Η Υπαπαντή του Σωτήρος Χριστού

 Στην αυλή του μεγαλόπρεπου ναού του Σολομώντος

πηγαινοέρχεται πολύς κόσμος. Άλλοι παίρνουν προσφορές στο ναό κι

άλλοι προσεύχονται. Οι ιερείς απασχολημένοι.

Ποιος είναι ο γέροντας που κάθεται στην άκρη της βεράντας; Τι

να περιμένει άραγε;

Είναι ο Συμεών, ο σεβάσμιος ιερέας. Πολλά χρόνια πριν, ο θεός

του’ χε δώσει μια υπόσχεση. Πως δηλαδή πριν πεθάνει θα δει το Χριστό,

το Σωτήρα του κόσμου. Θα έχει το μοναδικό προνόμιο να τον

υποδεχτεί στο ναό αυτό.

Και να! Ξαφνικά κάτι νιώθει. Κοιτάζει με τα’ αδύνατα μάτια του.

Βλέπει ένα ζευγάρι φτωχών ανθρώπων να έρχονται δειλά στο ναό για ν’

αφιερώσουν το μικρό αγόρι τους στο Θεό, όπως ήταν συνήθεια των

Εβραίων. Ήταν ο Ιωσήφ και η Μαρία. Η Μαρία κρατούσε το νεογέννητο

Ιησού που ήταν πια σαράντα ημερών. Ο Ιωσήφ κρατούσε ένα ζευγάρι

περιστέρια, για θυσία στο ναό.

- Έλα κόρη μου, δώσε μου το παιδί.

Θα το οδηγήσω εγώ μπροστά στο ναό.

Παίρνει στα γέρικά του χέρια το

μικρό Ιησού και τον οδηγεί μπροστά

στην πύλη του ναού. Νιώθει να

πλημμυρίζει η ψυχή του από χαρά.

Συγκινημένος άρχισε να δοξάζει το

Θεό:

« Νυν απολύεις τον δούλον σου

Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη,

ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν

σου … Φως εις αποκάλυψιν εθνών

και δόξαν λαού σου Ισραήλ».

Δηλαδή:

«Τώρα, Κύριε, μπορείς να με πάρεις ειρηνικά, όπως μου

υποσχέθηκες, διότι είδαν τα μάτια μου το Σωτήρα, που είναι φως για να

φανερωθεί στα έθνη και δόξα του λαού σου του Ισραήλ».

Κατόπιν στράφηκε προς την Παναγία:

« Αυτό εδώ το παιδί θα γίνει αιτία να σωθούν,

αλλά και να χαθούν πολλοί από το Ισραήλ.

Όσοι θα πιστέψουν σ’ αυτόν θα αναστηθούν,

όσοι δεν πιστέψουν θα χαθούν. Τη δική σου

όμως καρδιά θα τη διαπεράσει σα μαχαίρι ο

πόνος.»

Στο ναό ήταν και η Άννα, μια γριά ογδόντα τεσσάρων χρόνων που

ζούσε με νηστείες και προσευχές. Κι αυτή, λοιπόν σαν είδε το Χριστό,

άρχισε να μιλά με χαρά σ’ όλους και να λέει πως αυτός θα φέρει τη

σωτηρία στους ανθρώπους.

Η υποδοχή του μικρού Ιησού στο ναό από το Συμεών είναι γνωστή

ως η Υπαπαντή του Κυρίου.

Γιορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 2 Φεβρουαρίου. Ο

εορτασμός της καθιερώθηκε επίσημα από τον αυτοκράτορα

Ιουστινιανό τον 6ο αιώνα μ.Χ.

Αυτή τη μέρα ο λαός μας τη θεωρεί ακόμα μια γιορτή της

Παναγίας.

Χαῖρε, κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε·

ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης,

Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν φωτίζων τοὺς ἐν σκότει.

Εὐφραίνου καὶ σὺ, Πρεσβύτα δίκαιε,

δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν,

χαριζόμενον ἡμῖν καὶ τὴν Ἀνάστασιν.

Η ευαγγελική περικοπή της ημέρας που περιγράφει την Υπαπαντή του Κυρίου: κατά Λουκάν, κεφάλαιο β, 22-40