tag:blogger.com,1999:blog-14465173500358740822024-03-18T05:02:26.171+02:00ΚΗΡΥΓΜΑΤΑΣυλλογὴ Κηρυγμάτων
Γιὰ Κάθε Κυριακή, Ἑορτῶν καὶ ἉγίωνΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.comBlogger10883125tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-8731896360341069552024-03-15T11:23:00.000+02:002024-03-15T11:23:57.886+02:00<p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="567" data-original-width="425" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpXdDxhsJrVZUev1ZpyhNmpu1E92PCo6TBC_G3GDejU9bwv5gFkFStF4Ss1vLrFJ1FNlcGJNVYB9c4TyIN9uPy357oyanMBZkliJCV7ivdoqy3hj1hjafXiKsJw41G7Warox_Un6EbAfc3jNGw_mkbiMNHfusNwM41zFNBIKoxcsxuKIWRna1t7DvFxA/w300-h400/1675620560169653.gif" width="300" /></div><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="465" data-original-width="4669" height="47" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTlf2kdlebfJxnIj_2V8Uj8XztpHRIXXCh-BsMEO_2smtMISMM3sdpNAVEjLOmYN5uccAaZ_RhqWzqlNy8dlaiwBLKas53DJ0W8FNUlH_hlRFonYiPkhLedHhSR-Q6-_IoPf6Ow5FuiOlRqK5lOt_uaBVO1-YM1skndElfeThKkASdsgY1kvyaSBB7NQ/w473-h47/%CE%91%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF-1.png" width="473" /></div><p></p><p></p><p style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: red; font-size: medium;"><a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%BF%CE%AF%CE%BC%CE%B9%CE%B1%20%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82" target="_blank">Προοίμια Μεγάλης Τεσσαρακοστής</a><br /></span></b></p><p style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%A4%CE%B5%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%A6%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85" target="_blank"><span style="font-size: medium;">Τελώνου Και Φαρισαίου</span></a> </b><span style="font-family: "Galatia SIL"; font-size: 20pt; text-align: left;">·</span><b> </b><b><a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%91%CE%A3%CE%A9%CE%A4%CE%9F%CE%A5%20%CE%A5%CE%99%CE%9F%CE%A5" target="_blank">Ασώτου Υιού</a> </b><span style="font-family: "Galatia SIL"; font-size: 20pt; text-align: left;">·</span><b> </b><a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%9A%CE%A1%CE%95%CE%A9" target="_blank"><b>Απόκρεω</b></a> <span style="font-family: "Galatia SIL"; font-size: 20pt; text-align: left;">·</span> <a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%A4%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%97%CE%A3" target="_blank"><b>Τυρινής</b></a></p><p style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%91%CE%84%20%CE%9D%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9F%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%82" target="_blank"><b>Α΄ Νηστειών - Κυριακή της Ορθοδοξίας</b></a> <span style="font-family: "Galatia SIL"; font-size: 20pt; text-align: left;">·</span> <a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%92%CE%84%20%CE%9D%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC" target="_blank"><b>Β΄ Νηστειών - Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά</b></a></p><p style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%93%CE%84%20%CE%9D%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82" target="_blank"><b>Γ΄ Νηστειών - Σταυροπροσκυνήσεως</b></a> <span style="font-family: "Galatia SIL"; font-size: 20pt; text-align: left;">·</span> <a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%94%CE%84%20%CE%9D%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20-%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%82" target="_blank"><b>Δ΄ Νηστειών - Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος</b></a></p><p style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%95%CE%84%20%CE%9D%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20-%20%CE%9F%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CE%B9%CE%B3%CF%85%CF%80%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82" target="_blank"><b>Ε΄ Νηστειών - Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας</b></a><br /></p><p style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%A3%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%BF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9B%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%85" target="_blank"><b>Σάββατο του Λαζάρου</b></a> <span style="font-family: "Galatia SIL"; font-size: 20pt; text-align: left;">·</span> <a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%92%CE%B1%CE%90%CF%89%CE%BD" target="_blank"><b>Κυριακή των Βαΐων</b></a></p><p style="clear: both; text-align: center;"><b><u></u></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><u><img border="0" data-original-height="313" data-original-width="1739" height="53" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiislTG78nNaoQQkghkSneijkHD5d90lxdolpeeRF6sq6G7cByT-PLaa3l6_rqXID9l6sugscYBZTdMQHKqXEM1rEVl6wZRMDp5sINqrxvOvkYGBrPBDsW1RhO7sGvyRsBLw9jfWdoaOSUi0iRUy4ONZYJWgiO107p7bNTLL8y-R4wTnRu6ecNyBZCNOw/w293-h53/%CE%91%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF-1.png" width="293" /></u></b></div><div style="text-align: center;"><a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%9C%CE%95%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%97%20%CE%94%CE%95%CE%A5%CE%A4%CE%95%CE%A1%CE%91" target="_blank"></a><a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%9C%CE%95%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%97%20%CE%94%CE%95%CE%A5%CE%A4%CE%95%CE%A1%CE%91" target="_blank"><b>Μεγάλη Δευτέρα</b></a> <span style="font-family: "Galatia SIL"; font-size: 20pt; text-align: left;">·</span> <a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%9C%CE%95%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%97%20%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%A4%CE%97" target="_blank"><b>Μεγάλη Τρίτη</b></a> <span style="font-family: "Galatia SIL"; font-size: 26.6667px; text-align: left;">·</span> <a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%9C%CE%95%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%97%20%CE%A4%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%97" target="_blank"><b>Μεγάλη Τετάρτη</b></a> <span style="font-family: "Galatia SIL"; font-size: 26.6667px; text-align: left;">·</span> <a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%9C%CE%95%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%97%20%CE%A0%CE%95%CE%9C%CE%A0%CE%A4%CE%97" target="_blank"><b>Μεγάλη Πέμπτη</b></a></div><p style="text-align: center;"><a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%9C%CE%95%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%97%20%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A3%CE%9A%CE%95%CE%A5%CE%97" target="_blank"><b>Μεγάλη Παρασκευή</b></a> <span style="font-family: "Galatia SIL"; font-size: 26.6667px; text-align: left;">·</span> <a href="https://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9C%CE%91%3A%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%A0%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B1%20-%20%CE%9C%CE%95%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%9F%20%CE%A3%CE%91%CE%92%CE%92%CE%91%CE%A4%CE%9F" target="_blank"><b>Μεγάλο Σάββατο</b></a></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="259" data-original-width="697" height="119" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipY2WvOGIodse21kXNZ0mgzKyYCBcKZsC1n3BvjXoYySe1Dyo6jddisYTsqXcj9psUF0DGYEQS5VlY1dJzNrkqqJEUusuiraq_Q9xL4landE7nCU6Mbw8xDQzo1vCTp3rI7Nx10A3LscXubFxwK66OZsyT4OhBCLHzyl-uNX5MabRfqqzosQpXV2exdg/s320/H-06.png" width="320" /></div><p></p><p></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-29975472099700994562024-03-15T11:20:00.005+02:002024-03-15T11:23:30.783+02:00<p style="text-align: justify;"> Τυρινής: Κυριακή της Συγγνώμης (γ’)</p><p style="text-align: justify;">† Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom</p><p style="text-align: justify;">Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος</p><p style="text-align: justify;">Σήμερα δύο θέματα κυριαρχοῦν στὰ Ἱερά ἀναγνώσματα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μιλάει γιὰ τὴν νηστεία καὶ ὁ Κύριος γιὰ τὴν συγχώρεση· καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπιμένει στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ νηστεία δὲν συνίσταται ἁπλὰ στὸ νὰ στερεῖ κάποιος τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὸ ἕνα ἤ τὸ ἄλλο φαγητό, οὔτε ἄν τηρεῖται αὐστηρά, μὲ ὑπακοή, μὲ λατρεία· ἄν μᾶς δίνει ἀφορμή νὰ ὑπερηφανευόμαστε, νὰ εἴμαστε ἱκανοποιημένοι καὶ ἀσφαλεῖς, ἐπειδὴ σκοπὸς τῆς νηστείας δὲν εἶναι νὰ στερήσει τὸ σῶμα μας ἀπὸ ἕνα εἶδος φαγητοῦ περισσότερο ἀπὸ ἔνα ἄλλο, ἀλλὰ σκοπὸς τῆς νηστείας εἶναι νὰ ἐπιτύχουμε τὴν κυριαρχία στὸ σῶμα μας καὶ νὰ τὸ κάνουμε τέλειο ὄργανο τοῦ πνεύματος. Τὸν περισσότερο καιρό, εἴμαστε ὑπηρέτες τοῦ σώματος, γοητευόμαστε ἀπὸ ὅλες τὶς αἰσθήσεις μας ἀπὸ τὴν μία ἤ τὴν ἄλλη ἀπόλαυση, ἀλλὰ ἀπὸ μιὰν ἀπόλαυση ποὺ πηγαίνει πολὺ πέρα ἀπὸ τὴν ἁγνότητα ποὺ προσδοκᾶ ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Θεός.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Κι ἔτσι ἡ περίοδος τῆς νηστείας μᾶς προσφέρει τὸν χρόνο ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι θὰ βασανίσουμε τὸ σῶμα μας, ὅτι θὰ περιορίσουμε τὸν ἑαυτό μας σὲ ὑλικὰ πράγματα, ἀλλὰ τὸν χρόνο ποὺ θὰ γίνουμε ξανὰ κύριοι τοῦ σώματος μας, κάνοντάς το ἕνα τέλειο ὄργανο. Μοῦ ἔρχεται στὸ νοῦ ὁ τρόπος ποὺ κουρδίζουμε ἕνα μουσικὸ ὄργανο· αὐτὸ εἶναι καὶ ἡ σημασία τῆς νηστείας, νὰ κατακτήσουμε τὴ δύναμη ὄχι μόνο νὰ προστάζουμε τὸ σῶμα μας, ἀλλὰ ἐπίσης νὰ τοῦ δώσουμε τὴ δυνατότητα ν’ ἀνταποκριθεῖ σὲ ὅλες τὶς ἀπαιτήσεις τοῦ πνεύματος.</p><p style="text-align: justify;">Ἄς εἰσέλθουμε λοιπὸν στὴν περίοδο τῆς νηστείας ἔχοντας αὐτὸ κατὰ νοῦ, ὄχι μετρώντας τὴ νηστεία μὲ τὸ τὶ καὶ τὸ πόσο τρῶμε, ἀλλὰ μὲ μέτρο τὸ ἀποτέλεσμα ποὺ ἔχει στὴ ζωή μας, κατὰ πόσο ἡ νηστεία μᾶς ἐλευθερώνει, ἤ κατὰ πόσο γινόμαστε ὑπηρέτες της.</p><p style="text-align: justify;">Ἄν νηστεύουμε ἄς μὴν εἴμαστε ὑπερήφανοι γι’ αὐτό, ἐπειδή μᾶς ἀποδεικνύει ἁπλὰ ὅτι ἴσως περισσότερο σὲ σχέση μὲ ἕνα ἄλλο πρόσωπο χρειαζόμαστε περισσότερα πράγματα γιὰ νὰ κατακτήσουμε κάτι στὴν φύση μας. Καὶ ἐάν γύρω μας οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι δὲν νηστεύουν ἄς μὴν τοὺς κατακρίνουμε, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς ἔχει δεχθεῖ ἐκείνους ὅσο καὶ τοὺς ἄλλους, ἐπειδὴ κοιτάζει τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου.</p><p style="text-align: justify;">Κι ἔπειτα ὑπάρχει τὸ ζήτημα τῆς συγχώρεσης γιὰ τὸ ὁποῖο θὰ πῶ σύντομα κάτι. Σκεφτόμαστε πάντα ὅτι ἡ συγχώρεση εἶναι ὁ τρόπος ποὺ θὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε σ’ ἕνα πρόσωπο ποὺ μᾶς ἔχει προσβάλλει, ποὺ μᾶς ἔχει πληγώσει, ποὺ μᾶς ἔχει ταπεινώσει, ὅτι τὸ παρελθὸν εἶναι παρελθὸν καὶ ὅτι δὲν πρέπει νὰ κρατᾶμε πιὰ κακία ἀπέναντι του. Ἀλλὰ ἡ βαθύτερη σημασία τῆς συγχώρεσης εἶναι ἄν μποροῦμε νὰ ποῦμε σ’ ἕνα πρόσωπο: ἄς μὴν μετατρέψουμε τὸ παρελθὸν σ’ ἕνα καταστροφικὸ παρόν, ἄφησέ με νὰ σ’ ἐμπιστευτῶ, νὰ κάνω κάτι ποὺ νὰ δείχνει τὴν πίστη μου σὲ σένα, ἐὰν σὲ συγχωρήσω, σημαίνει γιὰ μένα ὅτι στὰ δικά μου μάτια δὲν εἶσαι χαμένος, ὅτι στὰ δικά μου μάτια ὑπάρχει σὲ σένα ἕνα μέλλον ὀμορφιᾶς καὶ ἀλήθειας.</p><p style="text-align: justify;">Ἀλλὰ αὐτὸ ἀφορᾶ ἐπίσης καὶ ἐμᾶς. Διεστραμμένα, σκεφτόμαστε πολὺ συχνὰ νὰ συγχωρήσουμε τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ δὲν σκεφτόμαστε ἀρκετὰ τὴν ἀνάγκη ποὺ ἔχουμε, ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς προσωπικά, νὰ μᾶς συγχωροῦν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι. Ἀπομένουν λίγες ὧρες πρὶν τὴν Λειτουργία καὶ τὴν ἀκολουθία τῆς Συγγνώμης ἀπόψε, ἄς προβληματιστοῦμε καὶ ἄς προσπαθήσουμε νὰ θυμηθοῦμε, ὄχι τὶς προσβολὲς ποὺ ἔχουμε ὑποφέρει, ἀλλὰ τὸν πόνο ποὺ ἔχουμε προκαλέσει. Καὶ ἄν μὲ τὸν ἕνα ἤ τὸν ἄλλο τρόπο ἔχουμε πληγώσει κάποιον γιὰ μικρὰ ἤ πιὸ σπουδαῖα πράγματα, ἄς βιαστοῦμε πρὶν νὰ εἰσέλθουμε στὴν περίοδο τῆς Σαρακοστῆς αὔριο τὸ πρωί, ἄς βιαστοῦμε νὰ ζητήσουμε συγχώρεση, ν’ ἀκούσουμε κάποιον νὰ μᾶς λέει: πέρα ἀπ’ ὅ,τι ἔχει συμβεῖ πιστεύω σὲ σένα, σ’ ἐμπιστεύομαι, ἐλπίζω σὲ σένα καὶ θὰ περιμένω τὰ πάντα ἀπὸ ἐσένα. Καὶ τότε μποροῦμε μαζὶ νὰ διανύσουμε τὴν Σαρακοστή, βοηθώντας ὁ ἕνας τὸν ἄλλο νὰ γίνουμε αὐτὸ ποὺ καλούμαστε νὰ εἴμαστε – νὰ γίνουμε μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, ἀκολουθώντας Τον βῆμα – βῆμα πρὸς τὸν Γολγοθᾶ, καὶ πέρα ἀπὸ τὸν Γολγοθᾶ πρὸς τὴν Ἀνάσταση. Ἀμήν.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-56686094987025445872024-03-15T11:14:00.005+02:002024-03-15T11:23:30.783+02:00<p style="text-align: justify;">2024 ΜΑΡΤΙΟΥ 17 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ</p><p style="text-align: justify;">Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ (Ματθ. 6, 14-21)</p><p style="text-align: justify;">†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ</p><p style="text-align: justify;">(Διασκευή ομιλίας στην Άνω Ράχη, στις 9/3/1997)</p><p style="text-align: justify;">Μόνιμες αποκριές</p><p style="text-align: justify;">Η περασμένη Κυριακή και η σημερινή, είναι Κυριακές που έχουμε απόκριες. Απόκριες βέβαια στην εκκλησιαστική γλώσσα σημαίνει ότι τρώμε για τελευταία φορά καταλύσιμα φαγητά και ειδικά για σήμερα, ψάρια και τυριά. Από αύριο έχουμε την νηστεία και την περισσότερη προσευχή.</p><p style="text-align: justify;">Εμείς όμως τις Απόκριες κάνουμε άλλα. Φοράμε μάσκες και έτσι αστειευόμαστε μεταξύ μας. Πειράζουμε τον κόσμο, καλυπτόμενοι κάτω από το προσωπείο που φοράμε. Και ο άλλος ψάχνει να δει ποιος ήταν αυτός που τον κορόιδευσε και δεν μπορεί να το βρει εύκολα, όταν μάλιστα ο μεταμφιεσμένος παραποιεί την φωνή του.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Είναι έθιμο, να γίνονται τέτοιου είδους μασκαρέματα τις ημέρες αυτές. Αλλά το μεγαλύτερο κακό είναι ότι κάποιοι άνθρωποι, έχουν μασκαρέματα και απόκριες όλο τον χρόνο. Πώς γίνεται αυτό; Να πούμε ένα απλό παράδειγμα. Μερικές γυναίκες βάφονται. Βάφουν τα χείλη. Βάφουν τα μάτια τους, βάφουν τα μαλλιά τους. Εκείνες βέβαια που το κάνουν. Γιατί υπάρχουν και πολλές άγιες γυναίκες.</p><p style="text-align: justify;">Λέγει ένας σοφός άνθρωπος: «Μας αρέσει, ν’ ακούμε ψεύτικα λόγια. Και τα συνηθίσαμε τόσο πολύ, ώστε την μάσκα που φορούμε, ακούγοντας ψεύτικα λόγια, την θεωρούμε πραγματικό μας πρόσωπο. Και δεν μπορούμε πια να ξεχωρίσουμε, ούτε εμείς οι ίδιοι, ποιος είναι ο αληθινός εαυτός μας και ποιο είναι το μασκάρεμά μας με ένα προσωπείο, που το «ντυνόμαστε» και προσπαθούμε να φερνόμαστε σύμφωνα με τα λόγια που μας αρέσει να ακούμε. Και που όταν μας τα λένε, τρίβουμε το στήθος μας και λέμε: ‘’τι ωραία, τι καλά’’».</p><p style="text-align: justify;">Οι πνευματικές μάσκες</p><p style="text-align: justify;">Ο άνθρωπος πρέπει να είναι, απέναντι του εαυτού του πρώτα, ειλικρινής. Να αγαπάει την αλήθεια και να θέλει να ξέρει για τον εαυτό του την αλήθεια. Και το δεύτερο είναι, να θέλει να ακούει την αλήθεια.</p><p style="text-align: justify;">Γιατί αδελφοί μου; Όταν ακούμε την αλήθεια έχουμε πρώτα απ’ όλα σωστή εικόνα για τον εαυτό μας. Δεν έχουμε μάσκα. Και αν η αλήθεια είναι λιγάκι δυσάρεστη, θα φροντίσουμε να διορθωθούμε, να γίνουμε καλύτεροι. Ξέρετε ποιο είναι το πιο ευχάριστο πράγμα στον άνθρωπο;</p><p style="text-align: justify;">Είναι ο καθρέφτης. Είτε είμαστε παιδιά, είτε έχουμε μεγαλώσει, ο καθρέφτης μάς αρέσει. Θέλουμε να βλέπουμε το πρόσωπό μας. Μας αρέσει να το βλέπουμε ωραίο. Και προπαντός, ακόμη περισσότερο, μας αρέσει να βλέπουμε το πρόσωπό μας να έχει κάποια καλωσύνη. Τα μάτια μας να είναι καθαρά. Γιατί μας αρέσει να είναι ο εαυτός μας καλός. Περισσότερο από όμορφος εξωτερικά, μας αρέσει να είναι καλός στην ψυχή. Έτσι μας έχει φτειάξει ο Θεός. Η μέσα καλωσύνη, να μας είναι πιο ευχάριστη και πολύ πιο ποθητή από την έξω καλωσύνη, την ομορφιά και την λεβεντιά.</p><p style="text-align: justify;">Τι κρίμα όμως! Επειδή μας είναι πολύ δυσάρεστο να βλέπουμε τον εαυτό μας άσχημο εσωτερικά, καταντάμε να φοράμε ένα πνευματικό προσωπείο και να υποκρινόμαστε. Να παρουσιάζουμε τον εαυτό μας διαφορετικό. Επί παραδείγματι: Κάνω ένα σωρό αμαρτίες. Αλλά όταν με ρωτήσουν απαντώ, «Εγώ δεν ξέρω τίποτε. Α, μπα. Τι είναι αυτά τα πράγματα που κάνει εκείνος εκεί. Αυτά είναι απαράδεκτα». Μα τα ίδια κάνεις!</p><p style="text-align: justify;">Φοράω λοιπόν το προσωπείο, της αρετής.</p><p style="text-align: justify;">Πηγαίνω στην Εκκλησία και στέκομαι -όπως πρέπει να γίνεται- με ευλάβεια. Θα πεις «κακό είναι;» Αντιθέτως είναι πολύ καλό! Όπως και πολύ καλό είναι να στιγματίζουμε το κακό. Αλλά όχι με τη σκέψη ότι θα το συνεχίσω. Αλλά με την σκέψη ότι από τώρα και πέρα το διορθώνω. Γιατί όταν φορώ το προσωπείο για να σκεπάσω την αμαρτία μου, και να τη συνεχίσω, τότε είμαι, μασκαράς. Αλλά κάποτε οι μάσκες πέφτουν.</p><p style="text-align: justify;">Τι ακούσαμε την περασμένη Κυριακή; Θα έλθει ο Υιός του ανθρώπου και «θα καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού». Και θα μαζευτούν έμπροσθέν Του όλοι οι άνθρωποι. Από την εποχή του Αδάμ μέχρι και την δευτέρα Παρουσία. Και τότε θα ξεχωρίσει καλούς και κακούς, με την ευκολία που ξεχωρίζει ο τσοπάνης τα πρόβατα από τα κατσίκια. Δηλαδή τι σημαίνει αυτό; Δεν θα μπορέσουμε τότε να του παραστήσουμε τον καλό. Δεν θα γελαστεί από το τι θα πούμε για τον εαυτό μας.</p><p style="text-align: justify;">Όταν στις συναλλαγές μας, μιλάμε για τον εαυτό μας ισχύει:</p><p style="text-align: justify;">-Τι είσαι στο ρωμαίικο;</p><p style="text-align: justify;">-Ο καθένας είναι ό,τι δηλώσει.</p><p style="text-align: justify;">Τότε, δεν θα ισχύει αυτό που θα δηλώσεις. Θα πέσουν οι μάσκες. Και τι θα γίνει; Θα γελάσουν με την καρδιά τους οι άνθρωποι και οι άγγελοι για μερικούς, που θα πέσει η μάσκα τους την ημέρα την φοβερά της δευτέρας Παρουσίας. Αλλά και τώρα πέφτει μερικές φορές η μάσκα, όταν βλέπεις έναν άνθρωπο, να τρελαίνεται από κάποιο πάθος και να μη συγκρατιέται με τίποτε. Πού να μπορέσει να συγκρατηθεί το ταλαίπωρο το παιδί ή ο ταλαίπωρος ο γέρος, από εκείνα που λαχταράει και τα βλέπει μπροστά του. Χάνει τον εαυτό του. Τότε είναι που πέφτει η μάσκα.</p><p style="text-align: justify;">Ο σκοπός είναι, να μην πέσει η μάσκα με εξευτελισμό δικό μας, και μάλιστα ενώπιον των αγίων και των αγγέλων και το χειρότερο, ενώπιον του Κυρίου της δόξης, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο οποίος έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε για μας, για ένα και μοναδικό σκοπό: Να μας φρονηματίσει. Να μας φωτίσει να διορθωθούμε μόνοι μας. Για να γίνει το ξεμασκάρεμά μας, όχι εξευτελισμός, αλλά τιμή και δόξα. Ακόμη και εδώ στη γη. Υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν άνθρωπο, να κουβεντιάζουν οι άλλοι και να λένε: «Είχε μερικά ελαττώματα κι αυτός, όπως όλοι μας. Αλλά διορθώθηκε. Και πώς διορθώθηκε! Έκανε αγώνα παιδάκι μου, πολύ αγώνα. Νήστευσε, προσευχήθηκε, πάλεψε. Είναι λεβεντιά πνευματική».</p><p style="text-align: justify;">Μάνα μείνε όπως σε ήξερα</p><p style="text-align: justify;">Ένας νέος, χωριατόπαιδο, έγινε καλόγηρος. Πήγε στο Μοναστήρι, και έζησε εκεί, αγωνιζόμενος με νηστείες και με προσευχές. Έπειτα έγινε και καλός κληρικός. Όταν πέθανε ο αρχιεπίσκοπος του τόπου, τον εκλέξανε διάδοχό του. Και ακούστηκε ότι το παιδί αυτό έγινε δεσπότης, και την τάδε ημέρα ενθρονίζεται.</p><p style="text-align: justify;">Το ’μαθε και η μητέρα του, που είχε να το δει απ’ όταν έφυγε, και είπε: «Πάω να καμαρώσω το παιδί μου. Αλλά πώς να πάω με αυτά τα παλιόρουχα, η φτωχή;»</p><p style="text-align: justify;">Πήγε σε κάτι φιλενάδες της, πλούσιες γυναίκες, και τις παρακάλεσε να της δώσουν κανά ρουχαλάκι να βάλει επάνω της. Της έδωσαν τα καλύτερα που είχαν. Ντύθηκε σαν αρχόντισσα. Πήγε στην τελετή, και όταν ο Δεσπότης βρισκόταν στο θρόνο του, πήγε να τον προσκυνήσει.</p><p style="text-align: justify;">Εκείνος την γνώρισε, και της λέει:</p><p style="text-align: justify;">-Ποια είσαι;</p><p style="text-align: justify;">Του απάντησε με λαχτάρα:</p><p style="text-align: justify;">-Η μητέρα σου παιδάκι μου. Η μητέρα σου.</p><p style="text-align: justify;">-Η μητέρα μου, της λέει, ήταν μια φτωχή γυναίκα. Και δουλεύει μέρα-νύχτα να βγάλει λίγα χρηματάκια. Και εγώ βλέποντας την αρετή, και την θυσία της, έγινα καλόγηρος, για να υπηρετήσω με τον ίδιο τρόπο τον Θεό. Όπως υπηρετούσε εκείνη το σπίτι της και τους άλλους. Εσύ ποια είσαι; Πού τα βρήκες αυτά τα ρούχα;</p><p style="text-align: justify;">-Μου τα έδωσαν παιδάκι μου, για να φανώ και εγώ επίσημα, σε μια τέτοια τελετή.</p><p style="text-align: justify;">-Πέταξέ τα από πάνω σου μητέρα μου, να σε δω όπως σε ήξερα. Να σε καμαρώσω, όπως σε καμάρωνα σε όλη μου τη ζωή. Για να θαυμάσω για μια ακόμη φορά την καλωσύνη σου και την ταπείνωσή σου, που με δίδαξες να αγαπάω τον Θεό.</p><p style="text-align: justify;">Τα πέταξε από επάνω της και τότε κατέβηκε από τον θρόνο ο δεσπότης, την αγκάλιασε την φίλησε και εφίλησε και το χέρι της λέγοντας: «Εσύ με έκανες αυτό που είμαι. Εσύ με τα έμπρακτα διδάγματά σου, ταπείνωσης, αγάπης, ευσέβειας και καλωσύνης. Σε όλη σου τη ζωή ήσουνα εκείνο που φαινόσουνα και κάτι περισσότερο και κάτι βαθύτερο. Δεν ήθελα μαννούλα μου, να σε δω μασκαρεμένη».</p><p style="text-align: justify;">Και ο Χριστός έτσι μας θέλει. Απλούς και ταπεινούς. Διαφανείς. Να βλέπει την καρδιά μας. Να του την δείχνουμε την καρδιά μας, με την προσευχή μας, που τον επικαλούμαστε και λέμε:</p><p style="text-align: justify;">«Θεέ μου, συγχώρεσέ με τον αμαρτωλό. Εγώ τα ξέρω τα αμαρτήματά μου. Εσύ τα ξέρεις. Σου τα ομολογώ και σε επικαλούμαι. Λυπήσου με». Και μετά, είναι η τάξη της Εκκλησίας, αυτή την αγία περίοδο που λέγεται Σαρακοστή, πάμε και εξομολογούμεθα, για να βγάλουμε την μάσκα μας ενώπιον του Χριστού.</p><p style="text-align: justify;">Αυτή είναι η εξομολόγηση. Βγάζουμε την μάσκα ενώπιον του Χριστού. Λέμε τα αμαρτήματά μας στον πνευματικό. Ζητούμε συγχώρηση. Μετά νηστεύουμε με ταπείνωση. Προσευχόμαστε με ταπείνωση. Και πάμε να συναντήσουμε τον Χριστό, στη Θεία Κοινωνία. Ιδιαίτερα αυτή την αγία περίοδο της Σαρακοστής.</p><p style="text-align: justify;">Να μας αξιώσει ο Θεός, να πετάξουμε την αμαρτία από πάνω μας.</p><p style="text-align: justify;">Να μην μείνουμε για όλη μας τη ζωή μασκαράδες. Να μη χρειαστεί να μας βγάλει την μάσκα ο Χριστός την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας. Να την βγάλουμε τώρα εμείς. Και να παρουσιαστούμε ενώπιόν Του όπως είμαστε. Για να μας δώσει στολή δόξης, την χάρη Του, την αγάπη Του, την ευλογία Του. Αμήν.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://impiprevezis.gr/index.php/2012-08-15-16-26-38/2024/611-2024-martiou-17-kyriaki-tis-tyrinis" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-65726277062790352822024-03-15T11:12:00.006+02:002024-03-15T11:23:30.784+02:00<p style="text-align: justify;"> ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ</p><p style="text-align: justify;">ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ</p><p style="text-align: justify;">ΣΥΓ-ΧΩΡΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ</p><p style="text-align: justify;">ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ</p><p style="text-align: justify;">«Παράξενα πράγματα! Ὁ ἄνθρωπος ἀποστρέφεται τόν ἀδελφό του, ἐνῶ ὁ Κύριος μᾶς συγχωρεῖ γιά ὅλα, μᾶς τά συγχωρεῖ ὅλα. Δυστυχῶς τώρα ὁ λαός ξεστράτισε ἀπό τήν ὀρθή ὁδό καί οἱ ἄνθρωποι ἔγιναν ἄσπλαγχνοι. Σκλήρυναν οἱ καρδιές τους καί πάγωσε ἡ ἀγάπη καί ἔτσι δέν αἰσθάνονται τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί χάνουν καί τήν πίστη τους» (ὅσιος Σιλουανός). Ὁ λόγος αὐτός τοῦ ὁσίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου συνδέεται ἄμεσα μέ τήν εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς, πού μᾶς προτρέπει νά συγχωροῦμε τούς συνανθρώπους μας, ἄν θέλουμε νά μᾶς συγχωρέσει ὁ Θεός. Ἡ ἐμπειρία τῆς συγνώμης, πού προσφέρει ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο, δημιουργεῖ μέσα μας τήν αὐτονόητη ὑποχρέωση νά φερόμαστε καί ἐμεῖς μέ τήν ἴδια ἐπιείκεια στόν συνάνθρωπό μας.</p><p style="text-align: justify;">Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Αὐτήν τήν πραγματικότητα, πού μᾶς καλεῖ νά βιώσουμε τό Εὐαγγέλιο, ζοῦμε καθημερινά στήν θεία Λειτουργία. Μέσα στήν θεία Εὐχαριστία θυμόμαστε ὅσα πρέπει νά ξεχάσουμε συγχωρώντας καθετί πού κρατάει τόν ἕνα μακριά ἀπό τόν ἄλλο μέ μίσος. Στό ἀρχαῖο κείμενο τῶν Ἀποστολικῶν Διαταγῶν, ὅταν ὁ Διάκονος καλεῖ γιά τόν ἀσπασμό τῆς ἀγάπης, μέσα στήν θεία Λειτουργία, θέτει μέ τήν ἐκφώνησή του τρεῖς ὅρους, μέ τούς ὁποίους πρέπει νά λάβει χώρα ὁ ἀσπασμός. Ποιοί εἶναι αὐτοί; Νά μήν ὑπάρχει στήν καρδιά μας: α) μνησικακία, β) ὑποκρισία, γ) δολιότητα.</p><p style="text-align: justify;">Δέν εἶναι εὔκολα ὅλα αὐτά. Ἄρα μόνο ὁ Θεός τῆς συγνώμης μπορεῖ νά μᾶς κάνει ὅλο καί πιό σταθερούς στήν διάθεσή μας καί στήν ἀπόφασή μας γιά συγνώμη, ἄφεση καί συγχώρεση. Νά μᾶς δωρίσει τήν εἰρήνη του, νά ἀπομακρύνει τήν ἔχθρα καί νά μᾶς ὁδηγήσει στήν θεία καί ἀπέραντη στοργή.</p><p style="text-align: justify;">Ἀγαπᾶμε τόν Χριστό;</p><p style="text-align: justify;">Ὅμως τά πράγματα δέν λειτουργοῦν πάντοτε στήν πληρότητά τους.</p><p style="text-align: justify;">Οἱ περισσότεροι αἰσθανόμαστε ὡς ὑπολειπόμενοι, ὡς «εἷς δι᾿ ἀγάπην ἀνίκανος». Εἶναι φορές πού μνησικακοῦμε καί θέλουμε κιόλας νά ἐκδικηθοῦμε. «Ἄς τό βρεῖ ἀπό ἄλλον», «ἄς τόν συγχωρέσει ὁ Θεός». Ἄλλοτε συγχωρᾶμε, δέν τό κρατᾶμε. «Ὄχι ὅμως καί νά κάνουμε παρέα, ὄχι καί πολλά πολλά». Κι ὅμως ἐρχόμαστε στήν θεία Λειτουργία, ψάλλουμε τό «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν», τρῶμε στό ἴδιο πνευματικό τραπέζι, λέμε καί οἱ δύο ὅτι ἀγαπᾶμε τόν Χριστό, ἀλλά νιώθουμε σάν ξένοι, σάν ἐχθροί, κοιτᾶμε νά ἀποφύγουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον.</p><p style="text-align: justify;">Τελειώνοντας τήν θεία Λειτουργία καί βγαίνοντας ἀπό τόν ναό, ἄς κάνουμε οὐσιαστικά τήν ἀρχή νά ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, νά συγχωροῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, νά κατανοοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο καί νά μήν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ δρόμος γιά τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ περνάει ἀπό τήν ζωή τοῦ διπλανοῦ μας.</p><p style="text-align: justify;">Ἡ εἴσοδός μας στό στάδιο τῶν ἀρετῶν</p><p style="text-align: justify;">Μέ τόν ἑσπερινό τῆς συγνώμης τήν Κυριακή τῆς Τυρινῆς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἀνοίγει τό στάδιο τῶν ἀρετῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ κατανυκτική αὐτή περίοδος μετάνοιας προσφέρεται ὡς τρόπος ζωῆς.</p><p style="text-align: justify;">Ἄς συγχωρέσουμε κι ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Ἡ συγχώρεση ἀρχίζει τήν στιγμή πού παίρνουμε στούς ὤμους μας «ἀλλήλων τά βάρη» καί τό πρῶτο καί βαρύτερο φορτίο εἶναι ἡ προσωπικότητα τοῦ ἄλλου, αὐτό πού ἐκεῖνος εἶναι, καί ὄχι μόνο αὐτό πού κάνει ἤ δέν κάνει. Ἄν χρειασθεῖ, ἄς μεταφέρουμε τόν ἄλλο μέ τόν τρόπο πού ὁ Χριστός μετέφερε τόν Σταυρό του, σάν τύπο βασανισμοῦ καί πόνου καί θανάτου, ἄς μήν ἀφήσουμε ὅμως μέ κανέναν τρόπο τόν ἄλλο πίσω χωρίς τήν συγνώμη μας.</p><p style="text-align: justify;">† Ὁ Φ. ’Α.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2024/11_2024(3694).pdf" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-40440365216899623282024-03-15T11:10:00.001+02:002024-03-15T11:23:30.783+02:00<p style="text-align: justify;"> Κυριακή Τυρινῆς (Συγχωρήσεως)</p><p style="text-align: justify;">(Ματθ. στ΄ 14-21) (17.3.2024)</p><p style="text-align: justify;">Φθάνουμε σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στά πρόθυρα τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς ἡ ὁποία εἶναι περίοδος ἀσκήσεως καί πνευματικοῦ ἀγώνα.</p><p style="text-align: justify;">Καί πρῶτο περιττό καί ἐπιβλαβές στή ζωή μας εἶναι νά ἔχουμε μέσα μας ὡς καρκίνωμα τό μίσος καί τή μνησικακία ἀπέναντι στούς ἀδελφούς μας.</p><p style="text-align: justify;">Γι’ αὐτό ὁ Κύριος μᾶς συμβουλεύει, στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή, νά συγχωρήσουμε τά σφάλματα τῶν άδελφῶν μας, γιά νά συγχωρέσει κι Ἐκεῖνος τά δικά μας σφάλματα. Ὑπάρχει μιά ἀνταποδοτικότητα.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Ἡ καρδιά ὀφείλει νά ἔχει εὐρυχωρία. Ἀποτελεῖ μεγάλο σφάλμα ὅταν ἀνερυθρίαστα λέμε, «ὁ Θεός συγχωρεῖ, ἐγώ ὄχι»! Ἄς ἀφήσουμε στήν ἄκρη τίς ἐξυπνάδες καί ν’ ἀποδεχθοῦμε ὅ,τι μᾶς λέει ὁ Θεός: νά συγχωρήσουμε, γιά νά συγχωρεθοῦμε.</p><p style="text-align: justify;">Στή συνέχεια, ὁ Χριστός μᾶς ὁμιλεῖ γιά τή νηστεία. Τήν θεωρεῖ δεδομένη καί τή συνδέει μέ τήν ἐντολή πού δόθηκε στούς Πρωτοπλάστους, «δέν θά φᾶτε ἀπό τόν καρπό αὐτοῦ τοῦ δένδρου». Αὐτή τήν ἐντολή παρέβη ὁ Ἀδάμ καί τά ἔχασε ὅλα! Διότι ἔπαυσε νά εὐλαβεῖται τόν Θεό, νά Τόν ἐμπιστεύεται, νά Τόν ἀκούει καί νά χαίρεται κοντά Του.</p><p style="text-align: justify;">Ἐδῶ, ὅμως, ὁ Κύριος συνδέει τή νηστεία καί μέ τήν ἀποφυγή τῆς ὑποκρισίας. Νά μή γίνεται προσποιητά ἀλλά ἐλεύθερα καί μέ χαρά. Μάλιστα, μᾶς λέει, ἡ νηστεία νά μή γίνεται ἀπό ἐπίδειξη.</p><p style="text-align: justify;">Ἐπίδειξη σημαίνει ὅταν κάνω κάτι, γιά νά τό δείξω στούς ἄλλους. Ἄν ἐγώ κάνω κάτι χωρίς νά τό διαφημίζω καί συμβεῖ νά τό μάθουν οἱ ἄλλοι, ὄχι ὅμως ἀπό ἐμένα, τότε αὐτό δέν εἶναι ἐπίδειξη. Ἔτσι, δέν θά σταματήσω νά ἀσκῶ τήν νηστεία, τήν ἐλεημοσύνη, τήν ἀγάπη καί ὅποια ἄλλη ἀρετή ἀπό τό φόβο τῆς ἐπίδειξης.</p><p style="text-align: justify;">Ἡ ἔννοια τῆς νηστείας συνδέεται μέ τή μή προσκόλληση σέ πράγματα πού καταργοῦνται στήν αἰώνια ζωή, ὅπως τό φαγητό καί ἡ ἐνδυμασία. Ἡ νηστεία τῶν τροφῶν βοηθᾶ σ’ αὐτήν τή μή προσκόλληση. Καί κυρίως ἡ νηστεία συνδέεται μέ τήν ἀποφυγή τῶν κακῶν παθῶν καί ἐπιθυμιῶν.</p><p style="text-align: justify;">Τέλος, ὁ Χριστός μᾶς συμβουλεύει τήν ἀποφυγή θησαυρισμοῦ. Διότι θησαυρός τῆς καρδιᾶς μας εἶναι ὁ Χριστός, ἡ Ἐκκλησία καί τά πνευματικά ἀγαθά τους. Τό χρῆμα καί τά ὑλικά ἀγαθά, μᾶς λέει, νά μήν ἀποτελοῦν τόν θησαυρό τῆς καρδιᾶς μας.</p><p style="text-align: justify;">Σήμερα, ἀγαπητοί μου, οἱ Ὕμνοι τῆς Ἐκκλησίας μᾶς περιγράφουν τήν ἀπέραντη θλίψη πού εἶχε ὁ Ἀδάμ, ὅταν ἔχασε τόν Παράδεισο. Στεκόταν ἀπέναντι καί ἔκλαιγε ἀπαρηγόρητα.</p><p style="text-align: justify;">Δέν μᾶς ἀξίζει μιά παρόμοια κατάσταση. Γι’ αὐτό, ἡ ζωή μας, τώρα μάλιστα τήν Σαρακοστή, ὀφείλει νά εἶναι διαρκής μετάνοια. Τότε θά λυγίσει ὁ Θεός ἀπέναντί μας καί θ’ ἀνοίξει τόν Παράδεισό του καί γιά μᾶς.</p><p style="text-align: justify;">Καλή Σαρακοστή!</p><p style="text-align: justify;"><a href="http://www.imdramas.gr/n/11289/%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CE%A4%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BD%E1%BF%86%CF%82-(%CE%A3%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82)" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-87102756450847691762024-03-15T11:09:00.008+02:002024-03-15T11:23:30.784+02:00<p style="text-align: justify;"> Ὅπλα φωτός </p><p style="text-align: justify;">Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 17 Μαρτίου 2024, τῆς Τυροφάγου (Ρωμ. ιγ΄ 11 – ιδ΄4)</p><p style="text-align: justify;">ΟΠΛΑ ΦΩΤΟΣ</p><p style="text-align: justify;">«Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν»</p><p style="text-align: justify;">Ἔφθασε ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Ἠ ἁγία αὐτὴ περίοδος τῆς Ἐκκλησίας μας ἀρχίζει ἀπόψε καὶ μὲ τὸν πλοῦτο τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν, τῶν κατανυκτικῶν ὕμνων καὶ τῶν ἱερῶν ἀναγνωσμάτων μᾶς καλεῖ σὲ ἐντατικότερο πνευματικὸ ἀγώνα, ὥστε κατὰ τὸ δυνατὸν καθαροὶ νὰ ὁδηγηθοῦμε στὸ ἄχραντο Πάθος καὶ στὴ λαμπροφόρα Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σὲ αὐτὸ μᾶς προτρέπει καὶ ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ποὺ ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή. «Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικε», μᾶς φωνάζει. Ἔχει προχωρήσει ἡ νύχτα· πλησίασε πιὰ τὸ ξημέρωμα. Εἶναι ὥρα νὰ ξυπνήσουμε! Παράδοξος λόγος! Ποιά εἶναι, ἀλήθεια, ἡ νύχτα ἡ ὁποία παρέρχεται, ποιά ἡ ἡμέρα ποὺ ἀνατέλλει καὶ πῶς πρέπει νὰ ἑτοιμασθοῦμε γιὰ νὰ τὴν ἀπολαύσουμε; Μὲ αὐτὰ θὰ ἀσχοληθοῦμε στὴ συνέχεια.</p><p style="text-align: justify;">1. Ἡ νύχτα τῆς ἐπίγειας ζωῆς<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Ἡ νύχτα στὴν ὁποία ἀναφέρεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ἡ ἐπίγεια ζωή μας. Τὴν ὀνομάζει νύχτα, διότι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ γεννηθοῦμε μέχρι τὴν ἀναχώρησή μας ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτό, μᾶς περικυκλώνει τὸ βαθὺ σκοτάδι· τὸ πνευματικὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Τὰ πάθη, τὰ μίση, οἱ μαζικοὶ θάνατοι ἀνθρώπων σὲ πολεμικὲς συρράξεις, ἡ ἐκμετάλλευση, ἡ ἀδικία ποὺ ἐπικρατεῖ, ἡ πλεονεξία, οἱ ἀντίθεες ἰδέες ποὺ κυκλοφοροῦν καὶ ἡ ἀνηθικότητα μαυρίζουν τὸν ὁρίζοντα. Ἡ ἁμαρτία βυθίζει τὸν κόσμο μας στὸ πηχτὸ σκοτάδι της.</p><p style="text-align: justify;">Ἡ ἐπίγεια ζωή μας ὀνομάζεται νύχτα, ἐπιπλέον, διότι μοιάζει μὲ ὄνειρο. Ὅπως στὰ ὄνειρα, ποὺ βλέπουμε τὴ νύχτα, μπορεῖ νὰ φαντάζεται κανεὶς ὅτι ἀπολαμβάνει πλούτη καὶ δόξα, τὸ ἴδιο καὶ περισσότερο ἀπατηλὰ εἶναι ὅσα μᾶς ὑπόσχεται ἡ παρούσα ζωή. Εἶναι πιὸ ἀδύναμα ἀκόμη κι ἀπὸ μιὰ σκιά, ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα· μία ροπὴ καὶ ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται» (νεκρώσιμη ἀκολουθία). Φθάνει κάποτε ἡ ὀδυνηρὴ στιγμὴ τοῦ θανάτου καὶ τὸ ὄνειρο τῆς ἐπίγειας ζωῆς ξαφνικὰ τελειώνει. Ἤδη ἔχει παρέλθει ἡ νύχτα καὶ πλησιάζει ἡ ἀνατολή, τὸ φῶς τῆς ἡμέρας. Ποιά εἶναι ὅμως ἡ ἡμέρα γιὰ τὴν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος;</p><p style="text-align: justify;">2. Ἡ ἀνέσπερη ἡμέρα τῆς αἰωνιότητας</p><p style="text-align: justify;">Εἶναι ἡ αἰώνια ζωή· ἡ μετὰ θάνατον ζωὴ καὶ πιὸ συγκεκριμένα, ὅσα θὰ συμβοῦν μετὰ τὴ μέλλουσα Κρίση, κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Ὅλα τότε θὰ τὰ πλημμυρίσει τὸ ὑπέρλαμπρο φῶς τοῦ Χριστοῦ. Θὰ φανερωθοῦν ὅλα τὰ ἔργα ποὺ ἔπραξε ὁ καθένας μας στὴν ἐπίγεια ζωή του. «Ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται· ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει» (Α΄ Κορ. γ΄ 13), σημειώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ὅλες οἱ ἁμαρτίες, οἱ κρυφὲς πράξεις, οἱ ἐμπαθεῖς ἐπιθυμίες, ἀκόμη καὶ οἱ πονηροὶ λογισμοί, ὅ,τι πιὸ κρυφὸ ἔχουμε, αὐτὰ ποὺ τώρα εἶναι ἄγνωστα στοὺς ἀνθρώπους, τότε θὰ φανερωθοῦν. Τίποτε δὲν θὰ μείνει στὸ σκοτάδι.</p><p style="text-align: justify;">Ἐπίσης, αὐτὰ ποὺ θὰ ἀπολαμβάνουν οἱ «σεσωσμένοι» πιστοὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας αὐτῆς, δὲν θὰ εἶναι ψεύτικα, ὅπως αὐτὰ ποὺ βλέπουμε στὰ ὄνειρα. Θὰ εἶναι ἀπολύτως ἀληθινά, καθὼς τότε θὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ μόνη Ἀλήθεια, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἐκεῖνος ποὺ εἶπε: «ἐγώ εἰμι… ἡ ἀλήθεια» (Ἰω. ιδ΄ 6). Ἐκτὸς δὲ ἀπὸ ἀληθινὰ θὰ εἶναι καὶ αἰώνια. Ἡ ἡμέρα αὐτὴ δὲν θὰ τελειώσει ποτέ. Θὰ εἶναι ἀνέσπερη. Καὶ μαζί της θὰ εἶναι ἀτελείωτη ἡ εὐτυχία καὶ ἡ χαρὰ ὅσων θὰ τὴν ἀπολαμβάνουν. Πῶς λοιπὸν πρέπει νὰ ἑτοιμασθοῦμε, ὥστε νὰ βρεθοῦμε κι ἐμεῖς ἀνάμεσά τους;</p><p style="text-align: justify;">3. Στὰ ὅπλα!</p><p style="text-align: justify;">Πρέπει νὰ ξυπνήσουμε καὶ νὰ ἁρπάξουμε τὰ πνευματικὰ ὅπλα, διότι ἔχουμε πόλεμο! Ὄχι πόλεμο ποὺ ἀποσκοπεῖ σὲ πρόσκαιρα συμφέροντα καὶ ἐφήμερες ἀπολαβές, ἀλλὰ πνευματικό, γιὰ τὴν αἰώνια σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Στὸν πόλεμο δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ ἐφησυχάζει, νὰ κοιμᾶται καὶ νὰ ἀδιαφορεῖ. Κινδυνεύει μέσα σὲ μιὰ στιγμὴ νὰ τὰ χάσει ὅλα! Γι᾿ αὐτὸ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος μᾶς καλεῖ νὰ ἀποθέσουμε σὰν νυχτερινὰ ἐνδύματα τὰ σκοτεινὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ ὁπλισθοῦμε μὲ τὴ θεϊκὴ πανοπλία τοῦ φωτός· μὲ τὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς. Νὰ πιάσουμε τὰ ὅπλα καὶ νὰ ἔχουμε διαρκὴ ἐγρήγορση.</p><p style="text-align: justify;">Ἕνα ὑπέροχο τροπάριο τοῦ σημερινοῦ Ὄρθρου μᾶς προτρέπει νὰ πολεμήσουμε «ὡς τεῖχος ἄρρηκτον κατέχοντες τὴν πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην· ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν»· πίστη, προσευχή, ἐλεημοσύνη καὶ νηστεία. Αὐτὴ εἶναι ἡ πανίσχυρη πνευματικὴ πανοπλία μας! Μὲ αὐτὴ μᾶς ἐνδύει ἡ Ἐκκλησία μας τὶς ἡμέρες αὐτές, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὶς ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου.</p><p style="text-align: justify;">Ἂς μὴ μᾶς ἐπηρεάζει τὸ βαθὺ σκοτάδι ποὺ μᾶς περιβάλλει καὶ φαίνεται νὰ κυριαρχεῖ στὸν κόσμο. Ἂς πιάσουμε τὰ ὅπλα κι ἂς ὁρμήσουμε μὲ γενναιότητα στὴν πνευματικὴ μάχη, γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ἀπολαύσουμε τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, τοῦ πνευματικοῦ Ἡλίου, στὴν ἀνέσπερη ἡμέρα τῆς Βασιλείας του.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://www.osotir.org/2024/03/11/opla-fotos-apostoliko-anagnosma-kuriak%e1%bf%86s-17-martiou-2024/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-3023502338399462242024-03-15T11:08:00.003+02:002024-03-15T11:23:30.782+02:00<p style="text-align: justify;"> Κυριακή 17η Μαρτίου 2024</p><p style="text-align: justify;">Κυριακή Τυρινῆς.</p><p style="text-align: justify;">(Ματθ. 6, 14 – 21).</p><p style="text-align: justify;">«...μή φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων» (Ματθ. 6, 18)</p><p style="text-align: justify;">Ἀποχαιρετοῦμε σήμερα τά ἀρτύσιμα ἐδέσματα καί ξεκινοῦμε, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τόν ὄμορφο ἀγώνα τῆς νηστείας. Ὁ κόσμος δέν γνωρίζει τή σημασία τῆς σημερινῆς ἡμέρας. Νομίζει πώς σήμερα πρέπει νά ξεφαντώσει, νά κρυφτεῖ πίσω ἀπό τίς μάσκες, νά κάνει ἀκρότητες, νά χαρεῖ μέ μία χαρά φτηνή, πρόστυχη, περαστική, ἐπιδερμική. Πολλοί ἄνθρωποι μεταμορφώνονται σήμερα, ἀλλά ὄχι ὅπως τούς θέλει ὁ Θεός. Μεταμορφώνονται ὅπως τούς θέλει ὁ διάβολος. Καταπατοῦν τήν Ἱερή Παράδοση τῆς πίστης μας, γιά νά ἀναβιώσουν κάποια ὑποτιθέμενα πολιτιστικά ἔθιμα, τά ὁποῖα, ὅμως, προσβάλλουν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο καί τήν ἀληθινή ἀνθρώπινη ἐλευθερία καί ἀξιοπρέπεια.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Ἡ Ἐκκλησία ὡς μάνα στοργική ἀγκαλιάζει ὅλα τά παιδιά της. Ἀγαπάει καί τά ἀνυπάκουα παιδιά της. Σέ ὅλους ἀνοίγει τό μονοπάτι τῆς μετάνοιας καί τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα. Σέ ὅλους ὑποδεικνύει τή διαδρομή τῆς νηστείας ὡς μία διαδρομή ἀνάβασης καί καταξίωσης. Ἡ νηστεία εἶναι τό δῶρο τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου στόν ὑπέρτατο Θεό. Εἶναι ἡ προσφορά τοῦ ἀγωνιστῆ στόν ἀγωνοθέτη Κύριο. Εἶναι αὐτό πού μποροῦμε νά προσφέρουμε στόν Χριστό ὡς δική μας θυσία γιά τή δική Του ἀγάπη καί γιά τή δική Του θυσία, πού ἐπαναλαμβάνει γιά τή σωτηρία μας. Ὁ Χριστός δέν ἔχει ἀνάγκη τή νηστεία μας. Οὔτε χάνει οὔτε κερδίζει ἀπό τό δικό μας φαγητό. Δέν γίνεται περισσότερο Θεός ἐάν νηστέψουμε. Οὔτε ἐλαττώνεται ἡ Θεότητά Του, ἐάν ἀρτυθοῦμε. Ὅπως καί νά συμπεριφερθοῦμε δέν ἔχουμε τή δυνατότητα νά προσθέσουμε ἤ νά ἀφαιρέσουμε κάτι ἀπό τόν Θεό. Τό κέρδος τῆς νηστείας εἶναι ἀποκλειστικά δικό μας. Ἐμεῖς ὠφελούμαστε ἀπό τήν ἐλεύθερη στέρηση κάποιων γεύσεων. Ἐμεῖς καθαριζόμαστε ψυχικά καί σωματικά ἀπό τή στέρηση τῶν ζωικῶν εἰδῶν διατροφῆς, τά ὁποῖα περισσότερο μᾶς φθείρουν παρά μᾶς διατρέφουν. Ἡ ἀποτοξίνωση πού ἐπιτυγχάνουμε ἀπό τή στέρηση τοῦ κρέατος καί τῶν γαλακτοκομικῶν προϊόντων εἶναι τό μεγάλο φάρμακο γιά τήν εὐρωστία τοῦ σώματος καί τοῦ πνεύματός μας. Ἡ νηστεία βάζει ἕνα φρένο στήν ὑπερκατανάλωση τῶν ζωικῶν τροφῶν, οἱ ὁποῖες εὐθύνονται γιά ὅλες σχεδόν τίς ἀνθρώπινες ἀσθένειες ἀλλά καί γιά τά περισσότερα περιβαλλοντολογικά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζει ὁ πλανήτης.</p><p style="text-align: justify;">Ἡ νηστεία, βεβαίως, γιά τόν πιστό ἄνθρωπο ἔχει κυρίως πνευματικό χαρακτήρα καί ἀνυπολόγιστο πνευματικό κέρδος. Ὁ ἄνθρωπος πού νηστεύει προσφέρει τήν ἐλεύθερη στέρηση κάποιων τροφῶν ὡς μικρή θυσία στόν ἀγαπημένο του Χριστό. Ὁ Κύριος αὐτή τήν ἐλεύθερη θυσία τοῦ πιστοῦ παιδιοῦ Του δέν πρόκειται ποτέ νά τή λησμονήσει. Τήν καταγράφει καί τήν ἀντιπροσφέρει μέ ἄπειρες εὐλογίες στόν πιστό ἐργάτη τῶν λόγων Του. Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός πώς ὁ Ἰησοῦς εἶπε ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος νά ἐλευθερωθεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπό τίς ἐνέργειες καί τό γένος τῶν δαιμόνων «εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ». Ποτέ ὁ φιλάνθρωπος Κύριος δέν θά ξεχάσει ἀκόμη καί τήν παραμικρότερη θυσία πού ἔκανε ἕνας πιστός ἀπό εὐλάβεια καί πίστη. Γι’ αὐτό καί οἱ νηστευτές μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἔφτασαν πάντοτε σέ πολύ ὑψηλά ἐπίπεδα πνευματικῆς δόξας καί ὡριμότητας.</p><p style="text-align: justify;">Ὑπάρχει, ὅμως, μία λεπτομέρεια στόν τρόπο τῆς νηστείας, πού τήν ὑπογραμμίζει ἰδιαίτερα ἔντονα σήμερα ὁ Χριστός. Ὁ Κύριος δέν μᾶς λέγει ποιά φαγητά νά τρῶμε, ὅταν νηστεύουμε.</p><p style="text-align: justify;">Δέν μᾶς λέγει ἄν θά φᾶμε λάδι ἤ ὄχι. Δέν μᾶς ὑποδεικνύει πόσες φορές θά τρῶμε τήν ἡμέρα οὔτε πότε θά τρῶμε καί ἄν θά στρώνουμε τό τραπέζι μας ἤ ὄχι. Αὐτά τά ἀφήνει στούς πνευματικούς καί στούς ἐξομολόγους νά τά κανονίσουν μέ τά πνευματικά τους παιδιά καί νά δώσουν προσωπικές ὁδηγίες, πού ταιριάζουν μέ τήν προσωπικότητα καί τίς ἰδιαίτερες συνθῆκες τοῦ καθενός. Αὐτό πού ὑπογραμμίζει σήμερα ὁ Ἰησοῦς εἶναι: «...μή φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων». Αὐτό πού ἐκτιμάει ὁ Θεός δέν εἶναι ἁπλῶς ἡ νηστεία. Εἶναι ἡ μυστική καί ἀθόρυβη νηστεία. Κατά τόν Χριστό ἡ νηστεία εἶναι μία κρυφή ἀρετή. Εἶναι ἕνας πνευματικός ἀγώνας πού δέν πρέπει νά γίνεται γνωστός ἀπό τούς ἀνθρώπους. Μᾶς λέγει ὅτι οἱ ὑποκριτές ἀγωνίζονται καί προσπαθοῦν «ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες». Ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ὑποκρισίας τους «ἀπέχουσιν τόν μισθόν αὐτῶν». Μέ τήν ἐπίδειξη πού κάνουν κερδίζουν τόν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά χάνουν τήν ἐκτίμηση τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς, ὅταν νηστεύουμε, καλούμαστε ἀπό τόν Κύριο νά περιποιούμαστε ἐξωτερικά τήν ἐμφάνισή μας, γιά νά μή φανοῦμε ὡς νηστευτές στούς ἀνθρώπους. Εἶναι πολύ κατηγορηματικός ὁ λόγος του: «...μή φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων». Διότι μόνον ὅταν ὁ Θεός δεῖ τόν κρυφό καί μυστικό πνευματικό ἀγώνα, θά ἀποδώσει τήν πλούσια εὐλογία Του φανερά καί θά δοξάσει τόν τίμιο ἀθλητή τοῦ πνεύματος.</p><p style="text-align: justify;">Βρισκόμαστε στήν ἐναρκτήρια γραμμή τοῦ πνευματικοῦ σταδίου τῆς νηστείας. Τό σκάμμα πού ἀνοίγεται μπροστά μας θά μᾶς κάνει δυνατούς ἀθλητές, ἀληθινούς μιμητές τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἁγίων, φιλότιμους πύκτες τῆς ἀρετῆς, ἀληθινούς ἐργάτες τῆς θεογνωσίας. Ἀρκεῖ αὐτή τήν προσπάθεια νά τήν κάνουμε μυστικά καί ἀθόρυβα, χωρίς διαφήμιση καί κομπασμό, χωρίς νά ξέρει κανείς τίς ἐπιδόσεις μας, χωρίς νά ἐπιζητοῦμε τόν ἀνθρώπινο ἔπαινο καί σεβασμό.</p><p style="text-align: justify;">Τότε θά δρέψουμε τούς γλυκούς καρπούς τῶν ἄπειρων δώρων τοῦ Θεοῦ, τῶν εὐλογιῶν πού ξέρει Ἐκεῖνος νά μοιράζει ἀφειδώλευτα στά παιδιά Του. Ἀμήν.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://imd.gr/wp-content/uploads/2023/12/11_17_03_2024_kyriakodromio_mer_b_Ian_Apr_2024.pdf" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-87924039856022851982024-03-15T11:04:00.002+02:002024-03-15T11:23:30.784+02:00<p style="text-align: justify;"> Κυριακή της Τυρινής, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μτθ. στ΄ 14-21 (17-03-2024)</p><p style="text-align: justify;">Πρεσβ. Χαρίτωνος Θεοδώρου</p><p style="text-align: justify;">Ξεκάθαρο το μήνυμα της παρούσας Ευαγγελικής περικοπής. Ο Θεός θέτει ως βασική προϋπόθεση συγχώρεσης των αμαρτημάτων μας να συγχωρούμε τους ανθρώπους για τα αμαρτήματα που μας έχουν κάνει. Διερωτάται όμως κανείς γιατί ο Κύριος θέτει τη δική μας συγχωρητικότητα ως προϋπόθεση της δικής μας συγχωρήσεως και σωτηρίας; Γιατί αρνείται να μας βάλει στον Παράδεισο, εάν εμείς δεν συγχωρούμε όσους μας αδίκησαν;<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Διότι ακριβώς εδώ ο σκοπός είναι να υπερθεματιστεί πόσο μεγάλη αξία έχει η συγχωρητικότητα. Το να επιστρέψουμε στην ενότητα, την αγάπη και στην μεταξύ μας ειρήνη, είναι η πρώτη νίκη μας κατά της αμαρτίας. Το να συγχωρήσω κάποιον που με έβρισε, που με έθιξε, που με υποτίμησε, που με κακολόγησε σημαίνει ότι βάζω ανάμεσα σε μένα και στον εχθρό μου την συγχώρηση που ο Χριστός, πάνω στο Σταυρό μας δίδαξε. Γι΄ αυτό κάθε φορά που φέρνουμε κατά νου τον Σταυρό του Χριστού πρέπει να μην δημιουργούνται απλά κάποια συναισθήματα λύπης και συμπόνιας για τον Κύριο, αλλά να γίνουμε λήπτες των μηνυμάτων που εκπέμπονται από την θυσία του, μηνύματα ταπείνωσης, αγάπης, υπομονής ,καρτερίας και συγχωρητικότητας .</p><p style="text-align: justify;">Στο παρών Ευαγγελικό ανάγνωσμα εκτός από την συγχωρητικότητα ο Κύριος μας κάνει λόγο για τον διαχωρισμό των επίγειων από των επουρανίων θησαυρών καθώς και τον τρόπο τον οποίο πρέπει να νηστεύουμε. Κρίνεται επιβεβλημένο να απεγκλωβιστούμε από τον καταναλωτικό ευδαιμονισμό που καθημερινά μας πολιορκεί όλο και ποιο πολύ την υλική ευμάρεια και γενικά το αίσθημα της αύξησης αλλά και διαφύλαξης των πραγμάτων μας πάνω στην γη. Η καθημερινή μας έγνοια πρέπει να είναι η σωτηρία τη ψυχής μας και η συνεχής πνευματική εγρήγορση για την είσοδο μας μέσα στον παράδεισο.</p><p style="text-align: justify;">Μετάνοια χρειαζόμαστε και όχι πολυτελέστατα σπίτια νομιζόμενοι ότι θα ζήσουμε χίλια χρόνια, ειλικρίνεια και καλά έργα χρειαζόμαστε και όχι καταθέσεις εκατομμυρίων. Ακολουθώντας τα χνάρια της μετανοίας είναι σίγουρο ότι και εμείς θα γίνουμε ένα με τον ληστή πάνω στον σταυρό όπου πήρε το εισιτήριο του παραδείσου: «σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω». </p><p style="text-align: justify;">Και η νηστεία όμως αποτελεί δυνατό θεραπευτικό φάρμακο φτάνει όμως να την τηρούμε όπως πρέπει και κάτω από κάποιες προϋποθέσεις. Είναι και αυτή ένας τρόπος πνευματικής άσκησης που σκοπό έχει την σωτηρία της ψυχής μας. Για αρχή πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας ότι η νηστεία αφορά αποκλειστικά τον εαυτό μας και κανένα άλλο. Δηλαδή δεν ωφελεί η δημόσια επίδειξη του ότι απέχω από κάποια είδη τροφής αλλά και να επιδιώκω να δείχνω με οποιοδήποτε τρόπο ότι νηστεύω εξαντλητικά. Ο καλός πνευματικός αγώνας διεξάγεται μυστικά και να είμαστε σίγουροι όλες τις προσπάθειες μας θα τις κάνει φανερές ο Θεός πάνω στον ουρανό.</p><p style="text-align: justify;">Οι πνευματικοί θησαυροί των έργων της αγάπης μένουν αιώνιοι, ασφαλισμένοι από τον Θεό. Αιώνια και ανέκφραστη θα είναι η χαρά, η μακαριότητα. Αιώνια και απόλυτα πάντοτε αρκετή θα είναι η δόξα του ουρανού, η θέωση , η ομοίωση του ανθρώπου προς τον Θεό. Ας ακούσουμε λοιπόν και ας έχουμε ως παντοτινό μας σύνθημα την γεμάτη αγάπη προτροπή του Κυρίου μας «θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς εν ουρανώ».</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://www.imconstantias.org.cy/202479-2/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-19540912601751166932024-03-15T11:02:00.002+02:002024-03-15T11:23:30.782+02:00<p style="text-align: justify;"> Κυριακή της Τυρινής, Αποστ. Ανάγνωσμα: Ρωμ. ιγ’ 11-ιδ’ 4 (17-03-2024)</p><p style="text-align: justify;">Αρχιμ. Αυγουστίνου Κκαρά</p><p style="text-align: justify;">Εισαγωγή</p><p style="text-align: justify;">Η εβδομάδα που ακολουθεί την Κυριακή της Απόκρεω ονομάζεται της Τυροφάγου και αποτελεί το σύνδεσμο μεταξύ της περιόδου από την έναρξη του Τριωδίου (Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου) και της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής που αρχίζει την επομένη της Κυριακής της Τυροφάγου. Η ονομασία «Τυροφάγου» προήλθε από τη συνήθεια που επικράτησε, οι πιστοί να τρέφονται κατά τη διάρκεια της εβδομάδας αυτής με γαλακτοκομικά προϊόντα, αυγά και ψάρια. <span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής αυτής (Ρωμ. 13, 11-14,1-4) όπως και το ευαγγελικό ανάγνωσμα (Ματθ. 6, 14-21) έχει ως στόχο να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τη σημασία της ιερής περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στην οποία εισερχόμαστε από αύριο. Έτσι το αποστολικό ανάγνωσμα διαιρείται σε δύο μέρη. Το πρώτο περιλαμβάνει ορισμένες συστάσεις του Παύλου που αναφέρονται στη χριστιανική ζωή. Ο χρόνος της παρουσίας του Κυρίου είναι «εγγύς», γεγονός που απαιτεί εντατικότερο πνευματικό αγώνα, ώστε οι πιστοί να είναι έτοιμοι για την ώρα εκείνη. Το δεύτερο μέρος αναφέρεται στη συμπεριφορά που όφειλαν «οι δυνατοί» απέναντι στους «ασθενούντας τη πίστει», εξαιτίας της διάκρισης ορισμένων τροφών, αντίληψη που υπήρχε στην ιουδαϊκή θρησκεία.</p><p style="text-align: justify;">Σύντομη ερμηνεία περικοπής</p><p style="text-align: justify;">Ο Παύλος χωρίς να επιθυμεί να προσδιορίσει χρονικά τη δεύτερη έλευση του Χριστού, άλλωστε το απροσδιόριστο του χρόνου της δευτέρας παρουσίας το διεκήρυξε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός: «περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ει μη ο πατήρ μου μόνος» (Ματθ. 24,36), προτρέπει τους πιστούς σε εγρήγορση και αναμονή της ημέρα εκείνης. Όσο περνά ο χρόνος της παρούσας ζωής, τόσο και πλησιάζουμε προς την έλευση του Κυρίου. Η δεύτερη έλευση του Χριστού θα σημάνει την ώρα της πλήρους συμμετοχής των πιστών στο μυστήριο της σωτηρίας. Η σωτηρία αποτελεί βέβαια γεγονός από τη στιγμή της βάπτισης κάθε ανθρώπου, ωστόσο η πληρότητά της θα επέλθει με την έλευση της ημέρας του Κυρίου. Επομένως ο κάθε πιστός ζει και πορεύεται στην παρούσα ζωή, αναμένοντας την ένδοξη έλευση του Κυρίου, κατά την οποία προσδοκά να κληρονομήσει τη βασιλεία του Θεού.</p><p style="text-align: justify;">Η παρούσα ζωή παρομοιάζεται από τον Παύλο ως «νυξ», επειδή βρίσκεται υπό την επήρεια της αμαρτίας που συμβολίζεται με το σκοτάδι. Η μέλλουσα ζωή αντίστοιχα παρομοιάζεται με «ημέρα», γιατί κατ΄ αυτήν θα επικρατήσει το φως της βασιλείας του Θεού. Οφείλουν λοιπόν οι πιστοί να απορρίψουν τα «έργα του σκότους», δηλαδή την αμαρτία και να ενδυθούν «τα όπλα του φωτός», τα χαρίσματα δηλαδή του Αγίου Πνεύματος. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είναι το ένδυμα του πιστού από την ώρα της βάπτισής του. Από τη στιγμή που ο Χριστός ενοικεί μέσα στον πιστό άνθρωπο, τότε το θέλημά του συνταυτίζεται με το θέλημα του Κυρίου και άρα «τα έργα του σκότους» δεν είναι δυνατόν να συνυπάρξουν με «τα έργα του φωτός».</p><p style="text-align: justify;">Η σωτηρία του ανθρώπου στηρίζεται στην πίστη του Ιησού Χριστού, και όχι στις διάφορες τυπικές και νομικές διατάξεις. Πολλοί χριστιανοί που ανήκαν προηγουμένως στην Ιουδαϊκή θρησκεία, εξακολουθούσαν να τηρούν ορισμένες διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου. Μια από αυτές ήταν και η διάκριση των τροφών σε «καθαρές» και «ακάθαρτες». Έτσι επιδίωκαν να απέχουν από τις «ακάθαρτες» τροφές όπως το κρέας και το κρασί από φόβο μήπως επιδράσουν στην ηθική τους κατάσταση ή από την επιθυμία τους να φθάσουν σε ψηλότερα μέτρα αγιότητας από τους άλλους. Ο Παύλος κρίνοντας τα ζητήματα αυτά δευτερεύοντα ως προς την ουσία τους, συνιστά από τη μια ο καθένας να πράττει σύμφωνα με τις προσωπικές του πεποιθήσεις και από την άλλη «ασθενείς» και «δυνατοί» να αποφεύγουν τη μεταξύ τους κατάκριση, η οποία δημιουργούσε εντάσεις και φιλονικίες.</p><p style="text-align: justify;">Η κατάσταση αυτή επηρέαζε αρνητικά τις σχέσεις των χριστιανών και δημιουργούσε πρόβλημα στην ενότητα της εκκλησιαστικής κοινότητας. Οι «δυνατοί» που έτρωγαν τα πάντα ενέπαιζαν και εξουθένωναν τους «ασθενείς» που δεν έτρωγαν. Από την άλλη πλευρά οι «ασθενείς» κατέκριναν τους «δυνατούς» ως παραβάτες του νόμου. Ο Παύλος επισημαίνει ότι είναι ανεπίτρεπτο γεγονός η κατάκριση των αδελφών. Ο κάθε πιστός είναι δούλος Κυρίου και ανήκει σε αυτόν, όποια και αν είναι η πνευματική του κατάσταση. Ο καθένας «στήκει ή πίπτει τω ιδίω Κυρίω», γι΄ αυτό η κατάκριση δεν έχει θέση μεταξύ των πιστών. Ακόμα και αυτός που «πίπτει» θα σταθεί στη συνέχεια, γιατί ο Θεός έχει τη δύναμη να τον ανορθώσει. Επομένως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει τον άλλο, έστω και αν έχει πέσει, έστω και αν ζει μέσα στην αμαρτία και την αμετανοησία, γιατί πάντοτε υπάρχει η δυνατότητα της ανόρθωσής του με την σωστική παρέμβαση του παντοδύναμου Θεού.</p><p style="text-align: justify;">Το πάθος της κατάκρισης</p><p style="text-align: justify;">Από αύριο, Καθαρά Δευτέρα, αρχίζει η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η ωραιότερη και κατανυκτικότερη περίοδος τους εκκλησιαστικού έτους. Σκοπός της περιόδου αυτής είναι η προετοιμασία των πιστών για τον εορτασμό του Πάσχα, της Λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου. Με κύριο όπλο του τη νηστεία ο κάθε πιστός εντείνει κατά την περίοδο αυτή τον πνευματικό του αγώνα, έναν αγώνα με διπλή διάσταση. Από τη μια είναι ο αγώνας για την καταπολέμηση των παθών και από την άλλη ο αγώνας για την κατάκτηση των αρετών. Άλλωστε η αληθινή νηστεία είναι η απομάκρυνση από το κακό, την αμαρτία, είναι η εγκράτεια της γλώσσας, η αποχή από το θυμό, το ψέμα, την κατάκριση κλπ. Ιδιαίτερα ευάλωτος είναι ο κάθε πιστός στο πάθος της κατάκρισης.</p><p style="text-align: justify;">Τι είναι η κατάκριση;</p><p style="text-align: justify;">Κατάκριση είναι το να κατηγορεί και να καταδικάζει κάποιος τον συνάνθρωπό του για τα διάφορα παραπτώματα και λάθη που τυχόν διέπραξε, χωρίς προηγουμένως να έχει επαρκή στοιχεία για τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτά. Η κατάκριση μπορεί να είναι ψευδής ή και άδικη, οπότε αρχίζει να καθίσταται συκοφαντία, ιδίως όταν ο κατακρινόμενος δεν είναι παρών. Η κατάκριση είναι ανελέητη, δεν περιέχει ίχνη λύπης, συμπάθειας, αγάπης και επιείκειας. Αυτός που υποκύπτει στο πάθος της κατάκρισης είναι απόλυτος και αν ακόμα αποδειχθεί ότι έχει άδικο, ο εγωισμός του δεν τον αφήνει να μετανοήσει και να ζητήσει συγγνώμη από εκείνον τον οποίον κατέκρινε.</p><p style="text-align: justify;">Η κατάκριση στην Αγία Γραφή</p><p style="text-align: justify;">Η κατάκριση του πλησίον συνεπάγεται την καταδίκη από τον Θεό εκείνου που κατέκρινε. «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε, εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν» (Ματθ. 7,1-2). Ο Ιησούς Χριστός είναι κατηγορηματικός: «μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας, για να μη σας κρίνει κι εσάς ο Θεός. Με το κριτήριο που κρίνετε θα κριθείτε και με το μέτρο που μετράτε θα μετρηθείτε». Όταν κατακρίνει κανείς τον αδελφό του χωρίς οίκτο και επιείκεια, δεν μπορεί να αναμένει καλύτερη αντιμετώπιση από τον ίδιο το Θεό.</p><p style="text-align: justify;">Η κατάκριση ως πάθος φοβερό κρύβει ταυτόχρονα εωσφορικό εγωισμό και υποκρισία. Συνεχίζει ο Ιησούς Χριστός λέγοντας: «τι δε βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς; Ή πώς ερείς τω αδελφώ σου, άφες εκβάλω το κάρφος από του οφθαλμού σου, και ιδού η δοκός εν τω οφθαλμώ σου; Υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδελφού σου» (Ματθ.7 3-5). Εκείνος που κατακρίνει χαρακτηρίζεται ως υποκριτής και ταυτίζεται με τους Φαρισαίους, οι οποίοι ήταν πολύ απαιτητικοί και κατέκριναν όσους προέβαιναν και στις πιο ασήμαντες μικροπαραβάσεις, ενώ οι ίδιοι γεμάτοι από εγωισμό δεν μπορούσαν να δουν τα δικά τους παραπτώματα. Ακόμα και τον ίδιο τον Χριστό τον κατέκριναν γιατί επιτελούσε θαύματα κατά την ημέρα του Σαββάτου. </p><p style="text-align: justify;">Η διάθεση της κατάκρισης του πλησίον παραβιάζει το κεφάλαιο της αγάπης και υποδηλώνει ότι προσέχουμε περισσότερο τα σφάλματα των άλλων, τη στιγμή που πρέπει να προσέχουμε και να κατακρίνουμε τον εαυτό μας για τα δικά μας σφάλματα. Ο Ιησούς Χριστός κατά τη διάρκεια της επί γης παρουσίας και δράσης του έδειξε μεγάλη συγκατάβαση προς τους αμαρτωλούς. Συναναστράφηκε με τελώνες, πόρνες, ληστές κλπ, ενώ απέφυγε συστηματικά και καταδίκασε δημόσια την υποκρισία των γραμματέων και φαρισαίων, οι οποίοι χωρίς ίχνος αγάπης έπαιρναν την εξουσία να κατακρίνουν και να καταδικάζουν τους ανθρώπους που παραβίαζαν κάποιες τυπικές ή ακόμα και ουσιαστικές διατάξεις του νόμου. «Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί…οδηγοί τυφλοί, οι δυιλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες!» (Ματθ. 23, 24) διακηρύττει ο Κύριος, απορρίπτοντας μετά βδελυγμίας την υποκριτική – φαρισαϊκή διάθεση κατάκρισης του πλησίον. Ο μόνος που έχει το δικαίωμα και την εξουσία να κρίνει είναι ο ίδιος ο Θεός. </p><p style="text-align: justify;">Η κατάκριση στην Πατερική γραμματεία</p><p style="text-align: justify;">Στην Πατερική γραμματεία συναντούμε πολλές αναφορές στο φοβερό πάθος της κατάκρισης, η οποία καταδικάζεται ως αντίθετη προς το κήρυγμα του Ιησού Χριστού. Ακόμα και στην περίπτωση που διαπιστώσει κανείς ότι έσφαλλε ο αδελφός του δεν έχει το δικαίωμα να τον κατακρίνει, αλλά κινούμενος από αγάπη μπορεί να τον συμβουλέψει αδελφικά. Σημειώνει χαρακτηριστικά ο ιερός Χρυσόστομος «ουδέ γαρ ονειδίζειν δει, ουδέ επεμβαίνειν, αλλά νουθετείν• ου κατηγορείν, αλλά συμβουλεύειν• ουδέ μετά απονοίας επιτίθεσθαι, αλλά μετά φιλοστοργίας διορθούν. Ου γαρ εκείνον, αλλά σαυτόν εσχάτη παραδίδως τιμωρία, μη φειδόμενος αυτού, ηνίκα αν δεήση ψηφίζεσθαι περί των πεπλημμελημένων αυτώ». Δηλαδή δεν πρέπει κανείς να κατακρίνει τον πλησίον του αλλά να μέμφεται και να κατηγορεί τον εαυτό του, εξαντλώντας την αυστηρότητά του στα δικά του παραπτώματα. Τον πλησίον του οφείλει να τον βλέπει με συγκατάβαση και επιείκεια, προσπαθώντας να τον συμβουλεύει με αγαπητική διάθεση. Και συνεχίζει ο ίδιος πατήρ: «Τι ουν; Αν πορνεύη, φησί, μη είπω, ότι κακόν η πορνεία, μηδέ διορθώσομαι τον ασελγαίνοντα; Διόρθωσον μεν, αλλά μη ως πολέμιος μηδέ ως εχθρός απαιτών δίκην, αλλ΄ ως ιατρός φάρμακα κατασκευάζων. Ουδέ γαρ είπε μη παύσης αμαρτάνοντα, αλλά μη κρίνης, τουτέστι μη πικρός γίνου δικαστής και τιμητής» (PG 57,307-321). Δεν απαγορεύεται κανείς να συμβουλέψει τον πλησίον, αλλά μάλλον απαιτείται να τον βοηθήσει να νικήσει την αμαρτία, χωρίς όμως ποτέ να επιδιώκει να γίνει ο δικαστής και ο κριτής του.</p><p style="text-align: justify;">Ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης ο συγγραφέας της «Κλίμακας» αναφέρει στο σχετικό κεφάλαιό του για την κατάκριση: «Είδα άνθρωπο που φανερά αμάρτησε, αλλά μυστικά μετενόησε. Και αυτόν που εγώ τον κατέκρινα ως ανήθικο, ο Θεός τον εθεωρούσε αγνό, διότι με την μετάνοιά του Τον είχε πλήρως εξευμενίσει. Αυτόν που σου κατακρίνει τον πλησίον, ποτέ μη τον σεβασθής, αλλά μάλλον να του ειπής: «Σταμάτησε, αδελφέ. Εγω καθημερινώς σφάλλω σε χειρότερα, και πώς μπορώ να κατακρίνω ταν άλλον»; Έτσι θα έχης δυο οφέλη, με ένα φάρμακο θα θεραπεύσης και τον εαυτό σου και τον πλησίον. Μια οδός, και μάλιστα από τις σύντομες που οδηγούν στην άφεσι των πταισμάτων, είναι το να μη κρίνωμε, εφ᾿ όσον είναι αληθινός ο λόγος του Κυρίου «μη κρίνετε, και ου μη κριθήτε» (Λουκ. στ´ 37). Όπως δεν συμβιβάζεται η φωτιά με το νερό, έτσι και η κατάκρισις με εκείνον που αγαπά την μετάνοια. Ακόμη και την ώρα του θανάτου του, αν ιδής κάποιον να αμαρτάνη, μήτε τότε να τον κατακρίνης. Διότι η απόφασις του Θεού είναι άγνωστη στους ανθρώπους. Μερικοί έπεσαν φανερά σε μεγάλα αμαρτήματα, κρυφά όμως έπραξαν πολύ μεγαλύτερα καλά. Έτσι εξαπατήθηκαν οι φιλοκατήγοροι…». </p><p style="text-align: justify;">Και συνεχίζει ο όσιος Ιωάννης: «Ας με ακούσετε, ας με ακούσετε όλοι εσείς οι κακοί κριταί των ξένων αμαρτιών. Εάν είναι αλήθεια, όπως και πράγματι είναι, ότι «εν ω κρίματι κρίνετε, κριθήσεσθε» (Ματθ. ζ´ 2), τότε ας είσθε βέβαιοι, ότι για όσα αμαρτήματα κατηγορήσαμε τον πλησίον είτε ψυχικά είτε σωματικά, θα περιπέσωμε σ᾿ αυτά. Και δεν είναι δυνατόν να γίνη διαφορετικά. Όσοι είναι αυστηροί και σχολαστικοί κριταί των σφαλμάτων του άλλου, νικώνται από αυτό το πάθος, επειδή δεν απέκτησαν ακόμη για τα ιδικά τους αμαρτήματα ολοκληρωτική φροντίδα (γνώσι) και μνήμη. Διότι όποιος αφαιρέση «το περικάλυμμα της φιλαυτίας» και ιδή με ακρίβεια τα ιδικά του κακά, για τίποτε άλλο δεν θα φροντίση πλέον στην ζωή του, αναλογιζόμενος ότι ο χρόνος της ζωής του δεν του επαρκεί για να πενθήση τις ιδικές του αμαρτίες, έστω και αν θα εζούσε εκατό έτη, και αν θα έβλεπε ολόκληρο τον Ιορδάνη ποταμό να βγαίνη από τους οφθαλμούς του ως δάκρυ».</p><p style="text-align: justify;">Είναι καταφανής λοιπόν η απόρριψη της κατάκρισης στην Πατερική γραμματεία. Η κατάκριση είναι πάθος φοβερό, που με το κάλυμμα της δήθεν υπεράσπισης του νόμου και της ηθικής τάξης μπορεί να οδηγήσει εκείνον που κατακρίνει σε φοβερές πνευματικές πτώσεις. Εκείνος που κατακρίνει τον αδελφό του για συγκεκριμένα παραπτώματα στη συνέχεια – είναι το πιθανότερο – ο ίδιος θα πέσει στα ίδια και χειρότερα παραπτώματα.</p><p style="text-align: justify;">Η ευχή του οσίου Εφραίμ του Σύρου</p><p style="text-align: justify;">Κυρίαρχη θέση στις ακολουθίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής κατέχει η προσευχή του οσίου Εφραίμ του Σύρου: «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου…». Η προσευχή αυτή, η οποία λέγεται σε κάθε ακολουθία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής συνοψίζει μέσα σε λίγες γραμμές από τη μια τα πάθη τα οποία οφείλει να πολεμήσει ο άνθρωπος: αργία, περιέργεια, φιλαρχία και αργολογία και από την άλλη τις αρετές τις οποίες πρέπει να αγωνιστεί να αποκτήσει: σωφροσύνη, ταπεινοφροσύνη, υπομονή και αγάπη. Όλα αυτά συγκεφαλαιώνονται στην τελική αίτηση της προσευχής με την οποία ζητά ο πιστός: «…δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου…». Προσεύχεται δηλαδή ο πιστός να του δώσει ο Θεός την πνευματική εκείνη όραση, ώστε να βλέπει και να αντιλαμβάνεται τα δικά του πταίσματα και να αποφεύγει την κατάκριση του πλησίον. Όμως εδώ ακριβώς κρύβεται ένας μεγάλος πειρασμός: η υπερηφάνεια. Η υπερηφάνεια είναι η πηγή του κακού, αφού ακόμα και τους Αγγέλους τους έριξε από τον ουρανό και τους μετέτρεψε σε δαίμονες. Έτσι από τη μια πρέπει να έχει κανείς την αληθινή ταπείνωση να βλέπει τα δικά του «πταίσματα» και από την άλλη να αποκρούει τον εωσφορικό εγωισμό της κατάκρισης του πλησίον. Η διάθεση αυτή όμως πρέπει να είναι ειλικρινής, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος της ψευτοευσέβειας, η οποία στην πραγματικότητα με το πρόσχημα της ταπεινοφροσύνης και της αυτομεμψίας μπορεί να οδηγήσει στη δαιμονική υπερηφάνεια.</p><p style="text-align: justify;">Επίλογος</p><p style="text-align: justify;">Η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι περίοδος πνευματικού αγώνα και κοπιώδους προσπάθειας. Η απαλλαγή από τα πάθη και η απόκτηση των αρετών είναι δύσκολη υπόθεση για έναν πιστό, αλλά όχι ακατόρθωτη. Ένα από τα ισχυρότερα όπλα του πιστού στην προσπάθεια αυτή είναι η νηστεία, η οποία αρχίζει από αύριο Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει με την Αναστάσιμη λειτουργία του Πάσχα. Ο Μέγας Βασίλειος ονομάζει τη νηστεία «όπλον προς την κατά των διαμόνων στρατιάν» και «φάρμακον αμαρτίας αναιρετικόν». Ωστόσο η νηστεία για να είναι αληθής δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην αποχή ορισμένων τροφών. Συνεχίζει ο ίδιος πατήρ: «ου μέντοι εξαρκεί καθ΄ εαυτήν η αποχή των βρωμάτων προς την επαινετήν νηστείαν, αλλά νηστεύσωμεν νηστείαν δεκτήν, ευάρεστον τω Θεώ. Αληθής νηστεία η του κακού αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους, επιορκίας. Η τούτων ένδεια νηστεία εστίν αληθής». Με αυτές λοιπόν τις προϋποθέσεις καλείται ο πιστός να εντείνει τον πνευματικό του αγώνα κατά την περίοδο αυτή, έχοντας ως στόχο του να εκδυθεί «τα έργα του σκότους» και να ενδυθεί «τα όπλα του φωτός».</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://www.imconstantias.org.cy/202480-2/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-22195745323836845522024-03-15T10:59:00.002+02:002024-03-15T11:23:30.783+02:00<p style="text-align: justify;"> ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ</p><p style="text-align: justify;">«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»</p><p style="text-align: justify;">Κυριακή της Τυρινής</p><p style="text-align: justify;">17 Μαρτίου 2024</p><p style="text-align: justify;">Κυριακή της Τυροφάγου σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί και κατά την ημέρα αυτή ολοκληρώνεται η προπαρασκευαστική περίοδος του Τριωδίου, κατά την οποία η Αγία μας Εκκλησία σταδιακά μας προετοίμαζε όχι μόνο πνευματικά αλλά και σωματικά ώστε να ξεκινήσουμε τον αγώνα μας από αύριο μέσα στο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Εισερχόμεθα με την Χάρη του Θεού σε μια περίοδο πνευματικής ασκήσεως κατά την οποία ο καθένας μας καλείται να νικήσει τα πάθη του και να προετοιμασθεί με την μετάνοια, την προσευχή, την νηστεία, την καλλιέργεια των αρετών ώστε να υποδεχθεί τα Άγια Πάθη του Κυρίου μας.</p><p style="text-align: justify;">Ξεκινάμε λοιπόν τον αγώνα μας έχοντας ένα δυνατό εφόδιο, την νηστεία. Νηστεία δεν είναι μόνο η αποφυγή των τροφών και των ποτών. Κυρίως είναι η αποφυγή των κακιών «Ἀληθής νηστεία, ἡ τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσις, ἐγκράτεια γλώσσης, θυμοῦ ἀποχή…» όπως θα ακούσουμε να μας λέει ο ιερός υμνογράφος στο Ιδιόμελο των Αποστίχων του Εσπερινού της Δευτέρας της πρώτης Εβδομάδας των Νηστειών.</p><p style="text-align: justify;">Με αυτό θέλει να μας πει η Εκκλησία ότι, δεν νηστεύει εκείνος που δεν τρώει αρτήσιμα φαγητά και συγχρόνως μένει αμετακίνητος στις κακές συνήθειες που αμαυρώνουν την ψυχή. Είναι υποκριτικό να θεωρούμε ότι νηστεύουμε όταν περιοριζόμαστε μόνο στο θέμα της τροφής και αποκλείουμε το πνευματικό μέρος της νηστείας. Αληθινή νηστεία είναι η προσπάθεια διακοπής των παθών, η απομάκρυνση από την αμαρτία, η αλλαγή των κακών συνηθειών αλλά και η εγκράτεια στους διαφόρους τομείς της καθημερινότητός μας.</p><p style="text-align: justify;">Όμως δεν αρκεί μόνο αυτό. Βασικό στοιχείο στον αγώνα μας αυτό είναι η συγχωρητικότητα. Πολύ ξεκάθαρα ο Κύριος στο ξεκίνημα μας, μάς φανερώνει τον τρόπο με τον οποίο θα πετύχουμε απ’ τον Ουράνιο Πατέρα την άφεση των παραπτωμάτων μας. Είναι γεγονός πως όταν ακούμε τη λέξη συγχωρητικότητα σκεπτόμαστε συνήθως το πόσο ευχάριστο είναι να μας κατανοούν και να μας συγχωρούν οι άλλοι. Ο Κύριος όμως, σήμερα μας υποδεικνύει, ότι βασικός και ουσιαστικός όρος για να μας συγχωρήσει ο Θεός είναι να συγχωρούμε εμείς πρώτα τους συνανθρώπους μας.</p><p style="text-align: justify;">Είναι γεγονός αδελφοί μου πως από την συγχωρητικότητα έχουμε πνευματικό όφελος. Πρώτη και μεγάλη ωφέλεια που μας χαρίζει είναι η άφεση των δικών αμαρτιών από το Θεό. Εάν εμείς είμαστε πρόθυμοι να συγχωρήσουμε τον αδελφό μας που μας έχει πικράνει, που μας έχει ενδεχομένως αδικήσει, τότε κάνουμε κατά μία έννοια πρόθυμο και τον Θεό να συγχωρήσει τις δικές μας αμαρτίες και τα δικά μας λάθη. Με αυτό τον τρόπο ανοίγουμε τον ουρανό και γινόμαστε αποδέχτες της χάριτός Του και του θείου ελέους Του.</p><p style="text-align: justify;">Στην καθημερινότητά μας περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους. Καθένας μας όμως έχει τις δικές του αδυναμίες και τα δικά του ελαττώματα. Ως εκ τούτου, είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχουν στη ζωή μας προστριβές άλλοτε σε μικρότερο βαθμό και άλλοτε σε μεγαλύτερο. Ας αναλογισθούμε όμως τι μπορεί να συμβεί αν απουσιάσει από την ζωή μας η συγχωρητικότητα. Πράγματι, αν δεν μάθουμε ως άνθρωποι να συγχωρούμε, θα βιώνουμε μια κατάσταση τραγική. Πόσες και πόσες περιπτώσεις ανθρώπων, άγευστων από τα όσα η Εκκλησία μας ανά τους αιώνες διδάσκει, δεν έχουν μάθει να συγχωρούν. Καταστάσεις θλιβερές, μέσα στην κοινωνία μας, γεγονότα δραματικά, τα οποία λαμβάνουν χώρα ακόμη και μέσα στις οικογένειες. Μέσα σε αυτό το δράμα, το φάρμακο είναι ένα, η συγχωρητικότητα.</p><p style="text-align: justify;">Είναι ένας δρόμος λοιπόν φωτεινός, ένας δρόμος καλοσύνης, στον οποίο δεν υπάρχουν όρια. Όταν ο Πέτρος ρώτησε τον Κύριο αν πρέπει επτά φορές να συγχωρέσει τον αδελφό του που αμάρτησε απέναντί του, ο Χριστός του απάντησε πως δεν πρέπει επτά φορές μόνο, αλλά εβδομήντα επτά. Έτσι η συγχώρεση αγαπητοί μου παίρνει καθολικές διαστάσεις και μόνιμη υπόσταση. Δεν φτάνει λοιπόν να συγχωρούμε μια, δυο ή δέκα φορές, αλλά το να συγχωράμε πάντα αποτελεί θεμελιακή ανάγκη για την σωτηρία μας και συγχρόνως η αλληλοσυγχώρηση θα γίνεται πηγή ειρηνικής και αρμονικής ζωής.</p><p style="text-align: justify;">Για να συγχωρέσουμε όμως πρέπει να δώσουμε μια μεγάλη μάχη με τον εγωισμό μας. Διότι ο εγωισμός είναι που μας θολώνει την σκέψη και μας κάνει να βλέπουμε τον όποιο άνθρωπο μάς έχει πικράνει ως εχθρό, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να τον συγχωρέσουμε.</p><p style="text-align: justify;">Αν προσπαθήσουμε να κατευνάσουμε τον εγωισμό μέσα μας, θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε διαφορετικά τον άνθρωπο, ο οποίος μας ζημίωσε.</p><p style="text-align: justify;">Αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή θα συγχωρούμε, πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας ανυπεράσπιστο μπροστά στην κακία και την ανηθικότητα του συνανθρώπου μας, αλλά χωρίς να μισούμε, να λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα αυτοπροστασίας μας.</p><p style="text-align: justify;">Δύσκολη υπόθεση αδελφοί μου η συγχώρεση, μας το ζητεί όμως ο Θεός και έτσι με την Χάρη Του ας προσπαθούμε καθημερινά να συγχωρούμε τα παραπτώματα των αδελφών μας, ώστε να συγχωρέσει και τα δικά μας ο Ουράνιος Πατέρας, αμήν.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://www.i-m-paronaxias.gr/paronaxia/index.php/kirigmata-n/1115-kirygmata-minos-martiou-2024" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-41116388685949098052024-03-15T10:57:00.004+02:002024-03-15T11:23:30.783+02:00<p style="text-align: justify;"> ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024</p><p style="text-align: justify;">ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ</p><p style="text-align: justify;">(Ματθ. στ΄ 14-21) (Ρωμ. ιγ΄ 11- ιδ΄ 4)</p><p style="text-align: justify;">Άφθαρτοι θησαυροί</p><p style="text-align: justify;">«Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σής και βρώσις αφανίζει»</p><p style="text-align: justify;">Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η κατανυκτικότερη περίοδος του εκκλησιαστικού έτους, της οποίας το κατώφλι δρασκελίζουμε, συνιστά μοναδική ευκαιρία, την οποία καλείται ο κάθε πιστός να αδράξει, σε μια πρόκληση πνευματικών ανατάσεων και ουράνιων μεταρσιώσεων. Στο αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας, ο απόστολος Παύλος κάνει λόγο για «καιρό ευπρόσδεκτο, καιρό μετανοίας», για να τον αξιοποιήσουμε στη βάση της ευλογημένης προτροπής του: «αποθώμεθα τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός…». Ευπρόσδεκτος καιρός, σημαίνει τον καιρό της χάριτος, την ανεπανάληπτη ευκαιρία της σωτηρίας μας. Είναι ο χρόνος κατά τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί ν’ αποκτήσει αντοχές για να διεξάγει τον αγώνα τον καλό.<span></span></p><a name='more'></a> Αν ολόκληρο το χρόνο οι πιστοί προσβλέπουν στον αγώνα της πίστεως, πολύ περισσότερο οφείλουν να εντείνουν την προσπάθεια τους κατά την ευλογημένη αυτή περίοδο, με τους τόσους σταθμούς πνευματικού ανεφοδιασμού που ξεδιπλώνει. Απαιτείται τώρα, κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ακόμα μεγαλύτερος ζήλος. Αυτό ακριβώς μάς συμβουλεύει και η μητέρα μας Εκκλησία, όταν μας λέει: «Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται…».<p></p><p style="text-align: justify;">Η πραγματική νηστεία</p><p style="text-align: justify;">Η Εκκλησία μάς προσκαλεί να εισέλθουμε στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, με την ευαγγελική περικοπή που προβάλλει σήμερα, Κυριακή της Τυρινής. Η συγκεκριμένη περικοπή προέρχεται από την «Επί του όρους ομιλία» του Κυρίου. Είναι η περικοπή που ακολουθεί αμέσως μετά την Κυριακή Προσευχή. Μάς προσκαλεί με αυτή να εγκολπωθούμε το πνεύμα της αληθινής νηστείας και να καρπωθούμε όλες εκείνες τις αρετές, που συνιστούν πραγματικό θησαυρό για την ύπαρξή μας. Μάς θυμίζει την ανταρσία του Αδάμ που επενέργησε διαβρωτικά σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Η παράβαση της εντολής του Θεού, που στο βάθος της ήταν καταστρατήγηση της νηστείας, δείχνει πόσο ο άνθρωπος περιφρόνησε την αγάπη του Δημιουργού του, μέσα από την επιθυμία του γι’ αυτοθεοποίηση, με την ανάπτυξη μιας άκρατης εγωκεντρικότητας. Είναι αυτή ακριβώς η επιθυμία που τον απομάκρυνε από την πηγή της ζωής και τον παρέδωσε στην τραγικότητα του θανάτου. Η Εκκλησία, με τη συγκεκριμένη περικοπή, αναδεικνύει το υπόβαθρο της αληθινής νηστείας, η οποία αποτελεί την αντίστροφη κίνηση από εκείνη που ακολούθησε ο Αδάμ. Προϋποθέτει όμως ν’ αποβάλουμε όλα εκείνα τα πάθη που ριζοβολούν ως καταστροφικά ζιζάνια στην ψυχή μας και δεν μάς επιτρέπουν να βιώνουμε την ελευθερία στην αυθεντική της μορφή και να δεχόμαστε την αγάπη του Θεού, με δυνατότητα να την αντιπροσφέρουμε ανόθευτα στους συνανθρώπους μας.</p><p style="text-align: justify;">Η αληθινή νηστεία, λοιπόν, είναι μια πνευματική άσκηση που καταξιώνει τον άνθρωπο και τον αναδεικνύει στις κορυφογραμμές της πνευματικότητας, ως εικόνα του Θεού, με όλη την ομορφιά και την αρχοντιά που την χαρακτηρίζει. Έχει τόσο βάθος η νηστεία, ώστε στην αυθεντική της μορφή φέρνει τον άνθρωπο σε μια αδιάκοπη κοινωνία με τον Θεό αλλά και με τους συνανθρώπους του. Η νηστεία, ως έκφραση τρόπου ζωής, καταξιώνει τον άνθρωπο να ατενίζει την κοινωνία εκείνη που υπερβαίνει τα όποια ανθρώπινα σχήματα και ιδεολογίες. Γιατί τότε αποκτά ουράνιες και αιώνιες αντοχές, αφού με τη δύναμη της αγάπης καταργείται ακόμα και ο θάνατος, ο έσχατος εχθρός μας, και απαλλάσσεται έτσι ο άνθρωπος από την τραγικότητά του. Νηστεία, σύμφωνα με την πατερική σκέψη, είναι η εκούσια στέρηση που οδηγεί τον άνθρωπο στο χώρο της αληθινής ελευθερίας και της θείας θαυματουργίας. Εκεί όπου παραδίδεται ολοκληρωτικά ως ύπαρξη στην αγάπη του Θεού. Με τη δυναμική της, απελευθερώνεται ο άνθρωπος από όλα εκείνα που τον κρατούν δέσμιο στη γη και τον αφήνουν προσκολλημένο σε επίγειους θησαυρούς «όπου σής και βρώσις τους αφανίζει».</p><p style="text-align: justify;">Αγαπητοί αδελφοί, «έφθασε καιρός, η των πνευματικών αγώνων αρχή…». Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι ο ευπρόσδεκτος καιρός που μάς χαρίζει η αγάπη του Θεού για να μας προσκαλέσει στο στάδιο των πνευματικών αγώνων, με τους οποίους καταξιωνόμαστε σε ουράνιες ενατενίσεις. Ας αδράξουμε, λοιπόν, την ευκαιρία και ας αφήσουμε την ύπαρξή μας να εναρμονισθεί με το του υμνωδού: «τον αγώνα τον καλόν αγωνίσασθαι, τον δρόμο της νηστείας εκτελέσαι, την πίστιν αδιαίρετον τηρήσαι και ακατακρίτως φθάσαι προσκυνήσαι και την αγίαν Ανάστασιν».</p><p style="text-align: justify;">Χριστάκης Ευσταθίου,</p><p style="text-align: justify;">Θεολόγος</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://churchofcyprus.org.cy/91284" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-16410842541107811062024-03-15T10:56:00.006+02:002024-03-15T11:23:30.782+02:00<p style="text-align: justify;"> ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (17.03.2023)</p><p style="text-align: justify;">ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ</p><p style="text-align: justify;">17 Μαρτίου 2024</p><p style="text-align: justify;">«ἀπό δέ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλόν καί πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ’αὐτοῦ» (Γεν. Β΄,17).</p><p style="text-align: justify;">Στήν εἴσοδο τῆς νηστείας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία θυμᾶται σήμερα τό παράπτωμα τῶν πρωτοπλάστων. Γράφει τό Ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου, «ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀπό τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίας τῶν πρωτοπλάστων Ἀδάμ καί Εὔας». Ἡ αἰτία ἦταν ἡ παρακοή στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, πού ἦταν ἐντολή νηστείας. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ, πού θεσπίζει τό θεσμό τῆς νηστείας, ἕνα θεσμό πού ἔχει τήν ἀρχή του στόν παράδεισο καί εἶναι ἴσης ἡλικίας μέ τόν ἄνθρωπο. Ἡ νηστεία εἶναι μιά πράξη λατρείας στό Θεό. Ἡ νηστεία εἶναι ἄσκηση πνευματική, εἶναι δρόμος καί τρόπος γιά νά φθάσουμε στήν ἀρετή.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Στήν Παλαιά Διαθήκη ἡ νηστεία θεωρεῖται εὐάρεστη στό Θεό. Ὅλοι οἱ Προφῆτες καί οἱ Δίκαιοι ξεκίνησαν μέ τήν νηστεία καί μέ τή νηστεία ἔλαβον οὐράνια χαρίσματα καί τή θεία βοήθεια. «Ἐταπείνουν ἐν νηστείᾳ τήν ψυχήν μου» (Ψαλμ. 34,13) ἀναφωνεῖ ὁ εἰς τύπον τοῦ ὑποφέροντος Χριστοῦ βασιλεύς Δαβίδ παρακαλώντας τόν Θεό νά τόν βοηθήσει καί νά τιμωρήσει τούς ἐχθρούς του. Ἔκλαυσε καί ἐνήστευσε ὅταν ἔμαθε γιά τό θάνατο τοῦ Ἰωνάθαν, υἱοῦ τοῦ ἐχθροῦ του Σαούλ καί τοῦ στρατοῦ του (Α΄Βασιλ. 1,12). Τό Λευϊτικό κέλευε τήρηση νηστείας, κατά τήν ἑορτή τοῦ ἐξισλαμισμοῦ (23,26). Ὁ θεόπτης Μωϋσῆς ἐνήστευσε 40 ἡμέρες πρίν ἀνέλθει στό ὅρος Σινᾶ γιά νά παραλάβει τίς Δέκα Ἐντολές (Ἐξ.24,18). Ὁ Σαμψών μέ τή νηστεία τῆς μητέρας του συνελήφθη στά σπλάχνα της (Κριτ. 13,14). Ὁ βασιλεύς Ἰωσαφάτ κηρύσσει μετάνοια ὅλου τοῦ λαοῦ, γιά νά ζητήσει τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ (Παραλειπομένων Β΄20,3). Καρπός νηστείας ἦταν καί ὁ Προφήτης Σαμουήλ, ἀφοῦ ἡ μητέρα του Ἄννα ἐνήστευσε δίνοντας τήν ὑπόσχεση νά τόν ἀφιερώσει στόν Θεό (Α΄ Βασιλ. 1,11). Ὁ Προφήτης Ἰωήλ καλεῖ σέ νηστεία ὅλο τό λαό γιά νά γλυτώσουν ὅλα τά δεινά.(1,14). Ὁ Προφήτης Ἠλίας μέ νηστεία 40 ἡμερῶν ἀξιώθηκε νά ἀντικρύσει τόν Θεό (Γ΄Βασιλ. 19, 8-18). Ὁ Προφήτης Δανιήλ ἐνήστευσε γιά 3 ἑβδομάδες (Δαν. 10,2). Οἱ κάτοικοι τῆς Νινευῆ στά χρόνια τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ ἐνήστευσαν γιά νά γλυτώσουν ἀπό τήν καταστροφή (Ἰωνᾶ 3,4). Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας ἀναφέρει ὅτι τήν νηστεία, πού ἀποδέχεται ὁ Θεός, ἔχει τή δύναμη νά ἐξαλείφει τίς ἁμαρτίες (1,13-17).</p><p style="text-align: justify;">Ἡ νηστεία ἀποτελεῖ ἕνα πανάρχαιο ἐκκλησιαστικό θεσμό. Δέν συναντᾶται μόνο στούς Ἰσραηλῖτες ἀλλά καί σέ πολλούς ἀρχαίους λαούς. Κοινή ἀντίληψή τους ἦταν ὅτι μέ τήν νηστεία ἐξευμένιζαν τούς Θεούς τους καί ἐξαγνίζονταν πνευματικά καί σωματικά.</p><p style="text-align: justify;">Στή Καινή Διαθήκη ἄς θυμηθοῦμε τή νηστεία τοῦ Τιμίου Προδρόμου (Ματθ. 3,1). Καί ὁ Θεάνθρωπος Λυτρωτής μας πρίν ξεκινήσει τή δημόσια δράση του ὁδηγήθηκε στήν ἔρημο ὅπου ἐπί 40 ἡμέρες ἐνήστευσε (Ματθ. 6,16), ἐπικυρώνοντας τό νόμο τῆς νηστείας τοῦ Πατέρα Του. Ὁ Μέγας Βασίλειος σημειώνει: «Ὁ Κύριός μας μέ τή νηστεία ὠχύρωσε τή σάρκα πού πῆρε πάνω Του γιά τή σωτηρία μας, κι ἔτσι δέχθηκε καί νίκησε τίς ἐπιθυμίες τοῦ διαβόλου. Μ’ αὐτό τόν τρόπο κι ἐμᾶς παιδαγωγοῦσε νά γυμναζώμαστε μέ τή νηστεία στούς ἀγῶνες ἐναντίον τῶν πειρασμῶν». «Μακάριοι οἱ πεινῶντες» (Ματθ.5,6) ἀναφωνεῖ τό Δεσποτικό στόμα, ὄχι γιατί θέλει νά πεινᾶνε οἱ ἄνθρωποι, οὔτε γιατί φθονεῖ τούς χορτάτους, ἀλλά γιατί ἡ ἐντολή εἶναι νά νηστεύουν. Στή θεραπεία τοῦ δαιμονιζομένου νέου ὁ Κύριός μας ἀπαντᾶ ὅτι γιά νά ἐξέλθει τό δαιμόνιο πρέπει νά ὑπάρξει προσευχή καί νηστεία (Μαρκ. 9,28). Στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων διαβάζουμε: «Χειροτονήσαντες δέ αὐτοῖς πρεσβυτέρους προσευξάμενοι μετά νηστειῶν παρέθεντο αὐτούς τῷ Κυρίῳ» (14,23). Ἡ νηστεία ἀποβλέπει στήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς. Γίνεται γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι νά προκαλέσει τόν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων. Καί τήν χαρακτηρίζει ὄχι ἡ κατήφεια ἀλλά ἡ ἱλαρότητα καί ἡ χαρά. Πρωταρχικός σκοπός τῆς νηστείας εἶναι ἡ κάθαρση καί ὁ ἐξαγιασμός μας. Ἐνῶ ἡ γαστριμαργία ἐξάπτει τό σαρκικό φρόνημα καί διεγείρει τίς ὁρμές, ἡ νηστεία ἀντίθετα μαραίνει τίς σαρκικές ἐπιθυμίες καί καταπολεμεῖ τά διάφορα πάθη τῆς ψυχῆς. Γι’αὐτό καί οἱ θεοφόροι Πατέρες μας τήν ὀνομάζουν «παθοκτόνο» καί «φάρμακον παθῶν καθαρτήριον». Ἡ νηστεία διακρίνεται σέ σωματική καί πνευματική. Στή σωματική ἔχουμε ἀποχή ὁρισμένων τροφῶν καί λιτή διατροφή. Εἶναι αὐτό πού ὁ μακάριος Παῦλος ὀνομάζει «νέκρωση» καί «σταύρωση» τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος καί τῶν ἐμπαθῶν ἐπιθυμιῶν (Κολ. 3,5 ̇ Γαλ. 5,24). Ἡ πνευματική νηστεία εἶναι ἡ νηστεία τῆς ψυχῆς τοῦ ἔσω ἀνθρώπου. Συνίσταται στήν «ἀλλοτρίωση τῶν κακῶν» καί ἀποτελεῖ τήν «ἀληθῆ νηστεία». Πέραν τούτων, καί ἀπό ἰατρικῆς σκοπιᾶς ἔχει ἡ νηστεία ἄριστα ἀποτελέσματα. Θεραπεύει. «Παχεία γαστήρ λεπτόν οὔ τίκτει νοῦν», ἔλεγον οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι. Μέ ἀφορμή αὐτά τά λόγια ὁ τῆς Καισαρείας φωστήρας, ὁ Μέγας Βασίλειος, πλέκει τό ἐγκώμιον τῆς νηστείας: «Βλέπεις τί κάνει ἡ νηστεία; Καί νόσους θεραπεύει καί ρεύματα σωματικά ξηραίνει καί δαίμονας ἐκβάλλει, καί τόν νοῦν λαμπρότερον ποιεῖ καί καρδίαν καθαράν κάι σῶμα ἡγιασμένον καί εἰς τόν θρόνον τοῦ Θεοῦ ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπον».</p><p style="text-align: justify;">Χριστιανοί μου,</p><p style="text-align: justify;">Γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἡ σημερινή ἡμέρα ἀποτελεῖ τήν ἀφετηρία τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἀναγγέλει τήν ἔναρξη μιᾶς ἱερῆς περιόδου μέ κύρια χαρακτηριστικά τήν ἄσκηση, τή μετάνοια κάι τή προσευχή. Σηματοδοτεῖ τήν ἀπαρχή τῆς εὐλογημένης νηστείας. «Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται»! Καί «οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε ἀναζωσάμενοι τόν καλόν τῆς νηστείας ἀγῶνα».</p><p style="text-align: justify;">Εὐλογημένοι ὅσοι θά θελήσουν νά εἰσέλθουν στόν πνευματικό αὐτό στίβο! Εὐλογημένοι ὅσοι θά ἀναλάβουν, μέ τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ μας, τόν καλόν ἀγῶνα τῆς νηστείας. Εὐλογημένοι ὅσοι θά νηστέψουν «σωματικῶς καί πνευματικῶς». Αὐτοί θά γευτοῦν τή λυτρωτική χαρά τοῦ Σταυροῦ. Σ’ αὐτούς ἀνῆκει τό πλήρωμα τῆς ἀναστάσιμης χαρᾶς. «Νηστεύοντες, ἀδελφοί, σωματικῶς νηστεύσωμεν καί πνευματικῶς, ἁγνίσωμεν τήν ψυχήν, τήν σάρκα καθάρωμεν ̇ νηστεύσωμεν, ὥσπερ ἐν τοῖς βρώμασιν, ἐκ παντός πάθους, τάς ἀρετάς τρυφῶντες τοῦ Πνεύματος». Ἀμήν!</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://www.imchiou.gr/index.php/poimantika/theio-kirygma-tis-kyriakis/13622-to-theio-kirygma-tis-kyriakis-tis-tyrinis-17-03-2023" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-51877594811336898032024-03-15T10:53:00.001+02:002024-03-15T11:23:30.783+02:00<p style="text-align: justify;">ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 17-3-2024 «Ο ΓΝΗΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ»</p><p style="text-align: justify;">«Ο ΓΝΗΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ»</p><p style="text-align: justify;"> Στό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῆς Τυροφάγου καί ἐν ὄψει τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὁ Κύριος λέει: «Ἄν συγχωρήσετε τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὰ παραπτώματά τους, θὰ συγχωρήσει καὶ ἐσᾶς ὁ οὐράνιος Πατέρας. Ἄν ὅμως δὲν συγχωρήσετε στοὺς ἀνθρώπους τά παραπτώματά τους, οὔτε ὁ Πατέρας σας θὰ συγχωρήσει τὰ δικά σας παραπτώματα».<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"> Ἡ ἐμπειρία τῆς συγγνώμης πού προσφέρει ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο, δημιουργεῖ μέσα του τήν αὐτονόητη ὑποχρέωση νά φέρεται καί αὐτός μέ τήν ἴδια ἐπιείκεια στόν συνάνθρωπό του.</p><p style="text-align: justify;"> «Ὅταν νηστεύετε, νά μή γίνεστε σκυθρωποί, ὅπως οἱ ὑποκριτές πού παραμορφώνουν τήν ὄψη τους γιά νά δείξουν στούς ἀνθρώπους πώς νηστεύουν. Σᾶς διαβεβαιώνω πώς ἔτσι ἔχουν κιόλας λάβει τήν ἀνταμοιβή τους.</p><p style="text-align: justify;"> Ὅταν ἡ νηστεία ἀπὸ παιδαγωγικό μέσο πνευματικῆς προόδου τοῦ χριστιανοῦ γίνεται σκοπὸς τῆς θρησκευτικῆς ζωῆς, ἤ ὅταν ἀποβλέπει στήν ἰκανοποίηση τῆς συνειδήσεως, ἤ ἀποβαίνει πιστοποιητικό γιά τήν καλή γνώμη τῶν ἄλλων γιά μᾶς, τότε δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴ γνήσια πνευματικὴ ζωή, εἶναι τύπος χωρὶς περιεχόμενο. Ἡ ἀληθινή καί εὐάρεστη στό Θεό νηστεία δέν εἶναι ἡ ἀποφυγή ὁρισμένου εἴδους τροφῶν, ἀλλά ἡ ἀπαλλαγή ἀπό πάθη καί φιλοδοξίες, ἀπό κακότητες καί πονηριές. «Ἐγκράτεια γλώσσης, θυμοῦ ἀποχή, καταλαλίας ψεύδους καί ἐπιορκίας» γράφει ὁ Μέγας Βασίλειος.</p><p style="text-align: justify;"> Καί τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τελειώνει μέ τήν στροφή τῆς προσοχῆς τοῦ ἀνθρώπου στήν συγκέντρωση θησαυρῶν αἰωνίων καί ἄφθαρτων καί ὄχι ἐπίγειων πού φθείρονται καί κινδυνεύουν νά κλαποῦν, νά ὑποτιμηθοῦν, νά χαθοῦν. «Μή μαζεύετε θησαυρούς πάνω στήν γῆ, ὅπου τούς ἀφανίζει ὁ σκόρος καί ἡ σκουριά καί ὅπου οἱ κλέφτες κάνουν διαρρήξεις καί τούς κλέβουν. Ἀντίθετα, νά μαζεύετε θησαυρούς στόν οὐρανό, ὅπου δέν τούς ἀφανίζουν οὕτε ὁ σκόρος, οὕτε οἱ κλέφτες.</p><p style="text-align: justify;"><a href="http://immaroniaskomotinis.gr/index.php/to-minyma-tis-kyriakis/item/3153-to-minyma-tis-kyriakis-tis-17-3-2024-o-gnisios-pnevmatikos-agonas" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-31267877946622157012024-03-08T11:43:00.008+02:002024-03-08T11:49:11.549+02:00<p style="text-align: justify;"> Κυριακή Απόκρεω: Της Μελλούσης Κρίσεως </p><p style="text-align: justify;">† Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom</p><p style="text-align: justify;">Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.</p><p style="text-align: justify;">Σήμερα, στὴν διαδικασία τῆς προετοιμασίας γιὰ τὴν Σαρακοστή, φθάσαμε στὸ τελευταῖο στάδιο: ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τὴν κρίση. Ἂν δώσουμε προσοχὴ σ’ αὐτό, προετοιμαζόμαστε πνευματικὰ γιὰ τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα (ἡ πνευματική μας κατεύθυνση θάναι στὸ χέρι μας), γιατί τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Συγχώρησης.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Ἡ σύνδεση μεταξὺ τῶν δύο ἡμερῶν εἶναι προφανής. Καὶ μόνο ἂν μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὴν συναίσθηση ὅ,τι ὅλοι μας κι ὁ καθένας χωριστὰ θὰ βρεθοῦμε μπροστὰ στὴν κρίση τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κρίση τοῦ ἀνθρώπου, ἂν μποροῦμε νὰ θυμηθοῦμε καὶ νὰ συνειδητοποιήσουμε σ’ ὅλο του τὸ βάθος, μ’ ἀνοιχτὴ τὴν καρδιά, στὰ σοβαρά, πόσο εἴμαστε, ὅλοι μας, ὑπόχρεοι ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, ἔχουμε ὅλοι εὐθύνη ἀπέναντι στὸν ἄλλο γιὰ κάποιο πόνο καὶ βάρος τῆς ζωῆς, τότε θὰ μᾶς φανεῖ εὔκολο, ὅταν μᾶς ζητιέται νὰ συγχωρήσουμε, ὄχι μόνο νὰ συγχωρήσουμε, ἀλλὰ σὰν ἀπάντηση σ’ αὐτὸ τὸ αἴτημα, νὰ ζητήσουμε νὰ συγχωρηθοῦμε.</p><p style="text-align: justify;">Δὲν εἶναι μόνο γιὰ ὅ,τι ἔχουμε κάνει, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅσα δὲν κάναμε, ἀπ’ αὐτὴ τὴν ἔλλειψη εὐαισθησίας τῆς ὑπευθυνότητάς μας, ἀπ ὅλα ὅσα θὰ μπορούσαμε νὰ εἴμαστε γιὰ τοὺς ἄλλους, νὰ κάνουμε γιὰ τοὺς ἄλλους, γιατί δὲν ἐκπληρώνουμε τὴν ἀνθρώπινη κλίση μας. Μποροῦμε καὶ πρέπει σ’ ὅλα τὰ ἐπίπεδα καὶ γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους κι ἀκόμα παραπέρα γιὰ ὅλο τὸν κόσμο ποὺ εἶναι δικός μας, νὰ εἴμαστε μία εὐλογία καὶ μία ἀποκάλυψη γιὰ τὰ μεγάλα, γιὰ πράγματα τόσο μεγάλα καὶ τόσο βαθιά, ποὺ οἱ ἄνθρωποι, ἐμεῖς πρῶτ’ ἀπ ὅλα, νὰ μποροῦμε νὰ συνειδητοποιοῦμε ὅτι εἴμαστε στὴν κλίμακα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἡ κλίση μας εἶναι ὄχι μόνο ἠθική, ἀλλὰ τόσο μεγάλη ὅσο κι ὁ Θεός. Ἕνας μυστικιστὴς Γερμανὸς λέει σ’ ἕνα ἀπ’ τὰ ποήματά του «εἶμαι τόσο μεγάλος ὅπως ὁ Θεός, ὁ Θεὸς εἶναι τόσο μικρὸς ὅσο ἐγώ.»</p><p style="text-align: justify;">Ἂν μποροῦμε νὰ θυμόμαστε μόνο αὐτὸ, κι αὐτὸ εἶναι ὅτι ἡ κρίση δὲν εἶναι μία στιγμὴ μόνο, τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ ἔρθουμε ἀπέναντι στὸν φόβο τῆς καταδίκης· αὐτὸ εἶναι κατὰ τὴν ἀπόλυτη ἔννοια τῆς κρίσης κάτι μεγάλο καὶ ἐμπνευσμένο. Δὲν θὰ κριθοῦμε μὲ βάση τὰ ἀνθρώπινα πρότυπα συμπεριφορᾶς καὶ κοσμιότητα. Θὰ κριθοῦμε σύμφωνα μὲ δεδομένα πέραν τῆς συνηθισμένης ἀνθρώπινης ζωῆς. Θὰ κριθοῦμε στὴν ζυγαριὰ τοῦ Θεοῦ, κι ἡ ζυγαριὰ τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη, ὄχι ἡ ἀγάπη ποὺ νιώσαμε, ἡ συναισθηματική, ἀλλὰ ἡ ἀγάπη ποὺ ζήσαμε καὶ ἐκπληρώσαμε. Τὸ γεγονὸς ὅτι θὰ κριθοῦμε, ὅτι πράγματι κρινόμαστε συνέχεια, μ’ ὅλους τοὺς τρόπους, πέρα ἀπ’ τὰ μικρότερα πρέπει μας, θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς ἀποκαλύψει τὸ ἐν δυνάμει μεγαλεῖο μας. Κι ἡ παραβολὴ ποὺ διαβάζουμε σήμερα, μπορεῖ νὰ εἰδωθεῖ ἀπὸ τόσες σκοπιές: οἱ ἄνθρωποι κρίνονται ἀπὸ τὸν Χριστό, στὴν παραβολή Του, μὲ βάση τὴν ἀνθρωπιά τους. Ὑπῆρξαν αὐτοὶ ἄνθρωποι ἢ ὄχι; Ἤξεραν πῶς ν’ ἀγαποῦν, πρῶτα μὲς τὴν καρδιά τους, ἀλλὰ καὶ μὲ πράξεις, στὸ βάθος τῶν πράξεων, γιατί ὅπως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τὸ θέτει, ὅποιος λέει, ὅτι ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ καὶ δὲν ἀγαπᾶ τὸν διπλανό του ἐνεργά, δημιουργικά, εἶναι ἕνας ψεύτης. Καὶ δὲν εἶναι ἀγάπη Θεοῦ, ἂν δὲν ἐκφράζεται σὲ κάθε λεπτομέρεια τῆς σχέσης μὲ τοὺς ἀνθρώπους συνολικὰ, ἀλλὰ καὶ μὲ κάθε πρόσωπο ξεχωριστά.</p><p style="text-align: justify;">Κι ἐπίσης, ἂς προετοιμαστοῦμε αὐτὴ τὴν ἑβδομάδα γιὰ τὸ τελευταῖο στάδιο τῆς πορείας ρωτώντας τοὺς ἑαυτούς μας ἐμπρὸς σ’ αὐτὴ τὴν θεία κρίση «εἶμαι ἄνθρωπος; Εἶμαι ἄνθρωπος μέσα μου, στὴν συμπεριφορά μου- ὄχι γενικὰ στὴν στάση μου, ἀλλὰ στοὺς τρόπους μου: εἶναι ἀνθρώπινοι οἱ τρόποι μου; Εἶναι ἡ ζωή μου μία ἔκφραση λεπτῆς, στοχαστικῆς, μὲ ὀξυδέρκεια καὶ δημιουργικότητα, καὶ κάποιες φορὲς γενναιόδωρης καὶ θυσιαστικῆς ἀγάπης; Σὰν ἀντικείμενο ἀγάπης στὸ τέστ αὐτῆς τῆς ἀγάπης, πρέπει νὰ ’ναι ὁ διπλανός μου· τὸ ν΄ ἀγαπᾶς τὸν Θεὸ ποὺ δὲν ζητᾶ τίποτα εἶναι τόσο εὔκολο.»</p><p style="text-align: justify;">Κι ἂν στὴν διάρκεια αὐτῆς τῆς ἑβδομάδας βροῦμε ποῦ ἀνήκουμε, θὰ ἔχουμε βρεῖ καὶ τὶς ἀδυναμίες καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆς κλίσης μας· ἀφοῦ εἰρηνεύσουμε μ’ ἐκείνους στοὺς ὁποίους ὀφείλουμε, ἔπειτα, ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τῆς συγχώρεσης, κι ὅταν κάποιος ἄλλος ἔχει ἀνακαλύψει τὸ δικό του χρέος πρὸς ἐμᾶς, θὰ μποροῦμε μὲ χαρὰ νὰ δώσουμε συγχώρεση κι εἰρήνη, μὲ αἴσθηση ὑπευθυνότητας καὶ μὲ μιὰ χαρὰ ποὺ χαρίζει ἡ μετάνοια.</p><p style="text-align: justify;">Ἀμήν.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://alopsis.gr/%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%cf%80%cf%8c%ce%ba%cf%81%ce%b5%cf%89-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%ba%cf%81%ce%af%cf%83%ce%b5%cf%89/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-54743396235895027892024-03-08T11:40:00.005+02:002024-03-08T11:49:11.550+02:00<p style="text-align: justify;"> 2024 ΜΑΡΤΙΟΥ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ</p><p style="text-align: justify;">Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ (Ματθ. 25, 31-46)</p><p style="text-align: justify;">†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ</p><p style="text-align: justify;">(Διασκευή ομιλίας στους Παπαδάτες 18/2/2001)</p><p style="text-align: justify;">Κριτήριο η αιώνια ζωή</p><p style="text-align: justify;">Ιδιαίτερα σήμερα, η αγία μας Εκκλησία μάς θυμίζει ότι θα έλθει πάλι ο Χριστός για να αποδώσει στον καθένα τον μισθό του, ανάλογα με τον κόπο του. Θα έλθει, όχι όπως την πρώτη φορά ταπεινός, αλλά με όλη την λάμψη της θεότητος. Και θα βρει στη γη όχι μόνο καλούς ανθρώπους, εναρέτους, πρόβατα της ποίμνης του, αλλά και κατσίκια. Και ερίφια.</p><p style="text-align: justify;">Όταν θα καθίσει στο θρόνο Του, δεξιά Του θα σταθούν οι δίκαιοι, τα πρόβατά Του. Αριστερά οι αμαρτωλοί, τα κατσίκια.</p><p style="text-align: justify;">Και ο Κύριος θα πει στους δικαίους: «Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν Βασιλείαν...».</p><p style="text-align: justify;">Γιατί ερχόμαστε στην Εκκλησία;<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Γιατί βαφτιζόμαστε;</p><p style="text-align: justify;">Γιατί δεν ζούμε ελεύθερα και άτακτα αλλά παντρευόμαστε στην Εκκλησία;</p><p style="text-align: justify;">Γιατί νηστεύουμε;</p><p style="text-align: justify;">Γιατί προσευχόμαστε;</p><p style="text-align: justify;">Γιατί αγωνιζόμαστε να μην μπουν κακοί λογισμοί και κακές διαθέσεις στην καρδιά μας;</p><p style="text-align: justify;">Γιατί θεωρούμε καταστροφή την κλεψιά, την ανηθικότητα και τόσες άλλες αμαρτίες;</p><p style="text-align: justify;">Γιατί;</p><p style="text-align: justify;">Γιατί ξέρουμε ότι αυτά δεν είναι ευάρεστα στο Θεό. Και ξέρουμε ότι εκείνη την ημέρα, θα μας αμείψει γι' αυτή την καλή προσπάθειά μας. Ξέρουμε ακόμη ότι αυτή η ζωή είναι πρόσκαιρη. Θα τελειώσει.</p><p style="text-align: justify;">Πόσοι πέρασαν πριν από μας; Πόσο έζησε ο καθένας; Πενήντα χρόνια; Εκατό; Περισσότερα; Τι ήταν; Μια σταγόνα. Η επίγεια ζωή όλων των προγόνων μας κάποια στιγμή τελείωσε.</p><p style="text-align: justify;">Τα στραγάλια δεν έχουν προτεραιότητα</p><p style="text-align: justify;">Αλλά υπάρχει η αιώνια ζωή, η οποία είναι μπροστά και μας περιμένει. Και μάλιστα εκείνη η ζωή που θα αρχίσει από την ημέρα που ο Κύριος μας, ο Ιησούς Χριστός, θα ξανάρθει στον κόσμο, για να αποδώσει στον καθένα ανάλογα με τα έργα του.</p><p style="text-align: justify;">Πόσα θα είναι εκείνα που θα αποδώσει; Εκατονταπλάσια; Χιλιαπλάσια; Εκατομμυριοπλάσια;</p><p style="text-align: justify;">Μπορεί να συγκριθεί το πρόσκαιρο με το αιώνιο;</p><p style="text-align: justify;">Μπορεί να συγκριθεί ποτέ, ας πούμε ένα παράδειγμα, ένα λουκούμι ή ένα στραγάλι με μια ευεργεσία που δίνει νόημα και κάνει ευτυχισμένη όλη τη ζωή μας;</p><p style="text-align: justify;">Υπάρχει άνθρωπος πιο κουτός στον κόσμο, γι' αυτή τη ζωή μιλάμε τώρα, από αυτόν που προτιμά το στραγάλι και το λουκούμι, από την σωστή οικοδόμηση της ζωής του πάνω στη γη;</p><p style="text-align: justify;">Πώς τότε μπορεί να είναι ποτέ μυαλωμένος ο άνθρωπος, εκείνος που προτιμάει την επίγεια ζωή, την πρόσκαιρη, από την αιώνια; Το κριτήριο που χωρίζει τους ανθρώπους σε πρόβατα και σε κατσίκια, είναι το τι έχει μέσα τους προτεραιότητα. Τι είναι το πιο σπουδαίο για τον καθένα μέσα στην καρδιά του.</p><p style="text-align: justify;">Να φάει, να πιεί, να διασκεδάσει; Ή η ψυχή του και ο Χριστός;</p><p style="text-align: justify;">Τι θεωρεί πιο μεγάλο;</p><p style="text-align: justify;">Τον κόσμο; Τον εαυτό του; Ή τον Χριστό;</p><p style="text-align: justify;">Την σάρκα του ή τον Χριστό;</p><p style="text-align: justify;">Την κοιλιά του ή την ψυχή του;</p><p style="text-align: justify;">Το πείσμα του ή το θέλημα του Θεού;</p><p style="text-align: justify;">Αυτά τα πράγματα δεν επιτρέπεται ποτέ να τα αφήνουμε να είναι συγκεχυμένες καταστάσεις. Να μην ξέρω γιατί αγωνίζομαι. Να μην ξέρω τι έχει μέσα μου προτεραιότητα. Τι είναι για μένα το μεγαλύτερο.</p><p style="text-align: justify;">Και ξαφνικά να το καταλαβαίνω όταν πια είμαι -τι κρίμα-πουλημένος στο στραβό φρόνημα και στην αμαρτία. Τότε να το καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πήγε καλά στη ζωή μου και να προσπαθώ να ελευθερωθώ και να μην μπορώ.</p><p style="text-align: justify;">Τι θα πει σκλαβιά</p><p style="text-align: justify;">Μας λέει η Αγία Γραφή:</p><p style="text-align: justify;">Είχε πάει «ο Ισραήλ», δηλαδή τα παιδιά του μεγάλου πατριάρχη Ιακώβ, στην Αίγυπτο. Τους πήρε κοντά του ο Ιωσήφ, για να τους προστατεύσει, να μην πεθάνουν από την πείνα, που τότε είχε πέσει στη γη. Πέρασαν τα χρόνια, ο Ιωσήφ πέθανε. Οι βασιλιάδες της Αιγύπτου τους μίσησαν τους Εβραίους και τους καταταλαιπώρησαν σε σκληρές δουλειές, για να τους αφανίσουν. Εκείνοι στέναζαν. Και ο Θεός έβλεπε, και άκουγε. Και εμφανίσθηκε στον προφήτη Μωυσή και του είπε:</p><p style="text-align: justify;">-Πήγαινε. Σε στέλνω εγώ να ελευθερώσεις αυτό τον λαό. Να τους πεις: Είδα την δυστυχία σας. Άκουσα τους στεναγμούς σας. Κατάλαβα τον πόνο της καρδιάς σας. Είμαι κοντά σας. Εσείς δεν με βλέπετε, αλλά είμαι κοντά σας. Τα βλέπω, τα ακούω, τα καταλαβαίνω όλα. Εγώ θα σας βγάλω από την δουλεία και θα σας πάρω σε μια γη που θα «ρέει μέλι και γάλα».</p><p style="text-align: justify;">Δουλεία είναι, το να πιστεύει ο άνθρωπος, ότι το πρώτο και το κύριο στη ζωή του, είναι η σάρκα του και το «χώμα». Τα επίγεια. Το σπίτι, το αυτοκίνητο, τα πολλά χρήματα.</p><p style="text-align: justify;">Γη που ρέει μέλι και γάλα, δηλαδή όλο γλύκα, είναι η πίστη στον Χριστό και η ελπίδα στην αιώνια ζωή, στον Παράδεισο, στη δόξα την οποία θα μας δώσει ο Χριστός όταν έλθει.</p><p style="text-align: justify;">Τι σημασία έχει αν κάποιος «δούλος του Θεού» -δεν λείπουν τα παραδείγματα- που έφυγε από την πρόσκαιρη ζωή, κοίταζε όσο ήταν εδώ «να χορτάσει τη ζωή του» από οποιοδήποτε πλευρά; Ποιά θα είναι η καζάντια του τώρα; Τι κέρδος θα έχει από εκείνα τώρα; Όλα είναι σβυσμένα και τελειωμένα. Τι είναι εκείνο που μένει;</p><p style="text-align: justify;">Ένα και μόνο: Τα καλά έργα. Η πίστη, η ευλάβεια, η αφοσίωση στο Θεό.</p><p style="text-align: justify;">Γι' αυτό λένε οι άγιοι Πατέρες μας, οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας, ότι όταν θα ρθει εκείνη η ημέρα και θα βρεθούμε κοντά στον Χριστό θα μας κρίνει με τα λόγια: «Ευ δούλε αγαθέ και πιστέ, σε λίγα ήσουνα πιστός. Έδωσες στο διψασμένο ένα ποτήρι νερό. Στον πεινασμένο λίγο ψωμί. Τον άρρωστο πήγες να τον δεις με καλωσύνη. Επειδή είναι εντολή του Θεού η καλωσύνη. Και φρόντιζες να έχεις μέσα σου το θέλημα του Χριστού το άγιο σε προτεραιότητα. Έλα να απολαύσεις εκείνα που σου ετοίμασα».</p><p style="text-align: justify;">Όχι εκπτώσεις για την ψυχή μας</p><p style="text-align: justify;">Ακούοντας αυτά τα λόγια, να εκτιμάει δηλαδή ο Χριστός σε μας το ποτήρι το νερό, την μπουκιά το ψωμί, το γλυκό χαμόγελο που παίρνουμε σαν όπλο, σαν σύντροφο και σαν συνοδό μας όταν πάμε να δούμε τον άρρωστο και κακοπαθημένο και πικραμένο, για να τον βοηθήσουμε και να τον παρηγορήσουμε...</p><p style="text-align: justify;">...βλέποντας λοιπόν τότε πώς θα βραβεύει ο Χριστός, δεν θα ελεεινολογούμε τον εαυτό μας, για το ότι δεν κάναμε χίλιες φορές περισσότερα καλά έργα για το θέλημα του Κυρίου; Για την δόξα τού Χριστού και για την ψυχή μας;</p><p style="text-align: justify;">Λέει η Αγία Γραφή, ότι ο πιο άγιος άνθρωπος που είχε μόνιμα στην καρδιά του το θέλημα του Θεού και δεν εννοούσε να κάνει από αυτό το θέλημα ούτε ρούπι παραπέρα, ήταν ο μεγάλος πατριάρχης Αβραάμ. Και διδάσκει ο άγιος Βασίλειος: Όταν θα έλθει η ημέρα εκείνη, που θα σταθούμε δεξιά και αριστερά του Χριστού, θα τρομάξουμε που θα δούμε ακόμη και τον Πατριάρχη Αβραάμ να κλαίει.</p><p style="text-align: justify;">Γιατί να κλαίει ο Αβραάμ; Γιατί δεν φρόντισε να κάνει περισσότερα καλά έργα προς χάριν και προς δόξαν του Χριστού και για την ψυχή του...</p><p style="text-align: justify;">Τότε θα καταλάβουμε τι σημασία έχει η πίστη, η ελπίδα στον Χριστό, η αγάπη, η νηστεία εις δόξαν Χριστού. Τετάρτη και Παρασκευή και την Σαρακοστή, που μετά από λίγο θα αρχίσει.</p><p style="text-align: justify;">Η εξομολόγηση των αμαρτιών μας, για να τις πετάξουμε από πάνω μας.</p><p style="text-align: justify;">Η Θεία Κοινωνία.</p><p style="text-align: justify;">Το άγιο Βάπτισμα και όλα τα καλά μας έργα.</p><p style="text-align: justify;">Τότε θα φανεί τι είναι το μεγαλείο της πίστης και τι είναι η αθλιότης του εγκόσμιου φρονήματος.</p><p style="text-align: justify;">Αυτά μας λέγει η σημερινή Κυριακή και το Ευαγγέλιο που ακούσαμε.</p><p style="text-align: justify;">Αναφέρει ένα τροπάριο: «Προκαθάρωμεν εαυτούς αδελφοί».</p><p style="text-align: justify;">Ας καθαρίσουμε τώρα που είναι καιρός τους εαυτούς μας αδελφοί με ελεημοσύνες, με καλωσύνη και με την βασίλισσα των αρετών που είναι η νηστεία και η εγκράτεια. Γιατί; Γιατί η νηστεία και η εγκράτεια μας διδάσκουν, μας κάνουν να το καταλαβαίνουμε και να το συναισθανόμαστε, ότι η ψυχή έχει προτεραιότητα από το σώμα και η αιώνια Βασιλεία του Θεού από την πρόσκαιρη ζωή.</p><p style="text-align: justify;">Γι' αυτό, και όχι από ιδιοτροπία, οι άγιοι Πατέρες όρισαν να νηστεύουμε Τετάρτη και Παρασκευή και να κάνουμε πολύ περισσότερη εγκράτεια και περισσότερες προσευχές κατά την μεγάλη Σαρακοστή. Για να ετοιμαστούμε για την Ανάσταση.</p><p style="text-align: justify;">Πώς τελειώνει το «Πιστεύω»; «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος».</p><p style="text-align: justify;">Ο μέλλων αιώνας αρχίζει με την παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τότε θα αναστηθούμε. Θα πάρουμε πάλι τούτο το σώμα, με το οποίο πάνω στη γη αγωνιστήκαμε για το καλό. Και θα δοξαστεί αυτό το σώμα, μαζί με την ψυχή, στην αιώνια Βασιλεία τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού.</p><p style="text-align: justify;">Ας ακούσουμε το μήνυμα που μας έδωσε σήμερα το άγιο Ευαγγέλιο. Και ας προσπαθήσουμε το μήνυμά αυτό, «ότι ο Θεός είναι πρώτη προτεραιότητα», να το βάλουμε βαθειά μέσα στην ψυχή μας.</p><p style="text-align: justify;">Και μετά;</p><p style="text-align: justify;">Αμέσως μετά, προτεραιότητα για μας είναι η ζωή κοντά Του. Και όχι η επίγεια ζωή. Αμήν.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://impiprevezis.gr/index.php/2012-08-15-16-26-38/2024/610-2024-martiou-10-kyriaki-tis-kriseos" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-26503109610375676612024-03-08T11:39:00.001+02:002024-03-08T11:49:11.549+02:00<p style="text-align: justify;"> ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ</p><p style="text-align: justify;">ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ</p><p style="text-align: justify;">ΤΟ «ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ»</p><p style="text-align: justify;">Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῆς Ἀπόκρεω ἀναφέρεται περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη σάν εἰκόνα τῆς κρίσεως. Παρ᾿ ὅλα αὐτά μᾶς λέει κάτι οὐσιαστικό· ὄχι γιά τόν θάνατο, τήν καταδίκη ἤ τήν σωτηρία, ἀλλά γιά τήν ζωή. Ὁ Θεός δέν ρωτάει οὔτε τούς ἁμαρτωλούς οὔτε τούς δίκαιους τίποτε σχετικά μέ τίς πεποιθήσεις τους ἤ μέ τίς λατρευτικές τους συνήθειες· αὐτό πού μετράει ὁ Κύριος εἶναι ὁ βαθμός τῆς ἀνθρωπιᾶς τους· «ἐπείνασα γάρ, καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καί ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καί συνηγάγετέ με, γυμνός καί περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καί ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καί ἤλθετε πρός με».</p><p style="text-align: justify;">Ἡ παραβολή τῆς κρίσεως θέτει σαφέστατα τό ὅτι θά κριθοῦμε γιά τήν «πολιτεία» μας, γιά τό πῶς δηλαδή ζήσαμε ἀνάμεσα στούς ἀδελφούς μας. </p><p style="text-align: justify;">Ποιός εἶναι ὁ πλησίον;<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Μέσα στήν εὐαγγελική περικοπή τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου ἀναπτύσσεται ἡ γνωστή καινοδιαθηκική κοινωνική κατηγορία τοῦ πλησίον. Μέσα στήν Ἐκκλησία ἡ ἔννοια αὐτή δέν γνωρίζει φραγμούς καί ὅρια. Πλησίον εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος. Ἐκφράζει τήν καθολική συναδέλφωση ἐν Χριστῷ. Στόν συνάνθρωπό μας διακρίνουμε τόν ἴδιο τόν Χριστό. Ἀγαπώντας τόν πλησίον μας, ἀγαπᾶμε τόν Χριστό, τοῦ Ὁποίου κάθε ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα. Μέσα στήν Ἐκκλησία ὁ πλησίον μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά ξεδιπλωθοῦμε καί νά βγοῦμε ἀπό τόν ἑαυτό μας, νά δραστηριοποιηθοῦμε στήν ἀγάπη καί νά ξεπεράσουμε τόν φόβο, πού ἔχει μέσα του τήν κόλαση, καί μετά νά περάσουμε στόν χῶρο τῆς παραδείσιας κοινωνίας. Στό πρόσωπο τοῦ ἄλλου, ὁ Χριστιανός δέν βλέπει τό κακό καί τό δαιμονικό πού μετατρέπει τήν ζωή καί τόν κόσμο σέ θάνατο, ἀλλά στό πρόσωπο τοῦ πλησίον καί μάλιστα τοῦ «ἐλάχιστου ἀδελφοῦ» βλέπει τήν ἀληθινή ζωή, τόν Χριστό καί τήν Ἀνάσταση.</p><p style="text-align: justify;">Ἡ ἀγάπη</p><p style="text-align: justify;">Σ᾿ αὐτή τήν ἔννοια τοῦ πλησίον κρύβεται καί ἡ βαθύτερη σημασία τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης. Δέν ἀγαπᾶμε κατά καθῆκον, ὅπως συνήθως λέμε. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ ἀναπνοή τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὁ φυσικός τρόπος τῆς ὑπάρξεώς του. Ἡ ἀγάπη δίνει τήν ἀληθινή ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀγαπητική δύναμη τῆς ψυχῆς, εἶναι ἡ κύρια δύναμη γιά τήν θεογνωσία.</p><p style="text-align: justify;">Ἡ ἀγάπη προέρχεται ἀπό τόν Θεό, «ὅτι ὁ Θεός ἀγάπη ἐστίν» (Α΄ Ἰωάν. 4,8). Ὁ Θεός δέν ἔχει ὅρια, γι᾿ αὐτό καί ἡ ἀγάπη εἶναι ἄπειρη καί δέν γνωρίζει μέτρο. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἐκπλήρωση ὅλου τοῦ νόμου (ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς).</p><p style="text-align: justify;">Ἡ ἀγάπη σήμερα</p><p style="text-align: justify;">Ἡ ἀλλοτρίωση πού σήμερα πραγματοποιεῖται σ᾿ ὅλες τίς μορφές τῆς ζωῆς εἶναι ἐνδεικτική τοῦ κόσμου πού ἔρχεται. Ἀλλά καί ἀποκαλυπτική τῆς ταυτότητας τοῦ ἀνθρώπου τοῦ αὔριο, πού ἀπό σήμερα δημιουργεῖ μιά αὐτοσυνειδησία χωρίς Θεό, χωρίς ἀγάπη καί ἐνάντια σέ κάθε ἔννοια κοινότητας καί κοινωνίας προσώπων.</p><p style="text-align: justify;">Ἡ μόνη διέξοδος εἶναι ἡ ἐκκλησιαστική ζωή καί πράξη, ἡ μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Γιατί ἡ ζωή μας στόν ὀρθόδοξο χῶρο εἶναι προέκταση τῆς λατρείας. Εἶναι «λειτουργία μετά τήν Λειτουργία».</p><p style="text-align: justify;">Ἄν ἡ ζωή μας δέν εἶναι ἄμεσα καί ὀργανικά συνδεδεμένη μέ τήν λατρεία, ἄν δέν εἶναι εὐχαριστία καί δοξολογία, δέν μπορεῖ νά ὀνομάζεται ὀρθόδοξη ζωή. Τότε ἀποδεικνύεται ὅτι καί ἡ κοινωνική μας ζωή δέν εἶναι παρά ἐξωτερική συμβατικότητα, τυπική καί ἀνούσια, πού ἀποβαίνει «εἰς κρῖμα καί κατάκριμα καί ὄχι εἰς σωτηρίαν».</p><p style="text-align: justify;">Σ᾿ ἕνα ἀρχαῖο ἐκκλησιαστικό κείμενο διαβάζουμε ὅτι «ἐκεῖνος πού ἐξαρπάζει μιά ψυχή ἀπό τήν ἀνάγκη καί τά δεινά, τήν στέρηση καί τά βάσανα, στά ὁποῖα βρίσκεται, αὐτός προορίζει στόν ἑαυτό του μεγάλη χαρά. Ὅπως καί ἀντίθετα, ἐκεῖνος πού γνωρίζει τήν συμφορά τοῦ ἀνθρώπου πού βρίσκεται σέ κάθε εἴδους ἀνάγκη καί δέν τόν ἐξαρπάζει ἀπ᾿ αὐτήν τήν κατάσταση, αὐτός διαπράττει μεγάλη ἁμαρτία καί γίνεται ἔνοχος γιά τήν ἀπώλειά του. Μιά ἄρνηση ἤ ἀναβολή αὐτῆς τῆς στάσης μας, στό νά πράττουμε δηλαδή τό ἀγαθό στούς ἀδελφούς μας, ἔχει σάν συνέπεια νά παραμείνουμε ἔξω ἀπό τήν Βασιλεία».</p><p style="text-align: justify;">Εἴθε ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ νά αἰχμαλωτίζει τόν νοῦ μας «εἰς ἀγάπην Θεοῦ» καί τό Πανάγιο Πνεῦμα νά μᾶς χαρίζει καί νά μᾶς διδάσκει τήν ἀληθινή ἀγάπη.</p><p style="text-align: justify;">† Ὁ Φ. Ἀ.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2024/10_2024(3693).pdf" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-48291077022924625572024-03-08T11:36:00.002+02:002024-03-08T11:49:11.549+02:00<p style="text-align: justify;"> Κυριακή 10η Μαρτίου 2024</p><p style="text-align: justify;">Κυριακή Ἀπόκρεω.</p><p style="text-align: justify;">(Ματθ. 25, 31 – 46).</p><p style="text-align: justify;">«...συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τά ἔθνη, καί ἀφοριεῖ αὐτούς ἀπ’ ἀλλήλων» (Ματθ. 25, 32).</p><p style="text-align: justify;">Τήν τελειωτική πράξη τῆς ἱστορίας μᾶς περιγράφει ὁ Χριστός σήμερα στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας. Τήν πράξη μέ τήν ὁποία θά κλείσει ἡ παροῦσα πραγματικότητα καί θά ἀρχίσει ἡ ἀπέραντη αἰωνιότητα. Αὐτό τό γεγονός πρόκειται νά τό ζήσουμε ὅλοι. Ἄλλοι θά τό βιώσουμε χαρούμενα καί ἄλλοι θά τό ζήσουμε τραγικά. Κανείς δέν πρόκειται νά ἐξαιρεθεῖ ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα. Κανείς δέν πρόκειται νά ἀποκλειστεῖ ἀπό τή διαδικασία τῆς κρίσης.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Ὁ Χριστός περιγράφει αὐτό τό παγκόσμιο γεγονός πολύ ἁδρά καί λιτά: «...συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τά ἔθνη, καί ἀφοριεῖ αὐτούς ἀπ’ ἀλλήλων». Ὅλα τά ἔθνη, ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα, ὅλα τά πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων ἐκείνη τήν ἡμέρα τῆς Κρίσης θά συγκεντρωθοῦν μπροστά στόν Θεό. Ἐκείνη τήν ὥρα θά πέσουν οἱ μάσκες. Ὅταν φανερωθεῖ «ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ», ὅταν τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ κοιτάξει τά πλάσματά Του, ὅταν τό βλέμμα Του συναντήσει χωρίς ἐμπόδια ὅλα τά βλέμματα, τότε «ἀφοριεῖ αὐτούς ἀπ’ ἀλλήλων».</p><p style="text-align: justify;">Τότε θά γίνει τό τελικό ξεκαθάρισμα, θά χωριστοῦν οἱ δύο μεγάλες ὁμάδες τῶν ἀνθρώπων, θά ἐξαφανιστοῦν τά προσωπεῖα, θά λάμψουν οἱ πράξεις, θά νικήσει ἡ ἀγάπη. Ἐκείνη τήν ὥρα τῆς ἔνδοξης θεϊκῆς παρουσίας δέν θά ὑπάρξουν μεσαῖες λύσεις, δέν θά ὑπάρξουν γκρίζες ζῶνες, δέν θά συγκαλυφθεῖ τίποτε πίσω ἀπό τήν ὑποκρισία, δέν θά κρυφτεῖ τίποτε πίσω ἀπό τό ψέμα, δέν θά ὑπάρξουν ἐνδιάμεσες καταστάσεις. Ἐκείνη τήν ὥρα, πού ὁ Κύριος θά καθίσει στόν θρόνο τῆς μεγαλοσύνης Του, ὅλοι θά πάρουμε μιά ξεκάθαρη θέση ἀπέναντί Του.</p><p style="text-align: justify;">Τότε θά ὑπάρξει μόνο τό δεξιά καί τό ἀριστερά.</p><p style="text-align: justify;">Δέν θά ὑπάρξει κέντρο. Δέν θά ὑπάρξει συμβιβασμός. Τότε, μέ τή ζωή πού κάναμε, θά φανερωθεῖ ἐάν ἀγαπήσαμε τόν Χριστό ἤ ἐάν δέν Τόν ἀγαπήσαμε. Μέ τήν ἀγάπη πού δείξαμε στούς ἄλλους θά τοποθετηθοῦμε ἀπέναντι στόν Χριστό. Μέ τήν ἀγάπη πού δείξαμε στούς ἄλλους θά δείξουμε ἐάν ἀγαπήσαμε τόν Χριστό.</p><p style="text-align: justify;">Ὁ Κύριος ἐκείνη τήν ὥρα τῆς μεγάλης πανανθρώπινης συγκέντρωσης θά μᾶς κοιτάξει ὅλους μαζί καί τόν καθένα χωριστά. Τό βλέμμα Του θά τρυπήσει τήν καρδιά μας, θά σπάσει τή βιτρίνα μας, θά φωτίσει τίς πράξεις μας. Αὐτό τό βλέμμα θά εἶναι ἡ μεγάλη ζυγαριά, πού θά ζυγίσει τήν ἀγάπη τήν ὁποία δείξαμε στή ζωή μας. Ἐάν ἡ ἀγάπη πού κουβαλᾶμε ἁπλώνεται πρός ὅλους καί ἀντέχει στήν αἰωνιότητα, θά περάσουμε στά δεξιά τοῦ Σωτήρα. Ἐάν ἡ ἀγάπη δέν εἶναι τρόπος ζωῆς, ἀλλά εἶναι μόνον αἴτημα, ἐγωιστική ἐπιθυμία καί ἀτομικό ζητούμενο, θά περάσουμε στούς ἐχθρούς τοῦ Σωτήρα. Ἐκεῖνο τό βλέμμα δέν θά μᾶς κρίνει. Ἐκεῖνο τό βλέμμα θά ἀποκαλύψει τήν κατάσταση πού ἐμεῖς προετοιμάσαμε γιά τόν ἑαυτό μας. Ἡ στιγμή τῆς κρίσης εἶναι τελικά ἡ στιγμή τῆς ἀγάπης. Ἡ ὑπέρτατη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θά μετρηθεῖ μέ τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων. Ὅποιος μιμήθηκε τή θεϊκή ἀγάπη θά εἶναι ὁ φίλος, υἱός καί κληρονόμος τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος ἀπέρριψε τήν ἀγάπη καί δέν βγῆκε ἀπό τόν ἐγωισμό του, γιά νά προσφέρει στούς ἄλλους, θά εἶναι γιά πάντα μόνος, θά βασανίζεται ἀπό τήν παρουσία ἑνός Θεοῦ πού ἀντιπάθησε, ἀπό τήν ἀγάπη ἑνός Θεοῦ τόν Ὁποῖο δέν ἀγάπησε.</p><p style="text-align: justify;">Ἡ μέλλουσα κρίση ὅλων τῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι τό τέλος τῆς ἀνθρωπότητας. Εἶναι τό τέλος τῆς ἱστορίας. Εἶναι τό τέλος τοῦ χωροχρόνου, ὅπως τόν βιώνουμε τώρα. Εἶναι τό τέλος τῆς ἁμαρτίας καί τῆς κακίας τοῦ διαβόλου. Ταυτόχρονα, ὅμως, εἶναι μία νέα ἀρχή. Εἶναι ἡ ἀρχή τῆς αἰωνιότητας, τῆς ἀπέραντης καί ὑπερένδοξης Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἀνεπίστροφης μακαριότητας τῶν ἐραστῶν τοῦ Ἰησοῦ, τῆς ἀπέραντης εὐχαρίστησης τῶν καθορώντων τήν ἄρρητη ὀμορφιά τοῦ προσώπου Του.</p><p style="text-align: justify;">Ἐκείνη ἡ ἡμέρα εἶναι ἡ ἀρχή μιᾶς πανήγυρης πού συνεχῶς θά αὐξάνει καί ποτέ δέν θά τελειώνει.</p><p style="text-align: justify;">Ζοῦμε τή σύντομη ζωή μας, χωρίς νά ξέρουμε πότε θά τελειώσει ἡ διαδρομή μας πάνω σ’ αὐτή τή γῆ. Στόν ἐλάχιστο χρόνο πού ἀναπνέουμε, προλαβαίνουμε νά χαρίσουμε τήν ἀγάπη ἀφειδώλευτα πρός τούς ἀδελφούς μας πού τήν περιμένουν. Προλαβαίνουμε νά δοῦμε στά πρόσωπά τους τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.</p><p style="text-align: justify;">Ἐάν ἀγαπήσουμε τούς ταπεινούς καί περιφρονημένους, ἐάν συμπαρασταθοῦμε καί βοηθήσουμε τούς ἀναγκεμένους, ἐάν προσφέρουμε ὅ,τι μποροῦμε στούς πληγωμένους, τότε φορτωνόμαστε μέ τό καλύτερο ἐφόδιο γιά τήν αἰωνιότητα.</p><p style="text-align: justify;">Καταθέτουμε τό καλύτερο καταπίστευμα γιά τό μέλλον μας. Στολίζουμε μέ τόν ὡραιότερο τρόπο τό πρόσωπό μας, γιά νά δεχτοῦμε τό βλέμμα τοῦ Χριστοῦ.</p><p style="text-align: justify;">Σήμερα ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει ὅτι τήν ἔσχατη ἡμέρα «...συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τά ἔθνη, καί ἀφοριεῖ αὐτούς ἀπ’ ἀλλήλων». Αὐτή ἡ εὐλογημένη σύναξη εἶναι ἡ προσδοκία μας. Ἡ ζωή μας εἶναι τό στάδιο στό ὁποῖο προετοιμαζόμαστε γιά τή σύναξη αὐτῆς τῆς ἔσχατης ἡμέρας. Ἐάν προετοιμαστοῦμε μέ τήν ἀγάπη καί τήν προσφορά μας πρός τούς ἄλλους, τότε ἐκείνη ἡ ἔσχατη ἡμέρα θά γίνει ἡ πρώτη καί ἀτελεύτητη ἡμέρα τῆς σωτηρίας μας.</p><p style="text-align: justify;">Ἡ ὄγδοη καί αἰώνια ἡμέρα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Μακάρι, μέ τήν ἀγάπη πού προλαβαίνουμε νά χαρίσουμε ἀπό τώρα, νά λάβουμε τότε τή θέση μας ἀνάμεσα στούς δικαίους καί στούς ἁγίους, ἀνάμεσα στούς σωσμένους ἀδελφούς τοῦ Χριστοῦ, ὅπως εἶναι δίκαιο καί ἀληθινό καί ὅπως Ἐκεῖνος μᾶς τό δίδαξε σήμερα μέ τούς λόγους Του. Ἀμήν. </p><p style="text-align: justify;"><a href="https://imd.gr/wp-content/uploads/2023/12/10_10_03_2024_kyriakodromio_mer_b_Ian_Apr_2024.pdf" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-69674094817591936102024-03-08T11:32:00.006+02:002024-03-08T11:49:11.550+02:00<p style="text-align: justify;"> Κυριακή της Απόκρεω, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ματθ. κε΄ 31-46 (10-03-2024)</p><p style="text-align: justify;">Πρεσβυτέρου Χαρίτωνος Θεοδώρου</p><p style="text-align: justify;">Η παρούσα ευαγγελική περικοπή αναφέρεται στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Ο Χριστός μας προτρέπει σε έργα αγάπης που θα αποτελέσουν κριτήρια εισδοχής μας στην αιώνια ζωή. Αυτά που θα συμβούν κατά τη Δευτέρα Παρουσία του ο Χριστός, τα αποκαλύπτει με τον παραβολικό λόγο του βοσκού που ξεχωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια (κατσίκια). Ασύγκριτα λαμπρότερος από ότι έλαμψε στο όρος της Μεταμορφώσεως και συνοδευόμενος από όλα τα αγγελικά τάγματα, θα καθίσει ο Χριστός ως υπέρτατος κριτής στον θρόνο της κρίσεως και θα συναχθούν ενώπιον του όλα τα έθνη, όλοι οι άνθρωποι. Φυσικά θα προηγηθεί η ανάσταση των νεκρών. Τότε ο Δικαιοκρίτης Κύριος θα ξεχωρίσει τους δικαίους από τους αμετανόητους αμαρτωλούς με τόση ευκολία όση έχει ο βοσκός όταν ξεχωρίζει τα αρνιά από τα ερίφια.<span></span></p><a name='more'></a> Ο Θεός της αγάπης θα δωρίσει στους δικαίους τα ασύλληπτα αγαθά της αιώνιας ζωής, τα οποία όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος «οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν» (Α΄ Κορινθ. β΄, 9) . Ένα προς ένα θα απαριθμήσει τα καλά έργα ο Χριστός ενώπιον του ουράνιου και επίγειου κόσμου. Θα τα παρουσιάσει σαν να έγιναν σε αυτόν τον ίδιο. «Πείνασα θα πει, και μου δώσατε να φάγω. Ήμουνα ξένος που δεν είχα τόπο να μείνω και με πήρατε στο σπίτι σας. Ημίγυμνος και ρακένδυτος ήμουνα, και εσείς μου δώσατε ρούχα να ενδυθώ. Αρρώστησα και εσείς ήρθατε να με επισκεφθείτε για να μου κάνετε συντροφιά, να μου δώσετε παρηγοριά αλλά και φάρμακα. Στην φυλακή ήμουνα και ήρθατε να με δείτε. Η αγάπη σας πρέπει να αμειφθεί.»<p></p><p style="text-align: justify;"> Αντίθετα, θα κλείσει τις πόρτες του παραδείσου, θα στερήσει από την ευλογημένη παρουσία του Θεού, θα αποπέμψει στην αιώνια κόλαση τους αμετανόητους αμαρτωλούς, τους σκληρυμένους εγωπαθείς, τους ιδιοτελείς και φίλαυτους, οι οποίοι έδειξαν σκληρότητα και αναλγησία προς τους πτωχούς και τους πάσχοντες. Μπορούσαν να πράξουν το καλό στους πάσχοντες συνανθρώπους τους, όπως οι δίκαιοι, αλλά δυστυχώς απουσίαζε από την καρδία τους η αγάπη. Πως μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να συμπορευθούν με τον Θεό της αγάπης και του ελέους; Θα κτυπούν τα στήθη τους, θα θρηνούν και θα οδύρονται οι καταδικασμένοι.</p><p style="text-align: justify;"> Την Κυριακή της Απόκρεω «μνείαν ποιούμεθα της δευτέρας και αδεκάστου παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Η φράση αυτή «μνείαν ποιούμεθα» είναι παρμένη μέσα από το Συναξάριο της Κυριακής της Απόκρεω δηλαδή μέσα από το βιβλίο του Τριωδίου, που εδώ ακριβώς τονίζεται ότι η Εκκλησία μέσα από τη λατρευτική της ζωή μας προτρέπει να ζούμε σαν παρόν γεγονός για να είμαστε έτοιμοι προς απολογίαν κατά την εσχατολογική έλευση του Κυρίου. Στα Ευαγγέλια (Ματθ. κεφ. 25) γίνεται αναφορά στην «βασιλεία» και στο «πυρ το αιώνιον». Στην περικοπή αυτή, που διαβάζεται την Κυριακή της Απόκρεω, «βασιλεία» είναι ο κατά Θεόν προορισμός του ανθρώπου. Το «πυρ» είναι «ητοιμασμένον» για τον διάβολο και τους αγγέλους του (δαίμονες), κατάσταση ή αν θέλουμε καλύτερα μπορούμε να πούμε επιλογή την οποία δεν θέλησε ο Θεός, αλλά υπαίτιοι είναι αυτοί που δεν δείχνουν ίχνος μετάνοιας. Η «βασιλεία» είναι «ητοιμασμένη» για τους πιστούς στο θέλημα του Θεού. Η «Βασιλεία» είναι ο παράδεισος, ενώ το «πυρ» το αιώνιο είναι η κόλαση («κόλασις αιώνιος», στ.46). Στην αρχή της ιστορίας ο Θεός είχε καλέσει τους πρωτόπλαστους στον παράδεισο, δηλαδή στην κοινωνία με την άκτιστη Χάρη Του. Στο τέλος της ιστορίας ο άνθρωπος αντιμετωπίζει το αποτέλεσμα των επί γης επιλογών του, τον παράδεισο ή την κόλαση. Άξιο προσοχής είναι ότι στον παράδεισο και την κόλαση θα «πάνε» αμαρτωλοί, Στον μεν παράδεισο όμως μετανοημένοι αμαρτωλοί και στην κόλαση οι αμετανόητοι, οι σκληρόκαρδοι και ασεβείς.</p><p style="text-align: justify;"> Να τονίσουμε ότι παράδεισος και κόλαση δεν είναι δύο διαφορετικές τοποθεσίες, η εκδοχή αυτή έχει ειδωλολατρική προέλευση. Είναι δύο διαφορετικές καταστάσεις (τρόποι), και βιώνονται ως δύο διαφορετικές εμπειρίες. Ή μάλλον είναι η ίδια εμπειρία, βιούμενη διαφορετικά από τον άνθρωπο, ανάλογα με τις εσωτερικές προϋποθέσεις του. Η εμπειρία αυτή είναι η θέα του Χριστού μέσα στο άκτιστο φως της θεότητάς Του, μέσα στη «δόξα» Του. Από τη Β’ Παρουσία και σ’ όλη την ατελεύτητη αιωνιότητα, όλοι οι άνθρωποι θα βλέπουν τον Χριστό στο άκτιστο φως Του. Και τότε «εκπορεύσονται οι τα αγαθά ποιήσαντες εις ανάσταστιν ζωής, οι δε τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως» (Ιω. 5, 29). Ενώπιον του Χριστού χωρίζονται οι άνθρωποι («πρόβατα» και «ερίφια», δεξιά και αριστερά Του). Διακρίνονται δηλαδή σε δύο ομάδες. Αυτούς που βλέπουν τον Χριστό ως παράδεισο («υπέρκαλον αγλαΐαν») και αυτούς που Τον βλέπουν ως κόλαση, γιατί ο Θεός είναι «πυρ καταναλίσκον», (Εβρ.12,29). Συνεπώς, παράδεισος και κόλαση δεν είναι απλώς ανταμοιβή και τιμωρία (καταδίκη), αλλά ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε καθένας μας τη θέα του Χριστού, ανάλογα με την κατάσταση της καρδιάς μας.</p><p style="text-align: justify;"> Η στάση του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο του δείχνει κατά πόσο διακατέχεται από την αγάπη και τη φιλανθρωπία και γι αυτό αποτελεί κριτήριο της Κρίσεως κατά τη Β’ Παρουσία (Ματθ. Κεφ. 25). Δεν σημαίνει ότι παραθεωρείται η πίστη, η πιστότητα του ανθρώπου στον Χριστό. Αυτή προϋποτίθεται, διότι η στάση απέναντι στον άλλο δείχνει, αν είμαστε ειλικρινείς απέναντι στον Θεό. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρεται με σκληρούς λόγους σε εκείνους που δεν αγαπούν τους συνανθρώπους τους: «Εάν τις είπη ότι αγαπώ τον Θεόν, και τον αδελφόν αυτού μισή, ψεύστης εστίν˙ ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν ον εώρακε, τον Θεόν ον ουχ εώρακε πως δύναται αγαπάν» (Α’ Ιω. 4, 20). Οι πρώτες Κυριακές του Τριωδίου στρέφονται γύρω από τη στάση μας απέναντι στο συνάνθρωπο μας. Την πρώτη Κυριακή ο Φαρισαίος (φαινομενικά ευσεβής) δικαιώνει (αγιοποιεί) τον εαυτό του και απορρίπτει (εξουθενώνει) τον Τελώνη. Την β’ Κυριακή ο «πρεσβύτερος» αδελφός (επανάληψη του ευσεβοφανούς Φαρισαίου) λυπείται για την επιστροφή (σωτηρία) του αδελφού του. Φαινομενικά ευσεβής και αυτός, είχε νόθη ευσέβεια, που δεν γεννούσε αγάπη. Την γ’ Κυριακή (Απόκρεω) η στάση αυτή φθάνει στο κριτήριο της αιώνιας ζωής μας.</p><p style="text-align: justify;">Επίλογος</p><p style="text-align: justify;"> Ο Ιησούς Χριστός με την περικοπή αυτή της εσχατολογικής κρίσεως όλων των Εθών, μας αποκαλύπτει την αγάπη του Θεού που είναι προσφορά και χάρη προς όλους ανεξαιρέτως, χωρίς διακρίσεις. Από εμάς εξαρτάται κατά πόσο θα γίνουμε δεκτικοί της αγάπης του Θεού για να καταστούμε μέτοχοι της αιώνιας ζωής και «ευλογημένα» τέκνα του Θεού Πατέρα. Γιατί αν υπάρχει μάσα μας «το στέγνωμα της αγάπης», όπως το είπε ο ποιητής, τότε, αντί «ευλογημένοι» θα καταταχθούμε μεταξύ των «κατηραμένων». Η επιλογή και η ευθύνη είναι απόλυτα δική μας. Το αποτέλεσμα είναι συνέπεια της δικής μας ευθύνης και της δικής επιλογής.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://www.imconstantias.org.cy/202477-2/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-42722551678005477842024-03-08T11:30:00.010+02:002024-03-08T11:49:11.549+02:00<p style="text-align: justify;"> Κυριακή της Απόκρεω, Αποστ. Ανάγνωσμα: Α΄ Κορ. η’ 8 – θ’ 2 (10-03-2024)</p><p style="text-align: justify;">Ηλιάνας Κάουρα, θεολόγου</p><p style="text-align: justify;">«Διόπερ ει βρώμα σκανδαλίζει τον αδελφόν μου, ου μη φάγω κρέα εις τον αιώνα, ίνα μη τον αδελφόν μου, σκανδαλίσω».</p><p style="text-align: justify;">Κυριακή της Απόκρεω και χρονικά βρισκόμαστε όλο και πιο κοντά στην έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Το ουσιαστικό Απόκρεως προέρχεται από το ρήμα αποκρεώ που σημαίνει απέχω από τη λήψη κρέατος, δηλαδή σταματώ να τρώω κρέας. Στην Αποστολική Περικοπή της Κυριακής ο απόστολος Παύλος απευθυνόμενος προς τους Κορινθίους, εξηγεί ότι δεν είναι οι τροφές που θα καθορίσουν τη θέση τους απέναντι στο Θεό, χωρίς να εννοεί ότι πρέπει χωρίς διάκριση αυτοί που έχουν τη «γνώση» να μετέχουν σε ειδωλολατρικά τραπέζια τρώγοντας ειδωλόθυτα, κρέατα, δηλαδή κρέατα προερχόμενα από τις θυσίες τις οποίες οι εθνικοί προσέφεραν στα είδωλα, γιατί κάποιοι από τους αδελφούς μας είναι αδύνατοι στην πίστη και ενδέχεται να σκανδαλιστούν.</p><p style="text-align: justify;">Η επίδειξη της ελευθερίας<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Τα ζητήματα που θίγει ο απόστολος Παύλος με την περικοπή αυτή είναι σημαντικότατα και αφορμή ήταν η μεταξύ των Χριστιανών διχογνωμία που αφορούσε την κατανάλωση κρέατος προερχόμενου από ζώα τα οποία θυσιάζονταν στα είδωλα.</p><p style="text-align: justify;">Μια μερίδα χριστιανών υποστήριζε ότι δεν απαγορευόταν η κατανάλωση αυτών των ζώων γιατί γι αυτούς ήταν μια υλική τροφή και συμμετείχαν, χωρίς διάκριση, σε γεύματα στα οποία προσφέρονταν ειδωλόθυτα, αφού ήξεραν ότι δεν υπήρχαν οι θεοί των ειδώλων. Επίσης πίστευαν ότι τρώγοντας ειδωλόθυτα έδειχναν την ελευθερία και την ανωτερότητα της χριστιανικής πίστεως. Η στάση τους όμως αυτή προκαλούσε προβλήματα στην Εκκλησία, επειδή υπήρχε μία άλλη μερίδα Χριστιανών που υποστήριζαν ότι η κατανάλωση αυτών των κρεάτων σήμαινε την αποδοχή των θεών των ειδώλων, άρα είναι αντίθετη με τη χριστιανική πίστη και ότι όποιος έτρωγε από αυτά μολυνόταν. Η ζημιά που γινόταν στην Εκκλησία ήταν μεγάλη γιατί οι ασθενείς στην πίστη σκανδαλίζονταν και πολλοί δεν ήξεραν ποια στάση να κρατήσουν, αφού οι Χριστιανοί της πρώτης ομάδας κάνοντας αδιάκριτη χρήση και επίδειξη της ελευθερίας που τους χάρισε ο Θεός καταργούσαν με αυτή τους τη στάση την αγάπη προς τους αδελφούς τους.</p><p style="text-align: justify;">«Η ελεύθερη αγάπη και η αγαπώσα ελευθερία»</p><p style="text-align: justify;">Ο Θεός μας έδωσε την ελευθερία του τι θα φάμε και τι όχι, αφού δεν είναι η τροφή που καθορίζει τη θέση μας απέναντί του, δεν είναι η τροφή που θα μας δώσει αξία ενώπιον του. «Βρώμα ημάς ου παρίστησι τω Θεώ∙ ούτε γαρ εάν φάγωμεν περισσεύομεν, ούτε γαρ εάν μη φάγωμεν υστερούμεθα». Το όλο θέμα ήταν καθαρά πνευματικό, και οι λέξεις «περισσεύομεν» και «υστερούμεθα» δεν αναφέρονται στο σωματικό χορτασμό αλλά στην πρόοδο ή την υστέρηση των αρετών. Η βρώση των ειδωλοθύτων ήταν μόνο η αφορμή. Η ρίζα του προβλήματος ήταν οι σχέσεις των ανθρώπων με το Θεό και με τους συνανθρώπους τους, η ελευθέρια που μας έδωσε ο Θεός και πως αυτή η ελευθερία γίνεται κάποιες φορές αιτία σκανδαλισμού για τους αδελφούς μας.</p><p style="text-align: justify;">Ο απόστολος Παύλος αναγνωρίζει την ελευθερία του χριστιανού αλλά δεν αναγνωρίζει την κακή χρήση της γιατί θα γίνει πρόσκομμα για τους ασθενείς αδελφούς μας. «Βλέπετε δε μήπως η εξουσία υμών αύτη πρόσκομμα γένηται τοις ασθενούσιν» και αιτία σκανδαλισμού για τους αδελφούς μας. Δεν είναι δυνατόν η ελευθερία και η αγάπη να χωρίζονται η μία από την άλλη. Είναι ελεύθεροι οι Χριστιανοί να φάνε από τα ειδωλόθυτα. Αυτή η ελευθερία όμως συνδέεται άμεσα και με την κοινωνία αγάπης και της υπευθυνότητας μας έναντι των άλλων ανθρώπων. Δεν μπορεί συνεπώς η ελευθερία του πιστού ανθρώπου να λειτουργήσει ξέχωρα από την αγάπη του στους άλλους ανθρώπους, δεν μπορεί ελευθερία αυτή να καταργήσει την αγάπη γιατί οι δύο αυτές έννοιες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Η ελευθερία δεν υπάρχει χωρίς την αγάπη και δεν ορίζεται παρά με την αγάπη. Είμαστε πραγματικά ελεύθεροι και σεβόμαστε ειλικρινά την ελευθερία των άλλων μόνο όταν αγαπάμε ειλικρινά τους άλλους.</p><p style="text-align: justify;">Μιλώντας στο πρώτο πρόσωπο ενικού ο απ. Παύλος θέλει να τονίσει ότι και ο ίδιος θα θυσιάσει τον εαυτό του, προκειμένου ποτέ να μην γίνει αιτία σκανδαλισμού του αδελφού του. «Διόπερ ει βρώμα σκανδαλίζει τον αδελφόν μου, ου μη φάγω κρέα εις τον αιώνα, ίνα μη τον αδελφόν μου, σκανδαλίσω». Ο Απόστολος δίνει παράδειγμα θυσιαστικής αγάπης, στερώντας από τον εαυτό του όλα όσα θα σκανδάλιζαν τους αδελφούς του ακόμα και όσα επιτρέπονταν θέλοντας έτσι να τονίσει πως η αγάπη είναι πάνω από όλες τις αρετές «των συγκεχωρημένων απείχετο υπερ του μη σκανδαλίσαι, αλλ’ ότι και μετά πολλού του πόνου και του κινδύνου» (Ι. Χρυσοστόμου,Εις την Α’ προς Κορινθίους Επιστολή, Ομιλία 9,1). Πιστεύει ότι πάνω από οποιαδήποτε εξουσία ή ελευθερία είναι η ανιδιοτελής και θυσιαστική αγάπη, αφού όπως ο ίδιος γράφει αλλού, «οφείλομεν ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν» (Ρωμ. 15,1). Βάζει όριο ο απόστολος Παύλος στην ελευθερία και στην εξουσία και αυτό το όριο είναι η αγάπη προς τους άλλους. Για τον ίδιο λόγο με έμφαση λέγει αλλού: «Γέγονα τοις πάσι τα πάντα ίνα πάντως τινάς σώσω».</p><p style="text-align: justify;">Η ελευθερία των χριστιανών δεν μπορεί να αυτονομηθεί. Βρίσκει το νόημά της, όταν μπαίνει στην υπηρεσία της αγάπης. Πάνω από την ελευθερία μας οι χριστιανοί πρέπει να τοποθετούμε την ωφέλεια των αδελφών μας και την οικοδομή της Εκκλησίας. Κανόνας συμπεριφορά μας πρέπει να είναι το «μη τιθέναι πρόσκομμα τω αδελφώ ή σκάνδαλον» (Ρωμ. 14,13). Όταν χρειάζεται να είμαστε πρόθυμοι να στερηθούμε την ελευθερία μας και να θυσιάσουμε τα «δικαιώματά» μας. Η αγάπη αυτή συνεπάγεται προσφορά και θυσία του εγωτικού εαυτού μας για την προκοπή και την εν Χριστώ σωτηρία των συνανθρώπων μας. Η αγάπη κατά τον απόστολο Παύλο «ου ζητεί τα εαυτής» (Α΄ Κορ., 13,5), αλλά «πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει» (Α΄ Κορ. 13, 7) και γι αυτό και εκουσίως «υποτάσσεται» στην αδυναμία του αδελφού.</p><p style="text-align: justify;">Είναι προφανές γιατί καθορίσθηκε η ανάγνωση της αποστολικής αυτής περικοπής την Κυριακή της Απόκρεω. Σε λίγες μέρες θα αρχίσει η νηστεία. Ο απόστολος Παύλος με την αναφορά του αυτή θέτει τα πλαίσια του ήθους και της συμπεριφοράς μας όσον αφορά τη νηστεία σε συσχετισμό με τη συμπεριφορά μας απέναντι στους αδελφούς μας. Η κλήση απευθύνεται σε όλους να χρησιμοποιήσουν αυτό το πνευματικό μέσο. Αν όμως μερικοί δεν νηστεύουν δεν πρέπει να γίνονται προκλητικοί προς εκείνους που νηστεύουν και εκείνοι που νηστεύουν δεν πρέπει να υπερηφανεύονται και να κατακρίνουν εκείνους που δεν νηστεύουν. Αλλά βεβαίως το ζήτημα δεν περιορίζεται στο θέμα της κρεοφαγίας ή της νηστείας. Αυτό είναι ένα παράδειγμα μεταξύ των πολλών. Εκείνο που πρέπει να έχουμε κατά νουν ως βασική αρχή είναι η μη απολυτοποίηση των δικών μας θέσεων και επιλογών, όταν αυτές κινδυνεύουν να δημιουργήσουν διαιρέσεις και όξυνση στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους για θέματα που είναι δευτερεύοντα. Όπως ο Θεός, για παράδειγμα, θα καταργήσει και την κοιλία που δέχεται τα φαγητά, αλλά και τα ίδια τα φαγητά, έτσι και πολλά άλλα υλικά πράγματα θα καταργηθούν όταν ο άνθρωπος εισέλθει στη βασιλεία του Θεού. Και το βασικό ερώτημα είναι κατά πόσο με τη συμπεριφορά μας οικοδομούμε την κοινωνία, την οικογένεια, την Εκκλησία, τους άλλους, ή συμβάλλουμε στον σκανδαλισμό, στην καταστροφή των θεμελίων της βασιλείας του Θεού μέσα στον κόσμο μας.</p><p style="text-align: justify;">Όντως, παρόλο που σήμερα δεν υπάρχουν ειδωλόθυτα, οι σύγχρονοι άνθρωποι κινδυνεύουμε από την υποταγή στην πρακτική ειδωλολατρία. Η θεοποίηση των υλικών αγαθών και επιτευγμάτων των ανθρώπων στηρίζεται αποκλειστικά στις βιολογικές δυνάμεις και ικανότητες του ανθρώπου. Η προσωπική μας επιτυχία και ανέλιξη γίνεται με αθέμιτα μέσα και πατώντας «επί πτωμάτων». Η «Νέα Τάξη» πραγμάτων μας αναγκάζει να έχουμε ατομικές διεκδικήσεις οι οποίες στηρίζονται στην προβολή και διεκδίκηση των λεγομένων ατομικών δικαιωμάτων του ανθρώπου και τα οποία φυσικά έρχονται σε αντίθεση με όλα όσα ο απόστολος Παύλος δίδασκε προς τους Κορινθίους. Με την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής έχουμε την ευκαιρία να αναλογισθούμε την προσωπική μας πορεία και πως αυτή έρχεται σε αντίθεση με το σημερινό μήνυμα που είναι η θυσιαστική αγάπη για τους συνανθρώπους μας.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://www.imconstantias.org.cy/202478-2/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-86828082339110907252024-03-08T11:29:00.002+02:002024-03-08T11:49:11.550+02:00<p style="text-align: justify;"> ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ</p><p style="text-align: justify;">«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»</p><p style="text-align: justify;">Κυριακή της Απόκρεω</p><p style="text-align: justify;">10 Μαρτίου 2024</p><p style="text-align: justify;">Κυριακή της Απόκρεω η σημερινή αγαπητοί μου αδελφοί και η Αγία μας Εκκλησία έχει ορίσει να διαβάζεται η ευαγγελική περικοπή, στην οποία περιγράφεται μέσα από μία παραβολή που είπε ο Κύριός μας, το γεγονός της κρίσεως. Την ημέρα εκείνη δηλαδή κατά την οποία θα έρθει ο Χριστός για να ολοκληρώσει με τη δίκαιη κρίση του και με την τελευταία ένδοξη ενέργειά του το μυστήριο της θείας οικονομίας. Δεν είναι τυχαίο που κατά την σημερινή ημέρα, μετά τις δύο παραβολές του Τελώνου και του Φαρισαίου και του Ασώτου, τις οποίες μας προέβαλε η Αγία μας Εκκλησία τις δύο προηγούμενες Κυριακές, διαβάζεται η συγκεκριμένη ευαγγελική περικοπή, αφού πολύ σοφά οι Ιεροί Πατέρες, τοποθέτησαν την μνήμη της φοβεράς ημέρας της κρίσεως σήμερα, προκειμένου να υπενθυμίζει σε όλους μας, που αρκετές φορές αμελούμε την πνευματική μας ζωή, ότι ο Θεός εκτός από φιλάνθρωπος που είναι και ζητάμε το έλεός του, όπως έγινε στην περίπτωση των δύο προηγούμενων Κυριακών, είναι και Δίκαιος και κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας θα αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, καθορίζεται η εσχατολογική φάση της χριστιανικής αλήθειας. Όσα αναφέρονται σήμερα σε αυτήν, είναι εκφράσεις μεταφορικές και ανθρωποπαθείς. Ο δικαιοκρίτης Χριστός θα έρθει την ημέρα εκείνη «μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» και με την θέα του προσώπου Του θα ελκύσει εκείνους που έζησαν μια ζωή κατά το ευαγγέλιο ενώ θα αποξενώσει εκείνους που κατά την επίγεια πορεία τους έζησαν μια ζωή ξένη ως προς τα όσα διδάσκει η Αγία μας Εκκλησία. Οι πρώτοι αιωνίως θα απολαμβάνουν την θέα του προσώπου Του ενώ οι δεύτεροι θα θλίβονται μέσα στο σκοτάδι το οποίο επιφέρει η απουσία Του.</p><p style="text-align: justify;">Πολλοί είναι αυτοί, οι οποίοι αγωνιούν για το πότε ακριβώς θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Πότε θα γίνουν όλα αυτά, τα οποία μόλις αναφέραμε. Ακόμη και οι ίδιοι οι Απόστολοι, όπως διαβάζουμε στο ευαγγέλιο του Ματθαίου, όταν ο Χριστός τους μίλησε για την Δευτέρα Παρουσία, τον ρώτησαν για το πότε θα γίνουν αυτά. Όμως ο Χριστός δεν τους απεκάλυψε την ακριβή ημερομηνία, αλλά τους περιέγραψε ορισμένα προγνωστικά σημεία, τα οποία προσδιορίζουν και προαναγγέλλουν το τέλος.</p><p style="text-align: justify;">Ότι όταν θα επικρατούν στον κόσμο πόλεμοι, όταν θα υπάρχει πείνα και δυστυχία παντού, όταν σεισμοί θα ισοπεδώνουν ολόκληρες πόλεις και χωριά, όταν θα εμφανισθούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες και πολλά άλλα σημεία, τότε θα έλθει ο Χριστός για να αποδώσει δικαιοσύνη και κανείς απολύτως δεν πρόκειται να διαφύγει από την κρίση Του. Όλοι οι άνθρωποι, θα παρασταθούν μπροστά Του και οι τα αγαθά ποιήσαντες θα κληρονομήσουν την αιώνιο ζωή, οι δε τα φαύλα πράξαντες θα καταδικασθούν στην αιώνιο βάσανο.</p><p style="text-align: justify;">Βασικό κριτήριο κατά την ημέρα της κρίσεως θα είναι η κορωνίδα των αρετών, η αγάπη. Η αγάπη προ τον Θεό και τον συνάνθρωπο, διότι από την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον «ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται» (Ματθ. κβ’ 40).</p><p style="text-align: justify;">Δεν απορρίπτει ο Κύριος καμιά αρετή, αλλ’ όμως αναφέρεται στην ελεήμονα καρδιά και αυτό διότι από αυτήν εξαρτώνται όλες οι υπόλοιπες αρετές. Στο πρόσωπο κάθε αναξιοπαθούντος ανθρώπου πρέπει να βλέπουμε τον ίδιο τον Χριστό, ο οποίος έδωσε την εικόνα του σε κάθε άνθρωπο. Διαβάζουμε στο Γεροντικό «είδες τον αδελφόν σου; Είδες Κύριον τον Θεόν σου»!</p><p style="text-align: justify;">Αδελφοί μου, ο Χριστός είναι εκείνος που δίνει αξία στην αγάπη μας. Μακρυά και χωρίς τον Χριστό δεν υπάρχει σωτηρία. Αυτός είναι η πύλη, από την οποία όποιος σώζεται την περνάει και γίνεται πολίτης της Βασιλείας των ουρανών. Αν ο Χριστός περιγράφοντας την μέλλουσα κρίση, εξήρε περισσότερο τα αγαθά έργα, το έπραξε διότι ήθελε να πατάξει την ακαρπία μας και να μας διδάξει, ότι η πίστη με τα έργα σώζουν τον πιστό.</p><p style="text-align: justify;">Όλοι μας θα περάσουμε από αυτή την κρίση. Ο Κύριος θα κρίνει τις σκέψεις μας, τους διαλογισμούς μας και τις πράξεις μας και όλα τα μυστικά αμαρτήματά μας θα γίνουν φανερά. Η αλήθεια λοιπόν αυτή πρέπει να μας ωθεί συνεχώς σε αναθεώρηση της ζωής και των πράξεών μας. Η σκέψη και μόνο της ώρας εκείνης αλλά και η βεβαιότητα μέσα μας ότι αυτή η Κρίση θα πραγματοποιηθεί, μπορούν να μας βοηθήσουν ώστε καθημερινά να εργαζόμαστε τα έργα της αρετής και της αγάπης.</p><p style="text-align: justify;">Ας προσπαθούμε καθημερινά αδελφοί μου να προετοιμαζόμαστε για την ημέρα της κρίσεως ώστε να την υποδεχθούμε με αυτά τα έργα, τα έργα αγάπης και να μπορέσουμε με αυτό τον τρόπο να ατενίσουμε το πρόσωπο του φιλανθρώπου και δικαιοκρίτου Χριστού, αλλά και να αξιωθούμε να ακούσουμε την φωνή Του να μας καλεί στην Βασιλεία Του, αμήν.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://www.i-m-paronaxias.gr/paronaxia/index.php/kirigmata-n/1115-kirygmata-minos-martiou-2024" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-38219166420706809622024-03-08T11:28:00.002+02:002024-03-08T11:49:11.549+02:00<p style="text-align: justify;"> ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024</p><p style="text-align: justify;">ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ</p><p style="text-align: justify;">(Ματθ. κε΄ 31-46) (Α΄ Κορ. η΄ 8- θ’ 2)</p><p style="text-align: justify;">Η δικαιοσύνη σε φόντο αγάπης</p><p style="text-align: justify;">«Τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη»</p><p style="text-align: justify;">Τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, της Απόκρεω, όπως ονομάζεται, και η Εκκλησία ξεδιπλώνει το γεγονός της μέλλουσας κρίσης. Η ευαγγελική περικοπή της ημέρας προσφέρει τα απαραίτητα ερεθίσματα για να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι κανένας εφησυχασμός δεν χωρεί στη ζωή του. Αντίθετα, επιβάλλεται εγρήγορση και αγώνας. Αποκαλύπτει, εξάλλου, ότι στην προσφορά της αγάπης του Χριστού καθορίζεται η ποιότητα της ζωής και η κατάσταση που μπορεί να βιώνει ο άνθρωπος, είτε ως παράδεισο είτε ως κόλαση, ανάλογα με τη στάση που διαμορφώνει ο ίδιος και ακολουθεί.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Με την αποφυγή από την κρεοφαγία, η Κυριακή της Απόκρεω μάς παρακινεί ταυτόχρονα να εγκαταλείψουμε τα ψυχοκτόνα πάθη που εμφωλεύουν μέσα μας για να εισέλθουμε στο χώρο της αγάπης του Χριστού, μέσα στο γόνιμο έδαφος του οποίου καρποφορεί η αληθινή ελευθερία που τόσο εναγωνίως ψάχνει στη ζωή του ο άνθρωπος.</p><p style="text-align: justify;">Η αγάπη ως δικαιοσύνη</p><p style="text-align: justify;">Στο Σύμβολο της Πίστεως, εμφανίζεται ο Χριστός ως ο δίκαιος κριτής: «Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς…». Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι ο Κύριος δεν περιορίζεται στην απόδοση της γνωστής εκείνης δικαιοσύνης, όπως την εννοούν οι άνθρωποι, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις εμφανίζει συμπτώματα χρεοκοπίας και ελλειμμάτων. Δεν είναι μάλιστα σπάνιες οι περιπτώσεις που δεν αποτυπώνει αντί το δίκαιο, το άδικο. Η δικαιοσύνη του Χριστού, αντίθετα, θεμελιώνεται στην φανέρωση της αγάπης Του, που ενώνει τους ανθρώπους με τον Θεό και μεταξύ τους. Έτσι, η άρνηση του ανθρώπου να αποδεχθεί την προσφερόμενη σ’ αυτόν αγάπη του Θεού και κατ’ επέκταση να κινηθεί αγαπητικά και προς τον συνάνθρωπό του, συνιστά την αυτοκατάκριση και την αυτοτιμωρία του. «Αύτη δε εστιν η κρίσις, ότι το φως ελήλυθεν και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φως».</p><p style="text-align: justify;">Όταν, λοιπόν, ο άνθρωπος δεν είναι δεκτικός αυτού του τεράστιου αγαθού που εκπέμπει η θεϊκή αγάπη, τότε βυθίζεται στα σκοτάδια της αμαρτίας, τα οποία στην καθημερινή ζωή μεταφράζονται σε πάθη, εγωισμούς, αδικίες, κακίες κ.α. Επιλέγει ο ίδιος ουσιαστικά να εγκαταλείπει ασπλάχνως τον εαυτό του στην οδύνη της κόλασης.</p><p style="text-align: justify;">Το κριτήριο της αγάπης</p><p style="text-align: justify;">Η αγάπη του Χριστού που προσφέρεται απεριόριστα στον άνθρωπο, φανερώνει το μεγαλείο του και ειδικότερα εστιάζει στην κατ’ εικόνα Θεού δημιουργία του. Αποκαλύπτει τη συγγένειά μας με το Πρόσωπό Του. Γι’ αυτό άλλωστε στην περικοπή της ημέρας ταυτίζει τον Εαυτό Του «ενί των αδελφών Του των ελαχίστων». Όταν ο Χριστός, λοιπόν, επιβραβεύει αυτούς που του έδωσαν να φάει, να πιει, να ενδυθεί, δεν περιορίζεται σε κάποια απλά ανθρωπιστικά στοιχεία που ασφυκτιούν σε μια στείρα ηθικολογία και συναισθηματολογία. Φανερώνει την υπέρτατη αλήθεια της σωτηρίας μας, που είναι ο παράδεισος. Δίνει τη διάσταση του μεγαλείου μιας αλληλοπεριχώρησης και κοινωνίας προσώπων που σφυρηλατεί το μυστήριο της ζωής του Θεού στους ανθρώπους.</p><p style="text-align: justify;">Η άλλη όψη αποκαλύπτεται στο πρόσωπο εκείνων που αρνούνται την αγάπη του Θεού. «Επείνασα γαρ, και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν…». Κατ’ αναλογία, η άρνηση εδώ της αγάπης δεν συνιστά μια απλή απόρριψη, αλλά οντολογική απομάκρυνση από την ίδια τη ζωή που είναι ο Χριστός. Έτσι, η άρνηση της αγάπης του Θεού μεταβάλλει τη διακονία, την προσφορά και την θυσία σε φιλαυτία, εγωισμό, αυτάρκεια, ατομικισμό κ.α. Πρόκειται τελικά και στην μια και στην άλλη περίπτωση για επιλογή του ιδίου του ανθρώπου αν θα εισέλθει στην τροχιά της ζωής ή του θανάτου, του παραδείσου ή της κόλασης. Δεν πρόκειται, βέβαια, για καταδίκη που προέρχεται από τον Θεό, αλλά ουσιαστικά γι’ αυτοκαταδίκη.</p><p style="text-align: justify;">Αγαπητοί αδελφοί, η σημερινή περικοπή δεν ενσπείρει φόβο και πανικό στον άνθρωπο, αλλά συνιστά την πιο ισχυρή πρόσκληση γι’ αυτόν, προκειμένου ν’ αφήσει ελεύθερη την καρδιά του για να εισέλθει η Χάρη του Θεού, ως καρπός της αυθεντικής αγάπης και να πλημμυρίσει όλη την ύπαρξή του. Τότε θα είναι σε θέση να βλέπει στο πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου του τον ίδιο τον Χριστό και να έχει «καλήν απολογίαν επί του φοβερού βήματός Του». Γι’ αυτό όταν η Εκκλησία μας σήμερα, Κυριακή της Απόκρεω, θυμάται την Δευτέρα και Αδέκαστη Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, μάς προσκαλεί να βιώσουμε στο παρόν την αγάπη στην κάθετη και οριζόντια μορφή της και ν’ ατενίσουμε τους πνευματικούς ορίζοντες της αιωνιότητας. Ας αδράξουμε, λοιπόν, την κορυφαία αυτή ευκαιρία.</p><p style="text-align: justify;">Χριστάκης Ευσταθίου,</p><p style="text-align: justify;">Θεολόγος</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://churchofcyprus.org.cy/91176" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-68249161638565967382024-03-08T11:26:00.007+02:002024-03-08T11:49:11.550+02:00<p style="text-align: justify;"> ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ (10.03.2024)</p><p style="text-align: justify;">ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ</p><p style="text-align: justify;">10 Μαρτίου 2024</p><p style="text-align: justify;">«ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια</p><p style="text-align: justify;">τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι» (ν΄,8)</p><p style="text-align: justify;">Λυπήσου μέ Κύριε, ἀναφωνεῖ ὁ μακάριος Δαβίδ, διότι νά! ἄν καί ἐγνώριζα ὅτι ἀγαπᾶς τήν εἰλικρίνεια καί τήν εὐθύτητα, ἐν τούτοις ἐφανέρωσες σέ ἐμένα τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας σου. Ἡ φύσις μου ταπεινή, ἡ κλίσις μου ὑψηλή. Ὁ νόμος τῆς σαρκός καί ὁ νόμος τοῦ Πνεύματος. Ἄλλο ποθῶ καί ἄλλο εἶμαι. Ἰδού ἐπιθυμεῖς τήν ἀλήθεια εἰς τό βάθος τῆς καρδίας. Δίδαξέ με, λοιπόν, τήν σοφίαν σου εἰς τά μύχια τῆς ψυχῆς μου, γιά νά ἀπαλλαγῶ ἀπό τήν ἁμαρτία.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Αὐτά τά ἄδηλα καί ἀπόκρυφα, τά μυστηριώδη τῆς Παντοδυνάμου σοφίας πού λέει ὁ εἰς τύπον Χριστοῦ Προφητάναξ Δαβίδ, θά φανερωθοῦν κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως, «Ὅταν μέλλεις ἔρχεσθαι, κρίσιν δικαίαν ποιῆσαι, Κριτά δικαιότατε...βίβλοι ἀνοιγήσονται, φανερωθήσονται πράξεις» (Προσόμοιον στιχηρόν Τριῳδίου), «Ἁμαρτιῶν μου τά πλήθη καί κριμάτων σου ἀβύσσους, τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου» (Δοξαστικόν Ὄρθρου Μεγ. Τετάρτης Κασσιανῆς Μοναχῆς).</p><p style="text-align: justify;">Ὁ Ἅγιος Κύριλλος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων σημειώνει: «Διακηρύττουμε παρουσίαν Χριστοῦ, ὄχι μόνον μίαν, ἀλλά καί δευτέραν̇ διότι ἡ πρώτη ἀποτελοῦσε ἐπίδειξιν ὑπομονῆς, ἐνῶ ἡ ἐρχομένη φέρει τό στέμμα τῆς Θείας Βασιλείας. Διπλῆ γέννησις στόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, μία ἀπό τόν Θεόν προαιωνίως καί μία ἀπό τήν παρθένον̇ δύο κάθοδοι̇ μία ἡ ἀφανής καί Δευτέρα ἡ ἔνδοξος καί ἐπιφανής, ἡ μέλλουσα». Ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ, ἡ Δευτέρα Παρουσία Του, ὁ ἐρχομός τοῦ Χριστοῦ «μετά δόξης καί δυνάμεως πολλῆς» εἶναι ἀδιάψευστη διδασκαλία τόσο τῆς Παλαιᾶς ἀλλά καί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Καί οἱ δύο Διαθῆκαι «τόν Ἕναν Δεσπότην δορυφοροῦσι». (Ἰωάννης Χρυσόστομος). Τήν κρίσιν τοῦ Θεοῦ τήν ἀπαιτεῖ πρωτίστως ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. «Δίκαιος Κύριος καί δικαιοσύνας ἠγάπησεν, εὐθύτητας εἶδεν τό πρόσωπον αὐτοῦ» (Ψαλμ. 10,7). Σέ αὐτήν ἀναφέρεται ὁ Προφήτης Δανιήλ• «ἐθεώρουν ἕως ὅτου θρόνοι ἐτέθησαν, καί παλαιός ἡμερῶν ἐκάθητο καί τό ἔνδυμα αὐτοῦ λευκόν ὡσεί χιών...ὁ θρόνος αὐτοῦ φλόξ πυρός...ποταμός πυρός εἷλκεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ» (7,9-10). Γι’ αὐτήν μιλάει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος• «οὐρανοί ῥοιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεῖα δέ καυσούμενα λυθήσονται, καί γῆ καί τά ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται» (Β΄Πέτρ.,29). Ὁ Προφήτης Μαλαχίας λέγει:«καί ἐξαίφνης ἤξει (θά ἔλθει) εἰς τόν ναόν αὐτοῦ ὁ Κύριος, ἄν ὑμεῖς ζητεῖτε» (3,1)˙ ἀναφέρεται στή θεία ἐνσάρκωση. Γιά τή Δευτέρα Παρουσία σημειώνει: «Ἰδού ἔρχεται Κύριος Παντοκράτωρ, καί τίς ὑπομενεῖ ἡμέραν εἰσόδου αὐτοῦ;...διότι αὐτός εἰσπορεύεται ὡς πῦρ» (3,3). Στή συνέχεια λέγει ὁ ἴδιος ὁ Σωτήρ: «καί προσάξω (θά σᾶς ὁδηγήσω) ἐν κρίσει καί ἔσομαι μάρτυς ταχύς ἐπί τούς φαρμακούς (μάγους) καί ἐπί τάς μοιχαλίδας καί ἐπί τούς ὀμνύοντας τῷ ὀνόματί μου ἐν ψεύδει» (3,5). Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπισημαίνει τίς δύο Παρουσίες: «Ἐπεφάνη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος....ἵνα σωφρόνως ζήσωμεν ....προσδεχόμενοι καί ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» (Τίτ. 2,11). Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος ἀναφωνεῖ: «Καί ὄψονται τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετά δυνάμεως καί δόξης πολλῆς» (24,30). Ἔρχεται, ὡς δίκαιος κριτής, γιά νά ἀποκαταστήσει τήν ἠθική τάξη. Γιά νά ἀνταμείψει τούς πιστούς τηρητές τῶν ἐντολῶν Του καί κατακρίνει ἐκείνους πού τίς περιφρόνησαν καί ἔζησαν ἀμετανόητα μακριά ἀπό τό ἅγιο θέλημά Του. Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης σημειώνει: «Ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καί ἐκπορεύσονται οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δέ τά φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως» (5,28). «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν» ὑπαγορεύει τό Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας. Ὁ Θεός εἶναι ὁ αἰώνιος καί ὑπέρτατος Νομοθέτης. Εἶναι ὁ φύλακας καί ὁ ἐπόπτης τῆς ἠθικῆς τάξεως μέσα στόν κόσμο. Κάποτε, λοιπόν, θά ζητήσει λόγο γιά τό πῶς ζήσαμε. Θά μᾶς κρίνει γιά ὅσα πράξαμε, εἴτε ἀγαθά, εἴτε κακά. Διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος! «Πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τά διά τοῦ σώματος πρός ἅ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθόν εἴτε κακόν (Β΄Κορ. 5,10).</p><p style="text-align: justify;">Ὁ φυσικός θάνατος δέν εἶναι τό τέλος τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι τό τέρμα τῆς ἐπιγείου ζωῆς καί τῆς πνευματικῆς του τελειώσεως, μετά ἀπό τό ὁποῖο, εἶναι λογικό καί δίκαιο, νά ἐπακολουθήσει, ὅπως γιά ὅλους τούς ἀγῶνες, ἡ κρίση καί ἡ ἀμοιβή. «Ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν μετά δέ τοῦτο κρίσις» (Ἑβρ. 9,27).</p><p style="text-align: justify;">Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων διδάσκει: ἔμαθες τόν τρόπον, πῶς στήν κρίση θά καταταγεῖς ἐκ δεξιῶν Του. Τήρησε αὐτά πού σοῦ ἐνεπιστεύθη ὡς παρακαταθήκη ὁ Χριστός (Α΄ Τιμ. 6,20) διαπρέποντας σέ ἔργα ἀγαθά, ὥστε νά παρουσιασθεῖς, μέ παρρησίαν, ἐνώπιον τοῦ Κριτοῦ».</p><p style="text-align: justify;">Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σημειώνει: «Ἄν ἀποκτήσεις ὅλες τίς ἀρετές, δέν προσαποκτήσεις ὅμως τήν ἀγάπη, ὅλες ἐκεῖνες εἶναι ἄχρηστες καί ἀνωφελεῖς».</p><p style="text-align: justify;">Χριστιανοί μου,</p><p style="text-align: justify;">Ὁ Κύριος καί Θεός μας θά ἔλθει ὁπωσδήποτε «ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ» γιά νά κρίνει τόν κόσμο. Ποιό εἶναι ἄραγε τό δικό μας χρέος ἀπέναντι στή θεμελιώδη αὐτή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου; Πρῶτον̇ ἡ ἀκλόνητη πίστη καί ἡ σταθερή ἐλπίδα. Ὀφείλουμε νά πιστεύουμε ἀκλόνητα καί νά ἐλπίζουμε σταθερά ὅτι ἡ ἡμέρα ἐκείνη θά ἔλθει. Γιά ἐκείνους πού ἀρνοῦνται τήν θεμελιώδη αὐτή διδασκαλία ὁ Ἅγιος Πολύκαρπος γράφει: «Ὅς ἄν μεθοδεύῃ τά λόγια τοῦ Κυρίου πρός τάς ἰδίας ἐπιθυμίας καί λέγῃ μήτε ἀνάστασιν, μήτε κρίσιν, οὗτος πρωτότοκός ἐστιν τοῦ σατανᾶ». Δεύτερον̇ ἡ μετάνοια καί ἡ ἑτοιμασία. Ἡ φοβερή ἐκείνη ἡμέρα πρέπει νά μᾶς βρεῖ ἕτοιμους. Ὁ Κύριος θά ἐμφανισθεῖ αἰφνίδια. Θά ἔλθει ἀπροειδοποίητα. Γι’ αὐτό ὀφείλουμε νά ζοῦμε ἐν μετανοίᾳ καί νά εἴμαστε πάντα ἕτοιμοι. «Γρηγορεῖτε - μᾶς λέγει τό Δεσποτικό στόμα-, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ἡμῶν ἔρχεται» (Ματθ. 24, 22). Βασική ὑποχρέωσή μας, ἡ τήρηση τοῦ νόμου τῆς ἀγάπης στά πρόσωπα τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν μας.</p><p style="text-align: justify;">Εἴθε ἡ ὥρα ἐκείνη νά μᾶς βρεῖ ἕτοιμους. Καί νά καταξιωθοῦμε ὅλοι αὐτῆς τῆς χαρμόσυνης φωνῆς τοῦ Κυρίου μας: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ἡμῖν βασιλείαν», συνῳδά μέ τή γλυκόηχη ἅρπα τοῦ Γ. Βερίτη:</p><p style="text-align: center;">«Δόξα στὸν ἄναρχο Ἀρχηγό, ποὺ βασιλεύει στοὺς αἰῶνες!</p><p style="text-align: center;">Διάπλατ’ ἀνοῖχτε τῆς ψυχῆς, ἀδέρφια, τοὺς πυλῶνες!</p><p style="text-align: center;">Στῆς δόξας τῆς ὑπέρτατης ντυμένος τὴ νεφέλη,</p><p style="text-align: center;">φθάνει ὣς ἐμᾶς καὶ στὶς καρδιὲς θρόνο νὰ στήση θέλει!». ΑΜΗΝ!</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://www.imchiou.gr/index.php/poimantika/theio-kirygma-tis-kyriakis/13617-to-theio-kirygma-tis-kyriakis-tis-apokreo-10-03-2025" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-33593173712722331082024-03-08T11:25:00.004+02:002024-03-08T11:49:11.549+02:00<p style="text-align: justify;"> ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 – Η ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ</p><p style="text-align: justify;">Το βίωμα της Εκκλησίας είναι εσχατολογικό. Από τη στιγμή που ο Χριστός αναλήφθηκε στους ουρανούς, η Εκκλησία δεν παύει να περιμένει την επάνοδό του στον κόσμο. Αυτή η εσχατολογική προσδοκία εμφανίζεται με διάφορους τρόπους στους πιστούς κάθε εποχής.</p><p style="text-align: justify;">Η προσδοκία του Χριστού<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Άλλοι περιμένουν τον Χριστό ως εκείνον που θα τους ανταμείψει για τους κόπους που κατέβαλαν στον κόσμο αυτό, που θα τους δικαιώσει για την μαρτυρία που κατέθεσαν ενώπιον των ανθρώπων για την πίστη, που θα τους αξιώσει να ζήσουν αιώνια με χαρά και ευτυχία. Άλλοι περιμένουν τον Χριστό ως τον τιμωρό των αμαρτιών των ανθρώπων, ως Εκείνον που θα αποκαταστήσει την θεία δικαιοσύνη στον κόσμο και που θα κάνει να διαγραφεί από τον ορίζοντα κάθε έννοια αδικίας και κακίας. Άλλοι, τέλος, περιμένουν το Χριστό ως τον αγαπημένο, αυτόν που θα σβήσει από τον κόσμο την κατάσταση του χωρισμού των ανθρώπων από εκείνον και θα καταστήσει την οικουμένη μία διαρκή κοινωνία Θεού και ανθρώπων, χωρίς τον φραγμό της αμαρτίας να στέκεται ανάμεσα στον δημιουργό και την δημιουργία.</p><p style="text-align: justify;">Υπάρχουν όμως κι εκείνοι οι οποίοι δεν τον περιμένουν, είτε γιατί δεν πιστεύουν σ’ αυτόν, είτε γιατί δεν θέλουν να ξαναέρθει, επειδή διαβλέπουν ότι η ζωή τους δεν έχει καμία σχέση με τις εντολές του. Υπάρχουν κι εκείνοι οι οποίοι τον πολέμησαν και τον πολεμούν και που ο ερχομός του θα αποτελέσει την συντριβή τους. Όλες αυτές οι κατηγορίες των ανθρώπων επιλέγουν ή την αδιαφορία ή τον φόβο ή την απιστία έναντί του. Θα προτιμούσαν να μην υπάρχει ή να μην ξανάρθει.</p><p style="text-align: justify;">Η απάντηση στον θάνατο</p><p style="text-align: justify;">Αυτή η εσχατολογική προσδοκία, η οποία αποτυπώνεται στο Σύμβολο της Πίστεως με την φράση «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος», αποτελεί πρόκληση για όλους, είτε πιστεύουν είτε όχι. Κι αυτό διότι δίνει την οριστική απάντηση στο υπαρξιακό αίνιγμα του θανάτου. Χωρίς την ανάσταση των νεκρών, που η Εκκλησία μας την θεωρεί αδιάσπαστη με την Δευτέρα Παρουσία, ο άνθρωπος θα νικιέται συνεχώς από τον χρόνο και τον θάνατο. Επομένως, εάν πιστεύουμε στο Χριστό, τότε δεν μπορούμε παρά να προσδοκούμε τον Δεύτερο Ερχομό Του. Αν δεν πιστεύουμε στο Χριστό, ο θάνατος είναι το τέρμα μας κι επομένως, ό,τι κι αν κάνουμε στην ουσία θα είναι μάταιο, αφού δεν θα έχει προοπτική αιωνιότητας. Θα είναι αρκετό ίσως για να μας κάνει να περάσουμε καλά στο «νυν», αλλά δεν θα έχει «αεί και εις τους αιώνας των αιώνων».</p><p style="text-align: justify;">Το κριτήριο της αγάπης</p><p style="text-align: justify;">Η ανατροπή του Χριστού έγκειται στο ότι οι άνθρωποι θα κριθούμε με μοναδικό γνώμονα την αγάπη. Πόσο είδαμε στον αδελφό μας το πρόσωπο Του. Όλα όσα φαίνονται ως καθήκοντα του πιστού ανθρώπου, ο Χριστός, με επαναστατικό λόγο, τα αφήνει στην άκρη. Αν δεν αγαπούμε, όσο τυπικοί κι αν ήμασταν στη ζωή μας σε σχέση με τα όσα ορίζονται στην Εκκλησία, η πορεία μας είναι «εις κόλασιν αιώνιον».</p><p style="text-align: justify;">Κι εδώ αξίζει να προβληματιστούμε. Όλα όσα ζητά η Εκκλησία να τηρούμε, στην πράξη αποτελούν τρόπους για να μάθουμε να αγαπούμε και να παλεύουμε με κάθε τι που μας χωρίζει από την αγάπη του Χριστού. Τα μυστήρια, η ελεημοσύνη, η άσκηση, η νηστεία, η μετάνοια, ο εκκλησιασμός, ο πόλεμος κατά των λογισμών είναι μέθοδοι που οδηγούν στην παιδεία της αγάπης. Είναι τρόποι με τους οποίους μαθαίνουμε να παραιτούμαστε από τον εγωκεντρισμό μας και να αφήνουμε τα μάτια μας να ανοίξουν για να συναντήσουν τον άλλο. Αν γίνουν αυτοσκοπός, θα πάθουμε ό,τι θα πάθουν εκείνοι που, όντας εξ ευωνύμων, διαμαρτύρονται ότι δεν γνώρισαν το Χριστό. Ίσως τήρησαν τα τυπικά. Όμως η καρδιά τους δεν οδηγήθηκε στην πορεία της αγάπης, γιατί τα τυπικά έγιναν αυτοσκοπός στην ζωή τους και τρόπος φαρισαϊκής δικαίωσης.</p><p style="text-align: justify;">Η αγάπη προς το Χριστό δεν είναι θεωρία. Είναι αγώνας ζωής! Κι ας μην λησμονούμε ότι ζούμε μόνο μία φορά!</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://imcorfu.gr/%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%b7-10-%ce%bc%ce%b1%cf%81%cf%84%ce%b9%ce%bf%cf%85-2024-%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b4%ce%bf%ce%ba%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%83-%ce%b1%ce%b9%cf%89/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-89104833107473171672024-03-08T11:24:00.001+02:002024-03-08T11:49:11.550+02:00<p style="text-align: justify;">ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 10-3-2024 «ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ Η ΑΓΑΠΗ»</p><p style="text-align: justify;"> «ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ Η ΑΓΑΠΗ»</p><p style="text-align: justify;"> Μπροστά σέ μιά τρομερή ἀλλά καί δίκαιη σκηνή μᾶς τοποθετεῖ ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Ἀπόκρεω. Τήν ἀγαθότητα καί καλωσύνη τοῦ Θεοῦ μᾶς ὑπογραμμίσε ἡ παραβολή τῆς προηγούμενης Κυριακῆς μέ τήν εἰκόνα τοῦ Πατέρα πού γεμάτος στοργή ὑποδέχεται τό μετανιωμένο ἄσωτο παιδί του. Ἡ καλωσύνη του ὅμως αὐτή δέν πρέπει νά μᾶς κάνει νά λησμονήσουμε καί τήν ἄλλη ὄψη του, τήν δικαιοσύνη του ὡς Κριτοῦ, Κριτοῦ βέβαια πού δέν εἶναι αὐθαίρετος, ἀλλά ἀμείβει ἤ τιμωρεῖ τούς ἀνθρώπους ἀνάλογα μέ τά ἔργα τους.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"> Ἡ εἰκόνα τοῦ διαχωρισμοῦ τῶν προβάτων ἀπό τά ἐρίφια, μέ τήν ὁποία αἰσθητοποιεῖται στή παραβολή ἡ τελική διαλογή τῶν ἀνθρώπων στούς ἐκ δεξιῶν καί στούς ἐξ ἀριστερῶν τοῦ Κριτοῦ, εἶναι παρμένη ἀπό τήν ποιμενική ζωή τῆς Παλαιστίνης, γιατί ὁ Χριστός μιλοῦσε πάντοτε μέ παραστάσεις γνωστές στούς ἀκροατές του. Ἡ εἰκόνα αὐτή θέλει νά δείξει τήν ἀλάνθαστη βεβαιότητα τοῦ Κριτοῦ καί τήν ἀδέκαστη ἀπόφαση του. Οἱ ἄνθρωποι θά διαχωρισθοῦν κατά τήν τελική κρίση μέ ὅση εὐκολία καί βεβαιότητα ἕνας βοσκός διακρίνει τά πρόβατα ἀπό τά ἐρίφια.</p><p style="text-align: justify;"> Ἡ σημερινή παραβολή ἀποσκοπεῖ στό νά ὑπογραμμίσει βάσει ποίου κριτηρίου κρίνονται οἱ ἄνθρωποι. Καί τό κριτήριο αὐτό δέν εἶναι οὔτε ἡ μόρφωση, οὔτε ἡ θέση πού κατέχει κανείς μέσα στήν κοινωνία ἤ στήν Ἐκκλησία, ἀλλά ἡ ἐκδήλωση τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης. Ἀς προσέξουμε τά λόγια του Κυρίου πρός τούς ἐκ δεξιῶν: «ἐφ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε», ἐπίσης καί τά λόγια του πρός τούς ἐξ ἀριστερῶν: «ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδέ ἐμοί ἐποιήσατε». Τό «ποιεῖν» ἤ τό «μή ποεῖν» διακρίνει τούς ἀνθρώπους σέ καλούς καί κακούς». </p><p style="text-align: justify;"> Ἕνα μήνυμα λοιπόν, ἀγάπης καί συναδελφοσύνης δίδει ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή.</p><p style="text-align: justify;"><a href="http://immaroniaskomotinis.gr/index.php/to-minyma-tis-kyriakis/item/3144-to-minyma-tis-kyriakis-tis-10-3-2024-kritirio-tis-sotirias-i-agapi" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1446517350035874082.post-53319775656259228922024-03-01T12:51:00.002+02:002024-03-01T12:53:04.773+02:00<p style="text-align: justify;"> Για την παραβολή του Ασώτου </p><p style="text-align: justify;">Άγιος Κύριλλος, αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας</p><p style="text-align: justify;">ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ: Ἐξήγησις ὑπομνηματική εἰς τό κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον, κεφ. ιε΄[Λουκά 15, 11-32: η παραβολή του ασώτου υιού]</p><p style="text-align: justify;">«Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους (: Ένας άνθρωπος είχε δύο γιους. Είπε λοιπόν ο μικρότερος γιος στον πατέρα του:<span></span></p><a name='more'></a> Πατέρα δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου ανήκει. Και ο πατέρας μοίρασε και στους δύο γιους την περιουσία. Ύστερα από λίγες μέρες ο νεότερος γιος μάζεψε όλα όσα του έδωσε ο πατέρας του και ταξίδεψε σε χώρα μακρινή. Εκεί διασκόρπισε την περιουσία του κάνοντας μια ζωή άσωτη και ακόλαστη. Όταν ο νεότερος γιος ξόδεψε όλα όσα είχε, έπεσε μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, κι αυτός άρχισε να στερείται. Και ο άσωτος γιος εξαιτίας των στερήσεων και της πείνας του πήγε σ’ έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον προσέλαβε ως δούλο. Και τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους)» [Λουκ. 15, 11-15].<p></p><p style="text-align: justify;">Ο άσωτος υιός ζήτησε το μερίδιο της περιουσίας που του αναλογούσε, το πήρε, έφυγε στην ξενιτειά και το δαπάνησε. Έπειτα βρέθηκε σε απόλυτη στέρηση κάθε αγαθού, αλλά και σε έλλειψη των χαρισμάτων που του έδωσε ο Θεός, και κατά κάποιο τρόπο σαν να πέθαινε από πνευματική πείνα, μην έχοντας τον ουράνιο άρτο· γιατί λέγει ο Κύριος: «οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ (: Είναι γραμμένο στο Δευτερονόμιο ότι ο άνθρωπος δεν θα διατηρηθεί στη ζωή μόνο με τον άρτο, αλλά με κάθε προσταγή που θα εξέλθει από το στόμα του Θεού. Όταν το πει ο Θεός, και χωρίς τροφή ακόμη θα ζήσει ο άνθρωπος)» [Ματθ. 4, 4].</p><p style="text-align: justify;">Θα μπορούσε όμως κανείς να εφαρμόσει την παραβολή και στους προερχόμενους από τον πρώην ειδωλολατρικό κόσμο πιστούς. Γιατί είπε: «Κάποιος άνθρωπος απέκτησε δύο υιούς, από τους οποίους ο ένας ήταν ενάρετος και συνετός, ενώ ο άλλος άσωτος· ο ασύνετος και άσωτος λοιπόν γιος κατασπατάλησε το μερίδιο της περιουσίας που του αναλογούσε και του παραχωρήθηκε από τον πατέρα του, και έπειτα πιεζόμενος από την πείνα, κατέφυγε στα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι». Κάτι τέτοιο θα βρούμε να έχουν πάθει και εκείνοι που πλανήθηκαν. Γιατί ο Δημιουργός έδωσε εξίσου σε όλους, σαν κάποιο κλήρο, τη φυσική ικανότητα και ροπή προς το αγαθό· όμως άλλοι διατήρησαν αυτό που τους δόθηκε, ακολουθώντας τους θείους νόμους και οδηγούμενοι από λογικούς στοχασμούς που εκ φυσικής καταβολής μπορούσαν να κάνουν, σε καθετί από όσα έπρεπε να ενεργούν και που δεν τους εκτόπιζαν από την ορθή πορεία· αντίθετα κάποιοι άλλοι, αφού στερήθηκαν τελείως την ουράνια πραότητα και φροντίδα και αγάπη, κατέληξαν σε έλλειψη των καυχημάτων της άριστης ζωής, και έλαβαν ως τροφή τις ψευδολογίες των ειδωλολατρών Ελλήνων, νοούμενες εδώ ως ξυλοκέρατα, στα οποία υπάρχει βέβαια ελάχιστη γλυκύτητα, αλλά πολλή ατροφία και ξηρότητα, και φυσικά τους έβοσκε ο Σατανάς με τις ψευδολογίες των Ελλήνων και τις ανόητες ευγλωττίες των λογάδων εκείνων. Γιατί είναι μύθοι και τίποτε άλλο και κελαηδίσματα που ταιριάζουν σε γριές τα εντάλματα εκείνων. Και η σοφία του κόσμου, έχοντας ήχο δυνατό και ωραίο, είναι «χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον (: άψυχος χαλκός που βουίζει όταν τον χτυπούν ή κύμβαλο που βγάζει μεγάλο θόρυβο χωρίς κάποια σημασία)» [Α΄ Κορ. 13, 1].</p><p style="text-align: justify;">Λοιπόν τρέφονταν βέβαια παλιά με τα ελληνικά συγγράμματα, δεν μπορούσαν όμως να έχουν καμία ωφέλεια ώστε να επιτύχουν την αρετή. Όταν όμως αναζήτησαν τον Θεό και επέστρεψαν από τη μακρά πλάνη, ως νεκροί βέβαια που ήταν αναστήθηκαν, και ως χαμένοι βρέθηκαν. Γιατί εκείνοι που βρίσκονται ακόμη στην πλάνη και δε γνώρισαν τον από τη φύση Του Θεό, ο νους αυτών είναι νεκρός και κατά κάποιο τρόπο καταψυγμένος, φροντίζοντας για τα νεκρά έργα· και αυτά είναι τα θελήματα της σάρκας. Ενώ ο νους εκείνων που επέστρεψαν στον Θεό και γνώρισαν την αλήθεια, δεν είναι νεκρός, έχοντας εμπλουτιστεί με αναγέννηση και αναζωοδότηση από τον Χριστό, ζει μάλλον και φροντίζει για τα αγωνίσματα εκείνα που οδηγούν στην αιώνια ζωή και μακαριότητα. Και απομακρύνεται βέβαια από τα νεκρά έργα, επιθυμεί όμως και τα έργα της αιώνιας ζωής, που θα δοθεί, εννοώ, στον μελλοντικό αιώνα από τον Χριστό σε εκείνους που πίστεψαν σε Αυτόν.</p><p style="text-align: justify;">Κάποιοι όμως ερμηνευτές της παραβολής θεωρούν ότι με τους δύο υιούς δηλώνονται οι άγιοι άγγελοι και εμείς οι άνθρωποι που βρισκόμαστε στη γη. Και το πρόσωπο βέβαια του μεγαλυτέρου, ο οποίος και ζει ενάρετα, συμβολίζει, κατά τη γνώμη τους, το τάγμα των αγίων αγγέλων, ενώ το πρόσωπο του νεότερου γιου, που είναι και άσωτος, συμβολίζει το ανθρώπινο γένος. Υπάρχουν επίσης κάποιοι από εμάς, οι οποίοι βαδίζουν άλλο δρόμο ερμηνείας και λένε ότι με τον μεγαλύτερο υιό και που έζησε ορθά, συμβολίζεται ο κατά σάρκα Ισραήλ, ενώ με τον άλλον, ο οποίος προτίμησε να ζει φιλήδονα και απομακρύνθηκε από τον πατέρα του, συμβολίζεται το πλήθος των εθνικών.</p><p style="text-align: justify;">Εγώ όμως απορρίπτω τις αντιλήψεις αυτές, και ο φιλομαθής ας ψάξει να βρει την αλήθεια. Γιατί, όταν θεωρήσουμε ότι ο πρώτος, ο υπάκουος υιός, εικονίζει τους αγγέλους, τότε πώς είπε, μετά την επιστροφή του ασώτου αδελφού του, πικρόχολα και οργισμένα λόγια που δεν ταιριάζουν στους αγίους αγγέλους, ή πώς δεν είχε τέτοια ψυχική διάθεση όπως εκείνοι προς αυτούς που επιστρέφουν από τις αμαρτίες σε μετάνοια; Γιατί ο Σωτήρας και Κύριος των όλων λέγει ότι «χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι (: γίνεται χαρά στους ουρανούς μπροστά στους αγγέλους του Θεού, οι οποίοι συμμετέχουν στη χαρά αυτή, για έναν αμαρτωλό που μετανοεί)» [Λουκ. 15, 10]· αντίθετα, ο αναφερόμενος στην εξεταζόμενη παραβολή υιός ως ευπρόσδεκτος από τον πατέρα του καθώς είχε άμεμπτη ζωή, λέγεται ότι οργίστηκε, και έφτασε σε τέτοιο βαθμό έλλειψης φιλαλληλίας, ώστε να κατηγορήσει και τον πατέρα του για τη στοργική αγάπη του προς εκείνον που σώθηκε. Γιατί «δε θέλησε καν», λέγει, «να μπει στο σπίτι, αγανακτισμένος επειδή έγινε δεκτός μετανοημένος εκείνος που μόλις ανένηψε, και σφάχθηκε και το μοσχάρι γι΄αυτόν, και επειδή ο πατέρας οργάνωσε πανηγύρι γι΄αυτόν». Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση, όπως είπα, προς τον σκοπό των αγίων αγγέλων. Γιατί χαίρονται και δοξολογούν τον Θεό βλέποντας να σώζονται οι άνθρωποι.</p><p style="text-align: justify;">Και πράγματι, όταν ο Υιός υπέμεινε στη Βηθλεέμ την κατά σάρκα γέννησή Του από γυναίκα, στους ποιμένες οι άγγελοι διαλαλούσαν το ευχάριστο μήνυμα λέγοντας: «μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ εὐγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυΐδ (: Μη φοβάστε˙ χαρείτε. Διότι, να, σας αναγγέλλω μια χαρμόσυνη είδηση που θα φέρει μεγάλη χαρά και σε σας και σε όλο το λαό του Θεού. Και θα είναι χαρά όλου του λαού, διότι γεννήθηκε σήμερα για σας Σωτήρας, ο οποίος ως άνθρωπος βέβαια είναι όμοιος με σας, αλλά είναι και χρισμένος με το πλήρωμα της θεότητος˙ ως Θεός όμως είναι και Κύριός σας. Και γεννήθηκε στην πόλη του Δαβίδ, προς τον οποίο δόθηκαν οι υποσχέσεις ότι από το γένος του θα προέλθει ο Χριστός)» [Λουκά 2, 10-11]. Και στεφανώνοντας με υμνωδίες και δοξολογίες Εκείνον που γεννήθηκε, έλεγαν: «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία (: Δοξασμένος ας είναι ο Θεός στα ύψιστα μέρη του ουρανού απ’ τους αγγέλους που κατοικούν εκεί· και στη γη ολόκληρη, που είναι ταραγμένη απ’ την αμαρτία και τα βίαια πάθη της, ας βασιλεύσει η θεία ειρήνη. Διότι ο Θεός εκδήλωσε τώρα εξαιρετικά την εύνοια και την ευαρέσκειά Του στους ανθρώπους με την ενανθρώπηση του Υιού Του» [Λουκ. 2, 14].</p><p style="text-align: justify;">Εάν πάλι κάποιος ερμηνευτής λέγει ότι με τον γνήσιο και ενάρετο υιό συμβολίζεται ο κατά σάρκα Ισραήλ, μας απομακρύνει πάλι από το να συμφωνήσουμε με τη γνώμη αυτή, το ότι με κανένα τρόπο δεν ταιριάζει στον Ισραήλ η προτίμηση να ζει άμεμπτα και ενάρετα, χωρίς να κατηγορείται. Γιατί σε ολόκληρη, που λέγει ο λόγος, τη θεόπνευστη Γραφή μπορούμε να δούμε να κατηγορούνται οι Ιουδαίοι για την απομάκρυνσή τους από το θέλημα του Θεού. Γιατί ως αποστάτες και απείθαρχους έχει λεχθεί γι΄ αυτούς με τη φωνή του Ιερεμία: «Τί εὕροσαν οἱ πατέρες ὑμῶν ἐν ἐμοὶ πλημμέλημα, ὅτι ἀπέστησαν μακρὰν ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ ἐπορεύθησαν ὀπίσω τῶν ματαίων καὶ ἐματαιώθησαν; (: Ποιο σφάλμα βρήκαν οι πατέρες σας σε εμένα και έφυγαν μακριά από εμένα και πορεύθηκαν πίσω από τα μάταια είδωλα και κατάντησαν ανόητοι;)» [Ιερ. 2, 5]. Σύμφωνα επίσης με αυτά είπε κάπου γι΄ αυτούς ο Θεός και με τη φωνή του Ησαΐα: «ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσί με, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόῤῥω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ διδασκαλίας (: Ο λαός αυτός με πλησιάζει με τα λόγια του στόματός του, με τιμούν με τα λόγια των χειλιών τους μονάχα. Η ευσέβειά τους περιορίζεται σε υποκριτικά λόγια, η καρδιά τους όμως απέχει πολύ από Εμένα. Και με σέβονται ανώφελα, γιατί εγκαταλείπουν τη δική μου Αλήθεια και διδάσκουν διδασκαλίες και εντολές ανθρώπων)» [Ησ. 29, 13]. Πώς λοιπόν μπορεί κανείς σε αυτούς που είναι τόσο πολύ ένοχοι να αποδώσει τα λόγια της παραβολής, σαν να έχουν ειπωθεί από τον γνήσιο και ενάρετο υιό; Γιατί εκείνος είπε: «ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον (: Να, τόσα πολλά χρόνια είμαι στη δούλεψή σου και ποτέ δεν παράκουσα κάποια προσταγή σου)». Αλλά δεν θα είχαν αξιοκατάκριτη ζωή, εάν δεν παρέβλεπαν τις θείες εντολές και δεν στρέφονταν στη διεφθαρμένη ζωή.</p><p style="text-align: justify;">Άλλωστε πρέπει, νομίζω, να πούμε και το εξής: Κάποιοι θέλουν να αποδώσουν στο πρόσωπο του Σωτήρα μας τον μόσχο τον σιτευτό, τον οποίο θυσίασε ο πατέρας όταν αποφάσισε ο άσωτος υιός να επιστρέψει. Τότε πώς ο γνήσιος υιός, ο σοφός και επιστήμων και αφοσιωμένος, τον οποίον κάποιοι παρουσιάζουν ως εκπρόσωπο των αγίων αγγέλων, έκανε τη θυσία του μοσχαριού αφορμή οργής και λύπης; Γιατί δεν μπορεί κανείς να δει λυπημένες τις ουράνιες δυνάμεις όταν ο Χριστός υπέμεινε τον σαρκικό θάνατο και κατά κάποιο τρόπο σφάχθηκε από εμάς. Γιατί χαίρονταν μάλλον, όπως είπα, βλέποντας να σώζεται η υφήλιος με το άγιο Αίμα, εξαιτίας του οποίου βέβαια λέγει ο γνήσιος υιός του: «ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον (: παρόλα αυτά δεν μου έδωσες εμένα ποτέ ούτε ένα κατσικάκι)» [Λουκ.15,29]. Από ποιο δηλαδή αγαθό έχουν ανάγκη οι άγιοι άγγελοι; Καθόσον ο Δεσπότης των όλων έδωσε σε αυτούς πλουσιοπάροχα τη χορήγηση πνευματικών χαρισμάτων.</p><p style="text-align: justify;">Ή και ποιας θυσίας είχαν ανάγκη, όσον αφορά γι΄ αυτούς τους ίδιους; Γιατί δεν χρειαζόταν να πάθει ο Εμμανουήλ και γι΄αυτούς. Εάν όμως πρέπει κάποιος να νομίσει όπως είπα ήδη προηγουμένως, ότι ο κατά σάρκα Ισραήλ, σημαίνεται από τον γνήσιο και ενάρετο υιό, τότε πώς είναι αλήθεια αυτό που λέγει: «Σε εμένα δεν έδωσες ποτέ ερίφιο;». Γιατί είτε μοσχάρι είναι είτε ερίφιο το θύμα υπέρ της αμαρτίας, νοείται ο Χριστός, ο οποίος όμως δε θυσιάστηκε μόνο για τους εθνικούς, αλλά για να ελευθερώσει και τον ίδιο τον Ισραήλ, ο οποίος δέχτηκε για την παράβαση του νόμου πολλή κατηγορία. Και θα το επιβεβαιώσει ο σοφότατος Παύλος γράφοντας: «διὸ καὶ Ἰησοῦς, ἵνα ἁγιάσῃ διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τὸν λαόν, ἔξω τῆς πύλης ἔπαθε (: Γι’ αυτό σύμφωνα με τον προφητικό τύπο των θυσιών που γίνονταν για άφεση των αμαρτιών, και ο Ιησούς, προκειμένου να αγιάσει με το ίδιο του το αίμα τον λαό του νέου Ισραήλ, έπαθε και θανατώθηκε έξω από την πύλη της πόλεως της Ιερουσαλήμ)» [Εβρ. 13, 12].</p><p style="text-align: justify;">Ποιος λοιπόν άραγε είναι ο σκοπός της παραβολής; Ας εξετάσουμε προσεκτικά την αιτία για την οποία και λέχτηκε αυτή, γιατί έτσι θα μάθουμε την αλήθεια. Είπε λοιπόν ο μακάριος Λουκάς λίγο πιο πίσω, για τον Σωτήρα όλων μας Χριστό: «Ἦσαν δὲ ἐγγίζοντες αὐτῷ πάντες οἱ τελῶναι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀκούειν αὐτοῦ. καὶ διεγόγγυζον οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς λέγοντες ὅτι οὗτος ἁμαρτωλοὺς προσδέχεται καὶ συνεσθίει αὐτοῖς (: Σε κάθε πόλη ή χωριό που πήγαινε ο Ιησούς, Τον πλησίαζαν όλοι οι τελώνες και οι αμαρτωλοί, όχι απλώς για να δουν τα θαύματά Του από περιέργεια, αλλά από ειλικρινές ενδιαφέρον για ν’ ακούσουν τη διδασκαλία Του. Οι Φαρισαίοι όμως και οι γραμματείς γόγγυζαν μεταξύ τους και έλεγαν: ‘’Αυτός δέχεται με πολλή συμπάθεια και οικειότητα τους αμαρτωλούς και τρώει μαζί τους, αθετώντας την παράδοση των πρεσβυτέρων, που μας δίδαξαν να είμαστε ευπρεπείς και να μη συναναστρεφόμαστε με τέτοιου είδους πρόσωπα’’)» [Λουκ. 15, 1-2]. Ενώ λοιπόν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι κραύγαζαν για την αγαθότητα και φιλανθρωπία Του και Τον κατηγορούσαν επειδή δεχόταν κάποιους που υπήρξαν βέβηλοι και αμαρτωλοί στη ζωή τους και τους δίδασκε, ο Χριστός θεώρησε πάρα πολύ αναγκαία τη διήγηση της παραβολής αυτής, με την οποία μπορούσαν να δουν καλά το εξής· ότι δηλαδή ο Θεός των όλων θέλει, και ο αφοσιωμένος και πραγματικά γνήσιος, που γνωρίζει να ζει σεμνά και έχει τη φήμη της άκρας επιείκειας, να σπεύδει να ακολουθεί τα θελήματά Του, και γι’ αυτούς που καλούνται σε μετάνοια, έστω και αν είναι πάρα πολύ ένοχοι, να ευχαριστείται μάλλον, παρά να αισθάνεται γι΄ αυτούς λύπη χωρίς φιλαλληλία.</p><p style="text-align: justify;">Από κάτι τέτοιο βέβαια πάσχουμε πολλές φορές και εμείς οι ίδιοι. Γιατί ζουν ασφαλώς κάποιοι την πιο ωραία και πανάριστη ζωή, ενώ κάποιος άλλος είναι ασθενής και πάσχει πεσμένος σε κάθε είδος φαυλότητας. Αυτός πολλές φορές προς τα γηρατειά του επιστρέφει στον Θεό και ζητά συγχώρηση για τις προηγούμενες αμαρτίες του, και γίνεται εραστής των αρίστων, ή ενδεχομένως όταν πλησιάζει να τελειώσει την ανθρώπινη ζωή δέχεται και το άγιο βάπτισμα και απαλλάσσεται από τις αμαρτίες του με την ευσπλαχνία του Θεού. Και τότε πολλές φορές κάποιοι δυσφορούν γι΄ αυτόν και λένε: «Αυτός που έκανε το τάδε και είπε εκείνο, δεν τιμωρήθηκε από τον Κριτή για τα όσα έκανε στη ζωή του, αλλά αξιώθηκε την τόσο λαμπρή και αξιοθαύμαστη χάρη και καταγράφηκε μεταξύ των υιών του Θεού και τιμήθηκε με τη δόξα των αγίων». Γιατί πολλές φορές αυτά τα περιφρονούν κάποιοι από απαράδεκτη μικροψυχία, μη ακολουθώντας και κατανοώντας τον σκοπό του Πατέρα όλων μας· γιατί Αυτός χαίρεται πολύ βλέποντας να σώζονται εκείνοι που έχουν χαθεί και τους επαναφέρει στην αρχική ωραιότητά τους, δίνοντάς τους την ελευθερία και στολίζοντάς τους με την αρχική στολή και περνώντας δακτυλίδι στο χέρι τους· και αυτό αποτελεί ευκοσμία που αγαπά ο Θεός και που ταιριάζει στους ελεύθερους ανθρώπους.</p><p style="text-align: justify;">Πρόσεχε δηλαδή με ποιον τρόπο παρουσιάζει εξαίρετη την ωραιότητα της ψυχής, και ενεργάζεται τη λαμπρότητα της άμεμπτης ζωής. Γιατί εξωραΐζει με κάθε κόσμημα, νοητό δηλαδή και πνευματικό, τις ψυχές αυτών που Τον λατρεύουν, ώστε να λέγεται και στην καθεμιά αυτό που ψάλλεται με τη λύρα του Ψαλμωδού: «ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου· καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου, ὅτι αὐτός ἐστι Κύριός σου καὶ προσκυνήσεις αὐτῷ. (: Άκουσε, εμένα τον πρεσβύτη, κόρη μου, εσύ που πρόκειται να γίνεις Νύμφη του Μεσσία· άκουσε τις συμβουλές μου. Δες τη δόξα του καταγλαϊσμένου περιβάλλοντός σου. Σκύψε το αυτί σου για να ακούει με προσοχή τα κελεύσματα του Βασιλιά. Και ξέχασε εντελώς τον λαό στον οποίο μέχρι τώρα ανήκες. Λησμόνησε ολοκληρωτικά το παρελθόν σου, για να αφοσιωθείς στο νέο σου οίκο και στο νέο λαό σου. Και τότε ο βασιλιάς Νυμφίος θα επιθυμήσει την πνευματική σου ομορφιά. Μην ξεχάσεις όμως ποτέ ότι αυτός δεν παύει να είναι και Κύριός σου και οφείλεις να Τον προσκυνάς» [Ψαλμ.44,11· ερμ. απόδοση Παν. Τρεμπέλα] και τα λοιπά. Ένδυμα λοιπόν πολύτιμο και δοξασμένο πραγματικά για το ιερό και άγιο γένος είναι ο Χριστός, κόσμημα λαμπρό και υπερκόσμιο για τις ψυχές των αγίων. Γιατί λέγει: «ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε (: Και είστε υιοί του Θεού, διότι όσοι βαπτισθήκατε στο όνομα του Χριστού πιστεύοντας σε Αυτόν ως σωτήρα, ντυθήκατε τον Χριστό και ενωθήκατε μαζί Του)» [Γαλ. 3, 27], και είναι αληθής ο λόγος.</p><p style="text-align: justify;">«καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ (: Και επιθυμούσε ο νεότερος γιος να γεμίσει την κοιλιά του με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι. Μα κανείς δεν του έδινε, διότι οι υπηρέτες που έκαναν τη διανομή παρατηρούσαν με προσοχή να μην μείνουν χωρίς τροφή οι χοίροι)» [Λουκ. 15,16].</p><p style="text-align: justify;">Κάτι τέτοιο θα μπορούσαμε να δούμε ότι κάνει και ο άσωτος, που αναφέρεται με τη μορφή παραβολής, ο οποίος είχε κατασπαταλήσει την πατρική του περιουσία και πέθαινε από την έλλειψη των ουρανίων αγαθών, και κατά κάποιον τρόπο τον κατέτρωγε η πείνα των ουρανίων μαθημάτων, και επιθυμούσε να χορτάσει με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά περνώντας και φεύγοντας η μάταια ηδονή, τον άφηνε άδειο, και βρισκόταν σε παντελή στέρηση.</p><p style="text-align: justify;">«ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου. οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου (: Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: ‘’Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό (διότι εκεί οι άγγελοι εκτελούν με ευλάβεια το θείο θέλημα, και όπως υπακούν αυτοί, έτσι αξιώνουν και όλα τα κτίσματα να υπακούν σ’ αυτό, και λυπούνται για την αποστασία κάθε ανθρώπου). Αμάρτησα και σε σένα διότι περιφρόνησα τη στοργή σου και δεν λογάριασα τη λύπη που δοκίμαζες όταν έφευγα μακριά σου’’)» [Λουκ. 15,17, ερμ. απόδοση Παν. Τρεμπέλα].</p><p style="text-align: justify;">Και ο Κύριος δηλαδή, παροτρύνοντάς μας να μιλούμε με παρρησία και να λέμε τις προσευχές μας αποκαλώντας Τον «Πατέρα», δίνει σε αυτούς που προσεύχονται να εννοήσουν ότι εφόσον ονομάζουμε τον Θεό Πατέρα και αξιωθήκαμε της τόσο λαμπρής τιμής, πρέπει και να ζούμε όπως αξίζει σε Αυτόν που μας έχει τιμήσει. Γιατί αυτό λέγει και ο μέγας Απόστολος Πέτρος: «καὶ εἰ πατέρα ἐπικαλεῖσθε (: Και εφόσον επικαλείσθε και ονομάζετε Πατέρα)», λέγει, «τὸν ἀπροσωπολήπτως κρίνοντα κατὰ τὸ ἑκάστου ἔργον, ἐν φόβῳ τὸν τῆς παροικίας ὑμῶν χρόνον ἀναστράφητε (: τον Θεό, ο οποίος αμερόληπτα και χωρίς να κάνει διακρίσεις σε πρόσωπα κρίνει τον καθένα μας σύμφωνα με το σύνολο των πράξεών του, έχετε καθήκον να ζείτε και να συμπεριφέρεστε με φόβο Θεού όλα τα χρόνια της ζωής σας επάνω στη γη, τα οποία είναι χρόνια ξενιτείας· διότι η γη δεν είναι η αληθινή και παντοτινή πατρίδα σας)» [Α΄ Πετρ. 1, 17].</p><p style="text-align: justify;">Ίσως όμως πεις μέσα σου: «Έχω κηλιδωθεί με πολλές αμαρτίες. Πώς λοιπόν θα γίνω καθαρός εγώ που είμαι τόσο πολύ μολυσμένος;». Άκουσε λοιπόν και τις δικές μας σκέψεις: Γνωρίζεις γενικά ότι έχεις αμαρτήσει; Ομολογείς την αδυναμία σου; Θυμάσαι τα ολισθήματά σου; Βρίσκεσαι κοντά στη σωτηρία· γιατί αρχή της κάθαρσης είναι η ομολογία των αμαρτιών. Έτσι και έχει γραφεί: «Λέγε σὺ τὰς ἀνομίας σου πρῶτος, ἵνα δικαιωθῇς (: Λέγε εσύ πρώτος τις αμαρτίες σου για να δικαιωθείς)» [Ησ. 43, 26]. Γιατί ο Δεσπότης των όλων δεν είναι σκληρός, ούτε άσπλαχνος, αλλά μάλλον και φιλεύσπλαχνος, και αγαθός και γνωρίζει τη φύση μας. Γιατί είναι μεγάλο πράγμα και η ομολογία και η αποφυγή του κακού. Έτσι έγινε δεκτός ο άσωτος.</p><p style="text-align: justify;">Αλλά ποιος είναι ο μόσχος ο σιτευτός παρά οπωσδήποτε ο Χριστός, το άμεμπτο σφάγιο, Αυτός που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου, αυτός που θυσιάζεται και τρώγεται; Κατά το ότι δηλαδή έλαβε την άλογη φύση και την κτηνώδη σάρκα, αν και τη γέμισε με τα δικά του καυχήματα, θεωρείται μόσχος, που δε γνώρισε βέβαια τον ζυγό του νόμου της αμαρτίας, αλλά ήταν σιτευτός, γιατί πριν από τη δημιουργία του κόσμου είχε προορισθεί το μυστήριο του Χριστού, η γεμάτη φρίκη και μεγάλη θυσία, στην οποία επιθυμεί να λάβουν μέρος όσοι επιστρέφουν από την αμαρτία.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">ΠΗΓΕΣ:</p><p style="text-align: justify;">Αγίου Κυρίλλου, αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, Ἐξήγησις ὑπομνηματική εἰς τό κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ερευνητικό έργο «Οι δρόμοι της πίστης: Ψηφιακή Πατρολογία».</p><p style="text-align: justify;"> (https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/09/commentarii-in-lucam_.pdf)</p><p style="text-align: justify;">Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας Άπαντα τα έργα, Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος Παλαμάς», εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 2005, «Ὑπόμνημα εἰς τό κατά Λουκάν Β΄», κεφάλαιο 15ο, σελ. 79-91.</p><p style="text-align: justify;">Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.</p><p style="text-align: justify;">Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.</p><p style="text-align: justify;">Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.</p><p style="text-align: justify;">Παν. Τρεμπέλα,Το Ψαλτήριον με σύντομη ερμηνεία(απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», Αθήνα 2016</p><p style="text-align: justify;">http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddell-scott/index.html</p><p style="text-align: justify;">http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm</p><p style="text-align: justify;">http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Biblia/Palaia_Diathikh.htm</p><p style="text-align: justify;"> (Επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος)</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://alopsis.gr/%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%83%cf%8e%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9/" target="_blank">ΠΗΓΗ</a><br /></p>ΜΙΚΡΟΣ ΤΣΟΠΑΝΟΣhttp://www.blogger.com/profile/11425129267006504768noreply@blogger.com0