Κυριακή ΙΓ ́ Λουκά

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφει τη συνάντηση του Κυρίου με κάποιον ανώνυμο πλούσιο άνθρωπο.

Από την αρχή της περικοπής ο Ευαγγελιστής αποκαλύπτει γι ́ αυτό τον άνθρωπο δύο πράγματα: α) είχε θεοποιήσει τα υλικά αγαθά και β) είχε ειδωλοποιήσει τον εαυτό του.

Αποτέλεσμα αυτών των δύο ήταν ο άνθρωπος να θέσει με τη θέλησή του εμπόδια στη σχέση του με το Θεό, να αρνηθεί να παραδώσει τον εαυτό του στην αγάπη του Χριστού με αποτέλεσμα να μη μπορέσει να πλησιάσει το Χριστό ως Θεό αλλά ως ένα κοινό άνθρωπο και να τον «πειράξει».

Η προσφώνηση «διδάσκαλε αγαθέ», γνωστή στους ραββινικούς ιουδαϊκούς κύκλους, δείχνει απέναντί Του μία εξωτερική ευλάβεια και σεβασμό, η οποία όμως αποδίδεται σε κοινό άνθρωπο και όχι στο Θεό.

Γι ́ αυτό ο Χριστός απορρίπτει αυτή την προσφώνηση. Αγαθός, ως πηγή αγάπης και αγιότητας, είναι μόνο ο Θεός. Αποκρούοντας αυτή την έκφραση ο Κύριος επιθυμεί να τον βοηθήσει να προχωρήσει πέρα από αυτό που βλέπει εξωτερικά. Επιθυμεί να τον οδηγήσει να δει, εκτός από την ανθρώπινη, και τη θεϊκή πλευρά Του. Να τον πλησιάσει ως Θεό κι όχι μόνο ως κοινό άνθρωπο.

Ο Χριστός τον παρέπεμψε στο Μωσαϊκό Νόμο, στα, από τα παιδικά του χρόνια ως Ιουδαίος, εκτελούμενα καθήκοντα. Ο Νόμος ως «παιδαγωγός εις Χριστόν» είχε τη δύναμη να καθοδηγήσει τον

παλαιοδιαθηκικό άνθρωπο, μέσω της εφαρμογής του, στην αγάπη, την αλήθεια και τη γνώση του Χριστού.

Η αδυναμία του ανθρώπου να αισθανθεί στο είναι του, στο βάθος της ύπαρξής του, την παρουσία του Θεού, παρά την εφαρμογή των εντολών Του, φανερώνει το πραγματικό κίνητρο. Κίνητρο δεν είναι η αγάπη του Θεού αλλά η αγάπη του εαυτού του.

Στη ζωή του ο πλούσιος φρόντιζε περισσότερο τον εαυτό του και είχε παραμερίσει το Θεό. Κέντρο της ζωής του ήταν η δημιουργία περιουσίας και η προβολή του εαυτού του ως καλού, ηθικού και θρήσκου ανθρώπου. Αποτέλεσμα ήταν η πίστη και η ειδωλοποίηση κάποιων υλικών, φθαρτών και τελικά προορισμένων να πεθάνουν πραγμάτων, του κόσμου και του εαυτού του.

Ο άνθρωπος του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος ταυτίζει τον εαυτό του με την ύλη και την τοποθετεί στη θέση του Θεού. Αν έχανε την περιουσία του τότε έχανε το λόγο ύπαρξής του, έχανε τον εαυτό του.

Ο Κύριος θέλοντας να τον βοηθήσει να καταλάβει πως η απόφασή του, ο ανθρωποκεντρισμός του, τον οδηγεί στην καταστροφή και την τελική απώλεια τον προτρέπει: «πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος πτωχοίς».

Είναι απλά τα λόγια του Χριστού. Όπως αναφέρει και ο Απόστολος Παύλος, η αγάπη για τα χρήματα, η φιλαργυρία, είναι ειδωλολατρία.

Σημαίνει υποταγή, υποδούλωση, σε κτιστά και φθαρτά πράγματα. Η ειδωλοποίηση, η λατρεία, του εαυτού μας, μας οδηγεί στην απομόνωση, τη μοναξιά και τελικά στην αυτοκαταδίκη. Ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριος του ανθρώπου, επιθυμεί το πλάσμα Του να λυτρωθεί από τα δεσμά της υλικής κυριαρχίας, κι επίσης, να αποβάλει την υπερτίμηση, την υπερεκτίμηση, του εαυτού του έναντι των άλλων ανθρώπων.

Αλλ’ όμως ο πλούσιος «περίλυπος εγένετο» σαν άκουσε τα λόγια του Χριστού και αρνήθηκε να απαλλαγεί από τη δουλεία των υλικών αγαθών. Η διαπίστωση του Χριστού πως «οι τα χρήματα έχοντες δυσκόλως εισελεύσονται εις την βασιλεία του Θεού» δείχνει την τραγικότητα της επιλογής του ανθρώπου.

Ο Χριστός με τα λόγια του επιθυμεί να αγγίξει τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής.

Με χειρουργική ακρίβεια επιχειρεί σωτήρια επέμβαση για την ψυχική υγεία του ανθρώπου.

Φόβος πλημμυρίζει τον άνθρωπο, «τις δύναται σωθήναι;». Η αμαρτία εκδηλώνεται ως πίστη στο εγώ, ως αυτοπεποίθηση. Αλλά αν η σωτηρία είναι αδύνατη «παρά ανθρώποις» τα πάντα «παρά τω Θεώ δυνατά εστιν».

Ο άνθρωπος δεν έχει παρά απλά να παραδοθεί στην αγάπη του Χριστού. Ο άνθρωπος έχει καθήκον να αποτρέψει τον εαυτό του από το να στηριχθεί σε λόγους «περί την ουσίαν»: στην περιουσία, τα υλικά αγαθά, τα χρήματα, την κοσμική δύναμη, την τεχνολογική πρόοδο και την ηθικολογία και, να στηριχθεί στην «ουσία του», την πραγματική κοινωνία του με τον Τριαδικό Θεό μέσα από το Πρόσωπο του Θεάνθρωπου Ιησού Χριστού.

Ο Χριστός φανερώνει στον άνθρωπο την ουσία, την αλήθεια, της ύπαρξής του. Το ότι υπάρχει είναι δώρο του Θεού κι αυτή η αποκάλυψη γίνεται μόνο μέσα από την κοινωνία αγάπης μαζί Του, μια κοινωνία που κάνει τα πάντα δυνατά για τον άνθρωπο. Η αγάπη του Θεού σώζει τον άνθρωπο. Σ ́ Αυτόν η τιμή, η δόξα και η προσκύνηση στους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πρωτοπρεσβύτερος

Ιωάννης Κίτσιος

ΠΗΓΗ