ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

ΒΙΟΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ
Η Αγία Βαρβάρα έζησε το τέλος του 3ου αι. και αρχές του 4ου στην Ηλιούπολη, πόλη της Κοίλης Συρίας. Ο πατέρας της ονομαζόταν Διόσκουρος και ήταν φανατικός ειδωλολάτρης. Ήταν πολύ πλούσιος και διοικητής της Ηλιούπολης με μεγάλη πολιτική εξουσία και δύναμη.
Το κήρυγμα της Κυριακής: Αποστόλου Ανδρέου
Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Ο Κύριος με την παρουσία του και μόνο επιβλήθηκε σε όσους πλησίασε. Η γαλήνια μορφή Του, τους ειρήνευσε. Τα λόγια του μάγευαν τα πλήθη. Η προσωπικότητα του τους έθελξε. Η χάρη του δημιούργησε κάτι νέο και συνταρακτικό στην ψυχή τους. Επιθυμούσαν να τον πλησιάσουν, να είναι πάντα κοντά του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ
Ὁ ἱδρυτὴς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως
καὶ πολιοῦχος ἅγιος τῶν Πατρῶν
γράφει ὁ Ἀριστείδης Θεοδωρόπουλος
Ἐκπαιδευτικός
.                 Μέσα στὴ σεπτὴ χορεία τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξέχουσα θέση κατέχει ὁ τιμώμενος ὑπὸ τῆς Ἀνατολικῆς [καὶ Δυτικῆς] Ἐκκλησίας στὶς 30 Νοεμβρίου Ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος, ὁ ὁποῖος ἀπὸ ἄσημος καὶ ἁπλοϊκὸς ψαρὰς κατέστη «ἁλιεὺς τῶν ἀνθρώπων» καὶ ἀναδείχθηκε μέγας διδάσκαλος τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καὶ φλογερὸς Ἀπόστολος τοῦ Γένους μας.
Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας 30/11
Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Ο Απόστολος Ανδρέας, αδελφός του Σίμωνος Πέτρου, που φέρει ελληνικό όνομα, σύμφωνα με την κοινή συνήθεια πολλών Ιουδαίων της εποχής του, καταγόταν από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Οι γονείς του ονομάζονταν Ιωνάς ή Ιωάννης και Ιωάννα. Μαζί με τον αδελφό του, Πέτρο, εργαζόταν ως αλιέας στη λίμνη της Τιβεριάδος.
Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου
Ἀπόστολος: Α´ Κορ. δ´ 9-16
Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. α´ 35-52
Ἦχος: πλ. δ´.― Ἑωθινόν: Γ´
«Εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν»
Στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο ἔχουμε τὴν κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν τοῦ Κυρίου. Μετὰ τὴν βάπτιση τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο, φανερώνεται πλέον ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας. Αὐτὴν τὴν ἀποκάλυψη κάνει ὁ Πρόδρομος σὲ δύο ἐκ τῶν μαθητῶν του, οἱ ὁποῖοι ἀμέσως ἀποφασίζουν νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Κύριον.

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

ΕΝΑ «ΜΗΝΥΜΑ» ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ…

«….Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶναι 30 Νοεμβρίου και α­πὸ αὔριο ἀρχίζει ὁ χειμώνας (Δεκέμβριος-Ἰανουάριος-Φεβρουάριος).
Εορτάζει  ἕνας κορυφαῖος Άγι­ος και αυτός είναι ὁ Απόστολος Ἀνδρέας ὁ πρωτόκλητος.
Ο προστάτης μας, αλλά καί ο πρωτοστάτης μας στίς Παρακλήσεις του απέναντι τού Χριστού γιά να μή μάς καταστρέψει ένεκα τών πολλών “καλών πράξεων” πού καθημερινά σ΄ αυτή τήν Πολιτεία κάνουμε…
ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΕ΄ 30-11-2014
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφοντας τότε στοὺς Κορινθίους λέει καὶ σὲ ἐμᾶς σήμερα:«Μοῦ φαίνεται, ὅμως, πὼς ὁ Θεὸς σ’ ἐμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἔδωσε τὴν ἐλεεινότερη θέση, σὰν νὰ εἴμαστε καταδικασμένοι νὰ πεθάνουμε στὴν ἀρένα.  Γιατί γίναμε θέαμα γιὰ τὸν κόσμο, γιὰ ἀγγέλους καὶ γι’ ἀνθρώπους. Ἐμεῖς παρουσιαζόμαστε μωροὶ γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε σοφοὶ χάρη στὸ Χριστὸ, ἐμεῖς εἴμαστε ἀδύναμοι, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε δυνατοί.
ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014
ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ
(Ιω. α΄ 35-52) (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16)

Ακτινοβόλα φυσιογνωμία

«Ευρήκαμεν δεύτε τον Ποθούμενον»

Πανηγυρική μέρα για την Εκκλησία μας σήμερα, αφού εορτάζει την ιερή μνήμη μιας κορυφαίας αποστολικής προσωπικότητας. Τιμά τον απόστολο του Χριστού Ανδρέα τον Πρωτόκλητο. Ονομάστηκε έτσι γιατί ο Χριστός τού έκανε την τιμή να τον καλέσει πρώτο στο αποστολικό αξίωμα.
Τοῦ Ἁ­γί­ου Ἀ­πο­στό­λου Ἀν­δρέ­ου
30 Νο­ε­βρί­ου 2014
Ἰ­ω­άν­νου α΄ 35 - 52

Μὲ τὸ κλεί­σι­μο τοῦ φθι­νο­πώ­ρου, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, σή­με­ρα 30 Νο­εμ­βρί­ου, γι­ορ­τά­ζου­με τὴ μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου Ἀ­πο­στό­λου Ἀν­δρέ­α. Μα­ζὶ μὲ τὸν ἀ­δελ­φὸ του Ἀ­πό­στο­λο Πέ­τρο ἦ­ταν οἱ πρῶ­τοι μα­θη­τὲς τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ. Ψα­ρά­δες ἀ­πὸ τὴν πό­λη Βη­σθα­ϊ­δά, με­σαί­ου οἰ­κο­νο­μι­κοῦ ἐ­πι­πέ­δου, προ­φα­νῶς σε­βα­στὰ μέ­λη τῆς το­πι­κῆς κοι­νω­νί­ας, πι­στοὶ ἀ­κό­λου­θοι καὶ γνῶ­στες τοῦ νό­μου τοῦ Θε­οῦ.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ

῾῏Ην δέ ᾽Ανδρέας...᾽ (᾽Ιωάν. 1, 41)

α. Τά συγκεκριμένα ἀναγνώσματα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς, ἀποστολικό καί εὐαγγελικό, ἀντιστοιχοῦν στήν ἑορτή τοῦ ἁγίου ἀποστόλου ᾽Ανδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου. ῞Ο,τι συμβαίνει γενικῶς ὅταν πρόκειται γιά ἑορτές ἀποστόλων ἡμέρα Κυριακή, ὅπου ἀφήνονται κατά μέρος τά ἀναγνώσματα τοῦ Κυριακοδρομίου, τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν Κυριακή αὐτή.
Μνήμη αποστόλου Ανδρέου (30-11-2014)
Α' Κορ. 4.9-16 Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. Ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. Ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι. Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾿ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ. Ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε. 
Εορτάζουμε σήμερα την μνήμη του αγίου αποστόλου Ανδρέου και ακούσαμε ένα απόσπασμα από την πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του αποστόλου Παύλου, στο οποίο με μεγάλη ταπείνωση ο απόστολος περιγράφει την ζωή των αποστόλων.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ (ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ)

῾῾Ο Θεός ἡμᾶς τούς ἀποστόλους ἐσχάτους  ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους᾽ (Α´ Κορ. 4, 9)

Δραματική ἔνταση χαρακτηρίζει τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου στό συγκεκριμένο ἀπόσπασμα ἀπό τήν Α´ πρός Κορινθίους ἐπιστολή  του. Κι αὐτό γιατί ὁ ἀπόστολος ἀπευθύνεται ὡς πατέρας στά πνευματικά του παιδιά προκειμένου νά τούς δώσει νά καταλάβουν ὅτι εἶναι ἕτοιμοι, αὐτός καί οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι, νά ὑποστοῦν τά πάντα, ἀκόμη καί ἐξευτελισμούς καί θάνατο, γιά νά γνωρίσουν τόν Χριστό πού εἶναι ἡ σωτηρία τους.

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Κυριακή Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου.

(Ιωαν. Α΄ 35-52)

30 Νοεμβρίου 2014

            Αγαπητοί μου αδελφοί, σήμερα η Εκκλησία μας τιμάει και εορτάζει την ιερά μνήμη ενός μεγάλου της Αγίου. Του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Η Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα, μας μιλάει για τον τρόπο της κλήσεως του Αγίου Ανδρέα από τον Χριστό μας, και έτσι η Εκκλησία μας θυμίζει με άψογο τρόπο, ότι και εμάς μας κάλεσε ο ίδιος ο Χριστός και ότι πάντοτε πρέπει να θυμόμαστε αυτή την κλήση μας. Μάλιστα ο Απόστολος των εθνών Παύλος,
ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ
Απόστολος: Α΄ Κορ. δ΄ 9-16
Ευαγγέλιο: Ιωάν. α΄ 35-52
30 Νοεμβρίου 2014

«Ην Ανδρέας ο αδελφός Σίμωνος Πέτρου … Ευρίσκει ούτος πρώτος τον αδελφόν τον ίδιον Σίμωνα και λέγει αυτώ˙ ευρήκαμεν τον Μεσσίαν» (Ιωάν. α΄ 41-42).

Ανδρέου του Πρωτοκλήτου σήμερα. Ανδρέου του Αποστόλου που είχε την τιμή να προσκληθεί πρώτος από τον Ιησού. Εξού και πρωτόκλητος, για τούτο και η σημερινή μέρα είναι ιδιαίτερα σημαντική γι’ αυτόν, επειδή, όπως αποκαλύπτει στον αδελφό του Πέτρο «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν». Βρήκαμε το Μεσσία.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

Ὁ πρω­τό­κλη­τος ἀ­πό­στο­λος Ἀν­δρέ­ας κα­τα­γό­ταν ἀ­πὸ τὴν πό­λη Βηθ­σα­ϊ­δά. Οἱ γο­νεῖς του ὀ­νο­μά­ζον­ταν Ἰ­ω­νὰς καὶ Ἰ­ω­άν­να, ὁ δὲ ἀ­δελ­φός του ἦ­ταν ὁ ἄλ­λος κο­ρυ­φαῖ­ος Ἀ­πό­στο­λος, ὁ Πέ­τρος. Μα­ζὶ μὲ τὸν ἀ­δελ­φό του, κα­θὼς καὶ τὰ ἀ­δέλ­φια Ἰ­ω­άν­νη καὶ Ἰ­ά­κω­βο, με­τερ­χό­ταν τὸ ἐ­πάγ­γελ­μα τοῦ ψα­ρᾶ στὴ λί­μνη τῆς Τι­βε­ρι­ά­δος.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΝΔΡΕΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ – 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014
Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

Ἰω. 1, 35-52

 Σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέα. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο, ἡ σημερινὴ περικοπή, ἀναφέρεται στὴ συνάντηση τοῦ Ἀνδρέα μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Χωρὶς καμιὰ ἀμφιβολία, ἡ πιὸ εὐτυχισμένη στιγμὴ τῆς ζωῆς τοῦ Ἀνδρέα ἦταν ἐκείνη τῆς συναντήσεώς του μὲ τὸν Χριστό, τὴν ὁποία μας περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης.
Κήρυγμα Κυριακῆς 30.11.2014

Ἀποστόλου Ἀνδρέου Α΄ Κορ. δ΄ 9-16

Ὁ Πνευματικός μας Πατέρας

«Ἐάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς ἔχητε ἐν Χριτῷ ἀλλ’ οὐ πολλούς Πατέρας»

      Ὅταν ὁ «ἄρχων τῶν Ἰουδαίων» Νικόδημος ἐπισκέφθηκε νύκτα τόν Χριστό, Ἐκεῖνος τοῦ μίλησε γιά μία γέννηση πέρα ἀπό τήν σωματική –βιολογική. Τοῦ ἀπεκάλυψε τήν πνευματική ἀνα-γέννηση τοῦ πιστοῦ «ἐξ ὕδατος καί πνεύματος» μέ τήν ὁποία εἰσέρχεται κανείς στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτήν τήν γέννηση ὁμιλεῖ ἡ αὐριανή περικοπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὑπογραμμίζοντας τήν παρουσία ὁρισμένων προσώπων στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ,
O Άγιος Απόστολος Ανδρέας, ο Πρωτόκλητος

Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος

Ο Ανδρέας (ή Ανδρεύς ή Ανδρείας) ήταν αδελφός του Σίμωνα Πέτρου. Φέρει ελληνικό όνομα και καταγόταν από την πόλη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας.. Οι γονείς του ονομάζονταν Ιωνάς ή Ιωάννης και Ιωάννα. Με τον αδελφό του, Σίμωνα Πέτρο, μετερχόταν το επάγγελμα του ψαρά στη λίμνη της Τιβεριάδος.
Η Καινή Διαθήκη ουσιαστικά σιωπά για το πρόσωπό του ενώ οι σχετικές παραδόσεις και θρύλοι πολλαπλασιάζονται από τον 3ο αιώνα και ιδιαίτερα κατά τον 8ο και 9ο αιώνα.
Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἀνδρέας + Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης Διονύσιος

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει καὶ τιμᾶ τὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἀνδρέα τοῦ πρωτοκλήτου. Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ἦταν ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, μιὰ μικρὴ πόλη στὶς ὄχθες τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Ἦταν γιὸς τοῦ Ἰωνᾶ καὶ ἀδελφός τοῦ Σίμωνα, ποὺ ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ μετωνομάσθηκε Πέτρος. Ὑπῆρξε πρῶτα μαθητὴς τοῦ βαπτιστῆ Ἰωάννη καὶ ὀνομάζεται πρωτόκλητος, ἐπειδὴ εἶναι ὁ πρῶτος, ποὺ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κάλεσε στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα. Ἦταν βέβαια ψαρᾶς μαζὶ μὲ τὸν πατέρα του καὶ τὸν ἀδελφό του. Ἄκουσε τὸ βαπτιστὴ Ἰωάννη, ποὺ εἶπε κι ἔδειχνε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ· «Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ». Ὁ Ἀνδρέας κι ἕνας ἄλλος μαθητὴς πῆραν ἀπὸ κοντὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἐκεῖνος στράφηκε καὶ τοὺς ρώτησε· «Τί ζητεῖτε;». Καὶ τότε ὁ Ἀνδρέας τοῦ εἶπε· «Διδάσκαλε, ποῦ μένεις;».
Άγιος Ανδρέας: μία χαρακτηριστική περίπτωση!

Με το κλείσιμο του φθινοπώρου, στις 30 Νοεμβρίου, γιορτάζουμε τη μνήμη του αγίου αποστόλου Ανδρέα. Μαζί με τον αδελφό του απ. Πέτρο ήταν οι πρώτοι μαθητές του Χριστού. Ψαράδες από την πόλη Βησθαϊδά, μεσαίου οικονομικού επιπέδου, προφανώς σεβαστά μέλη της τοπικής κοινωνίας, πιστοί ακόλουθοι και γνώστες του νόμου του Θεού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ (30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

«Ο άγιος Ανδρέας ήταν από την πόλη της Βηθσαϊδά, υιός κάποιου Εβραίου Ιωνά και αδελφός του Πέτρου του αποστόλου και κορυφαίου των μαθητών του Χριστού. Αυτός προηγουμένως μαθήτευσε στον Πρόδρομο και Βαπτιστή Ιωάννη, κι έπειτα, όταν άκουσε από τον διδάσκαλό του, που δακτυλοδεικτούσε τον Ιησού,  το, Ίδε ο αμνός του Θεού, τον άφησε και ακολούθησε τον Χριστό. Είπε και στον Πέτρο το, Ευρήκαμεν Ιησούν τον από Ναζαρέτ, και αποσπάστηκε στην αγάπη του Χριστού. Και πολλά άλλα είναι γραμμένα γι’  αυτόν στη θεόπνευστη Γραφή. Αυτός λοιπόν με τον τρόπο αυτό  ακολούθησε τον Χριστό.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Ο ΠΑΦΛΑΓΩΝ (26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

«Ο όσιος Στυλιανός αγιάστηκε ήδη από τη μήτρα της μητέρας του και έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Έδωσε μάλιστα ό,τι περιουσία  είχε στους πτωχούς και ακολούθησε τον μοναχικό βίο, ξεπερνώντας όλους στην επίπονη άσκηση και τη σκληραγωγία. Έπειτα πήγε στην έρημο, κι αφού βρήκε ένα σπήλαιο ως τόπο κατοικίας, δεχόταν τροφή από θείο άγγελο κι έγινε θεραπευτής ποικίλων ανιάτων παθών. Όταν κάποτε ο φθοροποιός θάνατος, προσβάλλοντας  νεογνά, έκανε άτεκνες αυτές που είχαν γεννήσει, οι μητέρες επικαλούνταν το όνομα του αγίου και φτιάχνοντας το τίμιο εικόνισμά του ξαναγίνονταν και πάλι ικανές προς τεκνοποιία.
ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ του Αρχ. Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου

Από το βιβλίο: ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ "Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ"

του Αρχ. Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου

Εκδόσεις: Ορθόδοξου Τύπου

Ο Αγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας , μεταξύ του 400 και 500 μ.Χ. Ήταν ευλογημένος από την κοιλιά της μητέρας του ακόμη. Όσο μεγάλωνε, τόσο με την Χάριν του Θεού γινόταν κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ

«Η αγία Αικατερίνα ήταν από την πόλη της Αλεξάνδρειας, κόρη κάποιου άρχοντα, ονόματι Κώνστα, πάρα πολύ ωραία, αξεπέραστης μάλιστα ομορφιάς, ψηλή και λεπτή κατά το σώμα, ετών δεκαοκτώ. Αυτή λοιπόν αφού σπούδασε, στο ανώτερο δυνατό σημείο, όλη τη ελληνική και ρωμαϊκή παιδεία, δηλαδή τον Όμηρο και τον Βιργίλιο, τον μέγιστο ποιητή των Ρωμαίων, τον Ασκληπιό και τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό από τους ιατρούς, τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, τον Φιλιστίωνα και τον Ευσέβιο από τους φιλοσόφους, τον Ιαννή και τον Ιαμβρή από τους μεγάλους μάγους, τον Διόνυσο και τη Σύβιλλα,
Αγία Αικατερίνη η Μεγαλομάρτυς 25/11
Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου
“ΜΑΧΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ”: Η Αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη έζησε επί εποχής Μαξιμίνου,άρχοντα της Αιγύπτου, και ήταν κόρη του αριστοκράτη Κώνστα. Έτυχε μεγάλης μόρφωσης και ήταν κάτοχος της ελληνικής φιλολογίας.
Σπούδασε φιλοσοφία, ρητορική και πολλές ξένες γλώσσες της εποχής της. Νεαρή ακόμη ελκύστηκε από την χριστιανική διδασκαλία την οποία μελέτησε και αφού ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό, εργάσθηκε δραστήρια για την διάδοσή του,
ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ: Η ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού  
     Οι γυναίκες μάρτυρες της Εκκλησίας μας είναι εξίσου ηρωίδες με τους άνδρες μάρτυρες, οι οποίες συναποτελούν την πιο εκλεκτή χορεία των αγίων. Το πρόβλημα της ισότητας των δύο φύλων, λύθηκε για την Εκκλησία μας στους αγίους Της, όπως και η σύμπλευση γνώσης και πίστης.
      Στις κορυφαίες γυναίκες μάρτυρες της Εκκλησίας μας ανήκει και η μεγαλομάρτυς αγία Αικατερίνη. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στα 294 από ειδωλολατρική οικογένεια και ονομαζόταν Δωροθέα.
ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ – 25 Νοεμβρίου

Υπό Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός διαβεβαίωσε  τούτο με τα εξής λόγια:  Εάν ο κόσμος σας καταδιώκει, εάν σας φυλακίζει, εάν σας καθυποβάλλει σε φοβερά και φρικτά μαρτύρια, με σκοπό να αρνηθείτε το όνομά Μου, τότε ας γνωρίζετε, ότι προτού να καταδιώξει εσάς, Εμένα πρώτα απ’ όλους κατεδίωξε.

Το Θέλημα του Αγίου Θεού είναι η «μνήμη δικαίων» να είναι «μετ’ εγκωμίων». «Οι δίκαιοι εις τον αιώνα ζήσονται», και «δίκαιος ως φοίνιξ ανθίσει και ωσεί κέρδος εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται».   Γι’ αυτό και ο Προφητάναξ Δαβίδ αναφωνεί: «Μακάριος ανήρ,
Εις την Αγία Αικατερίνη Το μεγαλείο της γυναίκας (Αποστολικό ανάγνωσμα)
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ- Τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης: Γαλ. γ΄ 23 – δ΄ 5
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ -Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιη΄ 18-27
ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
«Οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ·πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστό Ιησοῦ»
Ἑορτάζει σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τὴν μνήμη τῆς ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης τῆς πανσόφου.
Προς τιμὴν της Αγίας αναγινώσκεται και η αποστολικὴ περικοπὴ απὸ την προς Γαλάτας  Επιστολὴ με την επαναστατικὴ διακήρυξη του αποστόλου Παύλου: «Οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»· δηλαδή, δεν υπάρχει πλέον άνιση διάκριση μεταξὺ ανδρών και γυναικών. Διότι όλοι εσείς γίνατε ένας νέος άνθρωπος με την ένωσή σας με τον Ιησού Χριστό.
Μαρτύριον, θαύματα και διδάγματα εκ της Αγίας Αικατερίνης


25.11.2001

Η Εκκλησία μας κάθε μέρα εορτάζει κι έναν μεγάλο Άγιο και μια μεγάλη Αγία. Η δε Αγία Αικατερίνη είναι ένα από τα λαμπρότερα στολίδια ανάμεσα στους χιλιάδες χιλιάδων μαρτύρων του τετάρτου αιώνος.
Κατήγετο από την Αλεξάνδρεια και ήταν από γονείς ευγενείς και το γένος πριγκιπικό. Ως προς την σωματική της ομορφιά ήταν πανέμορφη και καλλονή.
Βίος θαύματα, ομολογία καί μαρτύριον τής αγίας Αικατερίνης.

25.11.2007

Την πανεύφημο νύμφη Χριστού υμνήσομεν, Αικατερίνην την θείαν και πολιούχον Σινά.
Σήμερα αδελφοί μου η εκκλησία μας γιορτάζει και τιμά, τη μνήμη της Αγίας μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης.
Η Αγία μας είναι από τα πιο λαμπρά στολίδια των μαρτύρων, της Ορθοδόξου ημών πίστεως και Εκκλησίας.
Κατήγετο από την Αλεξάνδρεια και από γονείς ευγενείς.

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Ἡ παραβολὴ τοῦ Ἄφρονος Πλουσίου (Λουκ. ιβ΄16-21)

Anthony Bloom 30.11.1980

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Τὸ τέλος τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς εἶναι μιὰ προειδοποιήση γιὰ κάτι ποὺ ὅλοι μας θὰ μπορούσαμε νὰ ἔχουμε συνειδητοποιήσει, - ὅτι ὁ θάνατος εἶναι δίπλα μας, ὅτι πολλά, πάρα πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ κάνουμε θὰ χαθοῦν μ’ ἐμᾶς ἐπειδὴ εἶναι περιττὰ, θνητά.
Κυριακή Θ' Λουκά: Παραβολή του άφρονα πλουσίου
Άφρονα χαρακτηρίζει ο Κύριος τον πλούσιο της παραβολής που ακούμε κατά τη σημερινή Θεία Λειτουργία. Τον πλούσιο εκείνο που η γη του έκανε τόσο πολλούς καρπούς, ώστε δεν είχε πού να τους βάλει. Και σκέφτηκε: “θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες και θα πω: ψυχή μου, έχεις άφθονα αγαθά για πολλά χρόνια, φάε, πιες, ευχαριστήσου”. Ο Θεός όμως του είπε: “άφρονα, απόψε αφήνεις την τελευταία σου πνοή. Όλα αυτά που ετοίμασες σε ποιόν θα ανήκουν λοιπόν;”.
Το πάθος της πλεονεξίας δια της παραβολής του άφρονος πλουσίου (Λουκ. 12,13-21) Toυ Μιχαήλ Χούλη Θεολόγου
Κάποιος από το πλήθος είπε στον Ιησού: «Διδάσκαλε, πες στον αδελφό μου να μοιράσουμε την κληρονομιά μας». Κι ο Ιησούς τού απάντησε: «Άνθρωπέ μου, εγώ δεν είμαι δικαστής για να χωρίζω την περιουσία σας». Και στο πλήθος είπε: «Να προσέχετε και να φυλάγεστε από κάθε είδους πλεονεξία, διότι, και αν έχει κανείς αφθονία, τα πλούτη του δεν του δίνουν την αληθινή ζωή». Τους είπε μάλιστα την εξής παραβολή: «Κάποιου πλούσιου ανθρώπου τα χωράφια έφεραν μεγάλη σοδειά. Τότε εκείνος σκεφτόταν και έλεγε:
Κυριακή Θ’ Λουκά – Η παραβολή του άφρονος πλουσίου Κέρδη επίγεια και ουράνια
Δεν δίνουν ευτυχία
Θέλοντας ο Κύριος να δείξει πόσο ολέθριο είναι το πάθος της πλεονεξίας είπε την παρακάτω Παραβολή: Κάποιου πλουσίου ανθρώπου τα εκτεταμένα χωράφια απέδωσαν πλούσια παραγωγή. Κι αντί ο πλούσιος αυτός να χαρεί και να ευχαριστήσει το Θεό για την πλούσια σοδειά, κυριεύθηκε από έγνοιες και συλλογισμούς: Τι να κάνω; Πού να μαζέψω τους καρπούς που μου περισσεύουν; Έχασε την ειρήνη του, έχασε και τον ύπνο του.
Η ολέθρια αφροσύνη. (Κυριακή Θ’ Λουκά)
Η συγκέντρωση αγαθών που εξυπηρετούν την ζωή αποτελεί μια πολύ φρόνιμη και λογική ενέργεια για τον άνθρωπο και μάλιστα για τον οικογενειάρχη που από την εργατικότητα και προνοητικότητά του εξαρτάται η ζωή των μελών της οικογενείας του. Την οκνηρία και απρονοησία κανείς ποτέ δεν επαίνεσε. Γιατί λοιπόν παρ’ όλα αυτά ο πλούσιος της σημερινής παραβολής χαρακτηρίζεται ως «άφρων»; Για τους εξής λόγους:
 Κυριακὴ Εἰκοστὴ Τετάρτη (Ἐφεσ. β΄ 14-22) +Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης Διονύσιος

 13 Νοεμβρίου 1966

Ἀγαπητοὶ Χριστιανοί,

Σήμερα ἂς μὴ μιλήσουμε ἐμεῖς· ἂς πάρουμε μία ὁμιλία τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου κι ἂς τὴν ἐξηγήσουμε στὴ γλώσσα μας. Ἂς ἐξηγήσουμε πρῶτα τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα κι ὕστερα ἂς ἀκούσουμε νὰ μᾶς μιλάη ἐπάνω στὸ ἴδιο κείμενο ὁ ἱερὸς Πατέρας.
Κυριακή Θ Λουκά-«Λήθη θανάτου ή «Μνήμη θανάτου»;
«Ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου άπαιτοϋσιν από σου…»
Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για τη ζωή, γεννήθηκε για να ζήσει, βγήκε άπ” τα «χέρια» του Θεού για να ρουφήξει τη ζωή. Δεν είναι φτιαγμένος για τον τάφο, ούτε προορισμός του είναι κάποιο χορταριασμένο μνημούρι. Δεν παύει όμως να ζει ένα τραγικό «αδιέξοδο», για το οποίο υπεύθυνος είναι μόνο ό ίδιος κι οι επιλογές του. Ζώντας το ρεύμα του ποταμού της ζωής, χαίρεται ν” απολαμβάνει τη μια του όχθη καί καυχιέται πώς στέκεται αμετακί­νητα σ” αυτήν, κλείνοντας τα μάτια στην άλλη όχθη. Λες καί μπορεί να στα­ματήσει τη ροή του χρόνου στη μια πλευρά του ποταμού, αποφεύγοντας το «πέρασμα» στην άλλη, πέρασμα καθολικό πού σφραγίζει την πανανθρώπινη βιοτή καί ύπαρξη.
Κυριακή ΚΔ΄ Επιστολών, Αποστ. ανάγνωσμα: Προς Εφεσίους 2, 14-22 (23-11-2014)
 Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα είναι παρμένο από την προς Εφεσίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Η επιστολή αναπτύσσει ένα θέμα γενικού ενδιαφέροντος: αναφέρεται στο «μυστήριον το αποκεκρυμμένον από των αιώνων εν τω Θεώ» (Εφεσ. 3,9).  Το μυστήριο δηλαδή της θείας οικονομίας για τη σωτηρία των ανθρώπων, το οποίο αποκάλυψε στην ανθρωπότητα ο Ιησούς Χριστός.  Η σωτηρία των ανθρώπων πραγματοποιείται «εν Χριστώ» μέσα στην Εκκλησία και αποτελεί προϊόν της αγάπης και της χάριτος του Θεού, και μέσα σ’ αυτήν ενώνονται και αποτελούν ένα σώμα οι πρώην εχθροί μεταξύ τους Ιουδαίοι και Εθνικοί.
Η αξία τής ελεημοσύνης κατά τόν ιερό Χρυσόστομο. Θ” Λουκα. Ομιλία (και κείμενο) π. Στέφανου Αναγνωστόπουλου
Λουκά Θ, 2007
Γνωστή είναι χριστιανοί μου η σημερινή παραβολή, του άφρονος πλουσίου.
Ψυχή μου, ψυχή μου, έχεις πολλά αγαθά κείμενα εις έτη πολλά.
Τώρα μπορώ για πολλά χρόνια να αναπαύομαι, να τρώω, να πίνω, να διασκεδάζω, να γλεντώ, και να κάνω ότι θέλω στη ζωή μου.
Και όμως την ίδια βραδιά θα πεθάνει.
Κυριακή Θ΄ Λουκά, Ευαγγ. ανάγνωσμα: Λουκ. ιβ΄ 16-21 (23-11-2014)
 Αφορμή για να πει ο Χριστός την Παραβολή του άφρονα πλούσιου έδωσε η φιλονικία  δύο αδελφών για κληρονομικές διαφορές. Ο Χριστός γνώριζε, ότι είχαν υποταχθεί στην μανία των υλικών αγαθών. Στην παραβολή δεν μιλά για τον πλούτο, αλλά για την προσκόλληση στα υλικά αγαθά τα οποία εγκυμονούν κινδύνους. Και αντί οποιασδήποτε παρέμβασης του στο πρόβλημα των διαδίκων αδελφών, έκανε ένα κήρυγμα και έδωσε το κλειδί της εφαρμογής για το συγκεκριμένο παράδειγμα του πλουσίου της παραβολής. Το Ευαγγέλιο είναι πάντοτε επίκαιρο.
Κήρυγμα Κυριακῆς 23.11.2014 Κυριακή κδ΄ Ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. β΄ 14-22) Ἡ ὁδός τῆς εἰρηνεύσεως Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Νικολάου
Ἡ ὁδός τῆς εἰρηνεύσεως
«Ὁ Χριστός ἐστίν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφεσ. β΄ 14)
      Αὐτό τό ὁποῖο κυριαρχεῖ στήν σημερινή ἐποχή εἶναι ἡ ἔχθρα, τό μῖσος, συμφέροντα τά ὁποῖα ἐμποδίζουν τήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων, καί ἔτσι καθιστοῦν δύσκολη ἤ ὄχι ἀνέφικτη τήν εἰρήνευση καί τήν ἕνωση τῶν καρδιῶν. Ὁ δρόμος τῆς εἰρηνεύσεως τῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι πάντοτε εὔκολος. Ὑπάρχει ὅμως λύση τήν ὁποία θά ἀκούσουμε αὔριο ἀπό τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει ὅτι «Ὁ Χριστός ἐστίν ἡ εἰρήνη ἡμῶν».
Τὸ πάθος τῆς ἀπληστίας (Λουκ. ιβ΄16-21)Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας Ἰωὴλ

«Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου;»

Ὁ Κύριος ἐξαιτίας μιᾶς ἐρωτήσεως κάποιου γιὰ κληρονομικὲς ὑποθέσεις μὲ τὸν ἀδελφό του εἶπε «ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ» (Λουκ. 12,15), δηλ. κι ἂν ἔχει κάποιος ἀφθονία, τὰ πλούτη του δὲν τοῦ δίνουν ζωή. Ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ δὲ συμπαρεκτείνεται μὲ τὰ ἀνθρώπινα πλούτη. Στὴ συνέχεια γιὰ νὰ στηρίξει τὴ διαπίστωσή Του αὐτὴ ὁ Κύριος εἶπε τὴν παραβολὴ τοῦ ἄφρονος καὶ ἄπληστου πλουσίου. Ἂς δοῦμε τὰ σημεῖα τῆς ἀπληστίας του.
Κυριακή θ΄ Λουκά «Ἄφρον, ταῦτη τῇ νυκτι τῇ ψυχή σου ἀπαιτουσιν ἀπὸ σου. Ἅ δέ ἠτοίμασας τίνι ἔσται;» π. Χρίστος Πιτυρίνης
ἔσται;»

Ο Κύριός μας, αγαπητοί μου αδελφοί, περισσότερο απ’ όλες τις αμαρτίες απεχθάνεται την πλεονεξία. Γιατί, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, η πλεονεξία είναι ειδωλολατρία. Πράγματι! Όταν η αγάπη μας προς τα πλούτη είναι περισσότερη από την αγάπη των συνανθρώπων μας, και απ’ αυτόν το Θεό, είναι ή δεν είναι ειδωλολατρία; Σωστά, λοιπόν, ο Απόστολος των εθνών Παύλος ονομάζει την πλεονεξία ειδωλολατρία. Γι’ αυτό σήμερα στο ευαγγέλιο, βλέποντας ο Χριστός δυο αδελφούς να αντιμάχονται για να λύσουν ένα πρόβλημα οικονομικής φύσεως,
Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή Θ΄ Λουκά
Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Οι αμαρτίες, οι αδυναμίες και τα πάθη, εφόσον μένουν ελεύθερα και απολέμητα στην καρδιά του ανθρώπου, τον υποδουλώνουν, του σκοτίζουν το νου και τον οδηγούν στις πλέον παράλογες και ολέθριες για τον ίδιο, αποφάσεις και πράξεις. Του δημιουργούν μια κατάσταση αφροσύνης.
Αυτό ακριβώς συνέβη και στον πλούσιο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ (Άφρονα πλουσίου) Ευαγγέλιο : 12, 16-21

ΑΝΕΠΙΤΥΧΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΖΩΗΣ

          Εν ολίγοις

Η σημερινή ευαγγελική διήγηση αναφέρεται στον πλούσιο εκείνο άνθρωπο του οποίου ευφόρησαν τα χωράφια τόσο πολύ που δεν είχε χώρο για να αποθηκεύσει την πρωτοφανή σοδειά του. Και τη λύση τη βρήκε μετά από σκέψη: Θα γκρέμιζε τις αποθήκες του κτίζοντας μεγαλύτερες για να ασφαλίσει τα αγαθά  που θα κάλυπταν τις βιοτικές του ανάγκες χωρίς προβλήματα και «εις έτη πολλά».
Κυριακή Θ΄ Λουκά – Συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΔ΄ Κυριακής: Ἐφεσ. β´ 14-22
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Της Κυριακής: Λουκ. ιβ´ 16-21
Ἦχος: βαρύς.— Ἑωθινόν: Β´
ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΕΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
1. Συμφιλίωση Θεού και ανθρώπων
Αγεφύρωτο ήταν τό χάσμα πού είχε δημιουργηθεί μεταξύ Θεού καί άνθρώπων μετά τήν πτώση των Πρωτοπλάστων. Ή άμαρτία είχε άπομακρύνει τόν άνθρωπο άπό τόν άληθινό Θεό και τόν είχε παρασύρει στήν ειδωλολατρία. Ακόμα κι οί Ιουδαίοι, πού λάτρευαν τόν άληθινό Θεό, έβλεπαν τήν άδυναμία καί τήν ένοχή τους άπέναντί Του καί περίμεναν τόν Λυτρωτή πού θά τούς χάριζε καί πάλι τήν κοινωνία μέ τόν πανάγαθο Δημιουργό.
Κυριακή Θ΄ Λουκά –«οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν»

Ἀπόστολος: Ἐφεσ. β´ 14-22
Εὐαγγέλιον: Λουκ. ιβ´ 16-21
Ἦχος: βαρύς.— Ἑωθινόν: Β´
«οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν»
Στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου ἐμφανίζεται ἕνας ἐγωκεντρικὸς καὶ ἀνόητος ἄνθρωπος ποὺ φροντίζει νὰ «θησαυρίζει ἑαυτῷ», χωρὶς νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἐπειδὴ ἀκριβῶς τὸ ἐνδιαφέρον του εἶναι νὰ ἀποταμιεύει πλοῦτο γιὰ τὸν ἑαυτόν του, ἀπομονώνεται στὴν φιλαυτία του καὶ δὲν μπορεῖ ἢ δὲν θέλει νὰ ἐπικοινωνήσει καὶ νὰ σχετισθεῖ μὲ τοὺς ἄλλους. Αὐτοαπομονώνεται στὴν ἀσφάλεια τοῦ πλούτου του καὶ δὲν σκέπτεται τίποτε ἄλλο παρὰ μόνον πῶς θὰ αὐξήσει τὰ πλούτη του.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ – 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014
Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης
αφρων πλουσιος   

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

Λουκ. 12, 16-21

Ἡ ἀφορμὴ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιὰ νὰ πεῖ ὁ Χριστὸς τὴν παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, ἦταν κάποιος ἀκροατὴς του, πού τὸν πλησίασε καὶ τοῦ ζήτησε νὰ τὸν βοηθήσει νὰ μοιραστεῖ μὲ τὸν ἀδελφό του τὴν πατρικὴ περιουσία. Ὁ Χριστὸς ὅμως, ἐπειδὴ δὲν ἦλθε στὴ γῆ νὰ λύσει τὶς διαφορὲς καὶ τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων, ἀπάντησε: «τὶς με κατέστησεν δικαστὴν ἤ μεριστὴν ἐφ᾽ ὑμᾶς;».
ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΔ΄ 23-11-2014

Σήμερα ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ μᾶς λέει: «Αὐτὸς πραγματικὰ εἶναι γιὰ μᾶς ἡ εἰρήνη. Αὐτὸς ἔκανε τοὺς δυὸ ἀντιμαχόμενους κόσμους ἕνα λαὸ καὶ γκρέμισε μὲ τὸ σταυρικό του θάνατο ὅ,τι σὰν τεῖχος τοὺς χώριζε καὶ προκαλοῦσε ἔχθρα μεταξύ τους. Κατήργησε, δηλαδὴ, τὸν ἰουδαϊκὸ νόμο τῶν ἐντολῶν καὶ τῶν διατάξεων, γιὰ νὰ δημιουργήσει μὲ τὸ ἔργο του ἀπὸ τὰ δυὸ ἐχθρικὰ μέρη, ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους καὶ τοὺς ἐθνικούς, μιὰ νέα ἀνθρωπότητα, φέρνοντας τὴν εἰρήνη. Κι ἀφοῦ θανάτωσε μὲ τὸ σταυρό του τὴν ἔχθρα, ἕνωσε τοὺς δυὸ πρώην ἐχθροὺς σὲ ἕνα σῶμα καὶ τοὺς συμφιλίωσε μὲ τὸ Θεό.
ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014 – Θ΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. ιβ΄ 16-21) (Εφεσ. β΄ 14-22)

Ο κατά Θεόν πλούτος

«Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται; Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ, και μή εις Θεόν πλουτών».

Η σημερινή ευαγγελική παραβολή είχε σαν αφορμή τη φιλονικία δύο αδελφιών πάνω σε κληρονομικά ζητήματα. Ο Κύριος γνώριζε ότι και οι δυο τους είχαν κυριευθεί από την πλεονεξία. Για να βοηθήσει λοιπόν όλους μας να αποφύγουμε την αδυναμία αυτή, μας πρόσφερε την παραβολή του άφρονος πλουσίου, με τα τόσα διδακτικά μηνύματα και νοήματα της.
Κυ­ρια­κὴ Θ΄ Λου­κᾶ
23 Νο­ε­βρί­ου 2014
Λου­κᾶ ιβ΄ 16 - 21

Ὁ ζῆ­λος τοῦ ἀν­θρώ­που, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, ὄ­χι γιὰ τὸν ἀ­λη­θι­νὸ πλοῦ­το ποὺ κα­τα­ξι­ώ­νει τὴν ὕ­παρ­ξή του ὡς «εἰ­κό­να τοῦ Θε­οῦ» ἀλ­λὰ γιὰ τὴν ἐ­ξα­σφά­λι­ση ὑ­λι­κῶν στη­ριγ­μά­των, τὸν ἀ­φή­νει πολ­λὲς φο­ρὲς με­τέ­ω­ρο καὶ ξε­κρέ­μα­στο μὲ φο­βε­ρὲς πα­ρε­νέρ­γει­ε­ς  ὡς πρὸς τοὺς προ­σα­να­το­λι­σμούς του. Ἡ εὐ­αγ­γε­λι­κὴ πε­ρι­κο­πὴ τῆς ἡ­μέ­ρας εἶ­ναι ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κὴ ἀλ­λὰ καὶ δι­α­φω­τι­στι­κὴ σ’ αὐ­τὸ τὸ ζή­τη­μα. Ἡ ἀ­φορ­μὴ δί­νε­ται ἀ­πὸ τὴ φι­λο­νι­κί­α δύ­ο ἀ­δελ­φῶν πά­νω σὲ κλη­ρο­νο­μι­κὰ ζη­τή­μα­τα. Ἡ πλε­ο­νε­ξί­α τοὺς εἶ­χε κυ­ρι­εύ­σει σὲ βαθ­μὸ ποὺ ἔ­γι­ναν ἀ­γνώ­ρι­στοι. Ὁ Κύ­ριος γιὰ νὰ μᾶς βο­η­θή­σει ν’ ἀ­να­κα­λύ­ψου­με τὸν αὐ­θεν­τι­κὸ ἑ­αυ­τό μας, μᾶς πα­ρα­δί­δει τὴν πα­ρα­βο­λὴ τοῦ ἄ­φρο­να πλου­σί­ου, μὲ τὰ τό­σα πε­ρι­ε­κτι­κὰ μη­νύ­μα­τα, ἰ­δι­αί­τε­ρα γιὰ τὴν ἐ­πο­χή μας.

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εφεσ. Β΄14-22
Ευαγγέλιο: Λουκ. ΙΒ΄16-21
23 Νοεμβρίου 2014

 «Αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου»

Κάποιου πλούσιου ανθρώπου, τα εκτεταμένα χωράφια του, μας λέει η σημερινή παραβολή, απέδωσαν πλούσια παραγωγή. Τα χωράφια του, τα αμπέλια του, οι ελαιώνες του, τα κοπάδια του, τα πάντα γέμισαν από καρπούς και αγαθά και γεννήματα. Παραγωγή πρωτοφανής, εσοδεία αναπάντεχη, αφάνταστα αγαθά και πλούτη. Κι αντί ο πλούσιος αυτός να χαρεί και να ευχαριστήσει τον Θεό για την πλούσια εσοδεία, κυριεύεται από έγνοιες και συλλογισμούς.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 12, 16-21)

Ὁ Κύ­ρι­ος θέ­λον­τας νὰ δι­δά­ξει τὸ πό­σο ὀ­λέ­θρι­ο καὶ κα­τα­στρο­φι­κὸ εἶ­ναι τὸ πά­θος τῆς πλε­ο­νε­ξί­ας καὶ μὲ ἀ­φορ­μὴ τὸ αἴ­τη­μα κά­ποιου «ἐκ τοῦ ὄ­χλου», ὥ­στε νὰ ἐ­πέμ­βει καὶ νὰ δι­ευ­θε­τή­σει τὴν κλη­ρο­νο­μι­κὴ δι­α­φο­ρὰ ποὺ εἶ­χε μὲ τὸν ἀ­δελ­φό του, λέ­ει τὴν πα­ρα­βο­λὴ τοῦ ἄ­φρο­νος πλου­σί­ου.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ ΛΟΥΚΑ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ)

«Είπε δε ο Θεός: Άφρων…»

α. Η σημερινή Κυριακή προβάλλει με μεγάλη ενάργεια το κακέκτυπο του αληθινού ανθρώπου, εκείνου που αποκλείεται από τη Βασιλεία του Θεού: τον άφρονα πλούσιο, τον άνθρωπο που η μόνη έγνοια του ήταν πώς να έχει και να κατέχει τα υλικά του αγαθά, πώς να αυξάνει τα γεννήματά του, σε βαθμό τέτοιο, που τελικώς να δυστυχεί μέσα στην υποτιθέμενη «ευτυχία» του: η καρποφορία των χωραφιών του τον κάνει να γεμίζει από άγχος και στενοχώρια. Μέχρις ότου εμφανίζεται από το «πουθενά» ο παράγων Θεός, για να βάλει τέλος στους προβληματισμούς και τις λύσεις του: «σήμερα θα πεθάνεις! Ζητάνε την ψυχή σου!»
ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Θ´ ΛΟΥΚΑ

῾Ψυχή, ἔχεις πολλά ἀγαθά, κείμενα εἰς ἔτη πολλά. ᾽Αναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου᾽ (Λουκ. 2, 19)

α. Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὁ Κύριος φωτογραφίζει τήν τραγωδία τοῦ ὑλιστῆ ἀνθρώπου: ἐκείνου πού εἶναι προσανατολισμένος μόνον στά ὑλικά πράγματα προκειμένου νά ὑπηρετεῖ τίς αἰσθήσεις του καί πού ἔχει διαγράψει γι᾽ αὐτό ἀπό τή ζωή του τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό του. Εἶναι ὁ ἄφρων ἄνθρωπος, αὐτός πού δέν ἔχει φρόνηση καί μυαλό, ὁ ὁποῖος ζεῖ μέσα σέ ψευδαισθήσεις καί φαντασιώσεις, μέ ἀποτέλεσμα νά χάνει καί τήν ἐδῶ ἀλλά καί τήν αἰώνια ζωή.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ ΛΟΥΚΑ (ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ)

“...ἵνα τούς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινόν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην”
(᾽Εφεσ. 2, 15)

α. Μέ ρωμαλέα θεολογική σκέψη καί μεγαλειώδη τρόπο ὁ ἀπόστολος Παῦλος προβάλλει στήν πρός ᾽Εφεσίους ἐπιστολή του τό ἑνωτικό ἔργο πού ἔφερε στόν κόσμο ὁ Κύριος ᾽Ιησοῦς Χριστός: εἶναι ᾽Εκεῖνος πού ἀποτελεῖ τήν ἀληθινή εἰρήνη τοῦ κόσμου, γιατί γκρέμισε μέ τόν σταυρικό Του θάνατο ὅ,τι σάν τεῖχος χώριζε τούς ᾽Ιουδαίους καί τούς ἐθνικούς καί προκαλοῦσε ἔχθρα μεταξύ τους. Στόν ἑαυτό Του δημιουργήθηκε ἡ νέα ἀνθρωπότητα,
ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Θ´ ΛΟΥΚΑ

῾῾Ο Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν᾽ (᾽Εφεσ. 2, 14)

α. ᾽Εκπληκτικά ἐπίκαιρος ἀλλά καί παράδοξος ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου  ἀπό τήν πρός ᾽Εφεσίους ἐπιστολή. Κι αὐτό γιατί  σ᾽ ἕναν κόσμο πού σπαράσσεται ἀπό τούς πολέμους, τή βία, τό φόβο καί τήν ἀνασφάλεια ἐκεῖνος μιλάει γιά τήν εἰρήνη. ῾Η ἔννοια ὅμως πού τῆς προσδίδει πόρρω ἀπέχει ἀπό τή συνήθη κατανόησή της ἀπό τούς περισσοτέρους ἀνθρώπους. ῾Ο Χριστός – κηρύσσει ὁ ἀπόστολος – εἶναι ἡ εἰρήνη τῶν ἀνθρώπων. ᾽Εκεῖνος εἶναι πού ἕνωσε τούς εἰδωλολάτρες καί τούς ᾽Ιουδαίους καί μεταξύ τους καί μέ τόν Θεό.
Κήρυγμα Κυριακῆς 23.11.2014

Κυριακή κδ΄ Ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. β΄ 14-22)

Ἡ ὁδός τῆς εἰρηνεύσεως

«Ὁ Χριστός ἐστίν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφεσ. β΄ 14)

      Αὐτό τό ὁποῖο κυριαρχεῖ στήν σημερινή ἐποχή εἶναι ἡ ἔχθρα, τό μῖσος, συμφέροντα τά ὁποῖα ἐμποδίζουν τήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων, καί ἔτσι καθιστοῦν δύσκολη ἤ ὄχι ἀνέφικτη τήν εἰρήνευση καί τήν ἕνωση τῶν καρδιῶν. Ὁ δρόμος τῆς εἰρηνεύσεως τῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι πάντοτε εὔκολος. Ὑπάρχει ὅμως λύση τήν ὁποία θά ἀκούσουμε αὔριο ἀπό τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει ὅτι «Ὁ Χριστός ἐστίν ἡ εἰρήνη ἡμῶν».
Κυριακή Θ΄ Λουκά (παραβολή του άφρονος πλουσίου)

«ἅ δέ ἡτοίμασας τίνι ἕσται». (Λουκ. 12, 20)

Το σημερινό Ευαγγέλιο μάς κάνει λόγο για την πλεονεξία. Μας μιλά για κάποιον έξυπνο. Έξυπνο όμως σε εισαγωγικά, διότι όπως έδειξαν τα πράγματα και όπως ο ίδιος ο Κύριος τον χαρακτήρισε, ήταν άφρων, δηλαδή άμυαλος, ανόητος.
Κυριακή κδ' εβδομάδος (23-11-2014) 

Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν Εφεσ. 2.14-22 
Ἀδελφοί, Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας· τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ, τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασιν καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν αὑτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ. Καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ εἰρήνην τοῖς ἐγγύς· ὅτι δι᾽ αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ Πνεύματι πρὸς τὸν Πατέρα.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΛΟΥΚΑ (Λουκά ιβ' 16-21) Η παραβολή του άφρωνος πλουσίου. "Άφρων, ταύτη τή νυκτί τήν ψυχήν σου απαιτούσιν από σού, ά δε ητοίμασες τί νι έσται;"

π.Χρυσόστομος Τελίδης

    Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε τη συμπεριφορά ενός πλουσίου ανθρώπου, του οποίου τα κτήματα καρποφόρησαν τόσο πολύ ώστε τον απασχολούσε το πρόβλημα πού θα συγκεντρώσει τα αγαθά του. Ενώ δηλαδή άλλοι άνθρωποι σκεπτόταν πώς θα εξοικονομήσουν τα προς το ζην, αυτός αντίθετα ανησυχούσε που δεν είχε πού να αποθηκεύσει τα αγαθά του.
     Τα γεννήματα του ήταν τόσο πολλά ώστε λησμόνησε και τον ίδιο το Θεό στον
 Κυριακή Θ΄ Λουκά- Ο κατά Θεόν πλούτος
(Λουκ. ιβ΄ 16-21)  (Γαλ. β΄ 16-20)
Ο κατά Θεόν πλούτος
«Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται; Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ, και μή εις Θεόν πλουτών».
Η σημερινή ευαγγελική παραβολή είχε σαν αφορμή τη φιλονικία δύο αδελφών πάνω σε κληρονομικά ζητήματα. Ο Κύριος γνώριζε ότι και οι δυο τους είχαν κυριευθεί
Την Κυριακή του άφρονα πλουσίου π.Παντελεήμων Κρούσκος

Θα λέγαμε πώς υπάρχει στο κυριακοδρόμιο της Εκκλησίας μας μια φθινοπωρινή τριλογία σχετικά με το πάθος του πλουτισμού και τον ίδιο τον πλούτο, της οποίας τριλογίας μέρος είναι η αυριανή παραβολή του άφρονα πλούσιου. Τα άλλα δύο μέρη αναφέρονται στην παραβολή του πλούσιου γείτονα του δικαίου Λαζάρου πού είδαμε προ δεκαπέντε ημερών και του πλούσιου νέου της ιγ΄Κυριακής πού θα συναντήσουμε σε λίγες μέρες.
Η ολέθρια αφροσύνη
του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ. Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.   

Η ολέθρια αφροσύνη

«Κάποιος από το πλήθος είπε στον Ιησού: «Διδάσκαλε, πες στον αδερφό μου να μοιράσουμε την κληρονομιά μας». Κι ο Ιησούς του απάντησε: «'Ανθρωπέ μου, εγώ δεν είμαι δικαστής για να χωρίζω την περιουσία σας». Και στο πλήθος είπε: «Να προσέχετε και να φυλάγεστε από κάθε είδους πλεονεξία, γιατί τα πλούτη, όσο περίσσια κι αν είναι, δε δίνουν στον άνθρωπο την αληθινή ζωή». Τους είπε μάλιστα την εξής παραβολή:
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ
Θα λέγαμε πώς υπάρχει στο κυριακοδρόμιο της Εκκλησίας μας μια φθινοπωρινή τριλογία σχετικά με το πάθος του πλουτισμού και τον ίδιο τον πλούτο, της οποίας τριλογίας μέρος είναι η αυριανή παραβολή του άφρονα πλούσιου. Τα άλλα δύο μέρη αναφέρονται στην παραβολή του πλούσιου γείτονα του δικαίου Λαζάρου πού είδαμε προ δεκαπέντε ημερών και του πλούσιου νέου της ιγ΄Κυριακής πού θα συναντήσουμε σε λίγες μέρες.
Εις τα Εισόδια της Θεοτόκου

Θεοφιλεστάτου Ηγουμένου Ι. Μ. Μαχαιρά, Επισκόπου Λήδρας Επιφανίου
Εισερχόμενοι εις την ευλογημένην περίοδον της αγίας τεσσαρακοστής των Χριστουγέννων αναθάλλουμε εκ της νηστείας, αναπτερωνόμαστε εκ της εορτής που μας προβάλλει και χαροποιούμαστε εκ του πρωταγωνιστού της πανηγύρεως.
Εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου

Γιορτάζουμε σήμερα, 21 Νοεμβρίου, ημέρα των Εισοδίων της Θεοτόκου.

Η Άννα, η μητέρα της Θεοτόκου, επειδή πέρασε όλη σχεδόν τη ζωή της στείρα, χωρίς να γεννήσει παιδί, παρακάλούσε προσευχόμενη στο Θεό, μαζί με τον άνδρα της Ιωακείμ, να τους χαρίσει ένα παιδί.
Εις τα Εισόδια της Θεοτόκου.

Φαιδρά και παράδοξος η παρούσα πανήγυρις. Αι εορταί και πανηγύρεις των άλλων Αγίων  ωφέλιμοι είναι και άγιαι, αλλά η εορτή της Υπερευλογημένης ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου  και Αειπαρθένου Μαρίας, της Οποίας την εν τω Ναώ Είσοδον εορτάζομεν, είναι τιμιωτέρα και  θαυμασιωτέρα. Καθόσον οι άλλοι μεν Άγιοι είναι και ονομάζονται δούλοι Χριστού, η δε Υπεραγία  Θεοτόκος είναι Μήτηρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και Δέσποινα και Βασίλισσα του κόσμου όλου.
Τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου

Τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου) ξεχωρίζουν μεταξύ τῶν Θεομητορικῶν ἑορτῶν διά τόν πλούσιον συμβολισμόν των, ὅπως τόν βλέπομεν ἄλλωστε εἰς τά τροπάρια τῆς ἑορτῆς καί τήν εἰκονογραφίαν. Ἡ Ἱερά Παράδοσις συνεπλήρωσε τά κενά τῶν Εὐαγγελίων γύρω ἀπό τήν ζωήν τῆς Μητρός τοῦ Θεοῦ καί μᾶς ἐγνώρισε διδακτικούς σταθμούς τῆς ζωῆς της, πού ἐμπνέουν καί τρέφουν τήν εὐσέβεια τῶν πιστῶν πρός τό πρόσωπόν της.
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού
Η Θεοτόκος είναι η αγιότερη ανθρώπινη ύπαρξη, η Οποία επιλέχτηκε από το Θεό ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλα κορίτσια, για να παίξει ρόλο πρωταγωνιστικό στη διαδικασία της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους και ολοκλήρου της δημιουργίας. Η θεία πανσοφία διείδε στο ιερότατο πρόσωπό Της την άκρα καθαρότητα και αγιότητα, η οποία ήταν απαραίτητη για να καταστεί μητέρα του απόλυτα αγίου Θεού.
 Η ΕΝ ΤΩ ΝΑΩ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

«Η εν τω Ναώ είσοδος της Θεομήτορος έφερε εορτή για τους ευσεβείς  θαυμαστή και παγκόσμια, έχοντας αφορμή το παρακάτω γεγονός. Η πανσέβαστη Άννα, καθώς περνούσε τη ζωή της χωρίς παιδιά, παρακαλούσε, μαζί με τον σώφρονα Ιωακείμ, με νηστείες και δεήσεις, τον Κύριο της φύσεως, να τους λυπηθεί και τους  χαρίσει ένα παιδί, υποσχόμενη, αν ικανοποιηθεί το αίτημά της, το παιδί που θα γεννούσε να το αναθέσει αμέσως σ’  Εκείνον.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Η εορτή των Εισοδίων της Παναγίας μας
Του Σεβ. Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη

Η εορτή των Εισοδίων της Παναγίας μας συνδέεται με τη Πρόνοια του Θεού για την εν Χριστώ σωτηρία των ανθρώπων και της όλης δημιουργίας του Θεού. Στο σχέδιο όμως της Θείας Οικονομίας για τη δική μας σωτηρία συμμετέχουν και άγιοι άνθρωποι που με την ευσέβειά τους και την υπακοή τους στο Θέλημα του Θεού πραγματοποιούνται κορυφαία γεγονότα που αλλάζουν την ιστορία του κόσμου προς το καλό μας και τη σωτηρία μας. Τέτοιοι κορυφαίοι άγιοι άνθρωποι ήσαν οι γονείς της Παναγίας μας, ο Ιωακείμ και η Άννα. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας τους τιμά μνημονεύοντας τους ως τους άγιους Θεοπατόρες.
Η Παναγία ως ναός του Θεού
Εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου
γράφει ο Καθηγητής Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Κοσμήτορας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.,
Αν θα επιχειρούσε κανείς να περιγράψει με μια μόνον φράση τον ρόλο και τον σκοπό της Εκκλησίας, θα μπορούσε να πει ότι «Σκοπός της Εκκλησίας είναι να φανερώνει τον Θεό στον κόσμο». Και για να πετύχει τον σκοπό της αυτόν η Εκκλησία χρησιμοποιεί τη Θεολογία. Η Θεολογία, λοιπόν, εκφράζει την πίστη της Εκκλησίας με δύο τρόπους· είτε με τον λόγο είτε με εικόνες.
Εις τα Εισόδια της Θεοτόκου
Tου μακαριστού Μητροπολίτη Πατρών (†) Νικοδήμου Βαλληνδρά*

«Μακαρία η  κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας» (Λουκ. ια” 27)

Χρέος ιερόν και καθήκον σπουδαίον επιτελούντες οι ευσεβείς γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου, οδηγούν αυτήν -μικράν ήδη κορασίδα- εις τον Ναόν του Θεού, προς αφιέρωσιν. Το χρέος των αυτό, του οποίου την εκπλήρωσιν υπενθυμίζει η σημερινή εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, δεν είχε μόνον την έννοιαν της τηρήσεως κάποιας ευλαβούς υποσχέσεως των προς τον Θεόν, κατά την παράδοσιν, δια την λύσιν της ατεκνίας των.
Τα Εισόδια της Θεοτόκου και το προανάκρουσμα της εορτής των Χριστουγέννων

Προεόρτια σήμερα της εορτής των εισοδίων της Θεοτόκου, αλλά και προανάκρουσμα της μητρόπολις των Χριστουγέννων. Απόψε το βράδυ στις αγρυπνίες που θα τελεσθούν σε πολλούς ναούς και αύριο το πρωί στη ακολουθία του όρθρου θα ακουσθούν οι καταβασίες των Χριστουγέννων. Πανηγυρικά θα ακούσουμε του ιερείς και του ψάλτες να λένε το Χριστός «γεννάτε δοξάσατε». Θα ακούσουμε τον ιερό υμνωδό να μας προσκαλεί «Χριστός εξ’ ουρανού απαντήσατε». Χαρμόσυνο και ελπιδοφόρο μήνυμα σε μια εποχή αστάθειας και πολλών προβλημάτων. Ένα μήνυμα που γλυκαίνει και γεμίζει ελπίδα τις καρδιές των χριστιανών.
Τα εισόδια και εμφανίσεις της Παναγίας (Ομιλία)

Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος
Ἡγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος

Σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θά καταθέσωμε εἰς τήν ἀγάπη σας κάποιες πατερικές θέσεις, οἱ ὁποῖες ἀναφέρονται εἰς τό ἱερό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καί ξεκινᾶμε ἀπό τό περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς, πού ἐδῶ καί λίγες ἡμέρες ἑορτάζει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, κατά τήν ὁποίαν ἑορτή πανηγυρίζομε τήν εἴσοδο τῆς Παναγίας Μητέρας μας εἰς τόν ναό τοῦ Σολομῶντος καί μάλιστα σέ αὐτά τά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Καί αὐτό, ἐν προκειμένῳ, γιά νά ἀφιερωθῆ ἡ πάναγνος Κόρη εἰς τόν Θεόν σέ ἡλικία τριῶν ἐτῶν.

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Τα Εισόδια της Θεοτόκου (21-11-2014)
Εβρ. 9.1 – 7 Ἀδελφοί, εἶχεν ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε ἅγιον κοσμικόν. Σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτῃ ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται ἅγια. Μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη ῞Αγια ἁγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος ᾿Ααρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων.
 Εορτάζουμε σήμερα τα Εισόδια της Θεοτόκου, όταν δηλαδή οι γονείς της, ο Ιωακείμ και η Άννα, την αφιέρωσαν στον ναό, τριετές νήπιο, όπου και παρέμεινε μέχρι που οι ιερείς την παρέδωσαν στον Ιωσήφ τον μνήστορα.
Τα Εισόδια της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου)
Του  Κων. Α. Οικονόμου, δασκάλου
Μία από τις μεγαλύτερες Θεομητορικές εορτές είναι τα Εισόδια της Θεοτόκου. Η είσοδος της Θεοτόκου στο ναό είναι το προοίμιο της εύνοιας του Θεού στους ανθρώπους, η προκήρυξη της σωτηρίας των ανθρώπων, η αναγγελία του Χριστού και η πραγματοποίηση του σχεδίου της θείας οικονομίας. Αυτά διακηρύσσει το απολυτίκιο της εορτής. Η σημασία της εορτής αυτής είναι μεγάλη και ιερή. Αποτελεί τήν βάση και την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου. Η αγία Άννα, η μητέρα της Θεοτόκου, επειδή πέρασε όλη σχεδόν τη ζωή της χωρίς να αποκτήσει τέκνο, παρακαλούσε μαζί με τον άντρα της Ιωακείμ το Θεό να τους χαρίσει παιδί και, αν πετύχουν το ποθούμενο, να το αφιερώσουν στον Θεό.

Έτσι, ευδόκησε ο Θεός και γέννησε παράδοξα, σε ηλικία προχωρημένη, αυτήν που προξένησε τη σωτηρία του γένους των ανθρώπων, την καταλλαγή και συμφιλίωση του Θεού με τους ανθρώπους, την αιτία της ανάπλασης του κόσμου, της έγερσης και της θέωσης του πεσόντος Αδάμ, δηλαδή της ανθρωπότητας, την υπεραγία και Δέσποινα Θεοτόκο Μαρία. Όταν η Μαρία έγινε τριών χρόνων, την πήραν οι γονείς της και την προσέφεραν, σαν σήμερα, στον ναό, καθώς το είχαν υποσχεθεί, και αφιερώνοντας την κόρη τους στον Θεό, που τους την χάρισε. Την παρέδωσαν Αρχιερέα Ζαχαρία, ο οποίος την πήρε λέγοντας: «Εμεγάλυνε ο Κύριος το ονομά σου σε όλες τις γενεές. Με σένα θα ευλογηθούν τα έθνη και ο Κύριος θα λυτρώση τους υιούς του Ισραήλ», και την έβαλε στον ιερότερο χώρο του ναού όπου εισερχόταν μόνο ο Αρχιερέας. “Έτσι (...) απετέθη δικαίως σήμερα στα άγια άδυτα, σαν θησαυρὸς του Θεού, η κόρη που εξελέγηανάμεσα στους εκλεκτοὺς απὸ αιώνες, που ἀναδείχθηκε αγία των αγίων, που έχει το σώμα καθαρώτερο και θειότερο ακόμη και απὸ τα διὰ της αρετής κεκαθαρμένα πνεύματα, ώστε να μην είναι δεκτικὸ μόνο του τύπου των θείων λόγων, αλλὰ και του ιδίου του ενυποστάτου και μονογενούς Λόγου του προανάρχου Πατρός· σαν θησαυρὸς που ο Λόγος θα τον χρησιμοποιούσε στον καιρὸ του, όπως και έγινε, γιὰ πλουτισμὸ και υπερκόσμιο και συγχρόνως παγκόσμιο κόσμημα.1” Ήταν λοιπόν ένα προκλητικό γεγονός, κάποιος άνθρωπος, και μάλιστα ένα κορίτσι, να εισέλθη στον ιερό χώρο, όπου φυλάσσονταν τα πιο ιερά αντικείμενα τού Ισραήλ, όπως η Κιβωτός της Διαθήκης, η Στάμνα με το Μάννα, η Ράβδος η βλαστήσασα του Ααρών και, βεβαίως, όπου ούτε οι ιερείς είχαν δικαίωμα να εισέλθουν, αλλά ούτε και ο Αρχιερεύς καθημερινά. Μέσα στα Άγια των Αγίων η Θεοτόκος για δώδεκα χρόνια τρεφόταν από άρτο που της έφερνε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Αυτό αναφέρεται στην παράδοση τής Εκκλησίας μας και ήταν ένα από τα πιο θαυμαστά γεγονότα του βίου της Θεοτόκου.
Σέ ένα τροπάριο του εσπερινού της εορτής γράφεται: «Δι' αγγέλου εκτρέφεται». Και σε άλλο λέγεται: «Επουρανίω τραφείσα, Παρθένε, άρτω πιστώς εν τώ Ναώ Κυρίου».
Τι ήταν αυτός ο άρτος από τον οποίον τρεφόταν η Παναγία; Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αναφερόμενος σε αυτόν τον ευλογημένο άρτο που έτρεφε τήν Παναγία λέγει ότι ο Θεός έστελνε «τροφήν άνωθεν απόρρητον εκεί τή Παρθένω δι' αγγέλου». Όμως, δεν ήταν ένας συνηθισμένος άρτος, αλλά στην πραγματικότητα ήταν η άκτιστη ενέργεια του Θεού, διά της οποίας, κατά τον ίδιο Πατέρα, «την τε φύσιν κρειττόνως ανερρώννυτο (εδυνάμωνε) και κατά σώμα των ασωμάτων καθαρωτέρα καί υπερτέρα και συνετηρείτο και ετελείτο». Είναι προφανές ότι δεν ήταν μια κτιστή τροφή, ένας υλικός άρτος, αλλά μια άλλη ξένη τροφή. Ήταν η ενέργεια του Θεού η οποία ενδυνάμωνε το σώμα της Παναγίας για να έχει νοερά προσευχή και θεωρία Θεού. Αυτό σημαίνει ότι η Παναγία για σχεδόν δέκα χρόνια ήταν μέσα στο Φως τού Θεού και είχε κοινωνία μαζί Του, είχε φθάσει στήν θέωση. Στην πραγματικότητα ζούσε όπως ζούσαν οι Πρωτόπλαστοι στον Παράδεισο πριν την πτώση. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής ερμηνεύοντας το αίτημα της Κυριακής Προσευχής, “τον άρτον ημών τον επιούσιον”, το συνδέει με τη θεία Κοινωνία τού Σώματος και του Αίματος του Χριστού και κάνει λόγο για την «τροφή του άρτου της ζωής, ίνα νικήση τον θάνατον της αμαρτίας», από την παρούσα πρόσκαιρη ζωή. Μέ αυτόν τον Άρτο, τή Χάρη και την ενέργεια του Θεού, ετρέφετο η Παναγία μέσα στα Άγια των Αγίων. Με αυτόν τον Άρτο τρεφόμαστε και εμείς κάθε φορά που τελούμε τη Θεία Λειτουργία.
Καί βεβαίως για να ενεργήσει ο Άρτος αυτός, δηλαδή ο Χριστός, «εις ζωήν αιώνιον», πρέπει να ζούμε μιμούμενοι ή δυνατόν την Παναγία. Αυτό το θαυμάσιο γεγονός που συνέβη στην Θεοτόκο έχει πολύ μεγάλη σημασία για τη ζωή μας. Ο άνθρωπος αποτελείται από ψυχή και σώμα καί είναι επόμενο ότι η υλική τροφή συντηρεί και διατηρεί σε καλή κατάσταση το σώμα, ενώ η Χάρη και η ενέργεια του Θεού συντηρεί και την ψυχή και το σώμα, τον όλο άνθρωπο. Με αυτές τις προϋποθέσεις ο άνθρωπος είναι ολοκληρωμένος, έχει νόημα ζωής και ύπαρξης.
Εκεί στο ναό, λοιπόν, η Παρθένος διέμεινε δεκα χρόνια, όπου τρεφόταν από τον Αρχάγγέλο Γαβριήλ με ουράνια τροφή, ώσπου πλησίασε ο καιρός του θείου Ευαγγελισμού και των ουρανίων και υπερφυσικών μηνυμάτων, που προμηνούσαν ότι ο Θεός ευδόκησε να σαρκωθεί απ' αυτήν σαν φιλάνθρωπος, για να αναπλάσει τον φθαρέντα από την αμαρτία κόσμο. Η Θεοτόκος εξήλθε από τα άγια των αγίων του ναού δεκαπέντε ετών και δόθηκε στον μνήστορα Ιωσήφ, για να είναι αυτός προστάτης της και μάρτυς της παρθενίας της και για να υπηρετήσει τον άσπορο τόκο της, στη φυγή στην Αίγυπτο και στην επάνοδό της απ' εκεί στη γη Ισραήλ.
Ποια είναι όμως η θέση των πιστών απέναντι στο μυστήριο της Θείας Οικονομίας που φανερώνεται στην εορτή των Εισοδίων. Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς απαντά με ένα ερώτημα: “εμείς που έχουμε κοντὰ μας γραμμένα όλα τα λόγια της αιώνιας ζωής, και όχι μόνο τα λόγια, αλλὰ και τα θαύματα και τα παθήματα και την δι᾽ αυτών έγερσι της φύσεως μας απὸ τους νεκροὺς και ανάληψή της απὸ τη γη στον ουρανό, και την δι᾽ αυτών επηγγελμένη σ᾽ εμάς αθάνατη ζωὴ και αμετάτρεπτη σωτηρία, πως δεν θ᾽ ανυμνήσωμε και μακαρίσωμε αδιαλείπτως την μητέρα του χορηγού της σωτηρίας, του δοτήρος της ζωής, εορτάζοντας τώρα (...) και την μετοίκησι στα άγια των αγίων;”
Για τη σημασία της Θεοτόκου στο σχέδιο του Θεού για την ανόρθωση του ανθρώπου προσθέτει άλλος Πατέρας της Εκκλησίας μας: “(λόγω της αμαρτίας) κατέστη αδύνατον να επιστρέψωμε στην αρχικήν μας κατάστασι, και στενάζαμε επειδή αυτό ακριβώς ήταν το μόνο που ποθούσαμε· αυτήν την δυνατότητα της ευδαιμονίας μας την εχάρισε μόνη η μακαρία Παρθένος. Αυτή εξεπλήρωσε την επιθυμία μας ενώνοντας με τους ανθρώπους τον μόνον Επιθυμητόν, Αυτόν Τον οποίον, όταν κάποιος γνωρίση προσωπικώς, δεν είναι δυνατόν να ζητήση κάτι περισσότερο. Και ηνώθη δι’ αυτής ο Θεός τόσο στενά με τους ανθρώπους, ώστε έγινε μέτοχος όχι μόνον του τόπου και του τρόπου της ζωής μας, αλλά και της ιδίας της φύσεως μας.2”
“Ο καθαρώτατος ναὸς του Σωτήρος, η πολυτίμητος παστὰς και Παρθένος, το ιερὸν θησαύρισμα της δόξης του Θεού, σήμερον εισάγεται, εν τω οίκω Κυρίου, την χάριν συνεισάγουσα, την εν Πνεύματι θείω· ην ανυμνούσιν Άγγελοι Θεού. Αύτη θπάρχει σκηνὴ επουράνιος.” (Κοντάκιο)
1 . Γρηγόριος Παλαμάς, Λόγος εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου
2 . Αγίου Νικολάου του Καβάσιλα: Ομιλία περί της Υπεραγίας Δεσποίνης ημων και Παναχράντου Θεοτόκου

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ
ΕΙΣ ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
«Και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο Οίκος Κυρίου». (Ιεζεκ. Κεφ. μα')
ΗΛΙΑ ΜΗΝΙΑΤΗ
(1669-1714)
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΕΡΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

Ιδού η μεγαλύτερα θυσία, όπου να έγεινε προς τον Θεόν, αφού εκτίσθη ο κόσμος. Μαρία, η αειπάρθενος κόρη, εις την ηλικίαν τριών χρόνων προσφέρεται να αφιερωθή προς τον Κτίστην, εις τον ναόν της Ιερουσαλήμ. Καθώς δεν εστάθη άλλο ένα τελειότερον πράγμα, έτσι δεν εστάθη άλλη μία τιμιωτέρα προσφορά και εις τον Θεόν πλέον ευπρόσδεκτος. Όθεν, όταν εγώ με ευλαβητικήν θεωρίαν στοχάζομαι την σεβάσμιον ταύτην είσοδον, φαίνεται μοι να βλέπω ένδοξον αλη­θινά και λαμπράν πανήγυριν εδώ κάτω εις την γην,
Εις τα εισόδια της Θεοτόκου
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. Παντελεήμονος


Μεγάλη και παγκόσμιος είναι η σημερινή γιορτή της Παναγίας ενδόξου, υπερευλογημένης, δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Ολόκληρος ο Ορθόδοξος Χριστιανικός κόσμος σ’ όλα τα μέρη της γης πανηγυρίζει τα Εισόδια στα Άγια των Αγίων της Μητέρας του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Άνθρωποι και άγγελοι συγχωρεύουν και συναγάλλονται. Ευφραίνεται και πανηγυρίζει η γη και οι πιστοί σπεύδουν με κάθε ευλάβεια να τιμήσουν τη\ πανύμνητο Μητέρα του Κυρίου μας. Οι Χριστιανοί προστρέχουν με πίστη για να ασπασθούν την αγία εικόνα Της.
ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Τετάρτη, 21 Νοεμβρίου 2007

Μία από τις κυριότερες και μεγαλύτερες Θεομητορικές εορτές του έτους είναι και τα «Εισόδια» της Θεοτόκου. Η Εκκλησία μας την τιμά στις 21 Νοεμβρίου, με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Η σημασία της εορτής αυτής είναι μεγάλη και ιερή. Αποτελεί τήν βάση και την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου
Tιμούμε σήμερα, τα Eισόδια τής Θεοτόκου. Η αγία Άννα, επειδή πέρασε όλη σχεδόν τη ζωή της χωρίς να γεννήσει παιδί, παρεκάλει τον Δεσπότη της φύσεως μαζί με τον άντρα της Ιωακείμ να τους χαρίσει παιδί και, αν πετύχουν το ποθούμενο, να το αφιερώσουν ευθύς στον Θεό.
Τα Εισόδια της Θεοτόκου

Θεομητορική εορτή της Χριστιανικής Εκκλησίας, με την οποία τιμάται η είσοδος για τους Ορθοδόξους και η εμφάνιση για τους Καθολικούς (Presentazione della Beata Vergine Maria) της μικρής Μαριάμ (Μαρίας) μαζί με τους γονείς της Ιωακείμ και Άννα στο Ναό του Σολομώντος στην Ιερουσαλήμ, προκειμένου η μέλλουσα Θεοτόκος να αφιερωθεί στον Θεό. Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου και από τις δύο Εκκλησίες, ενώ στις 4 Δεκεμβρίου τη γιορτάζουν οι χριστιανούς που ακολουθούν το παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο (Παλαιοημερολογίτες).
 ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν˙ Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις».

Μία από τις κυριότερες και μεγαλύτερες Θεομητορικές εορτές του έτους είναι τα «Εισόδια» της Θεοτόκου. Η Εκκλησία μας την τιμά στις 21 Νοεμβρίου, με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Η σημασία της εορτής αυτής είναι μεγάλη και ιερή. Αποτελεί τήν βάση και την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου.
 ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν˙ Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις».

Μία από τις κυριότερες και μεγαλύτερες Θεομητορικές εορτές του έτους είναι τα «Εισόδια» της Θεοτόκου. Η Εκκλησία μας την τιμά στις 21 Νοεμβρίου, με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Η σημασία της εορτής αυτής είναι μεγάλη και ιερή. Αποτελεί τήν βάση και την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου.
 Ομιλία στα Εισόδια της Θεοτόκου, του π. Μελετίου Καλαμαρά

Ὅταν ὁ Κύριος παρέδωσε τόν νόμο στόν προφήτη Μωυσῆ καί τοῦ ὑπέδειξε πῶς πρέπει νά λατρεύει ὁ κόσμος τόν ἀληθινό Θεό, εἶπε:

«Πρόσεξε Μωυσῆ νά φροντίσεις τήν τάδε ἡμέρα τήν 1η τοῦ μηνός, τήν πρώτη τοῦ ἔτους τοῦ προσεχοῦς, πού ἔρχεται, νά ἔχεις ἕτοιμη τήν σκηνή τοῦ Μαρτυρίου». Τόν τόπο τῆς λατρείας. Τήν Ἐκκλησία θά λέγαμε σήμερα.

            Ἐκεῖ μέσα θά βάλεις: τήν Κιβωτό τῆς Διαθήκης.

            Ἡ κιβωτός τῆς Διαθήκης ἦταν ἕνα κιβώτιο πού τό εἶχαν φτειάξει βέβαια ὅπως ἁρμόζει στή δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὄμορφο δηλαδή καί ἀπό χρυσάφι. Μέσα εἶχε βάλει ὁ Μωυσῆς, κατ’ ἐντολή τοῦ Θεοῦ τίς πλάκες μέ τόν Νόμο, τίς δέκα ἐντολές.

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

 Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ (16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ)

«Ο άγιος Ματθαίος, καθισμένος στο τελώνιο, ως φοροεισπράκτορας που ήταν, άκουσε τον Κύριο να του λέει: Ακολούθει μοι. Την ίδια ώρα σηκώθηκε και Τον ακολούθησε. Του έκανε μεγάλη φιλοξενία στο σπίτι του, όπως λέει το ευαγγέλιο, και συναριθμήθηκε στους αποστόλους. Αυτός, αφού δέχτηκε τη δύναμη του αγίου Πνεύματος και έμαθε τα θεία, συνέγραψε το κατ’  αυτόν ευαγγέλιο και το έστειλε στους Ιουδαίους. Δίδαξε τους Πάρθους και τους Μήδους, ίδρυσε Εκκλησία, κι αφού έκανε πολλά θαύματα, ύστερα τελειώθηκε διά πυρός από τους απίστους».

Ο άγιος Θεοφάνης, ο υμνογράφος της ακολουθίας και του αγίου αποστόλου και ευαγγελιστή Ματθαίου, σε δύο κυρίως σημεία επικεντρώνει την προσοχή μας μέσα από τους ύμνους του γι’  αυτόν: πρώτον, στο γεγονός της κλήσεώς του από τον Κύριο, ώστε από τελώνης να γίνει απόστολος, δεύτερον, στη συγγραφή του ευαγγελίου του. Προκειμένου να κατανοήσει κανείς τη σημασία της μεταστροφής αυτής, θα πρέπει να γνωρίζει ότι ο όρος «τελώνης» την εποχή εκείνη ήταν ταυτόσημος με τον όρο «αμαρτωλός». Κι αυτό  διότι οι τελώνες ήταν εκείνοι, που νοικιάζοντας τους φόρους που είχαν επιβάλει στους Ιουδαίους οι κυρίαρχοι Ρωμαίοι, τους απαιτούσαν έπειτα πολλαπλασίως. Θεωρούνταν λοιπόν ως εκείνοι που «ρουφούσαν» κυριολεκτικά το αίμα του λαού, λόγω της μεγάλης αδικίας τους. Επ’ αυτού μάλιστα έχει καταγραφεί και το εξής περιστατικό, που φανερώνει πολύ άμεσα την αμαρτωλότητα των τελωνών: κάποιος τελώνης που πήγε να εισπράξει τους φόρους από έναν πτωχό Ιουδαίο, διεπίστωσε ότι αυτός είχε πεθάνει προ ολίγων ημερών. Τι έκανε λοιπόν; Προκειμένου να εκβιάσει την πληρωμή από τους συγγενείς του αποθανόντος, ξέθαψε το πτώμα και άρχισε να το μαστιγώνει. Ώστε τελώνης και αμαρτωλός ήταν όροι ταυτόσημοι.

Ο υμνογράφος λοιπόν επικεντρώνει στην μεταστροφή του Ματθαίου – «ευαγγελιστής από τελώνου, ως ηκολούθησέ σοι, μετεσκεύασται ο θεηγόρος, τη παναλκεί , παντουργέ, δυνάμει σου, ο Ματθαίος ο πανάριστος» (Καθώς σε ακολούθησε, παντουργέ Κύριε,  ο θεηγόρος Ματθαίος ο πανάριστος, άλλαξε και έγινε από τελώνης ευαγγελιστής, με την παντοδύναμη ενέργειά Σου) - εξηγώντας μας όμως ότι αυτό έγινε αφενός διότι ο ίδιος ο Χριστός έδωσε αυτήν την δύναμη, αφετέρου διότι ο Κύριος ως καρδιογνώστης είδε την ένθεη γνώμη του, παρ’  όλη την αμαρτωλή δραστηριότητά του, και έτσι τον λύτρωσε από τον κόσμο της αδικίας: ό,τι συνέβη, όπως και άλλοτε είχαμε σημειώσει, και με τον απόστολο Παύλο για παράδειγμα. Κι αυτό σημαίνει: ο Κύριος προγνωρίζοντας την καλή προαίρεση του ανθρώπου, καλεί τον άνθρωπο να Τον ακολουθήσει, οπότε στη συνέχεια τον ενισχύει ποικιλοτρόπως. «Ο εμβατεύων καρδίας των ανθρώπων, ότε σου την ένθεον γνώμην, Απόστολε, θεία προγνώσει εώρακε, και εκ του κόσμου της αδικίας σε ελυτρώσατο». Απόδειξη της πράγματι καλής διάθεσης του τελώνη Ματθαίου ήταν η άμεση αντίδρασή του: τα άφησε όλα, κάθε γήινη φροντίδα, και ακολούθησε με προθυμία τον Χριστό, για τον Οποίο έδωσε στο τέλος και την ίδια τη ζωή του. «Καλούντι Χριστώ, προς μαθητείαν ουράνιον, προθύμως ηκολούθησας, θεόληπτε, πάσαν σχολήν φροντίδος γηίνης, υφ’  εν παρωσάμενος». Επιφανειακά, φαινόταν ένας αμαρτωλός που αδικούσε τον κόσμο. Εσωτερικά, ήταν έτοιμος να δεχτεί την κλήση του Θεού. Πόσο λανθασμένα κρίνουμε εμείς οι άνθρωποι και πόσο δίκαιη είναι η κρίση του Θεού. Γι’  αυτό και ο Κύριος μάς καλεί «μη κρίνετε κατ’  όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε».

Ο άγιος Ματθαίος όμως, είπαμε, έγινε και ευαγγελιστής: «ευαγγελιστής από τελώνου γενόμενος». Είναι το δεύτερο σημείο που προβάλλει ο υμνογράφος, χρησιμοποιώντας μάλιστα και ωραιότατες εικόνες. Μας υπενθυμίζει εν πρώτοις ότι ήταν ο πρώτος που έγραψε ευαγγέλιο: στα εβραϊκά πρώτα και έπειτα με δική του μεταγραφή στα ελληνικά. «Ο πρώτος του Χριστού ευαγγέλιον γράψας». Με αποτέλεσμα, να φωτίσει όλη την υφήλιο – «πάσαν δαδουχών την υφήλιον κτίσιν» -  και να καταφωτίσει τους λαούς με τις λάμψεις του ευαγγελίου του: «και κατεφώτισας λαούς ευαγγελίου ταις επιλάμψεσι». Ο φωτισμός αυτός του κόσμου μέσω του ευαγγελίου του Ματθαίου είναι, κατά τον υμνογράφο και κατά την πίστη γενικώς της Εκκλησίας, ο φωτισμός της χάρης του αγίου Πνεύματος. Ο Ματθαίος έσκυψε μέσα στα βάθη του Πνεύματος και κατενόησε τον ακένωτο πλούτο Του. Άντλησε λοιπόν τη χάρη αυτή και τη μοίρασε σε όλους του ανθρώπους. «Εις τα βάθη του Πνεύματος διακύψας, απόστολε, πλούτον τον ακένωτον κατενόησας∙ και εξ αυτού αρυσάμενος την χάριν την άφθονον, ημίν ευαγγελικώς πάσι ταύτην διένειμας».

Δεν υπάρχει περίπτωση να μελετήσει κανείς το ευαγγέλιο του αγίου Ματθαίου και να μην αιχμαλωτιστεί από τα θεόπλοκα δίχτυα του. Αρκεί να το μελετήσει με καλή διάθεση και με πίστη. Θα διαπιστώσει ότι το Πνεύμα του Θεού που τον φώτισε, θα φωτίσει και εκείνον. Συνεπώς θα οδηγηθεί στην επίγνωση του ίδιου του Θεού, του μεγαλύτερου θησαυρού στον κόσμο τούτο. Όπως το λέει και ο υμνογράφος: «Ματθαίου ζωγρείται θεοπλόκοις του Μαθητού δικτύοις, τα συστήματα των πιστευόντων, διά παντός προς την σην επίγνωσιν, ευεργέτα, ποδηγούμενα». (Οι πιστοί αιχμαλωτίζονται από τα θεόπλοκα δίχτυα του μαθητή Ματθαίου, και καθοδηγούνται πάντοτε προς τη δική Σου επίγνωση, ευεργέτα Κύριε). Κι ακόμη: είναι το ευαγγέλιο του Ματθαίου που τονίζει κατεξοχήν και την ημέρα της Κρίσεως, της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Μια καταγραφή που όταν λαμβάνεται υπόψη σοβαρά, κάνει τον άνθρωπο να ξυπνάει από τη ραθυμία και να πορεύεται κατά το θέλημα του Θεού. Διότι με όριο την Κρίση του Θεού επιλέγει να σκέπτεται και να πράττει εκείνα που θα αντέξουν την ώρα αυτή: ό,τι αποτελεί πλουτισμό της ψυχής. «Και των ραθύμων ήγειρας ψυχάς…πρώτος γεγονώς ευαγγελιστής εν τω κόσμω, καθυπογράψας την ώραν της κρίσεως».
Τί εἶναι ἡ μετάνοια ἔτσι ὅπως τὴ διακηρύττει ὁ Χριστός!

Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ συμπίπτει μὲ τὴν μνήμη τοῦ Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου τὸν ὁποῖον κάλεσε ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὸ τελώνιο γιὰ νὰ τὸν κάνει μαθητή, Ἀπόστολο καὶ Εὐαγγελιστή. Οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι σκανδαλίζονται ἀλλὰ ὁ Χριστὸς κατακλείει τὸ σημερινὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα λέγοντας ὅτι δὲν ἦλθα νὰ καλέσω δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοια.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

------------------------------------------------

Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου (Ματθ. θ΄ 9-13)
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ

«Ἀναστάς, ἠκολούθησεν αὐτῷ»

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τή μνήμη τοῦ ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου. Τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στήν κλήση του ἀπό τό Χριστό νά γίνει μαθητής Του. Ἄς τό παρα­κολουθήσουμε.

* * *

α) Ἡ κλήση.

1. Στήν Καπερναούμ ἔγιναν ὅσα ἀκούσαμε σήμερα. Κάποια μέ­ρα ὁ Χριστός εἶδε τό Ματθαῖο στό τελωνεῖο. Καί τοῦ ἀπευθύνει τήν πρόσκληση: «Ἀκολούθει μοι». Ἴσως ὁ Ἰησοῦς νά τόν εἶχε δεῖ καί ἄλ­λοτε.

2. Κι αὐτός, «ἀναστάς, ἠκολούθησεν αὐτῷ». Χωρίς χρονοτρι­βή, χωρίς νά ζητήσει κάποιες ἐξηγήσεις, χωρίς νά ρωτήσει γιά τό τί πρόκειται νά κάνει, τά ἀφήνει ὅλα καί Τόν ἀκολουθεῖ. Γίνεται σ’ ὅ­λη του τή ζωή, ἀπόστολός Του.

3. Ἡ σκέψη τοῦ καθενός μας γυρίζει στόν ἑαυτό του, στήν πε­ρί­πτωσή του. Κάποτε μέ ἕνα ἐντυπωσιακό τρόπο, ἤ καί ἀνεπαί­σθητα ἴσως κάλεσε ὁ Κύριος κι ἐμᾶς... Πόσο ὄμορφο νἀ ἀκολου­θή­σει κανείς τό Χριστό!

β) Ἀγαλλίαση γιά τή μεταβολή.

1. Ὁ Ματθαῖος δέχτηκε μέ χαρά τήν πρόσκληση. Καί μάλιστα θέλησε νά γιορτάσει τό γεγονὀς. Κι ἔκανε ἕνα ἀποχαιρετηστήριο τραπέζι. Κάτι δηλαδή πού γίνεται μέχρι καί σήμερα, πού εἶναι ἔκ­φραση χαρᾶς πού συμπληρώνει κάθε σπουδαῖο γεγονός.

2. Γιά ποιούς τό ἔκανε αὐτό; Γιά τούς συναδέλφους του. Τούς τελῶνες καί ἁμαρτωλούς. Ἀλλά καί γιά τόν Ἰησοῦ μέ τούς μαθητές Του. Κι ἀσφαλῶς ἦταν μιά ἐπιβεβαίωση τῆς ἀλλαγῆς του ἀπό τήν παλαιά στή νέα του ζωή.

3. Ἀλίμονο ἄν στή χριστιανική ζωή δέ νοιώθουμε καί δέν ἐκφράζουμε τή χαρά καί τήν ἀγαλλίαση! Ὁ πιστός πού ἀκολουθεῖ τόν Κύριο, τό κάνει μέ τήν πιό εὐχάριστη διάθεση.

γ) Αὐτοί πού δέ συμφωνοῦν.

1. Ὅμως ἐκεῖ βρίσκονται καί κάποιοι Φαρισαῖοι. Ὅλοι συντονι­σμένοι ὅπως πάντα στό ἴδιο πνεῦμα, βρίσκουν καί πάλι τήν εὐ­καιρία νά κατακρίνουν τόν Κύριο. Γιατί; Διότι «ἑσθίει καί πίνει μετά τελωνῶν καί ἁμαρτωλῶν». Αὐτά καί τά σκέπτονται, καί τά συζη­τοῦν μεταξύ τους.

2. Ὁ Κύριος καί πάλι τούς ἀποστομώνει: «Δέ χρειάζονται οἱ ὑγιεῖς γιατρό, ἀλλά οἱ ἄρρωστοι! Κι ἐσεῖς πού θεωρεῖτε τόν ἑαυτό σας σωστό καί δίκαιο, δέ σᾶς χρειάζεται ἡ παρουσία μου. Δέν ἦλθα νά καλέσω δικαίους, ἀλλά ἁμαρτωλούς σέ μετάνοια...»

3. Πόση προσοχή χρειάζεται στίς κρίσεις μας! Βλέπουμε συχνά κάποιον ν’ ἀλλάζει, καί στενοχωριώμαστε. Κι ὅμως αὐτός, ἄσχετα ἀπό τό παρελθόν του, μπορεῖ νά γίνει σωστός χριστιανός, ἀκόμα καί ἅγιος!

* * *

Ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος, ἀδελφοί μου, ἔζησε κοντά στό Χρι­στό κάπου τρία χρόνια. Μετά τήν Πεντηκοστή κήρυξε τό εὐαγγέλιο μέχρι τούς Πάρθους καί τούς Αἰθίοπες. Τελείωσε τόν ἐπίγειο δρόμο του μαρτυρικά. Μᾶς ἄφησε ἕνα πολύτιμο θησαυρό, τό Εὐαγγέλιό του... Καί τό παράδειγμά του τό ἅγιο...

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)
Μνήμη αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου (16-11-2014)
Ρωμ. 10.11 – 11.2 
Ἀδελφοί, λέγει ἡ γραφή· πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται. 12 οὐ γάρ ἐστι διαστολὴ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος· ὁ γὰρ αὐτὸς Κύριος πάντων, πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν· 13 πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται. 14 πῶς οὖν ἐπικαλέσονται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν; πῶς δὲ πιστεύσουσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν; πῶς δὲ ἀκούσουσι χωρὶς κηρύσσοντος; 15 πῶς δὲ κηρύξουσιν ἐὰν μὴ ἀποσταλῶσι; καθὼς γέγραπται· ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά! 16 Ἀλλ' οὐ πάντες ὑπήκουσαν τῷ εὐαγγελίῳ· Ἡσαΐας γὰρ λέγει· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; 17 ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Θεοῦ. 18 ἀλλὰ λέγω, μὴ οὐκ ἤκουσαν; μενοῦνγε εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν. 19 ἀλλὰ λέγω, μὴ οὐκ ἔγνω Ἰσραήλ; πρῶτος Μωϋσῆς λέγει· ἐγὼ παραζηλώσω ὑμᾶς ἐπ' οὐκ ἔθνει, ἐπὶ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ ὑμᾶς. 20 Ἡσαΐας δὲ ἀποτολμᾷ καὶ λέγει· εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν, ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσι. 21 πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει· ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα. Λέγω οὖν, μὴ ἀπώσατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ; μὴ γένοιτο· καὶ γὰρ ἐγὼ Ἰσραηλίτης εἰμί, ἐκ σπέρματος Ἀβραάμ, φυλῆς Βενιαμίν. 2 οὐκ ἀπώσατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω. 

Εορτάζουμε σήμερα την μνήμη του αγίου αποστόλου και ευαγγελιστού Ματθαίου, και το ανάγνωσμα από την προς Ρωμαίους επιστολή μάς ομιλεί για το κήρυγμα των προφητών και των αποστόλων, για την πίστη στον Χριστό και για το άπειρο έλεος του Θεού προς τον άνθρωπο. Λέει λοιπόν ο απόστολος Παύλος ότι ο κάθε άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό δεν θα ντροπιαστεί, διότι ο Θεός δεν κάνει διάκριση ανάμεσα σε Ιουδαίο ή Έλληνα (δηλαδή ειδωλολάτρη), γιατί είναι Κύριος όλων των ανθρώπων και επομένως ο καθένας που θα επικαλεστεί τον Κύριο θα σωθεί. Και για να επικαλεστεί κανείς τον Θεό, πρέπει πρώτα να πιστέψει σε αυτόν, και για να πιστέψει πρέπει να ακούσει για τον Θεό, και για να ακούσει πρέπει κάποιος να κηρύξει, και για να κηρύξει πρέπει να έχει αποσταλεί από τον Θεό. Άρα η πίστη πηγάζει από την ακοή, η δε ακοή προέρχεται από το κήρυγμα που εκφράζει τα λόγια του Θεού. Οι προφήτες, επομένως, και οι απόστολοι δεν επιτελούν έργο δικό τους, αλλά μεταφέρον τα λόγια του Θεού και μάλιστα έπειτα από την ρητή εντολή του Θεού. Όλες οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης ξεκινούν με την φράση «τάδε λέγει Κύριος...». Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητο να διευκρινίσουμε ότι προφήτης είναι εκείνος που μιλά τα λόγια που τού έχει υπαγορεύσει απευθείας ο Θεός, τα οποία άλλοτε είναι εντολές, άλλοτε συμβουλές, άλλοτε αποκάλυψη της αληθείας και άλλοτε πρόρρηση των μελλόντων να συμβούν. Με τον ερχομό του Χριστού, ο Θεός αποκαλύπτεται και ομιλεί αυτοπροσώπως στον κόσμο, και γι αυτό πλέον δεν υπάρχουν προφήτες. Στην συνέχεια αποστέλλει τους μαθητές του να μαθητεύσουν πάντα τα έθνη και δίνει στην Εκκλησία το Άγιο Πνεύμα, το οποίο αποκαλύπτει πάσαν την αλήθειαν. Και οι απόστολοι με την σειρά τους και οι διάδοχοι αυτών, οι επίσκοποι, ορίζουν τους διδασκάλους, ώστε να κηρύττουν τα λόγια του Θεού στους ανθρώπους. Αλλά, συνεχίζει ο απόστολος Παύλος, δεν πίστεψαν όλοι και δεν υπήκουσαν στο Ευαγγέλιο. Μήπως δεν άκουσαν; κι όμως, «εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν». Ο λόγος του Θεού διά των προφητών και διά των αποστόλων έγινε γνωστός ακόμα και σε εκείνους που δεν αναζητούσαν τον Θεό, και ο λαός του Θεού πολλές φορές αποδείχθηκε απειθής και αντιλέγων. Μήπως όμως εξαιτίας αυτής της στάσης, ο Θεός απεστράφη τον λαό του; μη γένοιτο. Αντίθετα, έστειλε τον Υιό του τον μονογενή και ομοίως στέλνει την αγάπη του και ανατέλλει τον ήλιο επί δικαίους και αδίκους και δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού αλλά μακροθυμεί και περιμένει μέχρι να επιστρέψει, να μετανοήσει και να ζήσει*. Και ο απόστολος Ματθαίος, του οποίου την μνήμη εορτάζουμε και τιμούμε σήμερα, ήταν ένας αμαρτωλός άνθρωπος, ένας τελώνης, διεφθαρμένος για τα μέτρα της εποχής του. Γνώριζε τον λόγο του Θεού διά των προφητών, ωστόσο παρέμενε απειθής. Γνώρισε και τον Χριστό, και αμέσως υπάκουσε στο κάλεσμά του και από τελώνης έγινε απόστολος, από καταχραστής έγινε ευεργέτης, γιατί πίστεψε στον Χριστό και αποδέχτηκε την κλήση και από απειθής ιουδαίος έγινε διαπρύσιος κήρυκας και ευαγγελιστής. Και ο απόστολος Παύλος από διώκτης έγινε κήρυκας και μάρτυρας. Κατά τον ίδιο τρόπο και ο Ζακχαίος και η πόρνη και ο ληστής και πολλοί άγιοι όπως ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας, η οσία Μαρία η Αιγυπτία και πολλοί από τους νεομάρτυρες που στην νεανική τους ηλικία είχαν αρνηθεί τον Χριστό, ενώ γνώριζαν και δεν υπήκουσαν στο Ευαγγέλιο, η μακροθυμία και η αγάπη του Θεού τούς έδωσε την ευκαιρία να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στην όντως ζωή και να λάμψουν ως φωστήρες και να διακριθούν με πολλά χαρίσματα από τον Θεό. Κι εμείς, που ακούμε τον λόγο του Θεού, ας έχουμε πρώτα βεβαία πίστη στον Χριστό και ας τον επικαλούμαστε, κι εκείνος δεν θα μάς αφήσει αβοήθητους. Ας έχουμε επίσης ευήκοα τα ώτα μας στους γνήσιους κήρυκες του λόγου του Θεού, προς εκείνους δηλαδή που μάς διδάσκουν λόγια που οδηγούν στην μετάνοια, στην προσευχή και στον Χριστό, ο οποίος είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Ας μη απελπιζόμαστε, όταν ο λογισμός μάς λέει ότι είμαστε απειθείς ή ανυπάκουοι ή ατελείς, διότι αφ' ενός μεν ο Θεός μακροθυμεί και δεν παροργίζεται με τις πτώσεις μας, αφ' ετέρου δε το τέλειο και αδιάπτωτο είναι κατάσταση των αγγέλων και μόνο, ενώ οι πτώσεις και οι αποτυχίες είναι γνώρισμα των ανθρώπων, και μάλιστα των αγωνιστών. Πάντα και για όλους είναι καιρός μετανοίας, είναι καιρός σωτηρίας. Οι άγιοι και οι απόστολοι και οι προφήτες ήταν και εκείνοι άνθρωποι, με τις πτώσεις τους και με τα δικά τους προβλήματα. Η μακροθυμία και η αγάπη του Θεού είναι δώρο προς όλους, και προς εκείνους και προς εμάς. Ας μιμηθούμε την προθυμία τους και την υπακοή τους στο Ευαγγέλιο, ας μιμηθούμε την μετάνοιά τους, και όταν η ζωή μας είναι σύμφωνη με όσα μάς δίδαξε ο Χριστός, η παρουσία μας και μόνο στον κόσμο και η εν γένει συμπεριφορά μας θα αποτελεί ένα έμπρακτο, σιωπηλό κήρυγμα, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου μας: «οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. 5.16). Αμήν. 
π. Χ.Β.
* Ιεζεκ. 18.23 : «μὴ θελήσει θελήσω τὸν θάνατον τοῦ ἀνόμου, λέγει Κύριος, ὡς τὸ ἀποστρέψαι αὐτὸν ἐκ τῆς ὁδοῦ τῆς πονηρᾶς καὶ ζῆν αὐτόν;». Βλ. Και Β' Πέτρου 3.9 : «οὐ βραδύνει ὁ Κύριος τῆς ἐπαγγελίας, ὥς τινες βραδύτητα ἡγοῦνται, ἀλλὰ μακροθυμεῖ εἰς ἡμᾶς, μὴ βουλόμενός τινας ἀπολέσθαι, ἀλλὰ πάντας εἰς μετάνοιαν χωρῆσαι».

Πηγή: Απλά και Ορθόδοξα: http://xerouveim.blogspot.gr/2014/11/16-11-2014.html#more
Κήρυγμα Κυριακῆς 16.11.2014

Α΄ Κορ. δ΄ 9-16

Ἀποστολικά Παράσημα

      Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα «ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν» πού εἶναι ἀπό τήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου περιγράφει τήν ἀποστολική ζωή ἤ μᾶλλον καταγράφει τά ἔνδοξα παράσημα τῶν ἁγίων ἀποστόλων πού τούς προσέφερε ὁ κόσμος καί πού εἶναι συγχρόνως ἡ δόξα τους. Θά γνωρίσουμε μερικά ἀπ’ αὐτά μέ τήν εὐκαιρία τῆς μνήμης τοῦ ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου πού εἶναι αὔριο.

      Τό πρῶτο παράσημο πού τούς προσέφερε ὁ κόσμος εἶναι ὅτι τούς θεωροῦσαν «κατάδικους καί ἄξιους ἐπί θάνατον ἄγεσθαι». Γι’ αὐτό οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἁγίους Ἀποστόλους μιμούμενοι τόν Χριστόν ἔζησαν δυσκολίες, κινδύνους, κακουχίες καί τελείωσαν τήν ζωή τους μαρτυρικά. Ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος σέ ἄλλο σημεῖο τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς καί ἄλλων ἐπιστολῶν γράφει ὅτι «καθ’ ἡμέραν ἀποθνήσκω» (Α΄ Κορ. ιε΄ 31) καθώς ἐπίσης «ἕνεκα σοῦ θανατούμεθα ὅλην τήν ἡμέραν ὡς πρόβατα σφαγῆς» (Ρωμ. η΄ 36). Ἔτσι οἱ ἀπόστολοι ἦταν κατάδικοι ἕτοιμοι νά πεθάνουν γιά τόν Χριστό. Γι’ αὐτό καί ἔκαναν τόσο μεγάλα ἔργα. Ζοῦσαν σάν πεθαμένοι. Κι ἀκριβῶς ἐκεῖ ἔγκειται τό μυστικό τῆς ἐπιτυχίας, ἐκτός φυσικά ἀπό τήν ἐνέργεια τῆς θείας χάριτος. Ἐπεκτείνοντας λίγο ἀκόμα αὐτό τό ἀποστολικό γνώρισμα – παράσημο μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι οἱ Ἀπόστολοι ζοῦσαν σάν πεθαμένοι κατάδικοι, γιατί οἱ ἴδιοι γνώρισαν τήν ἀνάστασή τους. Ὅποιος ἀναστήθηκε ἐν Χριστῷ, ὅποιος ἀξιώθηκε νά εἰσέλθει στό μέλλοντα αἰῶνα, αὐτός τήν παρουσία του στήν παροῦσα ζωή τήν αἰσθάνεται ὡς νεκρή. Ἡ μνήμη θανάτου γιά τήν ὁποία τόσο πολλά εἶπαν καί ἔγραψαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας δέν εἶναι ἁπλή αἴσθηση ὅτι κάποτε θά πεθάνουμε ἀλλά ἕνα μυστήριο, μία κατάσταση πού ἐμπνέεται ἀπό τήν θεία χάρη καί συνεδέεται μέ τήν αἴσθηση τῆς παρουσίας μέσα μας τῆς θείας χάριτος καί τήν ἀνάσταση τῆς ψυχῆς. Τότε καί ὁ Ἴδιος ὁ ἅγιος πονᾶ γιατί δέν ὑπάρχει τίποτε στόν κόσμο πού νά τόν ἀναπαύει. Οἱ γύρω του ἄνθρωποι δέν μποροῦν νά καταλάβουν τόν ἐλθόντα ἀπό ἄλλον κόσμον καί ἔτσι παρεξηγοῦν, τό θεωροῦν ἀποτυχημένο καί ἄδικο. Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος, βλέποντας κάτω ἀπό τήν ἐνέργεια τῆς θείας χάριτος τά πάθη του καί τήν ἐνοικοῦσαν ἁμαρτία κλαίει γιά τήν ἐρήμωσή του. Ἔτσι ἀπό πολλές πλευρές καί ἀπόψεις αἰσθάνεται ἐπιθανάτιος καί κατάδικος πεθαμένος.

Στούς χαρακτηρισμούς αὐτούς βλέπουμε καί ἄλλα στοιχεῖα-παράσημα τῆς ἀποστολικῆς ζωῆς. Ὁ ἀπόστολος ἐν σχέσει μέ τούς φιλοσόφους πού ἔχουν στοχασμούς εἶναι κατά κόσμον μωροί. Στούς ἀνθρώπους τῆς παρούσης ζωῆς τό κήρυγμα, ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ θεωρεῖται μωρία-ἀνοησία, ἀκριβῶς γιατί ὑπερβαίνει τήν ἀνθρώπινη διαλεκτική. Γιά τούς φιλοσοφοῦντες ἡ διδασκαλία περί ἀναστάσεως τῶν σωμάτων εἶναι ἀνοσία. Ἐπίσης οἱ ἀπόστολοι ἐν σχέσει μέ τούς Ἄρχοντες καί τούς ἰσχυρούς τοῦ κόσμου εἶναι ἀσθενεῖς καί ἄτιμοι. Μέ ἄλλα λόγια, θεωροῦνται ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου «ὡς περιθωριακοί». Οἱ ἄνθρωποι δέν μποροῦν νά καταλάβουν τήν ἀξία τῆς ταπεινώσεως, τῆς ἀγάπης, τῆς ἡσυχίας καί τῆς σιωπῆς. Καί ὅμως ἐκεῖ πού φαίνεται μωρία, ἀσθένεια καί ἀτιμία, ἐκεῖ ὑπάρχει σοφία, δύναμη καί δόξα.

      Ὁ ἀπόστολος φωτιζόμενος ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα γράφει στήν ἴδια ἐπιστολή, ὅτι «τό μωρόν τοῦ Θεοῦ σοφώτατον τῶν ἀνθρώπων ἐστί καί τό ἀσθενές τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί…ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς, ἵνα τοὺς σοφούς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς, ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά, καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ» (Α΄ Κορ. α΄ 25-28). Ἡ ζωή ἀνατέλει μέσα ἀπό τόν τάφο, ἡ δύναμη μέσα ἀπό τήν φαινομενική ἀδυναμία καί ἡ δόξα μέσα ἀπό τήν φαινομενική ἀτιμία. Ἡ σοφία τῶν Ἁγίων, ἡ κεκρυμμένη ἀπό τούς κατά κόσμον σοφούς, ἡ δόξα καί ἡ δύναμη τῶν Ἁγίων κεκρυμμένη ἀπό τούς κατά κόσμον δυνατούς, βρίσκεται στό ὅτι εὐλογοῦν στήν λοιδορία, δείχνουν ἀνοχή στόν διωγμό, παρακαλοῦν στήν βλασφημία.

      Ὁ ἀπόστολος Παῦλος δίνει καί ἄλλον χαρακτηρισμόν τῆς ἀποστολικῆς καί πνευματικῆς ζωῆς. Οἱ ἀπόστολοι θεωροῦνται ἀπό τόν κόσμο «περικαθάρματα» πού σημαίνει τήν ἀκαθαρσία πού συγκεντρώνεται ἀπό τήν καθαριότητα ἑνός δοχείου. Μέ ἄλλα λόγια οἱ ἅγιοι θεωροῦνται ἀπό τούς κοσμικούς ἀνθρώπους ὡς σκουπίδια τοῦ κόσμου. Ἡ ἀποστολική ζωή εἶναι οὐσιαστικά ἡ χριστιανική –εὐαγγελική ζωή. Ὅλοι μας πρέπει νά ἀποκτήσουμε αὐτά τά παράσημα, γι’ αὐτό ἄλλωστε τά γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου. Ἄν ὅλος ὁ κόσμος μᾶς ἀπορρίψει ὡς ἀνάξιους προσοχῆς, ἐμπιστοσύνης ἤ σεβασμοῦ δέν θά ἔχει καμία σημασία προκειμένου νά μᾶς δεχθεῖ ὁ Κύριος. Καί ἀντιστρόφως. Τίποτε δέν θά ὠφελήσει ἄν ὅλος ὁ κόσμος σκέπτεται καλά γιά μᾶς καί μᾶς ἐγκωμιάζει ἐάν ὁ Κύριος ἀρνεῖται νά κατοικήσει μέσα μας. Ἡ μόνη μας μέριμνα πρέπει νά εἶναι νά παραμείνουμε στόν λόγο τοῦ Χριστοῦ, νά γίνουμε μαθητές του καί νά παύσουμε νά εἴμαστε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΓ΄ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου 16-11-2014
Σήμερα ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ μᾶς λέει: «Ὅπως λέει ἡ Γραφή: ὅποιος πιστεύει σ’ αὐτὸν δὲ θὰ ντροπιαστεῖ. Καμία διάκριση δὲν γίνεται ἂν εἶναι Ἰουδαῖος ἢ ὄχι, γιατί ὁ ἴδιος εἶναι Κύριος γιὰ ὅλους, ποὺ σκορπᾶ πλούσια τὴ χάρη Του σὲ ὅλους ὅσοι Τὸν ἐπικαλοῦνται.  Γιατί, ὁποιοσδήποτε ἐπικαλεσθεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου θὰ σωθεῖ.  Πῶς, ὅμως, θὰ τὸν ἐπικαλεστοῦν, ἂν δὲν τὸν πιστέψουν;  Καὶ πῶς θὰ τὸν πιστέψουν, ἂν δὲν ἔχουν ἀκούσει γι’ αὐτόν;  Καὶ πῶς πάλι θ’ ἀκούσουν γι’ αὐτόν, ἂν κάποιος δὲν τοὺς τὸν κηρύξει;  Καὶ πῶς θὰ κηρύξουν σωστά, ἂν δὲν τοὺς ἀποστείλει ὁ Κύριος;  Γι’ αὐτὸ προφήτεψε ἡ Γραφή:  Πόσο ὄμορφος εἶναι ὁ ἐρχομὸς αὐτῶν ποὺ φέρνουν τὴ χαρμόσυνη εἴδηση γιὰ τὴν εἰρήνη, τὴ χαρμόσυνη εἴδηση γιὰ τὰ ἀγαθὰ τοῦ Θεοῦ!  Μὰ τὸ χαρμόσυνο αὐτὸ μήνυμα δὲν τὸ δέχτηκαν ὅλοι.  Ὅπως τὸ ἔχει πεῖ κιόλας ὁ Ἠσαΐας: Κύριε, ποιὸς πίστεψε στὸ κήρυγμά μας; Ἑπομένως, γιὰ νὰ πιστέψει κανεὶς χρειάζεται ν’ ἀκούσει τὸ κήρυγμα καὶ τὸ κήρυγμα γίνεται μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.  Ἀναρωτιέμαι, ὅμως, μήπως οἱ Ἰουδαῖοι δὲν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα;  Καὶ βέβαια τὸ ἄκουσαν! Γιατί λέει ἡ Γραφή:  Σ’ ὅλη τὴ γῆ ἀντήχησε ἡ φωνή τους, στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ λόγια τους.  Καὶ πάλι ἀναρωτιέμαι: μήπως ὁ Ἰσραὴλ δὲν τὰ κατάλαβε; Τὴν ἀπάντηση τὴ δίνει πρῶτος ὁ Μωυσῆς:  Θὰ σᾶς κάνω νὰ ζηλέψετε ἕνα ἔθνος ποὺ δὲν εἶναι ἔθνος. Θὰ σᾶς κάνω νὰ ἐξοργιστεῖτε μ’ ἕνα λαὸ ποὺ δὲν ἔχει σύνεση.  Κι ὁ Ἠσαΐας φτάνει στὸ σημεῖο νὰ λέει:  Μὲ βρῆκαν αὐτοὶ ποὺ δὲ μ’ ἀναζητοῦσαν.  Φανερώθηκα σ’ ἐκείνους ποὺ δὲ ρωτοῦσαν κἄν γιὰ μένα.  Γιὰ τὸν Ἰσραὴλ, ὅμως, λέει:  Ὅλη τὴ μέρα ἅπλωνα τὰ χέρια μου σ’ ἕνα λαὸ ἀνυπάκουο, ποὺ ὅλο μοῦ ἀντιμιλᾶ. Ἔπειτα ἀπ’ ὅλα αὐτὰ ἀναρωτιέμαι: μήπως ὁ Θεὸς ἀπέρριψε τὸ λαό του;  Ἀποκλείεται! Γιατί κι ἐγὼ εἶμαι Ἰσραηλίτης, ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, ἀπὸ τὴ φυλὴ Βενιαμίν.  Δὲν ἀπέρριψε, λοιπόν, ὁ Θεὸς τὸ λαό του, ποὺ ἀπὸ παλιὰ τὸν ἔχει ξεχωρίσει καὶ ἀγαπήσει.»

Αὐτὴ τὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ διάλεξε σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας νὰ διαβαστεῖ μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς μνήμης τοῦ εὐαγγελιστῆ Ματθαίου. ὉΜατθαῖοςἢΛευΐ, ἦταν ἕνας ἀπὸ τούςἈποστόλους, μαθητὴς τοῦΧριστοῦ. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Γαλιλαία καὶ ἐργαζόταν ὡς τελώνης, δηλ. φοροεισπράκτορας. Κάποια μέρα ποὺ ὁ Ἰησοῦς περνοῦσε ἀπὸ τὴν Καπερναούμ, ὅπου ὁ Ματθαῖος κατοικοῦσε, τὸν εἶδε καὶ γνωρίζοντας τὴν ἐσωτερικὴ διάθεση καὶ προαίρεση τῆς ψυχῆς του, τοῦ ζήτησε νὰ Τὸν ἀκολουθήσει. Ὁ Ματθαῖος χωρὶς δεύτερη σκέψη ἄφησε τὴν ἐργασία του καὶ ἀπὸ τότε ἦταν δίπλα Του. Ἡ πορεία τοῦ Ἀποστόλου Ματθαίου ἦταν μεγάλη, ἀφοῦ κήρυττε γιὰ δώδεκα χρόνια μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ στὴν Παλαιστίνη καὶ ἔπειτα κήρυξε σὲ ἄλλα ἔθνη γιὰ τὴν διάδοση τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ὁ Ἀπόστολος Ματθαῖος εἶναι ὁ συγγραφέας τοῦ φερόμενου πρώτου Εὐαγγελίου ποὺ φέρει καὶ τὸ ὄνομά του. Ἐλάχιστα εἶναι γνωστὰ γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὴ δράση τοῦ Ματθαίου. Ἂν καὶ μεταγενέστερες παραδόσεις μιλοῦν γιὰ μαρτυρικὸ θάνατο στὴν πυρὰ ἢ ἐκτέλεση μὲ ξίφος, ἡ πιθανότερη ἐκδοχὴ εἶναι αὐτὴ τοῦ Ἡρακλείωνα, τὴν ὁποία παραθέτει ὁ Κλήμης Ἀλεξανδρείας καὶ ἀναφέρει ὅτι ὁ Ματθαῖος πέθανε ἀπὸ φυσικὸ θάνατο. Ὅποιος πεθαίνει γιὰ τὸν Χριστὸ, μὲ τὸν Χριστὸ ζεῖ στὴν αἰωνιότητα. Μὲ τὸν βιολογικό του θάνατο φεύγει ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ ἀλλὰ δὲν χάνεται. «Κοιμᾶται» προσωρινὰ περιμένοντας τὴν ἀνάσταση. Αὐτὸς εἶναι ὁ πυρήνας τῆς εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάστασή του. Αὐτὸ τὸ περιεχόμενο Ἀλήθειας καὶ ζωῆς συγκλόνισε τοὺς Εὐαγγελιστὲς καὶ Ἀποστόλους καὶ ξεπερνώντας ἀνθρώπινα μέτρα καὶ ὅρια ὄργωσαν τὸν τότε γνωστὸ κόσμο κάτω ἀπὸ ἀπίστευτες δυσκολίες καὶ ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια, γιὰ νὰ εὐαγγελίσουν τὰ ἔθνη. Εὐαγγέλιο καὶ εὐαγγελίζομαι σημαίνει ἀναγγέλλω τὴν καλὴ εἴδηση τῆς  σωτηρίας. Εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο ποὺ πραγματοποιήθηκε στο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἂν ἦταν μιὰ ἀνθρώπινη διδασκαλία καὶ ἐπινόηση θὰ εἶχε τὴν τύχη ἄλλων διδασκαλιῶν καὶ ἐπινοημάτων. Ὅμως, ἐπειδὴ εἶναι τὸ μήνυμα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, γι’ αὐτὸ εἶναι πανανθρώπινο, διαχρονικό, παγκόσμιο. «Πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Τὸ εὐαγγέλιο εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καὶ, καθὼς βρισκόμαστε στὸν δρόμο γιὰ τὰ Χριστούγεννα, ἂς θυμηθοῦμε ὅτι οἱ ἄγγελοι ἀναγγέλλουν τὴν γέννησή του ὡς εὐαγγέλιο «ἰδοὺ εὐαγγελίζομαι ἡμῖν χαρὰν μεγάλην ὅτι ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ». Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα, αὐτὸ εἶναι τὸ εὐαγγέλιο. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Θεὸς ἔρχεται ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ στὸν κόσμο. Τὸ Εὐαγγέλιο δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα σύνολο ἀπὸ διδασκαλίες, ἕνα σύστημα ἀπὸ δόγματα, ἀλλὰ ἡ ἀποκάλυψη, τὸ φανέρωμα τοῦ Θεοῦ σὲ ἕνα ὁρισμένο πρόσωπο. Δὲν πρόκειται, δηλαδή, γιὰ κάποιες πληροφορίες θρησκευτικῆς φύσεως, ἀλλὰ γιὰ τὸ φανέρωμα τῶν ἐνεργειῶν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Καὶ σ’ αὐτὲς τὶς ἐνέργειες καλεῖται νὰ μετάσχει ὁ ἄνθρωπος, νὰ γίνει μέτοχος ζωῆς, γιατί  ὁ Χριστὸς δὲν ἦρθε ἁπλῶς νὰ διορθώσει  τὴν ζωή μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει ἡ ζωή μας. Συμβαίνει, ἄραγε, αὐτὸ σὲ ἐμᾶς; Ἡ ἀπάντηση εἶναι βαθλυτατα προσωπική, γι’ αὐτὸ ἂς τὴν δώσει ὁ καθένας μας μόνο στὸν ἑαυτό του. Ἀμήν.-
ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Απόστολος: Α΄ Κορ. δ΄ 9-16
Ευαγγέλιο: Ματθ. θ΄ 9-13
16 Νοεμβρίου 2014

«Παράγων ο Ιησούς εκείθεν είδεν άνθρωπον καθήμενον επι το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον, και λέγει αυτώ· ακολούθει μοι. Και αναστάς ηκολούθησεν αυτώ» (Ματθ. θ΄9).


Μια από τις κατηγορίες που διετύπωσαν κατά καιρούς οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι εναντίον του Ιησού ήταν ότι είναι «τελωνών φίλος και αμαρτωλών» (Ματθ. ια΄19) και ότι «αμαρτωλούς προσδέχεται και συνεσθίει αυτοίς» (Λουκ. ιε΄2). Απάντηση στις πιο πάνω κατηγορίες δίνει σήμερα ο Ιησούς λέγοντας ότι «δεν έχουν ανάγκη από γιατρό οι υγιείς αλλά οι άρρωστοι. Και πηγαίνετε να μάθετε τι σημαίνει έλεος θέλω και όχι θυσία. Γιατί δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια τους δικαίους αλλά τους αμαρτωλούς».

Μέσα από την απάντηση αυτή αποκαλύπτει ότι ο οποιοσδήποτε αμαρτωλός είναι απλά άρρωστος και όταν του προσφερθεί η κατάλληλη ευκαιρία και η κατάλληλη θεραπεία τότε μπορεί να γίνει και πάλη υγιής. Αυτή δε την θεραπεία μπορεί να την προσφέρει ο Ιησούς ως αναμάρτητος και Θεός. Γιατί, σε αντίθεση με τους ανθρώπους που αγαπούν την αμαρτία αλλά αποστρέφονται τους αμαρτωλούς, λες και οι ίδιοι είναι αναμάρτητοι, ο Θεός, που είναι στ’ αλήθεια αναμάρτητος, αποστρέφεται την αμαρτία, όχι όμως και τον αμαρτωλό άνθρωπο. Μάλιστα και ο πιο μεγάλος αμαρτωλός, όταν του δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία, θα έχει τη δυνατότητα να μετανοήσει και να σωθεί, αλλά και να γίνει «σκεύος εκλογής» και πολύτιμος συνεργάτης του Θεού στο έργο της σωτηρίας των ανθρώπων.

Τα πιο πάνω τα επιβεβαίωσε σήμερα ο Ιησούς με την πρόσκληση προς τον Ματθαίο να τον ακολουθήσει και την άμεση ανταπόκριση  του, αφού σηκώθηκε αμέσως και τον ακολούθησε. Ο Ματθαίος, του οποίου τιμούμε σήμερα τη μνήμη ήταν ως προς το επάγγελμα τελώνης. Ένα επάγγελμα ταυτισμένο με την αρπαγή, την αδικία και την ασυδοσία. Ένα επάγγελμα μισητό από τους ανθρώπους, ιδιαίτερα δε μισητοί εκείνοι που το ασκούσαν.

Κι όμως ένα τέτοιο άνθρωπο ο Ιησούς επιλέγει όχι μόνο να τον καλέσει σε μετάνοια και σωτηρία, αλλά τον καλεί να γίνει συνεργάτης στο έργο της βασιλείας του Θεού. Και ο τελώνης Ματθαίος, παρά την αμαρτωλότητα του, εκπλήσσει ευχάριστα. Στην πρόσκληση του Ιησού «ακολούθει μοι» ο Ματθαίος απαντά άμεσα, αφού σηκώθηκε και τον ακολούθησε. Η χάρη του Θεού που έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώνει και να αγιάζει, μεταμόρφωσε πραγματικά τον Ματθαίο και τον κατέστησε ικανό να γίνει ένας από τους δώδεκα μαθητές του Ιησού, αλλά και ένας από τους τέσσερις Ευαγγελιστές.

Ο Ματθαίος στο ευαγγέλιο του εξιστορεί τη  Γέννηση, τη Βάπτιση, τη σωτήρια δράση του Ιησού, το κήρυγμα και ιδιαίτερα ολόκληρη την επί του όρους ομιλία, τα θαύματα, το πάθος, τη Σταύρωση και την Ανάσταση και τελειώνει με την προτροπή προς τους Μαθητές του να πάνε και να κάνουν μαθητές του όλα τα έθνη βαφτίζοντας τους εις το όνομα του Πατρός και Υιού και του Αγίου Πνεύματος και διδάσκοντας να τηρούν όλες τις εντολές που τους έδωσε καταλήγει δε με τη διαβεβαίωση ότι θα είναι μαζί τους πάντα ως τη συντέλεια του αιώνος.

Άρα, λοιπόν, το μήνυμα της σωτηρίας που προσφέρει ο Ιησούς δεν αφορά μόνο τους Ιουδαίους, αλλά όλα ανεξαίρετα τα έθνη. Παράλληλα ο Ματθαίος τονίζει στο ευαγγέλιο του, ότι στο πρόσωπο του Ιησού εκπληρώθηκαν οι σχετικές Προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης για το Σωτήρα του κόσμου, η δε διδασκαλία του αποτελεί την ολοκλήρωση του Μωσαϊκού νόμου και της διδασκαλίας των Προφητών.

Ιδιαίτερα σημαντική η σημερινή ημέρα, όχι μόνο για το Ματθαίο, αλλά και για ολόκληρη την αμαρτωλή ανθρωπότητα. Είναι σημαντική η σημερινή ημέρα για το Ματθαίο, γιατί έχει το προνόμιο να καλείται από τον Ιησού να γίνει ακόλουθος, μαθητής και Απόστολος του. Εξίσου σημαντική και η άμεση ανταπόκριση του Ματθαίου. Δέχεται άμεσα την κλήση και αναλαμβάνει με αυταπάρνηση την αποστολή. Έτσι περνά από την αφάνεια και την ανωνυμία, όπως και τόσα άλλα εκατομμύρια ανθρώπων, στην ιστορία σαν Απόστολος και Ευαγγελιστής, που τιμάται μέσα από τους αιώνες από τις γενιές των Χριστιανών. Παράλληλα, μέσα από το Ευαγγέλιο του, γίνεται διαχρονικά ο ζωντανός κήρυκας  της εκπλήρωσης των υποσχέσεων του Θεού προς τους ανθρώπους και ότι ο Ιησούς είναι ο λυτρωτής και Σωτήρας του κόσμου.

Ο Ματθαίος, του οποίου τη μνήμη τιμούμε σήμερα, δεν είναι ο μοναδικός τελώνης που εσώθη. Είναι όμως ο μοναδικός τελώνης που έγινε Απόστολος και Ευαγγελιστής, γιατί δεν αγνόησε το μήνυμα της σωτηρίας, αλλά ούτε και το κράτησε μόνο για τον εαυτό του. Μετέφερε το μήνυμα της σωτηρίας αρχικά στους συμπατριώτες του Ιουδαίους και αργότερα σε λαούς της Ασίας της Αφρικής και της Αβησσυνίας όπου και μαρτύρησε. Το μήνυμα της σωτηρίας το μεταφέρει δια μέσου των αιώνων με το Ευαγγέλιο του σε όλους τους ανθρώπους και σε όλους τους λαούς. Το «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη»., αποτελεί διαχρονικά το ισότιμο προσκλητήριο σε ανθρώπους και λαούς για να βρουν τη σωτηρία.

Αδελφοί μου, αν ο Ματθαίος και ο Παύλος, όπως και τόσοι άλλοι επώνυμοι, δεν απαντούσαν θετικά στην πρόσκληση του Ιησού, το πολύ να ξέφευγαν από την περιθωριοποίηση της εποχής τους ή το πιο σίγουρο να χανόντουσαν στο πέρασμα των αιώνων. Με την αποδοχή όμως της πρόσκλησης του Ιησού  και δια του Ιησού ξέφυγαν από την περιθωριοποίηση και υψώθηκαν στην τελειότητα του ουρανού. Όπως τότε, έτσι και σήμερα καλεί και προκαλεί και μας ο Ιησούς με το «ακολούθει μοι». Μας καλεί  να σηκωθούμε από το «τελωνίον» της αμαρτίας και μέσα από τη μετάνοια να οδηγηθούμε στη σωτηρία, όπως έκανε ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος. Ας απαντήσουμε θετικά στην πρόσκληση. Ας τον ευχαριστήσουμε για την τιμή και ας τον παρακαλέσουμε να μας αξιώνει με τη χάρη του να τον ακολουθούμε πιστά και σταθερά στο υπόλοιπο της ζωής μας. Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης
ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014
ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ
(Ματθ. θ΄ 9-13) (Ρωμ. ι΄ 11- ια΄ 2)

Στα «τελώνια» της σωτηρίας

«Είδεν άνθρωπον καθήμενον επί το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον»

 Η Εκκλησία τιμά σήμερα μια άλλη μεγάλη μορφή που λάμπει στο στερέωμά της. Πρόκειται για τον απόστολο και ευαγγελιστή Ματθαίο, ο οποίος υπήρξε ένας από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού και ένας από τους τέσσερις ευαγγελιστές.

Πριν ακολουθήσει τον Χριστό ως ένας από τους στενούς συνεργάτες του, ασκούσε το επάγγελμα του τελώνη, δηλαδή του φοροεισπράκτορα. Τότε μάλιστα όσοι ασκούσαν το συγκεκριμένο επάγγελμα ήταν μισητοί στο λαό γιατί ασκούσαν μεγάλες πιέσεις για την είσπραξη των φόρων και επίσης θεωρούνταν ότι ήταν αμαρτωλοί αφού διέπρατταν και πολλές αδικίες κατά τη διάρκεια της άσκησης του επαγγέλματός τους στην προσπάθεια τους να αναπτύσσουν και κερδοσκοπικές τάσεις.

Η κλήση του

Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στην κλήση του παρουσιάζουν το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον σε συνδυασμό με τα μηνύματα που μπορεί κάποιος να αντλήσει από τη σχετική διήγηση. Μια μέρα, λοιπόν, πέρασε από κοντά του ο Χριστός και τον βρήκε να κάθεται «επί το τελώνιον», δηλαδή στο ταμείο της είσπραξης των φόρων. Τον κάλεσε κοντά του: «Ακολούθει μοι». Ο τελώνης Ματθαίος, χωρίς δεύτερη σκέψη αλλά και οποιοδήποτε δισταγμό, εγκατέλειψε το ταμείο και όλα τα οικονομικά οφέλη που καρπιζόταν. Άφησε τους γήινους θησαυρούς για να ακολουθήσει τον ανεκτίμητης αξίας ουράνιο, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Δεν ζήτησε χρόνο για να το σκεφθεί, να τακτοποιήσει εκκρεμότητες και κυρίως δεν επιστράτευσε οποιεσδήποτε προφάσεις. Δεν έφερε καμιά αντίρρηση. Αντίθετα επέδειξε μεγάλη προθυμία, δείχνοντας ότι και στην περίπτωση του λειτούργησε μια ισχυρή εσωτερική κλήση. Η απάντηση του στον Χριστό ήταν άμεση. Σηκώθηκε έτσι απλά και τον ακολούθησε.

Η στάση αυτή του Ματθαίου θα χαρακτηρισθεί ως «μωρία», δηλαδή τρέλα, από όλους όσους είναι αγκιστρωμένοι στην κοσμική νοοτροπία. Είναι ίσως ένας παραλογισμός γι’ αυτούς να εγκαταλείπεις θέσεις, δόξες και εξουσίες. Και πραγματικά είναι ίσως «μωρία», σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, ο οποίος λέει ότι «ημείς μωροί διά Χριστόν». Πρόκειται όμως για την τρέλα εκείνη που αποκαλύπτεται ως δύναμη που οδηγεί τον άνθρωπο στη σωτηρία. Είναι τρελοί για τον κόσμο, γιατί αφήνουν όλα όσα ο κόσμος εκτιμά και θεωρεί ότι έχουν μεγάλη αξία, για να ακολουθήσουν τον Χριστό. Σε μια ζωή γεμάτη κακοπάθειες, κινδύνους, διωγμούς, πείνα, δίψα, μαρτύρια. Ο πλούσιος τελώνης Ματθαίος επέλεξε την άκρα πτωχεία, συμβιβάστηκε να ζει ξυπόλυτος, να έχει ένα και μοναδικό ένδυμα και γι’ αυτό ονομάστηκε και μονοχίτων.

Αξιώθηκε όμως ο Ματθαίος να καταταγεί στην ομάδα των δώδεκα αποστόλων, δέχθηκε το Άγιο Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής και έγραψε το πρώτο ευαγγέλιο στην Καινή Διαθήκη που φέρει και το όνομά του. Περιγράφει σ’ αυτό το μυστήριο της θείας Οικονομίας, της κένωσης και ενανθρώπησης του Υιού και Λόγου του Θεού, τη διδασκαλία, τα θαύματα, τα πάθη και την Ανάστασή του.

Ο Ματθαίος, σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας, μετάδωσε το ευαγγελικό μήνυμα στους Πάρθους και Μήδους  στα μέρη της Περσίας, αλλά και σε άλλα έθνη και φυλές της γης. Μαρτυρούνται ακόμα πολλά θαύματα που φέρεται να είχε επιτελέσει.  Γνώρισε εξάλλου και πολλά βασανιστήρια, μαστιγώθηκε και μαρτύρησε για τον Χριστό, σύμφωνα με το δρόμο που ο ίδιος τους είχε δείξει.

Ουρανίων αγαθών μυσταγωγός

Ο προβληματισμός που προβάλλει ιδιαίτερα στην εποχή μας που ταλανίζεται από ένα έντονα εκκοσμικευμένο πνεύμα εστιάζεται στο πώς ο ευαγγελιστής Ματθαίος και πρώην τελώνης στο επάγγελμα απόβαλε από την καρδιά του την φιλοχρηματία για να την αντικαταστήσει από τη ν φιλοθεΐα. Άφησε σίγουρα τον εαυτό του στην ευλογημένη φάση να δεχθεί μέσα του τη χάρη του Χριστού. Γι’ αυτό, άλλωστε, μπόρεσε να δει ότι πέρα από τα παρόντα αγαθά και πλούτη βρίσκονται σε πολύ ανώτερη θέση τα ουράνια και τα αιώνια. Μπόρεσε να συνειδητοποιήσει ότι τα επίγεια είναι μόνο προσωρινά και εφήμερα, ενώ τα ουράνια είναι άφθαρτα και με ακατάλυτες αντοχές. Πάνω από την αγάπη του κόσμου έβαλε την αγάπη του Θεού. Με άλλα λόγια μπόρεσε να αξιολογήσει και να ιεραρχήσει σωστά τα πράγματα και τις αξίες της ζωής. Έβαλε τον εαυτό του στις συχνότητες εκείνες που ο άνθρωπος αισθάνεται χαρά να πάσχει για χάρη του Χριστού, να κακοπαθεί, να κινδυνεύει, να πεινά, να διψά και άλλα πολλά. Όσο πιο πολύ υποβαλλόταν σε θυσίες για τον Χριστό τόσο η χαρά και η αγαλλίασή του αυξάνονταν. Ο Χριστός σ’ αυτή την ευλογημένη φάση του ανθρώπου αναπληρώνει όλα τα κενά και προσφέρει μια εσωτερική πληρότητα. Είναι η περίπτωση που πλημμυρίζει η καρδιά του από το άκτιστο φως.

Αγαπητοί αδελφοί, η περίπτωση του αποστόλου και ευαγγελιστή Ματθαίου στέλνει ξεκάθαρο το μήνυμα ότι τα υλικά αγαθά καταξιώνονται στη σωστή τους διάσταση μόνο όταν ο άνθρωπος προσδέσει τη ζωή του με τα αιώνια και αληθινά. Η σωστή αξιολόγηση και ιεράρχηση των πραγμάτων λειτουργεί για τον άνθρωπο ως σοφία που συνιστά τη μεγαλύτερη αρχοντιά και δόξα. Η χάρη του Θεού είναι τελικά εκείνη που σώζει τον άνθρωπο και κάνει τελώνες και αμαρτωλούς να αναδεικνύονται απόστολοι και ευαγγελιστές. Ας προσανατολίσουμε και εμείς τον εαυτό μας σε αυτές τις συχνότητες ζωής. Αμήν.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος