Κυριακή Α΄Λουκά: σχετικά με τη θαυμαστή κλήση των πρώτων μαθητών από τον Κύριο 

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ε΄, χωρία 1 έως 11

(Αποσπάσματα από την ομιλία ΙΔ΄ του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου)

«καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

(…)Και περπατώντας κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, τον Σίμωνα, που, με το όνομα το οποίο του έδωσε αργότερα ο Κύριος, ονομάστηκε Πέτρος και τον Ανδρέα τον αδελφό του. Έριχναν τα δίχτυα τους στη θάλασσα, σαν ψαράδες που ήσαν. «Ακολουθήστε με, τους είπε, και θα σας κάνω αλιείς ανθρώπων». Αυτοί λοιπόν, αφού άφησαν αμέσως τα δίχτυα, Τον ακολούθησαν.

Κυριακή Α΄ Λουκᾶ (Λουκ. ε΄. 1-11)

Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας

«Τὸν ἐστρίμωχναν τὰ πλήθη, γιὰ ν’ ἀκούσουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ κι αὐτὸς στεκόταν κοντὰ στὴ λίμνη Γενησαρέτ. Εἶδε δυὸ βάρκες ἀραγμένες στὴν ἀκρολιμνιά·  οἱ ψαράδες πιὸ κεῖ ἔπλυναν τὰ δίχτυα τους. Μπῆκε σὲ μιὰ ἀπ’ αὐτὲς ποὺ ἦταν τοῦ Σίμωνα καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ ξεμακρύνη λίγο ἀπὸ τὴ στεριά.  Κι ἀφοῦ κάθισε ἄρχισε νὰ διδάσκη τὸν κόσμο μέσ’ ἀπὸ τὴ βάρκα. Ὅταν τέλειωσε εἶπε στὸ Σίμωνα· Γύρισε στ’ ἀνοιχτὰ καὶ ρίξετε τὰ δίχτυα γιὰ ψάρεμα.

Κυριακή Α’ Λουκᾶ: Ἡ μεγάλη ψαριά

Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Λουκ. ε’ 1-11)

Δοτήρας κάθε αγαθού είναι ο Κύριος. Κι όλα τα δώρα του Θεού είναι τέλεια. Έχουν τέτοια τελειότητα, που κάνουν τους ανθρώπους να θαυμάζουν. Το θαύμα δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά ένα δώρο του Θεού, αξιοθαύμαστο. Οι άνθρωποι θαυμάζουν τα δώρα του Θεού, λόγω της τελειότητάς τους.
«Όπως μη καυχήσηται πάσα σαρξ ενώπιον του Θεού» (Α’ Κορ. α’ 29). Η σάρκα είναι όπως το χορτάρι, που περιμένει να ολοκληρωθούν οι μέρες του κι έπειτα να ξεραθεί, να γίνει στάχτη. Είθε ο παντοδύναμος Κύριος να μας φυλάξει όλους από τη σκέψη πως είναι δυνατό να κάνουμε κάτι καλό χωρίς τη βοήθεια και την ευλογία Του.

2020 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 27 - ΚΥΡΙΑΚΗ Α ΛΟΥΚΑ

Η ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ (Λουκ. 5, 1-11)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Λυγιά, στις 27/9/1998)

Η σωστή στάση απέναντι στο Θεό

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, ότι ο Χριστός βρήκε στην παραλία της Τιβεριάδος, κάποιους ψαράδες να φτειάχνουν τα δίχτυα τους μετά το βραδυνό ψάρεμα. Τους λέει:

-Τι κάνετε; Πώς πήγατε;

-Κοπιάσαμε όλη τη νύχτα, απάντησαν, αλλά δεν πιάσαμε απολύτως τίποτα.

 Ἡ θαυμαστή ἁλιεία

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 27 Σεπτεμβρίου 2020, Α΄ Λουκᾶ (Λκ. ε΄ 1-11)

1. Ο ΣΚΟ­ΠΟΣ ΤΟΥ ΘΑΥ­ΜΑ­ΤΟΣ

Ὁ Κύ­ρι­ος πε­ρι­δι­α­βαί­νει τήν ἀ­κρο­γυ­α­λι­ά τῆς Γα­λι­λαί­ας καί τά πλή­θη τρέ­χουν μέ πό­θο κον­τά του. Καί κα­θώς βλέ­πει δύ­ο μι­κρά πλοῖ­α ἀ­ραγ­μέ­να στή λί­μνη, μπαί­νει σ’ ἕ­να ἀ­πό αὐ­τά· εἶ­ναι τό πλοῖ­ο τοῦ Σί­μω­να. Καί τόν πα­ρα­κα­λεῖ νά τό σύ­ρει λί­γο πι­ό μέ­σα στή λί­μνη γι­ά νά δι­δά­ξει τά πλή­θη μέ­σα ἀ­πό τό πλοῖ­ο αὐ­τό. Ὅ­ταν τε­λεί­ω­σε τή δι­δα­σκα­λί­α του ὁ Κύ­ρι­ος λέ­ει στόν Σί­μω­να: Φέ­ρε πά­λι τό πλοῖ­ο στά βα­θι­ά νε­ρά τῆς λί­μνης καί ρίξ­τε τά δίχ­τυ­α σας. Ὁ Σί­μων ὅ­μως μέ ἔκ­πλη­ξη τοῦ ἀ­πο­κρί­νε­ται: Δι­δά­σκα­λε, ὅ­λη τή νύχ­τα κο­πι­ά­σα­με ρί­χνον­τας τά δίχ­τυ­α καί δέν πι­ά­σα­με τί­πο­τε. Ἀ­φοῦ ὅ­μως τό δι­α­τά­ζεις ἐ­σύ, θά ρί­ξω τό δίχ­τυ. Καί τό θαῦ­μα πού ἀ­κο­λού­θη­σε ἦ­ταν ἐν­τυ­πω­σι­α­κό. Τό δίχ­τυ τους γέ­μι­σε τό­σα πολ­λά ψά­ρι­α ὥ­στε ἄρ­χι­σε νά σχί­ζε­ται. Οἱ ψα­ρά­δες τό­τε φώ­να­ξαν ἀ­μέ­σως τούς συ­νε­ταί­ρους τους πού ἦ­ταν στό ἄλ­λο πλοῖ­ο, νά βο­η­θή­σουν νά σύ­ρουν τά δίχ­τυ­α ἐ­πά­νω. Μά τά ψά­ρι­α ἦ­ταν τό­σο πολ­λά ὥ­στε τά δύ­ο πλοῖ­α κιν­δύ­νευ­αν νά βυ­θι­σθοῦν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Γιά νά κερδίσουμε τό πᾶν!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 27 Σεπτεμβρίου 2020, ΙΣΤ΄ Κυριακῆς: Β΄ Κορ. ς΄ 1-10

1. Χωρὶς ἀναβολὴ

Στὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς σημε­ρινῆς Κυριακῆς ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐ­φιστᾶ τὴν προσοχὴ τῶν Χριστιανῶν τῆς Κορίνθου, ὥστε νὰ ἀποδείξουν μὲ τὴν καλὴ διαγωγή τους ὅτι δὲν δέχθηκαν μάταια καὶ ἀνώφελα τὴ Χάρι τοῦ Θεοῦ. Τοὺς καλεῖ σὲ ἐγρήγορση, διότι, ὅπως ὑπογραμμίζει, «ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας». Μὴ νομίζετε ὅτι ὁ Θεὸς πάντοτε θὰ σᾶς προσ­καλεῖ μὲ τοὺς ἀπεσταλμένους Του. Τώρα εἶναι ὁ κατάλληλος καιρός, τώρα εἶναι ἡμέρα σωτηρίας.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ε΄ 1 - 11)

Τὴν κλήση τῶν ἀποστόλων Πέτρου, Ἰακώβου καὶ Ἰωάννη διηγεῖται ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς βρίσκεται στὴν ὄχθη τῆς λίμνης Γεννησαρὲτ καὶ πάρα πολὺς λαὸς ἔχει ἔρθει, γιὰ νὰ ἀκούσει τὸν λόγο Του. Ὁ Χριστὸς βλέπει ἐκεῖ κοντὰ δύο ψαρόβαρκες καὶ τοὺς ψαράδες νὰ πλένουν τὰ δίχτυα τους μετὰ ἀπὸ μία κουραστικὴ νύχτα μέσα στὴ λίμνη. Μπαίνει στὴν βάρκα τοῦ Σίμωνα, τὸν παρακαλεῖ νὰ ξανοιχτεῖ λίγο, γιὰ νὰ τὸν ἀκοῦνε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν παραλία, κι ἀρχίζει τὸ κήρυγμά Του. Ὅταν σταμάτησε νὰ ὁμιλεῖ, προτρέπει τὸν Σίμωνα νὰ ξαναπάει στὰ ἀνοιχτά τῆς λίμνης καὶ νὰ ρίξει τὰ δίχτυά του. Ἐκεῖνος ἀπαντᾶ ὅτι ὅλη τὴν νύχτα παλεύανε καὶ δὲν ἔπιασαν τίποτε. Ὅμως, ἀφοῦ τὸ διατάσσει ὁ Διδάσκαλος, θὰ τὸ κάνει.

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020 – Α΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ε΄1-11), (Β Κορινθ. στ΄ 1-10)

Ο μεγάλος Δάσκαλος

«αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ»

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή ξεδιπλώνει μπροστά μας με ένα εκπληκτικό τρόπο το περιστατικό της κλήσης των πρώτων μαθητών του Κυρίου. Ο Λόγος του Θεού είναι εκείνος που πρώτος σπεύδει να απευθύνει την πιο ευλογημένη πρόσκληση. Καλεί όλους τους ανθρώπους από την ανυπαρξία στη ζωή. Γι’ αυτό και στην ευχαριστιακή σύναξη ακούμε την ομολογία: «Συ εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες». Ο άνθρωπος καλείται από τον Χριστό όχι απλά να διατηρήσει το «είναι», δηλαδή να περιορίζεται στην ύπαρξή του, αλλά να καταξιωθεί ενός ανώτερου μεγαλείου. Ν’ ατενίσει τις κορυφογραμμές του «εύ είναι», να φθάσει δηλαδή στη θέωση.

Κυριακή Α΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. ε΄ 1-11 (27-09-2020)

Αρχιμ. Αυγουστίνου Κκαρά

Η θαυμαστή αλιεία και η κλήση των πρώτων μαθητών

Οι ευαγγελικές περικοπές που διαβάζονται στη θεία λειτουργία από την επόμενη Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού μέχρι τα Χριστούγεννα είναι παρμένες από το ευαγγέλιο του ευαγγελιστή Λουκά. Η πρώτη περικοπή είναι η παρούσα και περιλαμβάνει: α) τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού προς τους όχλους, β) τη θαυμαστή αλιεία και γ) την κλήση των πρώτων μαθητών. Ο Ιησούς Χριστός έχει αρχίσει τη δημόσια δράση Του και τώρα βρίσκεται στα μέρη της Γαλιλαίας και συγκεκριμένα στην όχθη της λίμνης Γεννησαρέτ.

Κυριακή ΙΣΤ’ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Β΄ Κορ. στ’ 1-10 (27-09-2020)

Απόστολος Παύλος

Ηλιάνας Κάουρα, θεολόγου

«ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας∙»

Στη συγκεκριμένη αποστολική περικοπή θα σταθούμε με ιδιαιτερότητα στη διαπίστωση που κάνει ο απόστολος Παύλος, ότι δηλαδή τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός και χρόνος που προσφέρεται για τη δική μας σωτηρία. «Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας». Τονίζει ο απόστολος Παύλος ότι δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο και τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός να μεριμνήσουμε για τη σωτηρία της ψυχής μας.

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε το νόημα των λόγων αυτών του αποστόλου Παύλου πρέπει να δούμε λίγο την ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από την Αγία Γραφή.

“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ

(27-9-2020)

«Ὲπιστάτα, δι’ ὅλης τῆς νυκτός κοπιάσαντες, οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τὸ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον».

Ο ευαγγελιστής Λουκάς, αγαπητοί μου αδελφοί, στην σημερινή ευαγγελική περικοπή μας μεταφέρει σε μια ειδυλλιακή στιγμή. Ένα πρωϊνό, σε μια όχθη της λίμνης Γενησαρέτ, ο Πέτρος, ένας απλός ψαράς και οι συνεργάτες του τακτοποιούν τα δίχτυα από το ολονύκτιο ψάρεμά τους. Τότε, εμφανίζεται ο Χριστός, μπαίνει στην βάρκα τού Πέτρου και από εκεί αρχίζει να διδάσκει τους όχλους. Όταν τελειώνει το κήρυγμά του, λέει στον Πέτρο να ρίξει πάλι τα δίχτυα στο βυθό και ο Πέτρος αν και κουρασμένος για την αγάπη Του κάνει το θέλημά του. Αποκαλεί μάλιστα τον Κύριο επιστάτη.

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Α΄ Κορ. ιστ΄ 13-24

Ευαγγέλιο: Λουκ. ε΄ 1-11

27 Σεπτεμβρίου 2020

Άμεση και αποφασιστική ήταν η ανταπόκριση των ψαράδων της Γαλιλαίας στο κάλεσμα του Χριστού. Άφησαν τα πάντα και Τον ακολούθησαν χωρίς δεύτερη σκέψη· «ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ». Δεν ήταν, ωστόσο, η πρώτη φορά που έβλεπαν και άκουγαν τον Χριστό.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ – 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ  Α΄  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ε΄ 1-11)

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀδελφοί, ἔχει ὡς θέμα της τήν κλήση τοῦ Πέτρου, τοῦ Ἰακώβου καί τοῦ Ἰωάννη, στά πρῶτα στάδια τῆς δημόσιας δράσης τοῦ Χριστοῦ στή Γαλιλαία. Τά πλήθη, ὁπουδήποτε μιλοῦσε ὁ Χριστός, στίς συναγωγές ἤ στό ὕπαιθρο, συνωθοῦνταν γιά νά τόν ἀκούσουν. Σέ μία ἀπό τίς πολλές ἐξόδους του, καί ἀκολουθούμενος ἀπό μεγάλο πλῆθος, βρέθηκε στή λίμνη Γεννησαρέτ.

«Έπανάγαγε εἰς τὸ βάθος»

Ὁμιλία εἰς τὴν Α ́ Κυριακὴν τοῦ Λουκᾶ

ὑπὸ πρωτ. π. Λάμπρου Τσιάρα, προϊστ. Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ

Ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες,

τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Α ́ Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ ὁμιλεῖ περὶ τῆς ὁριστικῆς κλήσεως ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ τῶν τεσσάρων πρώτων μαθητῶν: τῶν δύο ἀδελφῶν Ἀνδρέου καὶ Πέτρου καὶ τῶν ἄλλων δύο, ἐπίσης ἀδελφῶν, Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Α' ΛΟΥΚΑ (27-9-2020)

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

     Ὁ Πέτρος, μαζί μέ τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, ὅπως μᾶς διασώζει τή διήγηση ὁ Eὐαγγελιστής Λουκᾶς, μετά ἀπό μιά κοπιαστική νύχτα ψαρέματος χωρίς νά ἔχουν πιάσει τίποτα, γεμᾶτοι ἀπογοήτευση μάζευαν τά δίχτυα στά ψαροκάϊκά τους.

 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΠΕΙΡΑ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΗ ΕΝ ΠΙΣΤΕΙ»

«Δι’ ὅλης νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον». Στὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς πλέκονται δύο πράγματα. Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ πείρα. Τὸ δεύτερο ἡ ἐμπιστοσύνη στὸ Χριστό. Πείρα καὶ πίστη συναντῶνται μέσα στὴν ἴδια καρδιά.

 Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020 (Α’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ε’ 1 - 11)

Δέν εἶχε περάσει πολλή ὥρα ἀφότου ὁ Σίμων Πέτρος καί οἱ συνεργάτες του εἶχαν ἐπιστρέψει ἀπό τό κοπιαστικό ἀλλά ἄκαρπο ψάρεμα. Τά δίχτυα μόλις εἶχαν καθαριστεῖ καί δέν εἶχαν προλάβει ἀκόμη νά στεγνώσουν. Παρόλ’ αὐτά ὁ εὐλογημένος ἐκεῖνος μαθητής δέν διστάζει νά τά ξαναρίξει καί πάλι στή λίμνη. Ὄχι γιατί ἡ πεῖρα του τόν πληροφοροῦσε ὅτι θά πετύχαινε κάποιο ἀποτέλεσμα. Ἀλλά διότι ἡ πίστη τοῦ ὑπαγόρευε τήν ὑπακοή. Ἔρριξε καί πάλι τά δίχτυα μόνο καί μόνο γιατί τοῦ τό εἶπε ὁ Χριστός.

Περί Αθανασίας της Ψυχής. 

Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

(Μᾶρκ. 8,34 – 9,1)

«Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυ­χὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,36-37)

ΕΩΡΤΑΣΑΜΕ, ἀγαπητοί μου, τὴ μεγάλη ἑ­ορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Καὶ σήμερα, Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσι, διαβάζεται ἕνα εὐαγγέλιο σπουδαιότατο. Μέσα σ’ αὐτὸ ὑπάρχει ἕ­να ῥητό, ποὺ καὶ μόνο αὐτὸ φτάνει γιὰ νὰ σωθῇ κανείς· τέτοια δύναμι ἔ­χει. Ὅποιος τὸ ἐν­νοή­σῃ βαθειά, μαθαίνει τὴν ἀξία τῆς ψυχῆς του καὶ ποιός εἶνε ὁ προορισμός του.

 2020 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 20 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ (Μαρκ. 8, 34 – 9, 1)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Γαλατά, στις 19/9/2004)

Όποιος θέλει

Σήμερα, ακούσαμε στο Ευαγγέλιο κάποια λόγια του Κυρίου, τα οποία ενώ είναι τα γλυκύτερα που μπορεί κανείς να φαντασθεί στον κόσμο, μας φαίνονται δύσκολα και βαρειά. Ποιός είναι ο λόγος που μας φαίνονται δύσκολα και βαρειά; Μιλάνε για μια αυταπάρνηση. Είπε ο Χριστός: «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν».

 ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ταπείνωση γνήσια

21 ΙΟΥΛΙΟΥ, 2020

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 26 Ἰουλίου 2020, Ζ΄ Ματθαίου (Ματθ. θ΄ 27-35)

«ὁ­ρᾶ­τε μη­δεὶς γι­νω­σκέ­τω».

Δύ­ο ἄν­θρω­ποι χω­ρίς φῶς κι ἐλ­πί­δα, τυ­φλοί καί πο­νε­μέ­νοι, ἔ­τρε­ξαν μέ λα­χτά­ρα πρός τόν Κύ­ριο καί ἄρ­χι­ζαν νά φω­νά­ζουν μέ ὅ­λη τους τήν δύ­να­μη: «Υἱ­έ Δα­βίδ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς», λυ­πή­σου μας καί θε­ρά­πευ­σέ μας. Καί ὁ Κύ­ριος τούς δέ­χε­ται κον­τά του ἀγ­γί­ζει μέ τά δά­κτυ­λά του τά νε­κρά τους μά­τια καί τούς λέ­γει. – Ἄς γί­νῃ σύμ­φω­να μέ τήν πί­στι σας. Καί τό­τε τά κλει­στά ἕ­ως τό­τε μά­τια τῶν τυ­φλῶν ἄ­νοι­ξαν καί ἀν­τί­κρυ­σαν τόν εὐ­ερ­γέ­τη τους. Ἀλ­λά ὁ Κύ­ριος ἐ­πει­δή δέν ἤ­θε­λε νά γί­νῃ τό θαῦ­μα γνω­στό τούς λέ­γει: «Προ­σέξ­τε κα­λά, κα­νείς νά μή μά­θῃ τό θαῦ­μα πού ἔ­γι­νε». Ἄλ­λες φο­ρές βέ­βαι­α ὁ Κύ­ριος ἐ­πι­τε­λοῦ­σε τά θαύ­μα­τά του μπρο­στά σέ πλή­θη λα­οῦ. Τώ­ρα ὅ­μως θαυ­μα­τουρ­γεῖ μα­κριά ἀ­πό τά πλή­θη ἀ­θό­ρυ­βα. Γι­ά νά μᾶς δι­δά­ξῃ ἔ­τσι μέ τό πα­ρά­δειγ­μά του τήν με­γά­λη ἀ­ρε­τή τῆς τα­πει­νώ­σε­ως.

 ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Θάνατος καί ζωή!

17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 2020

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 20 Σεπτεμβρίου 2020 (μετά τήν Ὕψωσιν: Γαλ. β΄ 16-20)

Μὲ τὴ σημερινὴ Κυριακή, ποὺ ὀνομάζεται Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς κρατεῖ στὴν ἱερὴ ἀτμόσφαιρα τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου, ποὺ ἑορτάσαμε πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες καὶ ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ στήριγμα στὴ ζωὴ κάθε πιστοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὰ ἱερὰ Ἀναγνώσματα εἶναι σχετικὰ μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἡμέρας.

1. Σταύρωση μὲ τὸν Χριστὸ

 ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020 – ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

 (Μαρκ. η΄34- θ΄1), (Γαλ. β΄16-20)

Σωτήρια απάρνηση

«Απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού…»

Η εφιαλτική κρίση που ζώνει σε όλα τα επίπεδα το σημερινό κόσμο και η οποία δεν είναι μόνο οικονομική, όπως καθημερινά διαπιστώνουμε στο βάθος της, αφήνει ένα παγερό αίσθημα ανασφάλειας να περιλούζει το σημερινό άνθρωπο, ο οποίος αισθάνεται φοβερά αδύναμος και προδομένος από κοσμικά συστήματα και ιδεολογίες, που τόσο ασφυκτικά τον κυκλώνουν και τον εξουθενώνουν. Η κρίση αυτή αποκαλύπτει τελικά την αδυναμία του. Και ας νόμιζε για τόσα χρόνια ότι μπορούσε να είναι παντοδύναμος, με το αίσθημα της υπερηφάνειας και της αλαζονείας να είναι διάχυτο σε όλες τις δραστηριότητές του αλλά και γενικότερα στη στάση που διαμόρφωνε σε όλο το πλέγμα των σχέσεών του: με τον Θεό, το συνάνθρωπο, αλλά και με την κτίση ολόκληρη.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ (20-9-2020)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

     Λίγες ἡμέρες μετά τόν ἑορτασμό τῆς Παγκόσμιας Ὕψωσης τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, Χριστιανοί μου, στό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε ὁ Κύριος μας μᾶς καλεῖ, ἀφοῦ πρῶτα ἐλεύθερα καί ἀβίαστα ἔχουμε ἀποφασίσει νά ἀκολουθήσουμε τή ζωή Του, ἐνστερνιζόμενοι τή διδασκαλία Του, «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν», νά ἀπαρνηθοῦμε τόν κακό παλαιό ἑαυτό μας καί νά σηκώσουμε τό δικό μας Σταυρό, δηλ. τό φορτίο τῆς ζωῆς μας καί νά συμπορευθοῦμε μαζί Του.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020 ( Μαρκ. η΄ 34-θ΄1)

Στη σημερινή Κυριακή, Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, ακούσαμε από τον Ευαγγελιστή Μάρκο τον ίδιο το Χριστό να μάς περιγράφει την σταυρώσιμη ζωή του Χριστιανού. Ο Κύριος απευθύνει μια πρόσκληση στον καθένα μας, να απαρνηθεί τον εαυτό του, να σηκώσει τον προσωπικό του σταυρό και να ακολουθήσει το Χριστό. Σε αυτά τα τρία σημεία θα λέγαμε ότι συνίσταται η κατά Χριστόν ζωή, που για να καταλήξει στην Ανάσταση και την αιώνιο Ζωή είναι ανάγκη να διέλθει από τον Σταυρό και το Γολγοθά.

«Κυριακή μετά τήν Ὕψωσιν» 

«...καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν...»

«...τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ.» (Γαλατ., 1, 7).

Στὴν ἐποχή μας συχνὰ πυκνὰ ἀκοῦμε: «γνώμη μου εἶναι...», «ἔχω τὴν ἄποψη...», «ἐγὼ πιστεύω...», «θέλω νὰ πῶ...», καὶ ποικίλες ἄλλες παρόμοιες εκφράσεις. Στὴν ἐποχή μας ποὺ ἡ πληροφορία ταξιδεύει ιδιαίτερα γρήγορα καὶ ἄμεσα, σχεδὸν ὅλοι μας μοιάζουμε νὰ θέλουμε νὰ εἴμαστε εἰδήμονες ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ καὶ νὰ θέλουμε νὰ δείχνουμε σοφοὶ στὸ σύνολο τῆς γνώσης, ἀγνοώντας ἐπιδεικτικά τὸν κόπο καὶ τὸν μόχθο ποὺ ἐπιβάλλεται νὰ καταβάλουμε γιὰ τὴν ἀπόκτηση, ἔστω, τῆς ἐπὶ μέρους γνώσης.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΎΨΩΣΙΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Απόστολος: Γαλ. β΄ 16 – 20

Ευαγγέλιον: Μάρκου η΄ 34 – θ΄ 1

20 Σεπτεμβρίου 2020

«Χριστῷ συνεσταύρωμαι, ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός»

Δια του βαπτίσματος έχω σταυρωθεί μαζί με τον Χριστό. Τώρα πλέον αυτός ο άνθρωπος, με τις συνήθειες και τις επιθυμίες του, που ήταν πριν το βάπτισμα, πριν αποφασίσω να γίνω χριστιανός και να ακολουθώ τον Χριστό, δεν υπάρχει πια, έχει πεθάνει. Τώρα πλέον ζει μέσα μου ο Χριστός, σημειώνει ο Απόστολος Παύλος σε επιστολή του προς τους Γαλάτες.

 “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ (20-9-2020)

«Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» (Μάρκ. 8, 36).

Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού και  ακούσαμε από τον Ευαγγελιστή Μάρκο, αγαπητοί μου αδελφοί,  τον ίδιο το Χριστό να μάς περιγράφει την θυσιαστική ζωή του Χριστιανού. Ο Κύριος απευθύνει μια πρόσκληση στον καθένα μας, να απαρνηθεί τον εαυτό του και να σηκώσει τον προσωπικό του σταυρό και να ακολουθήσει το Χριστό. Σε αυτά τα τρία σημεία θα λέγαμε ότι συνίσταται η κατά Χριστόν ζωή, που για να καταλήξει στην Ανάσταση και την αιώνιο Ζωή είναι ανάγκη να διέλθει από τον Σταυρό και το Γολγοθά.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

(Μάρκ. η΄ 34 - θ΄1)

Ποιὸ εἶναι τὸ πολυτιμότερο πράγμα στὸν κόσμο γιὰ κάθε ἄνθρωπο; Μήπως εἶναι τὰ πλούτη, ἡ δύναμη, ἡ δόξα, ἡ ἐξουσία; Μήπως εἶναι οἱ συγγενικές του σχέσεις, οἱ γονεῖς του, ὁ/ἡ σύζυγος, τὰ παιδιά του, οἱ φίλοι του, ὁ κοινωνικὸς καὶ ἐπαγγελματικός του περίγυρος; Πολλοὶ θὰ ἔσπευδαν νὰ ἀπαντήσουν ὅτι γι’ αὐτοὺς πολυτιμότατο εἶναι κάποιο ἀπὸ τὰ προαναφερθέντα. Καὶ πραγματικὰ, ὁ σκεπτόμενος μὲ τὴν ἐγκόσμια λογικὴ ἄνθρωπος εἶναι ἀναμενόμενο νὰ ἐπιλέγει κάτι ἀπὸ αὐτά, γιατί αὐτὰ εἶναι τὰ ἐπιθυμητὰ ἀγαθὰ τοῦ κόσμου αὐτοῦ.

Κυριακή Μετά την Ύψωση, Αποστ. Ανάγνωσμα: Γαλ. β’ 16-20 (20-09-2020)

Πρεσβ. Φίλιππου Φιλίππου

Η σημερινή αποστολική περικοπή είναι παρμένη από το 2ο κεφάλαιο της προς Γαλατάς επιστολής του Αποστόλου Παύλου και συγκεκριμένα τους στίχους 16-20. Ολόκληρη η προς Γαλατάς επιστολή μας διασώζει αρκετά στοιχεία από την θεολογία του Αποστόλου Παύλου. Την περιοχή της Γαλατίας επισκέφθηκε ο Απόστολος Παύλος κατά την πρώτη του αποστολική περιοδεία κατά τα έτη 45 – 48 μ. Χ. συνοδευόμενος από τον Απόστολο Βαρνάβα. Στις Εκκλησίες τις οποίες ίδρυσε εκεί στην περιοχή της Γαλατίας άρχισε να εμφανίζεται ένα πρόβλημα. Κάποιοι Ιουδαΐζοντες Χριστιανοί προσπαθούσαν να επιβάλουν σε όλα τα μέλη της Εκκλησίας αυτά τα οποία όριζε ο Μωσαϊκός Νόμος και κυρίως την περιτομή.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ – 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020

(Μρκ. η΄ 34 – θ΄1)

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ἀντίθετα μὲ ὅσα κάνουν οἱ ἄρχοντες τοῦ κόσμου αὐτοῦ, ποὺ προκειμένου νὰ προσελκύσουν ὀπαδοὺς ὑπόσχονται τιμὲς καὶ ἀπολαύσεις, ὁ Κύριος μᾶς παραδίδει τὶς τρεῖς ἀπαραίτητες πρϋποθέσεις ποὺ πρέπει νὰ ἔχει ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ τόν ἀκολουθήσει. Γιὰ νὰ εἶναι λοιπὸν κανεὶς σωστὸς χριστιανὸς καὶ μαθητής τοῦ Κυρίου θὰ πρέπει πρῶτα νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του, ὕστερα νὰ σηκώσει τὸν προσωπικὸ του σταυρὸ καὶ νὰ ὑπακούσει τὶς ἐντολές του. Ὁ Χριστὸς δὲν ἀναγκάζει καὶ δὲν ὑποχρεώνει κανέναν. Ζητάει ὅμως ἀπὸ τὸν καθένα μας, πού θέλει ὄχι να λέγεται, ἀλλὰ νὰ εἶναι πραγματικὸς χριστιανὸς καὶ ἐλεύθερα νὰ τὸν ἀκολουθήσει, συνέπεια, ἀποφασιστικότητα καὶ ἡρωϊσμό.

 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

Ὅποιος θέλει νά μέ ἀκολουθήσει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά σηκώσει τόν Σταυρό του, μᾶς λέει ὁ Κύριος στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, Κυριακή μετά τήν Ὕψωση. Συνήθως ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἀγαποῦμε, ἐκτιμοῦμε, σκεπτόμαστε συνεχῶς τόν ἑαυτό μας. Βλέπουμε, κρίνουμε, ἀντιδροῦμε μέ μέτρο τόν ἑαυτό μας. Κλεινόμαστε στό ὀχυρό τοῦ «ἐγώ» μας γιά νά εἴμαστε ἀσφαλεῖς καί γινόμαστε ἀπρόσιτοι, αἰχμάλωτοι τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ἀγαπᾶμε τούς ἄλλους μόνο σέ σχέση μέ τό δικό μας συμφέρον. Ἡ ἰδιοτέλεια βρίσκεται στή ρίζα κάθε σχεδόν ἐνέργειας μας. Ἀκόμη καί στή σχέση μας μέ τόν Θεό πολλές φορές πράττουμε τό καλό ὄχι γιατί τό θέλει Ἐκεῖνος, ἀλλά διότι ἔτσι θά ἀποκτήσουμε καλή φήμη. Ἀκόμη καί τό Εὐαγγέλιο περνᾶ ἀπό τό φίλτρο τῶν δικῶν μας προτιμήσεων, κρατώντας αὐτό πού μᾶς εἶναι βολικό ἀφήνοντας γιά τούς δῆθεν ὑπερβολικούς τά πιό δύσκολα παραγγέλματα.

2020 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 13 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ (Ιω. 3, 13-17)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Χανόπουλο, στις 7/9/07)

Δεν μας ξεχνά ποτέ

Ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο που μας αξίωσε να έρθουμε στην Εκκλησία, για να Τον ευχαριστήσουμε και να επικαλεστούμε το έλεός Του, την χάρη Του και την αγάπη Του, ο καθένας για τον εαυτό του και για όλους τους γνωστούς και αγαπητούς μας.

Λέει ένας σοφός: «Δεν έχει αξία να μάθεις τα μυστικά του σύμπαντος. Δεν έχει αξία να μάθεις πόσα είδη ζώων είναι στην ξηρά και πόσα στην θάλασσα. Δεν έχει αξία να μάθεις, πώς λειτουργεί η καρδιά και πώς ο εγκέφαλος. Αξία έχει, να μάθεις και να ξέρεις ότι ο Θεός είναι αγάπη και ότι μας αγαπάει».

Ερώτημα: Πόσο μας αγαπάει; Ποιά είναι η αγάπη του Θεού για μας;

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

(Ιω. γ΄ 13-17) (Γαλ. στ΄ 11-18)

 Νέες υπάρξεις

«Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός  τον κόσμον…»

Η σύνδεση της παρουσίας του Θεού στη ζωή του κόσμου με την πληρότητα της αγάπης, αναδεικνύει και την αυθεντικότητα της σχέσης που σφυρηλατείται στο χώρο της Εκκλησίας. Στους ορίζοντες αυτούς, το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής πριν από την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, αποκαλύπτει το απύθμενο βάθος αλλά και το δυσθεώρητο ύψος της θεϊκής αγάπης: «εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού εν υμίν, ότι τον Υιόν αυτού τον Μονογενή απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον, ίνα ζήσωμεν δι’ Αυτού» (Α΄Ιω. δ΄9).

“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

(13-9-2020)

 «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον,  ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν Μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν, μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχει ζωὴν αἰώνιον».

Η Κυριακή πριν από την εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού μας προετοιμάζει πνευματικά για να συναισθανθούμε το μέγα μυστήριο της σταυρικής θυσίας του Κυρίου μας.

Ανάμεσα στα τόσα σύμβολα της Χριστιανικής Πίστεως ο Τίμιος Σταυρός θεωρείται το πιο σημαντικό.  Είναι το σύμβολο της Χριστιανοσύνης.  Είναι το σύμβολο της νίκης του Χριστού κατά του θανάτου.  Είναι το όπλο εναντίον όλων των δυνάμεων του σκότους.  Είναι το όπλο των αγίων.  Είναι η σημαία κάτω από την οποία οι δίκαιοι αγωνίζονται εναντίον του Διαβόλου και των δυνάμεων του σκότους.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ (13-9-2020)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

     Ἡ Ἐκκλησία μας, χριστιανοί μου, μία ἡμέρα πρίν ἀπό τήν Παγκόσμιο Ὕψωσι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, στό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε, βάζει τά λόγια τοῦ Ἰησοῦ πρός τούς μαθητές του λίγο πρό τοῦ Πάθους Του, λόγια ἐνθαρρυντικά καί παρηγορητικά πού καταδεικνύουν τή σημασία τῆς Σταυρικῆς Θυσίας καί τή δύναμη πού ἀπέκτησε τό Τίμιο καί Ζωοποιό Ξύλο τοῦ Σταυροῦ ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς Θυσίας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

Στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, πού θά ἀναγνωσθεῖ τήν Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀναγνῶστες, ὁ Μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν ἀναφέρεται στίς δυσκολίες ποῦ τοῦ δημιουργοῦσαν ἡ ἀφέλεια καί ἡ εὐκολοπιστία πολλῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γαλατίας, οἱ ὁποῖοι χωρίς προβληματισμό ἔδειχναν νά πείθονται σέ συκοφαντίες ἐναντίον του ἀπό ψευδαδέλφους Ἰουδαιοχριστιανούς. Τούς ἀποκαλύπτει ὅτι τά κρυμμένα καί πονηρά σχέδιά τους εἶχαν σκοπό νά ἀπομακρύνουν τούς πιστούς ἀπό τήν «ἐν Χριστῷ» σωτηρία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020 

( Ιω. γ΄13-17) 

      «Είπε ο Κύριος: Κανένας δεν ανέβηκε στον ουρανό παρά μόνο ο Υιός του Ανθρώπου, που κατέβηκε από τον ουρανό, και που είναι στον ουρανό. Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί, αλλά να ζήσει αιώνια. Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στον θάνατο τον μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια. Γιατί, ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού» (Ιωάν. 3, 13-17).

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ – 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020

(Ἰω. γ΄ 13-17)

Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀγαπητοί μου, ἀδελφοί, ὀνομάζεται πρό τῆς Ὑψώσεως, γιατί σέ λίγες μέρες θά γιορτάσουμε τή μεγάλη γιορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Αὐτή ἡ γιορτή μᾶς ὑπενθυμίζει καί μᾶς διδάσκει ἀλήθειες ὑψίστης σημασίας, γιατί ἀναφέρονται στή σωτηρία μας.

Γιά τό λόγο αὐτό ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία καθιέρωσε νά διαβάζεται στή Θεία Λειτουργία τῆς σημερινῆς Κυριακής τό Εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἔνα μικρό τμῆμα ἀπό τό διάλογο τοῦ Κυρίου μέ τό Νικόδημο. Ὁ Νικόδημος ἦταν Φαρισαῖος. Ἄνθρωπος μέ καλή διάθεση, εὐσεβής καί χωρίς προκαταλήψεις. Πῆγε στό Χριστό μιά νύχτα, χωρίς νά τόν δεῖ κανείς, καί διαλέγεται μαζί Του.

Kυριακή Προ της Υψώσεως, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ιω. γ’ 13-17 (13-09-2020)

Διακόνου Χαρίτωνος Θεοδώρου

Ο Κύριος συνομιλεί με τον Νικόδημο, που ήταν άρχοντας της εβραϊκής κοινωνίας, μέλος τοῦ Συνεδρίου. Είχε πνευματικά ενδιαφέροντα. Τον απασχολούσε σοβαρά η πνευματική αναγέννηση και σωτηρία του ανθρώπου. Ο Νικόδημος είναι αυτός που αργότερα, μαζί με τον ευσχήμονα Ιωσήφ, θα κατεβάσουν τον Χριστό από τον σταυρό και θα τον ενταφιάσουν. Στη συζήτηση αυτή ο Κύριος προτυπώνει και προεικονίζει τη δική του σταύρωση. Μιλάει για το μυστήριο της υψώσεως του πάνω στο σταυρό. Όπως ο Μωϋσής ύψωσε το χάλκινο φίδι μέσα στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί πάνω στο σταυρό ο υιός του ανθρώπου. Και δεν λέει απλώς ότι θα υψωθεί, αλλά ότι πρέπει να υψωθεί, γιατί χωρίς αυτή την ύψωση δεν είναι δυνατό να σωθεί το ανθρώπινο γένος.

Kυριακή Προ της Υψώσεως, Αποστ. Ανάγνωσμα: Γαλ. στ’ 11-18 (13-09-2020)

Πρεσβ. Ανδρέα Ηλία

Η Εκκλησία τοποθέτησε την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην αρχή του νέου εκκλησιαστικού έτους, επειδή θέλει να δείξει στους πιστούς, ότι ο χρόνος τους πρέπει να αξιολογείται με μοναδικό σκοπό τη σωτηρία τους. Με το σκεπτικό αυτό η Εκκλησία όρισε να διαβάζεται η συγκεκριμένη αποστολική περικοπή την Κυριακή πριν τη γιορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, γιατί μέσα από αυτή την περικοπή ο Απ. Παύλος εξαίρει τη χάρη που απορρέει από τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

(Ἰωάν. γ΄ 13 -17)

Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερο μυστήριο στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία ἀπὸ τὴν ἐνανθρώπηση, τὴν σταύρωση καὶ τὴν ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. O ἄκτιστος Θεὸς προσλαμβάνει τὴν κτιστὴ ἀνθρώπινη φύση, μὲ σκοπὸ νὰ τὴν ἀναπλάσει καὶ νὰ τὴν σώσει, θυσιάζεται στὸν Σταυρὸ καὶ ἀνίσταται χαρίζοντας τὴν ζωὴ στὸ πεπτωκὸς ἀνθρώπινο γένος. Τὸ κορυφαῖο σημεῖο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ Σταυρός Του, τὸ αἰώνιο σύμβολο τῆς ὑπέρτατης ἀγάπης καὶ τῆς ὑπὲρ νοῦν καὶ λόγον ταπείνωσής Του.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ»

Καθώς προετοιμαζόμαστε νά γιορτάσουμε τήν μεγάλη γιορτή τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἡ ὁποία κατά τή λειτουργική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας φέρει τά ἴσα πρός τήν Μεγάλη Παρασκευή -γι’ αὐτό καί ἡ αὐστηρή νηστεία- τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας μᾶς ὑπενθυμίζει μία ἄλλη παράξενη ὕψωση πού εἶχε προηγηθεῖ καί εἶχε λάβει χώρα στό μέσο τῆς ἐρήμου, αἰῶνες πρίν, κατά τήν ἔξοδο τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἀπό τή δουλεία τῆς Αἰγύπτου. Τί εἶχε συμβεῖ;

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020 (ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ) (Ἰωαν. γ ’ 13 - 17)

Πανίσχυρο ἡγεμόνα φαντάζονταν οἱ Ἰουδαῖοι τόν Μεσσία. Τόν περίμεναν να ἔρθει σάν τούς ἀρχαίους  βασιλεῖς, γιά νά ἐκδιώξει τούς Ρωμαίους κατακτητές καί νά τιμωρήσει τά εἰδωλολατρικά ἔθνη.

Ἀλλά ὁ Κύριος, ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἦρθε πολύ διαφορετικά. Πλήρης στοργῆς καί ἀγάπης συγκατέβη ἀπό τό ὕψος τῆς δόξας του ὄχι γιά νά τιμωρήσει ἀλλά γιά νά σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία τά πλάσματά του.

Εἰς τὴν Ὕψωσιν τοῦ τιμίου Σταυροῦ

Ἰωάννου Χρυσοστόμου.

Πᾶσα μὲν ἀπὸ τῶν χειρόνων ἐπὶ τὰ κρείττονα μεταβολὴ μεγίστην χαρὰν καὶ εὐφροσύνην τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων κατεργάζεται. Πέφυκε γὰρ ἀνθρωπίνη φύσις, τῶν κρειττόνων ὀρεγομένη, ἀεὶ σπεύδειν ἐπὶ τὴν τῶν βελτιόνων κατάληψιν. Οὕτω γοῦν δεῖα τοῖς πλέουσιν ἐκ χειμῶνος εἰς εὐδίαν καὶ γαλήνην μετάβασις· δεῖα δὲ καὶ τοῖς ὁδοιπόροις ἐκ καμάτου ἐπ᾿ ἀνάπαυσιν συχία· δεῖα δὲ καὶ τοῖς λυπουμένοις ἐκ κατηφείας εἰς εὐφροσύνην μετάθεσις· δυτέρα δὲ καὶ τοῖς νοσοῦσιν ἐξ ἀσθενίας εἰς ὑγίειαν καὶ εὐρωστίαν ἀνάληψις· δεῖα δὲ καὶ τοῖς πολεμίοις ἀπὸ ἔχθρας εἰς φιλίαν καὶ εἰρήνην βεβαίωσις· δυτέρα δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ σκότους καὶ τῆς νυκτὸς εἰς τὴν μέραν μετάπτωσις. Καὶ πᾶσα πρᾶξις, ὡς ἔστιν εἰπεῖν, δυτέραν ἔχει τὴν ἐργασίαν, ὅταν ὄφελος μετὰ τοῖς ποθοῦσιν αὐτὴν ἀπεργάζηται.

«Mνήμη της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού μετά των Τιμίων Ήλων υπό της Αγίας Ελένης»

Επισκόπου Φαναρίου Αγαθαγγέλου

Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόμ. 3, Αθήνα 2005, εκδ . Αποστολική Διακονία, σελ. 62-63.

Η Αγία Ελένη (247-328), μητέρα του πρώτου χριστιανού αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Α΄ του Μεγάλου (280/288-337) το έτος 326 πήγε στην Ιερουσαλήμ, όπου « με μέγαν κόπον και πολλήν έξοδον και φοβερίσματα ηύρεν τον τίμιον σταυρόν και τους άλλους δύο σταυρούς των ληστών », όπως γράφει ο Κύπριος χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιράς (1). Κατά την παράδοση, ύστερα από την πληροφορία κάποιου Εβραίου, με το όνομα Ιούδας, υποδείχθηκε η θέση όπου έγινε ανασκαφή, κατά την οποία ευρέθησαν τρεις σταυροί,ήτοι του Ιησού Χριστού και των δύο ληστών.

Η ΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Του κ. Π. Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΥ

Από την εφημερίδα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», Τετάρτη 31 Αυγούστου 2005

Δυο φορές τον χρόνο εορτάζει πανηγυρικά η Εκκλησία μας τον Τίμιον Σταυρόν. Μια για την ανεύρεση του την 6ην Μαρτίου του 326 μ.Χ. και μία κατά την Ύψωση του την 14ην Σεπτεμβρίου, στα εγκαίνια του Ναού της Αναστάσεως, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Το σημαντικόν, και όχι πολύ γνωστόν, στον διπλόν αυτόν έορτασμόν είναι το γεγονός ότι αποκαλύπτεται άλλο ένα μέγα μυστήριον της απερίγραπτης αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο και μάλιστα κατά την θεία λατρεία, που ενώνει την γη με τον ουρανό.

Η ΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη

Ιστορίες από το Βυζάντιο , α΄ τόμος, εκδόσεις Πατάκη

Στην Αγία Πόλη Μεγαλόπρεπο, σκεπασμένο με την πορφύρα, μ' ένα μεγάλο σταυρό στο μεσαίο κατάρτι του, σηκώνει την άγκυρα το αυτοκρατορικό «ναβίγιο» στο λιμάνι της Όστιας. Στην προκυμαία καλλίφωνοι ψάλτες και ιερείς συνοδεύουν την άπαρση με θρησκευτικούς ύμνους. Η Αυγούστα Ελένη χαμογελά όρθια στην πρύμνη, χαιρετώντας με το άσπρο της πέπλο τον Κωνσταντίνο, που στέκεται στην πορφυροσκέπαστη άκατο, προβοδώντας για το μεγάλο ταξίδι της Παλαιστίνης την άγια μητέρα του.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Επισκόπου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου

 Σταυρός καί Ἐκκλησία

Ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι τό ἀξιώτερο σημεῖο καί σύμβολο τῆς πίστεώς μας. Ὅλα τά ἄξια μυστήρια τελειώνονται μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Ἀγ. Πνεύματος καί τήν σφραγίδα τοῦ Σταυροῦ.

Ὅλες οἱ ἱερατικές εὐλογίες εἶναι σταυρικές. Οἱ Ἱ. Ναοί, τά ἱερά σκεύη καί τά ἄμφια ἁγιάζονται μέ τόν Τίμιο Σταυρό. Δέν νοεῖται λειτουργικήπράξη ἤ σύναξη τῶν πιστῶν χωρίς τήν σφραγίδα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Καύχημά μας: ο Σταυρός του Κυρίου μας

Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων,

Μτφρ. Γεωργίου Β. Μαυρομάτη, εκδ. Επέκταση

Κ. Το χάλκινο φίδι στην έρημο και το ραβδί τοϋ Μωϋσή προτύπωναν τον Σταυρό τοϋ Χριστού

Αυτόν τον τύπο του Σταυρού προτύπωνε ο Μωϋσής κρεμώντας στον Σταυρό το χάλκινο φίδι, ώστε όποιος δαγκωνόταν από το ζωντανό φίδι, και έβλεπε το χάλκινο φίδι (Αριθμ. κα΄ 9) να σώζεται πιστεύοντας. Λοιπόν, το μεν χάλκινο φίδι, κρεμασμένο στον Σταυρό σώζει, και ο Υίός του Θεού, που σαρκώθηκε, κρεμασμένος στον Σταυρό δεν σώζει; Πάντοτε, λοιπόν, η ζωή έρχεται δια μέσου του ξύλου. Διότι την εποχή του Νώε σώθηκε η ζωή των ανθρώπων με την ξύλινη κιβωτό. Και η θάλασσα, την εποχή του Μωϋσή όταν είδε τον τύπο του ραβδιού φοβήθηκε αυτόν που την χτύπησε και χωρίστηκε στη μέση.

Το συγκρότημα του φριχτού Γολγοθά

Πρωτοπρ. Σπυρίδωνος Ν. Λόντου

Εφημέριος, Έτος 64-Τεύχος 5 ,

Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2015, σελ. 30-33.

Ο Γολγοθάς είναι ο τόπος που έλαβε χώρα η Σταύρωση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, «ος και δείκνυται εν Αιλία, προς τοις βορείοις του Σιών όρους». Η λέξη Γολγοθάς αποδίδεται στην ελληνική ως «κρανίου τόπος».

Όπως μαρτυρεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο τόπος αυτός ήταν «πλησίον της πόλεως», και στο χώρο του υπήρχε κήπος. Σύμφωνα με τον συγγραφέα της προς Εβραίους επιστολής, ο Γολγοθάς βρισκόταν «έξω της πύλης» της πόλης.

Περί της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού υπό της μακαρίας Αγίας Ελένης

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Ιστορική Μελέτη περί του Τιμίου Σταυρού,

Αθήνα 1914, σελ. 19-27

Τινές των νεωτέρων των επιζητούντων να αρνηθώσι πάσαν παραδεδομένην εν Εκκλησία αλήθειαν εκφράζουσιν αμφιβολίας και περί της ευρέσεως υπό της μακαρίας Ελένης του Τιμίου Σταυρού, συμπεραίνοντες τούτο εκ της δήθεν σιωπής του ιστορικού Ευσεβίου ως μηδέν ιστορούντος περί της ευρέσεως του τιμίου Σταυρού εν τω συγγραφέντι αυτώ βίω του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ενώ έτεροι σύγχρονοι ιστορικοί εν εκτάσει περί της ευρέσεως του τιμίου Σατυρού ποιούνται λόγον, πράξεις δε αυτοκρατορικαί, σωζώμεναι μέχρι σήμερον εις διαφόρους ιεράς μονάς, κυρούσι την γνησιότητα του τιμίου ξύλου του Τιμίου Σταυρού του Σωτήρος, και αυτά τα τεμάχια του τιμίου ξύλου τα διακρινόμενα δια της θαυματουργικής αυτών δυνάμεως αναιρούσι τας ανυποστάτους υποθέσεις των νεωτεριστών.

Η τυπολογία του Σταυρού

Jean Daniélou, H Θεολογία του Ιουδιαοχριστιανισμού,

εκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2018, σελ. 410-422

Ο Σταυρός συνεπώς για τον Ιουδαιοχριστιανισμό δεν είναι απλώς το ξύλο επί του οποίου σταυρώθηκε ο Χριστός. Πρόκειται για μία πνευματική, μυστική και ζώσα πραγματικότητα, που συνοδεύει τον αναστηθέντα Χριστό. Αν μάλιστα επιχειρήσουμε να την ορίσουμε, διαπιστώνουμε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ταυτίζεται με τον ίδιο τον Χριστό, όπως συμβαίνει άλλωστε και στα έργα Πράξεις Ιωάννου και Ευαγγέλιο Πέτρου. Αυτή δεν είναι όμως η συνηθισμένη ερμηνεία. Εξ αρχής ο Ιουδαιοχριστιανισμός αναζήτησε τρόπους για να αφαιρέση την υλική διάσταση του ξύλου του Σταυρού, προκειμένου να του προσδώση ένα βαθύτερο θεολογικό συμβολισμό.

«Σταυρός υψούται σήμερον...»

π. Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης

Η Αγία μας Εκκλησία στο μέσο των Ιερών Ναών υψώνει τον Τίμιο Σταυρό, πάνω στον οποίο άπλωσε τας αχράντου αυτού χείρας, κατά το ανθρώπινο, και αγκάλιασε θυσιαστικά και με υπέρμετρη αγάπη το ανθρώπινο γένος. Αυτός ο Σταυρός, από ξύλο οδύνης και κατάρας, έγινε ξύλο της χαράς και της αιώνιας ζωής. Αυτόν τον Σταυρό είδε ο Μέγας Κωνσταντίνος στον ουρανό φτιαγμένο με τα άστρα του ουρανού και είδε γύρω γύρω να γράφει «Εν τούτω Νίκα» και τον έβαλε στο λάβαρό του και νίκησε τους εχθρούς του. Τον Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αναζήτησε μετά τη νίκη του υιού της η μητέρα του, η Αγία Ελένη, η οποία τον βρήκε στα Ιεροσόλυμα που ήταν πεταμένος και χωμένος στη γη.

Ο Θεός μακροθυμεί και αναμένει τη μετάνοιά μας 

Κυριακή ΙΓ΄ Ματθαίου

(Ματθ. κα΄ 33-42)

Στο σημερινό ευαγγέλιο, όπως και σε άλλα, ο Χριστός διδάσκει με Παραβολές. Σ’ αυτές κρύβονται μυστήρια απόρρητα, κρυμμένα στους άπιστους, φανερά όμως σε όσους πιστεύουν στον Χριστό, μετανοούν και είναι πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον καινούργιο τρόπο ζωής, που Αυτός έφερε. Στους Μαθητές Του π.χ. «δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας Του», ενώ στους Φαρισαίους «οὐ δέδοται».

Kυριακή ΙΓ΄ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Α΄ Κορ. ιστ’ 13-24 (06-09-2020)

Πρεσβ. Χριστοδούλου Παπαϊωάννου

Μαράναθά: Ο Κύριος ήρθε.

Ο κύριος λόγος που χάνουμε την πορεία μας είναι γιατί δεν ζούμε το «μαράναθά».

Ο Κύριος έκανε τόσα βήματα- άλματα από τον ουρανό να έρθει στην γη. Βγήκε από την απεριόριστη Του δόξα για να γευτεί τη δική μας κακία και διαστροφή χωρίς γογγυσμό. Ο σκοπός του ήταν να μας δείξει το πώς νικούμε την αμαρτία και τον και τον αρχεκακο. Όταν το συνειδητοποιούμε μας δημιουργείτε η διάπυρη επιθυμία να ανέβουμε για να Τον συναντήσουμε και να λάβουμε από Αυτόν την δύναμη να αγαπούμε αληθινά και ανόθευτα. Όταν αποκτήσουμε αίσθηση της παρουσίας Του, δηλαδή επίγνωση της θείας χάρης και της θείας αντίληψης τότε θέλουμε και εμείς να κάνουμε ότι έκανε. Διψούμε να βγούμε από την θέση μας για να συναντήσουμε τον συνάνθρωπο μας.

Κυριακή ΙΓ’ Ματθαίου, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ματθαίου 21, 33-42 (3-9-2017)

Πρεσβυτέρου Ανδρέα Παπαμιχαήλ

 Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή αναπτύσσεται η παραβολή των κακών γεωργών, την οποία συναντούμε επίσης στο κατά Μάρκον (Μκ. 12, 1-12) και στο κατά Λουκάν (Λκ. 20, 9-19) ιερό Ευαγγέλιο. Ο Ιησούς Χριστός εισέρχεται στο Ναό των Ιεροσολύμων και διδάσκει το λαό. Τότε οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι, γεμάτοι αγανάκτηση για το θείο έργο του Ιησού, Τον ρωτούν με ποια εξουσία ενεργεί και ποιος Του την παραχώρησε (Μτ. 21, 23). Ο Κύριος, θέλοντας να απαντήσει σ’ αυτούς και να τους διδάξει, εκφωνεί την παραβολή των δύο υιών (Μτ. 21, 28-32) και αμέσως μετά τη σημερινή παραβολή των κακών γεωργών.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (26-8-2018)

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ὁ Φράχτης του Θεοῦ

«Ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε…»

(Ματθ. κα’, 33)

Ἕνας οἰκοδεσπότης φύτεψε ἕνα ἀμπέλι καί ἔβαλε γύρω του ἕνα φράχτη. Οἱ γεωργοί, ὅταν ἦλθε ὁ καιρός τῆς συγκομιδῆς, κακοποίησαν ποικιλοτρόπως τούς ἀπεσταλμένους τοῦ οἰκοδεσπότου. Τελικά, φόνευσαν καί τόν κληρονόμο τῆς περιουσίας, τόν υἱό τοῦ οἰκοδεσπότου. Αὐτό ὅμως εἶχε τρομακτικές συνέπειες γιά τήν ζωή τους.

Αὐτή μέ λίγα λόγια εἶναι ἡ παραβολή τῶν κακῶν γεωργῶν, στήν ὁποία βλέπουμε τήν μακροθυμία ἀλλά καί τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπίσης καί τήν σκληροκαρδία καί τήν ἀχαριστία τῶν ἀνθρώπων, πού πολλές φορές δέν ἔχει ὅρια. Οἱ ἄνθρωποι ἀποδεικνύονται ἀνάξιοι τῆς μεγάλης δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

«Ἄνθρωπος τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε». (Ματθ. 21, 33)

Ο Κύριός μας ζοῦσε κοντά στήν φύση καί συναναστρεφόταν μέ ἀνθρώπους τῆς γεωργικής καί ψαράδικης ζωῆς.  Γι᾽ αὐτό καί οἱ περισσότερες παραβολές του εἶναι εἰκόνες παρμένες ἀπό τήν φύση. Πίσω ἀπό αὐτές τίς εἰκόνες κρύβονται μεγάλες καί αἰώνιες ἀλήθειες. Στήν σημερινή Εὐαγγελική παραβολή, τῆς ΙΓ´ Κυριακῆς Ματθαίου, κάνει λόγο γιά ἕνα άμπέλι.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Γράφει ὁ Ἱεροκῆρυξ Ἀρχιμ. Νικάνωρ Καραγιάννης

             Τὴν παραβολὴ τοῦ ἀμπελῶνα ἢ τῶν κακῶν γεωργῶν, ποὺ διαβάσαμε σήμερα, τὴν εἶπε ὁ Χριστὸς στὰ Ἱεροσόλυμα, ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς πνευματικοὺς ἡγέτες τοῦ Ἰσραήλ, λίγες μέρες πρὶν ἀπὸ τὸ Σταυρικό Του Πάθος, τότε ποὺ ἐκεῖνοι ἀμφισβήτησαν τὴν θεϊκή Του ἐξουσία. Μὲ τὶς δυνατὲς εἰκόνες τῆς παραβολῆς, ἀλλὰ καὶ μὲ λόγο παραστατικὸ προβάλλεται ἡ μεγαλειώδης ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν κόσμο, ποὺ εἶναι δημιούργημά Του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Τὸ Φοβερὸ Χέρι!

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΥΛΙΔΟΥ

Κυριακή ΙΓ’ Ματθαίου

Ομιλία εις την παραβολήν του αμπελώνος και εις την ξηρανθείσαν συκήν 

Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

Με παρακινεί προς λόγον ο ενυπόστατος Λόγος του Θεού και Πατρός, ο οποίος δεν απεχωρίσθη από τους κόλπους τού Πατρός και με τρόπον ανέκφραστον εκυοφορήθη στην μήτραν της Παρθένου΄ αυτός μολονότι έγινε προς χάριν μου ωσάν εμένα, είναι απαθής ως προς την Θεότητα, και περιεβλήθη σώμα ομοιοπαθές με το ιδικόν μου΄ αυτός που επιβαίνει σε άρματα Χερουβικά και ανέβη σε πώλον όνου, ο βασιλεύς της δόξης, αυτός που επευφημείται από τα Σεραφίμ ως άγιος μαζί με τον Πατέρα και το Πνεύμα, αποδέχεται τα ψελλίσματα των παιδιών από την άκακο γλώσσα τους.

Κυριακή ΙΓ’ Ματθαίου: Η Παραβολή τού αμπελώνος 

† Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς, καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, μετὰ ἀπὸ μιὰ σειρὰ ἀπὸ εὐχάριστα ἀναγνώσματα, εἶναι, νὰ τὸ πῶ ἔτσι, τρομαχτικό: εἶναι ἡ ἱστορία τῶν ἐργατῶν τοῦ ἀμπελῶνος ποὺ γίνονται προδότες. Καὶ πράγματι τούτη ἡ παραβολὴ ἀντικατοπτρίζει ὅλη τὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ἀλλὰ στὸ πλαίσιο ὅλων τῶν κειμένων ποὺ προηγήθηκαν, μᾶς μιλάει ἐπίσης γιὰ τὴν τρομερὴ, μὲ ὅλη τὴ σημασία τοῦ ὅρου, ἀγνωμοσύνη τῆς ἀνθρωπότητας πρὸς τὸν Θεό. Ἀπέναντι στὴν ἀγάπη Του, τὰ θαύματα Του, σὲ ὅλα ὅσα ἔκανε γιὰ ἐμᾶς, παραμένουμε ἀσυγκίνητοι καὶ ἐγωκεντρικοί· σκεφτόμαστε τὸν ἑαυτό μας, δὲν σκεφτόμαστε τὸν πλησίον μας, ἀκόμα λιγότερο σκεφτόμαστε τὸν Θεό· ἀχαριστία, ἀγάπη πρὸς τὸν ἑαυτό μας, ἐγωκεντρισμός, συγκέντρωση σὲ αὐτὸ ποὺ θέλουμε, ποὺ μᾶς γοητεύει, σ’ ὅ,τι μᾶς φαίνεται ἀπαραίτητο.

2020 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 6 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΓΕΩΡΓΩΝ (Ματθ. 21, 33-42)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στις 6/9/1998)

Η μακροθυμία του Θεού

Το Ευαγγέλιο που ακούσαμε είναι μια παραβολή. Λέγει ότι ένας οικοδεσπότης -ο Θεός- φύτευσε στον κόσμο, ανάμεσα στους ανθρώπους, έναν αμπελώνα. Εξέλεξε δηλαδή και «έφτειαξε» έναν ευλογημένο λαό.

Μέσα σ’ αυτό το αμπέλι, ο Θεός, έφτειαξε ληνό, πατητήρι, για να βγάζουν κρασί. Έχτισε και έναν πύργο για να τον φυλάσσει. Τον έφραξε καλά και τον έδωσε σε γεωργούς να εργασθούν και να του αποδώσουν τους καρπούς του. Όταν ήλθε η εποχή της συγκομιδής, έστειλε τους υπηρέτες Του, οι οποίοι είπαν στους γεωργούς: «Δώστε μας από τους καρπούς, εκείνο που ανήκει στον Κύριό μας». Αλλά οι γεωργοί έπιασαν τους υπηρέτες του Βασιλέως-οικοδεσπότη, τους έδειραν και τους κακοποίησαν. Ο μακρόθυμος οικοδεσπότης έστειλε και άλλους δούλους Του και τους έκαναν τα ίδια. Στο τέλος είπε: «Θα στείλω τώρα τον Υιό μου. Αυτόν θα τον εντραπούν».

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 06 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. κα΄ 33-42)

Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, καθὼς βαδίζει πρὸς τὸ ἑκούσιο πάθος Του, γνωρίζοντας ὅτι Τοῦ ἔχει ἀπομείνει ἐλάχιστος χρόνος ἐπίγειας παρουσίας καὶ διδασκαλίας, ἀπευθύνει τοὺς τελευταίους λόγους Του στὰ πλήθη τῶν Ἰουδαίων καὶ ἰδιαίτερα στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντες τοῦ λαοῦ, ἔτσι ὥστε νὰ εἶναι ἀναπολόγητοι, γιὰ τὸ μεγαλύτερο ἔγκλημα τῆς ἱστορίας, τὸ ὁποῖο σὲ λίγο θὰ διαπράξουν. Αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν σκοπὸ ἐξυπηρετεῖ ἡ παραβολὴ τῶν κακῶν γεωργῶν, τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ποὺ ἀκούγεται σὰν ἱστορικὴ ἑρμηνεία, ἀλλὰ καὶ σὰν ἐγερτήριο σάλπισμα γιὰ τοὺς Ἰουδαίους, τὸν περιούσιο λαὸ τοῦ Θεοῦ.

ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020 – ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. κα΄ 33-42) (Α΄ Κορ. ιστ΄13-24)

Αμπελώνας ουράνιας εμβέλειας

«Άνθρωπος τις ην οικοδεσπότης, όστις εφύτευσεν αμπελώναν και φραγμόν αυτώ περιέθηκε»

Φύτεψε ένα αμπέλι ο οικοδεσπότης και γύρω του τοποθέτησε ένα φράκτη. Όταν ήλθε ο καιρός της συγκομιδής, οι γεωργοί κακοποίησαν τους απεσταλμένους του οικοδεσπότη και μάλιστα δεν δίστασαν να φονεύσουν ακόμα και τον υιό του. Αυτή είναι η εικόνα που ξεδιπλώνει σήμερα μπροστά μας η Εκκλησία με την παραβολή του Ευαγγελίου. Πραγματικά, μέσα από το βαθυστόχαστο περιεχόμενό της, φαίνεται η χωρίς πυθμένα αχαριστία και η σκληροκαρδία που εκδηλώνεται από τους ανθρώπους, αλλά συνάμα και η απέραντη αγάπη του Θεού, στον ωκεανό της οποίας μπορεί να βυθίζεται και αναπαύεται η κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.

Η πατερική ερμηνεία

«ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ, ΣΤΗΚΕΤΕ ΕΝ Τῌ ΠΙΣΤΕΙ, ΚΡΑΤΑΙΟΥΣΘΕ»

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΙΓ ́ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Α ́ ΚΟΡ. ΙΣΤ ́, 13-24)

Δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο τό γεγονός ὅτι, σέ ὅλες τίς θεόπνευστες ἐπιστολές του, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μαζί μέ τίς ἀποκαλυπτικές δογματικές διδασκαλίες πού καταθέτει, καταγράφει καί τήν μέριμνά του καί τόν ἱερό του ἀγῶνα -τήν ἱερή του ἀγωνία- ὥστε ὅλοι οἱ πιστοί νά παραμένουν ἀμετακίνητοι στά ὅσα ἐδιδάχθησαν. Ἀκριβῶς δέ μέσα στό πνεῦμα αὐτό, ἐντάσσεται καί ἡ προτροπή του, μέ τήν ὁποία ξεκινᾶ τό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα: «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε!» (Α ́ Κορ. ΙΣΤ ́, 13). Δηλαδή: ''Προσέχετε, σάν ἄγρυπνοι φρουροί. Μένετε

σταθεροί καί ὄρθιοι στήν πίστη. Ἀγωνίζεσθε σάν ἄνδρες γενναῖοι. Λάβετε δύναμη καί θάρρος!''.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Απόστολος Α΄Κορ.Iστ΄13-24

Ευαγγέλιο Ματθ. κα΄33-42

6 Σεπτεμβρίου 2020

«Τον αμπελώνα εκδώσεται άλλοις γεωργοίς»

Πλούσια σε νοήματα και διδάγματα η σημερινή παραβολή.

Οικοδεσπότης είναι ο Θεός κι αμπέλι ο Ισραηλιτικός λαός, που τον μετέφερε από την Αίγυπτο και τον «εφύτευσε» στην Παλαιστίνη. Φραγμός είναι ο νόμος του Θεού που δόθηκε στους Εβραίους, μέσω του Μωυσή, για να τους προφυλάσσει από τις επιδράσεις των γύρω ειδωλολατρικών λαών και από κάθε εκτροπή. Πύργος ήταν ο ναός στον οποίο ελάτρευαν τον αληθινό Θεό και ληνός το θυσιαστήριο στο οποίο προσφέρονταν οι θυσίες. Γεωργοί, τέλος ήταν οι αρχιερείς και οι άρχοντες των Ισραηλιτών στους οποίους ο Θεός εμπιστεύτηκε τον λαό του.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΥΘΥΝΗ»

Ἡ παραβολή τοῦ «ἀμπελῶνος», πού σήμερα ἀκούσαμε, ἀποτελεῖ μιά παραστατική ἀνάλυση τῆς προβληματικῆς στάσεως τῶν θρησκευτικῶν ἡγετῶν τῶν Ἰουδαίων ἔναντι τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ Θεοῦ καί συγχρόνως μιά συνταρακτική προειδοποίηση. Ἁνεξάρτητα ὅμως ἀπό τούς συμβολισμούς τῶν λεπτομερειῶν κεντρική ἰδέα παραμένει ὅτι ὁ «οἰκοδεσπότης» ὁ Θεός δηλαδή, ἑτοίμασε μέ προσωπική φροντίδα τό κάθε τι, «ἐφύτευσεν», «περιέθηκε», «ὤρυξεν», «οἰκοδόμησε» καί κατόπιν ἐμπιστεύθηκε τό ἔργο του στούς «γεωργούς».