ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Απόστολος: Εβρ. ια΄9-10

Ευαγγέλιο: Ματθ. α΄1-25

20 Δεκεμβρίου 2020

«Αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν»

Πολλοί από εμάς σκεφτόμαστε ή και ρωτάμε, σε τι αποσκοπεί η ανάγνωση του πλήθους όλων αυτών των ονομάτων κατά τη σημερινή ευαγγελική περικοπή; «Απὸ Ἀβραάμ ἕως Δαυΐδ γενεαὶ δεκατέσσαρες», «ἀπὸ Δαυΐδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες», από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία έως τη γέννηση του Ιησού Χριστού άλλες δεκατέσσερις γενεές. Σύνολο 42 γενεές, πλήθος ονομάτων και γενεών. Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος απευθύνεται, κυρίως, στον Ιουδαϊκό χώρο γι’ αυτό και η έναρξη του γενεαλογικού δέντρου του Ιησού Χριστού, αρχίζει από Αβραάμ και Δαυΐδ όπου και ουσιαστικά από εκεί αρχίζει να φαίνεται η υλοποίηση της υπόσχεσης του Θεού για την ενανθρώπηση του Χριστού.

Κανένας Ιουδαίος δεν εννοείτο εκτός οικογένειας και γενεαλόγησης και σύμφωνα με τη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ιησούς Χριστός γενεαλογείται και ιστορείται, άρα είναι Ιστορικό υπαρκτό πρόσωπο και δεν πρόκειται για θεολογικό μύθο. Μέσα από αυτή την Ιστορική διαδρομή των τριών εποχών βλέπουμε να αναδεικνύονται και να ξεχωρίζουν, μεταξύ πολλών, κάποια σημαντικά πρόσωπα που αξίζουν να τα προσεγγίσουμε θεολογικά και να πάρουμε κάποια στοιχεία απαραίτητα για μας, για την δική μας ζωή.

Η πρώτη εποχή αναδεικνύει τον πατριάρχη Αβραάμ ο οποίος διακρίθηκε για την απόλυτη πίστη του στον Θεό, δίχως να αμφιταλαντεύεται ή να υπάρχει η παραμικρή διάκριση στην καρδία του για τις υποσχέσεις του Θεού. Δεν είχε καμία απολύτως επιφύλαξη, δεν δυσανασχέτησε ποτέ, ούτε διαμαρτυρήθηκε. Είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στον λόγο του Θεού και το αποκορύφωμα της πίστεως και της υπακοής του φαίνεται όταν ο Θεός τον διατάζει να θυσιάσει το μονάκριβο παιδί του, όπου απόκτησε στα βαθιά γεράματά του από την γυναίκα του την Σάρρα που ήταν στείρα.

Η δεύτερη εποχή ανάδειξε τον προφητάνακτα Δαυΐδ, που είναι η προσωποποίηση της αγάπης, συντριβής και της μετάνοιας. Αυτός ο μεγάλος προφήτης αμάρτησε ενώπιον του Θεού, αλλά η αγάπη του και η αφοσίωσή του στον Θεό τον έκαναν να αντιληφθεί το λάθος του και με συντετριμμένη καρδία, χύνει δάκρυα μετανοίας, αφήνοντας σ’ εμάς, τους υπέροχους ψαλμούς δοξολογίας, ευχαριστίας και μετάνοιας. Υπενθυμίζοντας και σε εμάς το τί εστί η αληθινή μετάνοια και ταπείνωση, όχι για να δικαιολογηθούμε στους ανθρώπους αλλά για να αποκαλυφθούμε μπροστά στον Θεό, ο οποίος γνωρίζει «τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια» της καρδίας όλων μας.

Η τρίτη εποχή, αναδεικνύει τον Άγιο και δίκαιο Ιωσήφ. Με την αρετή της αγιότητας, της ευσέβειας και του ήθους, αναδεικνύεται στύλος ευσεβείας και αναλαμβάνει το έργο της προστασίας της Μαριάμ και του Αγίου Βρέφους. Η φανέρωση «κατ᾿ ὄναρ αὐτῷ» της συλλήψεως του Βρέφους «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου» σβήνει κάθε υποψία και χωρίς δισταγμό αναλαμβάνει τη μεγάλη, τη μοναδική τιμή να γίνει θετός πατέρας του Μονογενούς Υιού του Θεού, του Ιησού Χριστού.

Την ερχόμενη Παρασκευή θα ακούσουμε το χαρμόσυνο γεγονός της πραγματοποίησης της υπόσχεσης του Θεού. Η γέννηση του Ιησού χωρίζει την ιστορία στα δύο, πριν και μετά Χριστόν. Η ιστορικότητα του Ιησού Χριστού καταγράφεται στη σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου. Το σχέδιο του Θεού και η υπόσχεση που έδωσε στους προπάτορές μας πραγματοποιείται. Ο Υιός του Θεού, Υιός της Παρθένου γίνεται, ο Θεός διά του Ιησού Χριστού, γίνεται Εμμανουήλ που σημαίνει «ο Θεός είναι μαζί μας».

Το γεγονός αυτό το επιβεβαιώνει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός πριν από την Ανάληψή Του στους ουρανούς λέγοντας στους μαθητές Του «ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». 

Αδελφοί μου, αναφερόμαστε, σήμερα, στους προ Χριστού Αγίους και δικαίους προπάτορες, οι οποίοι ήταν προσδεχόμενοι «τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Άνθρωποι που ήσαν έτοιμοι, χάριν της υπακοής στο πρόσταγμα του Θεού, να υποβληθούν σε κόπους, θυσίες και ταλαιπωρίες. Αυτοί που δεν είχαν γευτεί τη βασιλεία του Θεού σε πλήρη αποκάλυψη, ζώντες στην Παλαιά Διαθήκη, με τον διακαή πόθο της βασιλείας του Θεού, είχαν τόση πίστη και αγιότητα. Καταλαβαίνουμε πως εμείς, οι σημερινοί Χριστιανοί, που ζούμε τη βασιλεία του Θεού, που ζούμε μέσα στους χρόνους της χάριτος, θα πρέπει να επιδεικνύουμε πολύ μεγαλύτερη πίστη στον Θεό.

Καθώς, λοιπόν, πλησιάζουν Χριστούγεννα, ας προσπαθήσουμε με τη χάρη του Θεού να αισθανθούμε το μέγα μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως.

Καλούμαστε ως Χριστιανοί να συμπορευθούμε και να μιμηθούμε την ταπείνωση και συγκατάβαση του Θεού προς τον άνθρωπο. Να αφήσουμε πίσω μας το πνεύμα της υλοφροσύνης, της απιστίας, της καχυποψίας και της αμαρτίας. «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» μας λέει ο Κύριός μας, Ιησούς Χριστός. Ας μιμηθούμε τον Αβραάμ στην πίστη, τον Δίκαιο Δαυΐδ στη συντετριμμένη καρδία και αληθινή μετάνοια, τον σώφρονα Ιωσήφ στο ήθος και την αφοσίωση στο θέλημα του Θεού. Ας κράξουμε όπως ο τελώνης «Ο Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». Για να μας λυτρώσει, να μας μεταμορφώσει, να μας αγιάσει, αλλά και να μας ελεήσει. Αμήν.

π. Λάμπρος Στυλιανού

ΠΗΓΗ