ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ (2–2–2020)

Δύο Φεβρουαρίου σήμερα καί ἔχοντας περάσει σαράντα μέρες μετά τά Χριστούγεννα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τό γεγονός τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Χριστοῦ στό ναό τοῦ Σολομώντα ἀπό τόν ἱερέα Συμεών. Ἀπό τό ρῆμα ὑπό καί ἀπαντῶ, δηλαδή προϋπαντῶ, ὀνομάσθηκε ἡ ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς.

Ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Μαρία, συνεπεῖς στόν ἰουδαϊκό νόμο, πηγαίνουν τόν Ἰησοῦ βρέφος στό ναό μαζί μέ τά διατεταγμένα τοῦ νόμου, διότι «κάθε πρωτότοκο ἀρσενικό παιδί πρέπει νά θεωρεῖται ἀφιερωμένο στό Θεό», ὅπως ἔλεγε ὁ νόμος.

Ἀποτελεῖ κατά κάποιο τρόπο τήν ἰδιαίτερη εὐλογία πού δίδει ὁ Θεός στήν γυναίκα πού συλλαμβάνει καί φέρνει στόν κόσμο μιά καινούρια ζωή καί, ὅταν ὅλα γίνουν κατ’ εὐχή, ἡ γυναίκα ἀντιπροσφέρει, εὐχαριστεῖ καί ζητᾶ τήν ἀνανέωση τῆς Θείας εὐλογίας γιά ἐκείνη καί τό παιδί πού τῆς χάρισε.

Τήν σημερινή, ὅμως, ἡμέρα τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διαφαίνεται γιά ἄλλη μιά φορά ἡ ἄκρα συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε ἄνθρωπος λαμβάνοντας δούλου μορφή καί ὑπακούοντας στούς ἀνθρώπινους νόμους ἀποδεχόμενος τήν περιτομή τήν ὄγδοη ἡμέρα καί ὁδηγούμενος στό Ναό τήν τεσσαρακοστή ἡμέρα.

Στήν Θεία καί ἱερά Εὐαγγελική περικοπή τοῦ Λουκᾶ πού ἀκούγεται στήν σημερινή ἡμέρα, ὁ ἱερός εὐαγγελιστής περιγράφει μέ «ζωντανό» τρόπο τήν εἰκόνα τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Χριστοῦ καθώς καί τήν ὑποδοχή καί τήν ἀγκαλιά πού ἐπεφύλαξε ὁ πρεσβύτης Συμεών στόν Χριστό. 

Ὁ ἡλικιωμένος πρεσβύτης σέ ὅλη τήν ἱερατική του βιωτῆ παρακαλοῦσε προσευχόμενος τόν Ὕψιστο νά τόν ἀξιώσει νά κρατήσει στά χέρια του τόν Σωτήρα καί μετά νά πάει εὐχαριστημένος κοντά Του.

Γι’ αὐτό λοιπόν ὅταν ἀξιώθηκε νά κρατήσει στήν ἀγκαλιά του Ἐκεῖνον πού ὡς φῶς θά φωτίσει τά ἔθνη καί θά δοξάσει τό λαό τοῦ Ἰσραήλ, εἶπε τό «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου δέσποτα.....» (δηλαδή τώρα πού ἀξιώθηκα αὐτῆς τῆς μέγιστης χαρᾶς πάρε μέ κοντά Σου....).

Αὐτό τό σπουδαιότατο χωρίο πού εἶπε ὁ ἱερέας Συμεών, τό ἐκφωνεῖ καί σήμερα ὁ ἑκάστοτε ἱερέας στό τέλος τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἀναδεικνύοντας ἔτσι τήν διαχρονικότητα πού τό χαρακτηρίζει. Δέν εἶναι ὅμως μόνο αὐτό πού ἀξίωσε τόν πρεσβύτη Συμεών ὁ Κύριος, ἀλλά τοῦ ἐμπιστεύθηκε καί τό χάρισμα τῆς προφητείας.

Εἶναι αὐτός πού προφήτεψε γιά τόν Χριστό ὅτι : «Ἰδού οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ καί εἰς σημεῖον

ἀντιλεγόμενον». Αὐτός θά γίνει δηλαδή ἡ αἰτία νά καταστραφοῦν ἤ νά

σωθοῦν πολλοί Ἰσραηλίτες καί θά εἶναι σημεῖο ἀντιλεγόμενο.

Συνεχίζοντας ἀπευθυνόμενος πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Χριστοῦ τῆς

εἶχε πεῖ: «καί σοῦ δέ αὐτῆς τήν ψυχήν διελεύσεται ρομφαία», δηλαδή ὁ

πόνος θά διαπεράσει τήν καρδιά σου σάν δίκοπο μαχαίρι, προλέγοντας

ἔτσι τή λύπη καί τό μητρικό πόνο της γιά τά Ἄχραντα Πάθη καί τόν

Σταυρικό θάνατο Τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ Της.

Ἡ ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι καί

Δεσποτική καί Θεομητορική, διότι τά τιμώμενα πρόσωπα εἶναι ὁ Κύριός

μας, ἀλλά καί ἡ Παναγία μας. Μέ ἄκρα ὑπακοή καί ταπείνωση στό Θεῖο

θέλημα καί γινόμενοι μέτοχοι τῆς ἐκπλήρωσης τοῦ σχεδίου τῆς Θείας

οἰκονομίας γιά τή σωτηρία μας, μετέχουν ὁμού μέ τόν γέροντα Συμεών

στήν Ὑπαπαντή.

Ἀποδέχονται τόν Μωσαϊκό νόμο καί προσφέρονται μέ ἀπόλυτη

ἐμπιστοσύνη στά χέρια καί τήν ἀγκαλιά τοῦ δικαίου Συμεῶνος ὁ ὁποῖος

ἐκπροσωπεῖ στό σήμερα τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Αὐτά εἶναι τά

μεγάλα μηνύματα τά ὁποῖα διακομίζει καί φωτίζει ἡ παροῦσα ἑορτή τῆς

Ὑπαπαντῆς: τῆς ὑπακοῆς καί τῆς ταπείνωσης.

Αὐτά εἶναι ἐκεῖνα πού πρέπει νά ἀκολουθεῖ ὁ κάθε Χριστιανός στή

ζωή του καί νά χαρακτηρίζουν καθενός τή ζωή του. Δύο ἀρετές πού

σύμφωνα μέ τούς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἀποτελοῦν τά κυριότερα

συστατικά τῆς ὕπαρξης ἑνός Χριστιανοῦ. Εἶναι τά ἀπαραίτητα

σκαλοπάτια γιά τόν παράδεισο, ὅπως λένε καί οἱ σημερινοί γέροντες

ἀσκητές τοῦ Ἁγίου Ὅρους.

Ἅς διατηρήσουν οἱ σύγχρονες μητέρες τόν «σαραντισμό» ἔχοντας

ἐπίγνωση τοῦ Θείου χαρίσματος πού ἀξιώθηκαν καί τῆς εὐλογίας πού

πρέπει νά ζητοῦν καί νά ἀνανεώνουν μέ τόν Κύριό τους καί Θεό τους.

Ὄχι μόνο στίς σαράντα ἡμέρες ἀπό τή γέννηση τοῦ παιδιοῦ καί τήν ἡμέρα

τῆς Βαπτίσεως, ἀλλά συνεχῶς καί ἀδιαλείπτως στίς Θεῖες Λειτουργίες καί

μετέχοντας στό ἱερό Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας.

Ἅς προσευχόμαστε καί ἐμεῖς, ὅπως ὁ Ἅγιος Συμεών, νά ἀξιωθοῦμε

νά συναντήσουμε σέ αὐτή τή ζωή τόν Χριστό γιά νά πᾶμε κοντά Του μέ

χαρά καί ἱκανοποίηση καί νά προσφωνήσουμε ἐκείνη τή στιγμή: νῦν

ἀπολύεις τόν δοῦλον σου Κύριε. Ἀμήν.

π. Κων/νος Σιόντης

ΠΗΓΗ