτάσουμε τὴν κατὰ σάρκα Γέννησή Του. Ψάλαμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιὰ ὅτι «ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν», μᾶς ἐπισκέφθηκε ὁ Σωτήρας καὶ Λυτρωτής μας. Μέσα σ᾿ αὐτὸ τὸ κλίμα, σήμερα, Κυριακὴ μετὰ τὴν Χριστοῦ Γέννησιν, τιμοῦμε τρεῖς μεγάλους Ἁγίους, κατὰ σάρκα συγγενεῖς τοῦ Κυρίου: τὸν προφητάνακτα Δαβίδ, πρόγονο τοῦ Κυρίου, τὸν μνήστορα Ἰωσήφ, κατὰ νόμον προστάτη τῆς Παναγίας καὶ τοῦ Ἰησοῦ, καὶ τὸν ἀδελφόθεο Ἰάκωβο, γιὸ τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ προηγούμενο γάμο του, πρὶν μνηστευθεῖ τὴν Θεοτόκο. Τὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα μάλιστα ἐπελέγη πρὸς τιμὴν τοῦ ἁγίου Ἰακώβου, διότι περιέχει τὸ ὄνομά του. Σ᾿ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει γιὰ τὴ μεταστροφή του στὴν ἀληθινὴ πίστη. «Εὐδόκησε ὁ Θεὸς ν᾿ ἀποκαλύψει καὶ σ᾿ ἐμένα τὸν Υἱό Του», γράφει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος.

Μὲ ἀφορμὴ αὐτὸ τὸ χωρίο, ἂς δοῦμε πῶς ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτει τὸν Υἱό Του στὴν προσωπικὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ τί συνέπειες ἔχει αὐτὸ γιὰ τὸν καθένα μας.

1. Εἶναι μυστήριο
ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ 

(Ματθ. β΄ 13-23) (Γαλ. α΄ 11-19)

Το σωτήριο μήνυμα
“Μέλλει γαρ Ηρώδης ζητείν τον παιδίον του απολέσαι αυτόν”

Τα γεγονότα που σηματοδοτούν τη Γέννηση του Κυρίου, όπως αυτά βγαίνουν μέσα από τη γραφίδα του Ευαγγελιστή Ματθαίου, δίνουν το στίγμα της πορείας που θ’ ακολουθούσε ο Μεσσίας μέσα στον κόσμο. Το νεογέννητο βρέφος της Βηθλεέμ γνωρίζει από την αρχή το μέγεθος της κακίας των ανθρώπων και γεύεται με τον πιο πικρό τρόπο την εχθρότητα που εκδηλώνουν οι άρχοντες απέναντι του.

Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν με πρωταγωνιστή το βασιλιά Ηρώδη, ο οποίος με τον πιο αδίστακτο τρόπο εκδήλωσε τις θηριωδίες του, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Μαρτυρείται, άλλωστε, και από τους ιστορικούς της εποχής εκείνης.

Δείκτες ζωής
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ – 30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018

(Ματθ. β΄, 13-23)

Κυριακὴ μετὰ τὰ Χριστούγεννα σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καὶ ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς μιλάει γιὰ τὴ φυγὴ τοῦ Ἰησοῦ στὴν Αἴγυπτο, τὴ σφαγὴ τῶν νηπίων ἀπὸ τὸν Ἡρώδη καὶ τὴν ἐπάνοδο τοῦ Ἰησοῦ στὴ Ναζαρέτ. Ἀφοῦ ἀναχώρησαν οἱ Μάγοι «δι’ ἄλλης ὁδοῦ» γιὰ τὴν πατρίδα τους, κατόπιν ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ ποὺ ἤξερε τὶς προθέσεις τοῦ Ἡρώδη, ἐκεῖνος «ἐθυμώθη λίαν», θύμωσε πολὺ καὶ ἔστειλε τοὺς στρατιῶτες στὴ Βηθλεὲμ καὶ τὴ γύρω περιοχὴ νὰ σκοτώσουν ὅλα τὰ παιδιὰ ἀπὸ δύο χρονῶν καὶ κάτω. 
Κυριακή 30Δεκεμβρίου 2018 (ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ) (Ματθ. β’ 13-23)

Κυριακή μετά τά Χριστούγεννα καί ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς παρουσιάζει ὅλες ἐκεῖνες τίς συγκλονιστικές στιγμές τοῦ διωγμοῦ τοῦ νεογέννητου θείου Βρέφους ἀπό τόν Ἡρώδη. Στιγμές πού ὁ ἀρχέκακος καί ἀνθρωποκτόνος διάβολος κινεῖ ὅλες του τίς δυνάμεις, προκειμένου νά θανατώσει τόν τεχθέντα βασιλέα. Σ’ αὐτές λοιπόν τίς φοβερές στιγμές τοῦ τρόμου καί τῆς ἀγωνίας, ὅπου αἱματοκυλίσθηκαν τά περίχωρα τῆς Βηθλεέμ, ὁ μνήστωρ Ἰωσήφ καλεῖται ἀπό τόν ἄγγελο τοῦ Θεοῦ νά σηκώσει ἐπάνω του ὅλη αὐτή τήν ἀπρόσμενη καί σκληρή δοκιμασία καί νά γίνει ὁ προστάτης τοῦ θείου βρέφους. «Σήκω, Ἰωσήφ, τοῦ λέει, παράλαβε τό παιδί καί τήν μητέρα του καί φύγε. Φύγε μακριά, στήν Αἴγυπτο. Φύγε ἀμἐσως, διότι ὁ Ἡρώδης ψάχνει νά βρεῖ τό παιδί, γιά νά τό θανατώσει».
Κυριακή μετά την Γέννηση του Χριστού – Ο Ναζωραίος (Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία)

Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ
 1. Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί χριστιανοί, εἶναι μετά τήν Γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τόν γεννηθέντα Μεσσία τόν ἐπισκέφθηκαν μάγοι ἀπό τήν Ἀνατολή. Αὐτοί ἦταν ἐθνικοί, γιατί δέν εἶχαν λάβει τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι. Ἀλλά ἦταν γραμμένο στήν Παλαιά Διαθήκη ὅτι ὁ Μεσσίας θά προσκυνηθεῖ καί ἀπό τούς Ἐθνικούς. Ἔτσι στήν προσκύνηση τοῦ γεννηθέντος Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς μάγους βλέπουμε τήν ἐκπλήρωση τῆς παλαιᾶς αὐτῆς προφητείας. Οἱ μάγοι ὅταν ἔφθασαν στά Ἱεροσόλυμα ἐρώτησαν τόν βασιλέα Ἡρώδη ποῦ γεννήθηκε ὁ Μεσσίας. Μάλιστα δέν τόν εἶπαν «Μεσσία», ἀλλά τόν εἶπαν βασιλέα τῶν Ἰουδαίων. Αὐτό ἐτάραξε τόν Ἡρώδη, γιατί φοβήθηκε ὅτι θά χάσει αὐτός τήν βασιλεία του καί γι᾽ αὐτό θέλησε νά θανατώσει τόν γεννηθέντα Μεσσία. Ἀπό τούς Ἀρχιερεῖς καί Γραμματεῖς δέ τῶν Ἰουδαίων ἔμαθε ὅτι ὁ Μεσσίας πρόκειται νά γεννηθεῖ στήν Βηθλεέμ.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
Απόστολος: Γαλ. α΄ 11-19
Ευαγγέλιο: Ματθ. β'13-23
30 Δεκεμβρίου 2018
«Τεθνήκασιν οι ζητούντες την ψυχήν του παιδίου»
Όταν αναχώρησαν οι μάγοι, μας λέει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, ένας άγγελος του Θεού παρουσιάστηκε στον Ιωσήφ, στο όνειρό του και του είπε: 
Σήκω αμέσως, πάρε το παιδί και τη μητέρα Του και φύγε στην Αίγυπτο και μείνε εκεί ωσότου σου πω. Γιατί ο Ηρώδης όπου να’ ναι θα ψάξει να βρει το παιδί για να το σκοτώσει. 0 Ιωσήφ σηκώθηκε αμέσως, πήρε το παιδί και τη μητέρα Του και μέσα στη νύχτα έφυγε για την Αίγυπτο. Κι εκεί έμεινε ώσπου πέθανε ο Ηρώδης.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

30 Δεκεμβρίου 2018

Η σημερινή Κυριακή αγαπητοί μου αδελφοί, η πρώτη μετά την εορτή των Χριστουγέννων, έχει πάντοτε ως Ευαγγελικό ανάγνωσμα την συγκλονιστική αυτή περικοπή από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο που ακούσαμε και η οποία μας εξιστορεί τα φοβερά γεγονότα που ακολούθησαν μετά την προσκύνηση των Μάγων οι οποίοι επισκέφθηκαν, με την καθοδήγηση του Αστέρος, το βρέφος Ιησού. Τα γεγονότα αυτά είναι η φυγή του Ιωσήφ, της Μαρίας και του Ιησού στην Αίγυπτο και η σφαγή των νηπίων από τον Βασιλιά Ηρώδη.

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2018

Ἡ καθιέρωση τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων
 Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

1. Τά γεγονότα ἐκεῖνα πού ἀποτελοῦσαν στό παρελθόν ἀντικείμενο ἀγωνιώδους στοχασμοῦ γιά τούς πατριάρχες, καί οἱ προφῆτες τά προφήτευαν, καί οἱ εὐσεβεῖς ἐπιθυμοῦσαν νά τά δοῦν, ἐπαληθεύτηκαν καί πραγματοποιήθηκαν σήμερα· ὁ Θεός –δηλαδή- παρουσιάστηκε στή γῆ μέ ἀνθρώπινο σῶμα καί συναναστράφηκε μέ τούς ἀνθρώπους.
Ὑμνολογικά Χριστουγέννων

 Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ὠδή α´.

Ἦχος α´. ῾Ο Εἱρμός.

Χριστός γεννᾶται· δοξάσατε. Χριστός ἐξ Οὐρανῶν· ἀπαντήσατε. Χριστός ἐπί γῆς· ὑψώθητε. ῎Ασατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ, καί ἐν εὐφροσύνῃ ἀνυμνήσατε λαοί· ὅτι δεδόξασται.

 ῾Ερμηνεία.

᾿Από ποῖον ἄλλον πρέπει νά ζητοῦν ἄρτους οἱ χρείαν ἔχοντες τούτων, πάρεξ ἀπό τόν ἀρτοπωλητήν; ἤ ἀπό ποῖον πρέπει νά λαμβάνουν οἶνον οἱ ἐστερημένοι τούτου, πάρεξ ἀπό τόν οἰνοπώλην; ἀλλά καί οἱ χρείαν ἔχοντες νομίσματος χρυσοῦ καί ἀργυροῦ, ἀπό ποῖον ἄλλον πρέπει νά ζητοῦν τοῦτο, εἰ μή ἀπό τόν ἀργυραμοιβόν; (σαράφην) Οὕτω παρομοίως καί οἱ θέλοντες νά πανηγυρίζουν καί νά ἐγκωμιάζουν τάς τοῦ Χριστοῦ ἑορτάς, ἀπό ποῖον ἄλλον πρέπει νά ζητοῦν λόγους πανηγυρικούς καί ἐγκώμια, πάρεξ ἀπό τόν τούτων πανηγυριστήν καί ἐγκωμιαστήν, τόν μέγαν λέγω ἐν Θεολογίᾳ Γρηγόριον;
Ἑρμηνεία στὸν Χριστουγεννιάτικο Ἰαμβικὸ Κανόνα

Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ

(διασκευὴ ἀπὸ τὸ ἑορτοδρόμιο Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου)

«… Διάβαζα τ᾿ ἀρχαῖα τροπάρια, καὶ βρισκόμουνα σὲ μιὰ κατάσταση ποὺ δὲν μπορῶ νὰ τὴ μεταδώσω στὸν ἄλλον. Πρὸ πάντων ὁ ἰαμβικὸς Κανόνας «Ἔσωσε λαόν», μὲ κεῖνες τὶς παράξενες καὶ μυστηριώδεις λέξεις, μ᾿ ἔκανε νὰ θαρρῶ πὼς βρίσκουμαι στὶς πρῶτες μέρες τῆς δημιουργίας, ὅπως ἦταν πρωτόγονη ἡ φύση ποὺ μ᾿ ἔζωνε, ὁ θεόρατος βράχος, ποὺ κρεμότανε ἀπάνω ἀπὸ τὴ μικρὴ ἐκκλησιά, ἡ θάλασσα, τ᾿ ἄγρια δέντρα καὶ τὰ χορτάρια, οἱ καθαρὲς πέτρες, τὰ ρημονήσια ποὺ φαινότανε πέρα στὸ πέλαγο, ὁ παγωμένος βοριὰς ποὺ φυσοῦσε κ᾿ ἔκανε νὰ φαίνουνται ὅλα κατακάθαρα, τ᾿ ἀρνιὰ ποὺ βελάζανε, οἱ τσομπάνηδες ντυμένοι μὲ προβιές, τ᾿ ἄστρα ποὺ λάμπανε σὰν παγωμένες δροσοσταλίδες τὴ νύχτα! Ὅλα τά ῾βλεπα μέσ᾿ ἀπὸ τοὺς χριστουγεννιάτικους ὕμνους, μέσ᾿ ἀπὸ τὰ ἰαμβικὰ ἐκεῖνα ἀποκαλυπτικὰ λόγια, σὰν καὶ τοῦτα»…
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Ἁγίου Φιλαρέττου Μόσχας

«Καὶ ἐξαίφνης ἐγένετο σύν τῷ ἀγγέλῳ πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου αἰνούντων τὸν Θεὸν καὶ λεγόντων· δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»(Λουκ. 2, 13-14).

 Σήμερα, χριστιανοί, σᾶς μιλοῦν οἱ ἄγγελοι, καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι σᾶς ὑποδείχνουν τί πρέπει νὰ κάνετε γιὰ νὰ ὑπακούσετε σὲ αὐτό τὸ ἄγγελμα. Ποιὰ διδασκαλία μποροῦσε νὰ εἶναι καλύτερη καὶ τί ἄλλο μένει νὰ ἐπιθυμήσετε; Ἕνας ἄγγελος ἐμφανίζεται καὶ λέει στοὺς ἀνθρώπους: «ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ». Οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ εἶχαν παρὰ νὰ ἀνταποκριθοῦν μὲ ἕνα αἰώνιο Ἀμὴν καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Θεὸ γιὰ τὸ καλὸ ἄγγελμα. Κι ὅμως, γύρω ἀπὸ τὸν οὐράνιο ἀγγελιαφόρο, ἄλλοι ἄγγελοι συνάχθηκαν νὰ τὸν ἀκούσουν ἀχόρταγα. Καὶ ξαφνικά, δηλαδή μόλις πρόφερε τὴν χαρμόσυνη εἴδηση γιὰ τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ, σύμπασα ἡ οὐράνια στρατιὰ ἀνεβόησε: «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία!»
Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο

Ἅγιος Ιουστίνος Πόποβιτς:

 Κατὰ τὴν ἡμέραν τῶν Χριστουγέννων ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο ( Ἰωάν. 1, 14). Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη καὶ ἡ μεγαλυτέρα χαρμόσυνος ἀγγελία, τὸ πιὸ μεγάλο «εὐαγγέλιον», ποὺ ἦτο δυνατὸν νὰ δώσῃ ὁ Θεὸς εἰς τὸν ἄνθρωπον καὶ ὁ οὐρανὸς εἰς τὴν γῆν. Ἐὰν θέλετε, ὁλόκληρον τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς ἀποτελεῖται ἀπὸ τέσσαρες λέξεις: «ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο». Ἔξω ἀπὸ αὐτὸ καὶ χωρὶς αὐτό, ἄλλος εὐαγγελισμὸς δὲν ὑπάρχει διὰ τὸν ἄνθρωπον, οὔτε εἰς αὐτὸν οὔτε εἰς τὸν ἄλλον κόσμον.
Τὰ δῶρα τῶν Μάγων

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,

«Καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν» (Ματθ. Β΄11).

Τρία δῶρα ἔφεραν στὸ νεογέννητο Βασιλιά. Καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλουν συμβόλισαν τὴν ἁγία καὶ ζωοποιὸ Τριάδα, στὸ ὄνομα τῆς Ὁποίας ἦρθε στὸν κόσμο τὸ παιδὶ Ἰησοῦς, ἀλλὰ καὶ τὴν τριπλή διακονία τοῦ Κυρίου: τὴ βασιλική, τὴν ἱερατικὴ καὶ τὴν προφητική, γιατί ὁ χρυσὸς συμβολίζει τὴν αὐτοκρατορική, τὸ λιβάνι τὴν ἱερατικὴ καὶ ἡ σμύρνα τὴν προφητικὴ ἢ τὴ θυσιαστική. Τὸ νεογέννητο βρέφος θὰ γινόταν ὁ Βασιλιᾶς τοῦ ἀθάνατου βασιλείου, ὁ ἀναμάρτητος ἱερέας καὶ προφήτης καί, ὅπως οἱ περισσότεροι προφῆτες πρὶν ἀπ’ Αὐτόν, θὰ θανατωνόταν.
 Γιατί ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἦλθε ὡς ἄνθρωπος; Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 Στὴν ἐρώτηση «Γιατί ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ νὰ ἐμφανιστεῖ στὴ γῆ μὲ ἀνθρώπινο σῶμα καὶ ὄχι μὲ ἄλλη μορφή;» ὁ σοφὸς ἅγιος Ἀθανάσιος ἔδωσε τὴν ἀκόλουθη ἀπάντηση:

«Ἂν ρωτοῦν γιατί δὲν ἐμφανίστηκε μὲ κάποια ἄλλη, καλύτερη, μορφὴ δημιουργίας, λ,χ. ὡς ἥλιος ἢ φεγγάρι ἢ ἄστρο ἢ φωτιὰ ἢ ἄνεμος – ἀλλὰ ἁπλῶς ὡς ἄνθρωπος, ἂς μάθουν ὅτι ὁ Κύριος δὲν ἦλθε γιὰ νὰ προβάλει τὸν ἑαυτό Του, ἀλλὰ γιὰ νὰ θεραπεύσει καὶ νὰ διδάξει τοὺς πάσχοντες. Ἂν ἐρχόταν στὸν κόσμο ἀποκαλύπτοντας τὸν ἑαυτό Του γιὰ νὰ καταπλήξει ὅσους τὸν ἔβλεπαν, τοῦτο θὰ σήμαινε ὅτι ἦρθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ προβληθεῖ. Ἦταν ὅμως ἀπαραίτητο γιὰ τὸν Θεραπευτὴ καὶ Διδάσκαλο ὄχι μόνον νὰ ἔλθει στὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν ὑπηρετήσει πρὸς ὄφελος ὅλων τῶν πασχόντων καὶ ν’ ἀποκαλύψει τὸν ἑαυτὸ Του κατὰ τρόπο, ποὺ ἡ ἀποκάλυψη αὐτὴ νὰ ἦταν ὑποφερτὴ ἀπὸ τοὺς πάσχοντες.
Ὁ χάλκινος ὄφις καὶ ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ.

Ἁγ. Λουκᾶ, Ἀρχιεπ. Κριμαίας

Πολλά, πάρα πολλὰ χρόνια περιπλανιόταν ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ στὴν ἔρημο μετὰ τὴν ἔξοδό του ἀπὸ τὴν γῆ τῆς Αἰγύπτου μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν θεόπτη προφήτη Μωυσῆ.

Κύριος ὁ Θεὸς ἔτρεφε τὸν λαό Του μὲ τὸ θεόσταλτο μάννα. Ἦταν δύσκολος ὁ δρόμος αὐτὸς μέσα στὴν ἔρημο. Μὲ πολὺ δυσκολία ἔβρισκαν νερὸ νὰ πιοῦν. Καὶ ἄρχισε ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ νὰ γογγύζει στὸν Θεὸ καὶ τὸν Μωυσῆ, γιατί τοὺς ξεσήκωσε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο. Καὶ ἄναψε ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐναντίον τοῦ λαοῦ τοῦ Ἰσραὴλ ἐξ αἰτίας τοῦ γογγυσμοῦ τους καὶ τοὺς τιμώρησε σκληρά.
Εἰς τήν τοῦ Χριστοῦ Γέννησιν
Ἁγίου  Πρόκλου Πατριάρχου Κων/λεως

Φάνηκε ὁ Χριστός στόν κόσμο καί τόν ἄχαρο κόσμο στόλισε μ᾿ ἀπέραντη εὐφροσύνη. Σήκωσε πάνω Του τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, καί καταπάτησε γιά πάντα τόν ἐχθρό τοῦ κόσμου. Ἅγιασε τίς πηγές τῶν ὑδάτων καί φώτισε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Θαύματα μίχθηκαν μέ μεγαλύτερα θαύματα.

Σήμερα, ἀπό τή χαρά πού ἔφερε ὁ Σωτήρας μας Χριστός, χωρίστηκαν ἡ γῆ καί ἡ θάλασσα καί ἀπ᾿ ἄκρη ὡς ἄκρη γέμισε ὁ κόσμος εὐφροσύνη. Ἡ σημερινή γιορτή ἀποκαλύπτει μεγαλύτερα θαύματα ἀπό ἐκείνη τῆς Χριστουγεννιάτικης νυχτιᾶς. Γιατί κείνη τήν νύχτα πού μᾶς πέρασε χαιρότανε μονάχα ἡ γῆ, καθώς βάσταζε πάνω της στήν ἀγκαλιά τῆς φάτνης τόν Παντοκράτορα Θεό. Σήμερα ὅμως, πού γιορτάζουμε τά Θεοφάνεια, εὐφραίνεται μαζί της καί ἡ θάλασσα. Καί εὐφραίνεται γιατί διά μέσου τοῦ Ἰορδάνη λαβαίνει μέρος καί αὐτή στήν εὐλογία τοῦ ἁγιασμοῦ.
Γιά ποιό λόγο ἐνανθρώπησε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ὁ Πατήρ ἤ τό Πνεῦμα· καί ποιές οἱ συνέπειες τῆς ἐνανθρώπησης.

Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ

Ὁ Πατήρ δέν μεταπίπτει στόν Υἱό, παραμένει πάντα Πατήρ· ὁ Υἱός δέν μεταπίπτει στόν Πατέρα, παραμένει πάντα Υἱός· τό Πνεῦμα δέν μεταπίπτει στόν Πατέρα ἤ τόν Υἱό, παραμένει πάντα Πνεῦμα ἅγιο. Ἡ ἰδιότητα καθενός προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδας εἶναι σταθερή καί ἀμετάβλητη. Πῶς, ἄλλωστε, θά παρέμενε ἰδιότητα ἄν ἐναλασσόταν συνεχῶς περνώντας κάθε φορά σέ ἄλλο πρόσωπο; Γιαυτό ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ εἶναι πού γίνεται Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά παραμείνει ἀκριβῶς ἡ ἰδιότητα ἀμετακίνητη. Γιατί, ὄντας Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔγινε Υἱός τοῦ ἀνθρώπου παίρνοντας σάρκα ἀνθρώπου ἀπ’ τήν ἁγία Παρθένο, δέν ἀλλοτριώθηκε ἀπό τήν υἱική του ἰδιότητα.
Εἰς τό Γενέθλιον τοῦ Κυρίου Ἡμῶν ‘Ιησοῦ Χριστοῦ

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Μυστήριο παράξενο καὶ παράδοξο ἀντικρύζω. Βοσκῶν φωνὲς φτάνουν στ’ αὐτιά μου. Δὲν παίζουν σήμερα μὲ τὶς φλογέρες τοὺς κάποιον τυχαῖο σκοπό. Τὰ χείλη τοὺς ψάλλουν ὕμνο οὐράνιο.

Οἱ ἄγγελοι ὑμνολογοῦν, οἱ ἀρχάγγελοι ἀνυμνοῦν, ψάλλουν τὰ Χερουβεὶμ καὶ δοξολογοῦν τὰ Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν ὅλοι, βλέποντας τὸ Θεὸ στὴ γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο στοὺς οὐρανούς.

Σήμερα ἡ Βηθλεὲμ μιμήθηκε τὸν οὐρανό: Ἀντὶ γι’ ἀστέρια, δέχτηκε τοὺς ἀγγέλους· ἀντὶ γιὰ ἥλιο, δέχτηκε τὸν Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης. Καὶ μὴ ζητᾶς νὰ μάθεις τὸ πῶς. Γιατί ὅπου θέλει ὁ Θεός, ἀνατρέπονται οἱ φυσικοὶ νόμοι.
ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης

«Σαλπίστε τήν πρωτομηνιά μέ τή σάλπιγγα», λέει ὁ Δαβίδ, «τή χαρμόσυνη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς σας» (Ψαλ. 80, 4), καί οἱ διαταγές τῆς θεόπνευστης διδασκαλίας εἶναι ὁπωσδήποτε νόμος γιά ὅσους ἀκοῦνε. Ἐπειδή λοιπόν ἦλθε ἡ χαρμόσυνη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς μας, ἄς ἐφαρμόσω κι ἐγώ τό νόμο κι ἄς γίνω σαλπιγκτής τῆς ἱερῆς ἡμέρας. Ἡ σάλπιγγα τοῦ νόμου, ὅπως ὑποδεικνύει νά ἐννοήσομε ὁ Ἀπόστολος, εἶναι ὁ λόγος. Γιατί λέει ὅτι δέν πρέπει ὁ ἦχος τῆς σάλπιγγας νά γίνεται ἀσαφής (Α´ Κορ 14, 7 ἑ), ἀλλά οἱ φθόγγοι νά εἶναι εὐδιάκριτοι, γιά νά εἶναι σαφεῖς σ᾿ ὅσους ἀκοῦνε.
Γιατί ὁ Θεὸς ἔγινε ῎Ανθρωπος;

Ἁγίου Μαξίμου ῾Ομολογητοῦ *

” Τοῦτό ἐστι τὸ μακάριον,δι᾿ ὃ τὰ πάντα συνέστησαν τέλος”

«᾿Αλλὰ μὲ τὸ πολύτιμο αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ θυσιάστηκε σὰν ἀμνὸς ἄμωμος καὶ ἄσπιλος, κι ἦταν βέβαια προορισμένος πρὶν ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου, ἀλλὰ φανερώθηκε γιὰ χάρη μας αὐτὰ τὰ τελευταῖα χρόνια» 1. Προορισμένος ἀπὸ ποιόν;

ΑΠΟΚΡΙΣΗ

Τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ ὁ λόγος τῆς Γραφῆς τὸ ὀνόμασε Χριστὸ καὶ τὸ βεβαιώνει μὲ σαφήνεια ὁ μέγας ᾿Απόστολος λέγοντας, «τὸ μυστικὸ σχέδιο, ποὺ ἦταν κρυμμένο ἀπὸ ὅλες τὶς γενεές, φανερώθηκε τώρα»2, ἐννοώντας δηλαδὴ ὡς τὸν Χριστό, τὸ μυστικὸ σχέδιο μὲ τὸν Χριστό. Αὐτὸ εἶναι ὁλοφάνερα ἡ ἄρρητη καὶ ἀκατάληπτη ὑποστασιακὴ ἕνωση τῆς θεότητας καὶ τῆς ἀνθρωπότητας, ποὺ ὁδηγεῖ σὲ ταυτότητα πλήρη τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὴ θεότητα ἐξαιτίας τῆς ὑπόστασης καί, κάνοντας μία τὴν ὑπόσταση τὴ σύνθετη ἀπὸ τὰ δύο, χωρὶς ἡ φυσικὴ διαφορὰ τῆς οὐσίας τους νὰ προκαλέσει σ᾿ αὐτὴν καμμιὰ μείωση σὲ ὁτιδήποτε.
Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο

Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου:

 Βίβλος τῶν Ἠθικῶν, Λόγος Α´.

Κεφάλαιο γ΄: Περὶ τῆς τοῦ Λόγου Σαρκώσεως καὶ κατὰ τίνα τρόπον δι᾿ ὑμᾶς ἐσαρκώθη.

Γιὰ νὰ προσεγγίσουμε τὴν σάρκωση τοῦ Λόγου καὶ τὴν ἀπόῤῥητη γέννησή του ἀπὸ τὴν ἀειπάρθενο Μαρία καὶ νὰ κατανοήσουμε καλὰ τὸ μυστήριο τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ γένους μας τὸ κρυμμένο πρὸ τῶν αἰώνων (Ἐφες. 3: 9), θὰ μᾶς βοηθήσει ἡ ἑξῆς γνωστὴ εἰκόνα:

Κατὰ τὴν δημιουργία τῆς προμήτορος Εὔας ὁ Θεὸς πῆρε τὴν ἔμψυχη πλευρὰ τοῦ Ἀδὰμ καὶ τὴν ὁλοκλήρωσε σὲ γυναῖκα, γι᾿ αὐτὸ δὲν ἐμφύσησε σ᾿ αὐτὴν πνοὴ ζωῆς καθὼς καὶ στὸν Ἀδάμ, ἀλλὰ τὸ μέρος ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὴν σάρκα του τὸ τελειοποίησε σὲ ὁλόκληρο σῶμα γυναικός, τὴν δὲ ἀπαρχὴ τοῦ πνεύματος ποὺ ἔλαβε μαζὶ μὲ τὴν ἔμψυχη σάρκα τὴν τελειοποίησε σὲ ψυχὴ ζωντανὴ δημιουργώντας μὲ τὰ δυὸ μαζὶ ἕναν ἄλλον ἄνθρωπο.
Ὅταν οἱ μάγοι ἔφθασαν στά Ἱεροσόλυμα

Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Ὅταν ὁ ὁδοιπόρος βρεῖ κάποιον ἄλλο, καλό συνοδοιπόρο, χαίρεται τόν κόπο τῆς μακρινῆς ὁδοιπορίας, ἐπειδή ξεγελιέται ἀπό τή συντροφιά· καθώς στηρίζεται δηλαδή, σάν σέ ραβδί, στήν εὐχάριστη συζήτηση, ἔχει τήν αἴσθηση ὅτι συνοδοιπορεῖ μέ σκονισμένα τά πόδια, ἀλλά μέ ἀκούραστο τό στόμα. Μοιράζει ἔτσι τόν κόπο τῶν ποδιῶν καί ἐλαφρύνει μέ τή συνομιλία τήν κούραση τῆς μεγάλης πορείας.
“Λόγος στὴν Γέννηση τοῦ Σωτῆρος”

Ἅγιος Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος

Γνωρίζουμε βεβαίως ὅλοι, ὅτι ὁ αἰσθητὸς αὐτὸς ἥλιος ἀποστέλλει τὸ φῶς του σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο, «καὶ οὐκ ἔστιν (οὐδεὶς) ὡς ἀποκρυβήσεται τῆς θέρμης αὐτοῦ» καὶ ἀπὸ τῆς διαυγέστατης λαμπρότητός του. Πολλὲς φορὲς ὅμως οἱ ὁλόλαμπρες ἀκτίνες του καλύπτονται ἀπὸ νέφη καὶ ὁμίχλη ἢ ἀπὸ τὸ φύλλωμα τῶν δένδρων, ἀλλὰ καὶ πάλι, ἡ πνοὴ κάποιου ἀνέμου διαλύει τὸ νεφικὸ ἐπικάλυμμα καὶ τὴν ὁμίχλη ἐκείνη καὶ ἐπιτρέπει στὶς φεγγοβόλες ἀκτίνες νὰ ἐξαπλωθοῦν τρανῶς σὲ ὅλη τὴν κτίση. Τὸν δὲ πρὸ ἡλίου «ἥλιον τῆς δικαιοσύνης» τὸν νοητό, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη σήμερα ἀπὸ τὴν «κούφη νεφέλη», ἀπὸ τὴν φωτοφόρο καὶ ἡλιακὴ καὶ πάναγνο κοιλία παραδόξως, καλύπτει ἡ τοῦ «δούλου μορφή», τὰ νηπιώδη σπάργανα καὶ τὸ σπήλαιο τὸ φτωχὸ καὶ συμφώνως μὲ τὴν οἰκονομία καὶ ὁρισμένα ἄλλα, τὰ ὁποῖα συμβολίζουν τὴν πτωχεία καὶ τὴν ταπεινότητα.
ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Μεγάλου Βασιλείου

… Τί νὰ σοῦ κάνω ἄνθρωπέ μου; Ἐνῶ ὁ Θεὸς κατοικοῦσε στὰ ὕψη, δὲν προσπάθησες νὰ τὸν συναντήσεις· ὅταν συγκατατέθηκε νὰ κατεβεῖ σὲ σένα καὶ μὲ σάρκα νὰ σοῦ ὁμιλεῖ, δὲν τὸν παραδέχτηκες, ἀλλά ψάχνεις νὰ βρεῖς τὸν τρόπο πῶς θὰ συμφιλιωθεῖς μὲ τὸν Θεό. Νὰ ξέρεις ὅτι γι’ αὐτόν τὸν λόγο ὁ Θεὸς ἔλαβε ἀνθρώπινη σάρκα, ἐπειδὴ ἔπρεπε αὐτή ἡ καταραμένη σάρκα νὰ ἁγιασθεῖ, αὐτή πού ἐξασθένησε νὰ ἐνδυναμωθεῖ, αὐτή πού ἀποξενώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ συμφιλιωθεῖ μ’ αὐτόν, αὐτή πού διώχτηκε ἀπὸ τὸν παράδεισο νὰ ἀνεβεῖ στὸν οὐρανό.
Ὑπόμνημα εἰς τόν εὐαγγελιστή Ματθαῖο- Δ΄ ΟΜΙΛΙΑ (Ἀπόσπασμα)

 Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

 Ἀφοῦ λοιπὸν ὀνόμασε ὅλους τούς προγόνους καὶ ἔφτασε στὸν Ἰωσήφ, δὲν σταμάτησε σ’ αὐτό τὸ σημεῖο, ἀλλά πρόσθεσε: «Ὁ Ἰωσήφ, ὁ ἄνδρας τῆς Μαρίας», ἀποδεικνύοντας ἔτσι ὅτι ἐξαιτίας της τὸν περιέλαβε στὸ γενεαλογικὸ δέντρο πού ἔκανε. Ἔπειτα ἀκούγοντας τὴ φράση «ἄνδρα Μαρίας», γιὰ νὰ μὴ νομίσεις ὅτι γεννήθηκε σύμφωνα μὲ τὸν κοινὸ νόμο τῆς φύσης, πρόσεξε πῶς τὸ διορθώνει αὐτό μὲ τὰ παρακάτω πού λέει. Ἄκουσες, λέει, τὴ λέξη ἄνδρας, ἄκουσες τὴ λέξη μητέρα, ἄκουσες τὸ ὄνομα πού ὁρίσθηκε γιὰ τὸ παιδί, ἄκουσε λοιπὸν καὶ τὸ πῶς γεννήθηκε αὐτό: «Ἡ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε ἔτσι». Γιὰ ποιὰ γέννηση μοῦ μιλᾶς; Πές μου, ἂν καὶ ἀνέφερες τοὺς προγόνους. Θέλω ὅμως νὰ μοῦ μιλήσεις καὶ γιὰ τὸ πῶς ἔγινε ἡ γέννηση. Εἶδες πῶς ἀνέβασε ψηλὰ τὸν ἀκροατή; Καθὼς ἐπρόκειτο κάτι πιὸ καινούργιο νὰ πεῖ, ὑπόσχεται νὰ μιλήσει καὶ γιὰ τὸν τρόπο.
«Ομιλία περί της κατά σάρκα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Οικονομίας»

του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

Σχετικά με τη συγκαταβατική ενσάρκωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τα όσα προσφέρθηκαν εξαιτίας της σ’ αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν αληθινά· και σχετικά με την αιτία που ο Θεός, αν και μπορούσε να ελευθερώσει με ποικίλους άλλους τρόπους το ανθρώπινο γένος από την υποταγή στο διάβολο, προτίμησε να χρησιμοποιήσει αυτή τη συγκαταβατική τακτική.
Μπορούσε, οπωσδήποτε, ο προαιώνιος και απεριόριστος και παντοκράτορας Λόγος και παντοδύναμος Υιός του Θεού, και χωρίς ο ίδιος να περιβληθεί την ανθρώπινη φύση, να απαλλάξει τους ανθρώπους από την υποτέλεια στο θάνατο και την υποδούλωση στο διάβολο, γιατί όλα υπακούουν στις εντολές του και το καθετί εξαρτιέται από τη θεϊκή εξουσία του· όλα έχει τη δύναμη να τα ενεργεί και, συμφωνά με τον Ιώβ, τίποτε δε βρίσκεται έξω από τις δυνατότητές του, άλλωστε, απέναντι στην απόλυτη υπεροχή του δημιουργού, η δύναμη αντίστασης των δημιουργημάτων χρεοκοπεί, κανένα δεν είναι ισχυρότερο από τον Παντοκράτορα.
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Μεγάλου Ἀθανασίου

 Βλέπω ἕνα παράδοξο μυστήριο, δηλαδὴ ἀντὶ γιὰ τὸν ἥλιο βλέπω τὸν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης μὲ ἀπερίγραπτο τρόπο νὰ ἔχει χωρέσει στὴν Παρθένο. Μὴ ρωτᾶς πῶς ἔγινε αὐτό, «ἀφοῦ ὅπου θέλει ὁ Θεὸς ὑποχωρεῖ ἡ τάξη τῆς φύσης». Γιατί θέλησε ὁ Θεός, μπόρεσε, κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανό, μᾶς ἔσωσε. Ὅλα ἂς συντρέχουν. Ὁ Θεὸς πού ὑπάρχει τώρα καὶ πού προϋπῆρχε, σήμερα γίνεται ὅπως δὲν ἦταν. Γιατί, ἐνῶ εἶναι Θεός, γίνεται ἄνθρωπος, χωρὶς νὰ παύει νὰ εἶναι Θεός.
«Ἐπεθύμησε πόρνη …»

Ἅγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Πόρνη ἐπιθυμοῦσε ὁ Θεός; Ναὶ πόρνη. Ἐννοῶ τὴ δική μας φύση. Ἦταν τρανὸς καὶ αὐτὴ ταπεινή. Τρανὸς ὄχι στὴ θέση ἀλλὰ στὴ φύση. Πεντακάθαρος ἦταν, ἀνερμήνευτη ἡ οὐσία του, ἄφθαρτη ἡ φύση του. Ἀχώρητος στὸ νοῦ, ἀόρατος, ἄπιαστος ἀπὸ τὴ σκέψη, ὑπάρχοντας παντοτεινά, μένοντας ἀπαράλλακτος. Πάνω ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, ἀνώτερος ἀπὸ τὶς δυνάμεις τῶν οὐρανῶν. Νικώντας τὴ λογικὴ σκέψη, ξεπερνώντας τὴ δύναμη τοῦ μυαλοῦ, ἀδύνατο νὰ τὸν δεῖς, μόνο νὰ τὸν πιστέψεις. Τόν ἔβλεπαν ἄγγελοι καί τρέμανε. Τά χερουβείμ σκεπάζονταν μέ τά φτερά τους, ὅλα στέκονταν μέ φόβο.
Εἰς τὴν Γέννησιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἅγ. Νικόδημος Ἁγιορείτης

Σκέψου, ἀγαπητέ μου, ὅτι ὅπως εἶναι συναρμολογημένος ἀπ’ ὅλα τὰ κτίσματα αὐτὸς ὁ αἰσθητὸς ἀπέραντος κόσμος, ἔτσι ἀκόμη εἶναι καμωμένος ἕνας ἄλλος κόσμος νοητὸς ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἁμαρτωλούς, τοῦ ὁποίου τὰ στοιχεῖα εἶναι οἱ τρεῖς διεστραμμένοι ἔρωτες, ποὺ ἀναφέρει ὁ Θεολόγος Ἰωάννης: δηλ. α) ὁ ἔρωτας τῶν ἡδονῶν, β) ὁ ἔρωτας τοῦ πλούτου καὶ γ) ὁ ἔρωτας τῆς δόξας. “Πᾶν ἐν τῷ κόσμῳ ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου” (Α’ Ἰω. 2, 16)1.

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2018

Αποστολικό ανάγνωσμα την Κυριακή προ της Χριστού γεννήσεως: Ομιλία περί της των υλικών και γηίνων πραγμάτων προσπαθείας και προσηλώσεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εβρ. ια’ 9-10, 32-40)

– Για ποιόν λόγο ο Αβραάμ έζησε στην γη της επαγγελίας ως ξένος και πάροικος και ως άνθρωπος ο οποίος έμελλε σύντομα να αναχωρήσει; Μήπως δεν είχε τρόπο να αγοράσει κτήματα και ακίνητα; Μα ήταν πλούσιος. Τότε γιατί ζούσε σε σκηνές; Τί διδάσκει αυτή του η στάση σε όλους εμάς;

– Γιατί δεν πείθονται οι άνθρωποι από την φωνή του Θεού που μας διδάσκει ότι είμαστε πρόσκαιροι, ότι μας περιμένει ο θάνατος και τίποτα από τα πράγματα του κόσμου -που τόσο εκοπιάσαμε και τόσο αγωνιστήκαμε για να αποκτησουμε-, δεν θα μας βοηθήσει; Τί είναι άραγε αυτό; Ανοησία ή αναισθησία;
Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως: Ομιλία περί του πώς η ένσαρκος οικονομία και πτώσις και ανάστασις (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Ματθ. α’ 1-25)

– Ο γεννηθείς εκ της παρθένου Ιησούς, εστίν ο καθαιρέτης της αμαρτίας, ο διώκτης της λύπης, ο χορηγός της χαράς, ο διανομεύς της ευλογίας, ο δοτήρ της χάριτος, ο Σωτήρ του κόσμου.

– "Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ, και εις σημείον αντιλεγόμενον" (Λουκ. 2, 34). Πώς όμως είναι δυνατόν το ίδιο πρόσωπο (ο Ιησούς) να γίνεται αιτία και πτώσεως και αναστάσεως; Και πώς είναι δυνατόν ο Ιησούς να γίνεται αίτιος πτώσεως πολλών;
Ερμηνεία εις το κατά Ματθαίον ευαγγέλιον της Κυριακής προ της Χριστού γεννήσεως (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Ματθ. α’, 1-25)

Η γενεαλογία του Ιησού Χριστού
Ποιες είναι οι δύο γεννήσεις του Ιησού Χριστού;
Γιατί το ευαγγέλιο λέγει “βίβλος γενέσεως” και όχι “βίβλος γεννήσεως”;
Γιατί ο Ιησούς Χριστός ονομάζεται “υιός Δαβίδ” και “υιός Αβραάμ”;
Γιατί η γενεαλογία του Ιησού Χριστού αρχίζει από τον Αβραάμ;
Γιατί ο ευαγγελιστής Ματθαίος στην γενεαλογία του Ιησού, αναφέρει κάποια ονόματα, ενώ κάποια άλλα όχι;
Γιατί ο Ματθαίος ονομάζει Ιακώβ τον πατέρα του Ιωσήφ, ενώ ο Λουκάς Ηλί;
Γιατί οι ευαγγελιστές γενεαλογούντες τον Ιησούν Χριστόν, εγενεαλόγησαν τον Ιωσήφ, σαν να ήταν ο κατά σάρκα πατέρας του;
Γιατί μεταξύ των δύο γενεαλογιών, αυτής του Ματθαίου και αυτής του Λουκά, υπάρχει διαφορά όχι μόνο ονομάτων αλλά και του αριθμού αυτών;
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής προ της Χριστού γεννήσεως: Ερμηνεία εις την προς Εβραίους επιστολήν του Παύλου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εβρ. ια’ 9-10, 32-40)

– Γιατί οι θεοφόροι Πατέρες θεσμοθέτησαν προεόρτια και μεθέορτα;

– Ποιά ήταν η γη της επαγγελίας κατά το γράμμα και το αλληγορικό νόημα;

– Στο εικοστό πέμπτο κεφάλαιο της Γενέσεως φαίνεται ότι ο Ιακώβ εγεννήθη μετά τον θάνατο του Αβραάμ. Πώς αυτός (ο Αβραάμ) λοιπόν συνέζησε μετά του Ιακώβ εις την γην της επαγγελίας;

– Γιατί ενώ ο Θεός υπεσχέθη στον Αβραάμ την γην της επαγγελίας, αυτός έζησε σε αυτή ως πάροικος και ξένος;
Προσμονή Χριστουγέννων

Εὐαγγέλιον: Κυρ. πρὸ τῶν Χριστουγέννων (Ματθ. α΄ 1-25)

1. ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ

Ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ξεκινᾷ τὴν ἀφήγησι τοῦ ἱεροῦ του Εὐαγγελίου μὲ τὴν παρουσίασι τοῦ γενεαλογικοῦ καταλόγου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γιατί ὅμως ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς κάνει αὐτὴ τὴν ἀναφορὰ τῶν ὀνομάτων; Τί σημασία ἔχουν ὅλα αὐτά; Ὁ ἅγιος Ματθαῖος πρωτίστως θέλει νὰ δείξῃ ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἐπηγγελμένος Μεσσίας, ἐφ’ ὅσον εἶναι υἱὸς τοῦ Δαβὶδ καὶ υἱὸς τοῦ Ἀβραάμ. Διότι ὁ Μεσσίας κατὰ τοὺς προφῆτες ἔπρεπε νὰ κατάγεται ἀπὸ τὸν Δαβίδ, ὅπως ἐπὶ αἰῶνες Τὸν περίμεναν οἱ Ἰουδαῖοι· ἀλλὰ νὰ εἶναι καὶ υἱὸς τοῦ Ἀβραάμ, διότι ἀπὸ τὸν ἀπόγονο αὐτὸν τοῦ Ἀβραὰμ θὰ εὐλογοῦντο ὅλοι οἱ ἐθνικοί, ὅλες οἱ φυλὲς τῆς γῆς.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Ματθ. α΄ 1-25)

23 Δεκεμβρίου 2018

«...αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ. α΄ 21).

Πολλοὶ ἄνθρωποι, Χριστιανοί μου, ἀκόμα καὶ στὶς ἡμέρες, μπροστὰ στὰ καταπληκτικὰ ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης καὶ ὄχι μόνο, σηκώνουν ἐγωιστικὰ τὸ ἀνάστημά τους καὶ διακηρύσσουν: Ἀπὸ τί ἔχουμε ἀνάγκη νὰ μᾶς σώσει ὁ Χριστὸς στὸν 21ο αἰώνα; Καὶ σήμερα πρέπει ὁ Χριστὸς νὰ ὀνομάζεται Σωτήρ, ὁ μοναδικὸς Σωτήρας τοῦ κόσμου καὶ τῶν ἀνθρώπων;

Ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος, ποὺ νομίζει συχνὰ, ὅτι εἶναι παντοδύναμος, ἰσχυρός, αὐτάρκης, πόσες φορὲς μπροστὰ σὲ μία ἀρρώστια, σὲ μία θεομηνία, σὲ ἕνα θάνατο, δὲν νοιώθει ἀδύνατος καὶ δὲν καταφεύγει στὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του;
Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως – Ο γενεαλογικός κατάλογος του Ιησού Χριστού (Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία)

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Ο ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

1. Λίγα λόγια θά σᾶς πῶ σήμερα, ἀδελφοί χριστιανοί, πάνω στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Πολλά ὀνόματα ἀκούσαμε σ᾽ αὐτήν. Εἶναι τά ὀνόματα τῆς γενεαλογίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί γιατί ὁ Εὐαγγελιστής ἀναφέρει τήν γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ; Ἐπειδή ἡ Παλαιά Διαθήκη λέγει ὅτι ὁ Μεσσίας θά κατάγεται ἀπό τόν Ἀβραάμ καί τόν Δαβίδ, γι᾿ αὐτό καί ὁ Εὐγγελιστής Ματθαῖος, θέλοντας νά ἀποδείξει στούς Ἰουδαίους ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ πραγματικός Μεσσίας, ἀποδεικνύει, βάσει ἐγκύρων καταλόγων, τήν καταγωγή του ἀπό τόν Ἀβραάμ καί τόν Δαβίδ. Γι᾽ αὐτό λοιπόν καί ἡ σημερινή περικοπή τοῦ Εὐγγελιστοῦ Ματθαίου μᾶς ἀνέφερε τά πολλά ὀνόματα τῶν προγόνων τοῦ Ἰησοῦ. Ἀλλά ὅλα αὐτά τά ὀνόματα συνιστοῦν τήν πρό Χριστοῦ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας καί τήν προετοιμασία της γιά τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ.
ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018 ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ 

(Ματθ. α΄ 1-25) (Εβρ. ια΄ 9-10, 32-40)

Υποδοχή του Θείου Βρέφους
                                             
“Αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών”

Δύο μόλις μέρες μάς χωρίζουν από την κοσμοσωτήρια ημέρα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου. Οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες των ναών θ’  αντιλαλούν στα πέρατα της οικουμένης και θ’  ακούμε και πάλιν τους αγγέλους να δοξολογούν το μεγάλο και παράδοξο μυστήριο της σάρκωσης του άναρχου Θεού.

Για τον συνειδητό χριστιανό, που γνωρίζει τι πιστεύει και γιατί ζει, το μυστήριο της Σαρκώσεως είναι συγκλονιστικό, όχι μόνο γιατί φανερώνει την άφατη κένωση του Θεού για το δικό μας πλουτισμό, αλλά κυρίως γιατί σαν διαρκές γεγονός μέσα στην Εκκλησία γεγονός, δίνει την δυνατότητα στους ανθρώπους όλων των εποχών να το βιώσουν στην εποχή τους.  «Σήμερον ο Χριστός εν Βηθλεέμ γεννάται εκ Παρθένου.  Σήμερον ο άναρχος άρχεται και ο Λόγος σαρκούται».
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

23 Δεκεμβρίου 2018

Η ροή του χρόνου αγαπητοί μου αδελφοί μας έφερε τόσο κοντά στην μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων ώστε να βρισκόμαστε ήδη στην Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως, όπως ονομάζεται η σημερινή, σύμφωνα με την συνήθεια της Εκκλησίας μας να πλαισιώνει τις μεγάλες Δεσποτικές εορτές με δύο Κυριακές αφιερωμένες σε αυτές μία πριν από την εορτή και μία μετά.

Η σημερινή Κυριακή που προηγείται της Γεννήσεως του Κυρίου μας αποσκοπεί αποκλειστικά στο να μας προετοιμάσει για την υποδοχή της μεγάλης ημέρας των Χριστουγέννων. Τόσο στο Αποστολικό όσο και στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας γίνεται αναφορά στα πρόσωπα εκείνα που προηγήθηκαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Η αναφορά αυτή βέβαια δεν γίνεται σήμερα τυχαία αλλά συμβάλλει στην προετοιμασία μας για την εορτή.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Απόστολος :Εβρ. ια΄ 9-10, 32-40
Ευαγγέλιο: Ματθ. α΄ 1-25
23 Δεκεμβρίου 2018
«Το γάρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματός εστιν Αγίου τέξεται δε υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν∙ αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ. α΄ 20-21)
Δύο μέρες μας χωρίζουν από το μοναδικό ιστορικό γεγονός της Γεννήσεως του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Είναι τόσο μοναδικό, γιατί από τη μία χωρίζει την ιστορία σε περίοδο πριν και μετά από Αυτόν και την ίδια στιγμή η παρουσία του αποτελεί το ενωτικό σημείο μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Παράλληλα αποτελεί το γεγονός της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού το αποκορύφωμα της εκπλήρωσης των προαιωνίων υποσχέσεων του Θεού προς τους ανθρώπους. Τέλος, το γεγονός της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού αποτελεί την απαρχή της έμπρακτης αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο και η οποία θα φτάσει στην κορύφωσή της με τη Σταυρική θυσία του Χριστού. Ο Θεός δεν είναι πια απρόσιτος, απλησίαστος.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ – 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018

(Ματθ. α΄, 1-25)

Τὴ στιγμή, ἀδελφοί, ποὺ παντοῦ καὶ ὅλοι στολίζουμε τὸ χριστουγεννιάτικο δέντρο, στὴν Ἐκκλησία προβάλλεται τὸ γενεαλογικὸ δέντρο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως καταγράφεται ἀπὸ τὸν εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο. Τὰ πολλὰ ὀνόματα ποὺ ἀκούγονται νὰ διαδέχονται τὸ ἕνα τὸ ἄλλο μέσω τῆς ἐπανάληψης τοῦ ρήματος «ἐγέννησεν» προκαλοῦν ἀπορία στοὺς ἀκροατὲς γιὰ τὸ τί ἐξυπηρετοῦν.

Ὁ κατάλογος ἐκπέμπει πολλὰ μηνύματα.
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Ματθαίου Α ́ 1-25)

Ὅσο πλησιάζει ἡ εὐλογημένη ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, τόσο καί περισσότερο ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει γιά τό μεγάλο καί κοσμοσωτήριο αὐτό γεγονός. Ἀκριβῶς στήν προετοιμασία αὐτή, ἐντάσσεται καί ἡ Εὐαγγελική περικοπή πού θά ἀναγνωστεῖ στούς Ἱερούς μας Ναούς τήν Κυριακή.
Ἔχει πολύ σημαντικό μήνυμα νά μᾶς δώσει ὁ γενεαλογικός κατάλογος τῶν προγόνων τοῦ Ἰησοῦ, κατά τό ἀνθρώπινον, πού μᾶς παραθέτει ὁ Ἱερός Εὐαγγελιστής Ματθαῖος. Θέλει νά μᾶς καταδείξει, ὅτι ὁ ἐκ τῆς Παρθένου ἐρχόμενος Κύριος, εἶναι κατ’ εὐθείαν ἀπόγονος τοῦ Προφήτη καί βασιλιᾶ Δαυΐδ, καί τοῦ μεγάλου Πατριάρχη Ἀβραάμ.
Σέ τί ὅμως ὠφελεῖ ἡ γνῶσις καί πραγματικότητα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἀπόγονος τοῦ Δαυΐδ καί τοῦ Ἀβραάμ;
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

Το σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα, παρμένο ἀπό τήν ἀρχή τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Ματθαίου περιέχει τήν κατά σάρκα γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ καί ἐν συνεχείᾳ τήν οἰκονομία τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί τήν ἐκ Παρθένου Μαρίας γέννηση Του.

Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀποκτᾶ νόημα σάν ὑπαρξιακό γεγονός τοῦ κάθε ἀνθρώπου στήν ἰδιαιτερότητα καί μοναδικότητά του, στό προσωπικό πρόβλημα καί τήν ἀγωνία του, στό φόβο του γιά τόν ἀφανισμό καί στήν ἐλπίδα του γιά τή ζωή. Ὅσο ἡ σωτηρία δέ γίνεται γεγονός προσωπικό, ἀδικαιολόγητη θά εἶναι ἡ ἀπορία καί διαμαρτυρία γιά τή γενική ἐπικράτηση τοῦ μίσους, τοῦ ἐγκλήματος, τοῦ πολέμου.

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

16 Δεκεμβρίου 2018

Η παραβολή η λεγομένη του μεγάλου δείπνου την οποία μας παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, δεν είναι τίποτε άλλο αγαπητοί μου αδελφοί από την πρόσκληση που μας απευθύνει ο Θεός προκειμένου να μετάσχουμε του Ιερού Δείπνου της Θείας Ευχαριστίας και να απολαύσουμε το ποτήριο της ζωής. Ο άνθρωπος προσκαλείται να καθίσει στο μεγάλο δείπνο και το τραπέζι που ετοιμάζει η αγάπη του Θεού και να κοινωνήσει μαζί Του. Ο Θεός Πατέρας καλεί τα τέκνα του στο γεγονός της σωτηρίας, όπως αυτό προσφέρεται μέσα από την κοινωνία του σώματος και αίματός του Κυρίου μας.
Κυριακή ΙΑ’ Λουκά- Περί Θείας Κοινωνίας (Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία)

ΚΥΡΙΑΚΗ IΑ´ ΛΟΥΚΑ
ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

1. Τό ἱερό Εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε σήμερα, ἀδελφοί χριστιανοί, μᾶς μιλοῦσε παραβολικά γιά τό Δεῖπνο τῆς Θείας Κοινωνίας. Τῆς κοινωνίας τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Τό Δεῖπνο αὐτό, πού τό ἀπολαμβάνουμε σέ κάθε Θεία Λειτουργία, ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή τό εἶπε «μέγα». Καί εἶναι πραγματικά «μέγα» καί «μέγιστον» τό Δεῖπνο αὐτό, ἀσύγκριτα μεγαλύτερο ἀπό κάθε ἄλλο δεῖπνο, πού ἑτοιμάζουν οἱ βασιλεῖς καί οἱ μεγιστᾶνες, γιατί στό Δεῖπνο τῆς Ἐκκλησίας μας παρατίθεται ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός! Τό πανάγιο Σῶμα Του καί τό πανάσπιλο Αἷμα Του! Τό εἶπε καθαρά, χριστιανοί μου, ὁ Χριστός μας αὐτό, ὅταν κοινώνησε τούς μαθητές Του τήν νύχτα τῆς Μ. Πέμπτης. «Λάβετε, φάγετε, τοῦτό ἐστι τό Σῶμά μου»· καί «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτό ἐστι τό Αἷμά μου», τούς εἶπε. Καί εἶναι πραγματικά τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ αὐτό πού προσφέρει ὁ ἱερέας κοινωνώντας τούς πιστούς καί δέν εἶναι ψωμί καί κρασί, ὅπως τό λένε μερικοί  ἀκατήχητοι.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ’ ΛΟΥΚΑ (ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ)

(Λουκ. ιδ΄ 16-24, Ματθ. κβ΄ 14)

16 Δεκεμβρίου 2018

«ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καί ἐκάλεσε πολλούς» (Λουκ. ιδ’ 16).

Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Προπατόρων σήμερα, Χριστιανοί μου. Κάθε χρόνο, ἡ προτελευταία Κυριακὴ πρὶν τὴν μεγάλη Ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων, εἶναι ἡ Κυριακὴ τῶν Προπατόρων καὶ πάντοτε διαβάζεται ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, ποὺ ἀναφέρεται στὸ Μεγάλο Δεῖπνο.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ – 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018

Λκ. ιδ΄, 16-24, Μτθ κβ΄14

Μεγάλη ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, δὲν περιμένει νὰ Τὸν πλησιάσει ὁ ἄνθρωπος. Δὲν μνησικακεῖ ὅταν Τὸν περιφρονοῦμε μὲ τὴν ἀπόκρουση τοῦ θελήματός Του. Ἐπανέρχεται καὶ μᾶς προσεγγίζει πρῶτος. Μᾶς καλεῖ, μᾶς συγχωρεῖ. Ἕνα ἐπιδιώκει: τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, τὴ λύτρωση ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας. Ἐπιζητεῖ τὴν ἕνωσή μας μαζί Του. Συγκαταβαίνει στὶς ἀδυναμίες μας, θεραπεύει τὰ ἀσθενήματά μας, ἀναπληρώνει τὶς ἐλλείψεις μας. Ἔχει ἑτοιμάσει τὰ πάντα καὶ περιμένει νὰ ξεκινήσουμε ἐμεῖς. Νὰ κάνουμε τὸ πρῶτο βῆμα. Νὰ δείξουμε τὴ διάθεση τῆς καρδιᾶς μας. Τότε μᾶς δέχεται μὲ χαρά, σκύβει καὶ μᾶς ὁδηγεῖ νὰ πραγματώσουμε ὅ,τι εἶναι ἐπιθυμία μας. Θέτει τὴ δύναμη καὶ τὴ χάρη Του στὴ διάθεσή μας.
ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018 – ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ 

Των αγίων Προπατόρων
 (Λουκ. ιδ΄ 16-24) (Κολ. γ΄ 4-11)

Το Δείπνο της θεϊκής αγάπης

«Εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Σ’ ένα δείπνο αλλιώτικο, το οποίο παρομοιάζεται με τη Βασιλεία των Ουρανών, προσκαλεί τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού. Στην τιμητική πρόσκληση που τους απευθύνει για συμμετοχή στο ξεχωριστό αυτό δείπνο, οι προσκεκλημένοι με εύσχημο τρόπο προφασίζονται και επικαλούνται τις μέριμνες και την τύρβη της καθημερινής ζωής για ν’ αρνηθούν να παραστούν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το χωράφι, η αγορά βοδιών και ο γάμος, από ευλογία του Θεού μετατράπηκαν σε προφάσεις για ν’ απορρίψει ο άνθρωπος το μεγαλείο που του πρόσφερε η θεϊκή αγάπη.

Οι προφάσεις
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018(ΙΑ’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιδ’ 16-24)

Στήν Παραβολή πού ἀκούσαμε σήμερα ὁ Κύριός μας ὀνομάζει τήν οὐράνια Βασιλεία του «δεῖπνον μέγα», στό ὁποῖο καλεῖ ὅλους μας νά προσέλθουμε.

Τήν ὀνομάζει δεῖπνο, διότι στή Βασιλεία του ὁ Θεός θά μᾶς παραθέτει πνευματική καί ὑπερφυσική τράπεζα μέ τά θεῖα καί αἰώνια ἀγαθά του. Μιά τράπεζα ἀτελεύτητη στόν Οὐρανό, ὅπου ὁ ἴδιος θά μᾶς προσφέρει ἀπό τόν ἄπειρο πλοῦτο τῶν ἀγαθῶν του.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

Ἡ ἐποχή μας ἄν καί διεκδικεῖ τήν κατοχύρωση ὅρων ἐλευθερίας καί δυνατότητας ἐπιλογῶν, χαρακτηρίζεται ἀπό στυγνό πειθαναγκασμό καί χειραγώγηση. Παρ΄ ὅλους δέ τούς σχετικούς ἀγῶνες πολλῶν, μάλλον ἀποτυγχάνει τό ὅραμα τῆς ἐλευθερίας καί κυριαρχεῖ ἡ πραγματικότητα τοῦ ἐξαναγκασμοῦ. Κι ὅμως, στό σημερινό Εὐαγγέλιο ὑπάρχει ἡ προτροπή «ἀνάγκασον», τήν ὁποία διαβάζουμε στήν παραβολή τοῦ μεγάλου Δείπνου. Στήν ἀρχή τῆς παραβολῆς περιγράφεται ἡ προσβλητική γιά τόν οἰκοδεσπότη ἀπόρριψη τῆς πρόσκλησής του ἀπό ὅσους κατ’ ἀρχήν θεώρησε ὡς ἐπιφανέστερους, ἄξιους νά κληθοῦν. Ἡ ἐνασχόλησή τους ὅμως, μέ βιοτικές μέριμνες δέν τούς ἐπέτρεψε ν’ ἀξιολογήσουν σωστά τήν πρόσκληση καί φθάνουν νά γυρίσουν τήν πλάτη σ’ Ἐκεῖνον πού τούς προσφέρει ὄχι ἁπλῶς μία χάρη, ἀλλά τή μόνη σωστική καί ἁγιαστική εὐεργεσία.

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018

Ἡ συγκύπτουσα διδάσκει

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 9 Δεκεμβρίου 2018, Ι΄ Λουκᾶ (Λκ. ιγ΄ 10-17)

1. ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ

Ὁ Κύριος κάποιο Σάββατο ἐδίδασκε σὲ μία Συναγωγή. Ἐκεῖ ἀνάμεσα στὸ πλῆθος ἦταν καὶ μιὰ γυναίκα ἡ ὁποία ἀπὸ φθόνο τοῦ Σατανᾶ ἐπὶ δεκαοκτὼ χρόνια εἶχε τελείως κυρτωμένο τὸ σῶμα της, σὲ σημεῖο ποὺ νὰ μὴ μπορῇ νὰ σηκώσῃ καθόλου τὸ κεφάλι της. Ἡ γυναίκα ὅμως αὐτή, ἂν καὶ ἄρρωστη καὶ ταλαιπωρημένη, ἦταν πραγματικὰ παράδειγμα πίστεως καὶ εὐλαβείας. Διότι, ἂν καὶ βασανιζόταν κάθε στιγμὴ καὶ ὥρα ἐπὶ τόσα χρόνια ἀπὸ τὴν παραμορφωτική της αὐτὴ ἀσθένεια, δὲν ἔχανε τὴν πίστι της καὶ τὴν ὑπομονή της, δὲν ἀρνήθηκε οὔτε βλασφήμησε τὸν Θεό, ἀλλὰ ἀντίθετα πήγαινε τὸ Σάββατο στὴ Συναγωγὴ γιὰ νὰ ἐπιτελέσῃ τὰ θρησκευτικά της καθήκοντα. Ἐνῶ εἶχε τὸν κορμὸ τοῦ σώματός της διπλωμένο στὰ δύο, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο καθιστοῦσε δύσκολη καὶ πολὺ ἐπώδυνη κάθε μετακίνησι, καὶ εἶχε κάθε δικαιολογία νὰ λείπῃ ἀπὸ τὴν Συναγωγή, αὐτὴ ὅμως δὲν παρέλειπε τὸ ἱερὸ αὐτὸ καθῆκον.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ἔρχεται ἡ Θεοτόκος!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 9 Δεκεμβρίου 2018, τῆς Ἁγίας (Γαλ. δ΄ 22-27)

«Εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα»

Σήμερα, 9 Δεκεμβρίου, ἑορτάζουμε τὴ Σύλληψη τῆς ἁγίας Ἄννης τῆς Θεοπρομήτορος· δηλαδὴ ἑορτάζουμε τὸ ὅτι ἡ ἁγία Ἄννα συνέλαβε στὴν κοιλία της καὶ ἄρχισε νὰ κυοφορεῖ τὴν Θεοτόκο. Τὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, εἶναι τῆς ἑορτῆς. Ἀ­ναφέρεται στὴν πρώην στείρα Σάρρα, τὴ σύζυγο τοῦ πατριάρχη Ἀβραάμ, ἀλ­λὰ εἶναι προφανὴς ὁ παραλληλισμὸς μὲ τὴ στείρα Ἄννα.

Θὰ δοῦμε σήμερα ποιὰ εἶναι τὰ περιστατικὰ τοῦ ἱεροῦ γεγονότος καὶ γιατί τὸ ἑορτάζουμε.

1. Ἡ δίκαιη στείρα κυοφορεῖ στὰ γηρατειά της!
Μεγάλη η πίστις των Ορθοδόξων. 

Κυριακή Λουκά Ι΄. 

Του Ραφαήλ Χ. Μισιαούλη, Θεολόγου

Ο Κύριος επεσκέπτετο κάθε πόλι και περιοχήν της Ιουδαίας, όπου εθεράπευε κάθε νόσο και κάθε σωματικό ελάττωμα, και εκήρυσσε μετάνοιαν, επιστρέφοντας τους πλανωμένους στην γνώσι της αληθείας και επιβεβαιώνοντας τις διδασκαλίες με τα παράδοξα θαύματά του.

Διότι οι άνθρωποι συνηθίζουν να πείθωνται και να υπακούουν όχι τόσον στα λόγια όσον στα έργα. Aνεβαίνοντας ο Ιησούς για τα Ιεροσόλυμα, πέρασε από την Ιεριχώ[1].

Έξω από την πόλη καθόταν κάποιος τυφλός, τυφλός στα σωματικά μάτια γιατί τυφλός στα μάτια της καρδιάς δεν θα ήταν εφόσον ο Ιησούς του είπε ότι ένεκα της πίστης του σώθηκε, και ζητούσε τη βοήθεια των περαστικών, ζητιάνευε δηλαδή.
Κυριακή Ι’ Λουκά – Ο εκκλησιασμός της Κυριακής (Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία)

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ I´ ΛΟΥΚΑ Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

1. Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀδελφοί χριστιανοί, μᾶς μίλησε γιά μιά γυναίκα συγκύπτουσα, ἐντελῶς συγκύπτουσα, «μή δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τό παντελές», λέγει τό κείμενο. Δέν μποροῦσε, δηλαδή, νά σηκώσει καθόλου ὄρθιο τό κεφάλι της. Καί αὐτή τήν γυναίκα τήν θεράπευσε ὁ Χριστός, στήν Συναγωγή, ἐκεῖ ὅπου πῆγε γιά νά κηρύξει τόν λόγο Του. Τῆς ἔβαλε πάνω της τά πανάχραντα χέρια Του καί ἡ γυναίκα «ἀνωρθώθη». Σᾶς εἶπα καί ἄλλοτε, ἀδελφοί, μιλώντας σ᾽ αὐτή τήν εὐαγγελική περικοπή, ὅτι ἡ γυναίκα αὐτή συμβολίζει τήν ἀνθρωπότητα, πῶς ἦταν πρίν ἀπό τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀνθρωπότητα ἦταν «συγκύπτουσα». Ὁ ἄνθρωπος λέγεται «ἄνθρωπος» γιατί πρέπει νά «θρώσκει» «ἄνω». Νά βλέπει, δηλαδή, ὑψηλά, νά ζητάει τόν Θεό του, ἀπό τόν Ὁποῖο δημιουργήθηκε, καί τόν Ὁποῖον ἔχει ὡς σκοπό καί προορισμό τῆς ζωῆς του. Ἀλλά ξέπεσε ὁ ἄνθρωπος καί τά ἐνδιαφέροντά του καί οἱ ἀσχολίες του ἔγιναν ὅλο χωματώδεις.
ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018 – Ι΄ ΛΟΥΚΑ 

 (Λουκ. ιγ΄ 10-17) (Γαλ. δ΄ 22- 27)

Ουράνιες ενατενίσεις

«Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου»

Ο άνθρωπος στην κατά φύση κατάστασή του δεν μπορεί παρά να αναζητεί την αγάπη του Θεού. Σε μια διάσταση που αισθάνεται ότι καταξιώνεται η ύπαρξή του και αποκτά μια μοναδική πληρότητα. Και αυτό, όσο κι αν οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες της ζωής ξεδιπλώνονται καθημερινά σε κάθε βήμα και σε κάθε στιγμή. Η περίπτωση ακριβώς της συγκύπτουσας γυναίκας, την οποία μάς παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, επιβεβαιώνει την αλήθεια αυτή και την αναδεικνύει σε υψιπετείς ενατενίσεις.

Η δοκιμασία της γυναίκας
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιγ’ 10-17)

9 Δεκεμβρίου 2018 

«Ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ».

(Λουκ. ιγ’ 17).

Εἶναι παλιὰ ἡ ἀσθένεια, Χριστιανοί μου. Γιατί, μόνο σὰν ἀσθένεια μπορεῖ νὰ χαρακτηρίσει κανεὶς τὸ φαινόμενο αὐτό. Ὅταν κανεὶς πετυχαίνει κάτι στὴ ζωή του, ὅταν προοδεύει, φυσικὸ εἶναι νὰ χαροῦν καὶ ὅσοι τὸν γνωρίζουν. Ὅμως, δὲν συμβαίνει αὐτό μὲ ὅλους. Ὑπάρχουν μερικοὶ, ποὺ ὄχι μόνο δὲν χαίρονται, ἀλλὰ καὶ θλίβονται ἀπὸ τὴν ἐπιτυχία τοῦ ἄλλου. Καὶ δὲν πρόκειται γιὰ ἄτομα, ποὺ θίγονται ἀπὸ ὅ,τι ἱκανοποίησε τὸν ἄλλο. Σ’ αὐτὸ, ἀκριβῶς, ἔγκειται ἡ ἀρρώστια, ἡ νοσηρὰ νοοτροπία καὶ συμπεριφορά. Δὲν εὐχαριστιοῦνται, γιατί δὲν μποροῦν νὰ βλέπουν τοὺς ἄλλους χαρούμενους. Θλίβονται, ὅταν δὲν εἶναι αὐτοὶ οἱ αἴτιοι μίας ἐπιτυχίας. Ἀπὸ ζήλεια; Κι ἀπὸ αὐτό. Μὰ καὶ ἀπὸ ἐγωισμὸ καὶ ἀσπλαχνία. Ἀπὸ διάθεση, νὰ μὴν νιώθουν κάποιον νὰ προάγεται ἢ νὰ προβάλλεται. Ἀπὸ ἐπιθυμία, νὰ μειώνεται ἡ σημασία τῶν ἔργων ὁποιουδήποτε ἄλλου καὶ νὰ ὑπερτιμᾶται κάθε δική τους ἐνέργεια.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ – 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018

Λκ. ιγ΄, 10-17

Ἡ Ἐκκλησία μας ὅρισε σήμερα, Κυριακὴ Ι΄ (δεκάτη) Λουκᾶ νὰ διαβάζεται ἡ εὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺ μόλις ἀκούσαμε.

Ἕνα Σάββατο ὁ Ἰησοῦς διδάσκει σὲ μία συναγωγή. Σάββατο σημαίνει σταμάτημα τῆς ἐργασίας, ἀνάπαυση. Ἔξι ἡμέρες ὁ Δημιουργὸς κτίζει τὸν κόσμο, γιὰ νὰ τοποθετήσει μέσα σ’ αὐτὸν ὡς κόσμημα ἀλλὰ καὶ κυρίαρχό του τὸν λογικὸ ἄνθρωπο. Τὴν ἕβδομη ἡμέρα ὁ Θεὸς ἀναπαύεται. Ἡ ἀνάπαυση  δὲν εἶναι ἁπλῶς ξεκούραση καὶ παύση τῆς ἐργασίας, ἀλλὰ ἱκανοποίηση καὶ εὐχαρίστηση τοῦ ἐργάτη μετὰ τὴ σχόλη. Ἐπιθεωρώντας ὁ κάθε δημιουργὸς τὰ ἔργα τῶν χειρῶν του, ἀφοῦ τὰ ὁλοκληρώσει, νιώθει τὴ χαρὰ καὶ τὴν εὐτυχία ὡς ἐπιβράβευση τῶν κόπων του. Πλασμένος ὁ ἄνθρωπος κατ’ εἰκόνα Θεοῦ συνεχίζει τὸ δημιουργικό Του ἔργο στὸν κόσμο. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, καὶ ὁ ἄνθρωπος κατὰ μίμηση Θεοῦ, ἀφοῦ ἐργαστεῖ ἔξι ἡμέρες, τὴν ἕβδομη ἀναπαύεται. Ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος, ποὺ θεσπίστηκε ἀπὸ τὸ Θεό, ὁρίζει στὴν τέταρτη ἐντολὴ τοῦ Δεκαλόγου: «ἓξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου· τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου».
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

9 Δεκεμβρίου 2018

Τα περιστατικά που διαδραματίστηκαν κατά την παραμονή του Κυρίου στον κόσμο, αγαπητοί μου αδελφοί, δεν υπήρξαν αποτέλεσμα απλώς κάποιων συγκυριών αλλά προϊόν της Θείας Οικονομίας αφού κάθε ένα από αυτά αποτελούν πηγή διδασκαλίας και πνευματικής ωφελείας για κάθε άνθρωπο που αναζητά την σωτηρία. Αυτό ισχύει και για το περιστατικό που μας περιγράφει η σημερινή Ευαγγελική περικοπή που είναι η θεραπεία της συγκύπτουσας γυναικός, όπως την ονομάζει η γραφή.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Γαλ. δ΄ 22-27
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιγ΄10-17
9 Δεκεμβρίου 2018
«Υποκριτά… ταύτην θυγατέρα Αβραάμ ούσαν, ην έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη, ούκ έδει λυθήναι από του δεσμού τούτου τη ημέρα ου σαββάτου;» (Λουκ. ιγ΄ 16)
Όσο στοργικός και συμπαθής υπήρξε σήμερα ο Χριστός προς τη συγκύπτουσα, άλλο τόσο αυστηρός και επικριτικός υπήρξε προς τον αρχισυνάγωγο. Αναγνωρίζει ότι η γυναίκα πάσχει αναίτια. Η κύρτωσή της δεν ήταν αποτέλεσμα αμαρτιών της, για τούτο και δεν κάνει καμία αναφορά σε ύπαρξη αμαρτιών. Αντίθετα αναγνωρίζει ο Χριστός την ασθένειά της ως σατανική παρέμβαση «ην έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη» Μέσα από την παρουσία της όμως στη συναγωγή διακρίνει την πραγματική της πίστη καθώς και την ευσέβειά της σαν πράξη ελευθερίας και αγάπης προς το Θεό και όχι σαν εκπλήρωση τυπικά ενός θρησκευτικού καθήκοντος.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ»

Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα περιγράφεται ἡ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας, δηλαδή τῆς γυναίκας ἐκείνης πού δέν μποροῦσε καθόλου νά σηκώσει τό κεφάλι της πρός τά πάνω, καθώς τό κυρτωμένο ἀπό τήν ἀσθένεια σῶμα τήν ὑποχρέωνε νά εἶναι διαρκῶς σκυμμένη. Ἡ ὁποιαδήποτε προσπάθεια γιά ἀνόρθωση ἐπέφερε φοβερούς πόνους, οἱ ὁποῖοι περιόριζαν τό εὖρος τῶν δραστηριοτήτων της. Κι ὅμως, αὐτή ἡ γυναίκα δέν ντρεπόταν στήν κατάστασή της νά κυκλοφορεῖ. Καί μάλιστα πηγαίνοντας στή Συναγωγή γιά ν’ ἀκούει τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ.
Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018(Ι’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιγ’ 10-17)

Ὁ Κύριος κάποιο Σάββατο δίδασκε στή Συναγωγή. Ἐκεῖ ἀνάμεσα στό πλῆθος ἦταν καί μιά γυναίκα ἡ ὁποία ἀπό φθόνο τοῦ Σατανᾶ ἐπί δεκαοκτώ χρόνια εἶχε τελείως κυρτωμένο τό σῶμα της, σέ σημεῖο πού νά μή μπορεῖ νά σηκώσει καθόλου τό κεφάλι της. Ἡ γυναίκα ὅμως αὐτή, ἄν καί ἄρρωστη καί ταλαιπωρημένη, ἦταν πραγματικά παράδειγμα πίστης καί εὐλάβειας. Διότι, ἄν καί βασανιζόταν κάθε στιγμή καί ὥρα ἐπί τόσα χρόνια ἀπό τήν παραμορφωτική της αὐτή ἀσθένεια, δέν ἔχανε τήν πίστη της καί τήν ὑπομονή της, δέν ἀρνήθηκε οὔτε βλασφήμησε τόν Θεό, ἀλλά ἀντίθετα πήγαινε τό Σάββατο στή Συναγωγή, γιά νά ἐπιτελέσει τά θρησκευτικά της καθήκοντα. Ἐνῶ εἶχε τόν κορμό τοῦ σώματός της διπλωμένο στά δύο, πρᾶγμα τό ὁποῖο καθιστοῦσε δύσκολη καί πολύ ἐπώδυνη κάθε μετακίνηση, καί εἶχε κάθε δικαιολογία νά λείπει ἀπό τήν Συναγωγή, αὐτή δέν παρέλειπε τό ἱερό αὐτό καθῆκον.
Ἡ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας

Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς εἶναι ὁ μόνος ἀπὸ τοὺς τέσσερεις Εὐαγγελιστὲς ποὺ μᾶς περιγράφει τὴν θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας, στὴν συναγωγὴ κάποιας κώμης ἤ πόλης ἀπὸ αὐτὲς ποὺ περνοῦσε ὁ Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς στὴν πορεία Του πρὸς τὴν Ἱερουσαλὴμ, κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου.
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τὸ παντελές.

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2018

Ὁ τυφλός τῆς Ἱεριχοῦς

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 2 Δεκεμβρίου 2018, ιδ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 35-43)

1. ΕΝΑΣ ΤΥΦΛΟΣ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΕ

Ἕνας ἀξιολύπητος τυφλὸς περίμενε ὧρες πολλὲς καὶ σκοτεινὲς ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Ἱεριχοῦς στὸ δρόμο καὶ ζητιάνευε. Κάθε φορὰ ποὺ ἄκουγε βήματα ἀνθρώπων κοντά του, ἄνοιγε τὸ στόμα του καὶ ζητοῦσε ἐλεημοσύνη, λίγα χρήματα ἢ τρόφιμα, γιὰ νὰ ζήσῃ, νὰ μὴ πεθάνῃ. Μιὰ μέρα ὅμως, καθὼς ἄκουσε θόρυβο μεγάλου πλήθους ἀνθρώπων ποὺ περνοῦσαν ἀπὸ ἐκεῖ, μὲ ἀπορία μεγάλη ρωτᾷ τοὺς γύρω του τί συμβαίνει. Καὶ μόλις ἔμαθε ὅτι περνάει ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος μὲ τὴ συνοδεία του, ὁ τυφλὸς ἄρχισε νὰ φωνάζῃ δυνατά: Ἰησοῦ, ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ, ἐλέησέ με. Κι ἐνῶ πολλοὶ τὸν ἐπέπλητταν καὶ τὸν ἀνάγκαζαν νὰ σιωπήσῃ, νομίζοντας ὅτι μὲ τὶς φωνές του ἐνωχλοῦσε τὸν Διδάσκαλο, αὐτὸς πολὺ περισσότερο ἐκραύγαζε: Υἱὲ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησέ με.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ὁ ἀόρατος πόλεμος

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 2 Δεκεμβρίου 2018, κζ΄ ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. ς΄ 10-17)

1. ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΚΛΗΡΟΣ

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα αὐτῆς τῆς Κυριακῆς ἀναφέ­ρεται στὸ σκλη­ρὸ πνευματικὸ πόλεμο ποὺ ἔχουμε ὅλοι οἱ πιστοὶ μὲ τὸ μισάνθρωπο ἐχθρό μας, τὸ διάβολο. Καὶ μᾶς προτρέπει νὰ προβάλ­λουμε ἔντονη ἀντίσταση ἀ­­­πέναντί του. Μᾶς λέει: Νὰ ἐνισχύεσθε μὲ τὴ δύναμη ποὺ σᾶς δίνει ἡ κοινωνία σας μὲ τὸν Κύριο καὶ πηγάζει ἀπὸ τὴν πανίσχυρη δύναμή του. Νὰ φορέσετε ὁλόκληρο τὸν ὁπλισμὸ μὲ τὸν ὁποῖο ὁπλίζει ὁ Θεὸς τοὺς στρατιῶτες του, γιὰ νὰ μπορεῖτε νὰ ἀντιστέκεστε στὰ πανοῦργα τεχνάσματα τοῦ διαβόλου. Διότι δὲν ἔχουμε νὰ παλέψουμε μὲ ἀντιπάλους ἴδιους μὲ μᾶς, μὲ αἷ­μα καὶ σάρκα σὰν τὴ δική μας. Ἀλλὰ ἡ πά­λη καὶ ὁ πόλεμός μας εἶναι μὲ τὶς ἀρχές, μὲ τὶς ἐξουσίες, μὲ τὰ διαβολικὰ αὐτὰ τάγμα­τα, μὲ τοὺς κοσμοκράτορες ποὺ ἐξουσιά­ζουν τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων ποὺ εἶ­­ναι ­βυθισμένοι στὸ ἠθικὸ σκοτάδι ποὺ ἐπι­κρατεῖ στὸν αἰώνα αὐτό. Καλούμαστε­ νὰ παλέψουμε μὲ τὰ πνευματικὰ ὄντα ποὺ εἶναι γε­μάτα πονηριὰ καὶ κατοικοῦν ἀνά­μεσα στὴ γῆ καὶ στὸν οὐρανό.
Κυριακή Λουκά ΙΔ. Μεγάλη η πίστις των Ορθοδόξων. Του Ραφαήλ Χ. Μισιαούλη, Θεολόγου

Ο Κύριος επεσκέπτετο κάθε πόλι και περιοχήν της Ιουδαίας, όπου εθεράπευε κάθε νόσο και κάθε σωματικό ελάττωμα, και εκήρυσσε μετάνοιαν, επιστρέφοντας τους πλανωμένους στην γνώσι της αληθείας και επιβεβαιώνοντας τις διδασκαλίες με τα παράδοξα θαύματά του.

Διότι οι άνθρωποι συνηθίζουν να πείθωνται και να υπακούουν όχι τόσον στα λόγια όσον στα έργα. Aνεβαίνοντας ο Ιησούς για τα Ιεροσόλυμα, πέρασε από την Ιεριχώ[1].
Κυριακή ΙΔ’ Λουκά- Ο τυφλός της Ιεριχώ (Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία)

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ IΔ´ ΛΟΥΚΑ O TYΦΛΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΩ

1. Λίγα λόγια θά σᾶς πῶ, ἀδελφοί χριστιανοί, πάνω στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή καί παρακαλῶ νά τά ἀκούσετε. Τό Εὐαγγέλιο μᾶς εἶπε σήμερα γιά τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ στήν Ἱεριχώ. Τό θαῦμα αὐτό εἶναι πολύ σπουδαῖο στό περιεχόμενό του, γι᾽ αὐτό τό ἀναφέρουν καί ἄλλοι δύο Εὐαγγελιστές, ὁ Ματθαῖος καί ὁ Μᾶρκος, μέ τήν διαφορά ὅτι ὁ Ματθαῖος ὁμιλεῖ γιά δύο τυφλούς καί ὄχι γιά ἕνα. Ἀλλά δέν πρόκειται γιά διαφορά. Δύο πραγματικά ἦταν οἱ τυφλοί τῆς Ἱεριχώ πού θεραπεύτηκαν. Γιά νά νοήσουμε τό θέμα, δεχόμαστε τήν ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου, ὅτι ὅταν μπῆκε ὁ Χριστός στήν Ἱεριχώ, θεράπευσε τόν ἕνα τυφλό, πού ἡ θεραπεία του ἦταν ἡ πιό σημαντική. Καί ὅταν ἔβγαινε ἀπό τήν πόλη θεράπευσε καί τόν δεύτερο, τόν ἄλλο τυφλό. Ἀλλά ὑπάρχει καί ἡ ἄλλη ἑρμηνεία τοῦ Εὐσεβίου, ὅτι ὑπῆρχαν δύο πόλεις Ἱεριχώ, ἡ παλαιά καί ἡ νέα πόλη. Ὁ ἕνας τυφλός θεραπεύθηκε στήν μία πόλη καί ὁ ἄλλος στήν ἄλλη καί ἔτσι λέγεται περί δύο τυφλῶν στήν ἴδια πόλη. 
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
 E-mail Εκτύπωση PDF
ICXCNIKA

Ἀριθμός 49

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ’ ΛΟΥΚΑ

(Λουκᾶ ιη΄35-43)

2 Δεκεμβρίου 2018

«Ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν• καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῶ» (Λουκ. ιη’ 43).

Ἡ θέση τοῦ τυφλοῦ τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, Χριστιανοί μου, ἦταν τραγική. Ἡ θλίψη του βαριά. Ζοῦσε μέσα σ’ ἕνα ἀδιαπέραστο σκοτάδι. Παντοῦ καὶ πάντοτε νύκτα. Ὅλα γύρω του εἶχαν καλυφθεῖ ἀπὸ πυκνὸ σκοτάδι. Ἄκουε, ἀλλὰ δὲν ἔβλεπε. Τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου τὴν αἰσθανόταν ἀπὸ τὴν θερμότητα, ποὺ ἔστελνε στὴ γῆ, ἀλλὰ δὲν τὴν ἔβλεπε. Ἄγνωστη ἦταν γι’ αὐτὸν ἡ πολυσύνθετη ἁρμονία τῶν χρωμάτων, ἡ ποικιλομορφία τῶν ἀντικειμένων. Ἐπιπλέον, ἦταν φτωχός. Ἐπαιτοῦσε τὴν βοήθεια τῶν ἄλλων, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἐπιβιώσει.
ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018 – ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιη΄ 35-43) (Εφεσ. στ΄ 10- 17)

Στις κορυφογραμμές της πίστεως

«Η πίστις σου σέσωκέ σε» Το περιστατικό της θεραπείας του τυφλού που μας διασώζει το ιερό ευαγγέλιο στέλνει πολύ βαθειά μηνύματα γύρω από το θέμα της πίστης, η οποία αποβαίνει σωτήρια για τον άνθρωπο που την εγκολπώνεται στη ζωή του. Πραγματικά, ο τυφλός της περικοπής, όπως αυτή απορρέει μέσα από την ιερή γραφίδα του ευαγγελιστή Λουκά, διέθετε την πίστη εκείνη, η οποία δεν περιορίζεται βέβαια στα στενά όρια της στείρας λογικής, πάνω στην οποία συνήθως στηρίζεται ο άνθρωπος, αλλά επεκτείνεται στην αποδοχή της χάρης του Θεού.

Σωτήρια προσέγγιση
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

2 Δεκεμβρίου 2018

Η Ευαγγελική περικοπή της ΙΔ Κυριακής της περιόδου του Ευαγγελιστού Λουκά μας παρουσιάζει αγαπητοί μου αδελφοί το περιστατικό της θεραπείας του τυφλού της Ιεριχούς. Εκ πρώτης όψεως θα μπορούσαμε να πούμε ότι είμαστε και πάλι μπροστά σε μία ακόμα θεραπεία ασθενούς από τις πολλές που έκανε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Αν μελετήσουμε όμως προσεκτικά το περιστατικό με διάθεση να εμβαθύνουμε σε αυτό τότε θα δούμε πως το συγκεκριμένο γεγονός παρουσιάζει μία ιδιαιτερότητα η οποία μπορεί να μας δώσει πολύ ωφέλιμα συμπεράσματα για την σχέση μας με τον Χριστό.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΑΓΝΗ ΠΙΣΤΗ»

Ἕνας δοκιμασμένος ἀπό θλίψεις ἄνθρωπος καθόταν σέ μιά ἄκρη τοῦ δρόμου τῆς Ἱεριχοῦς καί ζητιάνευε. Ζητιάνευε ὄχι γιατί τεμπέλης ὄντας ὁ ἴδιος καί ἤθελε νά ἐκμεταλλευτεῖ τά ἀγαθά συναισθήματα τῶν ἄλλων, ἀλλά γιατί ὡς τυφλός δέν μποροῦσε νά ἐργασθεῖ καί νά συντηρήσει τόν ἑαυτό του. Ἀκούγοντας θόρυβο πολύ, κατάλαβε ὅτι περνοῦσε πολύς λαός ἀπό μπροστά του καί ἔσπευσε νά ρωτήσει τί συμβαίνει. Ὅταν τοῦ εἶπαν ὅτι διέρχεται ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, ὁ ὀνομαστός διδάσκαλος μέ τά πολλά θαύματα, ἄρχισε ἀμέσως νά φωνάζει «Ἰησοῦ, υἱέ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησέ με».
Κυριακή 2Δεκεμβρίου 2018(ΙΔ’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιη’ 35-43)

Ἕνας ἀξιολύπητος τυφλός περίμενε ὧρες πολλές και σκοτεινές στό δρόμο ἔξω ἀπό τήν πόλη τῆς Ἱεριχοῦς καί ζητιάνευε. Κάθε φορά πού ἄκουγε βήματα ἀνθρώπων κοντά του, ἄνοιγε τό στόμα του καί ζητοῦσε ἐλεημοσύνη, λίγα χρήματα ἤ τρόφιμα, γιά νά μή πεθάνει. Μιά μέρα ὅμως, καθώς ἄκουσε θόρυβο πλήθους ἀνθρώπων πού περνοῦσαν ἀπό ἐκεῖ, μέ ἀπορία μεγάλη ρωτᾶ τούς γύρω του τί συμβαίνει. Καί μόλις ἔμαθε ὅτι περνάει ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος μέ τή συνοδεία του, ὁ τυφλός ἄρχισε νά φωνάζει δυνατά: -Ἰησοῦ, ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ, ἐλέησόν  με. Κι ἐνῶ πολλοί τόν ἐπέπλητταν καί τόν ἀνάγκαζαν νά σιωπήσει, νομίζοντας ὅτι μέ τίς φωνές του ἐνοχλοῦσε τόν Διδάσκαλο, αὐτός πολύ περισσότερο κραύγαζε: -Υἱέ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησόν με.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εφεσ. στ΄10- 17
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιη΄35-43
2 Δεκεμβρίου 2018

Ο τυφλός της σημερινής ευαγγελικής διήγησης οπωσδήποτε κίνησε σε όλους μας την συμπάθεια καθώς ακούσαμε την μονότονη ικετευτική φωνή του: «Ιησού υιέ Δαβίδ ελέησόν με». Όταν πληροφορήθηκε «ότι Ιησούς ο Ναζωραίος παρέρχεται» μια λάμψη ελπίδας φώτισε το πονεμένο πρόσωπο του. 
Στύλωσε τα απλανή μάτια του προς το μέρος όπου έρχονταν ο Χριστός και με όλη τη δύναμη της φωνής του άρχισε να τον παρακαλεί να του δώσει το φως του. Μερικοί, όμως όχι εχθροί του Χριστού, αλλά ενθουσιώδεις οπαδοί Του, στην προσπάθεια του τυφλού να προσεγγίσει τον Κύριο, αντί να τον βοηθήσουν «επετίμων αυτών ίνα σιωπήση».

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018

Στό δρόμο γιά τήν τελειότητα

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 25 Νοεμβρίου 2018, ιγ’ Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 18-27)

«Ἔτι ἕν σοι λείπει»

Δὲν εἶχε εὐτυχὴ κατάληξη ἡ συνάντηση τοῦ πλούσιου ἐκείνου νεανίσκου μὲ τὸν Κύριο, τὴν ὁποία μᾶς περιγράφει τὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ἔφυγε λυπημένος ὁ νέος ὅταν ὁ Κύριος τοῦ ζήτησε νὰ ἀποχωριστεῖ αὐτὸ τὸ ἕνα ποὺ κρατοῦσε αἰχμάλωτη τὴν ψυχή του: τὸ χρῆμα.

Γιατί ὅμως νὰ συμβεῖ ἔτσι; Γιατί ὁ Κύριος νὰ μὴ δεχθεῖ κοντά του τὸν πλούσιο νέο, ἔστω μὲ αὐτὴν τὴν ἀδυναμία ποὺ εἶχε στὸν πλοῦτο; Μὰ ὁ Κύριος δὲν θέλει οἱ μαθητές του νὰ Τὸν ἀκολου­θοῦν μὲ ἐπιπολαιότητα ἀλλὰ μὲ σταθερότητα καὶ ἀπόφαση θυσίας. Θέλει νὰ ἀγωνίζονται, ὥστε νὰ μὴν ὑστεροῦν σὲ τίποτε. Νὰ γίνονται τέλειοι! Αὐ­τὸς εἶναι ὁ τελικὸς στόχος γιὰ κάθε χριστιανό.

Ἂς δοῦμε λοιπὸν πῶς κι ἐμεῖς μπο­ροῦ­με νὰ ἐπιτύχουμε αὐτὴν τὴν τελειότητα.

1. Μὲ αὐτογνωσία καὶ ἀγώνα
Ἁγία Αἰκατερίνα: Ἀκτινοβολοῦσε τόν Χριστό!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 25 Νοεμβρίου 2018: τῆς Ἁγίας (Γαλ. γ΄ 23 – δ΄ 5)

«Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε»

Τιμοῦμε σήμερα ἕνα ἀστέρι τοῦ νοητοῦ οὐρανοῦ μὲ λάμψη ἐκτυφλωτική, μιὰ ἀτίμητη διαμαντόπετρα ποὺ κοσμεῖ τὴν πορφύρα τῆς Ἐκκλησίας. Σήμερα γιορτάζει ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Αἰκατερίνα, «ἡ πάνσοφος καὶ νύμφη τοῦ Χριστοῦ». Τὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα εἶναι πρὸς τιμήν της. Ἀκούσαμε σ᾿ αὐτὸ μεταξὺ τῶν ἄλλων ὅτι ὅσοι βαπτισθήκαμε μὲ πίστη στὸν Κύριο ὡς Σωτήρα μας, ἐνδυθήκαμε τὸν Χριστό.

Ἂς μελετήσουμε λοιπὸν αὐτὴν τὴν ἀ­λήθεια. Ἂς δοῦμε πῶς αὐτὴ φανερώθηκε στὴν ἁγία Αἰκατερίνα, καὶ τί σημαίνει γιὰ τὴ ζωή μας.

1. «Νά ποὺ λάμπει ὁλόκληρη!»
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιη΄ 18-25)

25 Νοεμβρίου 2018

«Ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα» (Λουκ. ιη’ 23)

Στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ΙΓ΄ Κυριακῆς Λουκᾶ, Χριστιανοί μου, ὅπως αὐτὴ ὀνομάζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας, εἴδαμε ἕνα νέο νὰ ζητάει ἕνα εἰσιτήριο. Ἕνα εἰσιτήριο γιὰ ποῦ; Γιὰ τὴν αἰώνιο ζωή. Κι ἀπὸ ποιὸν τὸ ζητοῦσε; Ἀπὸ τὸ Πρόσωπο ἐκεῖνο, ποὺ μόνο Αὐτὸ μπορεῖ νὰ δώσει τέτοια εἰσιτήρια. Καὶ τὸ Πρόσωπο αὐτὸ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Σ’ Αὐτὸν προσῆλθε ὁ νέος καὶ Τοῦ εἶπε: «Διδάσκαλε, ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;».
ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018 – ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ 

 (Λουκ. ιη΄ 18-27) (Γαλ. γ΄ 23- δ΄5)

 Η κοινωνία

«Τί ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω»

Στην υπερεκτίμηση και απολυτοποίηση των υλικών αγαθών σε βαθμό θεοποίησής τους, αλλά και στην ειδωλοποίηση του εγωισμού του ανθρώπου, αναφέρεται η περικοπή του Ευαγγελίου που ακούσαμε σήμερα. Για να ξεπεράσει τα εμπόδια αυτά που υψώνονται τόσο αμείλικτα μπροστά του, ο άνθρωπος καλείται να παραδώσει με εμπιστοσύνη τον εαυτό του στην αγάπη του Χριστού. Όπως ακριβώς προσφέρεται το υπόδειγμα του μικρού παιδιού που το βλέπουμε να παραδίδεται στην αγάπη των γονέων του. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το περιστατικό της ευλογίας των παιδιών από τον Κύριο προηγείται της συναντήσεως με τον πλούσιο νέο της περικοπής μας.

Ο πλούσιος νέος
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

25 Νοεμβρίου 2018

Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή διαβάζουμε ότι πλησίασε κάποιος τον Χριστό και Του είπε· διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή; Ο άνθρωπος αυτός φαίνεται ευσεβής και ήθελε να μάθει από τον Χριστό για την αιώνια ζωή. Ο Χριστός του απαντά ότι κανείς δεν είναι αγαθός παρά μόνο ο Θεός. Γιατί ο Χριστός του έδωσε αυτή την απάντηση, λέγοντάς του ότι κανείς δεν είναι αγαθός; Διότι ο άνθρωπος Τον πλησίασε σαν να τον θεώρησε απλό άνθρωπο έναν από τους πολλούς και δάσκαλο των Ιουδαίων και όχι ο Θεό. Όταν ο Χριστός του επισημαίνει ότι κανείς δεν είναι αγαθός, δεν το λέει με σκοπό να αποκλείσει τον Εαυτό του από το να είναι αγαθός, ούτε το λέει για να αποκλείσει τους ανθρώπους από την αγαθότητα, αλλά για να δείξει το μεγαλείο της αγαθότητας του Θεού. Για τον λόγο αυτό πρόσθεσε ότι  μόνο ένας είναι αγαθός, ο Θεός. Και δεν είπε «παρά μόνον ο Πατήρ μου» διότι δεν ήθελε να φανερώσει τον Εαυτό του στον άρχοντα που τον ρωτά.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ – 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018

Λκ. ιη΄, 18-27

Ἂς ἀκούσουμε καὶ πάλι, ἀδελφοί, τὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, στὴ δική μας ἁπλοελληνικὴ γλώσσα.

Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ κάποιος ἄρχοντας πλησίασε τὸν Ἰησοῦ καὶ τοῦ εἶπε: «Ἀγαθὲ Διδάσκαλε, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε: «Γιατί μὲ ἀποκαλεῖς ‘‘ἀγαθό’’; Κανένας δὲν εἶναι ἀγαθός, παρὰ μόνο ἕνας, ὁ Θεός. Ξέρεις τὶς ἐντολές: μὴ μοιχεύσεις, μὴ σκοτώσεις, μὴν κλέψεις, μὴ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴ μητέρα σου’’. Κι ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: ‘‘Ὅλα αὐτὰ τὰ τηρῶ ἀπὸ τὰ νιάτα μου’’. Ὅταν τ’ ἄκουσε ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: ‘‘Ἕνα ἀκόμη σου λείπει: πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καὶ δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς, κι ἔτσι θὰ ἔχεις θησαυρὸ κοντὰ στὸ Θεὸ, κι ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις’’. Μόλις ἐκεῖνος τ’ ἄκουσε αὐτά πολὺ στενοχωρήθηκε γιατί ἦταν πάμπλουτος.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Γαλ. γ΄23- δ΄5
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιη΄18-27
25 Νοεμβρίου 2018
Ο πλούσιος νέος είχε μεγάλα πνευματικά ενδιαφέροντα. Ήταν κι άρχοντας της Συναγωγής και είχε μεταφυσικές αναζητήσεις. Μόλις λοιπόν αντίκρισε τον Κύριο, Τον πλησίασε και με ισχυρό ενδιαφέρον Τον ρώτησε:
Διδάσκαλε αγαθέ, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή; Κι ο Κύριος τού απάντησε: Γιατί με ονομάζεις «αγαθό», αφού νομίζεις ότι είμαι ένας απλός άνθρωπος; Κανείς δεν είναι απολύτως αγαθός παρά μόνο ένας, ο Θεός.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΓΗΙΝΑ»

Χαρακτηριστική εἶναι ἡ περίπτωση τοῦ Ἰουδαίου ἄρχοντα τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς  περικοπῆς πού ἔχοντας τηρήσει ἀπό τήν νεότητα του ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Νόμου, ρωτᾶ τὸν Ἰησοῦ τί τοῦ μένει ἀκόμη γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν αἰωνιότητα. Ὁ Χριστός γνωρίζοντας πολύ καλά τί κρατᾶ συνήθως τόν ἄνθρωπο γερά δεμένο στή γῆ, τοῦ ἀπαντᾶ: «Ἕνα ἀκόμη σοῦ λείπει. Πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς, καί ἔτσι θά ἔχεις θησαυρό κοντά στόν Θεό, καὶ ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις».
Κυριακή ΙΓ ́ Λουκά

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφει τη συνάντηση του Κυρίου με κάποιον ανώνυμο πλούσιο άνθρωπο.
Από την αρχή της περικοπής ο Ευαγγελιστής αποκαλύπτει γι ́ αυτό τον άνθρωπο δύο πράγματα: α) είχε θεοποιήσει τα υλικά αγαθά και β) είχε ειδωλοποιήσει τον εαυτό του.
Αποτέλεσμα αυτών των δύο ήταν ο άνθρωπος να θέσει με τη θέλησή του εμπόδια στη σχέση του με το Θεό, να αρνηθεί να παραδώσει τον εαυτό του στην αγάπη του Χριστού με αποτέλεσμα να μη μπορέσει να πλησιάσει το Χριστό ως Θεό αλλά ως ένα κοινό άνθρωπο και να τον «πειράξει».
Η προσφώνηση «διδάσκαλε αγαθέ», γνωστή στους ραββινικούς ιουδαϊκούς κύκλους, δείχνει απέναντί Του μία εξωτερική ευλάβεια και σεβασμό, η οποία όμως αποδίδεται σε κοινό άνθρωπο και όχι στο Θεό.
Κυριακή Λουκά ΙΓ’ (Λουκ. ιη´ 18-27). Η κατάκτηση της αιώνιας ζωής. Του Ραφαήλ Χ. Μισιαούλη, Θεολόγου

Μεγάλα τα πνευματικά ενδιαφέροντα που είχε ο νέος της σημερινής παραβολής. Αντικρίζοντας τον Κύριο, τον πλησίασε και με πολύ ενδιαφέρον τον ρώτησε τι έπρεπε να κάνει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή.

Ένα πράγμα όμως του έλειπε, όπως κάτι λείπει και από τον καθένα μας. Διδάσκαλε αγαθέ, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή; Κι ο Κύριος του απάντησε: Γιατί με ονομάζεις «αγαθό». Αγαθός είναι μόνο ο Θεός

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018

Κυριακή Θ΄Λουκά- Ο άφρων πλούσιος (Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία)

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ ΛΟΥΚΑ
Ο ΑΦΡΩΝ ΠΛΟΥΣΙΟΣ

1. Σᾶς εἶπα καί ἄλλοτε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας σάν φιλεύσπλαγχνος μητέρα πού εἶναι, αὐτήν τήν χειμερινή περίοδο, πού ἀπό παλαιά οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς ἦταν δύσκολες, βάζει ὡς κυριακάτικα εὐαγγελικά ἀναγνώσματα περικοπές πού κεντρίζουν τό ἐνδιαφέρον γιά τούς πάσχοντες ἀδελφούς μας. Ἔτσι τήν προηγούμενη Κυριακή ἀκούσαμε τήν παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου καί τήν σημερινή Κυριακή ἀκούσαμε πάλι τήν ὁμοία στό περιεχόμενο παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου. Σέ ἄλλο μου κήρυγμα στήν παραβολή αὐτή θυμᾶμαι ὅτι σᾶς ἀπέδειξα γιατί ὁ πλούσιος εἶναι ἄφρονας. Δέν θέλω νά ἐπαναλάβω τά ἴδια, γι᾽ αὐτό θά σᾶς μιλήσω σήμερα μέ λίγα ἁπλᾶ λόγια γενικά ἐπί τῆς παραβολῆς.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιβ΄16-21)

18 Νοεμβρίου 2018

«Ἄφρον...ἅ δέ ἡτοίμασας, τίνι ἔσται; » (Λουκ. ιβ΄21)

Χριστιανοί μου,

Οἱ ἁμαρτίες, οἱ ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη, ἐφόσον μένουν ἐλεύθερα καὶ ἀπολέμητα στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, τὸν ὑποδουλώνουν, τοῦ σκοτίζουν τὸ νοῦ καὶ τὸν ὁδηγοῦν στὶς πλέον παράλογες καὶ ὀλέθριες γιὰ τὸν ἴδιο, ἀποφάσεις καὶ πράξεις. Τοῦ δημιουργοῦν μία κατάσταση ἀφροσύνης.

Αὐτὸ, ἀκριβῶς, συνέβη καὶ στὸν πλούσιο τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.

Ὁ ἄνθρωπος, γιὰ τὸν ὁποῖο μᾶς μιλάει τὸ σημερινὸ ἱερό Εὐαγγέλιο, ἦταν πλούσιος, πολὺ πλούσιος. Εἶχε στὴν ἰδιοκτησία του πολλὰ κτήματα, «χώρας», ὅπως χαρακτηριστικὰ λέει ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς. Μεγάλες δηλαδὴ ἐκτάσεις, μὲ ποικιλία καλλιεργειῶν καὶ προϊόντων. Εἶχε ἀποθῆκες μεγάλες καὶ πολλές. Τὰ σπίτια του σίγουρα θὰ ἦταν πολυτελέστατα, μὲ πολλοὺς ὑπηρέτες. Τίποτα δὲν τοῦ ἔλειπε, εἶχε τὰ πάντα, ὅ,τι ζητοῦσε ἡ ψυχή του. Σ’ ὅλα αὐτὰ ἦρθε νὰ προστεθεῖ, τὴν περίοδο ἐκείνη, ἡ πρωτοφανὴς εὐφορία τῶν κτημάτων του.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ – 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018

Λκ. ιβ΄, 16-21

«Εἶπε ὁ Κύριος αὐτὴν ἐδῶ τὴν παραβολή· κάποιου ἀνθρώπου πλούσιου τὰ χωράφια του τὸν ἔδωσαν πολλὴ σοδειά· σκεφτόταν μέσα του καὶ ἔλεγε· Τί νὰ κάνω, διότι δὲν ἔχω, ποὺ νὰ ἀποθηκεύσω τοὺς καρπούς μου; Καὶ εἶπε· Αὐτὸ θὰ κάνω· Θὰ χαλάσω τὶς ἀποθῆκες μου καὶ θὰ οἰκοδομήσω μεγαλύτερες, καὶ θὰ ἀποθηκεύσω ἐκεῖ ὅλα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ θὰ πῶ στὴν ψυχή μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ ἀποθηκευμένα γιὰ πολλὰ χρόνια· ἀναπαύου, φάγε, πιές, εὐφραίνου. Εἶπε δὲ σ᾽ αὐτὸν ὁ Θεός· Ἄφρονα, αὐτὴν ἐδῶ τὴ νύχτα ἀπαιτοῦν ἀπὸ σένα τὴν ψυχή σου· ὅσα δὲ ἑτοίμασες τίνος θὰ εἶναι; Ἔτσι παθαίνει αὐτὸς ποὺ θησαυρίζει γιὰ τὸν ἑαυτό του, καὶ δὲν πλουτίζει στὸ Θεό. Καὶ ἐνῶ ἔλεγε αὐτὰ φώναξε· αὐτὸς ποὺ ἔχει αὐτιὰ νὰ ἀκούη, ἄς ἀκούη».
«Ἅ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;»

(Ἡ παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου – Κυριακή Θ ́ Λουκᾶ, ιβ ́ 16–21)

Ποιός φιλόσοφος, ποιός στοχαστῆς μέσα στούς αἰῶνες κατάφερε μέσα σέ μιά μικρή παράγραφο νά πεῖ τόσες πολλές ἀλήθειες, ὅσες λέει ὁ Χριστός μας στό αὐριανό Εὐαγγέλιο; Ποιός ἀπό τούς μεγαλύτερους φιλοσόφους καί στοχαστές πού πέρασαν ἀπό τήν γῆ, κατάφερε νά μιλήσει μιά φορά καί ὁ λόγος Του νά παραμείνει διαχρονικός μέσα στούς αἰῶνες; 
Ἡ εὐαγγελική περικοπή, παρέμεινε γνωστή ὡς «τοῦ ἄφρονος πλουσίου». Εἶναι μιά πολύ μικρή ἱστορία πού ἐπαναλήφθηκε χιλιάδες, ἑκατομμύρια φορές ἀπό τότε πού εἰπώθηκε, μιά ἱστορία ἑνός ἀνώνυμου πλουσίου πού προβληματίζεται μέσα ἀπό μία διαπίστωση. Ἡ διαπίστωση ἔχει ὡς ἑξῆς: Ψυχή μου, ἐαυτέ μου, ἀπέκτησες πολλά. Τώρα φάε, πιές καί ξεκουράσου· τό μόνο ποῦ τόν προβληματίζει εἶναι αὐτό: ποῦ θά χωρέσω τά ἀγαθά ποῦ ἀπέχτησα στήν ζωή μου;
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

18 Νοεμβρίου 2018

Η παραβολή του άφρονος πλουσίου ολοκληρώνεται με την φράση του Χριστού, «Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω», δηλαδή εκείνος που έχει αυτά για να ακούει, ας ακούει. Η Εκκλησία δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στις αισθήσεις του ανθρώπου. Λένε οι πατέρες της Εκκλησίας ότι οι αισθήσεις είναι οι πύλες της ψυχής και μέσα από τις αισθήσεις, ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τα μεγαλεία του Θεού. Μέσα στον Ιερό Ναό αξιοποιούνται όλες οι αισθήσεις. Η όραση με την εικονογραφία, η γεύση με την Θεία Κοινωνία, η όσφρηση με το θυμίαμα, η αφή με το σημείο του Σταυρού. Έτσι και η ακοή με τους ύμνους και τη διδασκαλία. Όλοι οι άνθρωποι έχουν αυτιά για να ακούνε, όμως δεν ωφελούνται όλοι από όσα ακούνε. Μπορεί να ακούνε δίχως να δίνουν σημασία στα λεγόμενα. Γι’ αυτό ο Χριστός επισημαίνει ότι δεν αρκεί κάποιος να έχει αυτιά να ακούει, αλλά να προσέχει και να δίνει σημασία στα νοήματα και στο περιεχόμενο εκείνων τα οποία ακούει.
ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018 – Η΄ ΛΟΥΚΑ 

 (Λουκ. ιβ΄ 16-21) (Εφεσ. δ΄ 1-7)

Ο κατά Θεό πλούτος

 «Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται; Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ, και μή εις Θεόν πλουτών».

Η σημερινή ευαγγελική παραβολή είχε σαν αφορμή τη φιλονικία δύο αδελφών πάνω σε κληρονομικά ζητήματα. Ο Κύριος γνώριζε ότι και οι δυο τους είχαν κυριευθεί από την πλεονεξία. Για να βοηθήσει λοιπόν όλους μας να αποφύγουμε την αδυναμία αυτή, μας πρόσφερε την παραβολή του άφρονος πλουσίου, με τα τόσα διδακτικά μηνύματα και νοήματα της.

Η υποδούλωση στην ύλη
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ»

Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Κύριος διηγεῖται τήν παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου. Τί παράξενο ἀληθεια, «Ἄφρων» στήν Ἁγία Γραφή χαρακτηρίζεται ἀφ’ ἑνός ἐκεῖνος πού στρέφει τά νῶτα του στόν θεό καί ἀφ’ ἑτέρου ἐκεῖνος πού προσκολλᾶται στόν πλοῦτο, ἴσως γιατί τό ἕνα δέν εἶναι ἄσχετο μέ τό ἄλλο. Εἶναι κοινή διαπίστωση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τῶν Οἰκουμενικῶν διδασκάλων τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀρνεῖται τή σχέση μέ τόν θεό, πιστεύοντας ὅτι δέ τόν συμφέρει, γιατί συνήθως ἡ καρδιά του εἶναι κολλημένη ἀλλοῦ, στό κυνήγι τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, στό ἐδῶ καί τώρα.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εφεσ. δ΄ 1-7
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιβ΄16-21
18 Νοεμβρίου 2018

«Είπε δε αυτώ ο Θεός: άφρον, ταύτη τη νυχτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου· α δε ητοίμασας τίνι έσται;» (Λουκ. ιβ΄20).
Βαρύς ο χαρακτηρισμός «άφρον», άμυαλε, ανόητε, αλλά άμεση και βαρύτερη η ετυμηγορία: «ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου».
Αυτή την νύχτα θα παραδώσεις την ζωή σου. Αυτή την νύχτα που ονειρευόσουν σαν νύχτα ευτυχίας και απολαυστικής ζωής, δυστυχώς για σένα θα είναι η πιο σκοτεινή. Αυτή τη νύχτα θα πεθάνεις, κι έτσι η ελπίδα θα μετατραπεί σε απόγνωση και εφιάλτη!
Όμως, πέρα από το βαρύ χαρακτηρισμό και την άμεση εφαρμογή της ετυμηγορίας του Θεού, προβάλλει ένα πραγματικό και διαχρονικό ερώτημα:
«Α δε ητοίμασας τίνι έσται;». Αυτά λοιπόν, που ετοίμασες σε ποιόν θα ανήκουν;