ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Χριστούγεννα

Ἅγια νύχτα

Ἅγια νύχτα, σὲ προσμένουν, μὲ χαρὰ οἱ Χριστιανοί

καὶ μὲ πίστη ἀνυμνοῦμε τὸ Θεὸ δοξολογοῦμε

μ᾿ ἕνα στόμα, μία φωνή, (Ναὶ μὲ μία φωνή).

Ἡ ψυχή μας φτερουγίζει, πέρα στ᾿ ἅγια τὰ βουνά,

ὅπου ψάλλουν οἱ ἀγγέλοι ἀπ᾿ τὰ οὐράνια θεία μέλη

στὸν Σωτῆρα «ὡσαννά», (ψάλλουν «ὡσαννά»).

Στῆς Βηθλεὲμ ἐλᾶτε ὅλοι στὰ βουνὰ τὰ ἱερά

καὶ μ᾿ εὐλάβεια μεγάλη κεῖ ποὺ ἅγιο φῶς προβάλλει

προσκυνῆστε μὲ χαρά, (ναὶ μὲ μία χαρά.)

Χριστούγεννα

Ὡραία κι αἰθέρια ποὺ εἶσαι, βραδιά,

κι ἀμίλητη φέρνεις στὸν κόσμο χαρά.

Τὸ θεῖο ἀστέρι ποὺ λάμπει ψηλὰ

καινούρια θὰ φέρει χαρά.

Στὴ φάτνη ἐγεννήθη τὸ θεῖο παιδὶ

καὶ ἄγγελοι ψάλλουν, τὸ δόξα στὴ γῆ.

Ὦ δόξα ἂς ἔχει ὁ μέγας Θεὸς

κι αὐτὸ τὸ ἀστέρι τὸ φῶς.

Ἡ πλάση γεμίζει οὐράνιες φωνὲς

κι οἱ Μάγοι μὲ δῶρα τοῦ λὲν προσευχὲς

καὶ σεῖς, ὦ παιδιά μας χαρεῖτε γι᾿ αὐτὸ

καὶ πέστε τραγούδια Σ᾿ αὐτόν.

Τὸ ἔλατο

Ὦ ἔλατο, ὦ ἔλατο, μ᾿ ἀρέσεις πὼς μ᾿ ἀρέσεις

τί ὡραῖα τὴν πρωτοχρονιὰ

μᾶς φέρνεις δῶρα στὰ κλαδιὰ

ὦ ἔλατο, ὦ ἔλατο, μ᾿ ἀρέσεις πὼς μ᾿ ἀρέσεις.

Ὦ ἔλατο, ὦ ἔλατο, τί δίδαγμα ἡ στολή σου

ἐλπίδα ἐμπνέει σταθερὴ

καὶ θάρρος πάντα στὴ ζωὴ

Ὦ ἔλατο, ὦ ἔλατο, μ᾿ ἀρέσεις πὼς μ᾿ ἀρέσεις.

Ὦ ἔλατο, ὦ ἔλατο, τὰ πράσινά σου φύλλα.

τὰ βγάζεις μὲ καλοκαιριὰ

καὶ τὰ φορεῖς μὲ τὸ χιονιά.

Ὦ ἔλατο, ὦ ἔλατο, τὰ πράσινά σου φύλλα.

Ο μικρὸς τυμπανιστής

Μοὖπαν ἔλα νὰ πᾶμε νὰ δεῖς

Χριστὸς γεννήθηκε στὴν ἄκρη τῆς γῆς

κι ἐγὼ γυρεύω ἀπόψε στὸν οὐρανὸ

τ᾿ ἀστέρι ψάχνω νὰ βρῶ τὸ φωτεινό.

Ρὰ πὰμ πὰμ πάμ, ρὰ πὰμ πὰμ πάμ.

Νὰ μὲ πάει στὸ μικρὸ βασιλιά,

πέρα μακριά.

Μεσ᾿ στὴ νύχτα παιδὶ μοναχό,

τί δῶρο νὰ σοῦ φέρω πού ῾μαι φτωχό,

φέρνω τὸ τύμπανο ποὺ μόνο κρατῶ

τὰ κάλαντα νὰ ψάλω γιὰ τὸ Χριστό.

Ρὰ πὰμ πὰμ πάμ, ρὰ πὰμ πὰμ πάμ.

Τὸ πιὸ ὡραῖο τραγούδι θὰ πῶ,

γιὰ τὸ Χριστό.

Μέσ᾿ τὴ φάτνη τὰ ζῷα ξυπνοῦν

κι ἀπέξω ταπεινοὶ βοσκοὶ προσκυνοῦν

στῆς Παναγιᾶς κρυμμένο τὴν ἀγκαλιά,

χρυσὸ στεφάνι, φῶς φορεῖ στὰ μαλλιά.

Ρὰ πὰμ πὰμ πάμ, ρὰ πὰμ πὰμ πάμ.

Σὰν μὲ βλέπει ἡ καρδιά μου χτυπᾷ,

καὶ μοῦ γελᾷ.

Τρίγωνα - Κάλαντα

(J. Piernont)

Ἄστρο λαμπερό, θάρθει γιορτινό,

μήνυμα θὰ φέρει ἀπὸ τὸν οὐρανό,

πῶς ἕνας Θεός, τόσο ταπεινός,

τὴν ἀγάπη φέρνει καὶ τὸ ἅγιο φῶς.

Τρίγωνα, κάλαντα σκόρπισαν παντοῦ,

κάθε σπίτι μία φωλιὰ τοῦ μικροῦ Χριστοῦ.

Τρίγωνα, κάλαντα μὲς τὴ γειτονιά,

ἦρθαν τὰ Χριστούγεννα καὶ ἡ Πρωτοχρονιά.

Τὸ ἀστέρι αὐτὸ τὸ ξεχωριστό,

θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ μικρὸ Χριστό,

θὰ σταθεῖ ψηλὰ πάνω στὴ σπηλιά,

φῶς θὲ νὰ σκορπίσει μέσα στὴ νυχτιά.

Τρίγωνα, κάλαντα σκόρπισαν παντοῦ,

κάθε σπίτι μία φωλιὰ τοῦ μικροῦ Χριστοῦ.

Τρίγωνα, κάλαντα μὲς τὴ γειτονιά,

ἦρθαν τὰ Χριστούγεννα καὶ ἡ Πρωτοχρονιά.

Τρέχουν τὰ παιδιὰ μέσα στὸ χιονιά,

ἦρθαν τὰ Χριστούγεννα καὶ ἡ Πρωτοχρονιά.

Μέσ᾿ τὴ σιγαλιά, ἀνοίγ᾿ ἡ ἀγκαλιά,

κι ἔκανε ἡ ἀγάπη τὴν καρδιὰ φωλιά.

Τρίγωνα, κάλαντα σκόρπισαν παντοῦ,

κάθε σπίτι μία φωλιὰ τοῦ μικροῦ Χριστοῦ.

Τρίγωνα, κάλαντα μὲς τὴ γειτονιά,

ἦρθαν τὰ Χριστούγεννα καὶ ἡ Πρωτοχρονιά.

Νύχτα γεννήσεως

(Ποίηση: Γεώργιος Δροσίνης)

Τὴν ἅγια νύχτα τὴ Χριστουγεννιάτικη λυγοῦν τὰ πόδια

καὶ προσκυνοῦν γονατιστὰ τὴ φάτνη τοὺς τ᾿ ἄδολα βόδια.

Κι ὁ ζευγολάτης ξάγρυπνος, θωρώντας τα, σταυροκοπιέται

καὶ λέει, μὲ πίστη ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς τ᾿ ἀπόβαθα, «Χριστὸς γεννιέται».

Τὴν ἅγια νύχτα τὴ Χριστουγεννιάτικη, κάποιοι ποιμένες

ξυπνοῦν ἀπὸ φωνὲς ὕμνων μεσούρανες, στὴ γῆ σταλμένες.

Κι ἀκούοντας τὰ ὡσαννὰ ἀπ᾿ ἀγγέλων στόματα στὸ σκόρπιο ἀέρα,

τὸ διαλαλοῦν σὲ χειμαδιὰ λιοφώτιστα μὲ τὴ φλογέρα.

Τὴν ἅγια νύχτα τὴ Χριστουγεννιάτικη - Ποιὸς δὲν τὸ ξέρει;

Τῶν μάγων κάθε χρόνο τὰ μεσάνυχτα λάμπει τ᾿ ἀστέρι.

Κι ὅποιος τὸ βρεῖ μέσ᾿ τ᾿ ἄλλα ἀστέρια ἀνάμεσα καὶ δὲν τὸ χάσει,

σὲ μία ἄλλη Βηθλεὲμ ἀκολουθώντας τὸ μπορεῖ νὰ φτάσει.

Δόξα αἰνεῖτε

Δόξα αἰνεῖτε ! Ἐγεννήθη ὁ Χριστός,

ἄπειρος, γιὰ νὰ σωθεῖτε ἔγινε μικρός.

Γύρω σκόρπισε ἡ ἐρημιὰ ἀπ᾿ τὴ λάμψη του

κι ἔχτισε μέσ᾿ τὰ συντρίμμια τμῆμα τ᾿ οὐρανοῦ.

Ὁ λυτρωτής μας ὅλων ὁ δημιουργός,

θέλησε ἀνάμεσά μας νᾶνε ταπεινός.

Εἶναι αὐτὸς ποὺ μᾶς ἔδωσε ὅλα τ᾿ ἀγαθά,

στὸν ἑαυτό του δὲν ἐδώρησε οὔτε τὰ πιὸ κοινά.

Φῶς καὶ τραγούδια, ὅλη δόξα καὶ χαρά,

ψάλλουν ὅλα τ᾿ ἀγγελούδια, ἀλληλούϊα!

Χιόνια στὸ καμπαναριό

Χιόνια στὸ καμπαναριό, ποὺ Χριστούγεννα σημαίνει.

Χιόνια στὸ καμπαναριό, ξύπνησ᾿ ὅλο τὸ χωριό.

Ντὶν ντὶν ντᾶν, ντὶν ντὶν ντᾶν,

ντὶν ντὶν ντᾶν, ντὶν ντὶν ντᾶν, ντὶν ντᾶν.

Κι ὅλοι πᾶν στὴν ἐκκλησιὰ τὸ Χριστὸ νὰ προσκυνήσουν.

Κι ὅλοι πᾶν στὴν ἐκκλησιά, λάμπει ἀπόψε ἡ Παναγιά.

Τέτοια νύχτα ἦταν παιδιὰ ποὺ γεννήθηκ᾿ ὁ Χριστός μας.

Τέτοια νύχτα ἦταν παιδιὰ κι εἶχαν χιόνια τὰ βουνά.

Ἐγεννήθηκες χωρὶς στρωματάκι, καλέ μας Χριστούλη,

ἐγεννήθηκες χωρὶς μία σκουφίτσα νὰ φορεῖς.

Γιατὶ σύ ῾σαι ὁ πιὸ τρανὸς βασιλιὰς ὅλου τοῦ κόσμου

γιατὶ σύ ῾σαι ὁ πιὸ τρανὸς ποὺ δοξάζει ὁ οὐρανός.

Μήνυμα ἀγάπης

(Πόιηση: Ραοὺλ Φολερό)

Ἐμεῖς τὰ παιδιὰ τοῦ σήμερα,

εἴμαστε ὑπεύθυνοι γιὰ τὸ ἔτος 2000.

Οἱ μεγάλοι μας προτρέπουν σὲ κατακτήσεις,

ἐμεῖς ὅμως θέλουμε νὰ δίνουμε.

Μᾶς ἔκρυψαν μέχρι σήμερα

τὴν ὕπαρξη αὐτῶν ποὺ πεινοῦν,

αὐτῶν ποὺ ὑποφέρουν.

Δὲν θέλουμε τὸν πόλεμο,

ὅταν θὰ μεγαλώσουμε.

Θέλουμε τώρα νὰ προσκαλέσουμε,

ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ κόσμου,

νὰ ἑνωθοῦν σὲ μία μεγάλη ἐπιχείρηση,

ποὺ ἔχει γιὰ ὅρια τῆς τὴ γῆ,

καὶ σκοπὸ νὰ κάμει τὸν κόσμο:

περισσότερο εὐτυχισμένο,

λιγότερο πονεμένο,

λιγότερο ἄρρωστο,

λιγότερο πεινασμένο,

λιγότερο διχασμένο.

Κάλαντα Πρωτοχρονιᾶς (α)

Καὶ νέον ἔτος ἀριθμεῖ

ἡ τοῦ Χριστοῦ περιτομὴ

καὶ ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου

ἱεράρχου Βασιλείου.

Τοῦ χρόνου μας ἀρχὴ καλή,

καὶ ὁ Χριστός μας προσκαλεῖ

τὴν κακίαν ν᾿ ἀρνηθῶμεν

μ᾿ ἀρετὰς νὰ στολισθῶμεν.

Νὰ ζῶμεν βίον τέλειον

κατὰ τὸ Εὐαγγέλιον,

μὲ ἀγάπην, μὲ εἰρήνην,

καὶ μὲ τὴν δικαιοσύνην.

Χρόνια πολλὰ καὶ εὐτυχή,

μὲ καθαρὰ κι ἁγνὴ ψυχή,

μὲ χαρὰν καὶ μὲ ὑγείαν,

μὲ τὴν θείαν εὐλογίαν.

Κάλαντα Πρωτοχρονιᾶς (β)

Ἀρχιμηνιὰ κι ἀρχιχρονιά,

ψιλή μου δενδρολιβανιά,

κι ἀρχή, κι ἀρχὴ καλός μας χρόνος

ἐκκλησιά, ἐκκλησιὰ μὲ τ᾿ ἅγιο θρόνο σ᾿.

Ἀρχὴ ποὺ ἐβγῆκεν ὁ Χριστός,

ἅγιος καὶ πνευματικός,

στὴ γῆ νὰ περπατήσει

καὶ νὰ μᾶς, καὶ νὰ μᾶς καλοκαρδίσει.

Ἅγιος Βασίλης ἔρχεται

κι ὅλους μᾶς καλοδέχεται

ἀπὸ τὴν Καισαρεία

σύ ῾σ᾿ ἀρχό- σύ ῾σ᾿ ἀρχόντισσα κυρία.

Βαστᾷ εἰκόνα καὶ χαρτί,

ζαχαροκάντια ζυμωτή,

χαρτί, χαρτὶ καὶ καλαμάρι

δὲς καὶ μέ, δὲς καὶ μὲ τὸ παλικάρι.

Τὸ καλαμάρι ἔγραφε,

τὴν μοῖρα του τὴν ἔλεγε

καὶ τό, καὶ τὸ χαρτὶ ὁμίλει

Ἅγιέ μου, ἅγιέ μου καλὲ Βασίλη.

Πάει ὁ παλιὸς ὁ χρόνος

Πάει ὁ παλιὸς ὁ χρόνος,

ἂς γιορτάσουμε παιδιά,

καὶ τοῦ χωρισμοῦ ὁ πόνος

ἂς κοιμᾶται στὴν καρδιά.

Καλὴ χρονιά, καλὴ χρονιά,

χαρούμενη χρυσὴ πρωτοχρονιά.

Ὅλα γύρω χιονισμένα,

ὅλα γύρω παγωνιά,

μὰ θὰ λιώσουν ἕνα ἕνα,

μὲ τὴ νέα μας χρονιά.

Καλὴ χρονιά, καλὴ χρονιά,

χαρούμενη χρυσὴ πρωτοχρονιά.

Γέρε χρόνε φύγε τώρα,

πάει ἡ δική σου ἡ σειρά,

ἦρθε ὁ νέος μὲ τὰ δῶρα,

μὲ τραγούδια μὲ χαρά.

Καλὴ χρονιά, καλὴ χρονιά,

χαρούμενη χρυσὴ πρωτοχρονιά.

Μὰ κι ἂν φεύγεις μακριά μας,

στὴν καρδιά μας πάντα ζεῖ,

κάθε λύπη καὶ χαρά μας

ποὺ περάσαμε μαζί.

Καλὴ χρονιά, καλὴ χρονιά,

χαρούμενη χρυσὴ πρωτοχρονιά.