ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ – 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018

Λκ. ιη΄, 18-27

Ἂς ἀκούσουμε καὶ πάλι, ἀδελφοί, τὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, στὴ δική μας ἁπλοελληνικὴ γλώσσα.

Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ κάποιος ἄρχοντας πλησίασε τὸν Ἰησοῦ καὶ τοῦ εἶπε: «Ἀγαθὲ Διδάσκαλε, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε: «Γιατί μὲ ἀποκαλεῖς ‘‘ἀγαθό’’; Κανένας δὲν εἶναι ἀγαθός, παρὰ μόνο ἕνας, ὁ Θεός. Ξέρεις τὶς ἐντολές: μὴ μοιχεύσεις, μὴ σκοτώσεις, μὴν κλέψεις, μὴ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴ μητέρα σου’’. Κι ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: ‘‘Ὅλα αὐτὰ τὰ τηρῶ ἀπὸ τὰ νιάτα μου’’. Ὅταν τ’ ἄκουσε ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: ‘‘Ἕνα ἀκόμη σου λείπει: πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καὶ δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς, κι ἔτσι θὰ ἔχεις θησαυρὸ κοντὰ στὸ Θεὸ, κι ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις’’. Μόλις ἐκεῖνος τ’ ἄκουσε αὐτά πολὺ στενοχωρήθηκε γιατί ἦταν πάμπλουτος.

Ὅταν ὁ Ἰησοῦς τὸν εἶδε τόσο στενοχωρημένο, εἶπε: ‘‘Πόσο δύσκολα θὰ μποῦν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὰ χρήματα! Εὐκολότερο εἶναι νὰ περάσει καμήλα μέσα ἀπὸ βελονότρυπα, παρὰ νὰ μπεῖ πλούσιος στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ’’. Ὅσοι τὸν ἄκουσαν εἶπαν: ‘‘Τότε ποιὸς μπορεῖ νὰ σωθεῖ;’’. Κι ἐκεῖνος τοὺς ἀπάντησε: ‘‘Αὐτὰ ποὺ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ἀδύνατα, γιὰ τὸ Θεὸ εἶναι δυνατά’’.

Ὁ Χριστὸς κάνει στὸν πλούσιο νέο μία προσφορὰ σ’ αὐτὸ ποὺ τοῦ ζητᾶ καὶ αὐτὸ ποὺ ζητᾶ εἶναι ἡ αἰώνια ζωή. Ζητᾶ ἀπὸ τὸ Χριστὸ νὰ τοῦ ἀπαριθμήσει τὶς ἀναγκαῖες προϋποθέσεις. Ὁ Χριστὸς ἐκθέτει τοὺς ὅρους. Ὁ νέος βεβαιώνει ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ ἔχει ἐφαρμόσει «ἐκ νεότητός του». Ἂν ἡ αἰώνια ζωὴ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν αὐτῶν, τότε τὴν ἔχει ἐξασφαλισμένη. Ὁ νέος

δοκιμάζει ἔκπληξη, ὅταν ὁ Χριστὸς βλέποντας τὸν εἰλικρινῆ πόθο του, κάνει τώρα τὴν προσφορά του: «Ἕνα ἀκόμη σου λείπει: πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καὶ δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς, κι ἔτσι θὰ ἔχεις θησαυρὸ κοντὰ στὸ Θεὸ κι ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις».

Ἡ πρόταση αὐτὴ ξεπερνᾶ τὶς προσδοκίες τοῦ νέου. Τοῦ φαίνεται ἀδιανόητο ὅτι ἡ αἰώνια ζωὴ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ στάση του ἀπέναντι στὸν πλοῦτο. Γιὰ τοὺς ἑβραίους ὁ πλοῦτος ἦταν ἀπόδειξη τῆς ἰδιαίτερης εὐλογίας τοῦ Θεοῦ. Ἡ πρόταση τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἦταν προκλητικὴ καὶ ἀντίθετη πρὸς τὴ διδασκαλία τῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων. Ἴσως περίμενε νὰ ἀκούσει: «Κράτα τὸν πλοῦτο καὶ κᾶνε ἀγαθοεργίες». Νὰ πουλήσει ὅλα ὅσα ἔχει; Καὶ νὰ τὰ μοιράσει στοὺς φτωχούς; Μὰ αὐτὸ ξεπερνᾶ κάθε λογικὸ ὅριο τῆς παραδοσιακῆς αὐτάρεσκης εὐσέβειας μὲ τὴν ὁποία μεγάλωσε καὶ τοῦ ἀφαιρεῖ τὴν ἀτομικὴ ἀσφάλεια ποὺ τοῦ παρέχει ὁ πλοῦτος. Ὁ νέος δὲν μπορεῖ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν κλοιὸ τοῦ παραδοσιακοῦ ἰουδαϊσμοῦ καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ πλούτου. Καὶ ἀποχωρεῖ λυπημένος. «Ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα».

Ἡ πρόταση τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔγινε τελικὰ δεκτή.

Ὁ Χριστὸς κάνει σὲ κάθε ἄνθρωπο ποὺ καλεῖ νὰ τὸν ἀκολουθήσει, πλούσιο ἢ φτωχό, ἀνάλογη προσφορὰ-πρόταση. Καθένας πρέπει κάτι νὰ ἐγκαταλείψει, ἀπὸ κάτι νὰ ἀπαλλαγεῖ, ἂν θέλει νὰ ἀνήκει στὸ Χριστό.

Εἶναι ὅμως γεγονός, πὼς γιὰ ἕνα πλούσιο εἶναι δυσκολότερο νὰ δοθεῖ στὸ Χριστὸ ἀπ’ ὅσο γιὰ τὸν φτωχό. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν καμήλα καὶ τὸ βελόνι δὲν εἶναι ἁπλὸ παράδειγμα. Εἶναι ἡ κωδικοποίηση μίας ἀτέλειωτης σειρᾶς περιπτώσεων. Χρησιμοποιεῖ γι’ αὐτὸ ἐπίτηδες ὁ Χριστὸς ἐδῶ, ὅπως εἶναι ἀρεστὸ στοὺς ἀνατολίτες, μία ἀκόμα ὑπερβολή. Ὅπως ἀλλοῦ θὰ μιλήσει γιὰ δοκάρι μέσα

στὸ μάτι ἢ γιὰ τοὺς καταπίνοντες τὴν κάμηλο καὶ διυλίζοντες τὸν κώνωπα. Ἡ ὑπερβολὴ καὶ στὴν περίπτωση τοῦ πλούτου γίνεται γιὰ νὰ δηλωθεῖ τὸ θαυμαστό τῆς σωτηρίας ἑνὸς παραδομένου στοὺς θησαυρούς του. Γιατί αὐτὸ τελικὰ θὰ δηλώσει ὁ Χριστὸς στοὺς ἀπορημένους μαθητές του. «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστῖν».

Τὴν ἀλήθεια ὅμως αὐτὴ γιὰ τὸν πλοῦτο πρόσεξε ἰδιαίτερα ὁ Μαρξισμὸς καὶ τὴν ἐκμεταλλεύτηκε μὲ πολλὴ μαεστρία, τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ Ἐκκλησία –πρὸ πάντων στὴν πλούσια Ρωσία- στηριζόταν στὸ κεφάλαιο καὶ στὴν ἀριστοκρατία καὶ ἀδιαφοροῦσε γιὰ τὸν λαό. Ἔτσι μέχρι σήμερα συνεχίζει ὁ μαρξιστικὸς ὑλισμὸς σ’ ὅλο τὸν κόσμο νὰ παρουσιάζεται σὰν εὐαγγέλιο τῶν φτωχῶν καὶ προλεταρίων, καταλεηλατώντας τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Γιατί πρῶτος ὁ Χριστὸς διακήρυξε τὸ ἀδύνατο νὰ περιμένει ἡ Ἐκκλησία Του νὰ μείνει ἑνωμένη μαζί Του, ὅταν ἐκλιπαρεῖ τοὺς πλούσιούς τῆς γῆς καὶ ἀνταλλάσσει (καὶ ἡ ἴδια) τὸ Πνεῦμα καὶ τὸ Χριστὸ μὲ τὸ χρυσάφι τοῦ κόσμου.

Γιὰ μία ἀκόμα φορά, ἀδελφοί, ἐπαναλαμβάνει σ’ ὅλους μας τὴν προσφορὰ του ὁ Χριστός. Νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν ἀγάπη τοῦ πλούτου, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν καθ’ ἑαυτὸν τὸν πλοῦτο, ποὺ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἁμαρτωλῆς ἀγάπης, ἂν θέλουμε νὰ μείνουμε μαζί Του. Ἀμήν.

π. Κ.Ι.Κ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΗΓΗ