ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΓ΄ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου 16-11-2014
Σήμερα ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ μᾶς λέει: «Ὅπως λέει ἡ Γραφή: ὅποιος πιστεύει σ’ αὐτὸν δὲ θὰ ντροπιαστεῖ. Καμία διάκριση δὲν γίνεται ἂν εἶναι Ἰουδαῖος ἢ ὄχι, γιατί ὁ ἴδιος εἶναι Κύριος γιὰ ὅλους, ποὺ σκορπᾶ πλούσια τὴ χάρη Του σὲ ὅλους ὅσοι Τὸν ἐπικαλοῦνται. Γιατί, ὁποιοσδήποτε ἐπικαλεσθεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου θὰ σωθεῖ. Πῶς, ὅμως, θὰ τὸν ἐπικαλεστοῦν, ἂν δὲν τὸν πιστέψουν; Καὶ πῶς θὰ τὸν πιστέψουν, ἂν δὲν ἔχουν ἀκούσει γι’ αὐτόν; Καὶ πῶς πάλι θ’ ἀκούσουν γι’ αὐτόν, ἂν κάποιος δὲν τοὺς τὸν κηρύξει; Καὶ πῶς θὰ κηρύξουν σωστά, ἂν δὲν τοὺς ἀποστείλει ὁ Κύριος; Γι’ αὐτὸ προφήτεψε ἡ Γραφή: Πόσο ὄμορφος εἶναι ὁ ἐρχομὸς αὐτῶν ποὺ φέρνουν τὴ χαρμόσυνη εἴδηση γιὰ τὴν εἰρήνη, τὴ χαρμόσυνη εἴδηση γιὰ τὰ ἀγαθὰ τοῦ Θεοῦ! Μὰ τὸ χαρμόσυνο αὐτὸ μήνυμα δὲν τὸ δέχτηκαν ὅλοι. Ὅπως τὸ ἔχει πεῖ κιόλας ὁ Ἠσαΐας: Κύριε, ποιὸς πίστεψε στὸ κήρυγμά μας; Ἑπομένως, γιὰ νὰ πιστέψει κανεὶς χρειάζεται ν’ ἀκούσει τὸ κήρυγμα καὶ τὸ κήρυγμα γίνεται μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἀναρωτιέμαι, ὅμως, μήπως οἱ Ἰουδαῖοι δὲν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα; Καὶ βέβαια τὸ ἄκουσαν! Γιατί λέει ἡ Γραφή: Σ’ ὅλη τὴ γῆ ἀντήχησε ἡ φωνή τους, στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ λόγια τους. Καὶ πάλι ἀναρωτιέμαι: μήπως ὁ Ἰσραὴλ δὲν τὰ κατάλαβε; Τὴν ἀπάντηση τὴ δίνει πρῶτος ὁ Μωυσῆς: Θὰ σᾶς κάνω νὰ ζηλέψετε ἕνα ἔθνος ποὺ δὲν εἶναι ἔθνος. Θὰ σᾶς κάνω νὰ ἐξοργιστεῖτε μ’ ἕνα λαὸ ποὺ δὲν ἔχει σύνεση. Κι ὁ Ἠσαΐας φτάνει στὸ σημεῖο νὰ λέει: Μὲ βρῆκαν αὐτοὶ ποὺ δὲ μ’ ἀναζητοῦσαν. Φανερώθηκα σ’ ἐκείνους ποὺ δὲ ρωτοῦσαν κἄν γιὰ μένα. Γιὰ τὸν Ἰσραὴλ, ὅμως, λέει: Ὅλη τὴ μέρα ἅπλωνα τὰ χέρια μου σ’ ἕνα λαὸ ἀνυπάκουο, ποὺ ὅλο μοῦ ἀντιμιλᾶ. Ἔπειτα ἀπ’ ὅλα αὐτὰ ἀναρωτιέμαι: μήπως ὁ Θεὸς ἀπέρριψε τὸ λαό του; Ἀποκλείεται! Γιατί κι ἐγὼ εἶμαι Ἰσραηλίτης, ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, ἀπὸ τὴ φυλὴ Βενιαμίν. Δὲν ἀπέρριψε, λοιπόν, ὁ Θεὸς τὸ λαό του, ποὺ ἀπὸ παλιὰ τὸν ἔχει ξεχωρίσει καὶ ἀγαπήσει.»
Αὐτὴ τὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ διάλεξε σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας νὰ διαβαστεῖ μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς μνήμης τοῦ εὐαγγελιστῆ Ματθαίου. ὉΜατθαῖοςἢΛευΐ, ἦταν ἕνας ἀπὸ τούςἈποστόλους, μαθητὴς τοῦΧριστοῦ. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Γαλιλαία καὶ ἐργαζόταν ὡς τελώνης, δηλ. φοροεισπράκτορας. Κάποια μέρα ποὺ ὁ Ἰησοῦς περνοῦσε ἀπὸ τὴν Καπερναούμ, ὅπου ὁ Ματθαῖος κατοικοῦσε, τὸν εἶδε καὶ γνωρίζοντας τὴν ἐσωτερικὴ διάθεση καὶ προαίρεση τῆς ψυχῆς του, τοῦ ζήτησε νὰ Τὸν ἀκολουθήσει. Ὁ Ματθαῖος χωρὶς δεύτερη σκέψη ἄφησε τὴν ἐργασία του καὶ ἀπὸ τότε ἦταν δίπλα Του. Ἡ πορεία τοῦ Ἀποστόλου Ματθαίου ἦταν μεγάλη, ἀφοῦ κήρυττε γιὰ δώδεκα χρόνια μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ στὴν Παλαιστίνη καὶ ἔπειτα κήρυξε σὲ ἄλλα ἔθνη γιὰ τὴν διάδοση τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ὁ Ἀπόστολος Ματθαῖος εἶναι ὁ συγγραφέας τοῦ φερόμενου πρώτου Εὐαγγελίου ποὺ φέρει καὶ τὸ ὄνομά του. Ἐλάχιστα εἶναι γνωστὰ γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὴ δράση τοῦ Ματθαίου. Ἂν καὶ μεταγενέστερες παραδόσεις μιλοῦν γιὰ μαρτυρικὸ θάνατο στὴν πυρὰ ἢ ἐκτέλεση μὲ ξίφος, ἡ πιθανότερη ἐκδοχὴ εἶναι αὐτὴ τοῦ Ἡρακλείωνα, τὴν ὁποία παραθέτει ὁ Κλήμης Ἀλεξανδρείας καὶ ἀναφέρει ὅτι ὁ Ματθαῖος πέθανε ἀπὸ φυσικὸ θάνατο. Ὅποιος πεθαίνει γιὰ τὸν Χριστὸ, μὲ τὸν Χριστὸ ζεῖ στὴν αἰωνιότητα. Μὲ τὸν βιολογικό του θάνατο φεύγει ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ ἀλλὰ δὲν χάνεται. «Κοιμᾶται» προσωρινὰ περιμένοντας τὴν ἀνάσταση. Αὐτὸς εἶναι ὁ πυρήνας τῆς εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάστασή του. Αὐτὸ τὸ περιεχόμενο Ἀλήθειας καὶ ζωῆς συγκλόνισε τοὺς Εὐαγγελιστὲς καὶ Ἀποστόλους καὶ ξεπερνώντας ἀνθρώπινα μέτρα καὶ ὅρια ὄργωσαν τὸν τότε γνωστὸ κόσμο κάτω ἀπὸ ἀπίστευτες δυσκολίες καὶ ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια, γιὰ νὰ εὐαγγελίσουν τὰ ἔθνη. Εὐαγγέλιο καὶ εὐαγγελίζομαι σημαίνει ἀναγγέλλω τὴν καλὴ εἴδηση τῆς σωτηρίας. Εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο ποὺ πραγματοποιήθηκε στο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἂν ἦταν μιὰ ἀνθρώπινη διδασκαλία καὶ ἐπινόηση θὰ εἶχε τὴν τύχη ἄλλων διδασκαλιῶν καὶ ἐπινοημάτων. Ὅμως, ἐπειδὴ εἶναι τὸ μήνυμα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, γι’ αὐτὸ εἶναι πανανθρώπινο, διαχρονικό, παγκόσμιο. «Πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Τὸ εὐαγγέλιο εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καὶ, καθὼς βρισκόμαστε στὸν δρόμο γιὰ τὰ Χριστούγεννα, ἂς θυμηθοῦμε ὅτι οἱ ἄγγελοι ἀναγγέλλουν τὴν γέννησή του ὡς εὐαγγέλιο «ἰδοὺ εὐαγγελίζομαι ἡμῖν χαρὰν μεγάλην ὅτι ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ». Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα, αὐτὸ εἶναι τὸ εὐαγγέλιο. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Θεὸς ἔρχεται ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ στὸν κόσμο. Τὸ Εὐαγγέλιο δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα σύνολο ἀπὸ διδασκαλίες, ἕνα σύστημα ἀπὸ δόγματα, ἀλλὰ ἡ ἀποκάλυψη, τὸ φανέρωμα τοῦ Θεοῦ σὲ ἕνα ὁρισμένο πρόσωπο. Δὲν πρόκειται, δηλαδή, γιὰ κάποιες πληροφορίες θρησκευτικῆς φύσεως, ἀλλὰ γιὰ τὸ φανέρωμα τῶν ἐνεργειῶν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Καὶ σ’ αὐτὲς τὶς ἐνέργειες καλεῖται νὰ μετάσχει ὁ ἄνθρωπος, νὰ γίνει μέτοχος ζωῆς, γιατί ὁ Χριστὸς δὲν ἦρθε ἁπλῶς νὰ διορθώσει τὴν ζωή μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει ἡ ζωή μας. Συμβαίνει, ἄραγε, αὐτὸ σὲ ἐμᾶς; Ἡ ἀπάντηση εἶναι βαθλυτατα προσωπική, γι’ αὐτὸ ἂς τὴν δώσει ὁ καθένας μας μόνο στὸν ἑαυτό του. Ἀμήν.-
Σήμερα ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ μᾶς λέει: «Ὅπως λέει ἡ Γραφή: ὅποιος πιστεύει σ’ αὐτὸν δὲ θὰ ντροπιαστεῖ. Καμία διάκριση δὲν γίνεται ἂν εἶναι Ἰουδαῖος ἢ ὄχι, γιατί ὁ ἴδιος εἶναι Κύριος γιὰ ὅλους, ποὺ σκορπᾶ πλούσια τὴ χάρη Του σὲ ὅλους ὅσοι Τὸν ἐπικαλοῦνται. Γιατί, ὁποιοσδήποτε ἐπικαλεσθεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου θὰ σωθεῖ. Πῶς, ὅμως, θὰ τὸν ἐπικαλεστοῦν, ἂν δὲν τὸν πιστέψουν; Καὶ πῶς θὰ τὸν πιστέψουν, ἂν δὲν ἔχουν ἀκούσει γι’ αὐτόν; Καὶ πῶς πάλι θ’ ἀκούσουν γι’ αὐτόν, ἂν κάποιος δὲν τοὺς τὸν κηρύξει; Καὶ πῶς θὰ κηρύξουν σωστά, ἂν δὲν τοὺς ἀποστείλει ὁ Κύριος; Γι’ αὐτὸ προφήτεψε ἡ Γραφή: Πόσο ὄμορφος εἶναι ὁ ἐρχομὸς αὐτῶν ποὺ φέρνουν τὴ χαρμόσυνη εἴδηση γιὰ τὴν εἰρήνη, τὴ χαρμόσυνη εἴδηση γιὰ τὰ ἀγαθὰ τοῦ Θεοῦ! Μὰ τὸ χαρμόσυνο αὐτὸ μήνυμα δὲν τὸ δέχτηκαν ὅλοι. Ὅπως τὸ ἔχει πεῖ κιόλας ὁ Ἠσαΐας: Κύριε, ποιὸς πίστεψε στὸ κήρυγμά μας; Ἑπομένως, γιὰ νὰ πιστέψει κανεὶς χρειάζεται ν’ ἀκούσει τὸ κήρυγμα καὶ τὸ κήρυγμα γίνεται μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἀναρωτιέμαι, ὅμως, μήπως οἱ Ἰουδαῖοι δὲν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα; Καὶ βέβαια τὸ ἄκουσαν! Γιατί λέει ἡ Γραφή: Σ’ ὅλη τὴ γῆ ἀντήχησε ἡ φωνή τους, στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ λόγια τους. Καὶ πάλι ἀναρωτιέμαι: μήπως ὁ Ἰσραὴλ δὲν τὰ κατάλαβε; Τὴν ἀπάντηση τὴ δίνει πρῶτος ὁ Μωυσῆς: Θὰ σᾶς κάνω νὰ ζηλέψετε ἕνα ἔθνος ποὺ δὲν εἶναι ἔθνος. Θὰ σᾶς κάνω νὰ ἐξοργιστεῖτε μ’ ἕνα λαὸ ποὺ δὲν ἔχει σύνεση. Κι ὁ Ἠσαΐας φτάνει στὸ σημεῖο νὰ λέει: Μὲ βρῆκαν αὐτοὶ ποὺ δὲ μ’ ἀναζητοῦσαν. Φανερώθηκα σ’ ἐκείνους ποὺ δὲ ρωτοῦσαν κἄν γιὰ μένα. Γιὰ τὸν Ἰσραὴλ, ὅμως, λέει: Ὅλη τὴ μέρα ἅπλωνα τὰ χέρια μου σ’ ἕνα λαὸ ἀνυπάκουο, ποὺ ὅλο μοῦ ἀντιμιλᾶ. Ἔπειτα ἀπ’ ὅλα αὐτὰ ἀναρωτιέμαι: μήπως ὁ Θεὸς ἀπέρριψε τὸ λαό του; Ἀποκλείεται! Γιατί κι ἐγὼ εἶμαι Ἰσραηλίτης, ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, ἀπὸ τὴ φυλὴ Βενιαμίν. Δὲν ἀπέρριψε, λοιπόν, ὁ Θεὸς τὸ λαό του, ποὺ ἀπὸ παλιὰ τὸν ἔχει ξεχωρίσει καὶ ἀγαπήσει.»
Αὐτὴ τὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ διάλεξε σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας νὰ διαβαστεῖ μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς μνήμης τοῦ εὐαγγελιστῆ Ματθαίου. ὉΜατθαῖοςἢΛευΐ, ἦταν ἕνας ἀπὸ τούςἈποστόλους, μαθητὴς τοῦΧριστοῦ. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Γαλιλαία καὶ ἐργαζόταν ὡς τελώνης, δηλ. φοροεισπράκτορας. Κάποια μέρα ποὺ ὁ Ἰησοῦς περνοῦσε ἀπὸ τὴν Καπερναούμ, ὅπου ὁ Ματθαῖος κατοικοῦσε, τὸν εἶδε καὶ γνωρίζοντας τὴν ἐσωτερικὴ διάθεση καὶ προαίρεση τῆς ψυχῆς του, τοῦ ζήτησε νὰ Τὸν ἀκολουθήσει. Ὁ Ματθαῖος χωρὶς δεύτερη σκέψη ἄφησε τὴν ἐργασία του καὶ ἀπὸ τότε ἦταν δίπλα Του. Ἡ πορεία τοῦ Ἀποστόλου Ματθαίου ἦταν μεγάλη, ἀφοῦ κήρυττε γιὰ δώδεκα χρόνια μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ στὴν Παλαιστίνη καὶ ἔπειτα κήρυξε σὲ ἄλλα ἔθνη γιὰ τὴν διάδοση τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ὁ Ἀπόστολος Ματθαῖος εἶναι ὁ συγγραφέας τοῦ φερόμενου πρώτου Εὐαγγελίου ποὺ φέρει καὶ τὸ ὄνομά του. Ἐλάχιστα εἶναι γνωστὰ γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὴ δράση τοῦ Ματθαίου. Ἂν καὶ μεταγενέστερες παραδόσεις μιλοῦν γιὰ μαρτυρικὸ θάνατο στὴν πυρὰ ἢ ἐκτέλεση μὲ ξίφος, ἡ πιθανότερη ἐκδοχὴ εἶναι αὐτὴ τοῦ Ἡρακλείωνα, τὴν ὁποία παραθέτει ὁ Κλήμης Ἀλεξανδρείας καὶ ἀναφέρει ὅτι ὁ Ματθαῖος πέθανε ἀπὸ φυσικὸ θάνατο. Ὅποιος πεθαίνει γιὰ τὸν Χριστὸ, μὲ τὸν Χριστὸ ζεῖ στὴν αἰωνιότητα. Μὲ τὸν βιολογικό του θάνατο φεύγει ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ ἀλλὰ δὲν χάνεται. «Κοιμᾶται» προσωρινὰ περιμένοντας τὴν ἀνάσταση. Αὐτὸς εἶναι ὁ πυρήνας τῆς εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάστασή του. Αὐτὸ τὸ περιεχόμενο Ἀλήθειας καὶ ζωῆς συγκλόνισε τοὺς Εὐαγγελιστὲς καὶ Ἀποστόλους καὶ ξεπερνώντας ἀνθρώπινα μέτρα καὶ ὅρια ὄργωσαν τὸν τότε γνωστὸ κόσμο κάτω ἀπὸ ἀπίστευτες δυσκολίες καὶ ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια, γιὰ νὰ εὐαγγελίσουν τὰ ἔθνη. Εὐαγγέλιο καὶ εὐαγγελίζομαι σημαίνει ἀναγγέλλω τὴν καλὴ εἴδηση τῆς σωτηρίας. Εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο ποὺ πραγματοποιήθηκε στο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἂν ἦταν μιὰ ἀνθρώπινη διδασκαλία καὶ ἐπινόηση θὰ εἶχε τὴν τύχη ἄλλων διδασκαλιῶν καὶ ἐπινοημάτων. Ὅμως, ἐπειδὴ εἶναι τὸ μήνυμα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, γι’ αὐτὸ εἶναι πανανθρώπινο, διαχρονικό, παγκόσμιο. «Πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Τὸ εὐαγγέλιο εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καὶ, καθὼς βρισκόμαστε στὸν δρόμο γιὰ τὰ Χριστούγεννα, ἂς θυμηθοῦμε ὅτι οἱ ἄγγελοι ἀναγγέλλουν τὴν γέννησή του ὡς εὐαγγέλιο «ἰδοὺ εὐαγγελίζομαι ἡμῖν χαρὰν μεγάλην ὅτι ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ». Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα, αὐτὸ εἶναι τὸ εὐαγγέλιο. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Θεὸς ἔρχεται ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ στὸν κόσμο. Τὸ Εὐαγγέλιο δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα σύνολο ἀπὸ διδασκαλίες, ἕνα σύστημα ἀπὸ δόγματα, ἀλλὰ ἡ ἀποκάλυψη, τὸ φανέρωμα τοῦ Θεοῦ σὲ ἕνα ὁρισμένο πρόσωπο. Δὲν πρόκειται, δηλαδή, γιὰ κάποιες πληροφορίες θρησκευτικῆς φύσεως, ἀλλὰ γιὰ τὸ φανέρωμα τῶν ἐνεργειῶν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Καὶ σ’ αὐτὲς τὶς ἐνέργειες καλεῖται νὰ μετάσχει ὁ ἄνθρωπος, νὰ γίνει μέτοχος ζωῆς, γιατί ὁ Χριστὸς δὲν ἦρθε ἁπλῶς νὰ διορθώσει τὴν ζωή μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει ἡ ζωή μας. Συμβαίνει, ἄραγε, αὐτὸ σὲ ἐμᾶς; Ἡ ἀπάντηση εἶναι βαθλυτατα προσωπική, γι’ αὐτὸ ἂς τὴν δώσει ὁ καθένας μας μόνο στὸν ἑαυτό του. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου