ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Ματθ. α΄ 1-25)

23 Δεκεμβρίου 2018

«...αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ. α΄ 21).

Πολλοὶ ἄνθρωποι, Χριστιανοί μου, ἀκόμα καὶ στὶς ἡμέρες, μπροστὰ στὰ καταπληκτικὰ ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης καὶ ὄχι μόνο, σηκώνουν ἐγωιστικὰ τὸ ἀνάστημά τους καὶ διακηρύσσουν: Ἀπὸ τί ἔχουμε ἀνάγκη νὰ μᾶς σώσει ὁ Χριστὸς στὸν 21ο αἰώνα; Καὶ σήμερα πρέπει ὁ Χριστὸς νὰ ὀνομάζεται Σωτήρ, ὁ μοναδικὸς Σωτήρας τοῦ κόσμου καὶ τῶν ἀνθρώπων;

Ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος, ποὺ νομίζει συχνὰ, ὅτι εἶναι παντοδύναμος, ἰσχυρός, αὐτάρκης, πόσες φορὲς μπροστὰ σὲ μία ἀρρώστια, σὲ μία θεομηνία, σὲ ἕνα θάνατο, δὲν νοιώθει ἀδύνατος καὶ δὲν καταφεύγει στὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του;

Ἀλλὰ, κι ἂν ἀκόμη ποῦμε, ὅτι κάποια στιγμὴ ὅλα αὐτὰ θὰ νικηθοῦν ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἀρρώστιες, φτώχεια, πόλεμοι, ἕνα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ νικήσουν οὔτε ἡ μόρφωση, οὔτε ἡ ἐπιστήμη, οὔτε τὰ πλούτη. Κι αὐτὸ εἶναι ἡ ἁμαρτία, τὸ κακὸ καὶ τὰ προβλήματα, ποὺ δημιουργεῖ στὴν ψυχή. Ὅλα αὐτὰ ξεπερνοῦν τὶς ἀνθρώπινες δυνάμεις καὶ ξεφεύγουν ἀπὸ τὶς δυνατότητες τῆς ἐπιστήμης.

Πόσες φορὲς δὲν νοιώθουμε ἀνίσχυροι ἀπέναντι στὸ κακό, πού φωλιάζει μέσα μας; «Βλέπω ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου, ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντα με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας» (Ρωμ. ζ΄ 23), μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Βλέπουμε νὰ μᾶς κυριεύουν διάφορα πάθη. Ἄλλον ἡ φιλαυτία ἢ ὁ θυμός, ἡ μνησικακία, ὁ φθόνος, ἡ ἀνηθικότητα, πάθη, ποὺ καὶ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους βασανίζουν ἀλλὰ καὶ τὴν Οἰκογένεια καὶ τὴν κοινωνία ἀναστατώνουν. Μερικοὶ, προσπαθοῦμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπ’ αὐτά, ἀλλὰ καταλαβαίνουμε, ὅτι μόνοι μας, μὲ τὶς δικές μας δυνάμεις εἶναι ἐντελῶς ἀδύνατο νὰ τὸ πετύχουμε. Καὶ τότε, μᾶς καταλαμβάνει ἡ ἀπελπισία καὶ βυθιζόμαστε βαθύτερα στὸ βοῦρκο τοῦ κακοῦ ἢ ἀδιαφοροῦμε μὲ τὴν δικαιολογία: δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτα.

Λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἀκοῦν τὴν θεϊκὴ φωνή: «Αὐτὸς σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». Λίγοι, ποὺ καρφώνουν τὴ ματιά τους στὸν μοναδικὸ Σωτήρα καὶ Τοῦ ζητοῦν τὴν δύναμη, τὴ Θεία Χάρη, γιὰ νὰ καταπολεμήσουν τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὰ δεσμά της.

Πρῶτον, λοιπόν, καὶ βασικὸ θέμα, γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία εἶναι νὰ νοιώσουμε, ὅτι εἴμαστε «κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι». Ὅτι μακριὰ ἀπὸ τὴ Χάρη Του, χωρὶς τὴ δύναμή Του, θὰ εἴμαστε, γιὰ πάντα, αἰχμάλωτοί τοῦ κακοῦ. Καὶ, ὅτι Αὐτὸς, μόνος μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει αὐτὸ, ποὺ κανεὶς ἄνθρωπος, καμιὰ ἀνθρώπινη ἐνέργεια, καμιὰ ἀνθρώπινη κατάκτηση δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει τὴν δύναμη νὰ ἀγωνιστοῦμε ἐναντίον τοῦ κακοῦ.

Δεύτερον, δὲν μᾶς ἀναγκάζει. Δὲν μᾶς προσφέρει τὴ σωτηρία μὲ βία, μὲ πειθαναγκασμό. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλεθίν…», ἔχει τονίσει. Ἂν αἰσθανόμαστε τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας, θὰ σπεύσουμε, θὰ πᾶμε πρὸς τὸν μοναδικὸ Σωτήρα μας. Αὐτὸς μᾶς ἀναμένει, μὲ ἀνοικτὴ τὴν ἀγκαλιά Tου. Ἔχυσε τὸ Πανάγιο Αἷμά Του, γιά μᾶς. Ἀπὸ ἐμᾶς, τώρα, ἐξαρτᾶται νὰ πλησιάσουμε τὸν Σταυρό Του καὶ νὰ γίνουμε μέτοχοι στὸ μυστήριο τῶν Μυστηρίων, τὴν Θεία Κοινωνία, τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματός Του.

Ὁ Χριστὸς ἔχει προσφέρει τὴν σωτηρία, γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, γιὰ ὅλους μας ἀνεξαιρέτως. Ἀπὸ μᾶς ἐξαρτᾶται νὰ οἰκειοποιηθοῦμε τὴν σωτηρία. Ὅπως, πάλι, ἀπὸ μᾶς ἐξαρτᾶται νὰ προσπεράσουμε ἢ νὰ περιφρονήσουμε τὰ μέσα, ποὺ μᾶς ἔχει δώσει, γιὰ νὰ πετύχουμε τὴν ἀποδέσμευσή μας ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ τὴν ἁμαρτία.

Χριστιανοί μου, Σὲ δύο ἡμέρες θὰ γιορτάσουμε καὶ πάλι, φέτος, τὴ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εὔκολο εἶναι νὰ περάσουν καὶ αὐτὰ τὰ Χριστούγεννα μὲ μία ἐξωτερική, ἐπιφανειακὴ χαρά. Μὲ γλέντια, ἀνταλλαγὴ δώρων καὶ περισσότερη ἁμαρτία. Εἶναι δύσκολο ὅμως νὰ δεχθοῦμε τὸν Κύριο ὡς δικό μας Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη μας. Τὸ τελευταῖο ὅμως αὐτὸ, εἶναι γιὰ μᾶς, βασικὸ στοιχεῖο, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀλλάξει καὶ τὴν ἐδῶ ζωή μας καὶ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν αἰωνιότητα.

Ἂς δεχθοῦμε τὸν Χριστὸ ὡς τὴ Πηγὴ τῆς θείας Δύναμης, τῆς θείας Χάρης καὶ τότε θὰ συνδεθοῦμε ἄρρηκτα μαζί Του καὶ θὰ ἀγωνιστοῦμε, γιὰ τὴν πνευματική μας ἀναγέννηση, γιὰ τὴν δημιουργία μέσα μας τοῦ νέου ἐν Χριστῷ ἀνθρώπου. ΑΜΗΝ.

ΠΗΓΗ