Κυριακή 1 Μαρτίου 2020

(Κυριακή τῆς Τυρινῆς).

Ματθ. 6, 14 – 21.

«...ὅπου ἐστί ὁ θησαυρός ὑμῶν ἐκεῖ ἔσται καί ἡ καρδία ἡμῶν». Ματθ. 6, 21.

Ἕνας λόγος τοῦ Χριστοῦ σήμερα συγκεφαλαιώνει ὅλο τό νόημα ὄχι μόνον τῆς ἡμέρας ἀλλά καί τῆς εὐλογημένης περιόδου τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, στήν ὁποία εἰσερχόμαστε.

Ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός μας ἐκεῖ εἶναι καί ἡ καρδιά μας. Ἁπλό καί καθαρό σάν κρύσταλλο καί σάν κοφτερό μαχαίρι αὐτό τό συμπέρασμα τοῦ Χριστοῦ, ἔρχεται νά ξεκαθαρίσει προθέσεις καί προοπτικές.

Ταυτόχρονα ὅμως, ἐκτός ἀπό συμπέρασμα, αὐτός ὁ λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι καί μία προειδοποίηση, διότι, ἀνάλογα μέ τό τί θά ἐπιλέξουμε ὡς θησαυρό μας, ἔτσι θά τοποθετήσουμε καί τήν καρδιά μας  καί φυσικά θά εἰσπράξουμε καί τά ἀνάλογα ἀποτελέσματα.

Σάν συμπέρασμα μᾶς βοηθάει στήν πολύτιμη διαδικασία τῆς αὐτογνωσίας. Δηλαδή ἐξετάζοντας τήν καρδιά μας προσεκτικά θά διαπιστώσουμε ποῦ τῆς ἀρέσει νά κολλάει. Ἐρευνώντας τίς σκέψεις, τά συναισθήματα, τίς ἐπιθυμίες καί τίς ροπές μας θά διαπιστώσουμε ποῦ εἶναι συνήθως στραμμένες καί κολλημένες. Ἐκεῖνο, λοιπόν, πού μονοπωλεῖ τό ἐνδιαφέρον μας εἶναι καί ὁ θησαυρός μας. Ὅ,τι προσέχουμε περισσότερο καί μᾶς ἀπασχολεῖ μονίμως εἶναι αὐτό πού θεωροῦμε καί πιό πολύτιμο καί ἄρα εἶναι ὁ προσωπικός μας θησαυρός. Ἔτσι καταλαβαίνουμε γιατί ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ εἶναι συμπέρασμα.

Γιατί ὅμως ὁ λόγος αὐτός τοῦ Κυρίου μας εἶναι καί πολύτιμη προειδοποίηση; Εἶναι προειδοποίηση ὄχι μέ τήν ἔννοια τῆς τιμωρίας ἀλλά μέ τήν ἔννοια τῆς προλήψεως δυσάρεστων καταστάσεων.

Καταλαβαίνουμε πώς ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ «ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σας ἐκεῖ εἶναι καί ἡ καρδιά σας» εἶναι προειδοποίηση, ὅταν προσδιορίσουμε τόν προσωπικό μας θησαυρό. Ποιός εἶναι ὁ θησαυρός μας; Ἄν ὁ θησαυρός μας εἶναι τά χρήματα καί τά ὑπάρχοντα μας, ἄν ὁ θησαυρός μας εἶναι κάποια πρόσωπα ἀγαπημένα, συγγενικά ἤ φιλικά, (τά παιδιά, ὁ γονιός, ὁ σύντροφος, ὁ φίλος), ἄν ὁ θησαυρός μας εἶναι οἱ γνώσεις, τά πτυχία καί οἱ ἱκανότητές μας, ἄν ὁ θησαυρός μας εἶναι οἱ ἡδονές, οἱ ἀπολαύσεις, οἱ διασκεδάσεις καί ἡ κοσμική ζωή, ἄν ὁ θησαυρός εἶναι ἡ τέχνη ἤ κάποιο χόμπυ ἤ κάποια συνήθεια, ἀκόμη καί καλή, (ἄς ποῦμε ὁ ἀθλητισμός), ἄν ὁ θησαυρός μας εἶναι ὁ ἐγωισμός μας καί ἡ καλή βιτρίνα πού παρουσιάζουμε πρός τά ἔξω, τότε ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ μᾶς προειδοποιεῖ πώς ἐκεῖ θά βρίσκεται κολλημένη καί ἡ καρδιά μας. Ἄν ἡ καρδιά μας εἶναι κολλημένη σ’ ὅλ’ αὐτά τά  φτηνά καί τά γήινα, τότε ἐμεῖς τήν καταδικάζουμε νά ζήσει τή λάσπη καί τή βρωμιά αὐτῆς τῆς πεπερασμένης πραγματικότητας. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ μᾶς προειδοποιεῖ πώς κάθε θησαυρός πού δέ σπάζει τό φράγμα τοῦ θανάτου δέν εἶναι θησαυρός, δέν εἶναι κάτι πολύτιμο, εἶναι πρόσκαιρο καί ἑπομένως φτηνό καί ἄρα εἶναι ἄδικο νά τραβάει καί νά μονοπωλεῖ τήν προσοχή καί τό ἐνδιαφέρον τῆς καρδιᾶς μας.

Ὁ Κύριος μᾶς λέει κάπου ἀλλοῦ τό «ἑνός ἐστί χρεία». Ἕνα καί μοναδικό εἶναι τό σημαντικό, τό ὁποῖο ἀξίζει νά τό κάνουμε θησαυρό μας. Αὐτό εἶναι ἡ αἰωνιότητα. Εἶναι ἡ ἀληθινή μας πατρίδα, εἶναι τό πραγματικό μας σπίτι, εἶναι ἡ μοναδική μας οἰκογένεια, εἶναι ὁ Παράδεισός μας, πρέπει νά εἶναι ἤ νά γίνει, ὅσο προλαβαίνουμε, ὁ μοναδικός μας θησαυρός. Αὐτή τήν αἰωνιότητα δέν εἶναι δυνατόν νά τή γευθοῦμε καί νά τήν ἀπολαύσουμε παρά μόνον μέσ’ ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, διότι ἐκτός Χριστοῦ ἡ αἰωνιότητα εἶναι κόλαση. Ἄρα ὁ πιό πολύτιμος θησαυρός μας εἶναι ὁ Χριστός. Πῶς θά βροῦμε τόν ἀληθινό Χριστό; Τό Χριστό θά Τόν ἀναζητήσουμε μέσα στό ζωντανό σῶμα Του, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία μοιράζει αὐτό τό σῶμα σέ ὅσους τό ἐπιθυμοῦν μέσ’ ἀπό τά μυστήριά της.

Ἐκεῖ λοιπόν στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας θά κατακτήσουμε καί θά χαροῦμε τό μοναδικό μας θησαυρό, τόν Κύριο καί Θεό μας Ἰησοῦ. Ἐκτός Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει Χριστός. Αὐτό δέν εἶναι μία μισαλλόδοξη ἄποψη. Εἶναι ἐπιλογή τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ μας. Ἐκεῖνος θεμελίωσε τήν Ἐκκλησία Του σά ζωντανό σῶμα Του, γιά νά μπορεῖ μέσ’ ἀπ’ αὐτή νά ἑνώνεται μέ τούς πιστούς Του καί νά τούς καθιστᾶ καί ἐκείνους ζωντανά μέλη τοῦ δικοῦ Του σώματος. Τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ μοναδικός τρόπος νά ἑνωθεῖ ὁ ἄνθρωπος μέ τό Χριστό. Χωρίς τά μυστήρια δέ μποροῦμε νά κατακτήσουμε αὐτό τό θησαυρό οὔτε κἄν νά Τόν γνωρίσουμε.

Γι’ αὐτό ἡ Ἐκκλησία βάζει αὐτό τό λόγο τοῦ Χριστοῦ στήν ἀρχή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Πρίν ξεκινήσουμε τόν πνευματικό ἀγώνα τῆς νηστείας μᾶς βάζει νά προσδιορίσουμε τόν ἀληθινό λόγο γιά τόν ὁποῖο θά κάνουμε τή νηστεία. Θά νηστέψουμε γιά νά χαροῦμε τόν ἀνεκτίμητο θησαυρό πού ὀνομάζεται Χριστός. Ἄν ὁ Χριστός δέν εἶναι ὁ πολυτιμότερος θησαυρός μας, ἄν κάτι ἄλλο εἶναι γιά μᾶς πιό σημαντικός θησαυρός ἀπό τό Χριστό, τότε ὁ ἀγώνας τῆς Τεσσαρακοστῆς δέ θά φέρει σπουδαῖα ἀποτελέσματα.

Ἄς κάνουμε, λοιπόν, τώρα στήν ἀρχή τήν ἐνδοσκόπησή μας. Ἄς ψάξουμε νά βροῦμε ποιός εἶναι ὁ πρῶτος θησαυρός τῆς καρδιᾶς μας. Ἄν εἶναι κάτι ἄλλο ἐκτός Χριστοῦ, νά ξέρουμε ὅτι εἶναι θησαυρός ψεύτικος, πού θά μᾶς φέρει στενοχώρια καί ἀπελπισία. Ὅταν ἀνεβάσουμε τό Χριστό στό θρόνο τῆς καρδιᾶς μας, τότε ἡ χαρά μας θά εἶναι ἀνεκλάλητη, ὁ φόβος νά μήν τόν χάσουμε θά γίνεται πράξη ἀγάπης. Ἡ ἀγωνία καί τό ἄγχος γιά νά τόν αὐξήσουμε θά γίνεται προσευχή καί πρόγευση Παραδείσου, οὐράνια ἐμπειρία αἰωνιότητας, διαφυγή καί ἔξοδος ἀπό τόν Φαραώ τῆς ἁμαρτίας, Πάσχα ἀληθινό, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, τό ὁποῖο εἴθε ὅλοι μας νά βιώσουμε. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ