Η αξία του προσώπου

Anthony Bloom

Με τη φαντασία μας να γυρίζουμε 2000 χρόνια πίσω. Πόσο θάμβος θα μας είχε καταλάβει: μία βδομάδα, και ο κόσμος έγινε αλλιώτικος! Ο κόσμος, που για χιλιάδες χρόνια έμοιαζε με το απολωλός πρόβατο, είναι τώρα το πρόβατο που ο Υιός του Θεού, ο Υιός του ανθρώπου, το βρήκε, και το πήρε στους ώμους Του. Το αγεφύρωτο κενό που η αμαρτία είχε δημιουργήσει μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου, αρχίζει τώρα να γεφυρώνεται. Ο Θεός μπήκε στην ιστορία, έγινε ο Ίδιος άνθρωπος. Ο Θεός ανέλαβε τη σάρκα μας, και όλα τα ορατά πράγματα, αυτά που μέσα στην τυφλότητά μας θεωρούμε νεκρή ύλη, αδρανή, μπορούν στο δικό Του Σώμα να αναγνωρίσουν τον ένδοξο εαυτό τους. Κάτι εντελώς καινούριο έχει συμβεί και ο κόσμος δεν είναι πια ο ίδιος.

Υπάρχει όμως και μία άλλη πτυχή της Ενσάρκωσης. Ο Θεός έγινε άνθρωπος, αλλά δια του Χριστού είπε κρίσιμες αλήθειες, που σταδιακά –όπως το προζύμι που πέφτει στη ζύμη- επρόκειτο να αλλάξουν τον κόσμο. Ο Θεός μας αποκάλυψε το μεγαλείο του ανθρώπου. Το γεγονός ότι ο Χριστός έγινε άνθρωπος ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα μία ένδειξη ότι ο άνθρωπος είναι τόσο πελώριος, τόσο μυστηριωδώς βαθύς, ώστε όχι μόνο μπορεί να περιέχει- ως ναός- τη θεία παρουσία, αλλά μπορεί και να ενωθεί με τον Θεό, να γίνει «θείας κοινωνός φύσεως», κατά τον Απόστολο Πέτρο. Και ακόμη, όσο πολύ κι αν παρεξέκκλινε ο άνθρωπος από την κλήση του, όσο ανάξιος κι αν έγινε γι’ αυτήν, ποτέ δεν θα έχει μία σχέση με τον Θεό κατώτερη από αυτή της πατρότητας και δεν θα πάψει ποτέ να έχει τη θέση του υιού ή της θυγατέρας του Υψίστου.[…]

Και πάλι, αυτό που φανερώνεται εν Χριστώ και δια του Χριστού είναι ότι αυτό που έχει υπέρτατη σημασία είναι το κάθε πρόσωπο ξεχωριστά, ότι ζει και πεθαίνει για τον καθένα μας, ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι μάζες αλλά ο κάθε άνθρωπος.[…]

Και κατόπιν εισήγαγε ή μάλλον εξήγγειλε μία νέα δικαιοσύνη, όχι την κατανεμητική ή κολαστήρια δικαιοσύνη του νόμου. Όταν μας λέει «εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον των Γραμματέων και των Φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. 5, 20), αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο ο Θεός αντιμετωπίζει τον καθένα από μας. Μας αποδέχεται όπως είμαστε. Αποδέχεται τον καλό και τον κακό, χαίρεται για τον καλό και πεθαίνει εξ αιτίας και για χάρη του κακού. Κι αυτό ακριβώς μας καλεί να θυμόμαστε: τι μάς καλεί να γίνουμε και πώς θέλει να συμπεριφερόμαστε- όχι μόνο μέσα στον κύκλο των Χριστιανών αλλά σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Να βλέπουμε κάθε άνθρωπο μ’ αυτό το είδος της δικαιοσύνης, όχι κριτικά και επικριτικά. Στο πρόσωπο του καθενός να ατενίζουμε την ομορφιά την οποία ο Θεός αποτύπωσε επάνω του και την οποία ονομάζουμε εικόνα Του. Να τιμούμε αυτή την ομορφιά, να εργαζόμαστε ώστε η ομορφιά αυτή να αναδειχθεί σε όλη της τη δόξα, αποβάλλοντας ό,τι είναι κακό και σκοτεινό. Και καθώς εμείς θα αναγνωρίζουμε την ομορφιά αυτή στον άλλο, θα της δίνουμε τη δυνατότητα να γίνει πραγματικότητα και τελικά να επικρατήσει.

Μας δίδαξε ακόμη μια αγάπη την οποία ο αρχαίος κόσμος δεν γνώριζε, και ο σύγχρονος τόσο πολύ φοβάται: Μια αγάπη που δέχτηκε να γίνει τρωτή, αβοήθητη, δοτική, θυσιαστική, μια αγάπη που δίνει όχι μόνο ό,τι μετρά, μια αγάπη που δίνει όχι μόνο ό,τι κατέχει αλλά και τον εαυτό της τον ίδιο. Να τι έφερε το Ευαγγέλιο και η Ενσάρκωση στον κόσμο και αυτά έμειναν.

Ο Χριστός είπε «το φως εν τη σκοτία φαίνει και η σκοτία αυτό ου κατέλαβε»- δεν μπορεί να το σβήσει! Και το φως αυτό φωτίζει και θα φωτίζει, αλλά θα επικρατήσει μόνον αν αναλάβουμε να γίνουμε εμείς οι αγγελιαφόροι του, οι τηρητές των εντολών της δικαιοσύνης και της αγάπης, αν ενστερνιστούμε το όραμα του Θεού για τον κόσμο και πιστέψουμε σ’ αυτό με όλη τη βεβαιότητα και την ελπίδα μας, τη μόνη δύναμή μας για να βοηθήσουμε τους άλλους να κάνουν αρχή. Αλλά για να ξεκινήσουν οι άλλοι, πρέπει να δουν τη δική μας καινότητα. Ο κόσμος άρχισε να ανανεώνεται όταν ο Θεός ενώθηκε με τον άνθρωπο, όταν ο Λόγος έγινε Σάρξ. Δική μας αποστολή είναι να αποκαλύψουμε αυτό το καινούριο, τη λαμπρότητα και το μεγαλείο του Θεού μέσα στο σκοτάδι ή το μισοσκόταδο αυτού του κόσμου.

Εύχομαι να μας δώσει ο Θεός θάρρος και αγάπη και πλάτυνση καρδιάς, ώστε να γίνουμε αγγελιοφόροι και μάρτυρές Του!

Από το βιβλίο

«Ο Ευάλωτος Θεός- Το μυστήριο της γέννησης του Σωτήρα»

Anthony Bloom

Εκδόσεις «Εν πλω»