Ιαμβικός Κανών ποιήμα του Οσίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

Μτφρ. Ανθούσης Μοναχής,

Ωδή α΄. Ειρμός

Έσωσε ο Κύριός μας τον παλαιό καιρό τον Ισραηλιτικό λαό θαυματουργικά με το που μετέβαλε το υγρό κύμα της θάλασσας σε στεριά. Και τώρα πάλι με την εκούσια γέννησή Του από την Παρθένο, έκανε ευκολοδιάβατο σε μας το δρόμο για τον Ουρανό. Αυτός λοιπόν που είναι στην ουσία ίσος και με τον Θεό Πατέρα ως Θεός και με μας τους ανθρώπους, δοξολογούμε.

Τροπάριον α΄

Η αγιασμένη κοιλία ολοκάθαρα απεικονιζόμενη από την άκαυτη βάτο, βάσταξε τον Θεόν Λόγον, που ενώθηκε με την ανθρώπινη φύση, ελευθερώνοντας της Εύας την ταλαίπωρη κοιλία από την παλιά πικρή κατάρα. Αυτόν εμείς οι θνητοί δοξολογούμεν.

Τροπάριο β΄

Έδειξε φανερά το αστέρι στους Μάγους τον Θεόν Λόγον, που υπήρχε πριν από τη δημιουργία του κτιστού ήλιου και που ήρθε για να καταργήσει το σκοτάδι της αμαρτίας· έδειξε Εσένα, τον φιλάνθρωπο, μέσα σε μια φτωχική σπηλιά, περιτυλιγμένο με σπάργανα. Αυτόν χαίροντες οι Μάγοι είδαν και ανεγνώρισαν τον ίδιο άνθρωπο και Θεό.

Ωδή γ΄. Ειρμός

Θεέ, ο ευεργέτης μας πρόσδεξε με συμπάθεια τους ύμνους των δούλων Σου, ταπεινώνοντας την αλλαζονική έπαρση του εχθρού (Διαβόλου) και απαλλάσσοντας τους υμνητάς Σου, μακάριε παντεπόπτη, από την αμαρτία, ακλόνητα στηριγμένους στο θεμέλιο της πίστεως.

Τροπάριον α΄

Η συντροφιά των ποιμένων, που διανυκτ έρευαν στους αγρούς, όταν αξιώθηκε να δει, με ακατανόητο τρόπο, το τρισευτυχισμένο νεογέννητο της Πάναγνης Νύμφης, και τις τάξεις των Ασωμάτων Αγγέλων να υμνούν μελωδικά τον Δεσπότη Χριστό, που πήρε ανθρώπινη σάρκα χωρίς σπορά ανδρός, συνταράχτηκε από θαυμασμό για το παράδοξο αυτό γεγονός.

Τροπάριο β΄

Ο Κυρίαρχος των ουρανών, από μεγάλη ευσπλαγχνία γίνεται άνθρωπος σαν κι εμάς από την ανύμφευτη Κόρη, Αυτός ο Λόγος, που πρώτα ήταν άϋλος ως Θεός, αλλά τον τελευταίο καιρό ντύθηκε και την ανθρώπινη σάρκα, για να τραβήξει κοντά Του τον Αδάμ, τον πρωτόπλαστο, που είχε πέσει στην αμαρτία.

Ωδή δ΄. Ειρμός

Την αναγέννηση του ανθρωπίνου γένους προφητεύει ψάλλοντας τον παλαιό καιρό ο προφήτης Αββακούμ, όταν αξιώθηκε να δει, με τρόπο ακατανόητο, αυτήν νοερά. Γιατί παράδοξο βρέφος, ο Λόγος του Θεού, βγήκε από το κατάσκιο βουνό, την Παρθένο, για να αναγεννήσει την ανθρωπότητα.

Τροπάριο α΄

Ύψιστε, όμοιος στην φύση με μας τους θνητούς γεννήθηκες από τη Παρθένο Μαρία, προσθέτοντας θεληματικά την ανθρώπινη σάρκα (στην θεϊκή Σου φύση), για να μας καθαρίσεις από το φαρμάκι της κεφαλής του φιδιού- του Διαβόλου- οδηγώντας μας έτσι, ως Θεός εκ φύσεως, όλους προς τις ανήλιαγες πύλες ( της αμαρτίας) στο φως που φέρνει ζωή.

Τροπάριο β΄

Έθνη ειδωλολατρικά βυθισμένα πριν στην φθορά ( της ασέβειας και της αμαρτίας) τώρα παντελώς λυτρωμένα από τον αφανισμό του εχθρού (Διαβόλου) υψώσατε τα χέρια σας και κτυπώντας τα με χαρά ψάλατε ευχαριστήρια άσματα λατρείας στον Χριστό, που από ευσπλαγχνία ήλθε σ' εμάς μοναδικός ευεργετικός.

Τροπάριο γ΄

Αν και βλάστησες από το γενεαολογικό δένδρο του Ιεσσαί, Παρθένε, όμως ξεπέρασες τους νόμους της ανθρώπινης φύσεως, γιατί γέννησες τον προαιώνιο Λόγο του Θεού Πατρός, καθώς Αυτός δέχτηκε να διαπεράσει την παρθενική σου μήτρα με την ταπείνωσή Του την παράδοξη.

Μτφρ. Ανθούσης Μοναχής, Εορτοδρόμιο Β΄ Ερμηνεία των κανόνων πεζού και ιαμβικού της του Χριστού γεννήσεως,

Β΄εκδ. Αθήνα 1995, σελ. 96-117