«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

20 Δεκεμβρίου 2020

Κυριακή της προ του Χριστού γεννήσεως, σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί, και για άλλη μία φορά ο κόσμος γύρω μας καλείται να απαντήσει σ΄ αυτή τη μεγάλη αγωνία του «που ο Χριστός Γεννάται». Αυτό το ερώτημα είναι από τα βασικότερα ερωτήματα της ανθρωπότητας, η οποία αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να κινείται μέσα στο χώρο και τον χρόνο σαν ένα καράβι που δεν έχει προορισμό αλλά, το οφείλει στον εαυτό της, να βρει τόσο τη ρίζα της όσο και τον τρόπο της ωρίμανσης της.

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, του έδωσε μεν το κατ΄ εικόνα τη βασική αρχή της ύπαρξης του, αλλά εμπιστεύτηκε στα χέρια μας το καθ΄ ομοίωσιν την ολοκλήρωση και ωρίμαση δηλαδή του ανθρώπου μέσα από την ουσιαστική γνωριμία και κοινωνία μαζί Του. Ο άνθρωπος βαθειά μέσα του αναζητά τον Θεό διότι γνωρίζει ότι χωρίς αυτόν είναι λειψός μόνος χωρίς προορισμό και στόχο. Είναι από την άλλη δυστυχώς αλήθεια ότι ο διάβολος προσπαθεί να καλύψει αυτή την απόσταση που χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό με τα πάθη, τον εγωισμό, την κακία και την απομόνωση από το Θεϊκό Είναι. Οδηγεί την ανθρωπότητα σε δρόμους δύσβατούς και καταστροφικούς, μας κάνει να πονάμε και να υποφέρουμε. Τότε σαν άλλοι οδηγοί που έχουν χάσει τον δρόμο τους γυρνάμε όλοι μας το κεφάλι μας και αναρωτιόμαστε για το «που ο Χριστός γεννάται». Θέλοντας να βρούμε τον πραγματικό δρόμο της ζωής και της ολοκλήρωσης, αναζητούμε αυτό το σπήλαιο της Βηθλεέμ,  όχι απλώς για να θαυμάσουμε τον Μικρό Ιησού που γεννιέται ταπεινά, αλλά για να ορίσουμε αυτό το σπήλαιο βράχο ακλόνητο, όπου θα ριζώσει επάνω του η ζωή μας με ρίζες βαθιές και αδιαπέραστες από τα κύματα του διαβόλου. Αν συμβεί αυτό στη ζωή μας τότε θα μπορούμε να στοχεύσουμε στην εν Χριστώ ολοκλήρωση και να θέσουμε τα θεμέλια ενός κόσμου που θα εμπνέεται από τον Κύριο μας.

Για να μας εμψυχώσει η Αγία μας Εκκλησία σε αυτή την αγωνία μας για να εντοπίσουμε τον γεννηθέντα Ιησού, μας προβάλλει κα μνημονεύει όλους αυτούς τους δικαίους, μάλιστα από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, που αναζήτησαν αυτό τον νοητό δρόμο προς το σπήλαιο, που κατανόησαν ότι ζωή χωρίς Χριστό δεν υπάρχει. Μία τέτοια προσωπικότητα μας θυμίζει ο απόστολος Παύλος στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμά, τον Αβραάμ, του οποίου ο βίος δείχνει αυτήν την εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου να ζήσει στηριγμένος στον Ιησού, να ονειρευτεί έναν κόσμο όπου ο Ιησούς θα είναι το πρότυπο.

Μας υπενθυμίζει ο απόστολος των Εθνών ότι ο Αβραάμ αναζητούσε πάντοτε τον Αληθινό Θεό με τόση ένταση ώστε ο ίδιος ο Θεός να του αποκαλυφθεί και να του ζητήσει να φύγει από τον τόπο του, από τις συνήθειες του από τους συγγενείς του και να πορευτεί χωρίς ουσιαστικά να ξέρει πού, με μόνο σύμμαχο τον ίδιο τον Θεό, σε τόπο άγνωστο, με τις συνθήκες της εποχής αφιλόξενο και εκεί να αναδειχθεί σε Πατριάρχη ενός νέου λαού, που θα είχε ως κύριο χαρακτηριστικό του την εμπιστοσύνη προς τον Θεό. Ο γενάρχης Αβραάμ δέχεται την κλίση αυτή θυσιάζει τα πάντα, όσα τον κρατούσαν μακριά από τον Θεό και κέρδισε το Παν, αφού έγινε οικείος του Θεού. Δεν είναι τυχαία η μαρτυρία του ίδιου του Ιησού Χριστού στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο για τον Αβραάμ που δείχνει πόσο λαχταρούσε αυτή την παρουσία του Ιησού στον Κόσμο. Απευθύνεται ο Ιησούς στους Ιουδαίους και τους λέει «ο Αβραάμ ο πατέρας σας, όταν σκεφτόταν πότε θα έρθω γέμιζε χαρά. Ήταν τόσο μεγάλος ο πόθος του να δει να γεννιέμαι εγώ, να γίνεται ο Θεός άνθρωπος, που τον γέμιζε χαρά, παρηγοριά και δύναμη. Και είδε αυτή την ημέρα. Γιατί ο Αβραάμ ζει ακόμα. Ο Θεός είναι ο Θεός του Αβραάμ, είναι Θεός ζωντανών ανθρώπων, και είδε που Εγώ ήρθα στον κόσμο και χάρηκε πολύ». (Ιωαν 8:56)

Αυτή η χαρά του Αβραάμ, αδελφοί μου, είναι η πραγματική χαρά των Χριστουγέννων, που δεν εξαντλείται στα εφήμερα, αλλά μπορεί να μας κάνει πολίτες αυτής της καινούριας εν Χριστώ Ιησού βασιλείας που ανατέλλει με την Γέννηση του Σωτήρος. Ο άνθρωπος που θα πάρει τον δρόμο που οδηγεί σ’ αυτή τη χαρά θα είναι πάντοτε γεμάτος και πλήρης. Δεν έχουμε να κάνουμε πολλά, για μας το σπήλαιο υπάρχει ήδη. Ίσως αν γίνουμε καλοί παρατηρητές αυτού του κόσμου, άξιοι διαχειριστές των πραγμάτων του, τότε και εμείς να μπορέσουμε να αντιληφθούμε και να ζήσουμε το «Που ο Χριστός γεννάται». 

ΠΗΓΗ