Κυριακή κδ' εβδομάδος (23-11-2014) 

Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν Εφεσ. 2.14-22 

Ἀδελφοί, Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας· τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ, τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασιν καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν αὑτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ. Καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ εἰρήνην τοῖς ἐγγύς· ὅτι δι᾽ αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ Πνεύματι πρὸς τὸν Πατέρα.

Ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ ἐστὲ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ πᾶσα οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ, ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι.

Αδελφοί, μάς λέει σήμερα ο απόστολος Παύλος, ο Χριστός είναι η ειρήνη μας, αυτός που έκανε τα δύο ένα, δηλαδή τους Ιουδαίους και εθνικούς, και διέλυσε το μεσότοιχο του φραγμού· και κατήργησε με την θεανθρώπινη σάρκα του την έχθρα και με την διδασκαλία του τον νόμο, ώστε δι αυτού να κτίσει και τους δύο σε έναν καινούριο άνθρωπο κάνοντας ειρήνη, και να τούς συμφιλιώσει με τον Θεό και τους δύο σε ένα σώμα διά του σταυρού, αφού απέκτεινε την έχθρα επάνω σε αυτόν. Και αφού ήλθε, έφερε το ευαγγέλιο της ειρήνης σε εσάς τους μακριά και σε εμάς τους κοντά, διότι διά του Χριστού έχουμε και οι δύο προσαχθεί, με το ένα Άγιο Πνεύμα, προς τον Πατέρα. Άρα λοιπόν δεν είστε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά είστε συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού, οι οποίοι οικοδομηθήκατε επάνω στο θεμέλιο της διδασκαλίας των αποστόλων και των προφητών, του οποίου ακρογωνιαίος λίθος είναι ο Χριστός, επάνω στον οποίο κάθε οικοδομή όταν συναρμολογηθεί αυξάνει και καθίσταται ναός άγιος του Κυρίου, επάνω στον οποίο κι εσείς οικοδομείστε μαζί, σε κατοικητήριο του Θεού εν Αγίω Πνεύματι. Στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός αποκαλείται, ανάμεσα στα άλλα ονόματα, και ως άρχων ειρήνης. Ο Απόστολος Παύλος σήμερα μάς λέει ότι ο Χριστός είναι η ειρήνη μας, η ειρήνη όλου του κόσμου, και το αιτιολογεί. Πρώτα, επειδή με την σάρκωσή του ενώθηκε η θεία με την ανθρώπινη φύση και στο πρόσωπο του Χριστού καταργήθηκε κάθε διάκριση ανάμεσα στους ανθρώπους: «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3.28). Μεσότοιχο, ερμηνεύει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ήταν ο νόμος, ο οποίος χώριζε τους Ισραηλίτες από τον Θεό, αφού ως λαός απειθής στις εντολές του νόμου απομακρύνονταν από τον Θεό και τελικά ο νόμος τούς κατέκρινε και τούς καταδίκαζε. Φραγμός πάλι ήταν ο νόμος, γιατί τούς ξεχώριζε από τους άλλους ανθρώπους, που δεν ήταν ο «περιούσιος λαός» του Θεού. Αίρει λοιπόν ο Χριστός τον νόμο με την διδασκαλία του, και ενώνει τους ανθρώπους μεταξύ τους και με τον Θεό. Τόσο μεγάλη είναι η φιλανθρωπία του Θεού, που αντί να τιμωρήσει το παιδί που είναι ανυπάκουο στον παιδαγωγό και ανεπίδεκτο μαθήσεως, απομακρύνει τον παιδαγωγό, δηλαδή τον νόμο, προκειμένου τα παιδιά του να μη καταδικάζονται, και τούς διδάσκει την αγάπη και την φιλανθρωπία. Με την σάρκωση πάλι του Χριστού ενώνει όλους τους ανθρώπους· δεν κάνει τους εθνικούς ιουδαίους, ούτε μεταποιεί τους δεύτερους, αλά συνενώνει όλο το ανθρώπινο γένος και κτίζει τον νέο άνθρωπο, τον αναγεννημένο από την πρότερη φθορά. Ο Χριστός είναι η ειρήνη μας, δεύτερον, επειδή κατήργησε την έχθρα της αμαρτίας, έχθρα προς τον Θεό και ανάμεσα στους ανθρώπους, θανατώνοντάς την επάνω στον σταυρό, και ζωή εκ του τάφου ανέβλυσε, και συγγνώμη και αφθαρσία, για κάθε άνθρωπο ο οποίος πιστεύει ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και στρέφει την ελπίδα του και ολόκληρη την ζωή του προς αυτόν. Γι αυτό και όταν υπάρχει αληθινή πίστη, δεν είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε με νομικίστικους παλαιοδιαθηκικούς όρους, αλλά με γνώμονα την αγάπη και την φιλανθρωπία του Θεού και την ειρήνη και την χαρά που παρέχει ο Θεός διά του Χριστού στον κόσμο. Τρίτον, ο Χριστός είναι ειρήνη επειδή δεν υπάρχουν εγγύς και μακράν, αλλά όλοι μας είμαστε πλησίον και αδέλφια, και ακόμη είμαστε συμπολίτες των αγίων στην Βασιλεία του Θεού, και φίλοι, οικείοι και συγκληρονόμοι του Θεού. Τέλος, ο Χριστός είναι ειρήνη γιατί είναι το ασάλευτο θεμέλιο επάνω στο οποίο οικοδομούμαστε όλοι μας, εν Αγίω Πνεύματι, και γινόμαστε ναός του Θεού. Γιατί, όπως είπε ο Κύριος, «πᾶς οὖν ὅστις ἀκούει μου τοὺς λόγους τούτους καὶ ποιεῖ αὐτοὺς, ὁμοιώσω αὐτὸν ἀνδρὶ φρονίμῳ, ὅστις ᾠκοδόμησεν τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πέτραν· καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέπεσον τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἔπεσε· τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν» (Ματθ. 7.24 - 25). Τι κι αν λυσσομανούν οι άνεμοι των πειρασμών και οι θύελλες του βίου; Εάν ο οίκος της καρδιάς μας είναι θεμελιωμένος στον Χριστό, στην ειρήνη του κόσμου, δεν ταράζεται αλλά μένει αδειάσειστος, και δεν μένει μόνος του ο άνθρωπος, αλλά όντας κατοικητήριο του Θεού έχει σύμμαχο τον Θεό και όλους τους αγίους. Ο κόσμος ανέκαθεν επιζητεί με τα λόγια την ειρήνη και με τα έργα επιδίδεται σε έριδες, διαμάχες, πολέμους. Αλλά ας μη εξαιρέσουμε τους εαυτούς μας· όλοι μας την ειρήνη ζητούμε κι όμως είμαστε έτοιμοι στο να κρίνουμε ή να διαβάλουμε τους αδελφούς μας ή να λογομαχούμε ακόμη και για ασήμαντα πράγματα. Αν όντως επιζητούμε την ειρήνη, ας θεμελιώσουμε την ζωή μας σε τούτο το ασάλευτο θεμέλιο της της πίστης και της ειρήνης, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, και ας ανακαινίσουμε τον έσω άνθρωπο μεταποιούμενοι στον νέο άνθρωπο, τον αναγεννημένο εν Χριστώ, και τότε θα έλθει ο Κύριος να κατοικήσει στην καρδιά μας και να εγκαθιδρύσει μέσα της την δική του ειρήνη, την αληθινή και σταθερή, την αδιάπτωτη και αιώνια. Αμήν. 

π. Χ.Β. 

Πηγή: Απλά και Ορθόδοξα: http://xerouveim.blogspot.gr/2014/11/23-11-2014.html#more