Τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Ἀδελφοί μου,

Εἶναι γνωστὴ ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, ποὺ ἄφησε τὸν Πατέρα του καὶ τὸν μεγαλύτερο ἀδελφό του στὸ πατρικό τους σπίτι, ἐνῶ αὐτὸς ἀνεχώρησε γιὰ ἄλλη χώρα, παίρνοντας μαζί του καὶ τὴν περιουσία ποὺ τοῦ ἀνῆκε, τὴν ὁποία διεσκόρπισε ἀσώτως.

Ποιὸς εἶναι ὁ γιος ποὺ ἐπιλέγει τὴν ἀσωτία, ποὺ θέλει νὰ ζεῖ μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι του καὶ σπαταλᾶ τὴν περιουσία ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Πατέρα του ἀσώτως; Εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἀδελφοί μου ποὺ ἐπέλεξε νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Παράδεισο, νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό, νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, Εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔλαβε μιὰ τεράστια περιουσία ἀπὸ τὸν Πατέρα του, ἀλλὰ ἐκεῖνος τὴν κατασπατάλησε ζῶντας μέσα στήν ἁμαρτία.

Πατρικὸ σπίτι τοῦ ἀσώτου ὁ Παράδεισος Πατέρας τοῦ ἀσώτου ὁ ἴδιος ὁ Θεός, περιουσία ποὺ προίκισε ὁ Θεὸς Πατέρας τὸν ἄσωτο ἄνθρωπο, τὰ χαρίσματα καὶ οἱ ἀρετὲς ποὺ ἔλαβε πρὶν ἀπὸ τὴν πτώση του. Ναὶ ἀδελφοί μου, ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἐκ φύσεως προικισμένος ἀπὸ χαρίσματα καὶ ἀρετές, τὰ ὁποῖα τώρα ἀγωνίζεται μὲ πολὺ κόπο, ἱδρῶτα καὶ πνευματικὸ ἀγῶνα γιὰ νὰ ἀποκτήσει, διότι τὰ ἔχασε δυστυχῶς σπαταλῶντας τα μέσα στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἀσωτίας.

Ἀπογυμνώθηκε ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ κάθε ἀρετή, πείνασε πνευματικὰ καὶ ἔφθασε κοντὰ στὸν ὁλοκληρωτικὸ πνευματικὸ θάνατο. Ἡ πνευματική του πεῖνα δὲν περιγράφεται, ἀφοῦ ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ τρέφεται μὲ τὶς τροφὲς ποὺ τρέφονται οἱ δαίμονες, τὴν ἁμαρτία. Τὰ χαρούπια ποὺ ἔτρωγαν οἱ χοῖροι, δὲν εἰκονίζουν τίποτε ἄλλο παρὰ τὶς ἁμαρτίες ποὺ τρέφουν τοὺς δαίμονες.

Θεέ μου, Θεέ μου! Πόσο ξέπεσε ὁ ἄνθρωπος ἀπομακρυνόμενος ἀπὸ κοντὰ Σου! Κι Ἐσὺ Κύριε μου τὸν ευσπλαχνίσθηκες, τοῦ ἐλέησες, τοῦ συγχώρεσες. Γι' αὐτὸ κι ἀναρωτιόμαστε, ἡ παραβολὴ αὐτή, πρέπει νὰ ὀνομάζεται τοῦ ἀσώτου υἱοῦ ἢ τοῦ φιλεύσπλαχνου Πατέρα; Δόξα τὴ Φιλευσπλαχνία Σοῦ Κύριε, δόξα σοί.

Ἀδελφοί μου,

Στὸ προηγούμενο κήρυγμα μᾶς ἀκούσαμε ὅτι τὸ Τριώδιο εἶναι μιὰ περίοδος περισυλλογῆς ποὺ πρέπει νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν αὐτογνωσία, στὴν αυτομεμψία καὶ στὴ μετάνοια, δηλαδὴ στὴν ἀλλαγὴ τοῦ νοῦ μας. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς ζωντανεύει σήμερα στὸ πρόσωπο ἴου ἀσώτου, ὁ ὁποῖος λέγει τὸ Εὐαγγέλιο κάθισε, σκέφτηκε καὶ ἐλθὼν εἰς ἑαυτοῦ, βλέποντας δηλαδὴ τὰ χάλια τοῦ ἑαυτοῦ του, θυμήθηκε τὴν δόξα ποὺ εἶχε πλησίον τοῦ Πατέρα του καὶ ἀποφάσισε ὅτι πρέπει νὰ ἐπιστρέψει στὸ σπίτι. Ἀναγνωρίζει τὶς λανθασμένες ἐπιλογές του, ποὺ τὸν ὁδηγοῦν ἀργὰ ἀλλὰ σταθερὰ στὸν θάνατο.

Ὁ ἄσωτος ἀρχίζει τώρα νὰ ἀλλάζει νοῦ. Μὲ καθαρότερο μυαλὸ καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια του, ἀποφασίζει νὰ ἐπιστρέψει στὸ σπίτι τοῦ Πατέρα του καὶ νὰ τοῦ ζητήσει ταπεινὰ συγγνώμη.,συγγνώμῃ. Ἐδῶ εἶναι ἡ περισυλλογή, ἡ αὐτογνωσία, ἡ αυτομεμψία. Μέμφεται ὁ ἄσωτος του ἑαυτό του, δὲν τὸν δικαιολογεῖ, ἀλλὰ ἀναλαμβάνει τὶς εὐθύνες γιὰ τὰ λάθη του καὶ ἧς ἐπιλογὲς ποὺ ἔκανε. Αὐτὸ τοῦ ὁδηγεῖ στὴν ἀλλαγὴ τοῦ νοῦ, ποὺ σημαίνει μετάνοια καὶ μάλιστα ἔμπρακτη μετάνοια, διότι ξεκίνησε ἀμέσως νὰ ἐπιστρέφει πίσω.

Ὁ Φιλεύσπλαχνος Πατέρας του γεμᾶτος ἀπὸ ἀγάπη τον ἀπέμενε ὅλα αὐτὰ τὰ στὸ πατρικὸ σπίτι. Καὶ ἰδοὺ ἡ ὥρα ἔφθασε, ὁ ἄσωτος υἱὸς ἐπιστρέφει. Ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος μὲ τὴν περισυλλογή, τὴν αὐτογνωσία, τὴν αυτομεμψία καὶ τὴν μετάνοια ἐπιστρέφει, Ἐπιστρέφει στὸν Παράδεισο, τὴν πατρική του οἰκία. Ἐπιστρέφει στὴν Ἐκκλησία. Ὁ θεὸς Πατέρας τον δέχεται, τὸν φιλᾶ, τοῦ ἀγκαλιάζει, δὲν τοῦ ἀφήνει ὅμως νὰ πέσει στὰ γόνατα γιὰ νὰ τοῦ ζητήσει συγγνώμη, τοῦ ἀρκεῖ ποὺ τοῦ τὸ εἶπε μὲ τὸ στόμα καὶ τὴν καρδιά του. Τοῦ ἀρκεῖ ποὺ μετανόησε καὶ ἐπέστρεψε. Ὅμως δὲν τὸν βάζει μέσα στὸ σπίτι ἀμέσως. Φωνάζει τοὺς δούλους του, νὰ τὸν πάρουν γιὰ νὰ τὸν πλύνουν, νὰ τὸν καθαρίσουν, νὰ τὸν ντύσου, νὰ τὸν φορέσουν τὸ δαχτυλίδι του καὶ μετὰ νὰ τὸν φέρουν μέσα στὸ σπίτι.

Ποιοὶ εἶναι οἱ δοῦλοι καὶ οἱ ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ Πατέρα; Εἶναι οἱ ἱερεῖς του ἀδελφοί μου, ὅλοι ἐμεῖς ποὺ ὑπηρετοῦμε του Ἅγιο Θεὸ στὸ ἱερὸ θυσιαστήριο Τοῦ. Ἐμεῖς λάβαμε ἐντολὴ ἀπὸ τοῦ Κύριό μας, κάθε ἄνθρωπο μετανοημένο, νὰ τὸν ἀναλάβουμε, καθαρίζοντάς τον καὶ πλένοντας τὸν ἀπὸ κάθε ἁμαρτία καὶ ἀσωτία. Ὅταν δὲ τὸν καθαρίσουμε, νὰ τὸν ντύσουμε ξανὰ μὲ τὴν στολὴ ποὺ φόραγε μέσα στὸν Παράδεισο. Δηλαδὴ νὰ ντυθεῖ πάλι μὲ τὰ χαρίσματα καὶ τὶς ἀρετὲς ποὺ εἶχε πετάξει καὶ σπαταλήσει ἀσώτως. Ἀφοῦ γίνουν ὅλα αὐτά, τότε νὰ τοῦ δοθεῖ ξανὰ τὸ δαχτυλίδι, τὸ σύμβολο ὅτι γίνεται καὶ πάλι παιδὶ τοῦ Θεοῦ Πατέρα, Ποιὸ εἶναι τὸ δαχτυλίδι αὐτό; Εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία, ποὺ μᾶς κάνει ξανὰ υἱοὺς τοῦ Θεοῦ Πατέρα καὶ μετόχους τῆς αἰωνίου αὐτοῦ κληρονομιᾶς καὶ Βασιλείας.

Ἀδελφοί μου, ὅλα ὅσα ἀκούσαμε σήμερα, ἀπευθύνονται σὲ ὅλους ἐμᾶς. Ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου μας δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ ἔλθουμε εἰς ἑαυτὸν ὅπως ὁ ἄσωτος. Νὰ ἐπιστρέψουμε εἰλικρινά, μὲ ταπείνωση, στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας. Ὅποιος ἔχει αὐτιὰ γιὰ νὰ ἀκούει, ἂς ἀκούσει τί λαλεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο διὰ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου του Χριστοῦ μας. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ