ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2020

 Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν

Η επιστροφή από την Αίγυπτο και η εγκατάσταση στη Ναζαρέτ 

(Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Ματθ. 2, 13-23]

Ερμηνεία Ιερού Χρυσοστόμου στα εδάφια 19-23 του δευτέρου κεφαλαίου του «κατά Ματθαίον» ευαγγελίου.

«Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ. λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου (: Όταν πέθανε λοιπόν ο Ηρώδης, ιδού ένας άγγελος Κυρίου φάνηκε στον Ιωσήφ σε όνειρο στην Αίγυπτο και του είπε: ‘’Σήκω και πάρε το παιδί και τη μητέρα του και πήγαινε με την ησυχία σου στη χώρα των Ισραηλιτών· διότι έχουν πεθάνει πλέον εκείνοι που ζητούσαν να πάρουν τη ζωή του παιδιού’’)» [Ματθ. 2, 19]. Δεν λέγει: «Φεύγε», αλλά «πορεύου».

 Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν

Για τη σφαγή των νηπίων 

(Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. 2, 13-23)

Ερμηνεία Ιερού Χρυσοστόμου στα εδάφια 16-18 του δευτέρου κεφαλαίου του «κατά Ματθαίον» ευαγγελίου.

«Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων (: Τότε ο Ηρώδης, όταν είδε ότι οι μάγοι τον εξαπάτησαν και τον ξεγέλασαν, θύμωσε πολύ. Έστειλε λοιπόν στρατιώτες, οι οποίοι σκότωσαν όλα τα παιδιά που ήσαν στη Βηθλεέμ και σε όλα τα περίχωρα και τα σύνορά της, από ηλικία δύο ετών και κάτω, σύμφωνα με το χρονικό διάστημα που εξακρίβωσε από τους μάγους)» [Ματθ. 2, 13].

Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν:

Λόγος εις το Αχραντον και θείον Γενέθλιον του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού

(Αγ. Νεόφυτος ο Έγκλειστος)

Γνωρίζουμε βεβαίως όλοι, γνωρίζουμε ότι ο αισθητός αυτός ήλιος αποστέλλει το φως του σε όλη την υφήλιο, «και ουκ έστιν (ουδείς) ως αποκρυβήσεται της θέρμης αυτού» και από της διαυγέστατης λαμπρότητός του. Πολλές φορές όμως οι ολόλαμπρες ακτίνες του καλύπτονται από νέφη και ομίχλη ή από το φύλλωμα των δένδρων, αλλά και πάλι, η πνοή κάποιου ανέμου διαλύει το νεφικό επικάλυμμα και την ομίχλη εκείνη και επιτρέπει στις φεγγοβόλες ακτίνες να εξαπλωθούν τρανώς σε όλη την κτίση. Τον δε προ ηλίου «ήλιον της δικαιοσύνης» τον νοητό, ο οποίος εγεννήθη σήμερα από την «κούφη νεφέλη», από την φωτοφόρο και ηλιακή και πάναγνο κοιλία παραδόξως, καλύπτει η του «δούλου μορφή», τα νηπιώδη σπάργανα και το σπήλαιο το φτωχό και συμφώνως με την οικονομία και ορισμένα άλλα, τα οποία συμβολίζουν την πτωχεία και την ταπεινότητα.
Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση

Ομιλία του Αγίου Γρηγορίου Επισκόπου Νύσσης εις το άχραντον και θείον Γενέθλιον του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και εις τα νήπια που εφονεύθησαν εις την Βηθλεέμ από τον Ηρώδη.

Βλέποντας λοιπόν το σπήλαιο στο οποίον εγεννήθη ο Δεσπότης, φέρε στον νου σου τον σκοτεινόν και υπόγειον βίο των ανθρώπων, στον οποίον έρχεται αυτός που φανερώνεται στους «εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένους». Και περιτυλίσσεται σφιχτά με σπάργανα αυτός που έχει φορέσει τα δεσμά των ιδικών μας αμαρτιών. Η δε φάτνη είναι ο σταύλος των αλόγων ζώων. Σ’ αυτήν γεννάται ο Λόγος, ώστε να «γνωρίση ο βους τον κτησάμενον (τον ιδιοκτήτην του) και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού». Βους είναι αυτός που ευρίσκεται στον ζυγόν του Νόμου, και όνος το αχθοφόρον ζώο που είναι φορτωμένο με την αμαρτία της ειδωλολατρίας.
Σύγχρονοι Ἡρῶδαι!

(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

«Τότε Ἡρῲδης…,ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ, καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς…». Κυριακή μετὰ τὰ Χριστούγεννα (Ματθ. β΄13-23)

Τρομερὰ εἰς ἔκτασιν καὶ συνεπείας, ἀγαπητὲ ἀναγῶστα, ἡ ἐγκληματικὴ αὐτὴ ἐνέργεια τοῦ βασιλέως Ἡρῲδου.  Μέσα εἰς τὸν τελείως ἀδικαιολόγητον φόβον του, ὅτι ἴσως κινδυνεύσῃ ὁ θρόνος του ἀπὸ τὸν γεννηθέντα «Βασιλέα τῶν Ἰουδαίων» καὶ χαθῇ ἔτις ἡ δόξα του, συνέλαβε τὸ  καταχθόνιον σχέδιον νὰ προβῇ εἰς γενικὴν σφαγὴν τῶν παιδιῶν τῆς Βηθλεέμ καὶ τῆς περιχώρου, ὅσα ἦσαν ἡλικίας κάτω τῶν 2 ἐτῶν.
Πίστη και Αγάπη 

Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα

+ Γέροντος Ιωσήφ.

Σήμερα εορτάζομε τους Αγίους Ιωσήφ το μνήστορα, Δαβίδ τον βασιλέα και Ιάκωβο τον αδελφόθεο, οι οποίοι βέβαια είχαν συγγένεια με τον Χριστό, αφού ο Χριστός σαν άνθρωπος κατάγεται απ’ αυτούς και αυτοί ανήκουν στη χορεία των προπατόρων.

Ιδιαίτερα δε ο Άγιος Ιωσήφ ο μνήστωρ, ο οποίος ήταν και φύλακας της Παρθένου και συνετέλεσε τόσο πολύ στο μυστήριο της θείας οικονομίας. Αυτοί οι Άγιοι «διά πίστεως εδικαιώθησαν».
Γιατί γεννήθηκε ὁ Χριστός;

Κυριακὴ μετὰ τὴν Χριστοῦ Γέννησιν

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Γιατί γεννήθηκε ὁ Χριστός; Γιὰ μᾶς, ἀγαπητοί  μου, γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ γιὰ τὴ σωτηρία τὴ δική  μας ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ κατέβηκε ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, «ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου», καὶ ἐνανθρώπησε. Αὐτὴ  εἶνε ἡ ἀπάντησι τοῦ πιστοῦ στὸ ἐρώτημα, καὶ αὐτὸ βροντοφωνεῖ ἡ Ἐκκλησία διὰ τοῦ  Συμβόλου τῆς πίστεως (ἄρθρ. 3).
Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση

Οἱ μάγοι φωνάζουν… 

+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

«Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων…» (Ματθ. 2,13)

Ἑορτὲς ἔχουμε, ἀγαπητοί μου, ἑορτὲς ποὺ διαρκοῦν ὄχι μία καὶ δύο, ἀλλὰ δώδεκα ἡμέρες, μέχρι τὰ Φῶτα.
Πρώτη ἡ ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ ῥίζα ὅλων τῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν. Ἤρθαμε στοὺς ναοὺς καὶ προσκυνήσαμε τὸ Χριστὸ ὡς Θεῖο βρέφος, ποὺ ἡ φτωχὴ μητέρα του δὲν εἶχε ποῦ νὰ τὸ βάλῃ καὶ τὸ ἀκούμπησε στὴ φάτνη ὅπου οἱ βοσκοὶ βάζουν τὸ χορτάρι γιὰ τὰ ζῷα. Ποιός θὰ τὸ φανταζόταν, ὅτι τὸ παιδὶ αὐτό, ποὺ δὲν εἶχε ποῦ νὰ σταθῇ καὶ τὸ καταδίωκαν νὰ τὸ θανατώσουν, εἶνε ὁ βασιλιᾶς τοῦ κόσμου;

 2020 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 27 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

(Ματθ. 2, 13-23)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Παναγία των Ξένων, στις 28/12/1980)

Ο προφήτης Δαυΐδ

Σήμερα η Εκκλησία μας τελεί τη μνήμη του αγίου προφήτου Δαυΐδ και του αγίου Ιακώβου του αδελφοθέου.

Ο προφήτης Δαυΐδ έγινε βασιλεύς του Ισραήλ και διαδέχθηκε τον Σαούλ. Δεν επεδίωξε ο ίδιος τη βασιλεία. Τον εξέλεξε ο προφήτης Σαμουήλ και τον κατέστησε βασιλέα κατά αποκάλυψη και εντολή του Θεού.

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ 

(Ματθ. β΄ 13-23) (Πραξ. στ΄ 8- ζ΄ 5, 47-60)

Το σωτήριο μήνυμα

“Μέλλει γαρ Ηρώδης ζητείν τον παιδίον του απολέσαι αυτόν”

Τα γεγονότα που σηματοδοτούν τη Γέννηση του Κυρίου, όπως αυτά βγαίνουν μέσα από τη γραφίδα του Ευαγγελιστή Ματθαίου, δίνουν το στίγμα της πορείας που θ’ ακολουθούσε ο Μεσσίας μέσα στον κόσμο. Το νεογέννητο βρέφος της Βηθλεέμ γνωρίζει από την αρχή το μέγεθος της κακίας των ανθρώπων και γεύεται με τον πιο πικρό τρόπο την εχθρότητα που εκδηλώνουν οι άρχοντες απέναντι του.

 Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ματθ. β΄, 13-23 (27-12-2020)

Πρωτ. Τρύφωνα Παπαγιάννη

Σχολιασμός

Την Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη τριών μεγάλων μορφών. Του Ιωσήφ του μνήστορος, του Δαβίδ του προφητάνακτος και του Ιακώβου του Αδελφοθέου. Ο δίκαιος Ιωσήφ που αξιώθηκε να γίνει μνήστωρ της Παναγίας, ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ που είχε τη τιμή να ανακηρύξει το γεγονός της Θείας Επιφανείας στον προχριστιανικό κόσμο, και ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος που βρέθηκε πολύ κοντά στον Χριστό, έζησε την παρουσία Του και αναδείχθηκε Απόστολος και πρώτος επίσκοπος της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων.

 Πρωτομ. Στεφάνου, Αποστ. Ανάγνωσμα: Πραξ. στ’ 8-15, ζ’ 1-5, 47-60 (27-12-2020)

Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα προέρχεται από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων και είναι αφιερωμένο στη μνήμη του εορταζομένου σήμερα Αγίου, Πρωτομάρτυρος Στεφάνου.

Ο συγγραφέας του βιβλίου των Πράξεων (Ευαγγελιστής Λουκάς), διηγείται τα σχετικά με την σύλληψη, την απολογία και τον διά λιθοβολισμού θάνατο του Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου της πρώτης Αποστολικής Εκκλησίας.

 27 Δεκεμβρίου 2020, Μετά την Χριστού Γέννηση (Ματθ. β΄13-23)

Σήμερα, Κυριακή μετά την γέννηση του Χριστού και η αγία μας εκκλησία προβάλλει τρία γεγονότα που συνέβησαν στην μεγάλη αυτή Δεσποτική εορτή. Πρώτον έχουμε την αναχώρηση των μάγων δια άλλης οδού, δεύτερο την οργή του Ηρώδη και την σφαγή των νηπίων και τρίτο τη φυγή στην Αίγυπτο.

 Κυριακή Μετά την Χριστού Γέννηση

«Ο Ναζωραίος»

Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, Ιερεμία

Η σημερινή Κυριακή, αδελφοί χριστιανοί, είναι μετά την Γέννηση του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού. Τον γεννηθέντα Μεσσία τον επισκέφθηκαν μάγοι από την Ανατολή. Αυτοί ήταν εθνικοί, γιατί δεν είχαν λάβει την αποκάλυψη του Θεού, όπως οι Ιουδαίοι. Αλλά, ήταν γραμμένο στην Παλαιά Διαθήκη ότι ο Μεσσίας θα προσκυνηθεί και από τους Εθνικούς. Έτσι, στην προσκύνηση του γεννηθέντος Ιησού Χριστού από τους μάγους βλέπουμε την εκπλήρωση της παλαιάς αυτής προφητείας.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (27-12-2020)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

     «Τό Φῶς τῶν Χριστουγέννων συναντᾶ τό σκοτάδι τῆς κακόβουλης ἐξουσίας, πού τήν ἔχει διαφθείρει ὁ φόβος καί ἡ καχυποψία. Ἀπό τή μία πλευρά “Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ” καί ἀπό τήν ἄλλη μιά τρομακτική, συνεχῶς κακή βούληση, ὁ ρόγχος ἑνός μισοπεθαμένου καθεστῶτος, πού μισεῖ τό φῶς, τόν κόσμο, τήν ἐλευθερία, τήν ἀγάπη καί ἐπιθυμεῖ διακαῶς νά τό ξεριζώσει χωρίς ἔλεος» (π.Ἀλεξάνδρου Σμέμαν).

 «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

(Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου)

27 Δεκεμβρίου 2020

Ζούμε από προχθές αγαπητοί μου αδελφοί, για ακόμη μία χρονιά μέσα στη χαρά των Χριστουγέννων. Ακόμη στα αυτιά μας ηχεί το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ», κάποιοι από μας έσκυψαν, ταπεινώθηκαν, για να δουν μέσα στην φάτνη της καρδίας τους να γεννιέται ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου. Άλλοι άφησαν τις καθημερινές τους ασχολίες και μετακίνησαν τη σκέψη τους έως Βηθλεέμ, για να δουν τη φάτνη και το ιερό σπήλαιο, κάποιοι τέλος προσφέρουν στο Νέο Παιδίο που έρχεται να αλλάξει το ρου της ιστορίας τα αγαθά αυτής γης που από Εκείνον μας χαρίστηκαν, τον χρυσό τον λίβανο και τα σμύρνα των καθημερινών αγώνων και κόπων τους. Όλοι αυτοί θέλουν να φανερώσουν με τις κινήσεις τους αυτές ότι ο Ιησούς ήταν είναι και θα είναι το ποθητότερο πρόσωπο των ψυχών τους, θα είναι πάντοτε Αυτός που θα φέρνει την ειρήνη την ηρεμία και την πληρότητα στις καρδίες τους.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

Απόστολος: Πραξ. στ΄ 8 – ζ΄ 5, 47 - 60

Ευαγγέλιο: Ματθ. β’ 13 - 23

27 Δεκεμβρίου 2020

Το γεγονός της γεννήσεως του Κυρίου φέρνει και πάλι η Εκκλησία μας μπροστά στα μάτια της ψυχής μας και μας καλεί να προσκυνήσουμε μαζί με τους ποιμένες και με τους μάγους τον γεννηθέντα βασιλέα και να υμνολογήσουμε μαζί με τις στρατιές των ουρανίων αγγέλων την ενανθρώπηση του Θεού της ειρήνης και της αγάπης. Το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία», ο αγγελικός ύμνος της γεννήσεως, αντηχεί και πάλι τις ημέρες αυτές στους ναούς μας. Στο νεογέννητο βρέφος της Βηθλεέμ αντικρίζουμε τον τεχθέντα Σωτήρα μας, τον ενανθρωπήσαντα Θεό.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ – 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020

(Μτθ. β΄ 13-23)

Ἡ ἐκκλησία ἑορτάζει τή γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τό ἀνερμήνευτο θαῦμα καί τό ἱστορικό γεγονός, πού ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς ἱστορίας καί τό μεταίχμιο μεταξύ τοῦ ἀρχαίου καί τοῦ νέου κόσμου.

Κανένα πρόσωπο καί κανένα γεγονός δέν ἄσκησαν τόσο μεγάλη καί ἀποφασιστική ἐπίδραση καί μεταβολή ἐπί τοῦ κόσμου, ὅσο τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τό γεγονός τῆς γέννησής του. Πολύ φυσικά καί δίκαια, γιατί πρόκειται γιά τό ἀνερμήνευτο θαῦμα καί τό μοναδικό γεγονός, ὅπου ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος καί εἰσῆλθε χρονικά καί αἰσθητά στήν ἱστορία τοῦ κόσμου.

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

Ἰωσήφ τοῦ μνήστορος, Δαυίδ τοῦ προφήτου καί Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου

(Ματθ. β’ 13 - 23)

Δὲν ὑπάρχει αὐθεντικὸς Χριστιανός, ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Χριστὸ καὶ ἀγωνίζεται νὰ Τὸν μιμηθεῖ μὲ τὴν βιοτή του, ποὺ νὰ μὴν ὑφίσταται ποικίλους πειρασμοὺς ἐξαιτίας τῆς χριστιανικῆς ἰδιότητάς του. Οἱ δυσκολίες καὶ οἱ διωγμοὶ εἶναι σύμφυτοι μὲ τὴν χριστιανικὴ ζωὴ σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται». Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς προειδοποίησε: «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσι». Ἐφόσον οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, οἱ πονηροὶ καὶ οἱ ἀντίθεοι, ἐμένα, τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστὸ μὲ κυνήγησαν καὶ μὲ κατέτρεξαν μὲ τὸν χειρότερο τρόπο μέχρι θανάτου, νὰ περιμένετε καὶ ἐσεῖς, οἱ γνήσιοι μαθητές μου, νὰ ὑποστῆτε τὰ ἴδια. Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ Χριστὸς μᾶς  λέγει: «Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γιγνώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν».

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2020

 2020 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Ματθ. 1, 1-25)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στις 22/12/1991)

Το μεγαλύτερο πρόβλημα

Στο σημερινό Ευαγγέλιο ακούσαμε τον άγγελο να δίνει στον Ιωσήφ την εντολή: «Θα ονομάσετε Ιησούν, το παιδί που θα γεννηθεί. Γιατί αυτός θα σώσει τον λαόν του από των αμαρτιών τους». Ιησούς, σημαίνει στα Εβραϊκά «Σωτήρας». Που σώζει τον λαό Του από τις αμαρτίες του.

 Θεός καί ἄνθρωπος

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 20 Δεκεμβρίου 2020, πρό τῶν Χριστουγέννων (Ματθ. α΄ 1-25)

1. «ΙΗΣΟΥΣ»

Τήν Κυριακή πρίν ἀπό τήν Γέννηση τοῦ Κυρίου μας, ὁ εὐ­αγ­γε­λι­στής Μα­­τ­θαῖ­ος μᾶς πα­ρου­σιάζει ὅλη ἐκείνη τήν πο­ρεία τῶν κατά σάρκα προπα­τό­ρων τοῦ Κυρίου μας, οἱ ὁποῖοι ἔζη­σαν καί πέ­θα­ναν μέ τήν προσμονή τοῦ Μεσσία. Σύμ­φωνα μέ τόν γενεα­λο­γικό αὐτό κατά­λο­γο οἱ προ­πά­τορες χω­ρί­ζονται σέ τρεῖς περιόδους πού ἡ καθεμία περιέχει δεκα­τέσσερις γενιές. Ἡ πρώ­τη ἀπό τόν Ἀ­βρα­άμ μέχρι τόν Δα­βίδ, ἡ δεύ­­τερη ἀ­πό τόν Δαβίδ μέχρι τήν ἐποχή πού οἱ Ἰου­δαῖ­οι μετα­φέρ­θη­καν αἰχμά­λω­τοι στήν Βαβυλῶ­να, καί ἡ τρίτη ἀπό τήν αἰχμαλω­σί­α αὐτή μέ­χρι τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ.

 Μέ τό βλέμμα στόν οὐρανό!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 20 Δεκεμβρίου 2020, πρό τῶν Χριστουγέννων (Ἑβρ. ια΄ 9-10, 32-40)

Ἡ σημερινὴ Κυριακή, ποὺ ὀνομάζεται Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, μᾶς φέρνει στὸ κατώφλι τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Μέσα στὸ πνεῦμα τῆς ἑορτῆς, τὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούσαμε ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ προβάλλει μπροστά μας τὶς μεγάλες ἐκεῖνες μορ­φὲς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ποὺ προετοίμασαν τὴν ἔλευση τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο.

1. Προσωρινοὶ

 Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ματθ. α’ 1-25 (20-12-2020)

Πρεσβ. Ανδρέα Παπαμιχαήλ

«Προεορτάσωμεν λαοί Χριστού τα γενέθλια, και τον νουν επάραντες επί την Βηθλεέμ αναχθώμεν τη διανοία, και κατίδωμεν εν τω σπηλαίω το μέγα μυστήριον˙ ήνοικται γαρ η Εδέμ εκ Παρθένου αγνής Θεού προερχομένου, τελείου υπάρχοντος του αυτού εν Θεότητι και ανθρωπότητι…» (Ιδιόμελο εσπερινού 20ης Δεκεμβρίου).

 Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως Απoστ. Ανάγνωσμα.: Εβρ. ια’ 9-10, 32-40 (20-12-2020)

Ξένιας Παντελή, θεολόγου

Η σημερινή Κυριακή που προηγείται των Χριστουγέννων ονομάζεται Κυριακή της προ Χριστού γεννήσεως. Αποτελεί την κορύφωση της προετοιμασίας και τον προάγγελο της μεγάλης εορτής. Σύμφωνα με το συναξάρι της ημέρας, σήμερα επιτελούμε την μνήμη όλων εκείνων που ευαρέστησαν το Θεό από τον Αδάμ μέχρι και τον μνήστορα Ιωσήφ.

 ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ 

(Ματθ. α΄ 1-25) (Εβρ. ια΄ 9-10, 32-40)

 Υποδοχή του Θείου Βρέφους

“Αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών”

Πέντε μόλις μέρες μάς χωρίζουν από την κοσμοσωτήρια ημέρα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου. Οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες των ναών, έστω κάτω από τις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας που βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα, θ’  αντιλαλούν στα πέρατα της οικουμένης και θ’  ακούμε και πάλιν τους αγγέλους να δοξολογούν το μεγάλο και παράδοξο μυστήριο της σάρκωσης του άναρχου Θεού.

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Ματθ. α’ 1 - 25)

Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, εἶναι τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, τὸ μόνο γεγονὸς κατὰ τὸ ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἐμφανίζεται στὴν γῆ, «οὐσίᾳ, οὐ φαντασίᾳ», δηλαδὴ στὴν πραγματικότητα καὶ φανερά, ὄχι ψευδῶς ἢ εἰκονικά, καὶ ἐπεμβαίνει δραστικά, μὲ σκοπὸ νὰ ἀναπλάσει τὴν πεπτωκυία φύση τοῦ Ἀδάμ. «Ἰδὼν ὁ Κτίστης ὀλλύμενον τὸν ἄνθρωπον χερσὶν ὅν ἐποίησεν κλίνας οὐρανοὺς κατέρχεται», λέγει ἕνα τροπάριο τοῦ κανόνος τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων αἰτιολογώντας τὴν κένωση τῆς ἐνανθρωπίσεως τοῦ Θεοῦ.

 Η ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσή Του, προικίσθηκε δηλαδὴ μὲ ὅλες τὶς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ Δημιουργοῦ, λαμπερὸς ὅπως ὁ ἥλιος καὶ ἐνδεδυμένος τὸ Θεῖο Φῶς. Συνομιλοῦσε μὲ τὸν Θεό, Πατέρα καὶ Δημιουργό, εἰρηνικὰ κυριαρχοῦσε στὴν Κτίση καὶ ἀπολάμβανε τὰ ἀγαθὰ τοῦ Παραδείσου, ὁ ὁποῖος εἶχε κτισθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ φιλοξενεῖ τὸν ἄνθρωπο.

 «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

20 Δεκεμβρίου 2020

Κυριακή της προ του Χριστού γεννήσεως, σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί, και για άλλη μία φορά ο κόσμος γύρω μας καλείται να απαντήσει σ΄ αυτή τη μεγάλη αγωνία του «που ο Χριστός Γεννάται». Αυτό το ερώτημα είναι από τα βασικότερα ερωτήματα της ανθρωπότητας, η οποία αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να κινείται μέσα στο χώρο και τον χρόνο σαν ένα καράβι που δεν έχει προορισμό αλλά, το οφείλει στον εαυτό της, να βρει τόσο τη ρίζα της όσο και τον τρόπο της ωρίμανσης της.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Απόστολος: Εβρ. ια΄9-10

Ευαγγέλιο: Ματθ. α΄1-25

20 Δεκεμβρίου 2020

«Αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν»

Πολλοί από εμάς σκεφτόμαστε ή και ρωτάμε, σε τι αποσκοπεί η ανάγνωση του πλήθους όλων αυτών των ονομάτων κατά τη σημερινή ευαγγελική περικοπή; «Απὸ Ἀβραάμ ἕως Δαυΐδ γενεαὶ δεκατέσσαρες», «ἀπὸ Δαυΐδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες», από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία έως τη γέννηση του Ιησού Χριστού άλλες δεκατέσσερις γενεές. Σύνολο 42 γενεές, πλήθος ονομάτων και γενεών. Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος απευθύνεται, κυρίως, στον Ιουδαϊκό χώρο γι’ αυτό και η έναρξη του γενεαλογικού δέντρου του Ιησού Χριστού, αρχίζει από Αβραάμ και Δαυΐδ όπου και ουσιαστικά από εκεί αρχίζει να φαίνεται η υλοποίηση της υπόσχεσης του Θεού για την ενανθρώπηση του Χριστού.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

†ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΨΑΡΙΑΝΟΥ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ

Ἀπὸ σήμερα πιὰ μπαίνουμε φανερὰ στὴν περιοχὴ τῆς μεγάλης ἑορτῆς τοῦ Σωτῆρος μας, Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο μᾶς λέγει γιὰ τοὺς προγόνους τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦρθε σὲ μᾶς κι ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ μέχρι τὸν Ἰωσὴφ εἶν’ ἕνας μακρὺς κατάλογος μὲ τὰ ὀνόματα τῶν προγόνων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ἀνθρώπου. Ὁ κατάλογος ἀρχίζει ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, γιατί ἐκεῖνος εἶναι ὁ γενάρχης τῶν Ἑβραίων καὶ σὲ κεῖνον ὁ Θεὸς ἔδωκε τὴν ὑπόσχεση πὼς ἀπὸ τὴ γενιά του θὰ γεννηθῆ ὁ Χριστός. Ἐμεῖς τώρα ἂς ἀφήσουμε τὸν κατάλογο μὲ τὰ ὀνόματα κι ἂς ἀκούσουμε στὴ δική μας γλώσσα τὸ Εὐαγγέλιο, ἀπὸ κεῖ ποὺ μᾶς μιλάει γιὰ τὴ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ (Ματθ. α΄ 1-25)

20 Δε­κεμ­βρί­ου 2020

Λίγες μέρες πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἀκούσαμε τὴν ἀρχὴ τοῦ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγελίου. Εἶναι ὁ γνωστὸς κατάλογος τῶν προγόνων τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλα ἀπὸ τὰ ὀνόματα ποὺ ἀκούσαμε τὰ πιὸ πολλὰ μᾶς εἶναι ἄγνωστα. Αὐτὸς ὁ κατάλογος μᾶς δείχνει τὴν φροντίδα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος. Τὰ ὀνόματα αὐτὰ εἶναι ἀντιπροσωπευτικὰ τῶν ἀνθρώπων, ποὺ γενιὲς ὁλόκληρες περίμεναν τὴ μεγάλη ὥρα, γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Εἶναι πρόγονοι τοῦ Χριστοῦ οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι ποὺ ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ πρόσμεναν τὴ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία οἱ ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ, οἱ ὑποσχέσεις του, θὰ γίνονταν πραγματικότητα.

 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ»

Μία πρώτη ἀντίδραση στά γεγονότα τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ στή γῆ ὑπῆρξε ὁ σκανδαλισμός. Ὁ σκανδαλισμός ἑνός ἀπό τούς πιό καλοπροαίρετους ἀνθρώπους, τοῦ Ἰωσήφ. Ὅταν ἀντιλαμβάνεται πώς ἡ Παρθένος Μαριάμ, ἡ ἐκλεκτή καί εὐσεβέστατη κόρη, μέ τήν ὁποία εἶχε μνηστευθεῖ, ἐτοιμάζεται νά γίνει μητέρα, τά χάνει, σκανδαλίζεται. Ἕνα σωρό ὑποψίες τόν τυλίγουν. Ξέρει πολύ καλά τόν ἄσπιλο χαρακτῆρα τῆς Μαρίας, γι’ αὐτό βρίσκεται σέ σύγχυση, τοῦ εἶναι δύσκολο νά ἐξηγήσει ὅλη αὐτή τήν ὑπόθεση.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

‘’Τεξεται δε υιον και καλεσεις το ονομα αυτου Ιησουν αυτος γαρ σωσει τον λαον αυτου από των ανομιων αυτων’’

         Με τα λόγια αυτά, αγαπητοί μου, ο άγγελος κυρίου εξήγησε στον διαπορούντα Ιωσήφ για την εγκυμοσύνη της Παρθένου Μαρίας, την οποία είχε λάβει υπό την προστασία του ως μνηστή του. Έτσι ο Ιωσήφ πληροφορείται από τους πρώτους για το μέγα μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου, τον οποίον και σε δύο μέρες  θα κληθούμε να τον προσκυνήσουμε και να υμνήσουμε του Σωτήρος την άχραντον γεννήση.

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23-12-2012

"Πρό τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως"

Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο θεό. Γιά κάθε ἄνθρωπο ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος, καί κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ πλέον νά γίνει κατά χάρη θεός. Ὁ Θεός πτωχεύει γιά νά μᾶς πλουτίσει. Κατεβαίνει στήν γῆ γιά νά μᾶς ὑψώσει στόν οὐρανό. Ταπεινώνεται γιά νά μᾶς δοξάσει.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

“Καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ,

ὅ ἐστί μεθερμηνευόμενον μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός” (Ματθ. α΄,23)

Βρισκόμαστε στά πρόθυρα τῆς Βηθλεέμ. Στίς παραμονές τῶν Χριστουγέννων. Οἱ καρδιές μας γιά μιά ἀκόμη φορά καλοῦνται νά βιώσουν τό γεγονός τῆς ἐνανθρώπησεως πού ἔρχεται. Καί στό προοίμιο αὐτῆς τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς γιορτῆς ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο τόν πρόλογο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ματθαίου. Ἰδιότυπος ὁ πρόλογος, ὁ Εὐαγγελιστής ἀνοίγοντας τήν ἀφήγησή του γιά τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, παραθέτει ἕναν μεγάλο κατάλογο ὀνομάτων. Μερικά ἀπ΄ αὐτά μᾶς εἶναι γνωστά. Τά περισσότερα ὅμως μᾶς εἶναι ἄγνωστα. Εἶναι οἱ γενεές τῶν προγόνων τοῦ Ἰησοῦ. Ὅλοι αὐτοί εἶχαν ἕνα κοινό χαρακτηριστικό, ἕναν κοινό βαθύτατο πόθο· νά δοῦν τό “σωτήριον τοῦ Θεοῦ” .

 Η Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως και τα μηνύματά της

Κυριακή, 22 Δεκεμβρίου 2019

«Αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών»

α. Ένα παράδοξο ευαγγελικό ανάγνωσμα, στο μεγαλύτερο τμήμα του, είναι το σημερινό της Κυριακής προ της Χριστού Γεννήσεως. Μία πληθύς ονομάτων, ένα γενεαλογικό δένδρο, από τον Αβραάμ μέχρι και τον Ιωσήφ, τον μνήστορα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Γιατί αυτό; Γιατί η Εκκλησία μας δεν χρησιμοποίησε μόνο τα σχετικά με τη Γέννηση του Κυρίου, ή, ακόμη πιο πίσω, γιατί ο Ευαγγελιστής θεώρησε αναγκαία την προ του Ιησού Χριστού καταγραφή της γενεαλογίας Του;

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018

          Κυριακή προ της μεγάλης Δεσποτικής εορτής των Χριστουγέννων, αγαπητοί μου, και το Ιερό Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει το γενεαλογία του Ιησού Χριστού, από τον προπάτορα Αβραάμ μέχρι και τον Ιωσήφ τον Μνήστωρα και την Παρθένο Μαρία, την Παναγία μας.

Εάν θελήσουμε να δούμε και την υπόλοιπη γενεαλογία, δηλαδή από τον Αδάμ μέχρι τον Αβραάμ, πρέπει να ανατρέξουμε στα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης.

Ο λόγος που μας παρουσιάζει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος τη γενεαλογία του Χριστού, είναι για να μας δείξει ότι ναι μεν είναι τέλειος Θεός, αλλά είναι και τέλειος άνθρωπος, αφού σαρκώθηκε από την Παναγία μας.

Μέσα σε όλους τους προπάτορες του Κυρίου μας μην αναζητήσουμε να βρούμε μόνον Αγίους και Δικαίους ανθρώπους. Γνωρίζουμε κι αυτούς τους οποίους είχαν θλιβερή ιστορία και ζωή, τόσο οι άνδρες που αναφέρονται όσο και οι γυναίκες. Μέσα όμως από αυτούς προήλθε ένα εύοσμο κρίνο, η Παναγία μας και μέσο αυτής ο Λυτρωτής του κόσμου, ο Σωτήρας μας, ο Χριστός.

Μέσα από την γενεαλογία, καταλήγουμε στον αγενεαλόγητο Χριστό. Γιατί ναι μεν μπορούμε να δούμε με την γέννησή Του να έχει αρχή, στην πραγματικότητα όμως, δεν έχει αρχή, δεν έχει ούτε τέλος, είναι προαιώνιος και αιώνιος.

Μέσα από αυτήν την γενεαλογία, βλέπουμε την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Μπορεί αυτός ο εκλεκτός λαός Του να πέρασε δυσκολίες, να ευεργετήθηκε, όπως και να αποστασιοποιήθηκε από τον Θεό, αλλά η υπόσχεση του Θεού με το Πρωτευαγγέλιο Του, πραγματοποιήθηκε δια μέσω των ανθρώπων. Καταδέχθηκε να σαρκωθεί από τον άνθρωπο που αμάρτησε και μόλυνε την ανθρώπινη φύση.

Αλλά το μεγάλο μυστήριο είναι πως μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορούσε και πάλι ο άνθρωπος να ελπίζει, να νιώσει ότι ο Θεός δεν τον πέταξε εξ’ ολοκλήρου έξω από τον Παράδεισο, και ότι μπορεί και πάλι να αγιασθεί και να βρεθεί μέσα στην Βασιλεία Του. προτίμησε να έρθει στον κόσμο μέσα από την αναξιότητα του ανθρώπου, για να δείξει ότι δεν μας εγκατέλειψε η αγάπη Του, και να μας διδάξει πως κι εμείς δεν πρέπει να χάσουμε την αγάπη μας γι’ Αυτόν και τον συνάνθρωπό μας.

Αυτή είναι η πρώτη ενότητα του Ευαγγελίου που αναφέρεται στη γενεαλογία του Χριστού μας.

Στη δεύτερη ενότητα του Ευαγγελίου με συντομία μας παρουσιάζει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος τα σχετικά γεγονότα με τη γέννηση του Χριστού.

Με τον λογισμό του Ιωσήφ, ο οποίος χήρος αυτός με παιδιά και σε προχωρημένη ηλικία, παίρνει την Παναγία μας να την προστατέψει, γιατί όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής ήταν δίκαιος άνθρωπος. Αλλά όταν έμαθε ότι η Παναγία ήτα έγκυος, ήθελε να την διώξει κρυφά απ’ όλους από κοντά του, για να μην υποστεί ότι πρόβλεπε ο Μωσαϊκός νόμος.

Του εμφανίζεται ο αρχάγγελος Γαβριήλ και του εξηγεί πως έχουν τα γεγονότα και τον καθησυχάζει. Γίνεται και ο Ιωσήφ πρόσωπο της εκπληρώσεως της Θείας Οικονομίας. Έζησε κι αυτός από κοντά όλα τα θαυμάσια αυτά γεγονότα της Σάρκωσης του Λόγου του Θεού. Κατά κάποιο τρόπο, ευαγγελίζεται ο Ιωσήφ από τον Αρχάγγελο του Θεού, μαθαίνοντας πρώτος την απαρχή της λύτρωσης από την αμαρτία του ανθρωπίνου γένους, από Αυτόν που κυοφορεί η Παναγία.

Έτσι εκπληρώνεται η προφητεία του προφήτου Ησαΐου που έγραψε, ιδού η Παρθένος θα κυοφορήσει και θα γεννήσει έναν υιό, τον οποίο θα τον ονομάσουν Εμμανουήλ, όνομα που σημαίνει ο Θεός είναι μαζί μας.

Και πράγματι ο Θεός είναι μαζί μας. Δεν μας εγκαταλείπει. Μας φροντίζει και μας επισκέπτεται, όπως κάποτε επισκεπτόταν τους πρωτοπλάστους μέσα στον Παράδεισο. Αλλά αυτή τη φορά, πρέπει εμείς να ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας, και να τον βάλουμε μέσα μας.

Κάποτε έγινε αυτή η παρακοή στο θέλημά Του, τώρα με την εμπειρία, γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει παρακοή στο θέλημά Του. τώρα χρειάζεται αγώνας πολύς πνευματικός, αλλά και πάλι ο ίδιος ο Θεός μας δείχνει τρόπους, μας ανοίγει δρόμους για να βρεθούμε στην Βασιλεία Του. ο Θεός ήρθε και πάλι στον κόσμο, μας αγκάλιασε και μας καλεί σε κοινωνία μαζί Του.

Ας ανοίξουμε την καρδιά μας, κι ας χαρούμε για τον ερχομό Του, όπως τότε κάποιοι στη Βηθλεέμ, αναγνώρισαν στο πρόσωπο του νεογέννητου Χριστού, τον Βασιλέα της κτίσεως και τον προσκύνησαν, δωρίζοντάς του συμβολικά δώρα. Εμείς ας δώσουμε την καρδιά μας, τη ζωή μας, την ύπαρξή μας και την ψυχή μας. Αμήν. 

ΠΗΓΗ

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

«Η Παρθένος . . . τον προαιώνιον Λόγον.

 Εν σπηλαίω έρχεται αποτεκείν απορρήτως..»

Κατά καιρούς, αγαπητοί μου, ακούμε τα διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης να μας προαναγγέλλουν την εμφάνιση ουρανίων σωμάτων και φαινομένων καθώς και την μετακίνηση αστέρων και πλανητών.

800 χρόνια προ Χριστού, ο πρώτος έκτακτος ραδιοφωνικός σταθμός του ουρανού, ο προφήτης Hσαΐας, προανήγγειλε την είδηση ότι ο Ήλιος της δικαιοσύνης, ο Ίδιος ο Θεός, θα έρθει στην γή: «Ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο έστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός» (Ησ. 7, 14)

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2020

 2020 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 13 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ ΛΟΥΚΑ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΕΙΠΝΟ (Λουκ. 14, 16-24)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Χειμαδιό στις 14/12/2003)

Δείξε την πίστη σου

Το μήνυμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού σε μας είναι: «Προσέχετε, ο Θεός θέλει από σας, να δείξετε ότι πιστεύετε στην αιώνια ζωή, και σ’ Αυτόν, και στα λόγια Του». Και το δείχνουμε όταν κάνουμε καλά έργα για τη Βασιλεία του Θεού, χωρίς να περιμένουμε από αυτά μισθό και απολαβή εδώ, στον κόσμο.

 Τό οὐράνιο Πανηγύρι

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 13 Δεκεμβρίου 2020, ΙΑ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιδ΄ 16-24)

1. «ΜΕΓΑ ΔΕΙΠΝΟ»

Στήν πα­ρα­βο­λή αὐ­τή ὁ Κύ­ριός μας ὀ­νο­μά­ζει τήν οὐ­ρά­νιο Βα­σι­λεί­α του ὡς «δεῖ­πνο μέ­γα» στό ὁ­ποῖ­ο κα­λεῖ ὅλους μας νά προσέλθουμε. Για­τί ὅ­μως ἇ­ρα­γε τήν ὀ­νο­μά­ζει ἔ­τσι;

Τήν ὀ­νο­μά­ζει Δεῖ­πνο, δι­ό­τι στή Βα­σι­λεί­α του ὁ Θε­ός θά μᾶς πα­ρα­θέ­τει πνευ­μα­τι­κή καί ὑ­περ­φυ­σι­κή τρά­πε­ζα μέ τά θεῖ­α καί αἰ­ώ­νια ἀ­γα­θά του. Μιά τρά­πε­ζα ἀ­τε­λεύ­τη­τη στόν Οὐ­ρα­νό ὅ­που ὁ ἴ­διος θά μᾶς προ­σφέ­ρει ἀ­πό τόν ἄ­πει­ρο πλοῦ­το τῶν ἀ­γα­θῶν του. Γι’αὐτό ἀ­κρι­βῶς καί ὀ­νο­μά­ζει τό δεῖ­πνο αὐ­τό Μέ­γα! Διότι τό πα­νη­γύ­ρι αὐ­τό θά εἶ­ναι τό πλέ­­ον με­γα­λο­πρε­πέ­στα­το, ἐφό­σον τά πνευ­μα­τι­κά ἀγαθά πού θά μᾶς προσφέρῃ εἶ­ναι ἀ­σύλ­λη­πτης ἀ­ξί­ας. Ποι­ά εἶ­ναι αὐ­τά;

 Γιά πάντα νέοι!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 13 Δεκεμβρίου 2020, τῶν Προπατόρων (ΚΘ΄ Κυριακῆς: Κολασ. γ΄ 4-11)

1. Ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ

Στὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούσαμε σήμερα ἀπὸ τὴν πρὸς Κολασσαεῖς ἐπιστολὴ ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει τὰ τραγικὰ ἀποτελέσματα ποὺ φέρνει ἡ ἁμαρτία στὸν ἄνθρωπο, καθὼς ἐπισύρει τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὰ ἁμαρτήματα ποὺ διαπράττουν, «ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας», γράφει ὁ θεῖος Ἀπόστολος. Δηλαδή, ξεσπᾶ ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ σὲ ὅσους ὄχι ἀπὸ ἄγνοια ἢ ἀδυναμία, ἀλλὰ συστηματικὰ καὶ μὲ ἐ­πιμονὴ ζοῦν μέσα στὴν ἁμαρτία.

 ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

(Λουκ. ιδ΄ 16-24) (Κολ. γ΄ 4-11)

Το Δείπνο της θεϊκής αγάπης

«Εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Σ’ ένα δείπνο αλλιώτικο, το οποίο παρομοιάζεται με τη Βασιλεία των Ουρανών, προσκαλεί τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού. Στην τιμητική πρόσκληση που τους απευθύνει για συμμετοχή στο ξεχωριστό αυτό δείπνο, οι προσκεκλημένοι με εύσχημο τρόπο προφασίζονται και επικαλούνται τις μέριμνες και την τύρβη της καθημερινής ζωής για ν’ αρνηθούν να παραστούν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το χωράφι, η αγορά βοδιών και ο γάμος, από ευλογία του Θεού μετατράπηκαν σε προφάσεις για ν’ απορρίψει ο άνθρωπος το μεγαλείο που ανοίγει ενώπιον του η θεϊκή αγάπη.

Οι προφάσεις

 Κυριακή ΙΑ’ Λουκά (Των Προπατόρων) Ευαγγ. Aνάγνωσμα: Λουκ. ιδ’ 16 – 24 (13-12-2020)

Πρεσβ. Φιλίππου Φιλίππου

To σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα είναι παρμένο από το Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο και πιο συγκεκριμένα από το δέκατο τέταρτο κεφάλαιο οι στίχοι δέκα έξι μέχρι και είκοσι τέσσερα. Η παραβολή αυτή είναι γνώστη στους περισσοτέρους ως η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου και αποτελεί μια από τις πλέον σημαντικές παραβολές του Χριστού. Μέσα από αυτήν τίθεται άμεσα ο προβληματισμός περί της βασιλείας του Θεού η οποία πραγματώνεται στο πρόσωπο του Χριστού και φέρνει τον άνθρωπο ενώπιον της ευθύνης που έχει για να απαντήσει θετικά ή αρνητικά στο κάλεσμα του Θεού.

 Κυριακή των Προπατόρων, Αποστ. Ανάγνωσμα: Κολ. γ΄ 4 – 11 (13-12-2020)

Ρένου Κωνσταντίνου, θεολόγου

Το γεγονός της θείας Ενανθρωπήσεως αποτελεί τον πιο μεγάλο σταθμό Θείας Οικονομίας. Είναι κορύφωση του σχεδίου της Θείας Οικονομίας. Η γέννηση του Θεανθρώπου υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική και προκαλεί το θαυμασμό και τη δοξολογία των ανθρώπων. Τα Χριστούγεννα μαζί με την εορτή του Πάσχα αποτελούν τους δύο μεγάλους πόλους γύρω από τους οποίους στρέφεται το λειτουργικό έτος. Το Πάσχα είναι το κέντρο και το θεμέλιο των κινητών και τα Χριστούγεννα η κορωνίδα των ακινήτων εορτών. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ονομάζει την εορτή των Χριστουγέννων μητρόπολη των εορτών.

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιδ΄ 16 - 24, Ματθ. κβ’ 14)

Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μᾶς καλοῦσε νὰ παρευρεθοῦμε σὲ ἕνα ἐπίσημο δεῖπνο, τὸ ὁποῖο θὰ παρέθετε  ἀποκλειστικὰ γιὰ ἐμᾶς. Πῶς θὰ ἀντιδρούσαμε; Ἀρχικὰ θὰ νιώθαμε μεγάλη ἔκπληξη γιὰ τὴν ἀπρόσμενη τιμὴ ποὺ θὰ μᾶς γινόταν, ὕστερα θὰ χαιρόμασταν καὶ θὰ κάναμε τὴν καλύτερη δυνατὴ προετοιμασία γιὰ τὸ μεγάλο γεγονός. Ὅλη ἡ σκέψη μας καὶ ἡ καθημερινὴ δραστηριότητά μας θὰ περιστρεφόταν γύρω ἀπὸ τὴν πρόσκληση αὐτὴ καὶ θὰ προσπαθούσαμε νὰ ἀνταποκριθοῦμε ὅσο τὸ δυνατὸν καλύτερα σὲ αὐτήν. Καὶ τὴν ὥρα τοῦ δείπνου θὰ προσερχόμασταν στὸ Προεδρικὸ Μέγαρο μὲ τὴν πλέον ἐπίσημη ἐνδυμασία προσκομίζοντας καὶ ἕνα πολύτιμο δῶρο ὡς ἔνδειξη σεβασμοῦ καὶ εὐγνωμοσύνης.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

Τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Προπατόρων, σεβαστοί μου χριστιανοί, διαβάζεται στήν Ἐκκλησία μας ἡ Ἀποστολική Περικοπή ἀπό τήν πρός Κολοσσαεῖς Ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί συγκεκριμένα ἀπό τό τρίτο κεφάλαιο καί ἀπό τούς στίχους 4 ἕως καί 11. Σ’ αὐτό ὁ Ἀπόστολος τονίζει τήν ὑπεροχή καί κυριότητα τοῦ Χριστοῦ πάνω σ’ ὅλη τήν κτίση. Ὁ Χριστός εἶναι «κύριος κάθε ἀρχῆς καί ἐξουσίας», σ’ αὐτόν ὀφείλουν τήν ὕπαρξη τους τά πάντα, αὐτός εἶναι ὁ τελικός σκοπός ὅλων, σ’ αὐτόν κατοικεῖ σωματικά ὅλη ἡ θεότητα. Στό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ νικήθηκαν ὁλοσχερῶς οἱ ἐχθρικές πρός τό Θεό πνευματικές δυνάμεις κι ἔτσι οἱ Χριστιανοί ἀπολυτρώθηκαν ἀπό τίς ἁμαρτίες τους καί μεταπήδησαν ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ σκότους στή βασιλεία τοῦ «Υἱοῦ τῆς ἀγάπης» τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία. Οἱ Χριστιανοί μέ τό βάπτισμα ἔχουν ἀπελευθερωθεῖ ἀπό τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου καί ἔχουν ἀναστηθεῖ μαζί μέ τό Χριστό σέ μιά καινούργια ζωή, μέσα στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

 13 Δεκεμβρίου 2020, ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιδ΄16-24)

Την παρομοίωση της βασιλείας του Θεού με δείπνο, στο οποίο ο Θεός προσκαλεί όλους του ανθρώπους, την βλέπουμε σε αρκετές περιπτώσεις όπως και στη σημερινή ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε. Βέβαια , ο οικοδεσπότης που παρέθεσε το μεγάλο τραπέζι στους προσκεκλημένους του, σίγουρα θα ανέμενε ότι θα ανταποκρίνονταν στη ευγενή χειρονομία του και να τον τιμήσουν με την παρουσία τους στο δείπνο, αφού το γνώριζαν από πριν. Ωστόσο οι προσκεκλημένοι αποποιήθηκαν με εύσχημο τρόπο την πρόσκληση, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες που είχαν σχέση με τις μέριμνες της καθημερινής ζωής. Στο χωράφι, στα πέντε ζεύγη των βοδιών και στο γάμο εστιάσθηκαν οι δικαιολογίες για την απόρριψη της πρόσκλησης του οικοδεσπότη.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ)

Απόστολος: Κολ. γ΄4-11

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιδ΄16-24

13 Δεκεμβρίου 2020

Δεν χρειάζεται να έχει κανείς μεγάλες θεολογικές γνώσεις για να κατανοήσει ποιος είναι ο οικοδεσπότης της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Είναι, αναμφίβολα, ο Κύριός μας, Ιησούς Χριστός, που καλεί όλους μας να δειπνίσουμε μαζί του και να γίνουμε μέτοχοι της ουράνιας Βασιλείας Του.

 «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

13 Δεκεμβρίου 2020

Λίγες μέρες πριν από τα άγια Χριστούγεννα, αγαπητοί μου αδελφοί, η Εκκλησία μας ορίζει να διαβάζεται στους ναούς η παραβολή του Δείπνου, όπως είναι γνωστή. Ένας άνθρωπος προετοίμασε ένα μεγάλο δείπνο. Όταν ήταν όλα έτοιμα, έστειλε τον υπηρέτη του να καλέσει τους συνδαιτυμόνες. Εκείνοι όμως προτίμησαν να μην παραστούν, φέρνοντας διάφορα επιχειρήματα. Ο ένας αγόρασε ένα χωράφι και έπρεπε να το δει, ο άλλος ένα ζευγάρι βόδια και όφειλε να πάει να τα δοκιμάσει, και ο τρίτος έπρεπε να μείνει με τη γυναίκα του, που μόλις είχε παντρευτεί.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ' ΛΟΥΚΑ (13-12-2020)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

     Πολλές καί ὡραῖες κληρονομιές μᾶς ἄφησε ὁ Χριστός στή γῆ. Ἡ ὡραιότερη εἶναι ὁ Μυστικός Δεῖπνος.

     Τό «μέγα δεῖπνον» τῆς σημερινῆς παραβολῆς εἶναι ὁ Μυστικός Δεῖπνος πού δέν μοιάζει μέ κανένα ἀπό τά συνηθισμένα δεῖπνα.

     Ἔχει τρία χαρακτηριστικά πού τόν κάνουν μοναδικό. Εἶναι μυστικός, οἰκουμενικός καί συμπαντικός.

 Κυριακή των Προπατόρων

Οικονόμου Μαρίνου Κωνσταντίνου

“Τάχυνον ὁ Οἰκτίρμων, καὶ σπεῦσον ὡς ἑλεήμων, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, ὅτι δύνασαι βουλόμενος”

Με το ακροτελεύτιο αυτό ο ψαλμωδός της ακολουθίας της Κυριακής των Προπατόρων τελειώνει το Κοντάκιο και τον Οίκο της ακολουθίας. Τα λόγια αυτά, αποτελούν την καταλληλότερη προσευχή για την εποχή που ζούμε. Μια εποχή πνευματικής ξηρασίας. Μια εποχή χωρίς νόημα. Μια εποχή ανθρώπινου άγχους και αγωνίας.

 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

Ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο ἐλεύθερο καί γι’ αὐτό εἶναι καί ὑπεύθυνος. Ὁ ἐναθρωπίσας Κύριος καί Θεός ἀναφέρει στό Εὐαγγέλιο «ὅστις θέλει ὁπίσω μου ἐλθεῖν».

Κι ὅμως, στό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὑπάρχει ἡ προτροπή «ἀνάγκασον», τήν ὁποία διαβάζουμε στήν παραβολή τοῦ μεγάλου Δείπνου.

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2020

 «Ὁμιλία περὶ τῆς κατὰ σάρκα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Οἰκονομίας»

Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

(νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Σχετικὰ μὲ τὴ συγκαταβατικὴ ἐνσάρκωση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ ὅσα προσφέρθηκαν ἐξαιτίας τῆς σ᾿ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἐμπιστεύτηκαν ἀληθινὰ καὶ σχετικὰ μὲ τὴν αἰτία ποὺ ὁ Θεός, ἂν καὶ μποροῦσε νὰ ἐλευθερώσει μὲ ποικίλους ἄλλους τρόπους τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὴν ὑποταγὴ στὸ διάβολο, προτίμησε νὰ χρησιμοποιήσει αὐτὴ τὴ συγκαταβατικὴ τακτική.

 Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Χριστὸς γεννᾶται

(Ἀποσπάσματα ἐκ τῆς Ὁμιλίας ΛΗ´)

Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε. ᾌσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ καί, ἵν᾿ ἀμφότερα συνελὼν εἴπω, Εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοί, καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, διὰ τὸν ἐπουράνιον, εἶτα ἐπίγειον.

Κἀγὼ βοήσομαι τῆς ἡμέρας τὴν δύναμιν: Ὁ ἄσαρκος σαρκοῦται. Ὁ Λόγος παχύνεται. Ὁ ἀόρατος ὁρᾶται. Ὁ ἀναφὴς ψηλαφᾶται. Ὁ ἄχρονος ἄρχεται. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ Υἱὸς ἀνθρώπου γίνεται, «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13, 8)

 ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ἀπὸ Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

1 Γέννησις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

33 Σταύρωσις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Πεντηκοστή

34 Μαρτύριον τοῦ Πρωτομάρτυρος καὶ Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου

36 Κλήσις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου

Ἑρμηνεία τῆς φράσεως «Ἐξ ὄρους κατασκίου δασέος» 

ΤΟ «ΟΡΟΣ» ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Συχνά συναντάμε την λέξη «όρος» στην Αγία Γραφή και στην Υμνολογία της Εκκλησίας. Στα τέσσερα Ευαγγέλια μόνο, για παράδειγμα, την συναντάμε τριανταεπτά φορές. Πολλά ιστορικά γεγονότα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης συνέβησαν σε όρη γνωστά σε όλους, όπως το όρος Σινά, το όρος Θαβώρ ή το όρος των Ελαιών.

 Ἡ εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου στὴν Ὀρθόδοξη τέχνη

Νικoλάου Ζία

Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ μέγα αὐτὸ γεγονὸς τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου, γιορτάζεται ἀπὸ τὴν Ἁγία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μὲ δοξολογία καὶ κατάνυξη, ποὺ θαυμαστὰ ἐκφράζονται στὴν ἠδυμελὴ ὑμνογραφία καὶ τὴν εἰρηνόχυτο εἰκονογραφία.

 Ἡ εἰκόνα στὸ φῶς τῆς ὀρθόδοξης ἑρμηνείας (Περὶ τῶν Χριστουγέννων)

Leonid Ouspensky Ἡ Θεολογία τῆς Εἰκόνας στὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἐκδ. Ἁρμός, Ἀθήνα 1993. Μετάφραση Β. Μουστάκη (ἀνατύπωση)

Χριστὸς ἐπὶ γῆς, Ὑψώθητε!

Τὴν εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τὴν βλέπουν ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἶναι μπασμένοι στὸ πνεῦμα τῆς ὀρθοδόξου λατρείας φορτωμένη μὲ περιττὲς λεπτομέρειες. Ἡ σύνθεσή της τοὺς φαίνεται κάπως παιδαριώδης, ἄταχτη, περισσότερο ἁπλοϊκὴ παρὰ σοβαρή. Ἐν τούτοις, αὐτὴ ἡ ἀφέλεια κι αὐτὴ ἡ ἁπλοϊκότητα εἶναι κάτι πολὺ βαθύ, κάτι ποὺ μᾶς κάνει νὰ θυμηθοῦμε τὰ λόγια τοῦ Κυρίου: «Ἀμήν, λέγω ὑμῖν, ὃς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν». Ἡ εἰκόνα τῆς Γεννήσεως, βασιζόμενη πάνω στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν Ἱερὰ Παράδοση, μᾶς ἀποκαλύπτει τὸ δογματικὸ περιεχόμενο καὶ τὴν ὅλη ἔννοια τῆς Ἑορτῆς. Μὲ τὰ χρώματα καὶ τὸν πλοῦτο τῶν λεπτομερειῶν κι ἀκριβῶς μὲ τὴν ἁπλοϊκότητά της, εἶναι ἡ πιὸ χαρωπὴ ἀπὸ τὶς εἰκόνες τῶν μεγάλων δεσποτικῶν ἑορτῶν(1).

 Προσκυνοῦμέν σου τὴν Γένναν Χριστέ

τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου,

Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους

Μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ὅλου τοῦ κόσμου θὰ κληθοῦμε ἀπὸ τὴν Ἁγία Ἐκκλησία νὰ προσκυνήσουμε ὡς «παιδίον» εἰς τὰς ἀγκάλας τῆς ἁγίας Μητρός Του Αὐτὸν ποὺ εἶναι «ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος» (Ἀποκ. α´ 8), ὁ «μεγάλης βουλῆς ἄγγελος», ὁ «ἐξουσιαστής», ὁ «ἄρχων τῆς εἰρήνης», ὁ «πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Ἡσ. θ´ 6).

 Ὁ Χριστὸς ζητεῖ κατάλυμα

τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου,

Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους

Ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὁ ὁποῖος διασώζει πολλὰ περιστατικὰ ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία τοῦ Κυρίου, μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἡ ἑτοιμόγεννη ἁγία Παρθένος δὲν εὑρῆκε «τόπον ἐν τῷ καταλύματι», δηλαδὴ θέσι στὸ πανδοχεῖο, γιὰ νὰ γεννήση τὸν Κύριο (Λουκ. β´, 7). Ἔτσι, ἐχρησιμοποίησε ὡς κατάλυμα τὸν σταῦλο τῶν ἀλόγων ζώων καὶ ὡς λίκνο τὴν φάτνη. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐγεννήθη σὲ ἕνα τόπο ποὺ συμβόλιζε τὸν κόσμο μας, ποὺ ὅπως τότε, ἔτσι καὶ σήμερα ὄζει ἀπὸ τὴν ἀλογία τῶν παθῶν.

 Περιμένοντας τὰ Χριστούγεννα

τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου,

Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους

Αὐτὲς τὶς ἡμέρες ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικὸς κόσμος καλεῖται νὰ γιορτάσει ἢ μᾶλλον νὰ ζήσει ἀληθινὰ τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς σωτηρίας καὶ τῆς λυτρώσεως τῶν ἀνθρώπων καὶ τοῦ κόσμου ἀπὸ τὰ δεινὰ τῶν κακῶν καὶ τοῦ διαβόλου. Καλεῖται νὰ δεχθεῖ τὸ μυστήριο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας καὶ νὰ γεμίσει θεία χάρη καὶ εὐλογία.

 Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται, Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ Παρθένου

τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου,

Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους

Πράγματι, κάθε πιστὸς καὶ εὐσεβὴς χριστιανός, ὅπου γῆς, χαίρεται χαρὰν μεγάλην, διότι ἐτέχθη ὁ Σωτήρ.

Συγχαίρουν οἱ ἅγιοι ἄγγελοι καὶ οἱ ψυχὲς τῶν Ἁγίων.

Χαίρονται καὶ οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι, γιατί στὶς μεγάλες ἑορτὲς σπάζει ἡ μονοτονία τῆς καθημερινότητος καὶ ὁ ἑορταστικὸς διάκοσμος τοὺς ξεκουράζει. Ὅπως ἔλεγαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες· «βίος ἀνεόρταστος, ὁδὸς ἀπανδόχευτος».

 Τὸ Ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα

τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου,

Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους

Πολλὰ ὀνόματα ἀσήμων καὶ ἐπισήμων ἀνθρώπων ὑπάρχουν. Ὅμως τὸ ὄνομα ποὺ ξεπερνᾶ ὅλα τὰ ὀνόματα εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, τοῦ ὁποίου τὴν θεία γέννησι ἑτοιμαζόμεθα νὰ ἑορτάσουμε.

Μόνο τὸ ἰδικό του ὄνομα εἶναι ὄνομα θεανθρώπου καὶ γι᾿ αὐτὸ κατὰ τὸν Ἀπ. Πέτρο «οὐδὲν γὰρ ὀνόμα ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. δ´ 12).

 Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ Μέγα Μυστήριον

Φώτης Κόντογλου

Μυστήριο ξένον, λέγει ὁ Ὑμνωδός, τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ νὰ γεννηθῆ σὰν ἄνθρωπος, ὄχι κανένας προφήτης, ὄχι κανένας ἄγγελος, ἄλλα ὁ ἴδιος ὁ Θεός! Ὁ ἄνθρωπος, θὰ μποροῦσε νὰ φθάσει σὲ μία τέτοια πίστη; Οἱ φιλόσοφοι καὶ οἱ ἄλλοι τετραπέρατοι σπουδασμένοι ἤτανε δυνατὸ νὰ παραδεχθοῦν ἕνα τέτοιο πράγμα; Ἀπὸ τὴν κρισάρα τῆς λογικῆς τους δὲν μποροῦσε νὰ περάσει ἢ παραμικρὴ ψευτιά, ὄχι ἕνα τέτοιο τερατολόγημα! Ὁ Πυθαγόρας, ὁ Ἐμπεδοκλῆς κι ἄλλοι τέτοιοι θαυματουργοί, ποὺ ἤτανε καὶ σπουδαῖοι φιλόσοφοι, δὲ μπορέσανε νὰ τοὺς κάνουνε νὰ πιστέψουνε κάποια πράγματα πολὺ πιστευτά, καὶ θὰ πιστεύανε ἕνα τέτοιο τερατολόγημα; Γι᾿ αὐτὸ ὁ Χριστὸς γεννήθηκε ἀνάμεσα σὲ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, ἀνάμεσα σὲ ἀπονήρευτους τσοπάνηδες, μέσα σε μία σπηλιά, μέσα στὸ παχνί, ποὺ τρώγανε τὰ βόδια.

 Χριστούγεννα στὴ σπηλιά

Φώτης Κόντογλου

Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα καὶ χιονιᾶς πάντα πᾶνε μαζί. Μὰ ἐκείνη τὴ χρονιὰ οἱ καιροὶ ἤτανε φουρτουνιασμένοι παρὰ φύση. Χιόνι δὲν ἔρριχνε. Μοναχὰ ποὺ ἡ ἀτμόσφαιρα ἤτανε θυμωμένη, καὶ φυσούσανε σκληροὶ βοριάδες μὲ χιονόνερο καὶ μ᾿ ἀστραπές. Καμμιὰ βδομάδα ὁ καιρὸς καλωσύνεψε καὶ φυσοῦσε μία τραμουντάνα ποὺ ἀρμενιζότανε. Μὰ τὴν παραμονὴ τὰ κατσούφιασε. Τὴν παραμονὴ ἀπὸ τὸ πρωΐ ὁ οὐρανὸς ἤτανε μαῦρος σὰν μολύβι, κ᾿ ἔπιασε κ᾿ ἔρριχνε βελονιαστὸ χιονόνερο.

 Οἱ τρεῖς μάγοι

Φώτης Κόντογλου

Πῶς τοὺς ἐπροφήτευσε ὁ μάντης Βαλαὰμ 1300 χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴ Γέννηση

Κατὰ τὴν ἁγία Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἑνωθήκανε τὰ οὐράνια μὲ τὰ ἐπίγεια. Ὁ οὐρανὸς ἔδωσε τὸν Ἀστέρα καὶ τοὺς Ἀγγέλους ποὺ δοξολογούσανε ψέλνοντας, καὶ ἡ γῆ ἔδωσε τὴν Παναγία, τὸν Ἰωσήφ, τοὺς τσομπάνηδες καὶ τοὺς μάγους. Αὐτοὶ οἱ μάγοι εἶναι μυστήριο πὼς βρεθήκανε σὲ κεῖνο τὸ ἔρημο μέρος, ξεκινημένοι ἀπὸ τὴ μακρινὴ Χαλδαία. «Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;

 Το γιατί και το πώς τη Σαρκώσεως του Θεού

(Αγ. Ι. Χρυσοστόμου)

Βλέπω ταυτόχρονα έναν μαραγκό και μια φάτνη και ένα Βρέφος και σπάργανα και λεχώνα Παρθένο που στερείται τα πλέον απαραίτητα, βλέπω τα πάντα να είναι φτωχικά, τα πάντα πλημμυρίζουν από ανέχεια. Είδες πλούτος που υπάρχει μέσα σε τόσο μεγάλη φτώχεια; Είδες πως, ενώ ο Χριστός ήταν πλούσιος, φτώχευσε για χάρη μας;Δεν είχε ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα και γι’ αυτό τοποθετήθηκε σε μια ξερή φάτνη.

 Μπροστά στο Σπήλαιο

Όταν λέμε Χριστιανισμός, εννοούμε το μυστήριο της σαρκώσεως του Θεού. Αυτό είναι η ουσία και ο πυρήν και αυτό αξίζει να το ξανακοιτάξει ο σύγχρονος άνθρωπος. Ο Χριστιανισμός, θα μπορούσε να πούμε, είναι δυνατόν να συμβολιστεί και να εκφραστεί με ένα σπήλαιο. Μοιάζει με ένα σπήλαιο. Τι θέλουμε να πούμε μ’ αυτό;

 Το θείο Βρέφος

(Αλέξανδρου Σμέμαν)

«Δι’ ημάς γάρ εγεννήθη παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.» Ένας από τους κυριότερους ύμνους των Χριστουγέννων καταλήγει σ’ αυτά τα λόγια, ταυτίζοντας το βρέφος που γεννήθηκε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ με τον «προ αιώνων Θεό». Ο ύμνος αυτός συνετέθη τον έκτο αιώνα από τον περίφημο Βυζαντινό υμνογράφο Ρωμανό το Μελωδό:

Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι δι’ ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός.

(Κοντάκιον Χριστουγέννων)

 Ύμνοι των Χριστουγέννων

Στο πρωτότυπο και σε νεοελληνική απόδοση.

Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν προαιώνιον Λόγον, ἐν Σπηλαίῳ ἔρχεται, ἀποτεκεῖν ἀποῤῥήτως. Χόρευε ἡ οἰκουμένη ἀκουτισθεῖσα, δόξασον μετὰ Ἀγγέλων καὶ τῶν Ποιμένων, βουληθέντα ἐποφθῆναι, παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν.

 Η εικόνα της Γέννησης του Κυρίου

Γεμάτοι ιερές εικόνες είναι οι Ναοί μας. Όχι μόνο για να τις ασπαζόμαστε οι πιστοί. Κάθε εικόνα είναι κι ένα ολόκληρο βιβλίο, που μας διδάσκει. «Βιβλία των αγραμμάτων» ονομάζει τις εικόνες ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, γιατί αποτυπώνονται εκεί παραστατικά η διδασκαλία της Εκκλησίας μας ή και οι βίοι των αγίων μας. Αυτά, δηλαδή, που ένας μορφωμένος θα διάβαζε σε διάφορα βιβλία. Ας δούμε, όμως, τι μπορεί κανείς να «διαβάσει» στην εικόνα της Γέννησης του Κυρίου!

 «Χριστός γεννάται...»

(Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου)

Βλέπω παράξενο και παράδοξο μυστήριο, ποιμένες, αντί να παίζουν με τις φλογέρες τους κάποιο μελωδικό σκοπό, ψάλλουν ουράνιο ύμνο και γεμίζουν με τους ήχους τους τα αυτιά μου. Ψάλλουν άγγελοι και ανυμνούν αρχάγγελοι, υμνούν τα Χερουβίμ και δοξολογούν τα Σεραφίμ. Όλοι πανηγυρίζουν γιατί βλέπουν το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς. Βλέπουν Εκείνον που είναι πάνω στον ουρανό, να βρίσκεται κάτω στη γη λόγω της οικονομίας του για τον άνθρωπο, και τον άνθρωπο που είναι στη γη, να βρίσκεται ψηλά στον ουρανό εξαιτίας της φιλανθρωπίας του Θεού.

 Ο Χριστός ως άνθρωπος

(Κάλλιστου Γουέαρ)

Αφού ο άνθρωπος δεν μπορούσε να έρθει στο Θεό, ο Θεός ήρθε στον άνθρωπο, ταυτίζοντας τον εαυτό του με τον άνθρωπο με τον πιο άμεσο τρόπο. Ο αιώνιος Λόγος και Υιός του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, έγινε αληθινός άνθρωπος, ένας από εμάς. Συμμετέχει απόλυτα στο κάθε τι που μας αποτελεί κι έτσι μας δίνει τη δυνατότητα να συμμετέχουμε σ’ αυτά που τον αποτελούν, στη θεϊκή του ζωή και στη δόξα του. Έγινε ό,τι είμαστε για να μας κάνει ό,τι είναι αυτός.

 Ο ρόλος της Παναγίας στην ενανθρώπιση

(Κάλλιστου Γουέαρ)

Στην Καινή Διαθήκη διατυπώνεται με σαφήνεια ότι η Μητέρα του Ιησού Χριστού ήταν παρθένος (Ματθ. 1: 18,23,25). Ο Κύριός μας έχει έναν αιώνιο ουράνιο Πατέρα αλλά όχι πατέρα επίγειο. Γεννήθηκε έξω από το χρόνο από τον Πατέρα δίχως μητέρα και γεννήθηκε μέσα στο χρόνο από τη Μητέρα του δίχως πατέρα. Αυτή η πεποίθηση στην Παρθενική Γέννηση όμως δεν μειώνει καθόλου την πληρότητα της ανθρώπινης φύσης του Χριστού. Αν και η μητέρα ήταν Παρθένος, έγινε μια πραγματική ανθρώπινη γέννηση ενός γνήσια ανθρώπινου βρέφους.

 Ο Ευαγγελισμός των ποιμένων

Του Αρχιμ. Σεραφείμ Παπακώστα

Είναι άξιο πολλής προσοχής, ότι κατά την κοσμοϊστορική εκείνη νύκτα, κατά την οποία αποκαλύφθηκε το μέγα της βουλής του Θεού μυστήριο, κανείς άλλος δεν κρίθηκε άξιος να ευαγγελισθεί τη χαρά τη μεγάλη, «ότι ετέχθη υμίν Σωτήρ», παρά μόνο οι ποιμένες της Βηθλεέμ!Ο δε θελκτικός και θεόπνευστος ιστορικός της γεννήσεως και της παιδικής ηλικίας του Σωτήρος, ο ευαγγελιστής Λουκάς, διαθέτει δέκατρεις ολόκληρους στίχους, για να περιγράψει την εμφάνιση του αγγέλου στους ποιμένες, τον ευαγγελισμό της μεγάλης χαράς, την υμνωδία «πλήθους στρατιάς επουρανίου», που είδαν και άκουσαν οι μακάριοι αυτοί άνδρες.

 Μετά τα Χριστούγεννα

Αλέξανδρου Σμέμαν

Δεν προλαβαίνουμε να χαρούμε τα Χριστούγεννα, αυτή τη γιορτή της ειρήνης και της καλωσύνης που ακτινοβολεί το Παιδί της Βηθλεέμ, και τότε το ευαγγέλιο μάς προσκαλεί να παρασταθούμε μάρτυρες της έκρηξης μιας τρομακτικής μοχθηρίας απέναντι σ’ Αυτό, μιας μοχθηρίας που ποτέ δε θα τελειώσει ή θα αδυνατίσει.[...]

 Χριστούγεννα - Φανέρωση της απείρου αγάπης του Θεού

Αρχιμανδρίτου Γεωργίου

Καθηγουμένου Ι.Μονής Οσίου Γρηγορίου

Τα Χριστούγεννα, που με την Χάρι του Θεού εορτάζουμε και φέτος, μας δίνουν την ευκαιρία να εμβαθύνουμε στο Μυστήριο της αγάπης του Θεού.

Πολλά και ανεκτίμητα είναι τα δώρα του Θεού σε μας. Το μεγαλύτερο όμως δώρο Του είναι η ενανθρώπηση του Μονογενούς Του Υιού, χωρίς την οποία θα είμεθα ακόμη απελπισμένοι αιχμάλωτοι του διαβόλου και του θανάτου.

 Η αξία του προσώπου

Anthony Bloom

Με τη φαντασία μας να γυρίζουμε 2000 χρόνια πίσω. Πόσο θάμβος θα μας είχε καταλάβει: μία βδομάδα, και ο κόσμος έγινε αλλιώτικος! Ο κόσμος, που για χιλιάδες χρόνια έμοιαζε με το απολωλός πρόβατο, είναι τώρα το πρόβατο που ο Υιός του Θεού, ο Υιός του ανθρώπου, το βρήκε, και το πήρε στους ώμους Του. Το αγεφύρωτο κενό που η αμαρτία είχε δημιουργήσει μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου, αρχίζει τώρα να γεφυρώνεται. Ο Θεός μπήκε στην ιστορία, έγινε ο Ίδιος άνθρωπος. Ο Θεός ανέλαβε τη σάρκα μας, και όλα τα ορατά πράγματα, αυτά που μέσα στην τυφλότητά μας θεωρούμε νεκρή ύλη, αδρανή, μπορούν στο δικό Του Σώμα να αναγνωρίσουν τον ένδοξο εαυτό τους. Κάτι εντελώς καινούριο έχει συμβεί και ο κόσμος δεν είναι πια ο ίδιος.

 "Χριστός επί γης, υψώθητε"

Αρχιμανδρίτου Γεωργίου

Καθηγουμένου Ι.Μονής Οσίου Γρηγορίου

Ο Θεός έρχεται προς εμάς με μία κίνηση απείρου και εκστατικής αγάπης. Ας ξεπεράσουμε και εμείς την στασιμότητα της εγωκεντρικής μας ζωής και ας τρέξουμε να τον προϋπαντήσουμε ανταποδίδοντας στον δικό του ερχομό την δική μας αγαπητική προϋπάντηση.

 Χριστουγεννιάτικο αντιπαραμύθι

Ηλίας Βουλγαράκης

Μια φορά και κάθε καιρό είναι ο Θεός. Από κάποτε είναι και οι άνθρωποι. Οι αναφορές όμως που έρχονται από τη γη για την κατάσταση των ανθρώπων όλο και χειροτερεύουν.Το ανθρώπινο γένος πάει από το κακό στο χειρότερο, παρ’ όλες τις προσπάθειες του Θεού με τους διάφορους αντιπροσώπους που από καιρό σε καιρό στέλνει για να τους συνεφέρει.

 Η απλότητα του Σπηλαίου

Αρχιμανδρίτου π. Ηλία Μαστρογιαννόπουλου

Ουσία των Χριστουγέννων είναι η αγάπη του Θεού, η συγκατάβασις της θείας αγάπης, η θυσία του Θεού, ο πλούτος της συγκαταβάσεως της αγάπης του Θεού για μας.

Θεός δεν σημαίνει κυβερνήτης που κάθεται ψηλά στα σύννεφα αδιάφορος, όπως τον εικόνιζαν μερικοί αρχαίοι λαοί, αλλά σημαίνει Εκείνον ο οποίος έρχεται για μας, έρχεται κοντά στο πλάσμα Του, για να το αρπάξει στην αγκαλιά Του, να το πάρει στους ώμους Του, να λυτρώσει το απολωλός, να το πάρει κοντά Του, να το βάλει σε μια νέα ζωή, να του φτιάξει μια καινούρια κατάσταση χάριτος, αγάπης, ενότητος με τον Θεό. Αυτό είναι το μεγάλο θέμα και δεν είναι τα τόσα άλλα με τα οποία ασχολούμεθα.

 Σταχυολογήματα Χριστουγεννιάτικης Υμνολογίας

Θωμά Μήλτου

«Βηθλεέμ ετοιμάζου, ευτρεπιζέσθω η φάτνη, το σπήλαιον δεχέσθω, η Αλήθεια ήλθεν, η σκιά παρέδραμε και Θεός ανθρώποις εκ Παρθένου πεφανέρωται, μορφωθείς το καθ’ ημάς και θεώσας το πρόσλημμα».

Στον λειτουργικό κύκλο των ακίνητων εορτών, τα Χριστούγεννα καταλαμβάνουν εξέχουσα θέση και μαζί με την εορτή των Φώτων σηματοδοτούν μια κεντρική περίοδο του εκκλησιαστικού έτους, που ξεκινά πολύ πριν το Άγιο Δωδεκαήμερο. Μικρές υμνολογικές στάσεις στο «ταξίδι» προς το «Πάσχα του χειμώνα», όπως ονόμαζε τα Χριστούγεννα ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν,

 Το μήνυμα της φάτνης

Χριστοδούλου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος

Πολλοί άνθρωποι ικανοποιούνται απλώς με τον εορταστικό διάκοσμο των ημερών αυτών και με την εγκόσμια χαρά, που τις συνδέει, χωρίς να ασχολούνται με την εμβάθυνση στις πνευματικές εμπειρίες του Μεγάλου αυτού Μυστηρίου. Αρκούνται στην υλική ευμάρεια και σε μια παθητική ενατένιση της «πρώτης» εορτής που ως σήμερα και άγονη, αποδυναμώνει τον ουσιαστικότερο προβληματισμό μας και περιορίζει την ψυχική μας χωρητικότητα.

 ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ἄν παραμερίσουμε τόν ὀρθολογισμό καί σκεπτικισμό μας, τήν ὑπερηφάνεια καί αὐτάρκεια τοῦ ἀνθρώπου πού νομίζει ὅτι ὅλα τά ἐξηγεῖ καί κατορθώνει, τήν ἀγωνιώδη μέριμνα τοῦ βίου, τή ρουτίνα πολλῶν καθημερινῶν ματαίων πράξεων καί ἐπιδιώξεων πού κατατρώγουν τή ζωή μας, τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας, καί προσέλθουμε στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ μέ ταπείνωση καί ἁπλότητα, θά ἀποκαλυφθεῖ καί σέ μᾶς τό μεγάλο καί μοναδικό μυστήριο πού συντελεῖται ἐκεῖ.

 Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀδαμαντίου Αὐγουστίδη 

Παραμονές Χριστουγέννων καί, ὅπως συμβαίνει ὅλο καί συχνότερα τά τελευταῖα χρόνια, βλέπουν τό φῶς τῆς δημοσιότητας κείμενα πού "καταγγέλουν" ὅτι ἔχει χαθεῖ τό νόημα τῆς γιορτῆς καί ὅτι ὁ ὑπερκαταναλωτισμός ἔχει ἐπιβάλει τό ὕφος καί τήν κυριαρχία του. Ὅμως ἄν ἀπογυμνωθοῦν οἱ γιορτές αὐτῶν τῶν ἡμερῶν ἀπό τό φολκλορικό τους στοιχεῖο, τά ρεβεγιόν, τήν εὐκαιρία γιά ὀλιγοήμερες διακοπές καί τίς ὑποχρεωτικές οἰκογενειακές συγκεντρώσεις, "πού τίς ἐπιβάλουν οἱ μέρες", τί θά ἀπέμενε ἄραγε γιά τούς πολλούς πού νά θυμίζει ὅτι εἶναι Χριστούγεννα;

 Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΣ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ 

Εὐαγγέλου Δ. Θεοδώρου

Οἱ ἑορτασμοί τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου φέρουν πάντοτε στή μνήμη μας τό γεγονός τῆς προσκυνήσεως τῶν Μάγων. Ἡ προσκύνησις αὐτή, πού περιγράφεται στήν περικοπή Ματθ. β΄ 1-13, ἔγινε στόχος τῆς ἀρνητικῆς κριτικῆς διαφόρων "ἀπομυθευτῶν", οἱ ὁποῖοι - μέ τή χρῆσι τῶν μεθόδων τῆς "λήψεως τοῦ ζητουμένου" καί τῆς "κλίνης τοῦ Προκρούστου" - ἀμφισβητοῦν ὅτι ὁ "Ἰησοῦς τῆς ἱστορίας" ταυτίζεται μέ τόν "Χριστό τοῦ κηρύγματος". Ὑπέρ τῆς ἀξιοπιστίας τῆς διηγήσεως γιά τήν προσκύνησι τῶν Μάγων συνηγορεῖ τό γεγονός ὅτι ἡ διήγησις αὐτή ἀποτελεῖ μίαν ἑνότητα μέ τά ἐξιστορούμενα στή συνέχεια (στούς στίχους 13-23), τῶν ὁποίων εἶναι ἔκδηλος ὁ ἱστορικός χαρακτήρ.

 Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ, ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου 

Εἶναι μεγάλη καί ἀπερίγραπτη ἡ συμβολή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στήν ἀνάπλαση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Μέ τήν ψυχική της καθαρότητα καί τήν ὑπακοή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, κατέστη "νοερά τῆς πίστεως τράπεζα, ἡ τόν ἄρτον τῆς ζωῆς τῷ κόσμῳ χορηγήσασα" (Ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου).

 ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ

Νικολάου Χονδροῦ, Φοιτητοῦ Θεολογίας 

Μεταξύ τῶν ποικίλων θησαυρῶν καί πολυτίμων κειμηλίων, πού μέ πολλή εὐλάβεια φυλάσσονται στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Παύλου στό Ἅγιον Ὄρος, τήν πρώτη θέσι καταλαμβάνουν, χωρίς ἀμφιβολία, τά Τίμια Δῶρα πού προσέφεραν οἱ τρεῖς ἐξ Ἀνατολῶν Μάγοι στόν ὡς βρέφος ἐνανθρωπήσαντα Κύριο.

 Ο ΥΜΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Λάμπρου Σκόντζου, Θεολόγου

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ

Ὁ ὑμνολογικός θησαυρός τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι κατά γενική ὁμολογία ἀνεπανάληπτος. Μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀναδείχθηκαν ταυτόχρονα καί σπουδαίοι ποιητές. Περισσότεροι ἀπό πενήντα χιλιάδες ὑμνογραφικά ἀριστουργήματα κοσμοῦν τήν πολυποίκιλη λατρεία μας. Αὐτά εἶναι ἀναμφίβολα προϊόντα βαθιᾶς πίστεως καί ὑγιοῦς θρησκευτικότητας, γνήσια ἀναθήματα τῆς ψυχῆς στήν Ἐκκλησία.

 Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ

(Αναφορά στην μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

Η Ενανθρώπηση του Θεού Λόγου είναι κορυφαία έκφραση της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο και το επιστέγασμα της εφαρμογής του θείου σχεδίου για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας στάθηκαν με δέος μπροστά στο απερινόητο αυτό μυστήριο και με γνώμονα τις άγιες Γραφές συνέλαβαν ύψιστες αλήθειες και και διατύπωσαν υψηλή θεολογία.

 ΣΤΗ ΓΕΝΕΘΛΙΟ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


Ομιλία Β΄, Ιωάννου Χρυσοστόμου

Μετάφραση Ευάγγελου Καρακοβούνη

Εκδ. Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος,

Σειρά «Η φωνή των Πατέρων μας», τομ. 2, 1997, σελ. 31-47

Η β΄ ομιλία του ιερού Χρυσοστόμου «Στη Γενέθλιο ημέρα του Σωτήρος», γνωρίζουμε ότι εκφωνήθηκε όπως και η πρώτη, ημέρα Χριστουγέννων, άγνωστο όμως ποια χρονολογία.

Η ομιλία αυτή έχει τον ίδιο τίτλο με την προηγούμενη, όχι όμως και το ίδιο περιεχόμενο. Εδώ ο Χρυσόστομος θέλει να διδάξει το λόγο της ενανθρωπήσεως του Κυρίου, με ποιον τρόπο προσέλαβε την ανθρώπινη μορφή και γιατί διάλεξε αυτόν τον τρόπο.

Η ρητορική δεινότητα του Χρυσοστόμου, η αναφορά και επιχειρηματολογία του μέσα από την Αγία Γραφή, καθιστούν κι αυτή την ομιλία σπουδαιότατη.

(Πρωτότυπο κείμενο: Ελληνική Πατρολογία του Migne, τομ. 56, σελ. 386-394)

«Χριστός γεννάται...»

 Επί τη εορτή των Χριστουγέννων

Διονυσίου Λ. Ψαριανού (†)

Μητροπολίτου Σερβιών και Κοζάνης

Αδελφοί μου εν Κυρίω αγαπητοί

«Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν ...» (Ιωαν,1,14). Η σοφία και ο λόγος του Θεού, ο Μονογενής Υιός του Πατρός έκλινεν ουρανούς και κατέβη . « Δι' ημάς και δια την ημετέραν σωτηρίαν » ( Σύμβολον της Πίστεως, άρθρο 4), εις τον προσδιωρισμένον καιρόν, « εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού» ( Γαλ . 4, 4) εις τον κόσμον . Ο προ των αιώνων εγεννήθη εν χρόνω , ο άσαρκος έλαβε σάρκα, ο Θεός έγινε άνθρωπος. Το ανερμήνευτον τούτο θαύμα εορτάζει η Εκκλησία και οι πιστοί αναγόμεθα δια της διανοίας επί την Βηθλεέμ, ένθα προ δύο περίπου χιλιάδων χρόνων εγεννήθη ο Χριστός.

 Βυζαντιναί Καλάνδαι

Φαίδωνος Κουκουλέ, Βυζαντινών βίος και πολιτισμός, Τόμος Β΄, σελ. 15 κ.ε.

Οι Βυζαντινοί θεωρούντες ιεράν την αρχή του μηνός, και δη του Ιανουαρίου (1), επανηγύριζον αυτήν όπως έκαστος εγνώριζεν ή ηδύνατο . Ακολουθούντες λοιπόν την γνώμην των Ρωμαίων (2) ότι, όπως διέλθη τις την 1 ην του έτους, ούτως θα διαβιώση καθ' όλον τον ενιαυτόν, προσεπάθουν να διέλθουν όσο το δυνατόν ευχάριστον την ημέραν ταύτην « ευφροσύνας επιτηδεύοντες », κατά τον Γρηγόριο Νύσσης (3), όστις προσθέτει ότι και πόρους τότε επιτήδευον, υφ ' ην φράσιν δέον να νοήσωμεν την παροχήν χρηματικών ποσών, ήτις τότε ήτο συνηθεστάτη, κατά Ρωμαϊκήν παράδοσιν.

 Στις αρχές της εικονογραφίας της Φάτνης

Κ. Χαραλαμπίδη

Η λέξη φάτνη (praesepe - praesepium στη λατινική γλώσσα)(1) που φιλοξένησε «τόν Δεσπότην ἡμῶν... κείμενον, ἐσπαργανωμένον, τό φρικτόν ἐκεῖν ο καί παράδοξον θέαμα» (2), απαντά στο Ευαγγέλιο μόνο του Λουκά (3) και στο μέρος όπου αναφέρεται η διήγηση της Γεννήσεως του Χριστού. Τα κανονικά Ευαγγέλια αν και δεν αναφέρουν καμιά είδηση για το βόδι και το γαϊδούρι στη φάτνη που γεννήθηκε ο Χριστός, εν τούτοις η πρώιμη χριστιανική εικονογραφία περιέλαβε στην παράσταση της Γεννήσεως του Χριστού και τα δύο παραπάνω ζώα, τόσο γνώριμα στην καθημερινή αγροτική ζωή των ανθρώπων της εποχής εκείνης.

 Ιαμβικός Κανών ποιήμα του Οσίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

Μτφρ. Ανθούσης Μοναχής,

Ωδή α΄. Ειρμός

Έσωσε ο Κύριός μας τον παλαιό καιρό τον Ισραηλιτικό λαό θαυματουργικά με το που μετέβαλε το υγρό κύμα της θάλασσας σε στεριά. Και τώρα πάλι με την εκούσια γέννησή Του από την Παρθένο, έκανε ευκολοδιάβατο σε μας το δρόμο για τον Ουρανό. Αυτός λοιπόν που είναι στην ουσία ίσος και με τον Θεό Πατέρα ως Θεός και με μας τους ανθρώπους, δοξολογούμε.

 ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

Τῌ ΚΕ´ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

 Θεὸς τὸ τεχθὲν ἡ δὲ Μήτηρ Παρθένος

Σήμερον ἀνοίγεται ἡ πύλη τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης, ἣν ὁ Ὕψιστος μόνος διώδευσε, καὶ μόνην ἐσφραγισμένην ἐφύλαξε. Σήμερον ὁ ἄναρχος ἄρχεται καὶ ὁ Λόγος σημειοῦται. Σήμερον ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ ἡνώθησαν, λεχθέντος τοῦ Χριστοῦ. Σήμερον Θεὸς ἐπὶ γῆς παραγέγονε, καὶ ἄνθρωπος εἰς οὐρανοὺς ἀναβέβηκε. Σήμερον ὁρᾶται πυράς, ὁ φύσει ἀόρατος διὰ τὸν ἄνθρωπον.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2020

 Ἡ Γέννηση στὴ Βυζαντινὴ Τέχνη

Ἰ. Μ. Χατζηφώτης

«Ὁ Ἁγιορείτης καλόγερος Ἰωνᾶς εἶναι στο κελί του καὶ ζωγραφίζει τὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου. Τὶ ἡσυχία! Ἀκούγεται μόνο τὸ κομπολόγι δύο ἄλλων καλόγερων πού, καθισμένοι σὲ χαμηλὰ σκαμνιά, περνοῦν τὶς ἀτελείωτες ὦρες των κοιτάζοντας τὸ πινέλο τοῦ ζωγράφου ν᾿ ἀνασταίνει μὲ ὑπομονὴ τὴ θεία ἱστορία. Μά, μόλις ὁ Ἰωνᾶς ἄρχισε νὰ χρωματίζει ἔξω ἀπὸ τὴ σπηλιὰ τῆς Βηθλεὲμ τὸν μικρὸ βοσκὸ ποὺ κάθεται σὲ βράχο καὶ παίζει φλογέρα στα πρόβατά του, ἔξαφνα θυμήθηκε τὸν ἐχθρό του... Τὸ αἷμα του ἀνέβηκε στο κεφάλι. Θυμήθηκε τὸν Καυσοκαλυβίτη ἁγιογράφο Ἀμβρόσιο, ποὺ ζωγραφίζει συχνὰ τὴ Γέννηση ἐντελῶς ἀλλιώτικα, μὲ ἀλλόκοτα πρόσωπα καὶ ζῷα πολλά, σὰν τοὺς Εὐρωπαίους. Δεν τὸν ὑποφέρει αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο...

 Ἑαυτὸν ἐκένωσε...

Σταῦρος Ζουμπουλάκης

«Βίος ἀνεόρταστος, μακρὰ ὁδὸς ἀπανδόκευτος» ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι, φράση πού, περνώντας ἀπὸ τὴν πατερικὴ παράδοση, ἐπαναλαμβάνεται ὡς σήμερα, κυρίως κατὰ τὶς ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ ἀναπαυτικότερο «πανδοχεῖο» τοῦ ἔτους. Κορυφαία ἑορτὴ τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, λαμπρυνόμενη ἀπὸ τὸν αἰσιόδοξο συμβολισμὸ τῆς Γεννήσεως, τὰ Χριστούγεννα, μὲ τὴν ἀτμόσφαιρά τους καὶ τὰ συναισθήματα ποὺ αὐτὴ ὑποβάλλει, προκάλεσαν κλασικὲς σελίδες τῆς λογοτεχνίας, ἀνάμεσα στὶς ὁποῖες καὶ ἑλληνικές. Σὲ ὁρισμένες ἀπὸ τὶς τελευταῖες καὶ στὸ θρησκευτικὸ νόημα τῆς ἑορτῆς ἀναφέρεται τὸ σημερινὸ ἀφιέρωμα τῶν «Νέων Ἐποχῶν».

 Χριστὸς γεννᾶται

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

(Ἀποσπάσματα ἐκ τῆς Ὁμιλίας ΛΗ´)

 Ὁ Χριστὸς γεννιέται, δοξάσατε. Ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὸν οὐρανὸ συναντῆστε (τον). Ὁ Χριστὸς ἐπάνω στὴν γῆ ὑψωθεῖτε. Τραγουδῆστε γιὰ τὸν Κύριο ὅλη ἡ γῆ καὶ νὰ γιὰ νὰ πῶ καὶ τὰ δυὸ μαζί: Νὰ εὐφρανθοῦν οἱ οὐρανοὶ καὶ νὰ ἀγαλλιάσει ἡ γῆ γιὰ τὸν ἐπουράνιο, ἔπειτα ἐπίγειο.

Καὶ ἐγὼ θὰ φωνάξω τὴν δύναμη (σημασία) τῆς ἡμέρας: Ὁ ἄσαρκος σαρκώνεται. Ὁ Λόγος γίνεται ὑλικός. Ὁ ἀόρατος ὀρᾶται. Ὁ ἀναφὴς ψηλαφιέται. Ὁ ἄχρονος ἀρχίζει, «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερα ὁ ἴδιος καὶ στοὺς αἰῶνες».

 Εἰς τὰ Θεοφάνια, εἴτουν Γενέθλια τοῦ Σωτῆρος

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

ΛΟΓΟΣ ΛΗ´. Εἰς τὰ Θεοφάνια, εἴτουν Γενέθλια τοῦ Σωτῆρος.

 Ἀπόσπασμα (§. Α-Δ) σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση ἐκ τῆς ἐκδόσεως:

Γρ. Θεολόγου Ἔργα, Λόγος ΛΗ´. Πατερικὲς ἐκδόσεις Γρηγ. ὁ Παλαμᾶς

Α´. Χριστὸς γεννᾶται, ἂς τὸν δοξάσετε· ὁ Χριστὸς ἔρχεται ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, ἂς τὸν προϋπαντήσετε· ὁ Χριστὸς εὑρίσκεται ἐπὶ τῆς γῆς, ἂς ὑψωθῆτε. «Δοξολογήσατε τὸν Κύριον, ὅλη ἡ γῆ», καὶ διὰ νὰ τὰ εἴπω καὶ τὰ δύο μὲ μία λέξιν, ἂς εὐφρανθοῦν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἂς νιώση ἀγαλλίασιν ἡ γῆ διὰ τὸν οὐράνιον ὁ ὁποῖος ἔγινεν ἐπίγειος. Ὁ Χριστὸς ἐσαρκώθη, νιώσατε ἀγαλλίασιν ἀπὸ χαρὰ καὶ τρόμον. Ἀπὸ τρόμον ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας· ἀπὸ χαρὰν ἐξ αἰτίας τῆς ἐλπίδος. Ὁ Χριστὸς ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Παρθένον. Γυναῖκες, παραμένετε παρθένοι γιὰ νὰ γίνετε μητέρες τοῦ Χριστοῦ. Ποιὸς δὲν ἀποδίδει λατρείαν εἰς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος προϋπῆρχεν ἀπ᾿ ἀρχῆς; Ποιὸς δὲν δοξολογεῖ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἐνεφανίσθη τώρα τελευταία;

 Εἰς τὸ Γενέθλιον τοῦ Σωτῆρος

Γρηγορίου Ἐπισκόπου Νύσσης

Ὁμιλία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Ἐπισκόπου Νύσσης εἰς τὸ ἄχραντον καὶ θεῖον Γενέθλιον τοῦ Μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ εἰς τὰ νήπια ποὺ ἐφονεύθησαν εἰς τὴν Βηθλεὲμ ἀπὸ τὸν Ἡρῴδη.

(νεοελληνικὴ ἀπόδοσις: Πατερικὸν Κυριακοδρόμιον, σσ. 632-634).

Βλέποντας λοιπὸν τὸ σπήλαιο στὸ ὁποῖον ἐγεννήθη ὁ Δεσπότης, φέρε στὸν νοῦ σου τὸν σκοτεινὸν καὶ ὑπόγειον βίο τῶν ἀνθρώπων, στὸν ὁποῖον ἔρχεται αὐτὸς ποὺ φανερώνεται στοὺς «ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένους». Καὶ περιτυλίσσεται σφιχτὰ μὲ σπάργανα αὐτὸς ποὺ ἔχει φορέσει τὰ δεσμὰ τῶν ἰδικῶν μας ἁμαρτιῶν. Ἡ δὲ φάτνη εἶναι ὁ σταῦλος τῶν ἀλόγων ζώων.

 Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο

Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος - Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο

 Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου: Βίβλος τῶν Ἠθικῶν, Λόγος Α´.

Κεφάλαιο γ´. Περὶ τῆς τοῦ Λόγου Σαρκώσεως

καὶ κατὰ τίνα τρόπον δι᾿ ὑμᾶς ἐσαρκώθη.

Γιὰ νὰ προσεγγίσουμε τὴν σάρκωση τοῦ Λόγου καὶ τὴν ἀπόῤῥητη γέννησή του ἀπὸ τὴν ἀειπάρθενο Μαρία καὶ νὰ κατανοήσουμε καλὰ τὸ μυστήριο τῆς οἰκονομίας γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ γένους μας τὸ κρυμμένο πρὸ τῶν αἰώνων (Ἐφεσίους 3:9), θὰ μᾶς βοηθήσει ἡ ἑξῆς γνωστὴ εἰκόνα:

«Ὁμιλία περὶ τῆς κατὰ σάρκα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Οἰκονομίας»

Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

(νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Σχετικὰ μὲ τὴ συγκαταβατικὴ ἐνσάρκωση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ ὅσα προσφέρθηκαν ἐξαιτίας τῆς σ᾿ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἐμπιστεύτηκαν ἀληθινὰ καὶ σχετικὰ μὲ τὴν αἰτία ποὺ ὁ Θεός, ἂν καὶ μποροῦσε νὰ ἐλευθερώσει μὲ ποικίλους ἄλλους τρόπους τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὴν ὑποταγὴ στὸ διάβολο, προτίμησε νὰ χρησιμοποιήσει αὐτὴ τὴ συγκαταβατικὴ τακτική.

 Μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός

τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου,

Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους

Χριστουγεννιάτικο μήνυμα, Δεκέμβριος 2010

Τὰ ἐφετινὰ Χριστούγεννα μᾶς εὑρίσκουν σὲ κατάστασι κρίσιμη. Ἡ οἰκονομικὴ δυσπραγία καὶ ἡ πτωχεία ποὺ συνεπάγεται γιὰ πολλοὺς συμπατριώτας μας εἶναι αἰτία τῆς λύπης καὶ τῆς ἀνησυχίας πολλῶν. Ἡ ἀπειλὴ ἐπίσης τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελλώματος, τὸ ὁποῖο περιορίζει τὴν θεόσδοτη ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀποτελεῖ ἐπίσης ἀφορμὴ βαθυτάτης ἀνησυχίας γιὰ πολλοὺς ἀδελφούς. Γι᾿ αὐτοὺς τοὺς λόγους καὶ γιὰ πολλοὺς ἄλλους, ὅπως ἡ γκετοποίησις πρώην ἀκμαζουσῶν συνοικιῶν τῶν μεγαλουπόλεών μας, δημιουργοῦν μέσα μας καὶ γύρω μας μία καταθλιπτικὴ ἀτμόσφαιρα.

 «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε...»

(Σκέψεις μπροστὰ στὴ φάτνη)

Προετοιμάζεται ὁλόκληρη ἡ χριστιανοσύνη νὰ ἑορτάσει σὲ λίγες ἡμέρες «τὴν μητρόπολιν τῶν ἑορτῶν», τὸ ἱστορικὸ καὶ κοσμοχαρμόσυνο γεγονὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου. Ἑορταστικὴ ἀτμόσφαιρα ἐπικρατεῖ παντοῦ, ποὺ πολλὲς φορὲς λαμβάνει ἕναν εἰδυλλιακὸ χαρακτῆρα.

 Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Μεταβυζαντινὰ μελίσματα καὶ λυρίσματα βιβλικοῦ λόγου


Μουσική: π. Χρῖστος Δ. Κυριακόπουλος

Κείμενα: Ἠλίας Β. Οἰκονόμου


Ἀθῆναι 2006


Περιεχόμενα

 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Χριστούγεννα


Ἅγια νύχτα

Ἅγια νύχτα, σὲ προσμένουν, μὲ χαρὰ οἱ Χριστιανοί

καὶ μὲ πίστη ἀνυμνοῦμε τὸ Θεὸ δοξολογοῦμε

μ᾿ ἕνα στόμα, μία φωνή, (Ναὶ μὲ μία φωνή).

 Παραδοσιακὰ Κάλαντα

Τὰ Κάλαντα εἶναι ἔθιμο ποὺ διατηρεῖται ἀμείωτο ἀκόμα καὶ σήμερα μὲ τὰ παιδιὰ νὰ γυρνοῦν ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι σὲ ζεύγη ἢ καὶ περισσότερα καὶ νὰ τραγουδοῦν τὰ κάλαντα συνοδεύοντας τὸ τραγούδι τους μὲ τὸ τρίγωνο ἢ ἀκόμα καὶ κιθάρες, ἀκορντεόν, λύρες, ἢ φυσαρμόνικες. Τὰ παιδιὰ γυρνοῦν ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι, χτυποῦν τὴν πόρτα καὶ ρωτοῦν: «Νὰ τὰ ποῦμε;». Ἂν ἡ ἀπάντηση ἀπὸ τὸν νοικοκύρη ἢ τὴν νοικοκυρὰ εἶναι θετική, τότε τραγουδοῦν τὰ κάλαντα γιὰ μερικὰ λεπτὰ τελειώνοντας μὲ τὴν εὐχὴ «Καὶ τοῦ Χρόνου. Χρόνια Πολλά». Ὁ νοικοκύρης τὰ ἀνταμοίβει μὲ κάποιο χρηματικὸ ποσό, ἐνῶ παλιότερά τους πρόσφερε μελομακάρονα ἢ κουραμπιέδες. Κάλαντα λέγονται τὴν παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων, τῆς Πρωτοχρονιᾶς καὶ τῶν Φώτων καὶ εἶναι διαφορετικὰ γιὰ κάθε γιορτή.

 Νύχτα Χριστουγεννιάτικη

Γεώργιος Δροσίνης - Ποιήματα

Τὴν ἅγια νύχτα τὴ Χριστουγεννιάτικη

λυγοῦν τὰ πόδια

καὶ προσκυνοῦν γονατιστὰ τὴ φάτνη τους

τ᾿ ἄδολα βώδια.

 Χριστούγεννα

Στέλιος Σπεράντσας - Ποιήματα

Στὴ γωνιά μας κόκκινο

τ᾿ ἀναμμένο τζάκι.

Τοῦφες χιόνι πέφτουνε

στὸ παραθυράκι.

 Χριστούγεννα

Τέλλος Ἄγρας - Ποιήματα

Ὄξω πέφτει ἀδιάκοπα καὶ πυκνὸ τὸ χιόνι,

κρύα καὶ κατασκότεινη κι ἀγριωπὴ ἡ νυχτιά.

Εἶναι ἡ στέγη ὁλόλευκη, γέρνουν ἄσπροι κλῶνοι,

μὲς τὸ τζάκι ἀπόμερα ξεψυχᾶ ἡ φωτιά...

 Χὰνς Κρίστιαν Ἄντερσεν - Τὸ κοριτσάκι μὲ τὰ σπίρτα

Ἦταν Δεκέμβριος, ἡ τελευταία ἡμέρα τοῦ χρόνου. Χιόνιζε ἀσταμάτητα καὶ ἡ μεγάλη πόλη εἶχε σκεπαστεῖ μὲ ἕνα κατάλευκο πέπλο, ἐνῶ τὸ σούρουπο ἔπεφτε μουντό. Στοὺς χιονισμένους δρόμους, χαρούμενοι διαβάτες βάδιζαν βιαστικά, φορτωμένοι μὲ φανταχτερὰ πακέτα καὶ δῶρα. Μὰ κανεὶς δὲν ἔδινε σημασία στὸ κοριτσάκι μὲ τὰ σπίρτα! Ἄδικα ἡ μικρὴ ὀρφανὴ διαλαλοῦσε τὴ φτωχικὴ πραμάτεια της καὶ σίμωνε δειλὰ τοὺς περαστικούς, ζητώντας μὲ σβησμένη φωνὴ νὰ ἀγοράσουν ἕνα κουτὶ σπίρτα. Ἄδικα ψιθύριζε ἀχνὰ πὼς δὲν ζητιάνευε, πῶς πουλοῦσε σπίρτα γιὰ νὰ ζήσει, ἀφοῦ δὲν εἶχε κανένα στὸν κόσμο. Δὲν εἶχαν ὥρα γιὰ μία πλανόδια πωλήτρια. Νύχτωνε καὶ ὅλοι βιάζονταν νὰ ἐπιστρέψουν στὰ ζεστά τους σπίτια, στὴν οἰκογενειακὴ θαλπωρή, στὸ γιορτινὸ τραπέζι μὲ τὶς χίλιες λιχουδιές, στὸ καταστόλιστο χριστουγεννιάτικο δέντρο.

 ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΛΕΪ

Τσὰρλς Ντίκενς – Χριστουγεννιάτικη ἱστορία

Παραμονὴ Χριστουγέννων. Σκυμμένος πάνω ἀπ᾿ τὸ γραφεῖο του, ὁ Ἐμπενέζερ Σκροῦτζ δούλευε ἀσταμάτητα. Τὸ δωμάτιο ἦταν μᾶλλον κρύο, γιατί τὰ λιγοστὰ κάρβουνα στὴ σόμπα δὲν ζέσταιναν ἀρκετά. Ὄχι ὄχι ἔλειπαν τοῦ Σκροῦτζ τὰ χρήματα γιὰ ν᾿ ἀγοράσει περισσότερα κάρβουνα. Ἀλλὰ ὁ Ἐμπενέζερ Σκροῦτζ ἦταν ἕνας φοβερὸς τσιγκούνης! Στὸ διπλανὸ δωμάτιο, χωρὶς θερμάστρα, ἐργαζόταν ὁ Μπὸμπ Κράτσιτ, ὁ κλητήρας του, ποὺ ἔτρεμε ὁλόκληρος ἀπὸ τὴν παγωνιά. Ξαφνικὰ ἡ πόρτα ἄνοιξε κι ἕνας χαμογελαστὸς ἄντρας μπῆκε στὸ γραφεῖο.

 Εὐγένιος Τριβιζᾶς - Ἕνα δέντρο, μιὰ φορά

Διήγημα, δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, Ἰούλιος 2007

(μετὰ τὶς μεγάλες πυρκαϊὲς σὲ Πάρθνηθα καὶ Ὑμηττό)

Τὸ δέντρο

Σ᾿ ἕνα ἄχαρο πεζοδρόμιο μιᾶς πολύβουης πολιτείας ἦταν κάποτε ἕνα ἄσχημο παραμελημένο δέντρο. Κανεὶς δὲν τὸ πρόσεχε. Κανεὶς δὲν τὸ φρόντιζε. Κανεὶς δὲν τοῦ ἔδινε τὴν παραμικρὴ σημασία. Τὰ φύλλα του εἶχαν μαραζώσει, εἶχαν πέσει ἀπὸ καιρὸ κι εἶχε ἀπομείνει γυμνό, σκονισμένο καὶ καχεκτικό.

 Τὰ Χριστούγεννα τῶν ποιητῶν

Δημήτρης Κοσμόπουλος - Τὰ Χριστούγεννα τῶν ποιητῶν

ΤΟ ΒΗΜΑ, 24/12/2005, Σελ.: B46

Οἱ ποιητές μᾶς διασώζουν τὴν ἀλήθεια τοῦ προσώπου μας. Στὴν ἐποχὴ τῆς εἰκονικῆς πραγματικότητάς μας καθαρίζουν τὴν ὅραση ἀπὸ τὶς τρέχουσες ἐπιχωματώσεις καὶ μᾶς κάνουν αἰσθητὸ τὸ αἴτημα γιὰ πραγματικότητα βίου ἑορταστικὴ καὶ πένθιμη συνάμα.

 Άννα Ιακώβου - Το Φως των Χριστουγέννων

 Τούτη την παραμονή των Χριστουγέννων τη συλλογιότανε καιρό ο Φάνης. Πρώτη φορά θα πέρναγε τις άγιες μέρες μόνος, δίχως τη γιαγιά του τη Μηλιά. Βιαστική και σβέλτη, καθώς ήτανε σε όλα της, έτσι βιαστικά έφυγε πριν απ' τη μεγάλη τη γιορτή για τις ουράνιες πολιτείες κι άφησε πίσω, μονάχο του, το Φάνη να καρτεράει μυρωδιές και ήχους, χρώματα και εικόνες γιορτινές.

 Παραμονὴ Χριστούγεννα

Φώτης Κόντογλου

Κρύο τάντανο ἔκανε, παραμονὴ Χριστούγεννα. Ὁ ἀγέρας σὰ νά ῾τανε κρύα φωτιὰ κι ἔκαιγε. Μὰ ὁ κόσμος ἤτανε χαρούμενος, γεμάτος κέφι. Εἶχε βραδιάσει κι ἀνάψανε τὰ φανάρια μὲ τὸ πετρόλαδο. Τὰ μαγαζιὰ στὸ τσαρσὶ φεγγοβολούσανε, γεμάτα ἀπ᾿ ὅλα τὰ καλά. Ὁ κόσμος μπαινόβγαινε καὶ ψώνιζε· ἀπὸ τό ῾να τὸ μαγαζὶ ἔβγαινε, στ᾿ ἄλλο ἔμπαινε. Κι ὅλοι χαιρετιόντανε καὶ κουβεντιάζανε μὲ γέλια, μὲ χαρές.

 Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΣΗΜΕΡΟΝ ΤΟΝ ΥΠΕΡΟΥΣΙΟΝ ΤΙΚΤΕΙ

Του κ.κ. Αναστασίου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας

 «Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει»

Την έλευση το Λυτρωτού στον κόσμο, την ενσάρκωση του Θείου Λόγου, την ένωση ανθρωπίνης και θείας φύσεως γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Στο ξεκίνημα της ιστορίας της ανθρωπότητος δόθηκε στον άνθρωπο από τον ίδιο τον Δημιουργό η λαχτάρα να προσεγγίσει τον Θεό, να μοιάσει με Αυτόν, να ενωθεί μαζί Του. Και όπως διηγείται από τις πρώτες σελίδες η Αγία Γραφή, αυτό τον πόθο εκμεταλλεύθηκε ο διάβολος για να παραπλανήσει τους πρωτοπλάστους.

 Το νόημα των Χριστουγέννων

Κείμενο του Σεβ. Μητροπολίτου πρώην Ερζεγοβίνης π. Αθανασίου Γιέβτιτς

ΚΑΙΝΗ ΖΩΗ ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΗΜΙΝ

 Τα Χριστούγεννα είναι η ημέρα που η Εκκλησία μας εορτάζει την κατά σάρκα γέννηση του Υιού του Θεού εκ της Υπεραγίας Θεοτόκου στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Από τότε δε αρχίζει η χριστιανική μας Εκκλησία και ιστορία. Αυτή η φανέρωση του Θεού εν σαρκί, αυτή η γέννηση του Θεού ως ανθρώπου, είναι το μεγαλύτερο γεγονός όλων των εποχών και όλων των αιώνων. Και τα Χριστούγεννα, σαν εορτή της γεννήσεως του Θεού ως ανθρώπου, ως Θεανθρώπου, είναι η αρχή όλων των εκκλησιαστικών εορτών των Χριστιανών, γιατί είναι αρχή όλων των εκκλησιαστικών γεγονότων της χριστιανοσύνης. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δίκαια ονόμασε τα Χριστούγεννα «Μητρόπολιν πασών των εορτών».

 Ανάλυση της θεολογίας της εικόνας της Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

(π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στα πλαίσια των μαθημάτων Αγιογραφίας των Αγίων Εικόνων της Ορθοδοξίας μας, που έγινε την Παρασκευή, 11-11-2005

Συνεχίζουμε με την εικόνα της Γεννήσεως που είχαμε αρχίσει την προηγούμενη φορά και δεν είναι η ίδια ακριβώς εικόνα. Η σημερινή εικόνα έχει παραλλαγές και στοιχεία που δεν έχει η προηγούμενη εικόνα.

 Χριστός γεννάται

(μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Ο Χριστός γίνεται άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Ο άνθρωπος δίχως τον Χριστό γίνεται απάνθρωπος. Ο χριστιανισμός γέννησε τον ανθρωπισμό. Ο ανθρωπισμός παραμυθεί την ανθρωπότητα. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο γυμνός, όπως ο κάθε άνθρωπος, που όμως δεν το συλλογιέται καλά. Αυτό, φρονούμε, είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων.

 ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Κωνσταντίνου Χολέβα, Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος

 «Ἐπί γῆς εἰρήνη καί ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» ψάλλουμε τά Χριστούγεννα καί ἔτσι τονίζουμε τό οἰκουμενικό καί πανανθρώπινο μήνυμα τῆς μεγάλης αὐτῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως. Ἡ σύγχυση, ὅμως, τῆς ἐποχῆς μας καί τά ἔξωθεν ἐρχόμενα ρεύματα τῆς ὑλιστικῆς καί ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποιήσεως τείνουν νά μετατρέψουν τά Χριστούγεννα σέ ἕνα ἐμπορικό πανηγῦρι καί σέ μία ἀποθέωση τοῦ εὐδαιμονισμοῦ καί τοῦ καταναλωτισμοῦ. Τά περισσότερα μέσα ἐνημερώσεως μιλοῦν γιά δῶρα, διακοπές στά χιόνια, γιά ρεβεγιόν καί ξενύχτια τήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων καί μέ κάθε τρόπο προσπαθοῦν νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τήν παραδοσιακή ἑλληνορθόδοξη ἑορτή τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου. Προβάλλουν Χριστούγεννα .... χωρίς Χριστό!

 Αγιασμένες μέρες

 (Φώτης Κόντογλου)

 Την πνευματική χαρά και την ουράνια αγαλλίαση που νοιώθει ο χριστιανός από τα Χριστούγεννα, δεν μπορεί να τη νοιώσει, με κανέναν τρόπο, όποιος τα γιορτάζει μοναχά σαν μια συγκινητική συνήθεια, που είναι δεμένη περισσότερο με τις συνηθισμένες χαρές του κόσμου, με τον χειμώνα, με τα χιόνια, με το ζεστό τζάκι.

 ΟΙ ΜΑΓΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΙ Η ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙ;

του Αρχιμ. Θ. Ν. Σάββερη

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος είναι ο μόνος που αφηγείται εις το Ευαγγέλιόν του το περιστατικό της αφίξεως των Μάγων εις την Βηθλεέμ, οδηγουμένων υπό λαμπρού αστέρος, δια να προσκυνήσουν τον γεννηθέντα Σωτήρα και να του προσφέρουν τα πλούσια δώρα τους.

Ένα ερώτημα που κατά καιρούς απασχολεί όσους ενδιατρίβουν εις την Γραφήν είναι: οι Μάγοι αυτοί υπήρξαν αστρολόγοι ή αστρονόμοι;

 Φώτης Κόντογλου - Γιάννης ὁ Εὐλογημένος!

O Ἅγιος Βασίλης, σὰν περάσανε τὰ Χριστούγεννα, πῆρε τὸ ραβδί του καὶ γύρισε σ᾿ ὅλα τὰ χωριά, νὰ δεῖ ποιὸς θὰ τόνε γιορτάσει μὲ καθαρὴ καρδιά. Πέρασε ἀπὸ λογιῶν-λογιῶν πολιτεῖες κι ἀπὸ κεφαλοχώρια, μὰ σ᾿ ὅποια πόρτα κι ἂν χτύπησε δὲν τ᾿ ἀνοίξανε, ἐπειδὴ τὸν πήρανε γιὰ διακονιάρη. Κ᾿ ἔφευγε πικραμένος, γιατὶ ὁ ἴδιος δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, μὰ ἔνοιωθε τὸ πόσο θὰ πονοῦσε ἡ καρδιὰ κανενὸς φτωχοῦ ἀπὸ τὴν ἀπονιὰ ποὺ τοῦ δείξανε κεῖνοι οἱ ἄνθρωποι.

 Φώτης Κόντογλου - Ἡ Γέννηση στὴν Ἁγιογραφία

Ἀπὸ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ», ἔτος β´, τόμος τέταρτος τεῦχος 45, Χριστούγεννα 1949.

[…]

Ὁ τύπος τῆς Γεννήσεως στοὺς βυζαντινοὺς εἶναι τοῦτος: Στὴ μέση στέκεται ἕνα σπήλαιο σὰν ἀπὸ κρουστάλινα βράχια περισκεπασμένο. Μέσα στὸ μαῦρο ἄνοιγμά του εἶναι μία φάτνη καὶ μέσα βρίσκεται ἕνα μωρὸ φασκιωμένο, ὁ Χριστός, κι᾿ ἀπό-πάνω του τὸν ἀχνίζουνε μὲ τὸ χνῶτο τους ἕνα βόδι κ᾿ ἕνα γαϊδούρι εἴτε ἄλογο.

 Φώτης Κόντογλου - Καπετάνιος Αγιογράφος

Ἀπὸ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ» ἔτος β´ τόμος τέταρτος τεῦχος 45, Χριστούγεννα 1949

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ Χριστούγεννα, στὰ 1864, ἔκανε μεγάλη φουρτούνα μὲ χιονιά. Στ᾿ ἀγριεμένο πέλαγο δὲν φαινότανε πουθενὰ πανί. Μοναχὰ ἕνα μικρὸ καΐκι πάλευε μὲ τὸ χάρο ἀνοιχτὰ ἀπὸ τὴν Τῆνο. Ἤτανε ἑνὸς καπετὰν Γιώργη ἀπὸ τὴ Νάξο, φορτωμένο κρασιὰ ἀπὸ τὴ Σαντορίνη. Ὅλη τὴ μέρα ἀγαντάριζε στὸν ἀγέρα, μὰ σὰν σκοτείνιασε, ὁ βοριὰς σκύλιαξε κ᾿ ἔσπασε τ᾿ ἄρμπουρο, ἔβγαλε καὶ τὸ τιμόνι ἀπὸ τὰ βελόνια. Οἱ ἄνθρωποι προφτάξανε καὶ ρίξανε τὴ βάρκα στὴ θάλασσα καὶ μπήκανε μέσα. Δὲν εἴχανε ἀλαργάρει ὥς μιὰ τουφεκιὰ τόπο, καὶ βούλιαξε τὸ καΐκι. Τὴ βάρκα τὴν ἅρπαξε τὸ μπουρίνι καὶ τὴν πήγαινε ὅπου ἤθελε μέσα στὴν πίσσα τῆς νύχτας.

 Η Γέννηση του Χριστού στο ευαγγέλιο του Ματθαίου

Του δε Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας εν ημέραις Ηρώδου του βασιλέως, ιδού μάγοι από ανατολών παρεγένοντο εις Ιεροσόλυμα λέγοντες: «Πού εστίν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων; Είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ». Ακούσας δε Ηρώδης ο βασιλεύς εταράχθη και πάσα Ιεροσόλυμα μετ’ αυτού, και συναγαγών πάντας τους αρχιερείς και γραμματείς του λαού επυνθάνετο παρ’ αυτών που ο Χριστός γεννάται.

 Τι ήταν το αστέρι της Βηθλεέμ;

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

αστεριΘαυμαστά και παράδοξα πράγματα! Στην Ιουδαία -όπου προϋπήρχαν οι προφήτες, οι πατριάρχες, οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης- το μήνυμα για τη γέννηση του Υιού του Θεού το έφεραν οι ειδωλολάτρες, οι μάγοι εξ ᾿Ανατολών! Έκαναν μακρινό ταξίδι για να τον δουν και να τον προσκυνήσουν και περιπλανόμενοι ρωτούν• «Πού εστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων;».

 Κατάπληξη με γεμίζει το θαύμα στη Βηθλεέμ!

Βλέπω εκείνη που γέννησε. Βλέπω κι Εκείνον που γεννήθηκε. Αλλά τον τρόπο της γεννήσεως δεν μπορώ να τον καταλάβω.

Όπου θέλει, βλέπετε, ο Θεός, νικώνται οι φυσικοί νόμοι. Έτσι έγινε κι εδώ: Παραμερίστηκε η φυσική τάξη και ενέργησε η θεία θέληση.

Πόσο ανέκφραστη είναι η ευσπλαχνία του Θεού!

 Εν όψει των Χριστουγέννων

Πλησίασε και πάλι η μεγάλη και σωτήρια ημέρα των Χριστουγέννων. Σε λίγες μέρες, οι καμπάνες όλου του κόσμου θα διαλαλήσουν με τους ολόγλυκους ήχους τους πως «Χριστός γεννάται, λύτρωση στου κόσμου την ορφάνια»!

Μα πολύ πιο νωρίς, εμείς, οι Ορθόδοξοι, έχουμε το προανάκρουσμα αυτής της μελωδίας, όχι μόνο με την περίοδο της Χριστουγεννιάτικης νηστείας, που αρχίζει από τις 15 Νοεμβρίου, ούτε μόνο από τις πάντερπνες Καταβασίες «Χριστός γεννάται, δοξάσατε•

 Προεόρτια των Χριστουγέννων

Σε λίγες ημέρες θα εορτάσωμε τη μεγάλη εορτή του χριστιανικού κόσμου, την εορτή των Χριστουγέννων. Το γεγονός της γεννήσεως του Κυρίου θα ξαναφέρει η Εκκλησία μπροστά στα μάτια της ψυχής μας και θα μας καλέσει να προσκυνήσωμε μαζί με τους ποιμένες και με τους μάγους τον γεννηθέντα βασιλέα και να υμνολογήσωμε μαζί με τις στρατιές των ουρανίων αγγέλων την ενανθρώπησι του Θεού της ειρήνης και της αγάπης.

 Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρύζω

Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρύζω. Βοσκών φωνές φτάνουν στ' αυτιά μου. Δεν παίζουν σήμερα με τις φλογέρες τους κάποιον τυχαίο σκοπό. Τα χείλη τους ψάλλουν ύμνο ουράνιο.

Οι άγγελοι υμνολογούν, οι αρχάγγελοι ανυμνούν, ψάλλουν τα Χερουβείμ και δοξολογούν τα Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν όλοι, βλέποντας το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς.

 «Παιδίον εγεννήθη ημιν» ( Ησ. 9:5)

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστασίου

ΘεοτοκοςΣτη σκληρότητα που δεσπόζει στον κόσμο, ο Λυτρωτής έρχεται ως “παιδίον”, προβάλλοντας από την πρώτη στιγμή την αγνότητα, η οποία συμπυκνώνει μια δυναμική μυστική και αναρίθμητες δυνατότητες. Με αυτή την ήρεμη και άφοβη αθωότητα, ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού αντικρίζει, τη γεμάτη πονηρία και ραδιουργία διεφθαρμένη ανθρώπινη πραγματικότητα. "Ακακίας γάρ σύμβολον το αρτιγενές εστί παιδίον• νέα γαρ ώσπερ κτίσις το βρέφος", επισημαίνει ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας. Το παιδί έχει μια ομορφιά με πρωτόγονη ισχύ, όμως τόσο εύθραυστη.

 Υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου, “Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί”

+ Αναστάσιος Αρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας

 ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2011

Υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου

“Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί” (Α΄ Τιμ. 3:16)

H υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου είναι βασικό μήνυμα της σημερινής μεγάλης εορτής του χριστιανικού κόσμου. Ακόμη και ο πιο τολμηρός νους δεν είχε ποτέ υποπτευθεί ότι ο Ίδιος ο απρόσιτος και ακατάληπτος Θεός θα προσελάμβανε την ανθρώπινη φύση και θα εφανερώνετο “ἐν σαρκί”,. Για την κλασική λογική, κάτι τέτοιο ανήκει στη σφαίρα του αδυνάτου. Αυτήν ακριβώς την υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου πανηγυρίζουμε σήμερα. Και καλούμεθα να τη χαρούμε, παρά τη σκληρή πραματικότητα την οποία βιώνουμε. Ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος, εισήλθε στην ανθρώπινη Ιστορία.

 Η εικόνα της Γέννησης του Κυρίου

Γεμάτοι ιερές εικόνες είναι οι Ναοί μας. Όχι μόνο για να τις ασπαζόμαστε οι πιστοί. Κάθε εικόνα είναι κι ένα ολόκληρο βιβλίο, που μας διδάσκει. «Βιβλία των αγραμμάτων» ονομάζει τις εικόνες ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, γιατί αποτυπώνονται εκεί παραστατικά η διδασκαλία της Εκκλησίας μας ή και οι βίοι των αγίων μας. Αυτά, δηλαδή, που ένας μορφωμένος θα διάβαζε σε διάφορα βιβλία. Ας δούμε, όμως, τι μπορεί κανείς να «διαβάσει» στην εικόνα της Γέννησης του Κυρίου!

 Ύμνοι των Χριστουγέννων

Στο πρωτότυπο και σε νεοελληνική απόδοση.

Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν προαιώνιον Λόγον, ἐν Σπηλαίῳ ἔρχεται, ἀποτεκεῖν ἀποῤῥήτως. Χόρευε ἡ οἰκουμένη ἀκουτισθεῖσα, δόξασον μετὰ Ἀγγέλων καὶ τῶν Ποιμένων, βουληθέντα ἐποφθῆναι, παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν.

Η Παρθένος (Μαρία) σήμερα τον Λόγο που πριν απὸ τους αιώνες ήταν και είναι, μες στο σπήλαιο έρχεται για να (Τον) γεννήσει μυστικά. Η οικουμένη άκουσε (το νέο) και χόρευε, δόξασε μαζὶ με τους Αγγέλους και τους βοσκούς, τον πριν απὸ τους αιώνες (ζώντα) Θεὸ, επειδὴ θέλησε να μας φανερωθεί σαν Νέο Παιδί.