ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΔ΄ 23-11-2014

Σήμερα ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ μᾶς λέει: «Αὐτὸς πραγματικὰ εἶναι γιὰ μᾶς ἡ εἰρήνη. Αὐτὸς ἔκανε τοὺς δυὸ ἀντιμαχόμενους κόσμους ἕνα λαὸ καὶ γκρέμισε μὲ τὸ σταυρικό του θάνατο ὅ,τι σὰν τεῖχος τοὺς χώριζε καὶ προκαλοῦσε ἔχθρα μεταξύ τους. Κατήργησε, δηλαδὴ, τὸν ἰουδαϊκὸ νόμο τῶν ἐντολῶν καὶ τῶν διατάξεων, γιὰ νὰ δημιουργήσει μὲ τὸ ἔργο του ἀπὸ τὰ δυὸ ἐχθρικὰ μέρη, ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους καὶ τοὺς ἐθνικούς, μιὰ νέα ἀνθρωπότητα, φέρνοντας τὴν εἰρήνη. Κι ἀφοῦ θανάτωσε μὲ τὸ σταυρό του τὴν ἔχθρα, ἕνωσε τοὺς δυὸ πρώην ἐχθροὺς σὲ ἕνα σῶμα καὶ τοὺς συμφιλίωσε μὲ τὸ Θεό.

Ἔτσι, ὁ Χριστὸς ἦρθε κι ἔφερε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς εἰρήνης σ’ ἐσᾶς τοὺς ἐθνικούς, ποὺ ἤσασταν μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό, καὶ σ’ ἐσᾶς τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ ἤσασταν κοντά του. Πραγματικά, διὰ τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε μ’ ἕνα πνεῦμα καὶ οἱ δύο, ἐθνικοὶ καὶ Ἰουδαῖοι, νὰ πλησιάσουμε τὸν Πατέρα. Δὲν εἶστε, λοιπόν, πιὰ ξένοι καὶ χωρὶς δικαιώματα, ἀλλὰ ἀνήκετε στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, στὴν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ. Προστεθήκατε κι ἐσεῖς στὸ οἰκοδόμημα ποὺ ἔχει θεμέλιο τοὺς ἀποστόλους καὶ τοὺς προφῆτες κι ἀκρογωνιαῖο λίθο αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸ Χριστό. Μ’ αὐτὸν δένεται ὁλόκληρο τὸ οἰκοδόμημα καὶ μεγαλώνει, ὥστε νὰ γίνει ναὸς ἅγιος γιὰ τὸν Κύριο. Ὁ Κύριος οἰκοδομεῖ κι ἐσᾶς μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους, γιὰ νὰ γίνετε πνευματικὴ κατοικία τοῦ Θεοῦ».

Ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων προκάλεσε τὴ ρήξη τῶν σχέσεων τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν Δημιουργό. Ἡ ἀποκατάσταση αὐτῶν τῶν σχέσεων καὶ ἡ συμφιλίωση, ἡ καταλλαγὴ τοῦ Θεοῦ μὲ τοὺς ἀνθρώπους πραγματοποιεῖται στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ τὴ σταυρική του θυσία. Ὁ Χριστὸς εἰρήνευσε τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸ Θεό. Τὸ θέμα αὐτὸ ἀποτυπώνεται καὶ στὸ παρὸν ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει στὴ χριστιανικὴ κοινότητα τῆς Ἐφέσου, οἱ χριστιανοὶ τῆς ὁποίας προέρχονταν ἀπὸ τοὺς Ἐθνικοὺς, καὶ τοὺς βεβαιώνει, ὅτι στὸ πρόσωπο καὶ τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ πραγματοποιήθηκε ἡ συμφιλίωση τοῦ Θεοῦ μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ συμφιλίωση αὐτὴ ἐπεκτείνεται καὶ στὶς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους. Στὴν πρώτη Ἐκκλησία ὕπηρχε μιὰ ἔντονη διαμάχη καὶ ἔχθρα μεταξὺ τῶν ἐξ Ἰουδαίων χριστιανῶν καὶ τῶν χριστιανῶν ποὺ προέρχονταν ἀπὸ τοὺς Ἐθνικούς. Αὐτὴν τὴν ἔχθρα προσπαθεῖ νὰ καταπολεμήσει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τονίζοντας ὅτι ἡ ἔλευση τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο σήμανε τὸ τέλος ὁποιασδήποτε ἔχθρας καὶ πολεμικῆς μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐγκαθίδρυσε στὸν κόσμο τὴν εἰρήνη καὶ τὴν καταλλαγή. Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἁπλῶς ὁ εἰρηνοποιὸς μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἀλλὰ εἰρήνευσε καὶ τοὺς ἀνθρώπους μεταξύ τους καὶ μὲ τὸν ἑαυτό τους, αὐτὸς ὁ ἴδιος εἶναι «ἡ εἰρήνη ἡμῶν». Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὴ διδασκαλία τοῦ προφήτη Ἠσαΐα, ποὺ ὀνομάζει τὸν Μεσσία τοῦ κόσμου «ἄρχοντα τῆς εἰρήνης» ( Ἤσ. 9,6), ὁ ὁποῖος ἔρχεται καὶ εἰρηνεύει τὸν κόσμο καὶ συμφιλιώνει τοὺς ἀνθρώπους. Μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Ἰησοῦ στὸν κόσμο ἔχουμε ἕναν καινούργιο λαό, τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστὸς ἔκανε «τὰ ἀμφότερα ἕν», ἀφοῦ πρῶτα κατέλυσε «τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ», τὴν ἁμαρτία δηλαδὴ ποὺ προκάλεσε τὴν ἔχθρα μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων. Στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὁ Θεὸς κτίζει, δημιουργεῖ μία καινούργια ἀνθρωπότητα, ποὺ ἀπαρτίζεται ἀδιακρίτως καὶ ἀπὸ Ἰουδαίους καὶ ἀπὸ Ἐθνικούς, ἀπὸ ὅλους δηλαδὴ τοὺς ἀνθρώπους ἀνεξαρτήτως διακρίσεων. Ἡ εἰρήνη αὐτὴ ἔχει διπλὴ κατεύθυνση, εἶναι ἡ εἰρήνη, ἡ συμφιλίωση τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἡ εἰρήνη καὶ συμφιλίωση τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους. Αὐτὴ, λοιπὸν, ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ στὴ γενική της διάσταση ἐπεκτείνεται ἀκόμη καὶ σὲ ὅλη τὴν κτιστὴ δημιουργία. Ἡ συμφιλίωση καὶ ἡ εἰρήνευση ποὺ χαρίζει ὁ Χριστὸς ἐπιτρέπει στὸν ἄνθρωπο νὰ πλησιάσει καὶ πάλιν, ὅπως καὶ πρὶν τὴν πτώση, στὸν Θεὸ Πατέρα, νὰ ἔχει δηλαδὴ τὴ δυνατότητα τῆς ἐπαφῆς καὶ κοινωνίας μαζί του. Ἡ προσαγωγὴ τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸν Θεὸ Πατέρα πραγματοποιήθηκε μέσω τοῦ Χριστοῦ «ἐν ἑνὶ Πνεύματι», μὲ τὴ συνεργία, δηλαδὴ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἐκεῖνο ποὺ συγκροτεῖ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέσα στὸ ὁποῖο συνεχίζεται τὸ ἔργο τῆς καταλλαγῆς καὶ πραγματοποιεῖται ἡ προσαγωγὴ στὸν Θεὸ Πατέρα. Ὅσοι, λοιπὸν, ἐντάσσονται σὲ αὐτὸ τὸ ἕνα σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀνεξάρτητα μὲ τὴν προηγούμενη κατάστασή τους, δὲν εἶναι πλέον «ξένοι καὶ πάροικοι», ἀλλὰ «συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ».

Ἡ διακήρυξη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Χριστὸς ἐστὶν ἡ εἰρήνη ἡμῶν», δηλώνει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ πηγὴ τῆς εἰρήνης ὅλου τοῦ κόσμου. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἰρηνεύει μὲ τὸν Θεό, εἰρηνεύει καὶ μὲ τοὺς συνανθρώπους του καὶ μὲ τὸ περιβάλλον. Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει καταλλαγὴ τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεὸ καὶ ταυτόχρονα νὰ διατηρεῖ τὴν ἔχθρα μὲ τοὺς συνανθρώπους του ἢ καὶ μὲ τὸ περιβάλλον του. Σὲ αὐτὴ τὴ διάσταση ἡ καταλλαγὴ εἶναι τὸ πλέον ἐλπιδοφόρο μήνυμα γιὰ τὴν εἰρήνευση τῶν λαῶν καὶ τῶν ἐθνῶν ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καὶ τότε νιώθουμε τί σημαίνει σωτηρία σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα .