ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Ματθαίου Α ́ 1-25)

Ὅσο πλησιάζει ἡ εὐλογημένη ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, τόσο καί περισσότερο ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει γιά τό μεγάλο καί κοσμοσωτήριο αὐτό γεγονός. Ἀκριβῶς στήν προετοιμασία αὐτή, ἐντάσσεται καί ἡ Εὐαγγελική περικοπή πού θά ἀναγνωστεῖ στούς Ἱερούς μας Ναούς τήν Κυριακή.

Ἔχει πολύ σημαντικό μήνυμα νά μᾶς δώσει ὁ γενεαλογικός κατάλογος τῶν προγόνων τοῦ Ἰησοῦ, κατά τό ἀνθρώπινον, πού μᾶς παραθέτει ὁ Ἱερός Εὐαγγελιστής Ματθαῖος. Θέλει νά μᾶς καταδείξει, ὅτι ὁ ἐκ τῆς Παρθένου ἐρχόμενος Κύριος, εἶναι κατ’ εὐθείαν ἀπόγονος τοῦ Προφήτη καί βασιλιᾶ Δαυΐδ, καί τοῦ μεγάλου Πατριάρχη Ἀβραάμ.

Σέ τί ὅμως ὠφελεῖ ἡ γνῶσις καί πραγματικότητα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἀπόγονος τοῦ Δαυΐδ καί τοῦ Ἀβραάμ;

Διότι ὁ Θεός καί στίς δύο αὐτές μεγάλες προσωπικότητες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, στίς ὁποῖες οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν μεγάλη ὑπόληψη, εἶχε σαφῶς καί ἐπανειλημμένως ὑποσχεθεῖ, ὅτι ἀπό τούς ἀπογόνους τους θά γεννηθεῖ ἄρχοντας καί βασιλέας αἰώνιος, τοῦ ὁποίου τό κράτος θά εἶναι θαυμαστό καί ἡ βασιλεία ἀκατάλυτη, καί θά βασιλεύσει στούς αἰῶνες. Ἑπομένως, ὁ Χριστός, τοῦ ὁποίου τήν γέννηση περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστής, εἶναι ὁ Μεσσίας, τόν ὁποῖο ὁ Θεός ὑποσχέθηκε στούς ἐκλεκτούς ἄνδρες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καί τήν ὑπόσχεσή του αὐτή ἐκπληρώνει τώρα μέ τήν γέννησή Του.

Στήν συνέχεια τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἀπό τόν στίχο 18 μέχρι καί τόν 25ο, ὁ Ἱερός Ματθαῖος μᾶς περιγράφει τά γεγονότα πού προηγήθηκαν τῆς ὑπερφυσικῆς γέννησης τοῦ Χριστοῦ. Φαίνεται καθαρά ἡ δυσχερής θέση τοῦ Ἰωσήφ, ὅταν διαπιστώνει τήν ἐγκυμοσύνη τῆς Παναγίας. Ἀκολούθως, περιγράφεται ἡ ἐπέμβαση τοῦ οὐρανοῦ, μέσῳ τοῦ ἀγγέλου, ὁ ὁποῖος ἄγγελος τοῦ λύνει τήν ἀπορία καί τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι «τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου».

Ἀκόμα, τό ἱερό κείμενο μᾶς ἀποκαλύπτει τήν βιβλική σχέση καί σύνδεση πού διέπει τίς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τά γεγονότα πού πραγματοποιοῦνται καί ἑρμηνεύουν τίς «ρήσεις τῶν Προφητῶν» στό Θεανδρικό Πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Πόσο χαρακτηριστικά εἶναι τά θεόπνευστα λόγια τοῦ Ματθαίου : «Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος. Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ματθ. Α ́ 22-23).

Φυσικά, ὁ ὄντως «δίκαιος» Ἰωσήφ, ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁγίας τοῦ Θεοῦ ὑπακοῆς, παρέλαβε τήν μητέρα τοῦ Παιδίου καί «οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν» (Ματθ. Α ́ 24-25). Δηλαδή, δέν ἦλθε σέ σχέση συζυγική μαζί της ποτέ, ἆρα δέ καί ἕως ὅτου ἐγέννησε τόν μονάκριβο υἱό της, καί ἐκάλεσε ὁ Ἰωσήφ τό ὄνομά του Ἰησοῦν.

Στόν τελευταῖο (25ο) στίχο τῆς περικοπῆς, διακηρύσσεται καθαρά, ὅτι ἡ Παρθένος

ἔμεινε Παρθένος ἰσοβίως. “Οὐκ ἐπαύσατό ποτε Παρθένος εἶναι ἡ Θεοτόκος”, ἀναφέρει ὁ

Μέγας Βασίλειος στήν ὁμιλία του “Εἰς τήν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ”. Ἐπίσης βλέπουμε, ὅτι ὁ

Ἰωσήφ, κατανόησε τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, καί μέ σεβασμό μοναδικό στάθηκε ἀπέναντι τῆς

Παναγίας καί Θεοτόκου, καί οὐδείς ἄλλος δεσμός τόν συνέδεσε μαζί της πλήν τῆς

παραδειγματικῆς προστασίας τήν ὁποία τῆς ἐξασφάλισε.

Ἀδελφοί μου. Τό σχέδιον τῆς σωτηρίας μας πραγματοποιήθηκε. Ἡ Γέννησις τοῦ

Χριστοῦ! Ἡ σωτηρία μας εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Ἄς προσέξουμε πολύ. Μήν ἀπατηθοῦμε, ὅτι ἀλλοῦ, καί ὄχι στόν Σωτῆρα Χριστό, θά

βροῦμε τήν σωτηρία μας, ὅπως φαντάζονται οἱ ἄνθρωποι τῆς ἁμαρτίας, τῆς πλάνης, καί τοῦ

ὑπερφίαλου ἐγωϊσμοῦ.

Προσοχή, μή ξεγελασθεῖ κανείς ἀπό τούς ἀρνητές καί διαβολεῖς τῆς πίστεως, οἱ ὁποῖοι

ἀρνοῦνται τόν Κύριο Ἰησοῦ καί λατρεύουν, ὡς θεούς, ἱδρυτές ἀνθρωπίνων συστημάτων.

Προσοχή, μή πλανηθεῖ κανείς στό σκοτάδι τῆς ἀνθρώπινης ἀβεβαιότητας.

Ἄς λέμε πάντοτε μέσα στήν καρδιά μας: «Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός πού ἦρθε στή γῆ

καί ἔγινε ἄνθρωπος “ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου” εἶναι τό πᾶν γιά

ἐμένα. Ἐγώ δέν εἶμαι τίποτε. Χῶμα καί στάχτη εἶμαι». Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μᾶς ἐβεβαίωσε,

ὅτι χωρίς τή δική Του χάρι, τίποτε δέν μποροῦμε νά κάνουμε (Ἰωάν. Ιε ́, 5). Εἶναι πράγματι

τό πᾶν γιά ἐμᾶς. Νά εἴμαστε βέβαιοι γι ́ αὐτό τήν κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας. Ἔτσι, νά

καταφεύγουμε στόν Χριστό γιά τό κάθε τι, ἀπό τό ἔλεός του περιμένοντας βοήθεια γιά τή

σωτηρία μας καί γιά ό,τι ἄλλο ἔχουμε νά κάνουμε σέ αὐτόν ἐδῶ τόν κόσμο.

Ἄς ἔχουμε πάντοτε ὑπ’ ὄψιν μας ὅτι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία, οὐδὲ γὰρ

ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ὑμᾶς»

(Πράξ. Ἀποστόλων δ ́ 12). Δηλαδή, δέν εἶναι δυνατόν μέ τίποτε ἄλλο νά ἐπιτύχουμε τήν

σωτηρία, πού μᾶς ὑποσχέθηκε ὁ Θεός. Διότι δέν ὑπάρχει κάτω ἀπό τόν οὐρανό πλήν τοῦ

ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ, κανένα ἄλλο ὄνομα, τό ὁποῖο νά ἔχει δοθεῖ ἀπό τόν Θεό μεταξύ τῶν

ἀνθρώπων καί διά τοῦ ὁποίου ὁρίστηκε νά σωθοῦμε ὅλοι ἐμεῖς. Συνεπῶς, τόν Ἰησοῦν

Χριστόν, Αὐτόν καί μόνο ὀφείλουμε νά δεχθοῦμε καί νά πιστέψουμε ὡς Σωτῆρα μας.

Ἀγαπητοί μου, μέσα στό πνεῦμα τῆς ἀγάπης καί τῆς δοξολογίας τοῦ Θεοῦ γιά τήν

ἐνανθρώπιση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ μας, ἄς κλείσωμε μέ τούτη τήν πραγματικότητα.

Τά ἀποδημητικά πτηνά στήν ἀναζήτηση κάποιας ζεστασιᾶς ρίχνονται στήν

περιπέτεια ἑνός μακρινοῦ ταξιδιοῦ. Δέν φθάνουν ὅμως ὅλα στήν ἀπέναντι ζεστή ἀκτή. Οἱ

πλοίαρχοι διηγοῦνται ὅτι κάθε πρωί βρίσκουν στό κατάστρωμα χιλιάδες νεκρά πουλιά.

Εἶναι ἐκεῖνα πού ἔχασαν τόν προσανατολισμό τους, διότι ἔχασαν τήν ἐπαφή τους μέ τόν

ἀρχηγό τοῦ σμήνους. Τόν Ἀρχηγό τους. Καί ἡ ἄγρια νύχτα τά βρῆκε μόνα. Ὅπως

βλέπουμε νά χάνονται τόσες καί τόσες ψυχές, πού κοίτονται πεσμένες στό κατάστρωμα

τῆς ζωῆς, γιατί διέκοψαν τήν ἐπικοινωνία τους μέ τόν “τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ

τελειωτὴν Ἰησοῦν” (Ἑβρ. ιβ ́, 2).

Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος

ΠΗΓΗ