Τέταρτη Κυριακή

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Ευαγγέλιο: Μαρκ. θ΄ 17-32)

Από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου και του χρόνου, όλοι οι λαοί της γης πιστεύουν πως ο πνευματικός κόσμος υπάρχει και πως τα αόρατα πνεύματα είναι αληθινά. Πολλοί άνθρωποι όμως έχουν πλανηθεί σ’ αυτό το σημείο. Υποστηρίζουν πως τα πονηρά πνεύματα έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τα αγαθά. Με την πάροδο του χρόνου μάλιστα προχώρησαν στη θεοποίηση των πονηρών πνευμάτων, τους έφτιαξαν ναούς, πρόσφεραν θυσίες και προσευχές και πρόστρεχαν σ’ αυτά για όλα τα θέματα. Όσο περνούσε ο καιρός πολλοί ήταν εκείνοι που εγκατέλειψαν τελείως την πίστη στα αγαθά πνεύματα και κράτησαν την πίστη τους μόνο στα πονηρά, ή στους κακούς «θεούς», όπως τους αποκαλούσαν. Έτσι αυτός ο κόσμος άρχισε να μοιάζει μ’ ένα στίβο, όπου άνθρωποι και πονηρά πνεύματα ανταγωνίζονταν μεταξύ τους. Τα πονηρά πνεύματα βασάνιζαν όλο και περισσότερο τους ανθρώπους και τους τύφλωναν, με αποκλειστικό στόχο να σβήσουν από το νου τους κάθε ιδέα για τον καλό Θεό και για τη μεγάλη και θεόσδοτη δύναμη των αγαθών πνευμάτων.

Η Κυριακή του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος

Lev Gillet

Η Εκκλησία μας καλεί σήμερα να προσέξουμε τη μορφή του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, επειδή ο πατήρ αυτός, ο οποίος έζησε κατά τον 7ο αιώνα, υλοποίησε στη ζωή του το ιδεώδες της μετανοίας, κάτι το οποίο δεν πρέπει να φεύγει από τα μάτια μας κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή. «Ἰωάννην τιμήσωμεν, τῶν ἀσκητῶν τὸ καύχημα…» ψάλλουμε στον Εσπερινό, ενώ στον Όρθρο αναφωνούμε προς τον άγιο: «Ἀτροφία τὴν σάρκα μαράνας ἀνεκαίνισας ψυχῆς τὸν τόνον, Ὅσιε, καὶ δόξαν κατεπλούτισας οὐράνιον…». Ωστόσο, η Εκκλησία, ερμηνεύοντας σωστά τη διδασκαλία του αγίου, θεωρεί ότι η άσκηση δεν έχει καμία έννοια και καμία αξία αν δεν είναι έκφραση αγάπης, γι’ αυτό και στον Εσπερινό βάζει τον Όσιο να μας απευθύνει αυτά τα λόγια: «Ἀγαπήσατε τὸν Θεὸν καὶ εὑρήσετε χάριν αἰώνιον, μηδέν προτιμήσητε τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ…».

Τέταρτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν

Αρχιμ. Επιφάνιος Ι. Θεοδωρόπουλος

Κατὰ τὴν ἡμέραν αὔτην ἑορτάζομεν τὴν μνήμην τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, τοῦ συγγραφέως τῆς «Κλίμακος».

Περὶ αὐτοῦ γράφει τὸ «Ὡρολόγιον»:

«Οὗτος ἐγεννήθη ἐν Παλαιστίνῃ περὶ τὰ 523· ἐδόθη εἰς τὴν ἄσκησιν ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας· προεχειρίσθη ἡγούμενος τῆς ἐν Σιναίῳ ὄρει Μονῆς· συνέγραψε περὶ ἀρετῆς τριάκοντα λόγους, ὧν ἕκαστος περιλαμβάνων μίαν ἀρετὴν καὶ ἀπὸ τῶν πρακτικῶν ἐπὶ τὰς θεωρητικὰς προχωροῦντες ἀναβιβάζουσι τὸν ἄνθρωπον ὡς διὰ βαθμίδων τινῶν εἰς οὐράνιον ὕψος, δι᾿ ἣν αἰτίαν καὶ τὸ σύγγραμμα τοῦτο ὀνομάζεται Κλῖμαξ τῶν ἀρετῶν. Ἀπέθανε δὲ τῷ 603, ἐτῶν ὀγδοήκοντα».

Δ΄ Κυριακή των Νηστειών

Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τετάρτῃ τῶν Νηστειῶν, μνήμην ποιοῦμεν τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ συγγραφέως τῆς Κλίμακος.

Ο μακάριος Ιωάννης σε ηλικία δεκαέξι ετών, κάτοχος πλουσίας εγκυκλίου μορφώσεως για την ηλικία του, ανέβηκε σε μοναστήρι στο όρος Σινά και προσέφερε τον εαυτό του στο Θεό σαν ιερότατο θύμα στην υπακοή του γέροντος Μαρτυρίου. Στη συνέχεια ύστερα από δεκαεννέα χρόνια έφυγε για να ζήσει μόνος του σαν αναχωρητής τη ζωή της ησυχίας.

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

Anthony Bloom

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι περίοδος μετανοίας, περίοδος κατά την οποία η πέτρινη καρδιά μας πρέπει, με τη χάρη του Θεού να γίνει σάρκινη, και από αναίσθητη να γίνει αισθαντική, από ψυχρή και σκληρή να γίνει ζεστή και ανοιχτή προς τους άλλους και, κυρίως, προς τον Ίδιο τον Θεό.[1]

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι καιρός ανανέωσης, όπου καθετί -όπως γίνεται την άνοιξη- κάνει μία καινούρια αρχή· και η ανήλια ζωή μας ζωντανεύει και πάλι με όλη την ένταση την οποία ο Θεός μπορεί να δώσει σ’ εμάς τους ανθρώπους, κάνοντάς μας διά των Αχράντων Μυστηρίων και των πλούσιων δωρεών Του κοινωνούς του Αγίου Του Πνεύματος, κοινωνούς θείας φύσεως.

 Δ΄ Κυριακή Νηστειών (Ιωάννου Κλίμακος)

Νευράκης Νικόλαος

«Φέρετέ μοι αὐτὸν πρὸς με»

(Μάρκ. 9, 19)

Υπάρχουν πολλά είδη συναντήσεων στον κόσμο μας. Υπάρχουν συναντήσεις αθλητικές, ποδοσφαιρικές, αστροναυτών, συναντήσεις εμπορικές, καλλιτεχνικές, επιστημονικές, συναντήσεις φίλων, συγγενών, οικείων, συναντήσεις με γιατρούς, παιδαγωγούς, πνευματικούς πατέρες και άλλες πολλές. Όλες αυτές είναι αξιόλογες, χρήσιμες, επωφελείς. Αλλά ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ αιωνιότητας είναι η γνωριμία και ο σύνδεσμος με τον Χριστό. Η Αγία Γραφή αναφέρει πολλές τέτοιες λαμπρές συναντήσεις (Ζακχαίου, ληστή, κ.α.)

Δ΄ Κυριακή των Νηστειών

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Του οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Συγγραφέως της Κλίμακος

Γιατί ο Χριστιανισμός δεν πρέπει να αλλάζει ανάλογα με την εποχή

***

Έφθασε στ’ αυτιά μου ότι, καθώς φαίνεται, θεωρείτε τα κηρύγματά μου πολύ αυστηρά και πιστεύετε ότι σήμερα κανένας δεν θα έπρεπε να σκέπτεται έτσι, κανένας δεν θα έπρεπε να ζει έτσι και επομένως κανένας δεν θα έπρεπε να διδάσκει έτσι. Οι καιροί έχουν αλλάξει! […]

Πόσο χάρηκα που το άκουσα. Αυτό σημαίνει ότι ακούτε προσεκτικά ό,τι λέγω, και όχι μόνο ακούτε, αλλά και είστε διατεθειμένοι να το τηρήσετε. Τι περισσότερο θα μπορούσαμε να επιθυμήσουμε εμείς που κηρύττουμε όπως διαταχθήκαμε και όσα διαταχθήκαμε;

Η πορεία προς τη συνάντηση με το Χριστό είναι μια κλίμακα

π. Φιλόθεος Φάρος

Η πορεία προς τη συνάντηση με τον αναστημένο Χριστό είναι μια ανοδική κλίμακα ανεξάντλητη. Όπως ο Θεός είναι απεριόριστος και η δυνατότητά μας να Τον συναντήσουμε και να ενωθούμε μ’ αυτόν είναι απεριόριστη. Η δυνατότητα που υπάρχει για να ενωθεί ο άνθρωπος με το Θεό δεν εξαντλήθηκε και δεν θα εξαντληθεί ποτέ από κανέναν ούτε στη γη ούτε στον ουρανό.

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος της ερήμου το γόνιμον

Π.Β. Πάσχος

Την Δ΄ Κυριακή των Νηστειών η Ορθόδοξη Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη του οσίου Ιωάννου του συγγραφέως της Κλίμακος. Όπως είναι γνωστό, η μνήμη του τελείται στις 30 Μαρτίου, αλλά οι άγιοι Πατέρες καθόρισαν η ακολουθία του να ψάλλεται την Δ΄ Κυριακή των Νηστειών· ίσως επειδή όλον αυτό τον καιρό της νηστείας, στα περισσότερα ορθόδοξα Μοναστήρια, κατά μία παλαιά παράδοση, αναγιγνώσκεται συνέχεια το κατανυκτικότατο και πνευματικότατο έργο του, που λέγεται «Κλίμαξ» ή «Κλίμακας».

«Βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ…» (ΙΙ)

Βασίλειος Όσμπορν Επίσκοπος Σεργκίεβο

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για την τέταρτη Κυριακή των Νηστειών, εξαιτίας τριών λόγων: πρώτον, διότι περιέχει μία από τις στιγμές που ο Χριστός προβλέπει πως «ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί σε χέρια ανθρώπων που θα Τον θανατώσουν· την τρίτη όμως ημέρα μετά το θάνατό Του θα αναστηθεί»· δεύτερον, διότι περιέχει, μέσα στην ιστορία της θεραπείας του δαιμονισμένου παιδιού, μια αναφορά στην αναγκαιότητα της προσευχής και της νηστείας· και τρίτον, διότι στην αρχή του χωρίου ο Χριστός λέει στους μαθητές Του και σ’ όσους τον περιτριγυρίζουν: «Ως πότε θα είμαι μαζί σας; Πόσο καιρό ακόμη θα σας ανέχομαι;» Οι λέξεις αυτές δείχνουν ξεκάθαρα πως ο Χριστός επιδίωκε τη σταύρωσή Του, ως την τελική έκφραση του θελήματος του Πατέρα για Εκείνον.

«Βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ…» (Ι)

Βασίλειος Όσμπορν Επίσκοπος Σεργκίεβο

Μάρκ. 9, 17-31

Οι δύο περικοπές που διαβάσαμε από την Αγία Γραφή -το απόσπασμα από την Προς Εβραίους επιστολή (6, 13-20) και το απόσπασμα από το ευαγγέλιο του Μάρκου- έχουν ένα κοινό σημείο που είναι σημαντικό: μιλούν και οι δύο για το θάνατο του Χριστού και την Ανάσταση, σαν να επρόκειτο για ένα είδος ταξιδιού. Αυτό το ταξίδι εκφράζεται από τον ευαγγελιστή Μάρκο, τοποθετημένο μέσα στη συνάφεια της πορείας του Ιησού από τα Ιεροσόλυμα προς τη Γαλιλαία. Η Προς Εβραίους επιστολή το εκφράζει πιο έμμεσα, κάνοντας λόγο για την είσοδο του Χριστού «στα ενδότερα του καταπετάσματος… όπου μπήκε ως παντοτινός αρχιερέας όπως ο Μελχισεδέκ».

 Ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος

Γεώργιος Δορμπαράκης

(Κυριακή Δ΄ Νηστειών)

Η Κυριακή Δ΄ Νηστειών είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στον μεγάλο ασκητικό διδάσκαλο άγιο Ιωάννη τον Σιναΐτη, τον επονομαζόμενο της Κλίμακος, λόγω του γνωστού βιβλίου που έχει γράψει με τον τίτλο αυτόν: «Κλίμαξ». Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο άγιος της Σαρακοστής, αφού το βιβλίο του αποτελεί το βασικό ανάγνωσμα της περιόδου αυτής στα μοναστήρια μας, αλλά και σε πολλούς Χριστιανούς μέσα στον κόσμο. Κι αυτό σημαίνει ότι ένα ασκητικό κείμενο μπορεί να είναι γραμμένο πρωτίστως για τους καλογέρους, δεν παύει όμως να αποτελεί εντρύφημα, όπου μπορεί να εφαρμοστεί, για κάθε πιστό που διψάει γνήσια ευαγγελική τροφή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο μοναχισμός για την Εκκλησία μας συνιστά, πρέπει να συνιστά, την ακραιφνέστερη έκφραση της συνεπούς χριστιανικής ζωής. Κι αυτό από την άποψη αυτή αποτελεί οδοδείκτη για κάθε χριστιανό.

 Ένας έξοχος γιατρός

Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου

Υπάρχουν, αγαπητοί μου, υπάρχουν άνθρωποι, που ζουν χωρίς καμιά συναίσθηση του προορισμού που έχουν σαν χριστιανοί. Αγνοούν τον εαυτό τους. Αγνοούν το Θεό. Είναι αμαρτωλοί. Έχουν διαπράξει διάφορα αμαρτήματα˙ και όμως, αν τους ρωτήσει κανένας για την ηθική και πνευματική τους κατάσταση, θα απαντήσουν: Εμείς είμαστε οι καλύτεροι άνθρωποι! Τίποτα κακό στον εαυτό του δεν διακρίνουν. Και αυτά ακόμη τα κακά που έχουν διαπράξει δεν τα θεωρούν αμαρτήματα. Θεωρούν τον εαυτό τους εν τάξει.

Τέταρτη εβδομάδα και Κυριακή

Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε

Η τετάρτη εβδομάδα που ευρίσκεται στο μέσον της Νηστείας φωτίζεται από την παρουσία του Τιμίου Σταυρού, τον οποίο μνημονεύουν αδιάκοπα οι ακολουθίες αυτών των ημερών. «Μέσον διιπεύοντες σήμερον, ἡμερῶν τῆς ἐγκρατείας, τῇ δυνάμει τοῦ Σταυροῦ, τὸν ἐν τοῦτῳ ὑψωθέντα, μέσον γῆς ὡς κραταιὸν καὶ Θεὸν δοξολογήσωμεν…».

Από την απιστία στην παρρησία

π. Πινακούλας, Αντώνιος

Κυριακή Δ΄ Νηστειών

Μάρκ. 9, 17-81

Ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο για το θαύμα που έκανε ο Χριστός όταν κατέβηκε από το όρος Θαβώρ, μετά τη Μεταμόρφωσή του. Τότε βρήκε τους μαθητές του και πάρα πολύ κόσμο, και κάποιος μέσα από τον κόσμο φώναξε και είπε στο Χριστό: «Έφερα το παιδί μου, που είναι άρρωστο, αλλά οι μαθητές σου δεν μπόρεσαν να το κάνουν καλά». Ο Χριστός είπε τότε τα σκληρά λόγια: «Ω γενιά άπιστη, μέχρι πότε θα είμαι μαζί σας; Πόσο καιρό θα σας ανέχομαι ακόμα;». Στη συνέχεια, διέταξε να φέρουν το άρρωστο παιδί και άρχισε μία συζήτηση με τον πατέρα. Ο πατέρας τον παρακάλεσε και του είπε: «Αν μπορείς να κάνεις κάτι, σπλαχνίσου μας και βοήθησέ μας». Ο Χριστός του απάντησε: «Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σε όποιον πιστεύει». Και στη συνέχεια θεράπευσε το παιδί.

῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης τῆς Κλίμακος

 ΑΝΤΗΟΝΥ ΒLΟΟΜ

῾Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι περίοδος μετανοίας, περίοδος κατά τήν ὁποία ἡ πέτρινη καρδιά μας πρέπει, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά γίνει σάρκινη, καί ἀπό ἀναίσθητη νά γίνει αἰσθαντική, ἀπό ψυχρή καί σκληρή νά γίνει ζεστή καί ἀνοιχτή πρός τούς ἄλλους καί, κυρίως, πρός τόν ῎Ιδιο τόν Θεό16.

῾Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι καιρός ἀνανέωσης, ὅπου καθετί -ὅπως γίνεται τήν ἄνοιξη- κάνει μία καινούρια ἀρχή· καί ἡ ἀνήλια ζωή μας ζωντανεύει καί πάλι μέ ὅλη τήν ἔνταση τήν ὁποία ὁ Θεός μπορεῖ νά δώσει σ’ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, κάνοντάς μας διά τῶν ᾿Αχράντων Μυστηρίων καί τῶν πλούσιων δωρεῶν Του κοινωνούς τοῦ ῾Αγίου Του Πνεύματος, κοινωνούς θείας φύσεως.

Ἐξηγήση τῆς Δ΄ Ὠδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου

Ἀνδρέας Θεοδώρου

Ὠδὴ Δ’. Ὁ Εἱρμὸς

«Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ, ἐπὶ θρόνου θεότητος, ἐν νεφέλῃ κούφῃ, ἦλθεν Ἰησοῦς ὁ ὑπέρθεος, τή  ἀκηράτῳ παλάμῃ καὶ διέσωσε, τοὺς κραυγάζοντας· Δόξα, Χριστέ, τή  δυνάμει σου».

Αὐτός πού κάθεται στήν Τριαδικὴ δόξα τῆς θεότητος, ἦλθε μέσα σὲ κούφη (ἐλαφριά) νεφέλη, ὁ Ἰησοῦς ὁ ὑπέρθεος, ὁ ὁποῖος μὲ τή δύναμη τῆς ἀκήρατης παλάμης του ἔσωσε (ἀπὸ τὴν ἁμαρτία) αὐτούς πού κραυγάζουν δόξα, Χριστέ, στήν θεία σου δύναμη.

Ἐξήγηση τῆς Ε΄ Ὠδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου.

Ἀνδρέα Θεοδώρου

«Ἐξέστη τὰ σύμπαντα ἐπὶ τῇ θείᾳ δόξῃ σου· σύ γάρ, ἀπειρόγαμε Παρθένε, ἔσχες ἐν μήτρᾳ τὸν ἐπὶ πάντων Θεὸν καὶ τέτοκας ἄχρονον Υἱόν, πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσι σε, σωτηρίαν βραβεύοντα».

Ὅλος ὁ κόσμος ἔμεινε ἔκπληκτος γιά τή θεία δόξα σου· διότι σύ, ἀπειρόγαμε Παρθένε, ἀξιώθηκες νά δεχτεῖς στή μήτρα σου τὸν Θεό πού βρίσκεται πάνω σὲ ὅλα τὰ κτίσματα (καὶ τὰ ἐξουσιάζει), καὶ ἔχεις γεννήσει τὸν ἄχρονο Υἱὸ τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος χαρίζει τή σωτηρία σὰν βραβεῖο σὲ ὅσους μὲ εὐλάβεια σὲ ἀνυμνοῦν.

ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ “ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ”

Σύντομος βίος

Ἐπί κλίμαξι κλίμακας πυκνῶς, Πάτερ, Τάς σάς ἀρετάς θείς, ἔφθασας πόλου μέχρι.

Ἔθεσες, Πάτερ, τίς ἀρετές σου κλιμακωτά καί πυκνά σέ κλίμακες καί ἔφτασες μέχρι τόν οὐρανό.

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης, ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου πού τιτλοφορεῖται «Κλῖμαξ» ὄντας εὐφυέστατος καί γνώστης τῆς ἐγκυκλίου σοφίας ἀνέβη, σέ ἡλικία δεκαέξι ἐτῶν, στό ὄρος Σινᾶ, ὅπου ἔγινε μοναχός καί προσέφερε ὁλόψυχα τόν ἑαυτό του θυσία στήν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ, διάγοντας ἐν ἄκρᾳ ὑποταγῇ καί ἄκρᾳ ταπεινοφροσύνη στούς κανόνες τῆς μοναστικῆς πολιτείας. Ἔπειτα, σέ ἡλικία δεκαεννέα ἐτῶν, σηκώθηκε καί ἔφυγε γιά τό στάδιο τῆς ἡσυχίας. Πῆγε, λοιπόν καί ἐγκα ταστάθηκε στή θεία μονή τῆς ἀσκητικῆς παλαίστρας, σέ ἕνα τόπο πού ὀνομαζόταν Θωλᾶς καί ἀπεῖχε πέντε μίλια ἀπό τό Μοναστήρι.

Περὶ τοῦ χαροποιοῦ πένθους

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, τῆς Κλίμακος

ΤΟ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ πένθος εἶναι ἡ σκυθρωπότητα τῆς ψυχῆς, ἡ διάθεσις τῆς πονεμένης καρδιᾶς, ἡ ὁποία δὲν παύει νὰ ζητῆ μὲ πάθος ἐκεῖνο γιὰ τὸ ὁποῖο εἶναι διψασμένη. Καὶ ὅσο δὲν τὸ κατορθώνει, τόσο περισσότερο κοπιάζει καὶ τὸ κυνηγᾶ καὶ τρέχει πίσω του μὲ ὀδυνηρὸ κλάμα.

2. Ἂς τὸ χαρακτηρίσωμε καὶ ἔτσι: Πένθος εἶναι ἕνα χρυσὸ καρφὶ τῆς ψυχῆς. Τὸ καρφὶ αὐτὸ ἀπογυμνώθηκε ἀπὸ κάθε γήϊνη προσήλωσι καὶ σχέσι, καὶ καρφώθηκε ἀπὸ τὴν εὐλογημένη λύπη (στὴν πόρτα) τῆς καρδιᾶς γιὰ νὰ τὴν φρουρῆ.

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ

Ἁγίου Ἰωάννου «Τῆς Κλίμακος»

1.-.Ἡ βεβαία πίστις εἶναι μητέρα τῆς ἀποταγῆς.  Καί τό ἀντίθετο εἶναι ἐξ ἴσου φανερό. Ἡ ἀκλόνητη ἐλπίδα εἶναι ἡ θύρα τῆς ἀπροσπαθείας. Καί τό ἀντίθετο εἶναι   ἐξ ἴσου φανερό. Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεόν εἶναι αἰτία τῆς ξενιτείας. Καί τό ἀντίθετο εἶναι ἐξ ἴσου φανερό.

2.-. Τήν ὑποταγή τήν ἐγέννησε ἡ καταδίκη τοῦ ἑαυτοῦ μας καί ἡ ὄρεξις τῆς πνευματικῆς ὑγείας. Μητέρα τῆς ἐγκρατείας εἶναι ἡ σκέψις τοῦ θανάτου καί ἡ διαρκής μνήμη τῆς χολῆς καί τοῦ ὄξους τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Προϋπόθεσις καί συνεργός τῆς σωφροσύνης καί καθαρότητος εἶναι ἡ ἡσυχία. Θραῦσις τῆς σαρκικῆς πυρώσεως εἶναι ἡ νηστεία. Καί ἀντίπαλος τῶν αἰσχρῶν λογισμῶν εἶναι ἡ συντριβή τοῦ νοῦ.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Ἅγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς

Γιατί ἡ Ἐκκλησία τοποθετεῖ αὐτόν τόν Ἅγιο στό μέσον τῆς νηστείας, ὡσάν τήν πιό ἅγια εἰκόνα, ὥστε νά ἀτενίζουν ὅλοι σέ Αὐτόν;

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Ποιός εἶναι αὐτός; Εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἐβίωσε καί ἔγραψε τήν Κλίμακα τοῦ Παραδείσου, πού ἐβίωσε τήν ἀνάβασι τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν κόλασι μέχρι τόν Οὐρανό, μέχρι τόν Παράδεισο. Αὐτός ἐβίωσε τήν κλίμακα ἀπό τήν γῆ μέχρι τόν Οὐρανό, τήν κλίμακα πού ἐκτείνεται ἀπό τόν πυθμένα τῆς κολάσεως τοῦ ἀνθρώπου μέχρι τήν κορυφή τοῦ παραδείσου.

Εἰς τὴν Δ΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

ὅπου γίνεται λόγος καὶ γιὰ τὴν ἐπιμέλεια τῶν ἐσωτερικῶν λογισμῶν

1. Πολλὲς φορὲς ὡμίλησα πρὸς τὴν ἀγάπη σας περὶ νηστείας καὶ προσευχῆς, ἰδιαιτέρως μάλιστα αὐτὲς τὶς ἱερὲς ἡμέρες· ἐναπέθεσα ἀκόμη στὶς φιλοθέες ἀκοὲς καὶ ψυχὲς σας ποιὰ δῶρα προσφέρουν στοὺς ἐραστές των καὶ πόσων ἀγαθῶν πρόξενοι γίνονται σʼ αὐτοὺς ποὺ τὶς ἀσκοῦν, πράγμα ποὺ ἐπιβεβαιώνεται γιʼ αὐτὲς κυρίως ἀπὸ τὴν φωνὴ τοῦ Κυρίου ποὺ ἀναγινώσκεται σήμερα στὸ εὐαγγέλιο.

2022 ΜΑΡΤΙΟΥ 27 - ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ (Μαρκ. 8, 34-38 και 9,1)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στα Φλάμπουρα στις 17/3/1996)

Στα ίχνη του αρχηγού

Το πρώτο βήμα για την ανάσταση της ψυχής είναι η νίκη εναντίον των επιθυμιών του σώματος που μας οδηγούν στο θάνατο της ψυχής. Γι’ αυτό τη Μεγάλη Σαρακοστή νηστεύουμε και αγωνιζόμαστε περισσότερο. Όσο πιο αληθινά και όσο πιο πολύ νηστεύει ένας άνθρωπος, τόσο πιο κερδισμένος είναι.

Αλλά αδελφοί μου, το καταλαβαίνουμε, ότι για μας που ζούμε με το σώμα μας, η εγκράτεια και η νηστεία είναι κουραστικές. Γι’ αυτό ακριβώς, οι άγιοι Πατέρες, όρισαν στη μέση της αγίας Τεσσαρακοστής να προσκυνούμε τον τίμιο και ζωοποιό Σταυρό. Για ποιό λόγο;

Κήρυγμα Κυριακής Γ΄ Νηστειών Σταυροπροσκυνήσεως (27-03-2022)

«Ὅστις θέλει… ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι»

Κυριακή Τρίτη των Νηστειών, αδελφοί μου σήμερα, της Σταυροπροσκυνήσεως όπως ονομάζεται. Η Αγία μας Εκκλησία προβάλει τον Σταυρό του Κυρίου μας για να τον προσκυνήσουμε, να πάρουμε δύναμη να συνεχίζουμε τον πνευματικό μας αγώνα και να αισθανθούμε ότι η γνήσια χριστιανική ζωή χωρίς σταυρό είναι κενή.

Όπως τον Χριστό μας δεν μπορούμε να τον κατανοήσουμε χωρίς τον Σταυρό του, έτσι και η ζωή του χριστιανού χωρίς σταυρούς δεν υπάρχει.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (27/03/2022)

(ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

(Μαρκ. η΄ 34 – θ΄1)

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι»

Σήμερα, Κυριακή Γ΄ τῶν Νηστειῶν, ἡ Ἐκκλησία, μᾶς καλεῖ νά προσκυνήσουμε τόν Τίμιο καί Ζωοποιό Σταυρό τοῦ Κυρίου μας καί Σωτῆρος μας Χριστοῦ. Νά προσκυνήσουμε μέ πίστη καί ἀφοσίωση, τό «Ξύλο τῆς Ζωῆς», τό ὁποῖο μᾶς φωτίζει τό δρόμο πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία μας. Προβάλλεται σήμερα, στό μέσο της Μ. Τεσσαρακοστῆς, ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου, γιά νά πάρουμε πνευματική δύναμη, στόν ἀγώνα μας, πρός ἐξάσκηση τῶν χριστιανικῶν μας ἀρετῶν, δηλαδή, τῆς νηστείας καί τῆς προσευχῆς καί μέ τή σταθερή πίστη καί ὑπομονή, νά παλέψουμε κατά τῶν ἐμποδίων πού μᾶς βάζει ὁ διάβολος, γιά ν’ ἀποτύχουμε στήν ἐκτέλεση τῶν θρησκευτικῶν μας καθηκόντων.

Κυριακή 27η Μαρτίου 2022

Κυριακή Γ΄ Νηστειῶν (Σταυροπροσκυνήσεως)

(Μάρκ. 8, 34 – 9, 1).

Σήμερα βρισκόμαστε στό ἀκριβές μεσοδιάστημα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τοποθετεῖ τόν Τίμιο Σταυρό ὡς ἐνίσχυση καί ὁρόσημο στήν πορεία μας πρός τήν Ἀνάσταση.

Ὅπως τά σήματα στούς δρόμους δείχνουν ποιά κατεύθυνση πρέπει νά πάρουμε γιά νά φτάσουμε στόν προορισμό μας, ἔτσι καί ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ σήμερα σηματοδοτεῖ τήν πορεία μας καί μᾶς λέγει ὅτι, γιά νά φτάσουμε στή χαρά τῆς Ἀνάστασης, θά περάσουμε πρῶτα ἀπό τή δόξα τοῦ Σταυροῦ.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Απόστολος: Εβρ. δ'14 - ε 6

Ευαγγέλιο: Μαρκ. η΄ 34 – θ΄ 1

27 Μαρτίου 2022

«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Μαρκ. η΄ 34)

Παρά το ότι από το ύψος του εικονοστασίου προβάλλει η μορφή του Εσταυρωμένου, εντούτοις η Εκκλησία προβάλλει και ανάμεσά μας τον Σταυρό του Κυρίου για να μας θυμίζει από τη μια το αντίτιμο της εξαγοράς μας από την αμαρτία και από την άλλη τη δική μας υποχρέωση για το σήκωμα του δικού μας σταυρού.

Επειδή δε «στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθ. ζ΄14), για τούτο και χρειαζόμαστε την στήριξη και βοήθεια του Θεού στον δύσκολο αυτό αγώνα.

Κυριακή Γ’ των Νηστειών (της Σταυροπροσκυνήσεως), Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μκ. η΄ 34 – θ΄1 (27-03-2022)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

«Αράτω τον σταυρόν αυτού»

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, της Γ’ Κυριακής των Νηστειών, αποτελεί ένα απόσπασμα από την όλη διδασκαλία και δραστηριότητα του Χριστού στη περιοχή της Καισαρείας του Φιλίππου.

Ο ευαγγελιστής Μάρκος, με τρόπο λιτό αλλά και δυναμικό, μας παρουσιάζει το κεντρικό σημείο της πνευματικής ζωής, γύρω από το οποίο πρέπει να στρέφεται η όλη προσπάθεια και ο αγώνας μας. Ο Τίμιος Σταυρός είναι παντοτινά υψωμένος, ώστε να οδηγεί τον κάθε πιστό στην οδό της σωτηρίας.

Κυριακή Γ’ των Νηστειών (της Σταυροπροσκυνήσεως), Αποστ. Ανάγνωσμα: Εβρ. δ’ 14-16, ε’ 1-6 (27-03-2022)

Αρχιμ. Αυγουστίνου Κκαρά

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο μέγας αρχιερέας

Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών είναι αφιερωμένη στον Τίμιο Σταυρό. Η Εκκλησία προβάλλει ενώπιόν μας τον Τίμιο Σταυρό του Ιησού Χριστού και μας υπενθυμίζει τη σταυρική του θυσία για τη δική μας σωτηρία. Η αποστολική περικοπή της ημέρας προέρχεται από την Προς Εβραίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου και διαπραγματεύεται το αρχιερατικό αξίωμα του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός ως ο Μέγας Αρχιερέας είναι Εκείνος που προσέφερε τον εαυτό του θυσία πάνω στο Σταυρό για τη σωτηρία όλου του ανθρωπίνου γένους. Η αρχιερωσύνη της Παλαιάς Διαθήκης ήταν ο τύπος και η προτύπωση της αρχιερωσύνης του Ιησού Χριστού. Ωστόσο ο Ιησούς Χριστός μένει «εις τον αιώνα» ως ο μαναδικός Αρχιερέας και μεσίτης της νέας Διαθήκης.

 Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως – Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 27 Μαρτίου 2022

(Ἑβρ. δ΄ 14-ε΄ 6)

Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως

Βρισκόμαστε ἤδη στὸ μέσον τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει σήμερα ἐνώπιόν μας τὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας, γιὰ νὰ προστρέξουμε ἐνώπιόν Του, μὲ εὐλάβεια νὰ Τὸν προσκυνήσουμε καὶ νὰ λάβουμε δύναμη καὶ Χάρι, ὥστε νὰ συνεχίσουμε τὴν ἀνηφορικὴ πορεία τῆς περιόδου αὐτῆς, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κορυφὴ τοῦ Γολγοθᾶ καὶ στὸ κενὸ μνημεῖο· στὸ ἄχραντο Πάθος καὶ τὴ λαμπροφόρα Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα τῆς ἡμέρας εἶναι σχετικὰ μὲ τὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου.

1. Θεὸς ἐλέους

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Γ΄ Νηστειών

27 Μαρτίου 2022

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Νά ἀπαρνηθεῖς τόν ἑαυτό σου,γιά νά κερδίσεις τόν ἑαυτό σου. Νά θυσιάσεις κατά κάποιο τρόπο τή ζωή σου, γιά νά τή σώσεις. Νά εἶσαι ἕτοιμος νά πεθάνεις, γιά νά κερδίσεις τήν ἀθανασία. Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, παράδοξα καί ἀντιφατικά φαίνοντα τά παραπάνω λόγια τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Φαίνονται ἀντιφατικά, ἀλλά δεν εἶναι.Τά λόγια αὐτά διατυπώθηκαν ἀπό τό μοναδικό στόμα πού δέν εἶπε ποτέ ψέματα στήν ἀνθρωπότητα καί τήν κοινωνία, τά λόγια αὐτά βγῆκαν ἀπό τό  εὐλογημένο στόμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. “Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν,ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι”

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022 – Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

(Μάρκ. η΄ 34 – θ΄ 1) (Εβρ. δ΄ 14 – ε΄, 6)

Ζωηφόρος Δύναμη

“Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν

και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι”

Η φωτοχυσία της Ανάστασης, στην οποία προσανατολίζεται κάθε πιστός που διάγει την περίοδο αυτή το Στάδιο των Αρετών, προϋποθέτει τον Σταυρό του Κυρίου μας, μέσα από ένα σταυροαναστάσιμο ευλογημένο οδοιπορικό. Ο Σταυρός που ήταν σύμβολο του θανάτου έγινε εγγύηση της ζωής. Έδωσε την ευκαιρία στην αγάπη να σταυρωθεί και να γίνει έτσι αθάνατη. Ο σημερινός άνθρωπος, ζώντας σ’ ένα κλίμα άκρατου ανταγωνισμού και υλιστικής θεώρησης των πραγμάτων, αναζητά εναγωνίως διεξόδους τις οποίες μπορεί να ιχνηλατήσει στην προοπτική της δύναμης του Σταυρού. Με φόντο τη ζωηφόρο παρουσία Του, επιβάλλεται να αποτολμήσει την έξοδο εκείνη που θα τον απάλλασσε από τις φοβερές συνέπειες της αμαρτίας και κατ’ επέκταση τα λογής αδιέξοδα που βιώνει στη ζωή του.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ» ΤΗΣ 27-3-2022

 Τὴν σημερινὴ Γ’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ τὸν προσκυνήσουμε καὶ νὰ μπορέσουμε, ἐνισχυμένοι νὰ συνεχίσουμε τὸν πνευματικό μας ἀγῶνα ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ στὸ Πάσχα. Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία ἐπαναλαμβάνει τὰ λόγια τοῦ Κυρίου ὅτι «ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει ἄς ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ ἄς σηκώσει τὸν σταυρό του».  Γιατί ὅποιος θέλει νά σώσει τήν ψυχή του θά τή χάσει, ὅποιος ὅμως χάσει τήν ψυχή του ἐξ’ αἰτίας μου καί ἐξ’ αἰτίας τοῦ Εὐαγγελίου, αὐτός θά τή σώσει.  Γιατί τί θά ὠφεληθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἄν κερδίσει ὁλόκληρο τόν κόσμο ἀλλά χάσει τήν ψυχή του; Γιατί τί μπορεῖ νά δώσει ὁ ἄνθρωπος σάν ἀντάλλαγμα γιά τή ψυχή του; Τά λόγια αὐτά εἶναι βαρυσήμαντα γι΄ αὐτούς πού θέλουν νά εἶναι μαθητές τοῦ Ἰησοῦ.  Ἐφόσον ὁ Ἰησοῦς ἔχει νά ἀντιμετωπίσει ὄχι τήν δόξα, ἀλλά τόν σταυρό καί τό πάθος, δέν μπορεῖ νά εἶναι διαφορετική καί ἡ τύχη τῶν μαθητῶν του.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ

Ἀρχιμ. Ἀντώνιος Ρωμαῖος

Στόν σύγχρονο κόσμο ἡ ἐλευθερία δέν εἶναι μόνο ἀναζήτηση καί ἐπιδίωξη. Εἶναι κοινωνικοπολιτικό σύνθημα. Γίνεται ἀντικείμενο φιλοσοφικοῦ στοχασμοῦ. Προβάλλει σάν ὑπαρξιακή ἀνάγκη. Χαρακτηρίζει ὁρισμένα οἰκονομικά συστήματα. Γιά πολλούς εἶναι χαμένος θησαυρός. Γιά ἄλλους ἀνεπίτρεπτη οὐτοπία.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Ὁ Κύριος εἶπε στούς μαθητές Του: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ’ 24). Τί σημαίνει «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου»; Καί γιατί αὐτός «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου», δηλαδή ὁ ἰδιαίτερος σταυρός τοῦ καθενός μας, ὀνομάζεται συνάμα καί «Σταυρός τοῦ Χριστοῦ»;

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Ἅγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Μάρκ. η΄ 34). Αἴροντες τόν σταυρό, εὐαρεστοῦμε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, Τόν ἀκολουθοῦμε.

 Ἄν ἀκολουθοῦμε τόν ἑαυτό μας, δέν μποροῦμε νά ἀκολουθοῦμε Ἐκεῖνον. Ὅποιος δέν ἀπαρνηθῇ τόν ἑαυτό του, δέν μπορεῖ νά Μέ ἀκολουθήσῃ (Ματθ. ι΄ 38). Ἄν ἀκολουθήσῃς τόν δικό σου νοῦ καί ὄχι τόν νοῦ τοῦ Χριστοῦ, ἄν ἀκολουθήσῃς τό θέλημά σου καί ὄχι τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀναφέρεται στό ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἡ ψυχή σου δέν εἶναι καθαρή, δέν εἶναι ἁγιασμένη, εἶναι χαμένη στήν ζούγκλα τῶν ψυχοφθόρων καί φρικτῶν πλανῶν. Διότι ἡ ἁμαρτία, τό κακό, κατόρθωσε νά χτίσῃ μέσα μας, δίπλα σέ ἐκείνη τήν θεοειδῆ ψυχή πού ἐλάβαμε ἀπό τόν Θεό, τήν δική της ψυχή.

«Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν…»

Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν. Μέ τόν Σταυρόν νά εὐλογοῦμεν καί τά Ἄχραντα Μυστήρια, μέ τόν Σταυρόν νά ἀνοίγωμεν καί τόν Παράδεισον, μέ τόν Σταυρόν νά κατακαίωμεν καί τούς δαίμονας. Πρῶτα ὅμως καί ἐμεῖς νά ἔχωμεν τό χέρι μας καθαρόν ἀπό ἁμαρτίες καί ἀμόλυντο. Καί τότε, ὡσάν κάνωμεν τόν σταυρόν, κατακαίεται ὁ διάβολος καί φεύγει. Εἰδέ καί εἴμασθε μεμολυσμένοι μέ ἁμαρτίες, δέν πιάνεται ὁ σταυρός ὁπού κάνομεν.

«Σταυρωθέντα καί ταφέντα…»

Ἁγίου ΚΥΡΙΛΛΟΥ Ἱεροσολύμων

(ἀποσπάσματα ἀπό τήν ΙΓ’ Κατήχηση) 

 Α’. Εἶναι καύχημα τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας βέβαια τό καθετί πού ἔπραξε ὁ Ἰησοῦς, ἀλλά τό καύχημα τῶν καυχημάτων εἶναι ὁ Σταυρός Του. Τοῦτο ἀσφαλῶς γνωρίζοντας ὁ Παῦλος, λέει: «ὅσο γιά μένα, ἄς μή γίνει νά καυχηθῶ γιά τίποτε ἄλλο, παρά μόνο γιά τό Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6, 14). Ἦταν πραγματικά θαυμαστό πού ἀνέβλεψε ὁ ἐκ γενετῆς τυφλός στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ (πρβλ. Ἰωάν. 9, 7), ἀλλά τί εἶναι αὐτό μπροστά στήν ἀνάβλεψη τῶν πνευματικά τυφλῶν ὅλης τῆς οἰκουμένης; Θεωρεῖται μέγα θαῦμα καί ὑπερφυσικό πού ἀναστήθηκε ὁ Λάζαρος, ἐνῶ ἦταν τετραήμερος νεκρός, ἀλλά τότε ἡ χάρη τῆς Ἀναστάσεως σταμάτησε σ᾽ αὐτόν.

Καταβασίες Κυριακῆς Σταυροπροσκυνήσεως

Ἀνδρέα Θεοδώρου

Ὠδὴ α΄

«Ὁ θειότατος προετύπωσε πάλαι Μωςῆς, ἐν Ἐρυθρᾷ θαλάσῃ, διαβιβάσας Ἰσραήλ, τῷ Σταυρῷ σου τὴν ὑγράν, τῇ ράβδω τεμών, ὠδὴν σοι ἐξόδιον, ἀναμέλπων Χριστὲ ὁ Θεός».

Ὁ θειότατος Μωυσῆς προτύπωσε παλαιά, στὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα, διὰ τῆς ὁποίας διαβίβασε τὸ λαὸ τοῦ Ἰσραήλ, ἀφοῦ ἔκοψε μὲ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ σου τὸ νερὸ τῆς θάλασσας μὲ τὴ ράβδο του, ἀναμέλποντας ὠδὴν ἐξόδιο γιὰ τὴν ταφή σου, Χριστὲ ὁ Θεός.

Λόγος εἰς τὴν Γ΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν (τῆς Σταυροπροσκυνήσεως)

Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Εὐαγγέλιο: Μάρκ. η΄ 34-38- θ΄ 1)

Μεγάλη ἡ δύναμη τῆς ἀλήθειας! Δὲν ὑπάρχει τίποτα ἱκανὸ στὸν κόσμο ποὺ νὰ μπορεῖ νὰ τῆς ἀφαιρέσει τὴ δύναμη αὐτή.

Ἡ θεραπευτικὴ δύναμη τῆς ἀλήθειας εἶναι πολὺ μεγάλη! Δὲν ὑπάρχει στὸν κόσμο ἀρρώστια ἢ νόσημα ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ θεραπευτεῖ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια.

Οἱ ἄρρωστοι ποὺ ὑποφέρουν κι εἶναι ἀδύναμοι, ἀναζητοῦν γιατρὸ γιὰ νὰ τοὺς δώσει τὴν ἀνάλογη θεραπεία. Κανένας τους δὲν ψάχνει γιὰ κάποιο γιατρὸ ποὺ θὰ τοὺς χορηγήσει φάρμακο γλυκὸ καὶ γευστικό. Ὅλοι τους θ’ ἀναζητήσουν κάποιον ποὺ θὰ τοὺς δώσει φάρμακο ἀποτελεσματικό, εἴτε γλυκὸ θὰ ’ναι αὐτὸ εἴτε πικρὸ εἴτε κι ἐντελῶς ἄγευστο. Ὅσο πιὸ πικρὸ εἶναι τὸ φάρμακο ποὺ σύστησε ὁ γιατρὸς κι ὅσο πιὸ περίπλοκη εἶναι ἡ ἐξέλιξη τῆς θεραπείας, τόσο μεγαλύτερη ἐμπιστοσύνη ἀποκτᾶ ὁ γιατρὸς στὰ μάτια τοῦ ἀρρώστου.

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2022

Β΄ Στάση τῶν Χαιρετισμῶν.

«Χαῖρε, αὐλή λογικῶν προβάτων».

Φωνάξαμε σήμερα πρός τήν Παναγία τό:

«Χαῖρε, αὐλή λογικῶν προβάτων». Τῆς δώσαμε μία εἰκόνα πού ἀξίζει νά δοῦμε τί σημαίνει.

«Χαῖρε, αὐλή λογικῶν προβάτων». Τό πρόβατο εἶναι ἕνα ζῶο καλόβουλο, ἀθῶο, ὑποτακτικό, ἥσυχο, εὐαίσθητο καί ἀνυπεράσπιστο. Ἀκόμη καί μπροστά στό μαχαίρι τοῦ σφαγέα μένει σιωπηλό καί δέχεται τή σφαγή του ἀδιαμαρτύρητα. Κάθε βοσκός προστατεύει τά πρόβατά του ἀπό τούς ἐχθρούς τους. Τά ἐπιβλέπει ὅταν βόσκουν, βάζει τσοπανόσκυλα γιά φύλαξη καί, τό κυριότερο, δέν ἐπιτρέπει νά διανυκτερεύσουν στήν ὕπαιθρο ἐλεύθερα. Μετά ἀπό κάθε κουραστική ἡμέρα τά κλειδώνει μέσα στό μαντρί. Μέσα στήν ἀσφαλή περίφραξη τῆς μάντρας τά πρόβατα περνοῦν τή νύχτα τους ἥσυχα καί ἀκίνδυνα.

«Χαῖρε ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας» 

(Ομιλία στη Β’ Στάση των Χαιρετισμών)

«Χαῖρε ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας»

Oἱ Χαιρετισμοὶ εἶναι ἕνας ὕμνος πρὸς τὴν Παναγία. Ἀποτελεῖ ἐπανάληψι καὶ ἀνάλυσι τοῦ πρώτου ἐκείνου «χαῖρε» ποὺ εἶπε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ στὴν Θεοτόκο τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ: «Χαῖρε κεχαριτωμένη…» (Λουκ. 1, 28).

Κάποτε ἡ Παναγία εἶπε κάποια λόγια πολὺ ἀπίστευτα: «Ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λουκ 1,48). Ποιός θὰ μποροῦσε νὰ πιστέψει ὅτι μποροῦσαν νὰ βγοῦν ἀληθινά; Καὶ ὅμως! Στὰ 2000 χρόνια ποὺ ἀκολούθησαν δισεκατομμύρια γυναῖκες πέρασαν ἀπὸ τὴ γῆ, γυναῖκες ἔνδοξες, βασίλισσες καὶ αὐτοκράτειρες. Ποιός τὶς θυμᾶται; Ποιός τὶς ἐγκωμιάζει; Κανείς. Μόνο μιὰ γυναῖκα ὑπῆρξε ἄστρο ποὺ δὲν ἔσβησε, ἡ Παναγία. Ἐπὶ 2000 χρόνια ὅλες οἱ γενιὲς τῶν ἀνθρώπων τὴν δοξάζουν καὶ τὴν μακαρίζουν. Καὶ μόνο αὐτὴ ἡ προφητεία φτάνει νὰ ἀποδείξει ὅτι ἡ πίστι μας εἶναι ἀληθινή.

 Κυριακή 20ή Μαρτίου 2022

Κυριακή Β΄ Νηστειῶν (Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ)

(Μάρκ. 2, 1 – 12).

«τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» (Μάρκ. 2, 8).

Ἕναν γίγαντα τῆς ὀρθόδοξης πνευματικῆς ζωῆς καί ἀγωνιστικότητας τιμάει σήμερα ἡ Ἁγία Ἐκκλησία. Κατά τή σημερινή δεύτερη Κυριακή τῶν Νηστειῶν προβάλλει τό λαμπερό ἱεράρχη τῆς Θεσσαλονίκης Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, τόν φιλόσοφο νοῦ καί λελαμπρυσμένο ἀπό τήν ἄκτιστη χάρη τοῦ Θεοῦ, πού στά δύσκολα χρόνια τῆς τελευταίας ἀναλαμπῆς τῆς βυζαντινῆς ρωμιοσύνης ἀντέταξε τό λόγο του στή διαβρωμένη δυτική σκέψη καί ἔδειξε μέ τό βίωμά του πώς ὁ Θεός ἑνώνεται μαζί μας ὄχι μέ τή λογική ἀλλά μέ τήν ἔμπρακτη πνευματική ζωή.

Κυριακή Β’ Νηστειών: Η Κυριακή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά 

Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας

Το Ευαγγέλιο της πρώτης Κυριακής των Νηστειών τελείωνε με μια αναφορά στο λειτούργημα των αγγέλων. Και πάλι σήμερα τους αγγέλους φέρνει μπροστά μας το αποστολικό ανάγνωσμα (Εβρ. 1:10. 2:3). Το ιερό κείμενο συγκρίνει το έργο των αγγέλων με το πολύ ανώτερο έργο του Σωτήρος. Εάν η ανυπακοή στα μηνύματα που μας μεταφέρουν οι άγιοι άγγελοι λαμβάνει «ἔνδικον μισθαποδοσίαν», πόσο περισσότερο θα τιμωρηθεί ο άνθρωπος που θα παραμελήσει τη σωτηρία που κήρυξε και υλοποίησε ο Χριστός: «Πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκε ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἄν θῷ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;»

2022 ΜΑΡΤΙΟΥ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ Β ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ (Μαρκ. 2, 1-12)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στον Άγιο Νικόλαο Πρεβέζης, στις 15/3/1996)

Τι μας λείπει;

Ενώ ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός βρισκόταν σε ένα χωριό και δίδασκε, του πήγαν έναν παράλυτο να τον θεραπεύσει. Αλλά δεν υπήρχε τρόπος να ανοίξουν δίοδο ανάμεσα στον κόσμο, για να περάσουν τον άρρωστο. Τόσοι πολλοί άνθρωποι ήταν και με τόση αφοσίωση άκουγαν τον λόγο του Θεού.

Τότε αυτοί που τον μετέφεραν, ανέβηκαν στη στέγη, άνοιξαν τα κεραμίδια και κατέβασαν τον άρρωστο με σχοινιά μπροστά στο Χριστό.

Φανταστείτε αναστάτωση! Τραβούν σχοινιά, μεριάζουν κεραμίδια, ξεκαρφώνουν καδρόνια... Και ο κόσμος ακούνητος προσέχει τον Χριστό.

Κήρυγμα Κυριακής Β΄ Νηστειών (20 -03-2022)

«Ἰδών δε ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν»

Προχωράμε με την χάρη του Θεού αδελφοί στην δεύτερη εβδομάδα του πνευματικού μας αγώνα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και η Αγία μας Εκκλησία προβάλει δια του σημερινού Ευαγγελικού Αναγνώσματος ένα από τα θαύματα του Κυρίου μας στην πόλη της Καπερναούμ, την θεραπεία ενός παραλυτικού.

Παράλληλα εορτάζει και εγκωμιάζει το άγιο και πατερικό πρόσωπο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΑΛΛΟΣ, Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ» ΤΗΣ 20-3-2022

Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Εὐαγγελιστής Μάρκος κάνει λόγο γιά τέσσερις φίλους, οἱ ὁποῖοι ὅταν ἄκουσαν ὅτι ὁ Χριστός βρισκόταν σ' ἕνα σπίτι στήν πόλη τους, τήν Καπερναούμ, ἀμέσως σκέφτηκαν τόν παραλυτικό φίλο τους. Ἔσπευσαν, λοιπόν, νά τόν φορτωθοῦν μ' ἕνα κρεβάτι στούς ὤμους τους, γιά νά προσεγγίσουν τόν Διδάσκαλο, πιστεύοντας στό θαῦμα. Φθάνοντας στό σπίτι ὅπου φιλοξενοῦνταν ὁ Χριστός, εἶδαν πλῆθος λαοῦ, τόσο ὥστε δέν μποροῦσε κανείς οὔτε στήν πόρτα νά σταθεῖ, ὄχι νά περάσει. Δέν ἀπογοητεύονται ὅμως, οὔτε παραιτοῦνται ἀπό τόν στόχο τους. Ἀναζητοῦν λύση καί τή βρίσκουν. Σκαρφαλώνουν στίς στέγες τῶν γειτονικῶν σπιτιῶν, πάντα μέ τόν παράλυτο στούς ὤμους, ξηλώνουν ἕνα σημεῖο τῆς στέγης καί κατεβάζουν τόν φίλο τους μέ τό κρεβάτι, ἀκριβῶς μπροστά στόν Χριστό, ὁ ὁποῖος διδάσκει στόν λαό.

Ὁ παραλογισμός τῆς πίστης!

Τό θαῦμα τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ

Ἄν μέ ρωτοῦσε κάποιος, σέ ποιές ἀρετές στηρίζεται τό Εὐαγγέλιο, αὐθόρμητα θά ἀπαντοῦσα: σέ τρεῖς! Στήν πίστη, στήν ἐλπίδα καί στήν ἀγάπη! Σέ αὐτές τίς θεμελιώδεις γιά τό βίωμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀπό τόν κάθε Χριστιανό ἀρετές, στηρίζεται τό σύνολο τῆς ἀλήθειας τῶν λόγων τοῦ Κυρίου μας. Μιᾶς ἀλήθειας, πού ξεπερνᾶ τά στενά ὅρια τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς μέ τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά δεῖ, μόνον ὅσα τά μάτια τοῦ ἐπιτρέπουν νά ἀντικρίσει. Αὐτή τήν ἀλήθεια περιγράφουν οἱ εὐαγγελικές περικοπές μιά ἐκ τῶν ὁποίων θά ἀκούσουμε αὔριο στίς Ἐκκλησιές μας.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΝΗΣΤΕΙΏΝ

Απόστολος: Εβρ. α' 10 – β' 3

Ευαγγέλιο: Μάρκ. β' 1 – 12

20 Μαρτίου 2022

«Ιδών δε ο Ιησούς την πίστιν αυτών λέγει τω παραλυτικώ, τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου»

Η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, που έχει σαν κατάληξη το Πάσχα, έχει και σαν στόχο να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την ουσία του Πάσχα, που δεν είναι άλλη από τη συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι «το Πάσχα ημών υπέρ ημών ετύθη Χριστός». Κατά συνέπεια και ο εορτασμός του Πάσχα πρέπει να είναι, κατά το δυνατόν, αντάξιος αυτού του γεγονότος. Δηλαδή της αναγνώρισης ότι ο Χριστός θυσιάστηκε για μας. Μια θυσία, που αποκάλυπτε από τη μια την έκταση της τραγωδίας του ανθρώπου, λόγω της αμαρτίας και από την άλλη την ύψιστη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο.

Κυριακή Β΄ των Νηστειών (Αγίου Γρηγορίου Παλαμά), Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μκ. β΄ 1-12 (20-03-2022)

Πρεσβ. Φιλίππου Φιλίππου

Η Σημασία της πίστεως

Μέσα από το θαύμα αυτό της θεραπείας του παραλυτικού αναδεικνύεται η πίστη τόσο του ίδιου του παραλυτικού, όσο και των ανθρώπων που τον μετέφεραν. Η πίστη έγινε η αίτια της αφέσεως των αμαρτιών του παραλυτικού και της πλήρους θεραπείας του. Οι άνθρωποι που μετέφεραν τον παραλυτικό στον Ιησού ήταν πεπεισμένοι ότι μόνο ο Ιησούς μπορούσε να τον θεραπεύσει. Αυτό το διαπιστώνουμε από το γεγονός ότι ενώ είδαν τόσο πλήθος μαζεμένο και δεν μπορούσαν να πλησιάσουν δεν απογοητεύτηκαν και δεν παράτησαν την προσπάθεια τους. Αντίθετα προέβηκαν σε ριψοκίνδυνες πράξεις, ανεβάζοντας τον παραλυτικό στη στέγη του σπιτιού που βρισκόταν ο Ιησούς και χαλώντας το μέρος πάνω από τον Ιησού έτσι ώστε να καταφέρουν να τον κατεβάσουν μπροστά του. Ο Ιησούς βλέποντας την ισχυρή θέληση τους και την ακλόνητη πίστη τους, προσφέρει ως επιβράβευση την άφεση των αμαρτιών και τη θεραπεία τουπαραλυτικού.

Κυριακή Β’ των Νηστειών (Αγίου Γρηγορίου Παλαμά), Αποστ. Ανάγνωσμα: Εβρ. α΄ 10- β΄ 3 (20-03-2022)

Διακόνου Χαρίτωνος Θεοδώρου

Τόσο στην Αγία Γραφή και στην Ιερά Παράδοση γίνονται πολλές αναφορές σχετικά με την ύπαρξη και τη δράση των αγγέλων. Άγγελοι φυλάσσουν το Παράδεισο, άγγελοι διδάσκουν στον Αδάμ τον τρόπο καλλιέργειας της γης, ενώ άγγελοι εμφανίζονται στον Αβραάμ, το Λωτ, κατά την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και σε πολλούς από τους προφήτες. Μέσα στην Καινή  Διαθήκη ή καλύτερα μέσα από αρκετά χωρία της εντοπίζει κανείς οι άγγελοι να μνημονεύονται όπως είναι κατά τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και καθ’ όλη τη πορεία του Ιησού από τη Γέννηση μέχρι και την Ανάληψή του. 

  μεγάλη ἀνακαίνιση τοῦ κόσμου – Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 20 Μαρτίου 2022

Ἡ μεγάλη ἀνακαίνιση τοῦ κόσμου

Τὴν ἀσύγκριτη παντοδυναμία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ὑπεροχή του ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀγγέλους τονίζει ἡ ἀποστολικὴ περικοπή, ποὺ ἀκούσαμε σήμερα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή.

1. Πρόσκαιρος ὁ παρὼν κόσμος

Ἀρχικὰ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, θέλον­τας νὰ τονίσει ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χρι­στὸς εἶναι ὁ Δημιουργὸς τῆς κτίσεως, παραπέμπει στὸν 101ο ψαλμό. Ἐκεῖ ὁ Ψαλμωδὸς ἀπευθύνεται στὸν Χριστὸ καὶ Τοῦ λέει: Ἐσύ, Κύριε, στὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας στήριξες τὴ γῆ καὶ τὴν ἑδραίωσες μέσα στὸ οὐράνιο στερέωμα, καὶ ἔργα τῶν χεριῶν σου εἶναι οἱ οὐρανοί. «Αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται».

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Β΄ Νηστειών

20 Μαρτίου 2022

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Φλέγονταν οἱ κάτοικοι τῆς Καπερναούμ ἀπό τήν πνευματική δίψα καί τόν ἐσωτερικό πόθο νά ἀκούσουν τόν λόγο τοῦ Κυρίου. Εἶναι  συνηθισμένη ἡ σημερινή εἰκόνα πού μᾶς παρουσιάζει ἡ Εὐαγγελική περικοπή, μιά εἰκόνα μέ πλῆθος κόσμου, πού κατέκλυσε κάθε χῶρο τοῦ σπιτιοῦ πού βρισκόταν ὁ Κύριος. Ὁ κόσμος αὐτός ἦταν ὁ εὐλογημένος λαός, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ,πού ἔτρεχε νά ἀκούσει τόν Χριστό,νά ἀκούσει τά θεία Του λόγια,πού μαγνήτιζαν καί ἀποτελοῦσαν τή ζωογόνα καί ποτιστική πνευματική βροχή, ἡ ὁποία ἔδινε ζωή στήν κατάξηρη πνευματική γῆ.

ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022 – Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

(Μαρκ. β΄ 1-12) (Εβρ. α΄ 10-β΄ 3)

Ευχαριστιακές ενατενίσεις

«Τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου»

Ζωηφόρα ήταν τα μηνύματα που αντλήσαμε την περασμένη Κυριακή, που ήταν αφιερωμένη στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας. Σε συνέχεια των ψυχωφελών αυτών μηνυμάτων, η δεύτερη Κυριακή των Nηστειών έρχεται με τα ξεχωριστά της πνευματικά νοήματα να μας ενδυναμώσει για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας που οδηγεί στη συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό σ’ ένα ευλογημένο οδοιπορικό. Μάλιστα για να μας ενισχύσει στην πορεία μας, η μητέρα μας Εκκλησία προβάλλει τη μεγάλη μορφή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο οποίος όρθωσε το πνευματικό ανάστημά του απέναντι σε όλους εκείνους που επιχειρούσαν να διασαλεύσουν την αλήθεια της πίστεως και να διαβρώσουν το οικοδόμημα της Εκκλησίας του Χριστού.

 Μερικές ψυχολογικές ἐπισημάνσεις στό ἔργο τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

 Παύλου Κυμίση

Καθηγητοῦ Ψυχιατρικῆς

Ἔγραφε ὁ μεγάλος Ρῶσος ὀρθόδοξος θεολόγος π.Γεώργιος Φλωρόφσκυ, ὅτι στήν ἐποχή μας ὑπάρχει “πείνα θεολογίας“, τόσο μεταξύ τῶν κληρικῶν, ὅσο καί μεταξύ τῶν λαϊκῶν. Αὐτή τήν πείνα ἔρχεται νά ἱκανοποιήσει αὐτό τό Συνέδριο…

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὑποστηρίζοντας τούς ἡσυχαστές καί ἑρμηνεύοντας τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἀπέκρουσε τόν φιλόσοφο Βαρλαάμ, πού ἦταν δεμένος στό ἅρμα τοῦ δυτικοῦ ἀνθρωποκεντρικοῦ οὑμανισμοῦ. Ἐπηρεασμένος ἀπό τή φιλοσοφία τῆς Δύσης, πού εἶχε ἔντονα χρωματισθεῖ ἀπό τήν Πλατωνική σκέψη, προσπαθοῦσε νά γελοιοποιήσει τούς ἡσυχαστές, ἰσχυριζόμενος ὅτι οἱ ἐμπειρίες τους ἦταν ἀποτέλεσμα φαντασιώσεων ἤ ἁπλές ἐκδηλώσεις φυσικῶν κτιστῶν φαινομένων.

ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

Metr. ΑΝΤΗΟΝΥ ΒLΟΟΜ

Σέ ἕναν ἀπό τούς Ψαλμούς διαβάζουμε τόν παρακάτω στίχο· «Οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν, ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσι..» (Ψαλμ. 125, 5)12. ῎Αν στίς ἑβδομάδες τῆς προετοιμασίας πού πέρασαν, ἀντικρύσαμε νά καθρεφτίζεται στίς παραβολές ὅ,τι εἶναι ἄσχημο καί ἀνάξιο γιά μᾶς, ἄν σταθήκαμε μπροστά στό κριτήριο τῆς συνειδήσεώς μας καί τοῦ Θεοῦ, τότε ὄντως ἔχουμε σπείρει τή σωτηρία μας ἐν δάκρυσι. Καί ὅμως, ὑπάρχει ἀκόμη χρόνος, διότι ἀκόμη κι ὅταν μπαίνουμε στόν καιρό τῆς συγκομιδῆς, ὁ Θεός μᾶς δίνει ἕνα περιθώριο· προχωρώντας πρός τή Βασιλεία, πρός τήν ῾Ημέρα τῆς ᾿Αναστάσεως, μποροῦμε ἀκόμη, κάθε στιγμή, μέ τήν προοπτική τῆς σωτηρίας, ἐνώπιον τῆς νίκης τοῦ Θεοῦ, νά στρεφόμαστε πρός αὐτόν μέ εὐγνωμοσύνη καί συντριβή μαζί καί νά λέμε, «῎Οχι, Κύριε! Μπορεῖ νά εἶμαι ὁ ἐργάτης τῆς ἑνδεκάτης ὥρας, ἀλλά δέξου με, ὅπως τό ἔχεις ὑποσχεθεῖ!».

Ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Σέ πνευματικό του παιδί (Πίστις)

Ἕνας συνάδελφός σου σού ἐπαναλαμβάνει συνεχῶς: “ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ!” Καί αἰσθάνεσαι σά νά σέ χτυπᾶ μέ μαστίγιο. Κι ἐσύ ἀγωνιᾶς γιά τήν ψυχή του καί τή ζωή του. Καί καλά σκέφτεσαι.

Ἄν δέν ὑπάρχει ὁ Ζῶν κι ὁ Παντοδύναμος Θεός κι ἄν δέν εἶναι ἰσχυρότερος ἀπό τό θάνατο, τότε ὁ θάνατος εἶναι ὁ μοναδικός κυρίαρχος. Καί ἡ κάθε ζωντανή ὕπαρξη δέν εἶναι παρά ἕνα κλωτσοσκούφι τοῦ θανάτου. Ἕνα ποντικάκι στό στόμα τῆς γάτας. Μία φορά, ἀντικρούοντάς τον, τοῦ εἶπες: “Ὁ Θεός ὑπάρχει. Γιά σένα δέν ὑπάρχει”.

ΟΙ ΚΥΡΙΩΤΕΡΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ

 Τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

1. Κάθε χριστιανός ὀφείλει ν᾽ ἀγαπᾶ τό Θεό. Ὀφείλεις ν᾽ ἀγαπᾶς τόν Κύριο καί Θεό σου μ᾽ ὅλη σου τήν καρδιά καί μ᾽ ὅλη σου τήν ψυχή καί μ᾽ ὅλο σου τό νοῦ. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη καί μεγάλη ἐντολή (Ματθ. 22, 37). Ἄν μ᾽ ἀγαπᾶτε, τηρῆστε τίς ἐντολές μου (Ἰω. 14, 15). Ὅποιος ἐγκολπώθηκε τίς ἐντολές μου καί τίς ἐκτελεῖ, ἐκεῖνος εἶναι πού μ᾽ ἀγαπᾶ. Καί ὅποιος ἀγαπᾶ ἐμένα, θ᾽ ἀγαπηθεῖ ἀπό τόν Πατέρα μου καί θά τόν ἀγαπήσω κι ἐγώ καί θά φανερώσω μέσα του μυστικά τόν ἑαυτό μου (Ἰω. 14, 21). Ὅποιος δέν μ᾽ ἀγαπᾶ, δέν τηρεῖ τίς ἐντολές μου (Ἰω. 14, 24). Ἀγαπᾶτε τό Χριστό, ἄν καί δέν τόν ἔχετε γνωρίσει (Α’ Πέτρ. 1, 8). Ὅποιος ἀγαπᾶ τόν Πατέρα, ἀγαπᾶ καί τόν Υἱό, πού γεννήθηκε ἀπό τόν Πατέρα (Α’ Ἰω. 5, 1).

Ἐξήγηση τῆς Γ΄ Ὠδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου

Ἀνδρέας Θεοδώρου

Ὠδὴ Γ’.

Ὁ Εἱρμὸς

 «Τοὺς σούς ὑμνολόγους, Θεοτόκε, ὡς ζῶσα καὶ ἄφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας πνευματικὸν στερέωσον καὶ ἐν τῇ θείᾳ δόξῃ σου στεφάνων δόξης ἀξίωσον».

Αὐτῶν πού σὲ ὑμνολογοῦν, Θεοτόκε, σὰν πλούσια καὶ ζωντανὴ πηγὴ δωρεῶν, στερέωσε τὸν πνευματικὸ θίασο πού ἔχουν συγκροτήσει· καὶ στή θεία δόξα σου ἀξίωσέ τους νά λάβουν στεφάνια δόξας ἀμάραντης.

 Ἡ σιωπή καί ὁ λόγος τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ,

Μαντζαρίδης Γεώργιος

Δυό μέρες τοῦ ἔτους ἀφιερώνονται στή μνήμη τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Ἡ δεύτερη Κυριακή τῶν Νηστειῶν τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καί ἡ 14η Νοεμβρίου. Τή δεύτερη Κυριακή τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, πού ἔρχεται ὡς προέκταση τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, γιορτάζεται ἡ νίκη τῆς διδασκαλίας του ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν ἀντιλήψεων τῶν ἀντιπάλων του.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ

Σύντομος βίος

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς εἶναι ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους Πατέρες καί διδασκάλους τῆς μυστικῆς καί νηπτικῆς θεολογίας καί τῆς δογματικῆς ἀλήθειας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Καταγόταν ἀπό ἀριστοκρατική καί πλούσια γενιά. Οἱ γονεῖς του προέρχονταν ἀπό τήν Μ. Ἀσία. Μέ τήν προσπέλαση ὅμως τῶν Τούρκων στά Βυζαντινά ἐδάφη, ἀναγκάστηκαν νά ἐγκαταλείψουν τήν πατρίδα τους καί νά ἐγκατασταθοῦν στήν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ ὁ πατέρας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου ἔφτασε σέ μεγάλα ἀξιώματα καί ἔγινε Συγκλητικός. Ἀλλά ἡ πίστη του καί ἡ ἀγάπη του γιά τό Θεό, δέν τόν ἄφηναν νά προσφερθεῖ ὁλοκληρωτικά στά κοσμικά ἀξιώματα καί στίς τιμές.

 «Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ».

Ἅγιος Τύχων Ζαγκόρσκ

Ἰησοῦ Υἱὲ Θεοῦ, ἐλέησόν με. Νά εἶσαι τροφὴ καὶ ποτὸ τῆς ψυχῆς μου. Νά εἶσαι πηγὴ γιά τή διψῶσα ψυχή μου. Νά εἶσαι τὸ φῶς γιά τη σκοτισμένη ψυχή μου. Νά εἶσαι παρηγοριά μέσα στίς θλίψεις μου. Νά εἶσαι ἀγαλλίαση στή λύπη μου. Νά εἶσαι λύτρωση στήν αἰχμαλωσία μου. Νά εἶσαι εἰρήνη καὶ ἡσυχία ἔναντι τῆς κακῆς συνειδήσεώς μου.

 Πῶς νὰ ἀντιδροῦμε στὶς ἀμφιβολίες γιὰ τὴν πίστη μας

Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος

Ἀμφιβολίες γύρω ἀπό τόν Θεό καί τήν πίστη ἔχουν κάποτε-κάποτε σχεδόν ὅλοι. Μποροῦν, ὡστόσο, νά τίς διώξουν εὔκολα μέ σκέψεις ἀντιρρητικές, πού ἐπιβεβαιώνουν τήν ἀλήθεια τῆς θείας ἀποκαλύψεως γιά τόν κόσμο καί τόν ἄνθρωπο: ἡ τάξη καί ἁρμονία τοῦ σύμπαντος, τό θαῦμα τῆς ζωῆς, ὅλα τά ἄλλα ὑπερφυσικά καί ἐξαίσια θαύματα τοῦ Κυρίου καί τῶν ἁγίων Του, πάνω ἀπ’ ὅλα ὅμως ἡ μαρτυρία τῆς συνειδήσεως τῶν καλοπροαίρετων καί ἁγνῶν ψυχῶν.

 ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς

Ἡ (νηστεία εἶναι) ὁδός, μέ τήν ὁποία ἐσύ καί ἐγώ βαδίζουμε πρός τήν Ἀνάστασι. Τήν ἀνάστασι τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Ναί. Καί ἐσύ καί ἐγώ. Γι’ αὐτό ἡ νηστεία εἶναι θαυμαστή. Γιατί εἶναι ἕνας δρόμος. Γιά ποῦ; Γιά τήν Ἀνάστασι. Καί λοιπόν, αὐτό τί σημαίνει; Σημαίνει Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ θανάτου· Ἀνάστασι – νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας· Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ διαβόλου. Αὐτό εἶναι ἡ νηστεία! Σέ ἕνα θαυμάσιο στιχηρό αὐτῶν τῶν ἡμερῶν ψάλλαμε καί προσευχηθήκαμε: «Ἀκολουθήσωμεν τῷ διά νηστείας ἡμῖν, τήν κατά τοῦ διαβόλου νίκην ὑποδείξαντι, Σωτῆρι, τῶν ψυχῶν ἡμῶν» (Πέμπτη Α΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, Ἀπόστιχα Ἑσπερινοῦ).

 ΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε ἡ κατά σάρκα γεννήσασα τόν Θεόν Λόγον, γνωρίζω ὅτι δέν εἶναι εὐπρεπές, οὐδέ ἄξιον εἰς ἐμέ τόν πανάσωτον, τόν ἔχοντα μεμολυσμένους τούς ὀφθαλμούς καί τά χείλη ἀκάθαρτα, νά ἴδω τήν εἰκόνα Σου τῆς Ἁγνῆς, τῆς Ἀειπαρθένου, τῆς ἐχούσης τό σῶμα καί τήν ψυχήν καθαρά καί ἀμόλυντα, ἀλλ᾽ ἀπεναντίας πρέπει νά μισηθῶ ὁ ἄσωτος καί νά ἐπιτιμηθῶ ὑπό τῆς ὑμετέρας καθαρότητος. Πλήν ἐπειδή ὁ Θεός τόν Ὁποῖον ἐγέννησες, ἔγινεν ἄνθρωπος ὅπως καλέσῃ τούς ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν, λαμβάνω καί ἐγώ τό θάρρος καί προσέρχομαι πρός Σέ, παρακαλῶν μετά δακρύων.

 Ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ

 Ὅσιος Μακάριος τῆς Ὄπτινα

Ἄκουσε! Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος λέει γιά τόν ἄνθρωπο πού ἐμπιστεύεται τόν ἑαυτό του στήν θεία Πρόνοια: «Ἐπʼ ἐμέ ἤλπισε, καί ρύσομαι αὐτόν· σκεπάσω αὐτόν, ὅτι ἔνγνω τό ὄνομά μου. Κεκράξεται πρός με, καί ἐπακούσομαι αὐτοῦ, μετ’ αὐτοῦ εἰμί ἐν θλίψει· ἐξελοῦμαι αὐτόν καί δοξάσω αὐτόν» (Ψαλμ. 90: 14-15). Οἱ θλίψεις καί τά βάσανα ἑδραιώνουν τήν πίστη μέσα μας, καί μᾶς διδάσκουν νά περιφρονοῦμε τόν κόσμο καί τή δόξα του.

 Γιά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ

Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

«Ἀλλοίμονο στόν καιρὸν ἐκεῖνο πού δέν σὲ ἀγαποῦσα», λέγει κάπου πρὸς τὸν Θεό, φλεγόμενος ἀπὸ ἔρωτα, ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος. Ἐγὼ δὲ μεταβάλλοντας ἐλαφρῶς τὸν λόγο, θὰ ἔλεγα ἀναλόγως: ἀλλοίμονο στόν καιρὸν ἐκεῖνο πού δέν εἶχαν ἐκδοθῇ διὰ τοῦ τύπου τὰ πάνσοφα καὶ θαυμαστὰ καὶ θεόβροντα συγγράμματα τοῦ μεγάλου φωστῆρος τῆς Θεσσαλονίκης Γρηγορίου. Ἂς χαθῆ ὁ φθόνος! Μᾶλλον δὲ ὁ πατὴρ τοῦ φθόνου, ὁ ὁποῖος ἄφησε τὰ συγγράμματα αὐτὰ κάπου τέσσερις αἰῶνες καὶ πλέον μέσα στό σκότος, παραπεταμένα σὲ μίαν ἄκρη, καὶ μόλις νά σωθοῦν ἀπὸ τὴν φθορά, αὐτά πού ἦσαν ὄχι μόνον ἄξια ἀλλὰ καὶ ὑπεράξια νά ἰδοῦν τὸ φῶς τῆς οἰκουμένης ὁλοκλήρου, γιά νά μὴν εἴπω ἄξια καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ οὐρανοῦ.

 Ἡ πορεία τῆς τελειώσεως τοῦ ἀνθρώπου κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ

Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης

Ἡ ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν νόμο τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου προϋποθέτει τὴν ἀνακαίνισή του. Ἡ Ἐκκλησία πρεσβεύει τὴν καθολικὴ ἀλήθεια ὄχι μόνο στὸν χῶρο τῆς δογματικῆς ἀλλὰ καὶ στὸν χῶρο τῆς ἡθικῆς, διασφαλίζοντας ἔτσι καὶ τὴν καθολικὴ καταξίωση καὶ τελείωση τοῦ ἀνθρώπου ὡς προσώπου. Ὁ Χριστιανισμὸς καλεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Ἡ συνάντηση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεὸ ἔχει ὑπαρξιακὸ χαρακτήρα. Ὁλόκληρος ὁ πολιτισμὸς καὶ ἡ νοοτροπία μας, ἡ ἐπιστήμη καὶ ἡ τεχνολογία μας, κατευθύνουν τὸν ἄνθρωπο πρὸς τὰ ἔξω. Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ. Κάθε δώρημα τοῦ Θεοῦ ἔχει δυναμικὸ χαρακτήρα. Τὸ σῶμα εἶναι καλὸ καὶ δεκτικό τῆς ἀνακαινιστικῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.

 Λόγος περὶ πίστεως

Λόγος περὶ πίστεως. Καὶ διδασκαλία γιὰ ἐκείνους πού λένε, ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν ἐκεῖνοι πού βρίσκονται μέσα στὶς φροντίδες τοῦ κόσμου νὰ φτάσουν στὴν τελειότητα τῶν ἀρετῶν. Καὶ διήγηση ἐπωφελὴς στὴν ἀρχή.

Ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος θεολόγος,

[1]Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες· εἶναι καλὸ νὰ διακηρύττουμε σὲ ὅλους τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ φανερώνουμε στοὺς πλησίον μας τὴν εὐσπλαχνία καὶ τὴν ἀνείπωτη ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς. « Ἐγὼ λοιπόν, καθὼς τὸ βλέπετε, μήτε νηστεῖες ἔκανα, μήτε ἀγρυπνίες, μήτε χαμαικοιτίες, ἀλλὰ μόνο ταπεινώθηκα καὶ ὁ Κύριος σύντομα μὲ ἔσωσε», λέει ὁ θεῖος Δαβίδ. Καὶ μπορεῖ κανεὶς νὰ πεῖ πολὺ πιὸ σύντομα: «Μόνο πίστεψα, καὶ μὲ δέχτηκε ὁ Κύριος».

ΚΑΤΗΧΗΣΗ Ε´

Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων

Γιά τούς Φωτιζόμενους, πού ἔγινε στά Ἱεροσόλυμα καί ἀναφέρεται στό θέμα τῆς Πίστεως. Γίνεται καί ἀνάγνωση ἀπό τήν πρός ῾Εβραίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, στό χωρίο· «῾Η πίστη εἶναι ἡ ὕπαρξη αὐτῶν πού ἐλπίζουμε, χωρίς τώρα νά τά βλέπουμε, ἀλλά ἡ πίστη τά κάνει στήν ψυχή μας φανερά, σάν νά τά βλέπουμε. Μ᾿ αὐτήν οἱ προπάτορές μας ἀπέκτησαν τήν καλή μαρτυρία» (῾Εβρ. 11, 1-2) καί ὅσα σχετικά ἀκολουθοῦν.

 ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ

 Ἁγίου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ τοῦ Παλαμᾶ

1. Πιστεύομε στό Θεό, καί πιστεύομε τόν Θεό· ἄλλο τό ἕνα καί ἄλλο τό ἄλλο. Πραγματικά πιστεύω τόν Θεό σημαίνει ὅτι θεωρῶ βέβαιες κι᾽ ἀληθινές τίς ἐπαγγελίες πού μᾶς ἔδωσε: Πιστεύω στόν Θεό σημαίνει ὅτι ἔχω ὀρθόδοξο φρόνημα. Πρέπει δέ νά τά ἔχωμε καί τά δύο, νά εἴμαστε ἀληθινοί καί στά δύο καί νά συμπεριφερώμαστε ἔτσι, ὥστε καί νά γινόμαστε πιστευτοί ἀπό ἐκείνους πού βλέπουν σωστά καί νά εἴμαστε πιστοί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πρός τόν Ὁποῖο ἀπευθύνεται ἡ πίστις. Ἔτσι ὡς πιστοί νά δικαιωνώμαστε ἀπό Αὐτόν «διότι», λέγει «ἐπίστευσε ὁ Ἀβραάμ καί τοῦτο τοῦ λογαριάστηκε γιά τήν δικαίωσή του» (Ρωμ. 4, 3).

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΩΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Πρωτ. Βασίλειος Ἰ. Καλλιακμάνης

1. Τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα (Μάρκ. 2, 1-12)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Καπερναούμ· καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. Καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. Καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων· καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· Τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας;

 Ἡ σιωπή καί ὁ λόγος τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

 Μαντζαρίδης Γεώργιος 

Ἡ σιωπή καί ὁ λόγος εἶναι πράγματα ἀντίθετα στήν καθημερινή μας ζωή. Ὁ λόγος διαλύει τή σιωπή. Καί ἡ σιωπή διακόπτει τό λόγο. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὡς ἡσυχαστής ἦταν βασικά ἄνθρωπος τῆς σιωπῆς. Ἀπέφευγε τό λόγο, ὅπως ἄλλωστε καί τή συγγραφή. Ὁ ἴδιος σημειώνει ὅτι πολλοί μεγάλοι πατέρες τῆς ἐρήμου, μολονότι θά μποροῦσαν νά γράψουν σπουδαῖα καί ὠφέλιμα πράγματα, δέν τό ἔκαναν, γιά νά μή διακόψουν τήν σιωπή καί τήν κοινωνία τους μέ τό Θεό. Κατακρίνει μάλιστα τόν ἑαυτό του καί λέει ὅτι ὁ ἴδιος συνήθιζε νά γράφει, ὅταν ὑπῆρχε κάποια ἐπείγουσα ἀνάγκη. Καί γνωρίζουμε πόσο πολλά καί δυνατά κείμενα ἔγραψε, ὅταν ἡ ἀνάγκη αὐτὴ ἦταν ὁ κίνδυνος νά παραχαραχθεῖ ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία.

Κυριακή της Ορθοδοξίας. 

Αγίου Νικολάου Αχρίδος

«Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών»  (Α' Ιω. 5, 5)

...Η κύρια νίκη της Εκκλησίας η οποία σήμερα προβάλλει μπροστά μας είναι η νίκη κατά της εικονομαχίας. Οι αγώνες και οι διαμάχες για τις εικόνες κράτησαν πάνω από διακόσια χρόνια.

Οι εικονομάχοι ήταν οι εσωτερικοί εχθροί της Εκκλησίας οι οποίοι ήταν πάντοτε και οι πιο επικίνδυνοι επειδή πολλοί από αυτούς είχαν στα χέρια τους δύναμη κοσμική ή εξουσία εκκλησιαστική.

Κυριακή Α΄ τῶν νηστειῶν (τῆς Ὀρθοδοξίας).

Γερμανοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως

Ἰωαν. α΄, 44-52

Εἰς τὴν πρώτην Κυριακὴν τῶν νηστειῶν καὶ εἰς τὴν τῶν Ἁγίων καὶ σεπτῶν εἰκόνων ἀναστήλωσιν

«Πόσο ἀγαπημένες εἶναι οἱ σκηνὲς σου Κύριε τῶν δυνάμεων. Λειώνει ἀπὸ τὸν πόθο καὶ χάνεται ἡ ψυχή μου νὰ βρεθῆ στὶς αὐλὲς τοῦ Κυρίου»· ὄχι γιὰ τὴν ὀμορφιὰ τῶν κτιρίων καὶ τὸ καλὸ χτίσιμο τῶν τοίχων καὶ τὴ στιλπνότητα τῶν μαρμάρων καὶ γιὰ ὅλα ὅσα φιλοτέχνησε μὲ ἔξυπνες ἐπινοήσεις ἐπδέξιος τεχνίτης. Ὅλα αὐτὰ σὲ δεύτερη μοῖρα τὰ θέτει ὁ Θεὸς κι εἶναι μικρὴ ἡ ἀξία τῶν ἄψυχων τούτων. Αὑτὸ ποὺ εἶναι στὴ πρώτη γραμμὴ του μετώπου γιὰ τὸν Κύριο καὶ κρίνεται ἄξιο γιὰ κάθε φροντίδα εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τὸ πολύτιμο ὄν ποὺ εἶναι ὁ κόσμος ὅλος ἡ τιμή του, κατὰ τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνρθωπος ὁ οὐράνιος κι ἐπίγειος, ὁ σύνδεσμος τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς αὐτὸς ὁ μικρόκοσμος, γιὰ τὸν ὁποῖον ἔγινε ὅλος ὁ κόσμος.

Ομιλία εις την Κυριακήν της Ορθοδοξίας. 

Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς

(Ἀποσπάσματα)

 Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Σήμερα, ἀδελφοί καί ἀδελφές, εἶναι ἡ ἁγία Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, μία ἀπό τίς πενήντα δύο Κυριακές τοῦ ἔτους πού ὀνομάζεται Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας.

Μεγάλη καί ἁγία Κυριακή. Κυριακή, κατά τήν ὁποία ἑορτάζεται ἡ νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψεύδους, ἐναντίον κάθε ἀναλήθειας, ἐναντίον κάθε αἱρέσεως, ἐναντίον κάθε ψευδοθεοῦ· νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψευδοῦς διδασκαλίας, ἐναντίον κάθε ψευδοῦς φιλοσοφίας, ἐπιστήμης,  πολιτισμοῦ, εἰκόνος. Ἁγία νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί αὐτό σημαίνει ἁγία νίκη τῆς Παναληθείας.

Λόγος εις την Α’ Κυριακή των Νηστειών

Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας

Την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής η Αγία μας Εκκλησία πανηγυρίζει το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, της ορθής πίστεως, η οποία καταπάτησε όλες της αιρέσεις και στερεώθηκε για πάντα. Γι’ αυτό η Κυριακή αυτή καλείται Κυριακή της Ορθοδοξίας. Οι αιρέσεις φάνηκαν ήδη απαρχής του χριστιανισμού. Οι ίδιοι οι   Απόστολοι του Χριστού προειδοποιούσαν τους συγχρόνους τους, και μαζί τους και εμάς, για τον κίνδυνο από τους ψευδοδιδασκάλους.

 Λόγος περί πίστεως

(Ηλία Μηνιάτη (1669-1714), Επισκόπου Κερνίτσης και Καλαβρύτων)

Απεκρίθη Ναθαναήλ και λέγει τω Ιησού – Ραββί, συ ει ο Υιός του Θεού, συ ει ο Βασιλεύς του Ισραήλ». (Ιω. 1, 50)

Όταν με πολλή ευλάβεια σκέπτομαι την αρχή, την αύξηση, και τη στερέωση της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, ανακαλύπτω μυστήρια, ευρίσκω θαύματα, από την μια μεριά τόσον πολλά που μου είναι αδύνατον να τα περιγράψω με λόγια και από την άλλη τόσον υψηλά που μου είναι αδύνατον να φθάσω εκεί με το νου μου!

Ἡ σημαία μὲ τὸ αἷμα καὶ τὸ στέμμα. Α΄ Κυρ. Νηστειῶν (τῆς Ὀρθοδοξίας). 

(†) ἐπίσκοπος Γεώργιος Παυλίδης Μητροπολίτης Νικαίας

«Ραββί, σὺ εἶ ὁ ὑιὸς τοῦ Θεοῦ...»

Ὅταν κατὰ τὴν Ρωμαϊκὴν ἐποχή, ἀγαπητέ μου ἀναγνῶστα, ἐπέστρεφεν ἀπὸ νικηφόρον πόλεμον ὁ νικήτὴς στρατηγὸς ἤ αὐτοκράτωρ, ὁ λαὸς τῆς Ρώμης τοῦ ἐπεφύλασσε μεγαλειώδη ὑπποδοχή. Ζητωκραυγαὶ καὶ ἀλαλαγμοὶ συνώδευαν τὸν θριαμβευτὴν, ὁ ὁποῖος ἐκάθητο στεφανωμένος εἰς μεγαλοπρεπὲς ἅρμα, ποὺ τὸ ἔσυραν ὑπερήφανα ἄλογα.

Ἡ πομπὴ αὐτὴ εἶναι γνωστὴ ὡς : Θ ρ ί α μ β ο ς.

 Κυριακή Α΄ Νηστειών (της Ορθοδοξίας)

Η Ορθοδοξία, να το ιδανικό μας,

+Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνου

 «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· οὐ ψευσόμεθά σοι, πατροπαράδοτον σέβας·... ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, ἐν σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα· εἰ δὲ καλέσοι καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα» (Ἰωσὴφ Βρυέννιος)

Τί θὰ πῇ ἰδανικό; Μέσα σὲ κάθε ἄνθρωπο,ἀγαπητοί μου, καὶ στὸν πιὸ ἀτελῆ, ὑπάρχεικάποια εἰκόνα εὐτυχίας, ἕνα ὅραμα ζωῆς, ἕνας σκοπὸς πρὸς τὸν ὁποῖο συγκλίνουν ὅλες οἱ σκέψεις καὶ ἐνέργειές του· καὶ σκοπὸς εἶνε ἡ ἰδέα ἐκείνη ποὺ κυριαρχεῖ ἐπάνω σὲ ὅλες τὶς ἄλλες ἰδέες καὶ συναισθήματα καὶ ἀποτελεῖ τρόπον τινὰ τὸν κεντρικὸ ἄξονα γύρω ἀπ᾽τὸν ὁποῖο στρέφεται ἡ ζωή του. Καὶ ὅπως ἡἀξία μιᾶς λεπτεπίλεπτης μηχανῆς,

Κυριακή Α΄ Νηστειών (της Ορθοδοξίας): Η Εικόνα στην Ορθόδοξη Εκκλησία 

Δημήτριος Παναγόπουλος

Η Εικόνα είναι μία έκφραση της θείας οικονομίας, η οποία συνοψίζεται στη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας που λέει: «Ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός».

Η Εκκλησία έδωσε τόσο μεγάλη σημασία στην Εικόνα, ώστε κήρυξε και κηρύττει ότι η νίκη κατά των Εικονομάχων υπήρξε θρίαμβος της Ορθοδοξίας, τον οποίο εορτάζουμε κατά την πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Κυριακή Α΄ Νηστειών της Ορθοδοξίας

†Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Κυριακή Α΄ Νηστειών της Ορθοδοξίας

Η οδός της σωτηρίας

Σήμερα, κατά το Ευαγγέλιο, ο Χριστός μας, μετά την πρόσκληση προς τον Ανδρέα, τον Πέτρο, και τον Ιωάννη, κάλεσε ως μαθητή Του και τον Φίλιππο. «Ακολούθησέ με», του λέγει ο Ιησούς, και εκείνος Τον ακολουθεί. Εδώ βλέπουμε πόση έλξη ασκεί ο λόγος του Χριστού, το πρόσωπό Του, η παρουσία, το καλό Του πρόσταγμα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (13-03-2022)

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

     Ἀπό τό Ἱερό Εὐαγγέλιο γνωρίζουμε ὅτι ἡ Ναζαρέτ ἦταν μικρή καί κακόφημη. Δέν ἐντυπωσίαζε καθόλου. Γι’ αὐτό καί ὁ Ναθαναήλ, μόλις ἄκουσε τόν φίλο του τόν Φίλιππο νά τοῦ λέει ὅτι εὑρῆκε τό Μεσσία τοῦ κόσμου πού κατάγεται ἀπό τή Ναζαρέτ, ἀντέδρασε καί εἶπε τό πασίγνωστο: «Μά εἶναι δυνατό νά εἶναι ὁ Χριστός ἀπό τή Ναζαρέτ, ἀφοῦ ἡ Ναζαρέτ δέν μπορεῖ νά βγάλει τίποτε καλό; «Ἐκ Ναζαρέτ δύναταί τι ἀγαθόν εἶναι;».

2022 ΜΑΡΤΙΟΥ 13 – ΚΥΡΙΑΚΗ Α  ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (Ιω. 1, 44-52)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Παντάνασσα, στις 8/3/1998)

Θησαυροφυλάκια οι άγιες εικόνες

Σήμερα είναι η Κυριακή της Ορθοδοξίας η Κυριακή των αγίων εικόνων. Και θυμόμαστε ότι οι άγιοι Πατέρες μας με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος μας δίδαξαν ότι έχουμε χρέος να τιμάμε και να προσκυνάμε τις άγιες εικόνες. Δηλαδή την εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, την εικόνα της Παναγίας Μητέρας Του και τις εικόνες των αγίων.

Κυριακή Α΄ των Νηστειών (Tης Ορθοδοξίας), Ευαγγ. Aνάγνωσμα: Ιω. α΄ 44 – 52 (13-03-2022)

Πρεσβυτέρου Ανδρέα Παπαμιχαήλ

Η Κυριακή αυτή, η πρώτη των Νηστειών, είναι αφιερωμένη στους ιερούς αγώνες και τη νίκη της Ορθοδοξίας. Ειδικότερα, γιορτάζουμε την αποκρυστάλλωση της αλήθειας της Εκκλησίας μας από την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο και την αναστύλωση των ιερών εικόνων, μετά την πολυώδυνη περίοδο της εικονομαχίας που για περισσότερα από εκατό χρόνια ταρακουνούσε ισχυρά την ενότητα των πιστών. Έτσι σήμερα, στη λιτάνευση των ιερών εικόνων, γίνεται δέηση υπέρ πάντων «των της Ορθοδοξίας προμάχων ευσεβών βασιλέων, αγιωτάτων πατριαρχών, αρχιερέων, διδασκάλων, μαρτύρων, ομολογητών…» και ο λαός, μ’ ένα στόμα, αναφωνεί: «Αιωνία η μνήμη» (βλ. Συνοδικόν Ορθοδοξίας).

Κυριακή Α΄ των Νηστειών (Tης Ορθοδοξίας), Αποστ. Ανάγνωσμα: Εβρ. ια’ 24-26, 32-40 (13-03-2022)

Ρένου Κωνσταντίνου, θεολόγου, Καθηγητή Μ.Ε

Η σημερινή Κυριακή είναι η πρώτη της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και είναι γνωστή ως Κυριακή της Ορθοδοξίας. Ονομάστηκε έτσι διότι είναι ημέρα αφοσιωμένη στην ορθόδοξη πίστη και στους αγώνες, που διεξήγαγε δια μέσου των αιώνων η Εκκλησία. Αφετηρία και αφορμή για να καθιερωθεί ο εορτασμός υπήρξε η πανηγυρική αναστήλωση των αγίων εικόνων το 842 μ.Χ. από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα και τον πατριάρχη Μεθόδιο. Σταδιακά η γιορτή  αυτή προσέλαβε ένα ευρύτερο περιεχόμενο. Αποτέλεσε ανάμνηση της νίκης της Ορθοδοξίας ενάντια των ποικίλων εχθρών της.

Κυριακή 13η Μαρτίου 2022

Κυριακή Α΄ Νηστειῶν (Ὀρθοδοξίας)

(Ἰωάν. 1, 44 – 52).

«Εὑρίσκει Φίλιππος τόν Ναθαναήλ»

(Ἰωάν. 1, 46).

Λαμπρή ἡμέρα ξημέρωσε σήμερα, διότι γιορτάζει ἡ ἁγία μας Ὀρθοδοξία. Ἡμέρα χαρᾶς ἀλλά καί πολλῶν σκέψεων, καθώς προβληματιζόμαστε γιά τήν πορεία τῶν Ὀρθοδόξων στή σύγχρονη πραγματικότητα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

Απόστολος: Εβρ. ια' 24 – 26, 32 - 40

Ευαγγέλιο: Ιω. α' 44 - 50

13 Μαρτίου 2022

«Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ»

Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στην Ορθόδοξη πίστη και ζωή. Είναι μια εορτή που θυμίζει σε όλους μας τη δυναμική παρουσία της ορθόδοξης πίστης και ζωής μέσα στον κόσμο. Το γεγονός αυτό, μας κάνει μεν να χαιρόμαστε και να δοξάζουμε τον Θεό, αλλά και να απορούμε για ποιο λόγο, άραγε, μια τόσο μεγάλη και χαρμόσυνη εορτή τοποθετείται κατά την πένθιμη και κατανυκτική περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και μάλιστα κατά την πρώτη Κυριακή της; Δεν θα ήταν ορθότερο να εορταζόταν την ημέρα αυτή κάποιος μεγάλος ασκητής της Εκκλησίας μας, για να μας διδάσκει με τη βιοτή του «την τρίβον» της ασκήσεως;

 Μωσῆς τῷ καιρῷ τῆς ἐγκρατείας, Νόμον ἐδέξατο, καὶ λαὸν ἐπεσπάσατο, Ἠλίας νηστεύσας, οὐρανοὺς ἀπέκλεισε· τρεῖς δὲ Παῖδες Ἀβραμιαῖοι, τύραννον παρανομοῦντα, διὰ νηστείας ἐνίκησαν. Δι' αὐτῆς καὶ ἡμᾶς Σωτὴρ ἀξίωσον, τῆς Ἀναστάσεως τυχεῖν, οὕτω βοῶντας· Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.

(Δοξαστικό Αἴνων Α΄ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν)

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί. Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα, Α΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν. Ἑορτάζουμε τόν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔναντί τῶν αἱρέσεων ἐν μέσῳ τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς.

Ὀρθοδοξία σημαίνει ὀρθή πίστη καί ὀρθή λατρεία πρός τήν Ἁγία Τριάδα.

Ἡ πίστη καί ἡ λατρεία λοιπόν εἶναι ἀλληλένδετες μεταξύ τους, ἔτσι ὥστε δέν γίνεται νά λέμε ὅτι εἴμαστε ὀρθόδοξοι στήν πίστη ἄν ἐπίσης δέν πορευόμαστε καί ὀρθόδοξα, τηρώντας τίς ἐντολές καί συμμετέχοντας στήν λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Οἱ γίγαντες τῆς πίστεως – Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 13 Μαρτίου 2022

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 13 Μαρτίου 2022, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας (Ἑβρ. ια΄ 24-26, 32-40)

Οἱ γίγαντες τῆς πίστεως

Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα. Ἡμέρα θριάμβου γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας, καθὼς ἑορτάζουμε ἰδιαιτέρως τὴ νίκη κατὰ τῶν αἱρετικῶν εἰκονομάχων καὶ τὴν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰ­κόνων, ποὺ ἔγινε τὸ ἔτος 843. Ταυτόχρονα ὅ­μως πανηγυρίζουμε καὶ τὴ νίκη τῆς Ἐκκλησίας μας ἐναντίον ὅλων τῶν ἐχθρῶν της μέσα στοὺς αἰῶνες.

1. Ἡ πίστη θαυματουργεῖ

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 06 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022 (ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ)

ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

“ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος” (Ματθ. 6, 14)

Ὁ φιλεύσπλαγχνος Κύριός μας μᾶς παραγγέλλει σήμερα νὰ γράψουμε μὲ χρυσᾶ γράμματα μέσα στὶς καρδιές μας αὐτὰ τὰ ἱερά Του ἐντάλματα. Ἡ ἐπὶ γῆς Ἁγία Του Ἐκκλησία σὰν φιλόστοργη Μητέρα, ἀναγνωρίζοντας πόσο εὔκολο εἶναι νὰ σκοτισθεῖ ὁ νοῦς καὶ νὰ σκοντάψει ἡ συνείδηση τῶν παιδιῶν της, μεγαλόφωνα τὰ συμβουλεύει: “Παιδιά μου, σπλαγχνισθεῖτε κάθε ἀδελφό σας ποὺ σᾶς ἐπίκρανε καὶ συγχωρήστε τον. Αὐτὴ σας ἡ πράξη θὰ ἀναδείξει τὴν ἀνωτερότητά σας”.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Α΄ Νηστειών

13 Μαρτίου 2022

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Μιά παράδοση λέει ὅτι ἡ καλύτερη εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ἀποτυπώθηκε σέ ἕνα μανδήλιο. Τό μεγάλο γεγονός ὅμως, πού σήμερα ἑορτάζουμε καί πανηγυρίζουμε, εἶναι ὅτι ἡ εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἀποτυπώθηκε ἀπαράλλακτα στόν χῶρο  τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ σημερινή Κυριακή ἔχει συνδεθεῖ ἄρρηκτα μέ τήν ἀναστήλωση τῶν σεπτῶν εἰκόνων.

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022 – Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

(Ιω. α΄44-52) (Εβρ. ια΄ 24-26, 32-40)

Η λάμψη της Ορθοδοξίας

Η Ορθοδοξία στο πνευματικό της μέγεθος εμπερικλείει την αλήθεια στην ολοκληρωμένη της μορφή. Την Α΄ Κυριακή των Νηστειών ή της Ορθοδοξίας, όπως καθιερώθηκε να ονομάζεται, ξεδιπλώνονται ενώπιον μας βαθύτερα πνευματικά νοήματα, στα οποία ο πιστός καλείται να εντρυφήσει και να αντλήσει τα πιο ισχυρά εφόδια. Την πρώτη Κυριακή των Νηστειών, η Εκκλησία μας πανηγυρίζει τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας και τη λάμψη της αλήθειας της.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  «Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΩΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ» ΤΗΣ 13-3-2022

Κάθε χρόνο κατά τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, πού εἶναι ἀφιερωμένη στό ἔργο τῆς Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς, καλούμαστε νά κηρύξουμε, νά ἀπολογηθοῦμε γιά τήν πίστη μας, τή ζωή μας, τήν ταυτότητά μας καί τήν ἐλπίδα μας. Τὴν ἡμέρα αὐτή, πού εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς εἰκόνας, καὶ ἡ ἑορτὴ τῆς εἰκόνας εἶναι ἡ ἑορτὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἰκόνας τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε νὰ μαρτυρήσουμε περὶ τῆς Ἐκκλησίας ὡς πασχάλιας κοινότητας, πού πορεύεται πρὸς τὸ ἀτελεύτητο Πάσχα, περὶ τῆς Ἐκκλησίας ὡς εὐχαριστιακῆς κοινότητας, πού ἀναλαμβάνει στὴν προσευχὴ της ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὴν προσκαλεῖ νὰ λάβει μέρος στὴν Τριαδικὴ ἀγάπη.

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2022

Α΄ Στάση τῶν Χαιρετισμῶν.

«χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις».

Τή χαρά καί τήν παρηγοριά τῆς Θεομητορικῆς παρουσίας τιμοῦμε καί πάλι φέτος, πού ἀναπέμπουμε τόν Ἀκάθιστο Ὕμνο. Ἡ Παναγία εἶναι ἕτοιμη ἀδιάκοπα καί ἀνύστακτα νά μᾶς ἀκούει. Ἔμαθε νά ἀκούει τίς προσευχές τῶν παιδιῶν της, διότι πρῶτα ἔμαθε νά κάνει ὑπακοή στόν Πατέρα καί Δημιουργό της.

 Ἰδιόμελον Ἀποστίχων Ἑσπερινοῦ Δευτέρας

 Α΄Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν

Νηστεύσωμεν νηστείαν δεκτήν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ· ἀληθής νηστεία, ἡ τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσις, ἐγκράτεια γλώσσης, θυμοῦ ἀποχή, ἐπιθυμιῶν χωρισμός, καταλαλιᾶς, ψεύδους, καί ἐπιορκίας· ἡ τούτων ἔνδεια, νηστεία ἐστίν, ἀληθής καί εὐπρόσδεκτος.

                                                               Ἑρμηνευτική Ἀπόδοση

Ἄς νηστεύσουμε νηστεία δεκτή εὐάρεστη στόν Κύριο· ἀληθινή νηστεία εἶναι ἡ ἀποξένωση ἀπό τά κακά, ἡ ἐγκράτεια τῆς γλώσσας, ἡ ἀποχή ἀπό τό θυμό, ὁ χωρισμός ἀπό τίς ἀνάρμοστες ἐπιθυμίες, τήν καταλαλιά, τό ψέμα καί τήν ἐπιορκία· ἡ ἐγκράτεια ἀπ᾿ αὐτά εἶναι νηστεία ἀληθινή καί εὐσπρόσδεκτη.

Ἄνοιξα τὰ μάτια μπροστὰ σὲ μιὰ εἰκόνα

Georghiou Virgil

Τὸ πρῶτο πρόσωπο ποὺ ἀντίκρισαν τὰ μάτια μου, σὰν τὰ πρωτάνοιξα στὴ ζωή, ἦταν ὁ πατέρας μου. Πάντοτε φανταζόμουνα τὸ ἀνθρώπινο μνημονικὸ σὰν μία ταινία φωτογραφική, ποὺ ἀποτυπώνει ὅλες τὶς εἰκόνες τῆς ζωῆς, ἀπὸ τὴν κούνια ἴσαμε τὸν τάφο. Τὸ μάτι μοιάζει μὲ μιὰ φωτογραφικὴ μηχανή, ποὺ καταγράφει αὐτόματα ὅλα ὅσα ἀγκαλιάζει ὁ φακός της. Ἡ μνήμη δὲν κρατάει παρὰ τὶς εἰκόνες καὶ τὶς σκηνὲς ποὺ παρουσιάζουν ἐνδιαφέρον. Τὴν ὑπόλοιπη ταινία τὴν πετάει, σὰν ἄχρηστη, στῆς λησμονιᾶς τὸ ἀπόμερο. Ὅπως πετᾶμε τὰ σκουπίδια.

Οἱ ἰδιότητες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

 π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Στανιλοάε

Ἐρώτηση:

Ποιές εἶναι οἱ βασικώτερες ἰδιότητες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας πού τήν ξεχωρίζουν ἀπό τίς ἄλλες ἐκκλησίες;

Ἀπάντηση τοῦ π. Δημητρίου Στανιλοάε:

Εἶναι ἐκεῖνες πού ἀναφέρονται στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὅτι:

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΜΙΑ, διότι εἶναι Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἤ τό σύνολο τῶν πιστῶν, βασιζόμενο στήν ἀληθινή πίστι καί ἰδιαίτερα στό ἱερό Μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Μονογενοῦς Ἰησοῦ Χριστοῦ.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ

Ἀρχιμ. Ἀντωνίου Ρωμαίου

Ἕνα μέρος ἀπό τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι, νομίζω, ὅτι ὁ Σταυρός δέν ἀποτελεῖ μόνο τό Ὄργανο τῆς Σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά συγχρόνως καί τήν μοναδική “ὁδόν ζωῆς” τοῦ πιστοῦ. Ἡ παραδοχή τῆς ἀνωτέρω ἀλήθειας ἔχει τρομακτικές καί συγκλονιστικές ἐπιπτώσεις στόν ἄνθρωπο. Ἔρχεται νά πραγματοποιήσῃ τήν πιό μυστική καί ἀπόκρυφη ὑπαρξιακή ἐπανάσταση μέσα του. Δημιουργεῖ τίς μοναδικές βιωματικές προϋποθέσεις γιά μιά “ἀναβίωσι” – ἀναγέννησι – καί ὁδηγεῖ σέ μιά διαρκῆ “μεταμόρφωσι”, ὅπως ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος τήν κηρύττει καί τήν ἐπικυρώνει μέ τήν ὁλοκαυτωματική προσφορά του στό βωμό τῆς Ἀγάπης τοῦ “Ἐσφαγμένου Ἀρνίου”.

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΗ

Ἀναστασίου Γιαννουλάτου

Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας

Δυναμική τοῦ Θρησκευτικοῦ βιώματος.

1.-. Στίς διορθωτικές ἐπεμβάσεις, πού πρέπει νά γίνουν γιά τή θεραπεία πολλῶν ἀρνητικῶν συνεπειῶν τῆς παγκοσμιοποιήσεως, ἡ συμβολή τοῦ ὑγιοῦς θρησκευτικοῦ βιώματος εἶναι καθοριστική καί ἀναντικατάστατη. Διότι ἡ θρησκευτική πίστη ἐπηρεάζει τό βάθος τῆς ἀνθρώπινης συνειδήσεως καί βουλήσεως, διαμορφώνει τή σκέψη, τό ἦθος, τόν χαρακτήρα τῶν ἀνθρώπων. Τήν οἰκουμένη μποροῦν νά ὁδηγήσουν σέ τραγικές περιπέτειες τά ἐγωκεντρικά ἄτομα πού συνήθως συγκροτοῦν διάφορα ἀλαζονικά σύνολα. Αὐτό τόν θανατηφόρο ἰό τοῦ ἐγωισμοῦ, μόνο τό γνήσιο θρησκευτικό βίωμα εἶναι σέ θέση νά τόν ἐξουδετερώσει.

 ΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ;

Ποιά διαφορά ἔχει τό εἴδωλο ἀπό τήν εἰκόνα;

Ἡ βασική διαφορά τοῦ εἰδώλου ἀπό τήν εἰκόνα ἔγκειται σ᾿ αὐτό πού ὑπογραμμίζει ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὅτι ἡ εἰκόνα εἶναι «ὁμοίωση» μέ τό ὑπαρκτό, ἐνῶ τό εἴδωλο εἶναι «ὁμοίωση» μέ τό ἀνύπαρκτο. Ἑπομένως εἶναι πλάσμα, φαντασία, ἀπάτης ὁμοίωμα. «…ψεύδους καί ἀπάτης ὁμοίωμα…, ψευδές τό εἴδωλον ἀνειποῦσιν μίμημα· τήν δ᾿ αὖ εἰκόνα, τοῦ ἀληθοῦς ἀφομοίωμα». Δηλαδή, μέ ἄλλα λόγια, τό ἀρχέτυπο τοῦ εἰδώλου εἶναι ἀνύπαρκτο, εἶναι φανταστικό εἴδωλο, δέν εἶναι πραγματικό πρόσωπο, ἐνῶ ἡ εἰκόνα ἔχει συγκεκριμένο ὑπαρκτό ἀρχέτυπο, εἶναι ὁμοίωμα τοῦ ἀληθινοῦ καί ὑπάρχοντας Θεοῦ. Ἡ εἰκόνα ἀπεικονίζει αὐτό πού ὑπάρχει πραγματικά, ἐνῶ τό εἴδωλο δέν ἔχει μιά τέτοια δυνατότητα, δηλαδή δέν ἀπεικονίζει μιά πραγματική Θεότητα. Ἐνῶ π.χ. ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ἀπεικονίζει τό πρωτότυπο, τόν Σαρκωμένο Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, τό ἄγαλμα τοῦ Δία τί ἀπεικονίζει; Ἕνα ξόανο πού λατρεύεται καθεαυτό.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ

ΤΗΣ  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

π. Ἰουστίνου Πόποβιτς   

Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Σήμερα, ἀδελφοί καί ἀδελφές, εἶναι ἡ ἁγία Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, μία ἀπό τίς πενήντα δύο Κυριακές τοῦ ἔτους πού ὀνομάζεται Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Μεγάλη καί ἁγία Κυριακή. Κυριακή, κατά τήν ὁποία ἑορτάζεται ἡ νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψεύδους, ἐναντίον κάθε ἀναλήθειας, ἐναντίον κάθε αἱρέσεως, ἐναντίον κάθε ψευδοθεοῦ· νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψευδοῦς διδασκαλίας, ἐναντίον κάθε ψευδοῦς φιλοσοφίας, ἐπιστήμης, πολιτισμοῦ, εἰκόνος. Ἁγία νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί αὐτό σημαίνει ἁγία νίκη τῆς Παναληθείας.

Λόγος για τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξιας

Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας

Τὴν πρώτη Κυριακὴ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία πανηγυρίζει τὸ θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς ὀρθῆς πίστεως, ἡ ὁποία καταπάτησε ὅλες τίς αἱρέσεις καὶ στερεώθηκε γιά πάντα. Γι’ αὐτὸ ἡ Κυριακὴ αὐτὴ καλεῖται Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας.

Οἱ αἱρέσεις φάνηκαν ἤδη ἀπαρχῆς τοῦ χριστιανισμοῦ. Οἱ ἴδιοι οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ προειδοποιοῦσαν τοὺς συγχρόνους τους, καὶ μαζὶ μ’αὐτοὺς καὶ ἐμᾶς, γιά τὸν κίνδυνο ἀπὸ τοὺς ψευδοδιδασκάλους.

Ἐξηγήσῃ τῆς Α΄ Ὠδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου.

 Ἀνδρέα Θεοδώρου

Ἦχος δ΄

Ὁ Εἱρμός

«Ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ πληρωθήσεται πνεύματος καὶ λόγον ἐρεύξομαι, τῇ βασιλίδι Μητρί· καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρῶς πανηγυρίζων καὶ ᾄσω γηθόμενος ταύτης τὰ θαύματα».

Θ’ ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ θὰ γεμίσει ἀπὸ Πνεῦμα ἅγιο καὶ θ’ ἀπευθύνω λόγο πρὸς τή βασίλισσα Μητέρα τοῦ Θεοῦ· καὶ θὰ μὲ δοῦν νά πανηγυρίζω μὲ φαιδρότητα, ψάλλοντας μὲ εὐφρόσυνη χαρὰ τὰ θαυμαστὰ μεγαλεῖα της.

Ὁριοθέτηση Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως – Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς

Καθηγητὴς Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης

Τὴν πρώτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς γιορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας τὴν νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον τῶν αἱρέσων. Τὸ ἰδιαίτερο ἱστορικὸ γεγονός, ποὺ ἀποτέλεσε τὴν βάση καὶ τὴν ἀπαρχὴ τοῦ ἑορτασμοῦ αὐτοῦ, ἦταν ἡ νίκη τῆς Ἐκκλησίας ἐναντίον τῆς εἰκονομαχίας. Οἱ εἰκονομάχοι πρέσβευαν ὅτι ἡ χρήση τῶν εἰκόνων εἶναι ἀντιχριστιανική. Δὲν δέχονταν τὴν προσκύνηση τῆς εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καὶ τὴν τιμὴ τῶν εἰκόνων καὶ τῶν ἱερῶν λειψάνων τῶν ἁγίων. Ἡ τοποθέτησή τους αὐτὴ δὲν ἦταν ἐπιφανειακή, ἀλλὰ προχωροῦσε βαθύτερα ὡς τὴν ἄρνηση τῆς ἀπεικονίσεως τοῦ Χριστοῦ, πράγμα ποὺ ὁδηγεῖ τελικὰ στὴν ἄρνηση τῆς σαρκώσεώς του καὶ τῆς παρουσίας του ὡς ἀληθινοῦ ἀνθρώπου μέσα στὸν κόσμο. Ἡ ἀπόληξη αὐτὴ τῆς εἰκονομαχίας φανερώνει καὶ τὸν αἱρετικὸ χαρακτήρα της· μαρτυρεῖ ὅτι ἦταν πραγματικὴ αἵρεση.

Ἡ καθαρότης τῆς Ὀρθοδοξίας

Ἅγ. Φώτιος ὁ Μέγας

Ἡ καθαρότης τῆς Ὀρθοδοξίας

29. Αὐτὴ εἶναι ἡ καθαρὴ καὶ γνήσια ὁμολογία τῆς πίστεως ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν· αὐτὴ εἶναι ἡ θεόσοφη μυσταγωγία τῆς ἄχραντης καὶ ἀληθινῆς θρησκείας μας καὶ τῶν σεπτῶν μυστηρίων της· ἔχοντας φρόνημα, πίστι καὶ διαγωγὴ σύμφωνα μὲ αὐτὴν τὴν ὁμολογία ἕως τὴν δύσι τοῦ βίου, βαδίζομε γρήγορα πρὸς τὴν ἀνατολὴ τοῦ νοητοῦ ἡλίου, γιὰ ν’ ἀπολαύσωμε δυνατώτερα καὶ τελειότερα τὴν ἀπὸ ἐκεῖ ἐρχόμενη ἀνέσπερη αὐγὴ καὶ λαμπρότητα. Αὐτὴν ταιριάζει ν’ ἀποδέχεται καὶ νὰ τιμᾶ καὶ ἡ θεοφρούρητη σύνεσίς σας, ποὺ ἤδη ἀτενίζει πρὸς τὴν ἰδική μας θρησκευτικὴ κληρονομιά, μὲ εἰλικρινῆ διάθεσι, εὐθύτητα γνώσεως καὶ ἀδίστακτη πίστι, καὶ νὰ μὴ ἀποκλίνη ἀπ’ αὐτὴν οὔτε στὸ ἐλάχιστο οὔτε πρὸς τὰ δεξιὰ οὔτε πρὸς τ’ ἀριστερά· διότι τοῦτο εἶναι τῶν ἀποστόλων τὸ κήρυγμα, τοῦτο εἶναι τὸ δίδαγμα τῶν πατέρων, τοῦτο εἶναι τὸ φρόνημα, τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων.

ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ ΠΕΡΙ EΓΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤHΣ OΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΩΝ AΓΙΩΝ ΕIΚΟΝΩΝ

Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου

Ἀδελφοί καί Πατέρες, τίς ἡμέρες αὐτές πού διερχόμαστε οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἀνθρώπους τίς ὀνομάζουν ἑορτές ἐπειδή τρώγουν καί πίνουν κατ᾽ αὐτές ἀπρεπῶς καί μέ ἀκράτεια, μή γνωρίζοντας ὅτι ἀκριβῶς αὐτές τίς ἡμέρες μᾶς παραγγέλεται ἀποχή κρεάτων κι ὄχι νά καταγινώμαστε μέ μέθες κι ἀσωτεῖες πού εἶναι γνώρισμα εἰδωλολατρικῶν ἑορτῶν. Συνήθεια δέ καί γνώρισμα τῶν Χριστιανῶν εἶναι τό νά εἶναι ὀλιγαρκεῖς καί λιτοδίαιτοι, καί τῆς σαρκός πρόνοιαν μή ποιεῖσθαι εἰς ἐπιθυμίας (Ρωμ. ιγ′ 14), ὅπως διδάσκει ὁ Ἀπόστολος. Ἀλλ᾽ ὅμως τό κακό ἐπεκράτησε σάν νόμος, γι᾽ αὐτό ἄγει καί φέρει τόν κόσμο ὅπως θέλει.

Συνοδικό τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν,

Πίστη εἶναι…

Ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος:

1. Πίστη εἶναι νὰ πεθάνει κανεὶς γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ γιὰ χάρη τῆς ἐντολῆς Του, πιστεύοντας ὅτι ὁ θάνατος αὐτὸς θὰ τοῦ γίνει πρόξενος ζωῆς· νὰ θεωρεῖ τὴ φτώχεια σὰν πλοῦτο, τὴν εὐτέλεια καὶ τὴν ἀσημότητα σὰν ἀληθινὴ δόξα καὶ κοινωνικὴ λάμψη· καὶ νὰ πιστεύει ὅτι μὲ τὸ νὰ μὴν ἔχει τίποτε, κατέχει τὰ πάντα ἢ μᾶλλον ἀπέκτησε τὸν ἀνεξερεύνητο πλοῦτο τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὅλα τὰ ὁρατὰ νὰ τὰ βλέπει σὰν λάσπη ἢ καπνό.

«Ἐκ πίστεως εἰς πίστιν»

Ἀρχιμ. Ζαχαρία Ζάχαρου

Ὡς χριστιανοί πιστεύουμε σέ ἕναν προσωπικό καί ζῶντα Θεό καί ὄχι σέ κάποιου εἴδους μακρινό καί ἐγωκεντρικό Θεό, βυθισμένο στή φίλαυτη ἐνατένιση τοῦ ἑαυτοῦ του καί ἀνίκανο νά εἰσέλθει σέ κοινωνία μέ τά κτιστά ὄντα. Γιά μᾶς ἡ ἀπόδειξη τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἐνέργειά Του, ἡ χάρη Του, μέ τήν ὁποία μετέχουμε στή ζωή Του. Ἀκόμη καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι γεμάτος ἀμφιβολίες, τό ἄγγιγμα τῆς θείας χάριτος στήν καρδιά τοῦ διασκορπίζει ὅλα τά νέφη καί ἐνεργοποιεῖ μέσα του τή θεία ζωή. Ἡ ζωή αὐτή δέν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, καί κανένας ἀνθρώπινος συλλογισμός δέν μπορεῖ νά τῆς ἀντιταχθεῖ. Ἡ πρώτη πίστη τοῦ ἀνθρώπου στρέφει τήν ὕπαρξή του πρός τόν Θεό, ἐνσταλάζει μέσα του τόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί αἰχμαλωτίζει τήν καρδιά.

Στὴν Κυριακή της Ὀρθοδοξίας

Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

«Αὔτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν»(Α΄ Ἰω. 5, 5)

…Ἡ κύρια νίκη τῆς Ἐκκλησίας ἡ ὁποία σήμερα προβάλλει μπροστὰ μας εἶναι ἡ νίκη κατὰ τῆς εἰκονομαχίας. Οἱ ἀγῶνες καὶ οἱ διαμάχες γιὰ τὶς εἰκόνες κράτησαν πάνω ἀπὸ διακόσια χρόνια.

Οἱ εἰκονομάχοι ἦταν οἱ ἐσωτερικοὶ ἐχθροί της Ἐκκλησίας οἱ ὁποῖοι ἦταν πάντοτε καὶ οἱ πιὸ ἐπικίνδυνοι ἐπειδὴ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς εἶχαν στὰ χέρια τοὺς δύναμη κοσμικὴ ἢ ἐξουσία ἐκκλησιαστική.

Εἰσαγωγὴ στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ

Metr. Anthony Bloom

Σὲ ἀντίθεση μὲ αὐτὸ ποὺ πολλοὶ νομίζουν ἢ αἰσθάνονται, ἡ Σαρακοστὴ τοῦ Πάσχα εἶναι περίοδος χαρᾶς. Εἶναι ὁ καιρὸς ἐκεῖνος ποὺ μᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀποτινάξουμε κάθε τί ἄσχημο καὶ θανατηφόρο ἀπὸ μέσα μας γιὰ νὰ βροῦμε πάλι τὴ δύναμη νὰ ζήσουμε, νὰ βιώσουμε σὲ ὅλο τὸ βάθος του τὸ μυστήριο στὸ ὁποῖο εἴμαστε καλεσμένοι. Ἂν δὲν κατανοήσουμε αὐτὴ τὴν ποιότητα τῆς χαρᾶς στὴ νηστεία, θὰ τὴ μετατρέψουμε σὲ μιὰ καρικατούρα, σὲ μιὰ περίοδο κατὰ τὴν ὁποία στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ θὰ κάνουμε τὴ ζωὴ μας μίζερη.

Σαρακοστὴ

ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

Στὶς Σαρακοστὲς καλὸ εἶναι νὰ γνωρίζεις μόνο ἐκκλησία καὶ σπίτι, τίποτ’ ἄλλο.

Φτάνεις, λοιπόν, στὸ σπίτι. Τί θὰ κάνεις ἐκεῖ; Θὰ ἀγωνιστεῖς μ’ ὅλη σου τὴ δύναμη νὰ διατηρήσεις τὴν προσήλωση τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς στὸν Κύριο. Ἀμέσως μετὰ τὴν ἐκκλησία, τρέξε στὸ δωμάτιό σου καὶ κάνε ἀρκετὲς μετάνοιες, ζητώντας εὐλαβικὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ σὲ βοηθήσει, ὥστε νὰ ἀξιοποιήσεις τὸ χρόνο τῆς παραμονῆς σου στὸ σπίτι μὲ τρόπο ὠφέλιμο γιὰ τὴν ψυχή σου. Ὕστερα κάθησε καὶ ξεκουράσου γιὰ λίγο. Ἀλλὰ καὶ τότε μὴν ἀφήνεις τοὺς λογισμούς σου νὰ ξεστρατίζουν. Διώχνοντας κάθε σκέψη, ἐπαναλάμβανε νοερὰ τὴν εὐχή: “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με! Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με!”.

Η ΕΞΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ-Τὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν

π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

α) Ἡ λατρευτικὴ γλώσσα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἱστορικὴ ἀλλὰ καὶ ἐσχατολογική, πρακτικὴ ἀλλὰ καὶ θεωρητική, ρεαλιστικὴ ἀλλὰ καὶ συμβολική. Ἡ συμβολικὴ γλώσσα ἔχει παιδαγωγικό, ἀναγωγικὸ καὶ μυσταγωγικὸ χαρακτήρα…

Κήρυγμα Κυριακής της Τυρινής

†Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

εξορία των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο

Η νηστεία: Η άνοιξη της ζωής μας

Κυριακή της Τυρινής σήμερα, αγαπητοί, και η Εκκλησία μας θυμίζει την εξορία των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο. Εκείνη παρέβησαν την θεϊκή εντολή της νηστείας, έφαγαν από το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού - με την εισήγηση και την συμβουλή και το βιασμό του Σατανά – και από τότε έχασαν τη σχέση αγάπης με τον Κύριο, γέμισα σκοτάδι και κακό, και μπήκαν στην πορεία του θανάτου και της φθοράς και της απάτης. Και ο Κύριος, για να αισθανθούν το μεγάλο κακό, το οποίο έκαμαν, τους εξόρισε από τον Παράδεισο. Και έτσι ερχόμενοι επάνω στη γη, κατάλαβαν - με την πικρή πια εμπειρία - το πόσο κακό έκαναν στον εαυτό τους, στο ανθρώπινο γένος και στην πλάση.

 Κήρυγμα Κυριακής Τυρινής (6-03-2022)

«Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται».

Ένα πολύ σοβαρό αλλά και θλιβερό συνάμα γεγονός μας υπενθυμίζει σήμερα η Αγία μας Εκκλησία, την έξωση του ανθρώπου από τον Παράδεισο.

Επειδή η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι περίοδος πνευματικής και σωματικής προετοιμασίας προκειμένου να μπούμε και να νιώσουμε τα πάθη του Κυρίου και να ζήσουμε το γεγονός της Αναστάσεως Του ο καθένας μας εντελώς υποκειμενικά, η Εκκλησία μας μάς υπενθυμίζει μέσα από τις Ευαγγελικές περικοπές των Κυριακών του Τριωδίου, τα στάδια που πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε ο πνευματικός αγώνας μας να κερδηθεί.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 06 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022 (ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

“ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν,

ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος” (Ματθ. 6, 14)

Ὁ φιλεύσπλαγχνος Κύριός μας μᾶς παραγγέλλει σήμερα νὰ γράψουμε μὲ χρυσᾶ γράμματα μέσα στὶς καρδιές μας αὐτὰ τὰ ἱερά Του ἐντάλματα. Ἡ ἐπὶ γῆς Ἁγία Του Ἐκκλησία σὰν φιλόστοργη Μητέρα, ἀναγνωρίζοντας πόσο εὔκολο εἶναι νὰ σκοτισθεῖ ὁ νοῦς καὶ νὰ σκοντάψει ἡ συνείδηση τῶν παιδιῶν της, μεγαλόφωνα τὰ συμβουλεύει: “Παιδιά μου, σπλαγχνισθεῖτε κάθε ἀδελφό σας ποὺ σᾶς ἐπίκρανε καὶ συγχωρήστε τον. Αὐτὴ σας ἡ πράξη θὰ ἀναδείξει τὴν ἀνωτερότητά σας”.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή τής Τυρινής

6 Μαρτίου 2022

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Κυριακή τῆς Τυρινής σήμερα,καί ἀπό αὔριο εἰσερχόμεθα σύν Θεῶ, στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στό“Μέγα Πέλαγος” ὅπως παρομοιάζουν οἱ θειότατοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας τό πνευματικό στάδιο τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς,  δηλαδή τῆς νηστείας.

ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

(Ματθ. στ΄ 14-21) (Ρωμ. ιγ΄ 11-ιδ΄ 4)

Των πνευματικών αγώνων αρχή

«Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σής και βρώσις αφανίζει»

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η κατανυκτικότερη περίοδος του εκκλησιαστικού έτους, της οποίας το κατώφλι δρασκελίζουμε, συνιστά μοναδική ευκαιρία, την οποία καλείται ο κάθε πιστός να αδράξει, σε μια πρόκληση πνευματικών ανατάσεων και ουράνιων μεταρσιώσεων. Στο αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας, ο απόστολος Παύλος κάνει λόγο για «καιρό ευπρόσδεκτο, καιρό μετανοίας», για να τον αξιοποιήσουμε στη βάση της ευλογημένης προτροπής του: «αποθώμεθα τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός…».

2022 ΜΑΡΤΙΟΥ 6 - ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ (Ματθ. 6, 14-21)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Νικόπολη, στις 24/2/1996)

Αξιολογείς σωστά;

Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας είπε ο Κύριος: «όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί είναι και η καρδιά σας».

Γι’ αυτό προσέχετε να κάνετε θησαυρό σας, εκείνο που αξίζει και όχι πράγματα τα οποία θα αποδειχθούν τελικά ότι δεν άξιζαν τόσο πολύ, όσο τα εκτιμούσατε. Γιατί τότε που θα φύγουμε από τον κόσμο αυτό, θα καταλάβουμε ότι μερικά πράγματα, που τα εκτιμούσαμε εδώ στη γη πολύ, δεν είχαν τόση αξία, όση τους αποδίδαμε.

Κυριακή της Τυρινής, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μτθ. στ΄ 14-21 (06-03-2022)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η ακρόπολη του εορτολογίου της Εκκλησίας. Ανοίγεται και πάλι μπροστά μας «το στάδιο των αρετών», στο οποίο ο υμνωδός της Εκκλησίας μας, μας καλεί να εισέλθουμε, «αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα». Νηστεία, με όλο το βάθος και το πλάτος και το ύψος, που της δίνουν ο λόγος του Θεού και οι ερμηνευτές του, οι θεοφόροι Πατέρες.

Κυριακή της Τυρινής, Αποστ. Ανάγνωσμα: Ρωμ. ιγ’ 11-ιδ’ 4 (06-03-2022)

Αρχιμ. Αυγουστίνου Κκαρά

Η εβδομάδα που ακολουθεί την Κυριακή της Απόκρεω ονομάζεται της Τυροφάγου και αποτελεί το σύνδεσμο μεταξύ της περιόδου από την έναρξη του Τριωδίου (Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου) και της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής που αρχίζει την επομένη της Κυριακής της Τυροφάγου.  Η ονομασία «Τυροφάγου» προήλθε από τη συνήθεια που επικράτησε, οι πιστοί να τρέφονται κατά τη διάρκεια της εβδομάδας αυτής με γαλακτοκομικά προϊόντα, αυγά και ψάρια.