ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020

Ἡ Κυριακή τῆς Τυροφάγου

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 10 Μαρτίου 2019, τῆς Τυροφάγου (Ματθ. ς΄ 14-21)

1. Ἀρχίζει ὁ ἀγώνας!

«Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται», ἀ­κούσαμε σήμερα στοὺς Αἴνους· «οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς νηστείας ἀγῶνα»1. Ἔχει ἀνοίξει τὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν· ὅσοι θέλετε νὰ ἀθληθεῖτε πνευματικά, μπεῖτε, παίρνοντας ἀπόφαση νὰ συμμετάσχετε στὸν καλὸ ἀγώνα τῆς νηστείας.

Στὰ σωματικὰ ἀθλήματα στὴν ἀρχὴ τῶν ἀγώνων ἐμφανίζονται οἱ παῖκτες τῶν ὁμάδων ἢ οἱ ἀθλητὲς ἀκμαῖοι, αἰσιόδοξοι, πρόθυμοι γιὰ τοὺς ἀγῶνες· σείονται οἱ κερκίδες ἀπὸ τὸν ἐνθουσιασμὸ καὶ τὰ χειροκροτήματα. Ἔτσι καὶ στὴν πνευματικὴ ἄθληση, καὶ μάλιστα τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ποὺ εἶναι οἱ πνευματικοὶ Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες· ἡ Ἐκκλησία δίνει τὸν τόνο, δημιουργεῖ τὴν ἀτμόσφαιρα, σεμνὰ ἐνθουσιαστική, ἱεροπρεπῶς παν­ηγυρική·
Ὁμιλία τῆς Κυριακῆς τῆς Τυροφάγου (Ματθ.6,14-21)

+ Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Μελέτιος

 Διασκευασμένη ὁμιλία πού ἔγινε στήν Νικόπολη στίς 24/2/1996

***

Ἀξιολογεῖς σωστά;

Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα μᾶς εἶπε ὁ Κύριος ὅτι «ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σας, ἐκεῖ εἶναι καί ἡ καρδιά σας».

Γι’ αὐτό προσέχετε νά κάνετε θησαυρό σας, ἐκεῖνο πού ἀξίζει· καί ὄχι πράγματα τά ὁποῖα θά ἀποδειχθοῦν τελικά ὅτι δέν ἄξιζαν τόσο πολύ, ὅσο τά ἐκτιμούσατε. Γιατί μιά μέρα, τότε πού θά φύγομε ἀπό τόν κόσμο αὐτό καί θά μεταβοῦμε στήν αἰώνια ζωή, θά καταλάβομε ὅτι μερικά πράγματα, πού τά ἐκτιμούσαμε ἐδῶ στή γῆ πολύ, δέν εἶχαν τόση ἀξία, ὅση τούς ἀποδίδαμε.
2020 ΜΑΡΤΙΟΥ 1 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΞΥΠΝΑΔΑ (Ματθ. 6, 14-21)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Ανέζα, στις 9/3/2003)

Πως φυραίνει το μυαλό;

Συνεχώς βλέπουμε μπροστά μας πρόσωπα και γεγονότα. Εικόνες από τη ζωή και την ιστορία. Όλα αυτά τα βλέπουμε, τα ακούμε, τα φανταζόμαστε. Όμως δεν τα κατανοούμε πάντοτε σωστά. Είναι κάποια εποχή που δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Αλλά με το πέρασμα του χρόνου, με το ωριμότητα που έρχεται από την πείρα και την ηλικία, αρχίζουμε να τα κατανοούμε καλύτερα.
Κυριακή 1 Μαρτίου 2020
(Κυριακή τῆς Τυρινῆς).
Ματθ. 6, 14 – 21.

«...ὅπου ἐστί ὁ θησαυρός ὑμῶν ἐκεῖ ἔσται καί ἡ καρδία ἡμῶν». Ματθ. 6, 21.

Ἕνας λόγος τοῦ Χριστοῦ σήμερα συγκεφαλαιώνει ὅλο τό νόημα ὄχι μόνον τῆς ἡμέρας ἀλλά καί τῆς εὐλογημένης περιόδου τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, στήν ὁποία εἰσερχόμαστε.
Ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός μας ἐκεῖ εἶναι καί ἡ καρδιά μας. Ἁπλό καί καθαρό σάν κρύσταλλο καί σάν κοφτερό μαχαίρι αὐτό τό συμπέρασμα τοῦ Χριστοῦ, ἔρχεται νά ξεκαθαρίσει προθέσεις καί προοπτικές.
Κυριακή τῆς Τυρινῆς

Τήν Κυριακή τῆς Τυρινῆς ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας σηματοδοτεῖ τήν ἔναρξη τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τόσο ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, ὅσο καί οἱ τρεῖς πού προηγήθηκαν μετά τήν ἔναρξη τοῦ τριωδίου, μᾶς προτρέπουν, διά στόματος τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου, νά ἀναλογιστοῦμε καί νά προβληματίσουμε ἑαυτούς, πρός ὠφέλειαν πνευματικήν.
Μέ τήν Εὐαγγελική περικοπή τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου, ὁ Κύριος μᾶς τονίζει τήν ὠφέλεια τῆς ταπείνωσης. Ὁ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται ἐν οὐρανοῖς, μᾶς διαβεβαιώνει.
ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

(Ματθ. στ΄ 14-21) (Ρωμ. ιγ΄ 11-ιδ΄ 4)

Άφθαρτοι θησαυροί

«Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σής και βρώσις αφανίζει»

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η κατανυκτικότερη περίοδος του εκκλησιαστικού έτους, της οποίας το κατώφλι δρασκελίζουμε, συνιστά μοναδική ευκαιρία, την οποία καλείται ο κάθε πιστός να αδράξει, σε μια πρόκληση πνευματικών ανατάσεων και ουράνιων μεταρσιώσεων. Στο αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας, ο απόστολος Παύλος κάνει λόγο για «καιρό ευπρόσδεκτο, καιρό μετανοίας», για να τον αξιοποιήσουμε στη βάση της ευλογημένης προτροπής του: «αποθώμεθα τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός…». Ευπρόσδεκτος καιρός, σημαίνει τον καιρό της χάριτος, την ανεπανάληπτη ευκαιρία της σωτηρίας μας. Είναι ο χρόνος κατά τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί ν’ αποκτήσει αντοχές για να διεξάγει τον αγώνα τον καλό.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΚΡΥΨΙΝΟΙΑ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΟΤΗΤΑ»

Τό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῆς Τυροφάγου μᾶς λέει ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ἁμαρτία δέν πολεμάται μέ τή λήθη καί δέν κρύβεται μέ τή σιωπή, καθώς ἀπό μόνη της πολλές φορές βοᾶ καί εἶναι προφανής! Πῶς κρύβεται καί πῶς ἐξαφανίζεται ὥστε νά μή μᾶς ἐλέγχει; Μέ τή συγχωρητικότητα! Συγχωρῶ, δηλαδή ὄχι ἁπλῶς ἀνέχομαι, ἀλλά διαγράφω, ξεχνῶ καί δέν ἀφήνω νά ἐπηρεάσουν τήν ἀγάπη μου πρός τόν ἅλλο ἄνθρωπο, τά ὅποια παραπτώματά του. Τότε καί μόνον, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός συγχωρεῖ καί τά δικά μου ἁμαρτήματα καί τά ἐξαφανίζει, ὥστε νά μήν καταστοῦν φανερά «ἐν ἡμέρα κρίσεως» ἐνώπιον ἀγγέλων καί ἀνθρώπων!

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2020

2019 ΜΑΡΤΙΟΥ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ

Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ (Ματθ. 25, 31-46)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στον Καλόβατο, στις 3/2/2003) 

Τα χαζόλογα εμποδίζουν τον δρόμο προς τον ουρανό

Ένα μεγάλο ερώτημα μένει μέσα στην ψυχή όλων των ανθρώπων: Θα γίνει η δευτέρα Παρουσία; Θα κριθούμε; Υπάρχει αιώνια ζωή; Τι γίνεται μετά τον θάνατο; Άμα το πιστεύαμε καλά ότι υπάρχει αιώνια ζωή, δεν θα κάναμε ποτέ μας αμαρτία. Δεν θα προτιμούσαμε ποτέ τα επίγεια από τα επουράνια. Δεν θα αφήναμε ποτέ το μυαλό μας, να φεύγει από τον Χριστό. Λέει ο Χριστός: «τι ωφελήση άνθρωπον εάν κερδίση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχή αυτού;» Και μάλιστα όταν η ζημία είναι αιώνια; Χωρίς δυνατότητα διόρθωσης. Χωρίς τέλος.
2020 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 23 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ

Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ (Ματθ. 25, 31-46)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Στρογγυλή, στις 15/2/2004)

Ήρθε να μας φέρει σε περίσκεψη

Σήμερα διαβάσαμε το Ευαγγέλιο που μιλάει για τη δευτέρα Παρουσία. Λέει πώς θα κρίνει ο Χριστός τον κόσμο, τότε που θα έλθει «εν τη δόξη αυτού». Ο Χριστός την πρώτη φορά που ήλθε ανάμεσά μας, γεννήθηκε από την Παναγία στο σπήλαιο και συναναστρεφόταν τους προγόνους μας. Εκείνους που ζούσαν τότε. Και από αυτούς υπέφερε τα πάνδεινα. Άλλοι τον πίστευαν, άλλοι τον έβριζαν, άλλοι τον συκοφαντούσαν και στο τέλος τον σταύρωσαν. Ήταν τότε μία επίσκεψη του Χριστού σε μας, όχι «εν τη δόξη αυτού», αλλά με την ταπείνωσή Του.
Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2020
(Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω). Ματθ. 25, 31 – 46.

«ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε». Ματθ. 25, 40.

Μετά τήν ταπείνωση τοῦ Τελώνου καί τή μετάνοια τοῦ Ἀσώτου σήμερα προβάλλεται ἡ ἀγάπη ὡς ἐφόδιο γιά τήν πνευματική μας προκοπή καί ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τή σωτηρία μας.
Τά λόγια τοῦ Χριστοῦ στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας εἶναι προφητικά καί διδακτικά. Προλέγει ὁ Κύριος τόν τρόπο τῆς δεύτερης ἔνδοξης παρουσίας Του, γιά νά μᾶς προετοιμάσει καί νά μᾶς βοηθήσει νά κατανοήσουμε τόν τρόπο πού θά γίνει ἡ ἐπιλογή τῶν ἀνθρώπων πού πρόκειται νά σωθοῦν. Ἡ ἀγάπη ὡς καθημερινή πράξη, προσφορά καί θυσία γίνεται τό μέτρο τῆς σωτηρίας μας. Ἡ ἀγάπη ὅμως ὄχι πρός τούς δικούς μας ἀνθρώπους ἀλλά πρός τούς ἄξιους περιφρονήσεως.
ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

(Ματθ. κε΄ 31-46) (Α΄ Κορ. η΄ 8 – θ΄2)

Η δικαιοσύνη σε φόντο αγάπης

          «Τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη»

Τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, της Απόκρεω, όπως ονομάζεται, και η Εκκλησία ξεδιπλώνει το γεγονός της μέλλουσας κρίσης. Η ευαγγελική περικοπή της ημέρας προσφέρει τα απαραίτητα ερεθίσματα για να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι κανένας εφησυχασμός δεν χωρεί στη ζωή του. Αντίθετα, επιβάλλεται εγρήγορση και αγώνας. Αποκαλύπτει, εξάλλου, ότι στην προσφορά της αγάπης του Χριστού καθορίζεται η ποιότητα της ζωής και η κατάσταση που μπορεί να βιώνει ο άνθρωπος, είτε ως παράδεισο είτε ως κόλαση, ανάλογα με τη στάση που διαμορφώνει ο ίδιος και ακολουθεί.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ (23–02–2020)

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἔρχεται νά μᾶς ὑπενθυμίσει μιά μεγάλη ἀλήθεια. Ὁ Θεός δέν εἶναι μονάχα στοργικός Πατέρας. 
Εἶναι καί δίκαιος Κριτής. «Οὔτε ὁ ἔλεος αὐτοῦ ἄκριτος, οὔτε ἡ κρίσης ἀνελεήμων» λέγει ὁ Μ. Βασίλειος. Θά κρίνει τόν Κόσμο, μᾶς λέγει τό Εὐαγγέλιο, καί μάλιστα ὄχι αὐθαίρετα, ἀλλά σύμφωνα μέ τά ἔργα μας. Μᾶς φέρνει, λοιπόν, ἡ σημερινή περικοπή ἐνώπιόν του γεγονότος τῆς κρίσεως. Καί λέμε «γεγονότος», γιατί ἡ παγκόσμια κρίση ἀποτελεῖ γιά τήν πίστη μᾶς ἐσχατολογική βεβαιότητα καί
πραγματικότητα, πού ὁμολογεῖται σ' αὐτό τό Σύμβολό μας ὡς ἐκκλησιαστική πίστη: «Καί πάλιν ἐρχόμενον κρίναι ζῶντας καί νεκρούς...».
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ
23 Φεβρουαρίου 2020
(Ματθ. κε΄ 31-46)

Φόβος καὶ τρόμος καταλαμβάνει τὴν ψυχή, ὅταν ἀκούει τὸν τελευταῖο στίχο τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς: «Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον». Καὶ μόνη ἡ σκέψη τῆς ἀπόφασης τοῦ φρικτοῦ κριτηρίου, ὅπου ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης μαζὶ μὲ ὅλους τούς ἁγίους ἀγγέλους Του, γιὰ νὰ κρίνει ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα καὶ νὰ ξεχωρίσει τοὺς δικαίους ἀπὸ τοὺς ἀδίκους, ὅπως ὁ τσοπάνης ξεχωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ κατσίκια, καὶ μόνη ἡ σκέψη αὐτὴ ἀρκεῖ γιὰ νὰ διώξει ἀπὸ μέσα μᾶς κάθε κακὴ προαίρεση, κάθε ἁμαρτωλὴ ἐπιθυμία, νὰ νεκρώσει κάθε πάθος καὶ κακία.
ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

   Η Τρίτη Κυριακή της περιόδου του Τριωδίου, αγαπητοί μου αδελφοί, η επονομαζομένη «της Κρίσεως» παίρνει και αυτή, όπως και οι δύο προηγούμενες, την ονομασία της από την Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας στην οποία ακούσαμε την λεγομένη Παραβολή της Κρίσεως. Σε αυτήν ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός αποκαλύπτει ποιο είναι το μοναδικό κριτήριο βάσει του οποίου θα κριθούμε την μεγάλη εκείνη ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας, όταν θα σταθούμε ενώπιον Του και θα αποδώσουμε λόγο για τον τρόπο με τον οποίο επιλέξαμε να ζήσουμε.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
Απόστολος: Α΄Κορ. η΄ 8- θ΄ 2
Ευαγγέλιο : Ματθ. κε΄31-46
23 Φεβρουαριου 2020

«Όταν δε έλθη ο Υιός του Ανθρώπου εν τη δοξη αυτού… τότε καθίσει επί θρόνου δόξης και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη» (Ματθ. κε΄31-32)
Σαφής και ξεκάθαρη η αναφορά του Χριστού τόσο για την Πρώτη όσο και για τη Δεύτερη Παρουσία του, καθώς και τον σκοπό τους.
-Αναφερόμενος στην Πρώτη του Παρουσία, διευκρινίζει στον Νικόδημο ότι «ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να τον κρίνει, για να καταδικάσει τον κόσμο αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’αυτού» (Ιωάν. γ΄18).
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΠΛΗΣΙΟΝ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΟΥ»

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή παρουσιάζει τόν αὐθεντικό λόγο τοῦ Κυρίου μας περί τῶν ἐσχάτων. Γιατί σήμερα αὐτό τό κείμενο; Διότι προηγήθηκαν πολλές περικοπές μέ κορυφαῖες τίς δύο προηγούμενες, τοῦ Τελώνη καί τοῦ Φαρισαίου καί τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ, οἱ ὁποῖες παρουσιάζοντας γλαφυρά τή θεία ἀγάπη, μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσουν στό νά παραθεωρήσουμε τή θεία δικαιοσύνη. Περιγράφεται, λοιπόν, ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο θά μᾶς κρίνει ὁ Θεός, γιά νά κατανοήσουμε ὅτι κανείς δέν ξεφεύγει ἀπό τή θεία δίκη, ἀλλά καί γιά νά προβληματιστοῦμε γόνιμα γιά τό μόνο γεγονός πού ἀποτελεῖ ἀφορμή προβληματισμοῦ γιά τόν κάθε ἄνθρωπο, τό πῶς θά σταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ κριτηρίου καί θά δώσουμε «τήν καλήν ἀπολογίαν».

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020

Τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Ἀδελφοί μου,
Εἶναι γνωστὴ ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, ποὺ ἄφησε τὸν Πατέρα του καὶ τὸν μεγαλύτερο ἀδελφό του στὸ πατρικό τους σπίτι, ἐνῶ αὐτὸς ἀνεχώρησε γιὰ ἄλλη χώρα, παίρνοντας μαζί του καὶ τὴν περιουσία ποὺ τοῦ ἀνῆκε, τὴν ὁποία διεσκόρπισε ἀσώτως.
Ποιὸς εἶναι ὁ γιος ποὺ ἐπιλέγει τὴν ἀσωτία, ποὺ θέλει νὰ ζεῖ μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι του καὶ σπαταλᾶ τὴν περιουσία ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Πατέρα του ἀσώτως; Εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἀδελφοί μου ποὺ ἐπέλεξε νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Παράδεισο, νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό, νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, Εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔλαβε μιὰ τεράστια περιουσία ἀπὸ τὸν Πατέρα του, ἀλλὰ ἐκεῖνος τὴν κατασπατάλησε ζῶντας μέσα στήν ἁμαρτία.
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την πρώτην προς Κορινθίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την Κυριακή του Ασώτου

(Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Κορινθίους Παύλου Α΄ Επιστολή κεφ. στ΄, 12 – 20)

– Τα μεν βρώματα, ως πρόσκαιρα, εισίν υπό την εξουσίαν ημών, τα δε σώματα ημών, ως αιώνια μέλη τού σώματος τού Ιησού Χριστού, ουκ εισίν υπό την ημετέραν εξουσίαν.

– Πώς οι Χριστιανοί γινόμαστε ένα σώμα και ποιοί είναι τα μέλη της Εκκλησίας;

– Γιατί είναι φρικτό το αμάρτημα της πορνείας;

– Με ποιόν τρόπο ο πορνεύων ποιεί μέλη πόρνης τα μέλη του Χριστού και γιατί ο ενούμενος με την σύζυγό του δεν χωρίζει τα μέλη του Χριστού;
Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής του ασώτου υιού: Ομιλία περί του αμαρτήματος της πορνείας

(Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Κορινθίους Παύλου Α΄ Επιστολή κεφ. στ΄, 12 – 20)


– Γιατί ο απόστολος Παύλος μίλησε με τέτοιο ζήλο και τέτοια σφοδρότητα για την πορνεία όσο για κανένα άλλο αμάρτημα;
– Γιατί το αμάρτημα της πορνείας στρέφεται και εναντίον του Δημιουργού και καθιστά τον άνθρωπο που έπεσε σε αυτό, χειρότερο και από τους σταυρωτές του Χριστού;

– Τί γράφει ο Απόστολος των Εθνών για το αν έχουμε εξουσία επί του σώματός μας.
Κυριακή Ασώτου: Ερμηνεία εις το κατά Λουκάν ευαγγέλιον

(Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιε’, 11-32)

Τι συμβολίζει ο πρεβύτερος υιός και τι ο νεώτερος στην παραβολή;
Τι άραγε είναι “το επιβάλλον μέρος της ουσίας”;
Από που φαίνεται πόσο πολύ επιρρεπής είναι ο άνθρωπος εις την αμαρτία;
Ποια είναι η “χώραν μακράν” που απεδήμησε ο νεώτερος υιός;
Μόνο την περιουσία του σπατάλησε ο άσωτος υιός ή και κάτι ακόμα;
Διορθώθηκε άραγε ο άσωτος όταν άρχισε να στερείται;
Ποιοι είναι οι “πολίτες” και ποιοι οι “αγροί” τους; Ποιους ονομάζει “χοίρους” ο Κύριος στην παραβολή και γιατί; Τι συμβολίζει η τροφή των χοίρων;
Έχουν κορεσμό οι επιθυμίες των ασελγών;
Ποιοι είναι οι “μίσθιοι”;
Κυριακή Ασώτου: Ομιλία περί του κανόνος της μετανοίας και εξομολογήσεως

(Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιε’ 11-32)

– Ποιός είναι ο τύπος της αληθινής μετάνοιας και εξομολογήσεως;

– Ποιά είναι η αρχή της μετάνοιας;

– Πριν την εξομολόγηση θα πρέπει κανείς να εξετάζει με πολλή σκέψη την συνείδησή του.

– Πότε μετανοεί κανείς πραγματικά;

– Η ευσπλαγχνία του Θεού είναι άπειρη. Ποιούς όμως ευσπλαγχνίζεται;
 H παραβολή του ασώτου υιού

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ (†)

Ἡ θρασύτητα τοῦ γυιοῦ καί ἡ καλωσύνη τοῦ Πατέρα

Ὁ Κύριος καί σωτήρας μας Ἰησοῦς Χριστός, μᾶς εἶπε τήν παραβολή τοῦ ἀσώτου, γιά νά μᾶς δείξει πῶς πρέπει νά προσέχουμε τή ζωή μας καί τό Νά μᾶς διδάξει, ὅτι στή ζωή μας, πρέπει νά ἔχουμε πρῶτα τό καθῆκον. Καί μέσα στό μυαλό μας καί τήν καρδιά μας, νά ἔχουμε πρῶτα ἀπ’ ὅλα, τήν ἀπέραντη ἀγαθότητα, καλωσύνη καί εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ. Τήν σκέψη ὅτι ὁ Θεός εἶναι πολυεύσπλαγχνος, γεμάτος ἀγάπη καί καλωσύνη. Ὅλα τά ἄλλα πρέπει νά εἶναι δεύτερα, τρίτα καί τελευταῖα.
2020 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 16 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ (Λουκ. 15, 11-32)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας. Έγινε στην Αθήνα στις 26/2/1978)

Η περίληψη του Ευαγγελίου

Ο μεγάλος χριστιανός συγγραφέας Ντοστογιέφσκι, είχε πάντοτε αχώριστο σύντροφό του το άγιο ευαγγέλιο. Όταν πέθαινε τράβηξε κάτω από το προσκέφαλό του το άγιο ευαγγέλιο, το έδωσε στον πρωτότοκο γυιό του, το άνοιξε στο σημείο που βρίσκεται η παραβολή του Ασώτου και τον παρακάλεσε να τη διαβάσει.

Όσο την διάβαζε, ο γέρο-Ντοστογιέφσκι είχε τα μάτια του βουρκωμένα και έκλαιε ακούοντας την ωραιότατη αυτή παραβολή της χάριτος, της αγάπης και της ευσπλαγχνίας του Κυρίου.
Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2020
(Κυριακή τοῦ Ἀσώτου).
Λουκ. 15, 11 – 32.

Μέ ἀμηχανία ἀκοῦμε σήμερα τό πιό θαυμάσιο ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή. Μέ συγκίνηση καί συντριβή παρακολουθοῦμε τή θεϊκή ἀγάπη, μέ θλίψη καί συναίσθηση βλέπουμε τήν πτώση καί τή μετάνοια, μέ ἀπορία καί θυμό στεκόμαστε μπροστά στή σκληροκαρδία καί στόν ἐγωισμό καί δέ γνωρίζουμε ποιό ἀπ’ ὅλ’ αὐτά μᾶς ἀγγίζει περισσότερο.
Δέν ξέρουμε ἄν μοιάζουμε πιό πολύ μέ τόν ἄσωτο ἤ πιό πολύ μέ τό μεγάλο του ἀδελφό. Ἴσως πάλι νά εἴμαστε μία ἄλλη κατηγορία ἀνθρώπων. Ἴσως νά εἴμαστε ἄσωτοι, πού δέν ἐπιστρέφουμε, ἀλλά ταυτόχρονα καί μεγάλοι ἀδελφοί, πού δέν ἐπιτρέπουμε καί δέν χαιρόμαστε μέ τήν ἐπιστροφή τῶν ἄλλων.
ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020 – ΙΖ΄ ΛΟΥΚΑ

ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ Ή ΤΟΥ ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΧΝΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

 (Λουκ. ιε΄ 11-32 ) (Α΄ Κορ. στ΄ 12-20)

Τα φιλάνθρωπα σπλάχνα

Η γνωστή και τόσο ζωντανή παραβολή του Ασώτου Υιού αναδεικνύει μέσα από το περιεχόμενό της τα φιλάνθρωπα σπλάχνα του Θεού, στα οποία μπορεί ν΄ αναπαυθεί ο άνθρωπος όσο κι αν έχει ξεπέσει, όσο χαμηλά κι αν έχει βρεθεί. Η στάση του νεότερου υιού, αλλά κυρίως του πατέρα, δίνουν τη δυνατότητα στον άνθρωπο να εντρυφήσει μέσα από το χρυσορυχείο του ευαγγελικού λόγου και να αντλήσει βαθύτερα μηνύματα.

Η ανταρσία
ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

   Η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου, αγαπητοί μου αδελφοί, μέσω της μοναδικής σε αξία και περιεχόμενο παραβολής του Ασώτου που ακούσαμε στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή, μας θέτει ενώπιον της ανυπέρβλητης και σωτήριας αγάπης του Θεού αλλά μας τονίζει και την δύναμη που έχει η πραγματική και ειλικρινής μετάνοια.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ( 16–2–2020)

(Λουκᾶ ιε ́ 11 – 32)

«Ἀναστᾶς πορεύσομαι πρός τόν Πατέρα μου καί ἐρῶ αὐτῶ Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τόν οὐρανόν καί ἐνώπιόν σου».
Μέ αὐτά τά λόγια μετανοίας, ἐξομολογήθηκε ὁ ἄσωτος Υἱός τῆς παραβολῆς στόν Πατέρα του, ἀφοῦ μετανόησε γιά τήν ἄθλια ζωή του καί ἐπέστρεψε στό πατρικό του σπίτι. Ὁ φιλόστοργος καί εὐσπλαχνικός Πατέρας, βλέποντας τήν μετάνοια τοῦ τόν δέχτηκε στήν ἀγκαλιά του. Τόν φίλησε καί τόν ἕντυσε μέ λευκή στολή καί ἀφοῦ ἔσφαξε τό καλύτερο μοσχάρι, εἶπε: «Εὐφρανθῶμεν (ἅς χαροῦμε), γιατί ὁ γιός μου ἦταν νεκρός καί ἀνέζησε καί ἀπολωλῶς (χαμένος), καί εὑρέθη». Ἡ χαρά τοῦ Πατέρα δέν σταματᾶ ἐδῶ. Φορᾶ στό χέρι τοῦ δακτυλίδι, ὅπως φοροῦν οἱ κύριοι καί οἱ ἐλεύθεροι ἄνθρωποι. Τοῦ φορά καινούργια παπούτσια γιά νά μήν εἶναι ἀνυπόδητος, ὅπως οἱ δοῦλοι καί οἱ σκλάβοι. Ἔτσι, τόν ἀποκατέστησε στή θέση καί τά δικαιώματα πού εἶχε προτοῦ ἀσωτεύσει.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
16 Φεβρουαρίου 2020
(Λουκ. ιε΄ 11-32)

Ἡ παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ, ἡ ὁποία ἀναγνώστηκε σήμερα, ἀποτελεῖ ἕνα κορυφαῖο κείμενο μέσα στὴν Καινὴ Διαθήκη, ἕνα κείμενο πολυδιάστατο καὶ πολυσήμαντο, ποὺ θὰ μποροῦσε καὶ μόνο αὐτὸ ἂν σωζόταν, νὰ ἀποδώσει πλήρως τὸ νόημα τῆς Θείας Οἰκονομίας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ΛΟΥΚΑ(ΑΣΩΤΟΥ)
Απόστολος: Α΄Κορ. στ΄ 12-20
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιε΄ 11-32
16 Φεβρουαρίου 2020

«Πόσοι μίσθιοι του πατρός μου περισσεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ απόλυμαι»
Τι ήταν και τι έγινε! Πώς ξεκίνησε και πού κατάντησε! Το αρχοντόπουλο, παραπεταμένος χοιροβοσκός, το λαμπροστόλιστο πλουσιόπαιδο πεινασμένος κουρελής! Σπατάλησε την πατρική περιουσία. 
Δεν του απέμεινε τίποτε. Αν είχε τουλάχιστον έστω και κανένα ξυλοκέρατο να ξεγελάσει την πείνα του! Ήθελε να φάει και αυτός μαζί με τους χοίρους κανένα ξυλοκέρατο. Άγρυπνοι όμως οι άλλοι χοιροβοσκοί τον έδιωχναν με σκληρότητα. «Ουδείς εδίδου αυτώ». Τι ήθελε, έλεγαν, στον τόπο τους αυτός ο βρώμικος ξένος; Και εκείνος καταφρονημένος, διωγμένος και μισοπεθαμένος από την πείνα, θυμήθηκε το πατρικό του σπίτι, όχι τα πλούσια γεύματα, αλλά το χορταστικό ψωμί, που οι ημερομίσθιοι εργάτες απολάμβαναν. «Πόσοι μίσθιοι του πατρός μου, είπε, περισσεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ απόλλυμαι»!
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ – 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

(Λκ. ιε΄ 11-32)

Ἡ δεύτερη Κυριακή τοῦ Τριωδίου εἶναι ἀφιερωμένη στήν ἐπίσης καταπληκτική καί διδακτική παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ (Λκ.15,11-32). Οἱ Πατέρες ὅρισαν νά εἶναι ἀφιερωμένη ἡ Κυριακή αὐτή στήν συγκεκριμένη παραβολή τοῦ Κυρίου, γιά νά τονισθεῖ στούς πιστούς ἡ ἀπύθμενη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο καί τό πλούσιο ἔλεος τῆς συγχώρεσης, πού δίνει στούς μετανοοῦντες ἀνθρώπους. Ἄν ἡ προηγούμενη Κυριακή εἶναι ἀφιερωμένη στή στηλίτευση τῆς παθολογικῆς ἐγωιστικῆς αὐτάρκειας καί ἡ κατάδειξη τῶν δεινῶν συνεπειῶν της, ἡ δεύτερη Κυριακή εἶναι ἀφιερωμένη στή μετάνοια καί στά εὐλογημένα παρεπόμενά της.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ»

Σήμερα τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα Εὐαγγέλιο παρουσιάζει μέσα ἀπό τή γνωστότερη, ἴσως, παραβο­λή, τόν παραλογισμό τής ἁμαρτίας. Ὁ νεώτερος γιός ἀπευθύνεται στόν πατέρα του μέ τρόπο ἐπιτακτικό καί χωρίς κάν να΄παρακαλέσει, τόν προστάζει νά τοῦ δώσει ὅτι τοῦ ἀναλογεῖ ὡς μερίδιο ἀπό τήν πατρική περιουσία. Νά λάβουμε ὑπ΄ ὄψιν ὅτι ὁ πατέρας εἶναι ἐν ζωῇ καί ἐπομένως δέν τίθεται θέμα κληρονομικῆς περιουσίας. Ὅσο ὁ γονιός ζεῖ, εἶναι ὁ νόμιμος ἰδιοκτήτης τῆς περιουσίας του καί δέν ἔχει δικαίωμα τό ὁποιοδήποτε τέκνο του νά διεκδικεῖ τά ὅσα πιθανολογεῖ ὅτι μετά τόν θάνατό τοῦ γονιοῦ του θά κληρονομήσει. Κί ὅμως ὁ νεώτερος γιός ἐγείρει ἀπαίτηση ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει δικαίωμα. Εἶναι τό βασικό λάθος τοῦ ἀνθρώπου. Ξεχνᾶ ὅτι ὁ κόσμος ἀνήει στό Δημιουργό Θεό καί δρᾶ σάν σφαιτεριστής.

Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2020

2019 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 17 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ (Λουκ. 18, 10-14)
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας που έγινε την 1/2/2004)

Η προσευχή του φαρισαίου

Ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο για δυό ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς που πήγαν στην Εκκλησία να προσευχηθούν. Ένας Φαρισαίος και ένας τελώνης. Ο ένας του κόσμου και της πιάτσας. Ο άλλος της ευσέβειας. Για τον ίδιο σκοπό πήγαν. Να προσευχηθούν. Μπήκαν στην Εκκλησία με την ίδια διάθεση. Έμειναν εκεί κάποια ώρα και μετά έφυγαν. Αλλά τι διαφορά! Ο ένας έφυγε δικαιωμένος, ο άλλος κατάκριτος. Το παράξενο είναι, ότι έφυγε δικαιωμένος από την Εκκλησία, ευάρεστος ενώπιον του Θεού, ο άνθρωπος της πιάτσας. Και εκείνος που φαινόταν του Θεού, της Εκκλησίας, έφυγε κατάκριτος. Γιατί;

Να ένα ερώτημα που ασφαλώς απασχολεί όλους μας και μάλιστα πολύ έντονα. Είτε είμαστε από εκείνους που ερχόμαστε συχνά στην Εκκλησία, είτε είμαστε από εκείνους που προτιμάμε άλλες απασχολήσεις.

Ο Χριστός απαντά καθαρά στο ερώτημα αυτό.
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την δευτέραν προς Τιμόθεον επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(β´ Τιμ. γ´ 10-15)

– Γιατί ο απ. Παύλος προφητεύει ότι όποιος θέλει να ζει με ευσέβεια εν Χριστώ Ιησού θα διωχθεί;

– Με ποιόν τρόπο οι πονηροί άνθρωποι προκόπτουν;

– Με ποιόν τρόπο ο άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί στον δρόμο της σωτηρίας;

– Με ποιόν λόγο του απ. Παύλου φανερώνεται η ταπεινοφροσύνη του;
Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής Τελώνου και Φαρισαίου:
Ομιλία εις το ρητόν του Παύλου, το, “Και πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού, διωχθήσονται”, ήτοι, ότι τούτο σκανδαλίζει πολλούς, τούτο όμως εστίν απόδειξις της πίστεως’ ότι η εις Χριστόν πίστις ουκ έστιν έργον ανθρώπων, αλλά της υπερφυσικής του Θεού δυνάμεως κατόρθωμα (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

ΛΓ’ Κυριακή

(Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15)

– Δεν φοβάται ο απ. Παύλος μήπως λέγοντας ότι, όποιος πολιτεύεται κατά τους νόμους της πίστεως θα δεχθεί διωγμούς, κινδύνους, ακόμα και θάνατο, θα αποθήσει τους ανθρώπους από την εις Χριστόν πίστιν;

– Ποιοί είναι αυτοί που μισούν τους κήρυκες της αλήθειας και γιατί τους μισούν;

– Ποιοί ονομάζονται “κόσμος”;

– Ποιά είναι η απόδειξη ότι η εις Χριστόν πίστις δεν είναι έργο ανθρώπινον, αλλά της υπερφυσικής του Θεού δυνάμεως κατόρθωμα;
Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου: Ερμηνεία εις το κατά Λουκάν ευαγγέλιον (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. 18, 10-14)

Διατί ο Χριστός ηθέλησε να διδάξει της ταπεινοφροσύνης την ωφέλεια και της υπερηφάνειας την βλάβη με παραβολή και όχι με μια διδαχή Του;
Πόσα είναι τα είδη της προσευχής;
Αρκεί κανείς, για να είναι ενάρετος, να απέχει μόνο από το κακό;
Ποια είναι τα στοιχεία που δηλώνουν την περηφάνεια του Φαρισαίου και την ταπεινοφροσύνη του Τελώνου;
Γιατί τελικά δικαιώνεται ο αμαρτωλός και κατακρίνεται ο ενάρετος;
Κυριακή Τελώνου & Φαρισαίου: Ομιλία περί ταπεινοφροσύνης (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Ομιλία μετά το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον της ΙΣΤ΄ Κυριακής (Λουκ. ιη’ 10-14)

– Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά του υπερήφανου και ποιά του ταπεινού ανθρώπου;

– Ποιά είναι τα χαρίσματα του ταπεινού ανθρώπου;

– Γιατί η ταπείνωση αναβιβάζει τον άνθρωπο στα ύψη της θείας δόξης και λαμπρότητος;

– Ποιά είναι τα αγαθά για τα οποία ο υπερήφανος υψηλοφρονεί, ο δε ταπεινός ταπεινοφρονεί;

– Πώς ο άνθρωπος μπορεί να γίνει άξιον κατοικητήριον του Θεού;
2020 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 9 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Ο ΤΕΛΩΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ (Λουκ. 18, 10-14)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στον Άγιο Γεώργιο, στις 7/2/1992)

Τα πρώτα γράμματα

            Όταν ένα παιδί πηγαίνει για πρώτη φορά στο σχολείο, εκεί μαθαίνει πρώτα το γράμμα το όμικρον. Μαθαίνει να φτειάχνει ένα κουλουράκι. Βέβαια αυτό είναι συμβολικό. Γιατί και όταν αρχίζει το παιδί να μορφώνεται, μορφωτικά είναι ένα κουλουράκι. Ένα μηδενικό. Και σιγά-σιγά μαθαίνει το γιώτα, και μετά να ενώνει το όμικρον με το γιώτα και να φτειάχνει το άλφα που είναι η αρχή των γραμμάτων και τα άλλα γράμματα. Και παίρνει το μεγάλο ξεκίνημα. Κάθε ημέρα μορφώνεται περισσότερο. Αλλά ποτέ δεν αφήνει την βάση του, τα γράμματα. Κάθε ημέρα όλο και περισσότερο χρησιμοποιεί εκείνα που έμαθε στα πρώτα του βήματα. Βέβαια δεν δίνει πια αξία στο παιδί το ότι ξέρει το όμικρον, το γιώτα και το άλφα, αλλά όλη του η μόρφωση, σ’ αυτά στηρίζεται. Και όλη του η προκοπή, εκεί επάνω βασίζεται.
Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2020
(Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου).
Λουκ. 18, 10 – 14.

Μέ τό ἄνοιγμα τοῦ Τριωδίου σήμερα ἡ Ἁγία Ἐκκλησία παρουσιάζει σέ ὅλους μας δύο προσωπικότητες μέ τήν προτροπή νά μιμηθοῦμε τή μία καί νά ἀποστραφοῦμε τήν ἄλλη. Νά μιμηθοῦμε τή μετάνοια καί τήν ταπείνωση τοῦ Τελώνου καί νά ἀποστραφοῦμε τήν ὑψηγορία τοῦ Φαρισαίου.
ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

   Μεγάλο το έλεος του Θεού αγαπητοί μου αδελφοί που μας αξιώνει να υποδεχόμαστε και να ανοίγουμε για μια ακόμη φορά αυτή την ευλογημένη και κατανυκτική περίοδο του Τριωδίου όπως ονομάζεται καθώς λαμβάνει το όνομά της από το λειτουργικό βιβλίο της Εκκλησίας μας που λέγεται Τριώδιο και του οποίου ξεκινάει η χρήση στις Ιερές Ακολουθίες από σήμερα.
ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020 – ΙΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

(Λουκ. ιη΄ 10-14) (Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15)

Στις κορυφογραμμές της ταπείνωσης

«Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ»

Με τη δύναμη του Πανάγαθου Θεού εισερχόμαστε στο ευλογημένο στάδιο του Τριωδίου, το οποίο αποτελεί ευκαιρία πνευματικού ανεφοδιασμού και ψυχικής μεταρσίωσης. Συνιστά την πιο ισχυρή πρόκληση για να εγκολπωθούμε στη ζωή μας βασικές πνευματικές αρετές και να αποκομίσουμε πλούσια εν Χριστώ καρποφορία. Ειδικότερα, τη σημαντική αυτή περίοδο του Τριωδίου την ανοίγει η Εκκλησία μας με λατρευτικές ανατάσεις που εκτοξεύουν τον άνθρωπο σε αναβάσεις πνευματικής εμβέλειας και ευγενούς καλλιέργειας. Άξονας βασικότατος γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η πνευματική ζωή, θυμίζει η Εκκλησία ότι είναι η μετάνοια του ανθρώπου, η οποία περνά μέσα από το δρόμο της καλλιέργειας της ταπεινοφροσύνης και της απόταξης του εγωισμού.

Η εμβέλεια της παραβολής
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

9/2/2020

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ εἰσήλθαμε στήν περίοδο τοῦ Τριωδίου. Δέ θά μποροῦσε ἡ Ἐκκλησία μας νά βρεῖ πιό πρόσφορο Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, γιά νά δηλώσει τήν ἔναρξη τῆς περιόδου αὐτῆς, ἀπό τήν παραβολή «τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου» (Λουκ. 18, 9-14).
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 09 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

9  Φεβρουαρίου 2020

(Λουκ. ιη΄ 10-14)

Δύο διαφορετικοὺς τύπους ἀνθρώπων, τὸν Τελώνη καὶ τὸν Φαρισαῖο, μᾶς παρουσιάζει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Καὶ οἱ δύο ἦρθαν στὸ ἱερό, γιὰ νὰ προσευχηθοῦν. Ὁ Φαρισαῖος στάθηκε «πρὸς ἑαυτόν», δηλαδὴ μὲ ἐπίκεντρο τὸν ἑαυτό του, σὲ μία περίοπτη θέση τοῦ ναοῦ καὶ ἀπευθύνθηκε στὸν Θεὸ εὐχαριστώντας Τὸν, γιατί δὲν ἦταν ὅπως οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι, δὲν ἦταν ἅρπαγας, δὲν ἦταν ἄδικος, δὲν ἦταν μοιχὸς καὶ βέβαια δὲν ἦταν παλιάνθρωπος σὰν τὸν Τελώνη, ποὺ βρισκόταν ἐκεῖ κοντά. Ἔκανε τὶς καθιερωμένες νηστεῖες, δύο φορὲς τὴν ἑβδομάδα, ἔδινε τὸ ἕνα δέκατο ἀπὸ ὅλα ὅσα ἀποκτοῦσε. Ὁ Τελώνης στεκόταν σὲ μία ἄκρη τοῦ ναοῦ  καὶ δὲν ἤθελε οὔτε τὰ μάτια του νὰ σηκώσει στὸν οὐρανό, ἀλλὰ χτυποῦσε τὸ στῆθος τοῦ λέγοντας: «Θεέ μου, ἐλέησε μὲ τὸν ἁμαρτωλό!». Αὐτὸς λοιπὸν ἐπέστρεψε στὸ σπίτι τοῦ «δεδικαιωμένος», λέγει ὁ Χριστός, ἐνῶ ὁ Φαρισαῖος ὄχι. Γιατί ὅποιος ὑψώνει τὸν ἑαυτό του θὰ ταπεινωθεῖ, ἐνῶ ὅποιος ταπεινώνει τὸν ἑαυτό του θὰ ὑψωθεῖ.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ
Απόστολος: Β΄ Τιμ. γ΄10-15
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιη΄10-14
9 Φεβρουαρίου 2020

«Άνθρωποι δύο ανέβησαν εις το ιερόν προσεύξασθαι , ο εις Φαρισαίος και ο έτερος τελώνης» (Λουκ. ιη΄10)

Με τη σημερινή Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου αρχίζει η πνευματική και κτατανυκτική περίοδος του Τριωδίου. Αν δε, στην περίπτωση μιας οικοδομής, κάθε συνετός άνθρωπος φροντίζει να την χτίζει πάνω σε γερά θεμέλια και όχι πάνω στην άμμο (Ματθ. ζ΄24-27) , πολύ περισσότερο σε ότι αφορά μια πνευματική οικοδομή. Γιατί , η πνευματική οικοδομή πρέπει να θεμελιώνεται σωστά πάνω στον αξιόπιστο λόγο του Θεού, αλλά και να ερμηνεύεται και προ παντός να εφαρμόζεται σωστά.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ – 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

(Λκ. ιη΄ 10-14)

Ἀρχίζει σήμερα, ἀγαπητοί χριστιανοί, τό Τριώδιο. Εἶναι ἡ περίοδος ἀπό σήμερα μέχρι τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα. Γιά μᾶς τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς εἶναι καιρός προσευχῆς, μετάνοιας καί ἄσκησης. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει κατάλληλα γιά νά ἀξιωθοῦμε νά ἑορτάσουμε τά μεγάλα γεγονότα τῶν Παθῶν καί τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ. Ἀρχίζει λοιπόν τό Τριώδιο, ὅπως ὅρισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, μέ τήν παραβολή τοῦ τελώνου καί τοῦ φαρισαίου. «Ἀνέβηκαν δύο ἄνθρωποι στό ἱερό νά προσευχηθοῦν…». Ἡ προσευχή εἶναι ἀνάγκη τῆς ψυχῆς. Εἶναι τό ὀξυγόνο πού ζωογονεῖ τόν ἄνθρωπο. Ἐπιδιώκει ὁ ἄνθρωπος τήν ἐπικοινωνία μέ τό δημιουργό του. Ἔτσι χαριτώνεται, προσελκύει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, προστατεύεται ἀπό τό κακό, ζεῖ μέσα στήν αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ ἀπό τώρα.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΕΙΔΩΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ»

Ἡ παραβολή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου σημασιοδοτεῖ τήν ἔναρξη τῆς πιό πνευματικῆς περιόδου τοῦ ἔτους, τῆς περιόδου τῆς προετοιμασίας μας γιά τή μεγάλη ἑορτή, τοῦ Πάσχα. Κι ἡ περίοδος αὐτή παίρνει τό ὄνομά της ἀπό τό λειτουργικό βιβλίο τῆς Ἐκκλησίας πού ὀνομάζεται «Τριώδιο», καθώς ἡ χρήση αὐτοῦ τοῦ βιβλίου ξεκινᾶ ἀπό τόν Ἑσπερινό τῆς Κυριακῆς πού διαβάζεται ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή καί ἐκτείνεται μέχρι τήν παννυχίδα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, καθιερώνοντας τήν περίοδο αὐτή, περίοδο προσευχῆς.

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2020

ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ 

Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη

Οι δύο προφητείες του Συμεών

Δύο προφητείες βλέπουμε στην ευαγγελική περικοπή της Υπαπαντής. Ποιός ο προφήτης; Ο πρεσβύτης Συμεών. Πήρε ο Συμεών στα γερασμένα του χέρια το θείο Βρέφος, τον ενανθρωπήσαντα Θεό, και είπε τις δύο προφητείες. Η μία είναι γενική προφητεία αναφέρεται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και άφορα όλους τους ανθρώπους: «Αυτός θα γίνει η αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες. Θα είναι σημείο αντιλεγόμενο.» (Λουκ. 2,34). Ο Χριστός σημείο αντιλεγόμενο. Έγινε και στην εποχή του, έγινε στους 20 αιώνες που πέρασαν, γίνεται και σήμερα. Ο Χριστός χώρισε και χωρίζει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες. Αντίθετες, αντιλεγόμενες οι δύο παρατάξεις. Από το ένα μέρος είναι εκείνοι, που τον πιστεύουν για Θεό και Σωτήρα τους από το άλλο μέρος εκείνοι, που τον αρνούνται και τον βρίζουν και τον πολεμούν. Από το ένα εκείνοι, που τον προσκυνούν από το άλλο εκείνοι, που ακονίζουν τα μαχαίρια τους για να τον εξοντώσουν.
Η Υπαπαντή του Κυρίου -Λεοντίου Επισκόπου Νεαπόλεως (Λεμεσού) της Κύπρου

Λόγος Α΄. Εις τον Συμεών όταν δέχτηκε στην αγκαλιά του τον Κύριο.

«Στα Ιεροσόλυμα βρισκόταν ένας άνθρωπος, που τον έλεγαν Συμεών. Αυτός ήταν πιστός και ευλαβής».

Φτάνουν τα λόγια του Ευαγγελιστή, για να αποδείξουν την αγιότητα του Συμεών. «Περίμενε αυτός τη σωτηρία του Ισραήλ», αυτό νομίζω σημαίνει πως επρόκειτο ο Θεός να δείξει τη φιλανθρωπία του στον Ισραήλ. Ή μ’ άλλα λόγια, επειδή η λέξη Ισραήλ ερμηνεύεται «νους που βλέπει τον Θεό», κάθε παρατηρητικός νους πενθούσε νοερά για την επικράτηση στους ανθρώπους της πλάνης και της αγνωσίας, ήταν φυσικό λοιπόν ο Συμεών που ήταν πιστός και είχε προφητικό χάρισμα να περιμένει με τον ερχομό του Σωτήρα την αναμενόμενη παρηγοριά του νοητού Ισραήλ. «Και τον καθοδηγούσε το άγιο Πνεύμα». Είσαι μακάριος, γέροντα, αφού αξιώθηκες να γίνεις κατοικία του αγίου Πνεύματος.
Ἡ Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου 

(+) Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης

Σήμερα, 2 τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τότε ποὺ τὸν δέχθηκε στὶς ἀγκάλες του ὁ δίκαιος Συμεών. Ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς εἶναι Δεσποτικὴ ἑορτή, ἑορτὴ δηλαδὴ ἀφιερωμένη στὸ Δεσπότη Χριστό. Ὅταν πέρασαν σαράντα ἡμέρες ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ παναγία Μητέρα του καὶ ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, σύμφωνα μὲ τὴ διάταξη τοῦ παλαιοῦ νόμου, τὸν πρόσφεραν στὸ ναό. Ὁ νόμος ὥριζε γιὰ τὴ μητέρα ὅτι σαράντα ἡμέρες μετὰ τὴ γέννηση ἔπρεπε νὰ παρουσιαστῆ στὸ ναὸ γιὰ νὰ καθαριστῆ, καὶ γιὰ τὸ πρωτότοκο ἀρσενικὸ παιδὶ ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀφιερωθῆ στὸ Θεό.
Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας-Λόγος εις την Υπαπαντή

«Είδαμε πριν από λίγο εν συντομία τον Εμμανουήλ να γίνεται βρέφος οτή φάτνη και άφ' ενός μεν να σπαργανώνεται σαν άνθρωπος, άφ' έτέρου δε να υμνείται με θεϊκό τρόπο από το στράτευμα των άγίων αγγέλων. Οι τελευταίοι έφερναν το χαρούμενο μήνυμα της Γέννησής Του στους βοσκούς. Διότι ό Θεός και Πατέρας χάρισε το πρώτο κήρυγμα για Αυτόν, ως βραβείο για τους αγγέλους, οι όποιοι κατοικούν στον ουρανό. Και είδαμε Αυτόν και σήμερα να υπακούει στους νόμους του Μωϋσή ή καλύτερα είδαμε τον νομοθέτη Θεό να ύποτάσσεται ως άνθρωπος σέ όσα Εκείνος θέσπισε. Το για ποια αιτία έγινε αυτό διδάσκει ό σοφώστατος Παύλος, όταν λέει: «"Οταν ήμασταν νήπιοι, ήμασταν υποδουλωμένοι στα στοιχεία του κόσμου...
Ομιλία Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά στην Υπαπαντή του Κυρίου

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΟΜΙΛΙΑ 5 ΣΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 

Όπου γίνεται λόγος και περί σωφροσύνης και της αντίθετης με αυτήν κακίας. 

Εκείνη την προγονική κατάρα και καταδίκη προ Χριστού την είχαμε όλοι κοινή και ίδια, εκχυμένη σε όλους από έναν προπάτορα, σαν να αναπτυσσόταν από τη ρίζα του γένους και να ήταν συνημμένη με τη φύσι. Ο καθένας επέσυρε από τον Θεό στην υπόστασί του με όσα έπραττε προσωπικώς ή την μομφή ή τον έπαινο, ενώ δεν μπορούσε να κάμη τίποτε απέναντι σ’ εκείνη την κοινή κατάρα και καταδίκη και απέναντι στον πονηρό κλήρο που κατεβαίνει από επάνω σ’ αυτόν και δι’ αυτού στους απογόνους του.
TΟ NOHMA THΣ «ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ» ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Χαρισιάδη Σπυρίδωνος Θεολόγου

 Α. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΥΠΑΚΟΗΣ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ
Ὁ Χριστός ὑποκείμενος στήν περιτομή, στόν σαραντισμό καί στήν βάπτιση «ἐπλήρωσε ὃλην τήν ἒνσαρκον οἰκονομίαν ὡς ἂνθρωπος χωρίς ἁμαρτία» δηλ. τήρησε ἑκούσια ὃλους τούς νόμους καί τίς διατάξεις τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, γιά νά δώσει στούς ἀνθρώπους ὑπόδειγμα ὑπακοῆς.
 Β. Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ανάλυση της θεολογίας της εικόνας της Υπαπαντής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Να συνεχίσουμε την θεολογική ανάλυση των εικόνων. Και φυσικά, σε ένα επίπεδο τέτοιων αναλύσεων - αυτό που κάνουμε αυτή τη στιγμή - είναι μονόπλευρο. Κι αυτό γιατί κάνουμε ανάλυση της θεολογίας της εικόνας. Οι εικόνες έχουν μέσα τους και άλλα κλειδιά για να τις προσεγγίσεις πέρα από τη θεολογική τους προσέγγιση. Και μια πολύ σπουδαία προσέγγιση που αφορά την ισορροπία της ίδιας της εικόνας, είναι η γεωμετρία της εικόνας. Σε μελλοντικά μαθήματα θα αρχίσουμε να βλέπουμε και την ισορροπία της εικόνας. Ισορροπία της εικόνας σημαίνει, ότι ο καλλιτέχνης χωρίς να το ξέρει - γι’ αυτό είναι καλλιτέχνης, είναι ένστικτο αυτό - βάζει την εικόνα σε μια ακραιφνή γεωμετρική ισορροπία.
Ερμηνεία των Καταβασιών της Δεσποτικής Εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου

Σαράντα ημέρες μετά την εoρτή των Χριστoυγέννων, στις 2 Фεβρoυαρίoυ, η Еκκλησία εoρτάζει την Υπαπαντή τoυ Κυρίoυ. Η Υπαπαντή είναι μια μεγάλη Θεoμητoρική αλλά και Δεσπoτική εoρτή. Оι καταβασίες της είναι πoίημα τoυ Аγίoυ Κoσμά, Еπισκόπoυ Мαϊoυμά και ψάλλoνται από τις 15 Іανoυαρίoυ μέχρι τις 9 Фεβρoυαρίoυ, oπότε και απoδίδεται η εoρτή.

Ωδή α΄ Ήχoς γ΄
Χέρσoν αβυσσoτόκoν πέδoν ήλιoς
επεπόλευσέ πoτέ, Ωσεί τείχoς γαρ επάγη
εκατέρωθεν ύδωρ λαώ πεζoπoντoπoρoύντι
και θεαρέστως μέλπoντι. Άσωμεν τω Κυρίω,
ενδόξως γαρ δεδόξασται.
Η Εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου

Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, η μητέρα που θα έφερνε στον κόσμο αγόρι ήταν ακάθαρτη για 40 ημέρες από την γέννησή του (80 εάν το παιδί είναι κορίτσι). Μετά την συμπλήρωση των ημερών του καθαρισμού, προσερχόταν στον Ναό, όπου προσέφερε «αμνόν ενιαύσιον εις ολοκαύτωμα και νεοσσόν περιστεράς η τρυγόνα περί αμαρτίας επί την θύραν της Σκηνής του Μαρτυρίου προς τον ιερέα».
Υπαπαντή και Σαραντισμός.

«Κόλπους Πατρός τυπούσι του σου,Χριστέ μου, του Συμεών αι χείρες, αι φέρουσί σε.»

Τους κόλπους του ουρανίου Πατέρα συμβολίζουν, Χριστέ μου, τα χέρια του Συμεών που Σε κράτησαν στην αγκαλιά του.

Μόλις πέρασαν σαράντα ημέρες από την γέννηση του Θεανθρώπου, προσεφέρθη ο Κύριος στο ιερό υπό Μητρός Παρθένου, και υπεδέχθη Αυτόν ο πρεσβύτης Συμεών. Κατά τη διάταξη του Μωσαϊκού νόμου «παν άρσεν πρωτότοκον έσται αφιερωμένον τω Θεώ, και την εις τούτον νενομισμένην θυσίαν προσενέγκη, ζεύγος τρυγόνων, ή δύο νεοσσούς περιστερών». Δηλαδή, κάθε πρωτότοκο αρσενικό παιδί ήταν αφιερωμένο στο Θεό, και προς τούτο γινόταν μία συγκεκριμένη τελετή στο ναό, περιλαμβάνουσα και προσφορά δύο τρυγόνων ή περιστεριών.
Τα χέρια του Ιερέα στη ζωή μας! 

Αρχιμ. Καλλίνικος Μαυρολέων

Όταν έμπαινε στο Ναό της Ιερουσαλήμ η Παναγία μας, κρατώντας στην αγκαλιά της βρέφος 40 ημερών τον Ιησού, μαζί με τις άλλες μητέρες που έρχονταν εκεί για να καθαριστούν μετά τον τοκετό και να παρουσιάσουν τα πρωτότοκά τους παιδιά, κανένας δεν μπορούσε να διακρίνει κάτι το ξεχωριστό σ’ αυτό το παιδί! Μόνο ένας, ο πρεσβύτης Συμεών, ειδοποιημένος από το Άγιο Πνεύμα, έτρεξε να υποδεχτεί Εκείνον που τόσα χρόνια περίμενε πρώτα να δει με τα σωματικά του μάτια κι έπειτα να πεθάνει…
Σκέψεις για την Υπαπαντή (Του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου)

“Ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου”

1. Η εορτή της Υπαπαντής 40 ημέρας μετά τα Χριστούγεννα ολοκληρώνει τον χρόνο των Χριστουγέννων, αφήνοντας ένα αίσθημα βαθιάς και καθαρής χαράς. Η εικόνα του πρεσβύτη Συμεών που συναντά το Χριστό, είναι μία από τις συγκλονιστικότερες εικόνες της Αγίας Γραφής, αλλά και του κόσμου. Από την μία ο Ιησούς- βρέφος, η νέα ζωή, η Ζωή γενικά που φέρνει ο Θεός στον άνθρωπο, και από την άλλη ο πρεσβύτης Συμεών, το λυχνάρι που σβήνει, τα γηρατειά, το τέλος της ζωής. Η αρχή και το τέλος ενώνονται σε μια συνάντηση που προξενεί ανείπωτη χαρά…
Η Υπαπαντή του Κυρίου Αρχιμ. Νικόδημος

22 Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς ῾Ιεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, 23 καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται, 24 καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν. 25 Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν ῾Ιεροσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ ᾿Ισραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν ῞Αγιον ἐπ᾿ αὐτόν· 26 καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ ῾Αγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου. 27 καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον ᾿Ιησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ, 28 καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε·
29 νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ,
Λόγος Μεγ. Αθανασίου εις την Υπαπαντή του Κυρίου

Με το να είπή δέ ή Παναγία Παρθένος• «Ιδού ή δούλη Κυρίου, ας γίνη εις έμέ όπως είπες», έφανέ-ρωσε τούτο. Είμαι πίναξ, λέγει, επάνω εις τον όποιον γράφεται ό,τι θέλει ό Κύριος του παντός. Άφού δε ό άγγελος ελαβε την διαβεβαίωσιν της πίστεως της Παρθένου άνεχώρησεν άπ' αυτής.

«Δοξάζει ή ψυχή μου τον Κύριον».,.
Λόγος εις τήν Υπαπαντήν του Κυρίου

Στη μεγάλη δεσποτική και θεομητορική εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού αναφέρεται λόγος του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων*.

Μεταφέρουμε εδώ κάποια αποσπάσματα ενδεικτικά του πανηγυρικού χαρακτήρα της εορτής, ο οποίος σχετίζεται με το μέγα γεγονός της θείας ενανθρωπήσεως και τον κοσμοσωτήριο σκοπό της:

«Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών. Κήρυττε χαράν, θύγατερ Ἱερουσαλήμ. Χόρευε λαός πόλεως τῆς τοῦ Θεοῦ…».
Από τους ύμνους της Υπαπαντής

Η Υπαπαντή του Σωτήρος Χριστού

Οι ιεροί ύμνοι της Εκκλησίας μας, γραμμένοι από Αγίους και θεοκινήτους υμνογράφους, προκαλούν το θαυμασμό όλων εκείνων που τους μελετούν προσεκτικά και με ευλάβεια. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις ξένων μελετητών των ύμνων της Ορθοδοξίας μας, οι οποίοι από τον θαυμασμό τους προς αυτούς αρνήθηκαν τις αιρέσεις, που ακολουθούσαν έως τότε, και έγιναν Ορθόδοξοι.
Η Υπαπαντή του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη 

«Αφού πέρασαν σαράντα ημέρες, μετά τη σωτήρια ενανθρώπηση του Κυρίου, τη γέννησή Του άνευ ανδρός από την αγία αειπάρθενο Μαρία, κατά τη σεβασμιότατη αυτή ημέρα, η πάναγνη Μητέρα Του και ο δίκαιος Ιωσήφ έφεραν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό στο Ιερό, σύμφωνα με τη συνήθεια του  σκιώδους και νομικού γράμματος, του Μωσαϊκού Νόμου. Τότε και ο γηραιός  και πρεσβύτης Συμεών, που είχε δεχθεί ως χρησμό από το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα πεθάνει, πριν να δει τον Χριστό Κυρίου, δέχτηκε αυτόν στην αγκαλιά του, και αφού ευχαρίστησε και ομολόγησε τον Θεό, φώναξε: «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα Σου»: τώρα μπορείς να πάρεις τον δούλο σου, Κύριε, ειρηνικά. Και μετά, γεμάτος χαρά, έφυγε από τη ζωή αυτή, ανταλλάσσοντας τα επίγεια με τα ουράνια και αιώνια. Η σύναξη αυτή τελείται στον σεβάσμιο Ναό της αχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, που βρίσκεται στις Βλαχέρνες».
Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ.

Στόν κύκλο τών εορτών τού λειτουργικού χρόνου κάποια γεγονότα τού σωτηριολογικού κύκλου έχουν μιά ιδιαίτερη σπουδαιότητα αφού μέσα απ' αυτά σάν από χαραμάδες ατενίζουμε τό φιλάνθρωπο σχέδιο τής θείας τού Θεού βουλής γιά τή λύτρωσή μας. Ξεκινούν από τήν εκπλήρωση τής αρχαίας βουλής μέ τόν Ευαγγελισμό τής Θεοτόκου, γευόμαστε τήν χαρά τής Γεννήσεως καί τώρα τήν συνάντηση μέ τήν εκπλήρωση τών νομικών διδαχών τήν ημέρα τής Υπαπαντής καί συνεχίζονται, είτε στόν κύκλο τών κινητών, είτε σ' αυτόν τών ακινήτων εορτών.
Η Υπαπαντή του Χριστού στη Βυζαντινή Τέχνη

Περί της Υπαπαντής του Ιησού Χριστού γίνεται λόγος στο Ευαγγέλιο του Λουκά (Λουκ. 2, 22-38). Σύμφωνα με παλαιό ιουδαϊκό έθιμο, όλατα γεννώμενα πρωτότοκα άρρενα τέκνα των Εβραίων ανήκαν στον Γιαχβέ: «Παν άρσεν διανοίγον μήτρανάγιον τω Κυρίω κληθήσεται». (Έξοδ. ΙΓ’ 1-2. Λουκ. 2, 23).
Η εορτή της Υπαπαντής κατά την Πατερική Γραμματεία των τριών πρώτων αιώνων

Το γεγονός της Υπαπαντής

Το γεγονός της υπαπαντής ή αλλιώς της συναντήσεως του Χριστού με τον προφήτη Συμεών, στο ναό του Σολομώντα, σαράντα ημέρες μετά την γέννηση του πρώτου, διασώζει στο κείμενό του μόνο ο ευαγγελιστής Λουκάς, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας το σχετικό χωρίο (Λκ. 2:22-39). Γράφει λοιπόν σχετικά ο ευαγγελιστής Λουκάς περί της Υπαπαντής του Κυρίου: «…Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστήσαι τῷ κυρίῳ, καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ κυρίου ὅτι Παν ἀρσεν διανοιγον μήτραν ἅγιον τῷ κυρίῳ κληθήσεται, καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρήμενον ἐν τῷ νόμῳ κυρίου, ζευγος τρυγονων δυο νοσσους περιστερῶν.
Η Υπαπαντή του Κυρίου, μία Θεοφάνεια

Εν πνεύματι τώ ιερώ παραστάς ο Πρεσβύτης, αγκάλαις υπεδέξατο, τόν τού νόμου Δεσπότην, κραυγάζων. Νύν τού δεσμού με, τής σαρκός απόλυσον, ως είρηκας εν ειρήνη, είδον γάρ τοίς οφθαλμοίς, αποκάλυψιν εθνών, καί Iσραήλ σωτηρίαν. (Εξαποστειλάριον της εορτής)

Η Υπαπαντή είναι μια εορτή χαράς καλλωπισμένη με την αίσθηση της λύτρωσης και της αποκάλυψης. Έχει δε και τον χαρακτήρα μιας νέας θεοφάνειας , κάτι από το χρώμα των παρελθουσών εορτών της Γέννησης και των Επιφανείων αφού μάλιστα εξαρτάται εορτολογικά απ'αυτές.
Η Υπαπαντή του Κυρίου

Στόν κύκλο τών εορτών τού λειτουργικού χρόνου κάποια γεγονότα τού σωτηριολογικού κύκλου έχουν μιά ιδιαίτερη σπουδαιότητα αφού μέσα απ' αυτά σάν από χαραμάδες ατενίζουμε τό φιλάνθρωπο σχέδιο τής θείας τού Θεού βουλής γιά τή λύτρωσή μας. Ξεκινούν από τήν εκπλήρωση τής αρχαίας βουλής μέ τόν Ευαγγελισμό τής Θεοτόκου, γευόμαστε τήν χαρά τής Γεννήσεως καί τώρα τήν συνάντηση μέ τήν εκπλήρωση τών νομικών διδαχών τήν ημέρα τής Υπαπαντής καί συνεχίζονται, είτε στόν κύκλο τών κινητών, είτε σ' αυτόν τών ακινήτων εορτών.
Η Υπαπαντή του Σωτήρος Χριστού

 Στην αυλή του μεγαλόπρεπου ναού του Σολομώντος

πηγαινοέρχεται πολύς κόσμος. Άλλοι παίρνουν προσφορές στο ναό κι

άλλοι προσεύχονται. Οι ιερείς απασχολημένοι.

Ποιος είναι ο γέροντας που κάθεται στην άκρη της βεράντας; Τι

να περιμένει άραγε;
ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ρήματα ζωής αιωνίου καλούμαστε να ακούσουμε σε κάθε ευαγγελική περικοπή που αναγιγνώσκονται στους ιερούς ναούς. Ρήματα σωτηρίας, πνευματικής καθάρσεως και χαράς. Κάθε μια λέξη είναι και μια πρόσκληση για τη μίμηση των λόγων του Κυρίου μας, μέσω του παραδείγματός Του. Δεν μας εγκατέλειψε ούτε λεπτό, αλλά αντιθέτως με το παράδειγμά Του στάθηκε φωτεινός οδοδείκτης. Έτσι, λοιπόν, και στο σημερινό ευαγγέλιο της Υπαπαντής του Κυρίου μας, μας έδωσε το παράδειγμα πηγαίνοντας να καθαριστεί ο άσπιλος και τέλειος Θεός.
Ομιλία στην Υπαπαντή του Κυρίου (1998)

Αγαπητοί μου Αδελφοί,

Με βαθύτατη αίσθηση της αμαρτολότητάς μας, αλλά και της ψυχικής διαθέσεως μας να εξέλθουμε εκ της κάθε καταστάσεως που μας χωρίζει από το Θεό, ερχόμαστε την εσπέρα αυτή, εορτάζοντες την Υπαπαντή του Σωτήρος Χριστού, να συναντήσομε στα χέρια, στις αγκάλες του Δικαίου Συμεών, τον αίροντα την αμαρτία του κόσμου.
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ Υπαπαντής του Κυρίου

Ψαλλόμενα ἐν τή θ΄ ὠδή - Ἦχος γ΄

Ἀκατάληπτόν ἐστι, τό τελούμενον ἐν σοῖ,
καί Ἀγγέλοις καί βροτοῖς, Μητροπάρθενε ἁγνή.
(Εἶναι ἀδύνατο νά καταλάβουν καί οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἄνθρωποι αὐτό πού συμβαίνει καί τελεῖται μέσα Σου, Θεοτόκε, Μητροπάρθενε καί ἁγνή).
Λόγος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στήν Ὑπαπαντή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

 Λόγος εις την Υπαπαντήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και εις την Θεοτόκον και εις τον Συμεών

Δεν φορεί μόνο σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αλλά και περιτέμνεται σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο, για να μην έχη πρόφασι η απιστία των Ιουδαίων. Γιατί έρχεται προς τον νόμο για χάρι του ίδιου του νόμου, για να ελευθερώση τους μαθητές του μέσω της πίστεως που βασιζόταν στον νόμο.

Και παίρνει σάρκα και περιτέμνεται κι αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Πήρε το ίδιο με αυτούς σώμα, πήρε και την ίδια περιτομή. Έκανε α­ναντίρρητη την συγγένειά Του με αυτούς, ώστε να μη τον αρνη­θούν, Αυτόν, ο οποίος ήταν ο Χριστός που έρχεται από την γενιά του Δαυίδ, και που αυτοί προσδοκούσαν.
Στήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Ἐκείνη τὴν προγονικὴ κατάρα καὶ καταδίκη πρὸ Χριστοῦ τὴν εἴχαμε ὅλοι κοινὴ καὶ ἴδια, ἐκχυμένη σὲ ὅλους ἀπὸ ἕναν προπάτορα, σὰν νὰ ἀναπτυσσόταν ἀπὸ τὴ ρίζα τοῦ γένους καὶ νὰ ἦταν συνημμένη μὲ τὴ φύσι. Ὁ καθένας ἐπέσυρε ἢ τὴν μομφὴ ἢ τὸν ἔπαινο ἀπὸ τὸν Θεό, μὲ ὅσα ἔπραττε προσωπικῶς, ἐνῶ δὲν μποροῦσε νὰ κάμη τίποτε ἀπέναντι σ’ ἐκείνη τὴν κοινὴ κατάρα καὶ καταδίκη καὶ ἀπέναντι στὸν πονηρὸ κλῆρο πού κατεβαίνει ἀπὸ ἐπάνω σ’ αὐτὸν καὶ διʼ αὐτοῦ στοὺς ἀπογόνους του. Ἀλλ’ ἦλθε ὁ Χριστὸς ἐλευθερωτὴς τῆς φύσεως, πού μετέβαλε τὴν κοινὴ κατάρα σὲ κοινὴ εὐλογία· ἀφοῦ ἀνέλαβε τὴν ἔνοχη φύσι μας ἀπὸ τὴν ἀκήρατη Παρθένο καὶ τὴν ἥνωσε στὴν ὑπόστασί του νέαν, χωρὶς νὰ ἔχη μετάσχει σὲ παλαιὸ σπέρμα, τὴν κατέστησε ἀθῶα καὶ δικαιωμένη, ὥστε καὶ οἱ γεννώμενοι ἀπὸ αὐτόν ἔπειτα κατὰ πνεῦμα νὰ μένουν ὅλοι ἔξω ἀπὸ τὴν προγονικὴ ἐκείνη κατάρα καὶ καταδίκη.
Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος - Ο τελευταίος δίκαιος

Ποιος είναι ό τελευταίος δίκαιος; Το όνομα Συμεών βρίσκεται στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Αυτός θεωρείται πρώτος και τελευταίος, δηλαδή τελευταίος του ιουδαϊκού νόμου και πρώτος του νόμου της θείας χάρης. Ήταν Ιουδαίος όσον άφορα τη θρησκεία, Χριστιανός όσον άφορα την ευχαριστία του προς τον Θεό. Νομικός όσον άφορα την ανάγνωση του νόμου, άγγελος όμως όσον άφορα την κατανόηση του νόμου.
Λόγος εις τον προφήτη Συμεών και εις το «νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα» 

Τιμοθέου, πρεσβυτέρου Ιεροσολύμων

Ποιος είναι ό τελευταίος δίκαιος; Το όνομα Συμεών βρίσκεται στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Αυτός θεωρείται πρώτος και τελευταίος, δηλαδή τελευταίος του ιουδαϊκού νόμου και πρώτος του νόμου της θείας χάρης. Ήταν Ιουδαίος όσον άφορα τη θρησκεία, Χριστιανός όσον άφορα την ευχαριστία του προς τον Θεό. Νομικός όσον άφορα την ανάγνωση του νόμου, άγγελος όμως όσον άφορα την κατανόηση του νόμου.
Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ - Μικρό σχόλιο στη βυζαντινή εικόνα

«Λέγε Συμεών, τίνα φέρων εν αγκάλαις, εν τω ναώ αγάλλη;», ερωτά υμνογραφώντας ο άγιος Γερμανός, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, στο πρώτο Στιχηρό ιδιόμελο του Εσπερινού της Υπαπαντής, ήχου α.
Η βυζαντινή εικόνα της Υπαπαντής του Κυρίου, αποτολμά ν' απαντήσει στο υμνολογικό αυτό ερώτημα μ' ένα άλλο είδος τέχνης, περισσότερο προσιτό στο ευρύτερο σώμα των πιστών.
Η σκηνή εικονίζει την εκπλήρωση του εβραϊκού έθους. Του έθους που καθόρισε η απαίτηση του ίδιου του Θεού, «παν άρσεν το την μήτραν διανοίγον», να αφιερώνεται σ' Αυτόν. ( Εξοδ. ιγ´ 2), όπως εμφατικά σημειώνεται και στον Ειρμό της ενάτης ωδής της Υπαπαντής. Αυτή την πραγματοποίηση του «ειθισμένου, κατά το ειρημένον του νόμου» (Λουκ. Β. 24, 27), ιστορεί η εικόνα της Υπαπαντής.
Η Υπαπαντή του Ιησού Χριστού

Μητροπολίτου Σουρόζ Αντωνίου Bloom

 "Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτή ριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ" (Λκ. 2. 29 32).

Tὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Συμεών σημειώνουν τὸ τέλος μιᾶς μακρᾶς περιόδου, χιλιάδων χρόνων κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ὁποίων οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν χωρὶς τὸ Θεό· εἶχαν περάσει χιλιά δες χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Ἀδὰμ εἶχε χύσει τὸ πρῶτο του δάκρυ, ἀπὸ τότε ποὺ εἶχε θρηνήσει γιὰ πρώτη φορὰ πάνω στὴ γῆ ἐκείνη στὴν ὁποία δὲν εὕρισκες πιὰ τὸ Θεὸ ἀνάμεσα στὰ πλάσματά Του.
Υπαπαντή του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού

Κόλπους Πατρὸς τυποῦσι τοῦ σοῦ, Χριστέ μου,
Τοῦ Συμεὼν αἱ χεῖρες, αἱ φέρουσί σε.
Δέξατο δευτερίῃ Χριστὸν Συμεὼν παρὰ Νηῷ.

Βιογραφία
Το γεγονός αυτό εξιστορεί ο ευαγγελιστής Λουκάς στο κεφάλαιο Β', στ. 22-35. Συνέβη σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του παιδιού Ιησού. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, η Παρθένος Μαρία, αφού συμπλήρωσε το χρόνο καθαρισμού από τον τοκετό, πήγε στο Ναό της Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ιωσήφ, για να εκτελεσθεί η τυπική αφιέρωση του βρέφους στο Θεό κατά το «πάν άρσεν διανοίγον μήτραν (δηλαδή πρωτότοκο) άγιον τω Κυρίω κληθήσεται» και για να προσφέρουν θυσία, που αποτελούνταν από ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια.
O Άγιος Συμεών ο Δίκαιος

Ὁ Συμεὼν ἦταν ἄνθρωπος δίκαιος καὶ εὐλαβής, «προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ». Ἦταν ἄνθρωπος κατὰ τὴν φύση, ἀλλὰ στὴν ἀρετὴ ἄγγελος, ἄνθρωπος συναναστρεφόμενος μὲ ἀνθρώπους, ἀλλὰ συμπολιτευόμενος μὲ ἀγγέλους. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ εἶχε ἀποκαλύψει ὅτι δὲν θὰ πεθάνει προτοῦ ἀξιωθεῖ νὰ δεῖ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ Τὸν κρατήσει στὴν ἀγκαλιά του.
Λόγος στην Υπαπαντή

Σήμερα θυμόμαστε τὴν Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου, τὴ συνάντησή Του μὲ τὸ πρῶτο πρόσωπο, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ Μη­τέρα Του, τὸ ὁποῖο μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Τὸν εἶχε διαισθανθεῖ ὡς Θεό. Ἡ τραγωδία τῆς ἀποστέρησης τοῦ Θεοῦ τὴν ὁποία βρίσκουμε στὴν Πα­λαιὰ Διαθήκη καὶ τὸν εἰδωλολατρικὸ κόσμο ἔχει τελειώσει· ὁ Κύριος εἶναι μαζὶ μὲ τὸ λαό Του· ἡ πληρότητα τῆς Θεότητας κατοικεῖ πάνω στὴ γῆ αὐτή.
Υπαπαντή του Χριστού. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΩΣΑΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

Μία από τις Δεσποτικές εορτές της Εκκλησίας μας, τις εορτές δηλ. που είναι αφιερωμένες στον Δεσπότη Χριστό, είναι και η εορτή της Υπαπαντής, την οποία επιτελεί στις 2 Φεβρουαρίου η Εκκλησία. Ο ευαγγελιστής Λουκάς διηγείται και περιγράφει το περιστατικό του καθαρισμού της Θεοτόκου, σαράντα ημέρες μετά τα Γέννηση Του και της αφιερώσεως του Ιησού στον Θεό, «κατά τον Νόμον Μωυσέως». Ούτε το ένα ούτε το άλλο ήταν ανάγκη να γίνει.
Γιατί, τι να καθαρισθεί η πανάχραντη Θεοτόκος; Και σε ποιόν να αφιερωθεί ο Θεός; Όμως γίνονται και τα δύο. «Ο παλαιός ημερών, νηπιάσας σαρκί, υπό μητρός Παρθένου τω ιερώ προσάγεται του οικείου νόμου πληρών το επάγγελμα».
Ο Ιησούς Χριστός συμμορφώθηκε προς τον νόμο και υποβλήθηκε η Παναγία στις διατάξεις του καθαρισμού, για να φανεί πως όλοι χωρίς εξαίρεση οφείλουν με ταπεινό φρόνημα ό, τι εντέλλεται ο Θεός και ορίζει η Εκκλησία.

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2020

Ὑλικὸ γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς ΕΔΩ


Στην Υπαπαντή του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού 

Άγιος Ησύχιος Ιεροσολύμων

Ἡ γιορτὴ λέγεται γιορτὴ τοῦ καθαρισμοῦ, ἀλλά δὲν θὰ κάνει λάθος κανείς, ἂν τὴν ὀνομάσει ἑορτή τῶν ἑορτῶν, Σάββατο τῶν Σαββάτων, ἅγια τῶν ἁγίων. Γιατί περιλαμβάνει ὅλο τὸ μυστήριο τῆς σάρκωσης τοῦ Χριστοῦ, περιγράφει ὅλο τὸ μυστήριο τοῦ Μονογενοῦς Κυρίου. Στὴ γιορτὴ αὐτὴ ὁ Χριστὸς κρατήθηκε ὡς βρέφος καὶ ὁμολογήθηκε ὅτι εἶναι Θεός, καὶ προσφέρθηκε στὴν ἀγκαλιά, καθισμένος σὰν σὲ θρόνο, ὁ Δημιουργός τῆς δικῆς μας φύσεως, καὶ πρόσφερε ἕνα ζευγάρι τρυγόνια λογικὰ στὸν Συμεὼν καὶ τὴν Ἄννα. Ἀλλά, ἂν συμφωνεῖτε, ἂς παρεμβάλουμε τὰ ἴδια τὰ εὐαγγελικὰ λόγια, γιατί ἐκεῖ θὰ δοῦμε τὴν παρεμβολὴ τοῦ Θεοῦ.
Υπαπαντή του Χριστού
Λόγος εις τον προφήτη Συμεών και εις το «νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα»

Τιμοθέου, πρεσβυτέρου Ιεροσολύμων

Ποιος είναι ό τελευταίος δίκαιος; Το όνομα Συμεών βρίσκεται στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Αυτός θεωρείται πρώτος και τελευταίος, δηλαδή τελευταίος του ιουδαϊκού νόμου και πρώτος του νόμου της θείας χάρης. Ήταν Ιουδαίος όσον άφορα τη θρησκεία, Χριστιανός όσον άφορα την ευχαριστία του προς τον Θεό. Νομικός όσον άφορα την ανάγνωση του νόμου, άγγελος όμως όσον άφορα την κατανόηση του νόμου. Ο Συμεών, που πριν από λίγο αναφέραμε, αυτός που από τη φαρισαϊκή βλασφημία ξεπετάχθηκε σαν ρόδο μέσα από αγκάθια είναι ο πρώτος που γνωρίζουμε ότι απέκτησε την εύνοια της χάρης του Θεού.
Λόγος εις την Υπαπαντήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και εις την Θεοτόκον και εις τον Συμεών

TOY EN ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Δεν φορεί μόνο σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αλλά και περιτέμνεται σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο, για να μην έχη πρόφασι η απιστία των Ιουδαίων. Γιατί έρχεται προς τον νόμο για χάρι του ίδιου του νόμου, για να ελευθερώση τους μαθητές του μέσω της πίστεως που βασιζόταν στον νόμο. Και παίρνει σάρκα και περιτέμνεται κι αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Πήρε το ίδιο με αυτούς σώμα, πήρε και την ίδια περιτομή. Έκανε α­ναντίρρητη την συγγένειά Του με αυτούς, ώστε να μη τον αρνη­θούν, Αυτόν, ο οποίος ήταν ο Χριστός που έρχεται από την γενιά του Δαυίδ, και που αυτοί προσδοκούσαν. Έδειξε το γνώρισμα της συγγενείας Του με αυτούς. Γιατί, αν ακόμη και μετά την περιτομή Του έλεγαν «δεν ξέρουμε από πού είναι»[1], εάν δεν είχε περιτμηθή κατά σάρκα, η άρνησίς τους θα είχε κάποια εύλογη πρόφασι.
Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας - Λόγος εις την Υπαπαντή

«Είδαμε πριν από λίγο εν συντομία τον Εμμανουήλ να γίνεται βρέφος οτή φάτνη και άφ' ενός μεν να σπαργανώνεται σαν άνθρωπος, άφ' έτέρου δε να υμνείται με θεϊκό τρόπο από το στράτευμα των άγίων αγγέλων. Οι τελευταίοι έφερναν το χαρούμενο μήνυμα της Γέννησής Του στους βοσκούς. Διότι ό Θεός και Πατέρας χάρισε το πρώτο κήρυγμα για Αυτόν, ως βραβείο για τους αγγέλους, οι όποιοι κατοικούν στον ουρανό. Και είδαμε Αυτόν και σήμερα να υπακούει στους νόμους του Μωϋσή ή καλύτερα είδαμε τον νομοθέτη Θεό να ύποτάσσεται ως άνθρωπος σέ όσα Εκείνος θέσπισε. Το για ποια αιτία έγινε αυτό διδάσκει ό σοφώστατος Παύλος, όταν λέει: «"Οταν ήμασταν νήπιοι, ήμασταν υποδουλωμένοι στα στοιχεία του κόσμου...
Στήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Ἐκείνη τὴν προγονικὴ κατάρα καὶ καταδίκη πρὸ Χριστοῦ τὴν εἴχαμε ὅλοι κοινὴ καὶ ἴδια, ἐκχυμένη σὲ ὅλους ἀπὸ ἕναν προπάτορα, σὰν νὰ ἀναπτυσσόταν ἀπὸ τὴ ρίζα τοῦ γένους καὶ νὰ ἦταν συνημμένη μὲ τὴ φύσι. Ὁ καθένας ἐπέσυρε ἢ τὴν μομφὴ ἢ τὸν ἔπαινο ἀπὸ τὸν Θεό, μὲ ὅσα ἔπραττε προσωπικῶς, ἐνῶ δὲν μποροῦσε νὰ κάμη τίποτε ἀπέναντι σ’ ἐκείνη τὴν κοινὴ κατάρα καὶ καταδίκη καὶ ἀπέναντι στὸν πονηρὸ κλῆρο πού κατεβαίνει ἀπὸ ἐπάνω σ’ αὐτὸν καὶ διʼ αὐτοῦ στοὺς ἀπογόνους του. Ἀλλ’ ἦλθε ὁ Χριστὸς ἐλευθερωτὴς τῆς φύσεως, πού μετέβαλε τὴν κοινὴ κατάρα σὲ κοινὴ εὐλογία· ἀφοῦ ἀνέλαβε τὴν ἔνοχη φύσι μας ἀπὸ τὴν ἀκήρατη Παρθένο καὶ τὴν ἥνωσε στὴν ὑπόστασί του νέαν, χωρὶς νὰ ἔχη μετάσχει σὲ παλαιὸ σπέρμα, τὴν κατέστησε ἀθῶα καὶ δικαιωμένη, ὥστε καὶ οἱ γεννώμενοι ἀπὸ αὐτόν ἔπειτα κατὰ πνεῦμα νὰ μένουν ὅλοι ἔξω ἀπὸ τὴν προγονικὴ ἐκείνη κατάρα καὶ καταδίκη.
Λόγος Μεγ. Αθανασίου εις την Υπαπαντή του Κυρίου

Με το να είπή δέ ή Παναγία Παρθένος• «Ιδού ή δούλη Κυρίου, ας γίνη εις έμέ όπως είπες», έφανέ-ρωσε τούτο. Είμαι πίναξ, λέγει, επάνω εις τον όποιον γράφεται ό,τι θέλει ό Κύριος του παντός. Άφού δε ό άγγελος ελαβε την διαβεβαίωσιν της πίστεως της Παρθένου άνεχώρησεν άπ' αυτής.

«Δοξάζει ή ψυχή μου τον Κύριον».,.
«Διότι είδε με εύμένειαν την ταπεινην δούλην του.Διότι από τώρα θα με μακαρίζουν όλαι αι γενεαί», 'Αλλά πόσο μεγάλο κατόρθωμα είναι ή παρθενία; Όταν κανείς θέλη να άσκηση τάς αλλάς άρετάς καθοδηγείται από τον νόμον, ή παρθενία όμως, επειδή είναι ανωτέρα του νόμου και έχει ως ύψηλότερον σκοπόν την διαμόρφωσιν της προσωπικής ζωής,είναι άφ' ενός μεν γνώρισμα του μέλλοντος αιώνος, άφ' έτερου δε είκών της καθαρότητας των αγγέλων.
Η Υπαπαντή του Χριστού († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

«Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτή ριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ» (Λκ. 2. 29 32)

Tὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Συμεών σημειώνουν τὸ τέλος μιᾶς μακρᾶς περιόδου, χιλιάδων χρόνων κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ὁποίων οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν χωρὶς τὸ Θεό· εἶχαν περάσει χιλιάδες χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Ἀδὰμ εἶχε χύσει τὸ πρῶτο του δάκρυ, ἀπὸ τότε ποὺ εἶχε θρηνήσει γιὰ πρώτη φορὰ πάνω στὴ γῆ ἐκείνη στὴν ὁποία δὲν εὕρισκες πιὰ τὸ Θεὸ ἀνάμεσα στὰ πλάσματά Του.
Εις την Υπαπαντήν του Κυρίου 

(† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 1991.

Ο μωσαϊκός νόμος, ο οποίος επρόσταζε να προσφέρεται κάθε πρωτότοκο αρσενικό βρέφος στον Ναό του Σολομώντος την τεσσαρακοστή ημέρα από της γεννήσεώς του, απέβλεπε στο να προετοιμάση τον Ισραηλιτικό λαό, όπως και άλλες διατάξεις του Νόμου, για την έλευσι του Μεσσίου. Για εκείνον τον μοναδικό πρωτότοκο Υιό τής Παρθένου, ο οποίος θα ήτο ολοκληρωτικά αφιερωμένος εις τον Θεόν, δηλαδή τον Μεσσίαν. Είχε λοιπόν μεσσιανικό χαρακτήρα αυτή η εντολή. Και με παρόμοιες εντολές διατηρήθηκε στον Ισραηλιτικό λαό η συνείδησις της ανεπαρκείας του Νόμου για την σωτηρία των ανθρώπων και της προσδοκίας του ερχομένου Μεσσίου, ο οποίος θα επλήρωνε τον Νόμο και θα έφερε το πλήρωμα της σωτηρίας και της αιωνίου ζωής στους ανθρώπους.
Ἡ Ὑπαπαντὴ τοῦ Χριστοῦ

τοῦ  Μητρ. Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου

Σαράντα ἡμέρες ἀπὸ τὴν κατὰ σάρκα Γέννηση Του ὁ Χριστὸς προσφέρθηκε στὸν Ναό, σύμφωνα μὲ τὰ καθιερωμένα ἀπὸ τὸν νόμο. Καὶ ἐπειδὴ ἐκεῖ στὸν Ναὸ Τοῦ ἔγινε ὑποδοχὴ ἀπὸ πνευματοκίνητους ἀνθρώπους, καὶ μάλιστα ἐπειδὴ ὁ Συμεὼν τὸν πῆρε στὴν ἀγκαλιά Του, γι᾿ αὐτὸ καὶ λέγεται Ὑπαπαντή. Ἡ λέξη προέρχεται ἀπὸ τὸ ρῆμα ὑπαντάω καὶ σημαίνει ἔρχομαι σὲ συνάντηση κάποιου.

Ἡ Ἐκκλησία καθόρισε ἡ μεγάλη αὐτὴ Δεσποτικοθεομητορικὴ ἑορτὴ νὰ ἑορτάζεται τὴν 2α Φεβρουαρίου, γιατί αὐτὴ ἡ ἡμέρα εἶναι ἡ τεσσαρακοστὴ ἀπὸ τὴν 25η Δεκεμβρίου, πού ἑορτάζεται ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ κατὰ σάρκα.
Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ

Ερμηνεία της εικόνας της Υπαπαντής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Χρήστος Γκότσης)

Τεσσαράκοντα ἡμέρες μετὰ τὴν Γέννησιν τοῦ Κυρίου ὁ Ἰωσὴφ καὶ ἡ Θεοτόκος ἀνέβηκαν εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἱεροσολύμων, διὰ νὰ ἐκπληρώσουν δύο ἀπαιτήσεις τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Ἡ μία ἦτο ὁ ἁγιασμὸς τοῦ Παιδίου καὶ ἡ ἄλλη ὁ καθαρισμὸς τῆς Θεοτόκου.

Ὅπως εἶναι γνωστόν, ἡ δεκάτη πληγή τοῦ Φαραώ, πού ἤναγκασε τούς Αἰγυπτίους νὰ ἀφήσουν ἐλεύθερους τούς Ἰσραηλίτες, ἦτο ἡ σφαγὴ τῶν πρωτοτόκων «ἀπὸ πρωτοτόκου Φαραὼ… ἕως πρωτοτόκου παντὸς κτήνους». (Ἐξ. 12, 29). Τὰ πρωτότοκα τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐσώθησαν τότε μὲ τίς ὁδηγίες καὶ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ.
Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου.Θέλεις νὰ δῇς τὸ Χριστό;

+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου

Θέλεις νὰ δῇς τὸ Χριστό;

Τὴν πρώτη (1η) Ἰανουαρίου ἦταν τοῦ ἁγίουΒασιλείου. Χθὲς πρώτη (1η) Φεβρουαρίου ἦταν τοῦ ἁγίου Τρύφωνος. Καὶ σήμερα; Σήμερα δὲν ἑορτάζει ἅγιος. Ἑορτάζει ὁ βασιλεὺς τῶν ἁγίων, ὁ ἀρχηγὸς τῆς πίστεώς μας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἶνε δεσποτικὴ ἑορτή, ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς . Τί εἶνε ἡ Ὑπαπαντή; Μὲ ἁπλᾶ λόγια θὰ τὸ ἐξηγήσουμε.
Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, δὲν ἦταν μόνο ἄνθρωπος, ἦταν καὶ Θεός. Καὶ ὡς Θεὸς δὲν ὑπάρχει στιγμὴ τοῦ χρόνου ποὺ νὰ μὴν ὑπάρχῃ. Ὑπάρχει πάντοτε. Εἶνε αὐτὸ ποὺ λέμε «νῦν καὶ ἀεί» . Ἐμεῖς εἴμεθα στὸ «νῦν», τώρα,ἐνῷ ὁ Χριστὸς εἶνε καὶ στὸ «ἀεί» , πάντοτε· «…νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ὡς Θεὸς λοιπὸν εἶνε αἰώνιος, ὡς ἄνθρωπος ὅμως, ποὺ ἐφόρεσε σάρκα, μπῆκε στὴν ἱστορία, στὸ χρόνο. Γεννήθηκε σὲ ὡρισμένο χρόνο καὶ τόπο, σὲ ἕνα μικρὸ χωριό.
2020 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2 – Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Λουκ. 2, 22-40)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Φιλιππιάδα, στις 2/2/1983)

Η ταπείνωση του Θεού

Η σημερινή εορτή, η Υπαπαντή του Χριστού, σημαίνει προαπάντηση, υποδοχή του Χριστού. Ας μελετήσουμε το νόημά της για να διδαχθούμε.

Ο Χριστός γεννήθηκε σ’ ένα σπήλαιο. Δεν ήταν η φυσική Του θέση να γεννηθεί ο Θεός, ο κυρίαρχος του κόσμου στο σπήλαιο. Ήταν δείγμα της ταπεινώσεώς Του για να μας διδάξει την αυταπάρνηση και την ταπείνωση. Και μετά συνεχίζοντας να ταπεινώνεται κατοίκησε σε ένα χωριό. Αλλά η Ναζαρέτ ή η Βηθλεέμ ή κάποιο άλλο χωριό τι σχέση έχει με το Χριστό; Ποιός είναι ο τόπος του Θεού; Αφού ο Χριστός είναι ο Θεός, δικός του πάνω στη γη είναι ο τόπος της λατρείας Του. Σπίτι του Χριστού είναι μόνο η εκκλησία.
Ἡ Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 2 Φεβρουαρίου – ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου (Ἑβρ. ζ΄ 7-17)

Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ συμπίπτει μὲ τὴ δεσποτικὴ καὶ θεομητορικὴ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου. Ἡ Ὑπεραγία Θεο­τόκος καὶ ὁ Μνήστωρ Ἰωσὴφ ὑπακούοντας στὴ σχετικὴ διάταξη τοῦ Νόμου, ὁδήγησαν τὸν Κύριο, σαράντα ἡμέρες μετὰ τὴ Γέννησή Του, στὸν Ναό, γιὰ νὰ Τὸν ἀφιερώσουν στὸν Θεό.

Ἐκεῖ Τὸν ὑποδέχθηκε ὁ πρεσβύτης Συμεών· ὁ δίκαιος αὐτὸς ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μὲ πολλὴ πίστη καὶ ἅγιο πόθο περίμενε νὰ συναντήσει τὸν ἀναμενόμενο Μεσσία. Μετὰ ἀπὸ πληροφο­ρία ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, μὲ ἱερὸ ἐνθουσιασμὸ καὶ εὐλάβεια πῆρε στὴν ἀγκαλιά του τὸν τεσσαρακονθήμερο Κύριο καὶ εὐχαρίστησε τὸν Θεὸ ποὺ τὸν ἀξίωσε νὰ δεχθεῖ τὴ μεγάλη αὐτὴ εὐλογία· νὰ δεῖ μὲ τὰ μάτια του τὸν Λυτρωτὴ τῶν ἀνθρώπων.

1. Ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020
(Ὑπαπαντή τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ).
Λουκ. 2, 22 – 40.

Γιορτή καί πανηγύρι μυστικό καί ἀπέραντο ἔχει σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Ὁ Νομοθέτης ὑποτάσσεται στούς δικούς Του νόμους. Ὁ Πλάστης καί Δημιουργός στριμώχνεται στήν ἀγκαλιά τοῦ φτωχοῦ Του πλάσματος. Ὁ Ἀναφής καί Ἀπροσπέλαστος ψηλαφίζεται ἀπό τά γεροντικά δάκτυλα τοῦ Συμεών καί ἀποκαλύπτεται σ’ αὐτό πού ἐπιθύμησε τή θεϊκή ἀποκάλυψη περισσότερο ἀπό καθετί ἄλλο στή ζωή του. Ὁ ἀπόλυτος Διαχειριστής τοῦ χρόνου ξετυλίγει τό ἀπροσπέλαστο μέλλον μπροστά στά γεροντικά μάτια τοῦ Συμεών, γιά νά τό παρουσιάσει καί αὐτός μέ τή σειρά του μπροστά στήν εὐλογημένη καί γλυκύτατη ἀειπάρθενη Μητέρα τοῦ Χριστοῦ.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 02 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
2 Φεβρουαρίου 2019
(Λουκ. β΄ 22-40)

Κάθε ἄνθρωπος στὴ ζωὴ του κρύβει ἕναν βαθύτερο πόθο, μία λαχτάρα, μίαν ἀγάπη, ἡ ὁποία τὸν διαποτίζει ὁλόκληρο καὶ χρωματίζει κάθε κίνημα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός του. «Ὅπου ὁ θησαυρὸς ὑμῶν ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν». Αὐτὸς ὁ θησαυρὸς χαρακτηρίζει τὸ εἶναι μας, δίνει νόημα στὴ ζωή μας καί, ἀνάλογα πρὸς τὴν ἀξία του, μεγεθύνεται ἤ σμικρύνεται ἡ ἀξία τῆς καθημερινότητάς μας. Γιὰ τοὺς περισσοτέρους θησαυρὸς εἶναι τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, τὰ πλούτη , οἱ ἀνέσεις, οἱ ἐμπειρίες, ἡ δόξα, ἡ δύναμη καὶ ἡ ἐξουσία, οἱ κάθε μορφῆς ἰδεολογίες καὶ θρησκευτικὲς δοξασίες, καὶ γύρω ἀπὸ αὐτὰ ἀγωνίζονται καὶ πάσχουν. Γιὰ ἄλλους, ἐλαχίστους, θησαυρὸς εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ Αὐτὸν ἐπιθυμοῦν νὰ Τὸν ἀποκτήσουν ὑπομένοντας δοκιμασίες καὶ θλίψεις.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ (2–2–2020)

Δύο Φεβρουαρίου σήμερα καί ἔχοντας περάσει σαράντα μέρες μετά τά Χριστούγεννα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τό γεγονός τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Χριστοῦ στό ναό τοῦ Σολομώντα ἀπό τόν ἱερέα Συμεών. Ἀπό τό ρῆμα ὑπό καί ἀπαντῶ, δηλαδή προϋπαντῶ, ὀνομάσθηκε ἡ ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς.
Ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Μαρία, συνεπεῖς στόν ἰουδαϊκό νόμο, πηγαίνουν τόν Ἰησοῦ βρέφος στό ναό μαζί μέ τά διατεταγμένα τοῦ νόμου, διότι «κάθε πρωτότοκο ἀρσενικό παιδί πρέπει νά θεωρεῖται ἀφιερωμένο στό Θεό», ὅπως ἔλεγε ὁ νόμος.
Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Απόστολος: Εβρ, ζ΄7-17
Ευαγγέλιο: Λουκ. β΄22-40
2 Φεβρουαρίου 2019

«Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον».

Με χέρια που τρέμουν από θαυμασμό και συγκίνηση, υποδέχεται σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Πρεσβύτης Συμεών τον Σωτήρα Κύριο. Κι’ ενώ με τα σωματικά του μάτια βλέπει μπροστά του ένα βρέφος σαράντα ημερών, που προσφέρεται στο Θεό, σύμφωνα με τις διατάξεις του Μωσαϊκού Νόμου, που ήταν συνηθισμένο να γίνεται στα πρωτότοκα παιδιά, με τα μάτια της πίστης, διακρίνει τον Χριστό Κυρίου. Πρόκειται για τον Μεσσία, που περίμεναν έθνη και λαοί και για τον Οποίον ο Συμεών είχε λάβει από το άγιον Πνεύμα την υπόσχεση, ότι δεν θα πέθαινε προτού Τον δεί. Κι ενώ τα γεροντικά του μάτια βουρκώνουν για την εκπλήρωση της Θείας υπόσχεσης, η γλώσσα κινείται. Κινείται για να ευλογήσει την Παρθένο Μητέρα και τον σεμνό προστάτη της, αλλά συγχρόνως για να διατυπώσει και μια προφητεία. Λέει, λοιπόν, ο Συμεών στην Θεοτόκο και μητέρα του Ιησού:
ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

   Μία περίοδος μακραίωνης αναμονής αγαπητοί μου αδελφοί φτάνει στο τέλος της με την μεγάλη Δεσποτοθεομητορική εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου μας. Η ανθρωπότητα, στο πρόσωπο του Πρεσβύτη Συμεών, επιτέλους συναντά και κυριολεκτικά εναγκαλίζεται τον αναμενόμενο Μεσσία, τον Σωτήρα και Λυτρωτή Κύριό μας Ιησού Χριστό.