ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

   Η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου, αγαπητοί μου αδελφοί, μέσω της μοναδικής σε αξία και περιεχόμενο παραβολής του Ασώτου που ακούσαμε στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή, μας θέτει ενώπιον της ανυπέρβλητης και σωτήριας αγάπης του Θεού αλλά μας τονίζει και την δύναμη που έχει η πραγματική και ειλικρινής μετάνοια.

   Στην Παραβολή του Ασώτου υιού έχουμε την εικόνα ενός πατέρα που έρχεται αντιμέτωπος με την απόφαση του παιδιού του να εγκαταλείψει την πατρική προστασία και φροντίδα παίρνοντας μαζί του το κομμάτι της περιουσίας που του αναλογεί. Ο πατέρας της παραβολής σέβεται την απόφαση του παιδιού του και όσο κι αν πονά η καρδιά του για τον αποχωρισμό δέχεται το γεγονός με αγάπη. Ο υιός όμως δεν εκτιμά αυτή την αγάπη του πατέρα του και δεν φροντίζει να φανεί άξιός της. Παίρνει την περιουσία που δεν δούλεψε για να την αποκτήσει, και την σκορπά αλόγιστα σε μια ζωή άσωτη, επικίνδυνη και αμαρτωλή με αποτέλεσμα να την ξοδέψει όλη και να καταντήσει από πρίγκιπας που ήταν δίπλα στον πατέρα του να βόσκει γουρούνια και να αναγκάζεται μάλιστα λόγω της φτώχειας του να τρώει από την τροφή τους για να ζήσει. Ευτυχώς όμως παρότι είχε φτάσει σε αυτό το σημείο δεν έχασε όλη του την συναίσθηση ούτε λησμόνησε τελείως την αγάπη του πατέρα του με αποτέλεσμα να θυμηθεί πως ζούσε στην πατρική του οικία και να μετανοήσει ειλικρινά για την πράξη του να εγκαταλείψει την αγάπη του πατρός του. Παίρνει λοιπόν την μεγάλη απόφαση να επιστρέψει στην πατρική οικία αλλά νοιώθει πως δεν μπορεί να ζητήσει την θέση που κατείχε εκεί πριν την αποστασία του. Ξεκινά τον δρόμο της επιστροφής και φτάνοντας στο σπίτι μια τεράστια έκπληξη τον περιμένει. Ο στοργικός πατέρας του τον περίμενε στην πόρτα. Πότε δεν έφυγε από εκεί. Από την πρώτη ημέρα της αναχώρησης του παιδιού του περίμενε εκεί υπομονετικά με την ελπίδα ότι το παιδί του θα μετανοήσει και θα επιστέψει. Και όταν αυτό γίνεται και βλέπει την μετάνοια του παιδιού του η αγάπη του τα ξεχνάει όλα και δίνει στο  παιδί του την θέση που είχε στην πατρική οικία σαν να μην συνέβη ποτέ τίποτα.

   Αυτή είναι αγαπητοί μου αδελφοί η δύναμη της μετάνοιας αλλά και το μεγαλείο της πατρικής αγάπης του Θεού. Πόσες φορές και εμείς με τον τρόπο της ζωής μας αποφασίζουμε και φεύγουμε από την αγκαλιά του Θεού Πατέρα. Κρατάμε βέβαια όλα όσα Εκείνος έφτιαξε για εμάς αλλά απορρίπτουμε την παρουσία Του επιλέγοντας μια ζωή μακριά από το σωτήριο θέλημά Του. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι αυτό που βιώνουμε γύρω μας καθημερινά αλλά κάποιες φορές και σε προσωπικό επίπεδο. Μακριά του Θεού Πατρός υπάρχει μόνο αγωνία, άγχος, αβεβαιότητα, πόνος, κατάθλιψη, δυστυχία, απελπισία. Και τελικά όσα αγαθά κι αν έχουμε τίποτα δεν μπορούμε να απολαύσουμε και καταντάμε να τρώμε και μεις τα ξυλοκέρατα των χοίρων.

   Όσο όμως μεγάλη κι αν είναι αγαπητοί μου η αποστασία και η αμαρτία μας, τίποτα δεν μπορεί να νικήσει την θυσιαστική και μοναδική αληθινή αγάπη του Θεού πατέρα. Εμείς, σαν τον Άσωτο της παραβολής, φεύγουμε, τον εγκαταλείπουμε, ζούμε μακριά από το θέλημά Του με αμαρτωλό τρόπο ζωής αλλά εκείνος ποτέ δεν παύει να ελπίζει και να περιμένει την επιστροφή μας για να μας ανοίξει και πάλι την πόρτα της πατρικής οικίας. Το κλειδί το κρατάμε εμείς. Είναι η μετάνοια. Αυτό μόνο χρειάζεται από εμάς. Να σκεφτούμε πως ήμασταν μέσα στην αγάπη του Θεού και να μετανοήσουμε, αλλάζοντας τον τρόπο της ζωής μας και επιστρέφοντας ξανά.

   Ας μην έχουμε λοιπόν καμία αμφιβολία για την μακροθυμία του ουράνιου Πατέρα μας. Η αγάπη του θα τα συγχωρήσει και θα τα ξεχάσει όλα και το έλεός Του θα μας αποκαταστήσει πλήρως μέσα στην ουράνια Βασιλεία Του. Αμήν.

ΠΗΓΗ