ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

“Καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ,

ὅ ἐστί μεθερμηνευόμενον μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός” (Ματθ. α΄,23)

Βρισκόμαστε στά πρόθυρα τῆς Βηθλεέμ. Στίς παραμονές τῶν Χριστουγέννων. Οἱ καρδιές μας γιά μιά ἀκόμη φορά καλοῦνται νά βιώσουν τό γεγονός τῆς ἐνανθρώπησεως πού ἔρχεται. Καί στό προοίμιο αὐτῆς τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς γιορτῆς ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο τόν πρόλογο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ματθαίου. Ἰδιότυπος ὁ πρόλογος, ὁ Εὐαγγελιστής ἀνοίγοντας τήν ἀφήγησή του γιά τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, παραθέτει ἕναν μεγάλο κατάλογο ὀνομάτων. Μερικά ἀπ΄ αὐτά μᾶς εἶναι γνωστά. Τά περισσότερα ὅμως μᾶς εἶναι ἄγνωστα. Εἶναι οἱ γενεές τῶν προγόνων τοῦ Ἰησοῦ. Ὅλοι αὐτοί εἶχαν ἕνα κοινό χαρακτηριστικό, ἕναν κοινό βαθύτατο πόθο· νά δοῦν τό “σωτήριον τοῦ Θεοῦ” .

Ὅμως δέν ἀξιώθηκαν, γιατί δέν εἶχε φθάσει ἀκόμη τό πλήρωμα τοῦ χρόνου. Πολλοί προφῆτες μίλησαν, ἑκατοντάδες χρόνια πρίν, γιά τό μυστήριο τῆς θείας σαρκώσεως. Ἕνας ἀπ΄ αὐτούς, ὁ μεγαλοφωνότατος προφήτης Ἠσαΐας, μεταφέρει τά λόγια τοῦ Θεοῦ πού τοῦ ἀπεκάλυψε ὁ ἴδιος, γιά τόν πονεμένο λαό Του. Σᾶς στέλνω, λέγει ὁ Θεός στόν προφήτη, τόν Υἱόν μου τόν Μονογενή ἀνάμεσά σας. Θά μείνει γιά πάντα κοντά σας. Γι΄ αὐτό τό ὄνομά Του θά εἶναι Ἐμμανουήλ, πού σημαίνει ὁ Θεός εἶναι μαζί σας.

Μέ τή γέννησι τοῦ Χριστοῦ, ὁ Θεός ἔρχεται νά μείνει γιά πάντα κοντά μας. Τα Χριστούγεννα λοιπόν φέρνουν τό Θεό στή γῆ μας. Ὁ Ἐμμανουήλ δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, εἶναι “μεθ΄ ἡμῶν”. Καί ὅμως τί τραγική ἀντίθεση! Ἐνῶ ὁ Χριστός εἶναι “μεθ΄ ἡμῶν” σέ πολλούς ἀνθρώπους εἶναι εἶναι ὁ μεγάλος ἄγνωστος. Ἔρχονται Χριστούγεννα καί γι΄ αὐτούς.

Κάνουν διακοπές· συνωστίζονται στίς ἀγορές, στολίζουν ἔλατα καί φτιάχνουν μικρές φάτνες, στέλνουν ἕνα πλῆθος ἀπό εὐχετήριες κάρτες εὐχόμενοι “Καλά Χριστούγεννα”. Καί ὅμως δέν αἰσθάνονται ὅτι ὁ Χριστός εἶναι μαζί τους. Ὁ Ἐμμανουήλ τούς εἶναι ξένος, ἕνας ἄγνωστος. Γιατί ἄραγε; γιατί δέν ἀνοίγουν τίς καρδιές τους διάπλατα στόν ἐρχόμενο Ἰησοῦ. Δέν τοῦ δίνουν χῶρο γιά νά κατοικήσει ἐκεῖ. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς τακτικῆς, αὐτῆς τῆς νοοτροπία εἶναι, πολλοί νά μένουν ἀνυποψίαστοι ἀπό τά μεγάλα δῶρα πού φέρνει τό Θεῖο Βρέφος τῆς Βηθλεέμ. Κυνηγοῦν οἱ ἄνθρωποι τό χρῆμα. Καί ἔρχεται ἡ εὐμάρεια καί ὁ πλοῦτος. Δέν ἔρχεται ὅμως ἡ εὐτυχία, ἡ παντοτινή χαρά καί ἡ εἰρήνη. Ἄλλοι πάλι κυνηγοῦν τή δόξα τῶν ἀνθρώπων, καί κάποτε τήν συλλαμβάνουν ὕστερα ἀπό πολλές θυσίες καί κόπους. Καί ὅταν πᾶνε νά ξαποστάσουν κάτω ἀπό τήν ἀπατηλή σκιά της, αὐτή φεύγει καί γεύονται οἱ ἄνθρωποι τήν πικρία καί τήν ἀπογοήτευση.

Τό τραγικώτερο ὅμως, παιδιά μου, εἶναι ὅτι τό “μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός” δέν συγκινεῖ καί ἕνα δεύτερο πλῆθος ἀνθρώπων· ἐκείνους δηλαδή πού νομίζουν ὅτι ἔχουν γνωρίσει τόν Ἰησοῦ. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι οἱ κατ΄ ὄνομα μόνον “Χριστιανοί”. Εἶναι ἐκεῖνοι πού μιλοῦν ὅτι ὁ Θεός εἶναι μαζί τους, ἀλλά δέν θέλουν ὅμως τόν Θεό ρυθμιστή τῆς ζωῆς των. Οἱ σχέσεις τους μέ τό “μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός” δέν στηρίζονται στήν ἀληθινή πεῖνα καί δίψα τοῦ ζῶντος Θεοῦ, ἀλλά στά σαθρά θεμέλια τοῦ συμφέροντος καί τῆς σκοπιμότητας. Ὁ Χριστός ἦρθε γιά νά εἶναι μαζί μας. Ὅμως πολλοί ἄνθρωποι ἁπλῶς τόν γνωρίζουν· παίρνουν τό ὄνομά του, ἀλλά ὅμως δέν τό ζοῦν. Ὁ Ἐμμανουήλ εἶναι ἁπλῶς “μετ΄ αὐτῶν”. Χρειάζεται ὅμως νά γίνει καί “ἐντός αὐτῶν”, νά γίνουν δηλαδή “μία σάρξ”, “σύσσωμοι καί σύναιμοι” μαζί Του.

Τέλος μιά τρίτη ἀνθρώπινη στάση στό ὄνομα Ἐμμανουήλ, εἶναι ἐκεῖνοι οἱ λίγοι, οἱ ἐκλεκτοί, οἱ ἀγωνιζόμενοι Χριστιανοί πού ζοῦν καθημερινά τό “μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός” καί σημαίνει γι΄ αὐτούς ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ἀδυναμία καί ἀσθένεια ἑνώνεται μέ τή παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ καί λέγουν μαζί μέ τόν ἀπόστολό Παῦλο: “δυνατός εἰμί”. Εἶμαι δυνατός ὅταν ἀσθενῶ, γιατί μαζί μου εἶναι ὁ παντοκράτωρ Θεός. Ὅταν θλίψεις καί ταλαιπωρίες μέ ἐπισκέπτονται δέν τά χάνω, δέν ἀποθαρρύνομαι γιατί ξέρω πῶς δέν εἶμαι μόνος μου. Γιατί ἐμπιστεύομαι τά προβλήματά μου στή παντοδυναμία τοῦ Ἐμμανουήλ.

Ὁ Θεός μεθ΄ ἡμῶν σημαίνει ἀκόμη, γι΄ αὐτούς τούς ὀλίγους ἐκλεκτούς, ὅτι ἡ ἀνέκφραστη χαρά καί ἡ ἀτελείωτη εὐφροσύνη σκηνώνει μέσα τους. Τό χαμόγελο ἀνθεῖ στά χείλη καί ἡ εὐχάριστη διάθεση δέ λείπει ἀπό τήν καρδιά τους. Πράγματι πόσο ὡραῖο καί γλυκό εἶναι νά κατοικεῖ στή καρδιά μας ὁ Ἰησοῦς καί νά τήν κάνει θρόνο Του! Νά μένει μέσα στήν οἰκογένειά μας καί νά τήν μεταβάλει σέ παράδεισο! Νά κατοικεῖ πάνω στή γῆ μας καί νά τήν κάνει οὐρανό.

“Καί καλέσουσιν τό ὄνομα Αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστί μεθερμηνευόμενον μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός”.

Κυττάξτε, παιδιά μου, αὐτές τίς τρεῖς ὁμάδες ἀνθρώπων, παρατηρῆστε τή στάση τους ἀπέναντι στόν Ἐμμανουήλ καί τώρα ἀναρωτηθῆτε. Τί λέει γιά τήν προσωπική μας ζωή, γιά τήν καρδιά μας τό ὄνομα Ἐμμανουήλ; μᾶς εἶναι τελείως ἄγνωστος; νομίζουμε πώς τόν γνωρίζουμε, ἀλλά δέν ἔχουμε γνήσιες σχέσεις μαζί του ἤ εἶναι γιά μᾶς ὁ Κύριός μας καί ὁ Σωτῆρας τῶν ψυχῶν μας;

Ἄν συμβαίνουν τά δύο πρῶτα, ἄς τόν ἀναζητήσουμε μέ λαχτάρα ὅπως οἱ Μάγοι τῆς Ἀνατολῆς· χωρίς ἀναβολή, ὅπως οἱ ποιμένες τῆς Βηθλεέμ. Πρέπει ὁπωσδήποτε τοῦτες τίς ἅγιες μέρες νά τόν νοιώσουμε κοντά μας, μέσα μας. Γιατί ὁ Ἐμμανουήλ, δέν εἶναι ὁ ξένος πού ἔρχεται νά μᾶς ζητήσει φιλοξενία, δέν εἶναι ὁ καθαρός μέσα στούς ἁμαρτωλούς· ὁ δυνατός μέσα στούς ἀνίσχυρους. Εἶναι μαζί μας, μέσα μας. Εἶναι ὁ Θεός ναί! Ἀλλά Θεός πού, καθώς λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, “ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών”, ἄδειασε ἀπό τόν ἑαυτόν του ὅλη τήν δόξαν του, παίρνοντας μορφήν δούλου.

Γεννήθηκε γιά νά μᾶς ἀνεβάσει στόν Πατέρα Του. Ταπεινώθηκε γιά νά μᾶς δοξάσει. Ἔπαθε γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί τό θάνατο.

“Γνῶτε ἔθνη καί ἡττᾶσθε, ὅτι μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός”, ἀνεφώνησε ὁ προφήτης. Μάθετε τά ἔθνη καί νικηθῆτε γιατί ὁ Θεός εἶναι μαζί μας. Ἐμμανουήλ· ἕνα ὄνομα τοῦ γεννηθέντος Χριστοῦ πού μᾶς λέγει ὅτι ὁ Θεός πατέρας μας, εἶναι Θεός πού δέν θέλει νά βρίσκεται πουθενά ἀλλοῦ, παρά μαζί μέ τόν καθένα μας, μέσα στίς καρδιές μας.

Εἶναι μαζί μας ὁ Χριστός. Καί θά μείνει μαζί μας γιά πάντα στήν αἰωνιότητα.

Χαρῆτε παιδιά μου ἀγαπητά, τοῦτο τό χαρμόσυνο μήνυμα, τούτη τήν ὁλόφωτη πραγματικότητα.

Ὡς πνευματικός σας Πατέρας εὔχομαι καί προσεύχομαι τά φετεινά Χριστούγεννα νά γίνουν ἡ ἀφετηρία, ἡ ἀρχή γιά πολλούς ἀπό μᾶς, ἑνός πνευματικοῦ ἀγῶνα γιά γνησιότερες σχέσεις μέ τόν Ἐμμανουήλ, ἔτσι ὥστε καθημερινά νά βιώνουμε τό “μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός”. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ