Μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός

τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου,

Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους

Χριστουγεννιάτικο μήνυμα, Δεκέμβριος 2010

Τὰ ἐφετινὰ Χριστούγεννα μᾶς εὑρίσκουν σὲ κατάστασι κρίσιμη. Ἡ οἰκονομικὴ δυσπραγία καὶ ἡ πτωχεία ποὺ συνεπάγεται γιὰ πολλοὺς συμπατριώτας μας εἶναι αἰτία τῆς λύπης καὶ τῆς ἀνησυχίας πολλῶν. Ἡ ἀπειλὴ ἐπίσης τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελλώματος, τὸ ὁποῖο περιορίζει τὴν θεόσδοτη ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀποτελεῖ ἐπίσης ἀφορμὴ βαθυτάτης ἀνησυχίας γιὰ πολλοὺς ἀδελφούς. Γι᾿ αὐτοὺς τοὺς λόγους καὶ γιὰ πολλοὺς ἄλλους, ὅπως ἡ γκετοποίησις πρώην ἀκμαζουσῶν συνοικιῶν τῶν μεγαλουπόλεών μας, δημιουργοῦν μέσα μας καὶ γύρω μας μία καταθλιπτικὴ ἀτμόσφαιρα.

Θὰ ἠχήσουν καὶ πάλιν οἱ καμπάνες τῶν Χριστουγέννων, γιὰ νὰ διαλαλήσουν ὅτι ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος: «ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰωάν. α´ 14)....

Ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθεὶς Κύριος μᾶς ἀπεκάλυψε, ὅτι ὁ Θεός μας δὲν εἶναι ὁ ψυχρὸς θεὸς τῶν φιλοσόφων οὔτε ὁ ἀπρόσιτος θεὸς τῶν Ἰουδαίων, ἀλλὰ εἶναι ὁ «Ἐμμανουήλ», δηλαδὴ «μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεὸς» (Ματθ. α´ 23).

Ἔτσι καὶ τώρα μέσα στὸ σκότος ποὺ μᾶς περιβάλλει μποροῦμε νὰ δοῦμε Φῶς, νὰ ἐλπίσουμε, νὰ χαροῦμε.

Ὁ Ἐμμανουὴλ εἶναι μαζί μας, γιὰ νὰ μᾶς παρηγορῇ, ὅτι ἔχουμε ὄχι μόνο Παντοδύναμο ἀλλὰ καὶ φιλόστοργο Πατέρα, ὁ ὁποῖος δὲν θὰ μᾶς ἀφήσῃ μόνους καὶ ἀβοηθήτους στὶς δυσκολίες μας. Ἀρκεῖ καὶ ἐμεῖς μὲ πίστι καὶ ταπείνωσι νὰ ζητήσουμε τὴν βοήθειά Του. Ἔχουμε ἄλλωστε ἀποδείξεις ὅτι ὁ Παντοδύναμος Κύριος πολλὲς φορὲς ἔσωσε τὸ Γένος μας ἀπὸ τὸν ἀφανισμὸ καὶ τὴν καταστροφή. Βέβαια γιὰ κάθε ἐπέμβασι τοῦ Ἁγίου Θεοῦ ἀπαιτεῖται καὶ ἡ δική μας μετάνοια.

Πῶς θὰ ὑγιάνῃ ἡ κοινωνία μας, ὅταν ἐμεῖς, ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι, θεοποιοῦμε τὸν ἑαυτό μας, καλλιεργοῦμε ἕνα πολιτισμὸ φιλαυτίας, ποὺ εἶναι ἀδιέξοδος;

Καταφρονοῦμε τὶς σωτήριες καὶ φιλάνθρωπες ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, διώχνουμε τὸν Ἐμμανουὴλ ἀπὸ τὴν κοινωνικὴ καὶ οἰκογενειακή μας ζωή, καὶ μένουμε ἔρημοι καὶ ἀπελπισμένοι στὸν ταλαίπωρο κόσμο μας.

Ὁ Ἐμμανουὴλ ἦλθε, θέλει νὰ εἶναι μαζί μας, γιὰ νὰ μᾶς ἐμπνέῃ τὴν ἀγάπη, τὴν πίστι, τὴν φιλανθρωπία, τὴν δικαιοσύνη, τὴν εἰρήνη. Πρέπει ὅμως καὶ ἐμεῖς νὰ Τὸν θέλουμε, νὰ Τὸν ζητοῦμε, νὰ μὴ Τὸν διώχνουμε ἀπὸ κοντά μας μὲ τὴν ἀπιστία μας καὶ τὸν ἐγωϊσμὸ μας.

Πόσο ὡραία γίνεται ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, ὅταν ὁ Χριστὸς βασιλεύῃ στὶς ψυχές των; Ὅπου καὶ ὅσες φορὲς ὁ Χριστὸς ἔγινε δεκτὸς μὲ ἀγάπη καὶ πίστι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἐκεῖ ἐξανθρωπίσθηκε ἡ ζωή των καὶ τὰ ἀνθρώπινα πρόσωπα βρῆκαν τὸ νόημα καὶ τὸν σκοπὸ των. Παράδειγμα, ἡ πρώτη χριστιανικὴ κοινότητα τῶν Ἱεροσολύμων μὲ τὴν θαυμαστὴ κοινοκτημοσύνη τῶν Χριστιανῶν, ἡ κοινοτικὴ ὀργάνωσις τῶν ἑλληνορθοδόξων ἐνοριῶν ἐπὶ Τουρκοκρατίας, τὰ Ὀρθόδοξα κοινόβια, ὅπου κατὰ τὸν Μ. Βασίλειο ὅλοι ζοῦν γιὰ τὸν ἕνα καὶ ὁ ἕνας γιὰ ὅλους: «εἷς οἱ πολλοί, καὶ ὁ εἷς οὐ μόνος, ἀλλ᾽ ἐν πλείοσι» (Ἀσκητικαὶ Διατάξεις).

Βέβαια καὶ στὶς περιπτώσεις αὐτὲς δὲν ἔλλειψαν κάποιες παραφωνίες καὶ παραστρατήματα. Ἡ γενικὴ ὅμως κατεύθυνσις ἦταν σωστή. Τὸ ἅλας βοηθοῦσε νὰ μὴ σαπίσῃ ἡ κοινωνία. Γιατί «ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται;» (Ματθ. ε´ 13).

Ὁ ἑλληνορθόδοξος λαός μας, παρὰ τὶς ἁμαρτίες ὅλων μας καὶ τὶς προσπάθειες ποὺ καταβάλλονται συστηματικὰ νὰ χωρισθῇ ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του, ἔχει ἀκόμη ῥίζες χριστιανικές.

Χρέος ὅλων μας εἶναι, καὶ ἰδίως τῶν Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας μας, νὰ ἐμπνεύσουμε σ᾿ ἐμᾶς καὶ τὸν λαό μας τὸ πνεῦμα τῆς μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς στὸν Θεὸ τῶν Πατέρων μας, γιὰ νὰ μπορῇ ὁ Ἐμμανουὴλ νὰ εἶναι ἀνάμεσά μας, γιὰ νὰ δίνῃ νόημα στὴν ζωή μας, χαρά, εἰρήνη, φῶς. Τελειώνοντας τὸν ταπεινὸ αὐτὸ χαιρετισμό, θὰ ἤθελα νὰ ὑψώσω καὶ ἐγὼ τὴν φωνή μου μαζὶ μὲ τὴν Ἀδελφότητά μας πρὸς τοὺς ἀξιοτίμους πολιτικοὺς καὶ ἄρχοντάς μας, νὰ ἀποτρέψουν τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελλώματος καὶ ἔτσι νὰ δώσουν ἄνεσι καὶ χαρὰ σὲ ἑκατομμύρια Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων ποὺ ἀγωνιοῦν θεαρέστως γιὰ τὸ κρίσιμο αὐτὸ θέμα.

Δὲν θέλουμε νὰ γίνουμε ἀριθμοὶ-νούμερα, νὰ παραδώσουμε τὸ πρόσωπό μας στὸν ἠλεκτρονικὸ ὁλοκληρωτισμό. Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος. Ἐμεῖς θὰ παραιτηθοῦμε ἀπὸ τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου μας;

Μαζὶ μὲ τὸν Ἰονέσκου –στὸ γνωστὸ ἔργο του «Ῥινόκεροι»– κραυγάζουμε καὶ ἐμεῖς: «Δὲν δεχόμαστε νὰ γίνουμε ῥινόκεροι (ἀριθμοὶ). Θὰ μείνουμε ἄνθρωποι».

Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις Σᾶς ἀπευθύνουμε τὴν ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπη μας καὶ τὶς εὐχές μας γιὰ Χριστούγεννα, στὰ ὁποῖα θὰ συναντήσουμε καὶ θὰ ἀναπαύσουμε στὴν ὕπαρξὶ μας τὸ θεῖον Βρέφος τῆς Βηθλεέμ.

Εὐλογημένα καὶ Ἅγια Χριστούγεννα!

Ὁ Καθηγούμενος τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγια Χριστούγεννα 2010