ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ( 16–2–2020)

(Λουκᾶ ιε ́ 11 – 32)

«Ἀναστᾶς πορεύσομαι πρός τόν Πατέρα μου καί ἐρῶ αὐτῶ Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τόν οὐρανόν καί ἐνώπιόν σου».

Μέ αὐτά τά λόγια μετανοίας, ἐξομολογήθηκε ὁ ἄσωτος Υἱός τῆς παραβολῆς στόν Πατέρα του, ἀφοῦ μετανόησε γιά τήν ἄθλια ζωή του καί ἐπέστρεψε στό πατρικό του σπίτι. Ὁ φιλόστοργος καί εὐσπλαχνικός Πατέρας, βλέποντας τήν μετάνοια τοῦ τόν δέχτηκε στήν ἀγκαλιά του. Τόν φίλησε καί τόν ἕντυσε μέ λευκή στολή καί ἀφοῦ ἔσφαξε τό καλύτερο μοσχάρι, εἶπε: «Εὐφρανθῶμεν (ἅς χαροῦμε), γιατί ὁ γιός μου ἦταν νεκρός καί ἀνέζησε καί ἀπολωλῶς (χαμένος), καί εὑρέθη». Ἡ χαρά τοῦ Πατέρα δέν σταματᾶ ἐδῶ. Φορᾶ στό χέρι τοῦ δακτυλίδι, ὅπως φοροῦν οἱ κύριοι καί οἱ ἐλεύθεροι ἄνθρωποι. Τοῦ φορά καινούργια παπούτσια γιά νά μήν εἶναι ἀνυπόδητος, ὅπως οἱ δοῦλοι καί οἱ σκλάβοι. Ἔτσι, τόν ἀποκατέστησε στή θέση καί τά δικαιώματα πού εἶχε προτοῦ ἀσωτεύσει.

Ἡ παραβολή τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ, μᾶς διδάσκει τρεῖς βασικές ἀρχές τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί διδασκαλίας: α) Μᾶς διδάσκει, τήν ἀθλιότητα πού ἡ ἁμαρτία φέρνει στόν ἄνθρωπο καί τόν ὁδηγεῖ στή σωματική καί ψυχική καταστροφή. β) Μᾶς διδάσκει, τή χάρη καί τή δύναμη τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως. γ) Μᾶς διδάσκει, τό μέγεθος τῆς ἄπειρης Πατρικῆς ἀγάπης καί εὐσπλαχνίας τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό εἶναι ὑψηλά σέ νόημα τά διδάγματα τῆς παραβολῆς, πού ἄν τά κατανοήσουμε καί τά ἐφαρμόσουμε στή ζωή μας, μποροῦμε νά ζήσουμε εὐτυχισμένοι καί νά θεραπεύσουμε τίς ἀσθένειες τῆς ψυχῆς μας καί νά γίνουμε πραγματικοί υἱοί τοῦ Θεοῦ καί Πατέρα μας. Ἔτσι θά γίνουμε καί κληρονόμοι τῆς αἰώνιας Βασιλείας Του.

Ἡ μεγαλύτερη ἀρετή, εἶναι ἡ ἀναγνώριση ὅτι δέν εἴμαστε τέλειοι, ἀναμάρτητοι καί ἀλάθητοι. Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν συγγνώμη ἀπό τούς ἀδελφούς τους γιά τήν ἄσχημη συμπεριφορά τους καί γιά τά λάθη τους, δημιουργοῦν καλές φιλικές καί οἰκογενειακές σχέσεις. Μεγάλη εὐλογία μεταξύ των ἀνδρόγυνων εἶναι ἡ ἀναγνώριση τῶν λαθῶν τους, τῶν διαφορῶν τους καί παραπτωμάτων τους, καί ἡ ἀλληλοσυγχώρηση.

Ἐάν ἐπικρατοῦσε αὐτό τό πνεῦμα, εἶναι σίγουρο, ὅτι πολλά διαζύγια θά εἶχαν ἀποτραπεῖ. Παντοῦ θά βασίλευε ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί θά ζούσαμε ἁρμονικά. Δυστυχῶς, πολλοί σήμερα ὑποφέρουν ψυχικά, γιατί κρύβουν τά λάθη καί τίς ἁμαρτίες τους καί δέν ἐξομολογοῦνται. Μέ τήν ἐξομολόγηση, θά ἔφευγε τό βάρος πού ἔχουν στήν ψυχή τους. Ἡ συγχώρηση, γαληνεύει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί μᾶς ἀνοίγει τήν πόρτα, γιά τήν ἐπιστροφή μας στό πατρικό μας σπίτι, ὅπως ἔγινε καί μέ τόν ἄσωτο γιό τῆς παραβολῆς. 

Ὁ πατέρας τῆς παραβολῆς, μέ τούς δύο γιούς, συμβολίζει τό Θεό καί

Πατέρα μας. Οἱ δύο γιοί, εἶναι οἱ δύο τάξεις τῶν ἀνθρώπων: 1) τῶν

δικαίων καί 2) τῶν ἁμαρτωλῶν. Ὁ νεώτερος γιός καί ἄσωτος συμβολίζει

τά ἔθνη πού λάτρευαν τά εἴδωλα ἀντί τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί ζοῦσαν

στήν ἁμαρτία. Ὁ πρεσβύτερος γιός συμβολίζει τούς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι

λάτρευαν μέν τόν ἀληθινό Θεό, ἀλλά ὅταν τά ἔθνη δέχθηκαν τό Χριστό,

μέσω τοῦ Ἀποστολικοῦ Κηρύγματος, αὐτοί ἀπό φθόνο δέν ἤθελαν νά

γίνουν μέτοχοί της χαρᾶς τοῦ Κυρίου. Στράφηκαν ἐναντίον του, γιά τή

φιλανθρωπία Του πρός τούς ἁμαρτωλούς. Καί σήμερα εἶναι ἔξω ἀπό τήν

πατρική οἰκία Του.

Ἄσωτος γιός ἦταν πρῶτα ὁ Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος ἐξέπεσε τοῦ Παραδείσου

καί κατόπιν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἀπομακρύνονται ἀπό τό Θεό.

Ἄσωτοι σήμερα εἴμαστε ὅλοι ὅσοι σπαταλοῦμε τά ἀγαθά πού μᾶς ἔδωσε ὁ

Θεός, χωρίς νά προσφέρουμε βοήθεια γιά τήν ἀνακούφιση σέ ὅσους ἀπό

τούς ἀδελφούς μας πάσχουν. Ἄσωτοι εἴμαστε ὅταν δέν καλλιεργοῦμε τά

χαρίσματα πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός, γιά τήν πνευματική μας καί τήν ἠθική

μας πρόοδο. Ἄσωτοι εἶναι ὅλοι ὅσοι δέν ἐκτελοῦν μέ εὐσυνειδησία τήν

ἀποστολή καί τό ἔργο τους, γιά τό καλό καί τήν πρόοδο τῆς κοινωνίας.

Ἄσωτοι εἴμαστε ὅταν θάβουμε τό χάρισμα πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός, ἀντί νά

τό καλλιεργήσουμε πρός πολλαπλασιασμό.

Τά «κεράτια τῶν χοίρων», μέ τά ὁποῖα δέν μπορεῖ νά χορτάσει ὁ

ἄσωτός της παραβολῆς, συμβολίζουν τίς ἁμαρτωλές ἡδονές μέ τίς ὁποῖες

τρέφονται οἱ φιλήδονοι, οἱ ὁποῖοι εἶναι πάντοτε ἀχόρταγοι. Ἡ «στολή ἡ

πρώτη» πού ντύθηκε ὁ ἄσωτος συμβολίζει τό μυστήριο τῆς

ἐξομολογήσεως, πού μᾶς καθαρίζει τήν ψυχή ἀπό τίς ἁμαρτίες καί μᾶς

ἐπιτρέπει νά συμμετέχουμε στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Στόν

ἀγώνα μας ἐναντίον κάθε ἀσωτίας, ἀπαραίτητη εἶναι ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου

Πνεύματος, πού συμβολίζεται μέ τό δακτυλίδι τῆς παραβολῆς.

Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει ὅτι: «Οἱ ἀγαθές μας πράξεις μᾶς φέρνουν

πλησίον του Θεοῦ, ἐνῶ οἱ ἁμαρτίες μᾶς ἀπομακρύνουν». Ἡ χαρά τοῦ

Πατέρα ἦταν δικαιολογημένη, γιατί ὁ ἄσωτος γιός του «ἦταν πνευματικῶς

πεθαμένος καί ἀνέστη καί ἦταν σωματικῶς χαμένος καί βρέθηκε».

Βρέθηκε στή γῆ, ἀλλά βρῆκε καί τή σωτηρία του στόν οὐρανό, ὅπου:

«Χαρά γίνεται ἐνώπιόν των ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ, ἐπί ἐνί ἁμαρτωλῶ

μετανοούντι» (Λουκ. 15:10). Τό ἴδιο αἴσθημα χαρᾶς δοκιμάζουν καί

σήμερα ὅλοι οἱ γονεῖς, ὅταν τά ἄσωτα παιδιά τούς ἐπιστρέψουν

μετανοοῦντα στό πατρικό τους σπίτι. Χαίρονται οἱ ἄνθρωποι καί οἱ

ἄγγελοι, ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ, ὅταν μία ψυχή βρεῖ τή σωτηρία της, γιατί

ἀνεκτίμητη εἶναι ἡ ἀξία της καί αὐτό γιατί ἡ ψυχή εἶναι ἡ «πνοή τοῦ Θεοῦ

ἐν ἠμίν».

Μεγάλη, λοιπόν, ἡ δύναμη τῆς μετανοίας καί τά ἀποτελέσματά της

σωτήριας. Εἶναι τό φάρμακο πού θεραπεύει τήν ἁμαρτία καί ἐπιτρέπει

στόν ἁμαρτωλό νά ἐπιστρέψει στό Θεό, ἀποφεύγοντας τήν ἠθική του

καταστροφή καί τόν αἰώνιο θάνατο. Αὐτή κήρυξαν μεγαλοφώνως οἱ

προφῆτες καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν

οὐρανῶν» (Ματθ. 4:17). Ἄν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καί ἐμεῖς, σάν τόν

ἄσωτο Υἱό, βρισκόμαστε μακριά ἀπό τό πατρικό μας σπίτι καί

καθημερινῶς ἁμαρτάνουμε, ἅς σκεφθοῦμε τόν προορισμό μας καί, μέ τή

μετάνοια καί τήν ἐξομολόγηση, ἅς ζητήσουμε ἀπό τό Θεό συγχώρηση,

προσευχόμενοι τήν τοῦ Ἀσώτου προσευχή: «Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τόν

οὐρανόν καί ἐνώπιόν σου... δέξε μέ ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου». ΑΜΗΝ!!

Πρωτοπρεσβύτερος

π. Βύρων Λάππας

ΠΗΓΗ